بایگانی برچسب: آنالیز فوتبال

در دهه های اخیر یکی از پست های فوتبال که تغییراتی زیادی را داشته است وینگر بوده است.وینگر ها نقش زیادی در فوتبال دارند.

محمدرضا حیدری;فوتبال لب- رایان گیگز افسانه ای 3 دهه به عنوان یک وینگر کلاسیک چپ پا در منچستریونایتد سرالکس فرگوسن خدمت کرد.
در سال های اخیر پست وینگر در فوتبال دچار تغییر مداوم است. وینگر های کلاسیک اما رفته رفته از تاکتیک ها کنار رفته اند.

وینگر اسپانیایی

زمانی که ژسوس ناواس رهبر سویا برای ششمین قهرمانی در لیگ اروپا شد، حس نوستالژی وجود داشت. وینگری که اساساً روی همان جناح پای مورد علاقه‌اش عمل می‌کرد. از کناره ها به سمت محوطه جریمه حرکت می‌کرد. هدف اصلی آن به عنوان یک وینگر رساندن توپ با مهاجم یا تمام کننده تیم بود.

ناواس به دلیل اینکه یکی از نمونه‌های نادر وینگر ارتدکس یا مدرسه قدیمی (old school) بود شهرت زیادی داشت. اما حتی او در نهایت مجبور شد خود را تطبیق دهد و خود را به عنوان یک مدافع راست در فوتبال مورد استفاده قرار دهد.

این سوال پیش می‌آید که چرا وینگر ارتدوکس به عنوان یک مفهوم تاکتیکی منسوخ شد؟ فوتبال آنطور که ما می شناسیم، یک چرخه کامل را طی کرده است. بسیاری از تاکتیک‌های قدیمی دوباره ظاهر شده‌اند، و بسیاری از تاکتیک‌های معتبر سیستم‌های مدرسه قدیمی را بازسازی کرده‌اند تا بتوانند بازی مدرنی را که پیش روی ما می‌بینیم ایجاد کنند آیا احتمال این وجود دارد که وینگر یک بار دیگر ضروری شود؟

442 خطی سرالکس فرگوسن

شاید آخرین تیم بزرگی که از وینگر های ارتدوکس خیره کننده استفاده کرد، منچستریونایتد تحت هدایت سرالکس فرگوسن بود. در حالی که رایان گیگز از مدت‌ها پیش نماینده هنر وینگر ارتدوکس بود، شاید تنها نسخه 2006 منچستریونایتد و نسخه 1994 بود که توانستند به طور همزمان در هر دو جناح وینگر های ارتدوکس داشتند. رونالدو جوان و آندری کانچلسکیس شایستگی گیگز را نشان دادند.

این طرفین دو خط مستقیم 4 نفره با تاکید بر گسترش هر چه بیشتر بازی انجام دادند. وظیفه این وینگرها بود که یک سانتر عالی را ارسال کنند که سپس توسط مهاجم برای ضربه زدن به توپ یا تلاش های هوایی روبرو شود. رونالدو جوان نیز خودش را وارد محوطه میکرد و گلزنی میکرد، اما این یک دستورالعمل تاکتیکی نبود. بیشتر از آن بود که او نتوانست درخشش محض خود را فقط در جناحین اجرا کند و احساس می کرد مجبور است خودش هم به سمت گلزنی برود.

شهرت توتال فوتبال

تاثیر 4-3-3 الهام گرفته از آژاکس بر همه تیم های مدرن غیرقابل انکار است و به ویژه این تاکتیک هلندی است که شکل مدرن تری از وینگر را به ما میدهد. در 4-3-3، استفاده از یک مهاجم وسط به تیم اجازه می دهد تا با بازگرداندن مهاجم دوم به خط هافبک، به مالکیت بیشتری دست یابد، بنابراین ایجاد مثلث های پاس آسان تر می شود.

اما یک اشکال بالقوه بزرگ وجود داشت. اگر وینگرهای ارتدکس توپ را به داخل محوطه جریمه عبور می دادند، تنها یک مهاجم انفرادی در انتهای مسیر توپ وجود داشت و تعداد مدافعین از تعداد او بیشتر بود. نه تنها توسط مدافعان میانی، بلکه با پوشش دفاع کناری در تیرک دورتر. این بدان معنی بود که تمام مالکیت اساسا بیهوده بود.

تغییر در وینگر ارتدکس

بنابراین به منظور استفاده مثبت از این مالکیت، آژاکس وینگرها را به عنوان مهاجمان در حمایت از مهاجم نوک مستقر می کند. در حالی که تمرکز اصلی یکسان بود. با توجه به موقعیت خود، مهاجمان بیرونی نزدیک‌تر به دروازه بازی می‌کردند و این منجر به افزایش سانترها می‌شد که به ضربه‌های آسان ختم می‌شد.

اینورتد وینگر

این نیاز فزاینده به گل در موقعیت‌های “فوروارد دور از دروازه” در نهایت منجر به ایجاد و برتری وینگرهای وارونه (اینورتد)شد. بازیکنانی که می‌توانستند از کانال‌های نیمه‌فضای چپ/راست وارد شوند و با پای مورد علاقه‌شان شوت بزنند. به نفع آنهایی که مانند فیگو بازی در هر دو جناح را تجربه کردند. وینگر وارونه به ویژه با ظهور رونالدینیو، آرین روبن و مسی برجسته شد.

این سه بازیکن به حدی بر بازی مدرن تأثیر گذاشتند که اکنون بازی با وینگرهای وارونه عادی شده است. همچنین باید به کریستیانو رونالدو که این وظیفه را بر عهده گرفت تا از یک وینگر سمت راست ارتدکس به یکی از بهترین وینگر وارونه های تمام دوران تبدیل شود.

با ظهور وینگر وارونه، مسئولیت اکنون به عهده دفاع افتاد که از کناره ها نفوذ کند. یک عارضه جانبی سودمند این بود که تیم ها اکنون بهترین های هر دو جهان را داشتند. افزایش خطر گلزنی، با سه مهاجم که می‌توانند وارد محوطه شوند و گل بزنند، در عین حال از طریق حمایت بازیکنان کناری.با وجود طیف وسیع تری از امکانات هجومی که اکنون در اختیار دارند، آیا واقعاً فرصتی برای وینگر ارتدوکس وجود داشت که از خاکستر بلند شود؟

بازگشتی از آینده

بازی مدرن همچنان در حال تکامل است، اما اخیراً ما متوجه بازگشت انواع سیستم های قدیمی شدیم. البته با تغییر، برخی از مجموعه‌های تاکتیکی داستان‌های موفقیت خود را بیان می‌کنند. وینگر مدرن ممکن است چندان شبیه به کلاسیک نباشد، اما نشانه هایی از احیای آن وجود دارد.

در قهرمانی سویا در لیگ اروپا، از نظر تاکتیکی شاهد هر دو طرف بازی بودیم. تیم لوپتگی یک بازی بسیار انعطاف پذیر 1-4-1-4 3-3-4 با یک وینگر بیرونی لوکاس اوکامپوس و یک وینگر وارونه سوسو بازی کرد.

چیزی به همان اندازه کلیدی برای احیای بایرن مونیخ تحت هدایت هانسی فلیک بوده است. او از وینگر ارتدکس گنابری در سمت راست و دیویس دفاع کناری هجومی مدرن با پریسیچ/کومان وینگرهای وارونه در سیستم 4-2-3-1 مورد علاقه خود استفاده کرد که در بعضی مواقع شکست ناپذیر به نظر می رسید. او از آن زمان لروی سانه را به دست آورد. مسلماً بهترین بازیکن ارتدکسس در این بازی مدرن. من سیتی به عنوان یک جایگزین تاکتیکی برای رویکرد وینگر معکوس سانه را از دست داد.

سکویی برای پرتاب یا صخره‌ای برای مرگ!

یوسف جوانشیر، فوتبال لب – استیون جرارد، سرمربی سابق زیر18ساله‌های لیورپول، زیر19ساله‌های این تیم، گلاسکو رنجرز و استون ویلا است. امروز خبر پیوستنش به الاتفاق عربستان قطعی شد. استیوی میانگین سابقه 1.5 ساله حضور روی نیمکت تیم‌ها را دارد. بازیکن سابق ساید قرمز بندر لیورپول، فصل گذشته به دلیل نتایج بد از روی نیمکت استون ویلا اخراج شد.

به بهانه این اتفاق تصمیم گرفتیم تا عملکرد استیوی را از زمان حضور وی در گلاسکو رنجرز تا به الان مورد بررسی قراردهیم:

جرارد، بلندپروازی و نوآوری تاکتیکی / گلاسکو رنجرز

استیوی در تاریخ 1ام جون 2018 به تیم رنجرز اسکاتلند پیوست. این درحالی بود که پیش از آن در آکادمی لیورپول نمایش نسبتا خوبی را نمایش داد. تاکتیک منحصربفرد جرارد توانست نظرات زیادی را به خود جلب نماید، چینش 433 و بدون استفاده از وینگر بود. این تاکتیک شامل 3 بازیکن هجومی در خط حمله خواهد بود. یک تارگت من، یک شدو استرایکر (مهاجم سایه) و یک بازیکن فالس ناین، این سه بازیکن هجومی را تشکیل می‌دادند. او با این تاکتیک توانست 192 بازی را روی نیمکت رنجرز بنشیند که سهم او 124 برد، 41 تساوی و تنها 27 شکست بود.

چیدمان 433 بدون وینگر / بررسی دقیق

تارگت من (مورلوس) در محدوده محوطه 18 قدم صرفا وظیفه گلزنی را برعهده داشت. در لیست وظایف او اثری از حمل یا پخش توپ نبود. مهاجم سایه (جوردن آیب) با قرارگرفتن بروی خط آفساید و ایجاد فضا پشت مدافعین حریف، از فرارهای سریع خود استفاده می‌کرد و به دفعات، خود را در موقعیت گلزنی یا پاس گل قرار می‌داد. این بازیکن همچنین وظیفه‌ی درگیری در یک سوم دفاعی حریف و جمع کردن توپ‌های دوم را برعهده داشت. اما نقطه عطف این سبک، استفاده از فالس ناین در کنار این دو بازیکن هجومی بود.

بازیکن فالس ناین در این تاکتیک، علاوه بر ارسال پاس‌ها پراگرسیو در یک سوم دفاعی حریف، مسئول پوشش‌دهی و کاورکردن فضای پشت تارگت من و شدو استرایکر بود. این بازیکن تا میانه زمین به عقب برمی‌گشت و در درگیری‌ها و دوئل‌های میانه زمین شرکت می‌نمود. این موضوع باعث ایجاد فضا برای دو بازیکن هجومی دیگر، فولبک‌ها و همچنین فضای پیشروی و اورلپ برای هافبک‌ها می‌شد. در هنگام حمله، این بازیکن با چرخش‌های به موقع و جابجایی هوشمندانه، فضا و موقعیت گلزنی را برای خود و بازیکنان هم‌تیمی فراهم می‌ساخت. همچنین در زمان دفاع، کمک زیادی به پرسینگ از بالا و حتی از میانه زمین می‌کرد.

تبدیل 433 به چینش 442 و 4141 / جرارد فوتبال در رنجرز

هنگامی‌که فالس ناین به عقب باز‌می‌گشت، با توجه به شرایط بازی چیدمان تیم تغییر می‌یافت و به 442 لوزی یا 4141 تبدیل می‌شد.

در چینش 442 لوزی، بازیکن فالس ناین با وظیفه‌ی پست 10 و در نقش بازیسازی به تیم کمک می‌کرد. او بوسیله‌ی درگیری با هافبک پست 6 حریف، زون 14 را دراختیار می‌گرفت. همچنین با پاس‌های پشت مدافین، دو بازیکن دیگر را در موقعیت گلزنی قرار می‌داد یا پاس‌های عرضی و مورب او، باعث باز شدن بازی و صاحب توپ شدن فولبک‌ها می‌شد.

در چینش 4141 نیز، شدو استرایکر به سمت راست می‌آمد و به عنوان وینگر راست ایفای نقش می‌کرد. بازیکن فالس ناین نیز با قرارگرفتن در مرکز خط هافبک به عنوان بازیکن پست 8 رجیستا تغییر نقش می‌داد. همچنین بازیکن سمت چپ خط هافبک، به لب خط هدایت می‌شد تا نقش وینگر را بازی کند. در این تاکتیک برنامه‌ی اصلی تیم حرکت در لب خط هافبک‌های کناری با هدف اورلپ و آندرلپ فولبک‌ها بود.

خط دفاع و هافبک در تاکتیک بدون وینگر

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این تاکتیک، خالی شدن کناره‌های زمین در خط هافبک و پیشروی راحت وینگ‌بک‌ها و فولبک‌های تیم حریف بود. فولبک‌ها در نقش اینورتد فولبک و با شرح وظایف کاملا تهاجمی و دوندگی بالا، تمامی طول زمین را طی می‌کردند. با پیشروی فولبک‌ها و پیوستن به خط تهاجمی تیم، خط دفاع دو نفره می‌شد. دو دفاع وسط به سمت خط میانی می‌آمدند و با قرارگرفتن در دو طرف هافبک پست 6، خط آفساید تیم را در بالاترین حالت خود قرار می‌دادند.

ریسک این نحوه پوشش خط دفاعی، هنگام مقابله با یک بازیکن سرعتی یا بروز اشتباه توسط بازیکنان فعال در خط آفساید به چشم می‌آید. با کوچک‌ترین اشتباه، مهاجم حریف یک فضای بسیار خالی پیش روی خود می‌بیند و جای هرگونه مانور را خواهد داشت که احتمالا کاری از دست دروازبان نیز برنخواهد آمد.

جرارد در فصل قهرمانی بدون شکست در لیگ اسکاتلند، این خط دفاع 3 نفره شکل گرفته را یک خط عقب‌تر برد. هنگامی‌که پست 6 با مدافعین حرکت می‌نمود، تنها دو بازیکن پست 8 در میانه زمین باقی می‌ماندند. به عبارت دیگر، مشکل کمبود بازیکن در خط دفاع در ایده ابتدایی این تاکتیک، این‎‌بار داشت درمورد خط هافبک رخ می‌داد! راه‌حل کادرفنی استیوی اما، تغییر نحوه بازیسازی توسط فولبک‌ها بود.

دو بازوی چپ و راست تیم، به جای ارسال‌ها کوتاه و تلاش برای کات‌بک، توپ را بصورت مورب و به اصلاح تاخیری سانتر می‌کردند (سانترهای با ارتفاع بیش‌تر). با این تغییر، محل بازی آن‌ها به خط هافبک نزدیک‌تر می‌شد و آمار درگیری آن‌ها بالاتر می‌رفت. در این صورت یک خط هافبک 4 نفره جلوتر از خط دفاع 3 نفره تیم، شکل می‌گرفت و بازیکن فالس ناین، نقطه‌ی ارتباطی خط هافبک و خط هجومی تیم می‌شد.

جرارد و داستان سقوط به چاله / احمقِ انگلیسی

استیوی پس از قهرمانی رنجرز اما، به دنبال یک تجربه جدی‌تر در جایی سخت‌تر می‌گشت. استون ویلا در آن زمان در میانه جدول همچنان سرگردان بود و تهدید زیادی برای تیم‌های دیگر محسوب نمی‌شد. آمدن جرارد، بوی تجدید حیات را به اردوی ویلا بازگردانده بود. همانطور که می‌دانیم افزایش انگیزه باعث می‌شود تا انسجام تیمی بیش‌تر شده و در نتیجه، هوش بازی و تصمیم‌گیری میان بازیکنان ارتقا یابد.

این نکات، شرایطی بود که حضور استیوی به ویلا پارک را به یک خوش‌بینی در طلوع یک دوره جدید یا کاریزمای سرمربی تازه وارد، سوق می‌داد. سبک بازی جرارد و رفتار او اما، با سلیقه بازیکنان و سیاست مدیریتی ویلا هماهنگ نبود. استیوی تنها 40 بازی را روی نیمکت آن‌ها نشست (دو بازی بیشتر از یک فصل). سهم او از این 40 بازی، 13 برد، 8 تساوی و 19 باخت بود. سقوطی از صخره‌ی اسکاتلندی‌ها به دره‌ی انگلیسی‌ها!

تغییر سبک بازی ویلا! / دین اسمیت یا استیوی؟

در زمانی که دین اسمیت هدایت ویلا را برعهده داشت، تمامی تاکتیک این تیم و سرمربی، در دفاعی منسجم اما نفوذپذیر خلاصه می‌شد. به نوعی سبک آقای اسمیت، در استفاده از جادوی جک گریلیش در حملات و همچنین بازگشت به عقب، زمانی که توپ را از دست می‌دادند، تعریف می‌شد. در تیم تحت نظر او، اثری از پیچیدگی تاکتیکی و جزئیات نبود. تعداد شوت بالا، گل دریافتی بیش‌تر، همچنین متکی‌بودن بیش از حد به گریلیش و عدم نظم تیمی، آن‌ها را به تیمی آسیب پذیر تبدیل کرده بود. پس از نشستن جرارد بروی نیمکت ویلا، انگار آن‌ها برنامه هماهنگی برای بازی در دست داشتند. دوندگی‌های موثر، خلق موقعیت به صرفه و عدم شوت‌زنی مداوم نشان دهنده‌ی تاثیر بسزای این داستان بود.

استفاده از سیستم 4321 فضای بسیار خوبی را برای پیاده نمودن تاکتیک جرارد فراهم می‌آورد. در این چیدمان فولبک راست (متی کش) آنقدری به بالا نفوذ نمی‌کرد و این وظیفه بیش‌تر بر دوش فولبک چپ (مت تارگت) بود. بازیکنان وینگر (اشلی یانگ و لئون بیلی یا امیلیانو بوئندیا و کوتینیو) به سمت تارگت من (اولی واتکینر یا دنی اینگز) حرکت می‌کردند و به عنوان پست 10 وظیفه خلاقیت و ایجاد درگیری و پرسینگ را بر عهده داشتند. این داستان بیانگر همان 442 لوزی و بدون وینگر جرارد در رنجرز، منتهی با تغییری کوچک و این‌بار با سیستم 4321 بدون وینگر در ویلا شکل می‌گرفت. این موضوع هم‌پوشانی کاملی را در میانه زمین فراهم می‌کرد. پرسینگی هدفمند در یک سوم میانی، فوتبالی با مالکیت، منظم و مستقیم که هر هوادار فوتبالی از آن لذت می‌برد.

تغییر سبک در ویلا / جرارد دیفنسینگ

با این وجود که تیم تحت هدایت جرارد از لحاظ هجومی افت نه چندانی چشمگیری نسبت به زمان دین اسمیت کرده بود، به طور چشمگیری در بحث تدافعی آن را جبران و به نوعی تیم را در مسیری درست قرارداده بود. ورژن تحت هدایت استیوی کونسا و تایرون مینگز بسیار بهتر عمل می‌کردند.

تغییر بزرگ اما آن‌جایی دیده شد، که میانگین عدد پرسینگ ویلا از 21.4 به 27.5 در هر بازی افزایش می‌یابد. این موضوع درحالیست که میانگین تعداد پرسینگ انفرادی در استون ویلای جرارد به نسبت اسمیت، از عدد 237.5 به 329.8 تغییر می‌یابد. فرم فشرده‌ی بدون وینگر آن‌ها از 4321 به دو شیوه‌ی 4141 و 4231 تبدیل می‌شود.

سیستم 4141 و 4231 / سبک جدیدی از 433 در رنجرز

در 4141، دو بازیکن پست 8 به بازیکنان وینگری که حالا نقش پست 10 را دارند، اضافه می‌شوند و به عنوان وینگر، از فضای کناره‌ی آن‌ها برای پیشروی و ایجاد فضای جدید برای نفوذ و اورلپ فولبک‌ها استفاده می‌نمایند. این موضوع به ایجاد فضای بهتر برای بازشدن دفاع حریف و همچنین ایجاد موقعیت بهتر سانتر، کمک شایانی می‌کرد.

سیستم 4231 نیز با تغییر کوچک نسبت به قبل، تنها از یک پست 8، به عنوان پست 10 استفاده می‌نمود. دو وینگر نیز، یکی در نقش شدو استرایکر از نقاط کور دفاعی استفاده می‌کرد و دیگری، نقشی مشابه با فالس ناین را از خود ارائه می‌داد. این نکته به نوعی همان بازی 433 لوزی جرارد در رنجرز را در درون خود حل نموده بود. اگر میزان پرسینگ ویلا را در زمان اسمیت با زمان استیوی بررسی نمائیم، متوجه عقب‌ رفتن تیم جرارد و افزایش این پرسینگ در زمین خودی خواهیم شد (چیزی که به هیچ وجه در تیم رنجرز او ندیده بودیم).

نقاط ضعف استیوی / بحران در ویلا پارک

سبک بازی او به نوعی در اختیار داشتن مالکیت توپ تلقی می‌شد اما با این حال، افتضاحی با میانگین 46.4 پوزیشن را در فصل 22-2021 به ثبت رساند. آمار قطع توپ پایین (8.9 قطع توپ در هر بازی)، دقت پاس پایین (312 پاس موفق در هر بازی با وجود بازی مالکانه)، آمار دقت پاس بلند پایین (20.8 پاس بلند موفق در هر بازی با وجود استفاده از بازی مستقیم) و همچنین آمار دقت سانتر بسیار ضعیف (3.8 سانتر در هربازی با وجود سیاست استفاده از سرزنی و توپ‌ها دوم و سوم ریباند حمله)، همه و همه نشان‌‌دهنده جواب ندادن سبک جرارد در این تیم بود.

نکته‌ی حائز اهمیت در تمام این تاکتیک‌ها، جواب دادن اولیه و پیشرفت فوق‌العاده آن بود. ابتدای کار به خوبی میان بازیکنان جا باز کرد و جرارد توانست خودش را تثبیت نماید. اما رفته رفته این ضعف قابل مشاهده‌تر شد و با افت درصد گلزنی خود را نمایان کرد. استیوی برای در دست گرفتن و مدیریت رختکن، بزرگ‌ترین ریسک زندگی‌اش را انجام داد و با این کار تیر خلاص را به این نمایش بد خود زد؛ بازوبند کاپیتانی را از تایرون مینگز گرفت. این کار نه تنها رختکن تیم، بلکه فن بیس هواداری ویلا را بر ضد جرارد یکصدا کرد.

پایان تلخ یک رویا

استیوی تیم خوبی را با عمق اسکواد فوق‌العاده مهیا ساخت. اما این حواشی و عدم تطابق تاکتیک‌های او با تیم و بازیکنان باعث شد تا نتایج بدی را رقم بزند. بطوری که از 12 بازی ابتدای فصل 23-2022 تنها موفق به برد دو بازی شدند. موضوع اخراج جرارد در حالی رقم خورد که 11 بازی گذشته خود را به بدی سپری نموده بود و بازی مقابل فولام به نوعی تاثیرگذار تلقی می‌شد؛ اما باخت 3-0 آن‌ها به فولام تیر خلاصی بر پیکره استیون جرارد بود.

او در روز پنجشنبه 20ام اکتبر 2022 و پس از فقط 11 ماه نشستن بر روی نیمکت ویلا از سمت خود اخراج شد. این لکه عمیق و ننگین بروی کارنامه استیوی باعث شد تا او تا پایان فصل بیکار بماند و هیچ تیمی به سمت او نرود.

سقوط به اعماق چاه یا مسیری برای احیا؟

اکنون پس از 8 ماه بیکاری وی و اولویت نبودن توسط هیچ تیمی، تیم الاتفاق عربستان با پیشنهادی پرسود و وسوسه کننده به سوی نیمکت نشینی جرارد می‌رود. او همچنین پس از سقوط لستر تحت هدایت دین اسمیت، به این تیم لینک شد؛ اما تا کنون اثری از تفاهم مشترک بین استیوی و لسترسیتی دیده نشده است.

تعدادی از رسانه‌ها خبر از قطعی شدن و تفاهم مشترک میان جرارد و الاتفاق می‌دهند، که اکنون رسمیت آن اعلا شده است. در صورتی این پیشنهاد از سوی استیوی مورد قبول قرارگرفت که سرمربی 43 ساله‌ی انگلیسی زمان کافی را برای پیاده کردن فلسفه و تاکتیک خود در این تیم خواهد داشت؛ زیرا فصل جدید لیگ عربستان از ماه آگست شروع خواهد شد. باشگاه الاتفاق تا به حال توانسته دوبار قهرمان لیگ شود که آخرین دفعه به سال 1987 برمی‌گردد.

به طور کلی، لیگ های آسیایی و آمریکای شمالی جایی برای مربی ها و بازیکن های تمام شده است، با این حال در سال های اخیر مربیانی همچون رودی گارسیا، لئون ژاردیم، کیکه ستین و ژاوی موفق شدند با احیای اعتبار خود به لیگ های بزرگ اروپایی راه یابند. تصمیم او می‌تواند دو جنبه داشته باشد: احیاشدن و بازگشت به دوران اوج خویش، افتادن از درون چاله (فاجعه در ویلا) به درون چاه. آیا به عاقبت نونو اسپریتو روی نیمکت الاتحاد بدل خواهد شد؟

برای شنیدن تحلیل‌های صوتی هفتگی در پادکست فوتبال لب، از این لینک به ما گوش کنید!

به نظر می‌رسد همه چیز برای بازگشت راموس به لالیگا آماده باشد. اما مقصد این اسطوره رئال مادرید نیست.

رضا حسینی، فوتبال لب- مدافع میانی اسطوره‌ای رئالی‌ها پس از جدایی از پاری سن ژرمن بازیکن آزاد است و گزینه‌های مختلفی پیش رو دارد. با توجه به اتفاقات اخیر، عربستان سعودی مقصدی ایده‌آل و جذاب برای راموس به نظر می‌رسد اما اخبار رسیده حاکی از چیز دیگری است.

اخبار حاکی از آن است که پیلار روبیو (همسر او) تمایلی به زندگی در خاورمیانه ندارد.
او همچنین پیشنهادهایی از ایتالیا دارد. اما جالب‌تر از همه اخباری است که نشان از علاقه‌مندی سویا به وی دارد. راموس در جوانی سویا را ترک کرد و به رئال مادرید پیوست. از آن زمان بود که روابط بین راموس و طرفداران سویا تیره و تار شد. در آخرین اتفاق بین آن‌ها، راموس در سال 2018 در استادیوم خانگی سویا، رامون سانچز پیسخوان، دو گل به سویا زد و خوشحالی زایدالوصفی از خود نشان داد. به همین دلیل او مورد اهانت شدید هوادارن سویا قرار گرفت. لالیگا نیز بخشی از استادیوم را مورد تنبیه و محرومیت قرار داد. همین مسئله آتش دشمنی بین او و هواداران سویا را شعله‌ورتر نمود.
ب این حال به نظر می‌رسد هر دو طرف ممکن است به زودی اختلافات را کنار بگذارند. خوزه مانوئل گارسیا نیز تایید می‌کند که سویا نیز مورد علاقه راموس است. برادر وی این ایده را با کاپیتان فعلی سویا، خسوس ناواس، در میان گذاشته است.
سویا در حال حاضر بدون مدیر ورزشی است و انتظار می‌رود مونچی به‌زودی راهی استون ویلا شود. این بدان معناست که بعید است به زودی شاهد نقل و انتقالات در سویا باشیم. در صورت بازگشت وی، مطمئنا به جذابیت لالیگا در سال آینده افزوده خواهد شد. باید منتظر باشیم تا مشخص شود که راموس را در مقابل رئال مادرید خواهیم دید یا خیر.

شکیب معصومی، فوتبال لب– در روز های اخیر، خبر جذب یک مدافع چند پسته در میان کانال های هواداری لیورپول دست به دست می شود. بسیاری از طرفداران این تیم، با استدلال بیشتر شدن تعداد مدافعین اسکواد و یادآوری آخرین بازی های فصل گذشته، از احتمال سه دفاعه بازی کردن تیمشان سخن می گویند. اما این تئوری چقدر به واقعیت نزدیک است؟

در هفته های پایانی فصل گذشته، در حالی که لیورپول در بحران دست و پا می زد و ترنت الکساندر آرنولد بدترین روز های خود را سپری می کرد، یورگن کلوپ دست به تغییر تاکتیک زد. در نگاه اول هنگام شکل گیری حملات سه مدافع وظیفه حفظ عقب زمین را داشتند. با مشاهده این اتفاق از قاب تلویزیون بسیاری از افراد تصور کردند تاکتیک فصل جدید لیورپول با 3 مدافع مرکزی برنامه ریزی خواهد شد. در محافل طرفداری و حتی رسمی صحبت از سیستم 343 و 31213 بود در حالی که می توان این ادعا را کاملا کذب دانست.

چرا سیستم جدید لیورپول 3 دفاعه نیست؟

خود شخص یورگن کلوپ بار ها در مصاحبه ها و کنفرانس های مختلف به صورت مستقیم اعلام کرده که اعتقادی به سیستم 3 دفاعه ندارد. همچنین در سیستم سه دفاعه دفاع سمت چپ معمولا فولبک نیست. در سیستم سه دفاعی بازیکنانی مثل رابرتسون و سیمیکاس که قدرت حمل توپ و سانتر بالایی دارند، به جای قرار گرفتن در سمت چپ خط دفاع، به عنوان وینگ بک یا هافبک کناری استفاده می شوند. همچنین در سیستم هایی که از 3 مدافع استفاده می کنند، معمولا تمرکز تیم بر دفاع است، نقش پرس در بازی کمرنگ و حملات با تعداد کمی بازیکن برنامه ریزی می شود. تمامی این توصیفات با شناخت ما از کلوپ و لیورپول در تضاد است.

اینورتد فولبک، عامل اشتباه ادراکی

با نگاهی به ترکیب لیورپول در هفته های پایانی به سادگی می توان متوجه شد که هیچ تغییری در چینش بازیکنان رخ نداده. یورگن کلوپ همچنان پایبند به سیستم 433 فالس ناین خود است و شکل بازی لیورپول در اکثر مقاطع بازی مثل قبل است. تغییری که در پایان فصل شاهدش بودیم، در اصل تغییر شرح وظایف برخی بازیکنان بود.

اولین و اصلی ترین تغییر، مربوط به سبک بازی ترنت الکساندر آرنولد بود. آرنولد پیش از تغییر تاکتیکی مثل رابرتسون لب خط حرکت می کرد، از پست صلاح اورلپ می کرد و از نقاط مختلف برای ارسال توپ های بلند تلاش می کرد. در این تغییر تاکتیک، نقش آرنولد از فولبک به اینورتد فولبک تبدیل شد.

به طور کلی بازیکنان کناری اینورتد، اعم از فولبک و وینگ بک و وینگر، بیشتر از بازیکنان هم پست خود به میانه زمین نزدیک هستند. آن ها از لب خط فاصله می گیرند و شرح وظایف خود را متفاوت انجام می دهند. با تمرکز بر نقش اینورتد فولبک، این بازیکنان پاس های کوتاه تری نسبت به فولبک های عادی می دهند، پاس های پراگرسیو و بلند آن نه مثل یک بازیکن کناری، بلکه مثل یک میدفیلدر مستقیم است.

شکل دفاع تیم با اینورتد فولبک

با مایل شدن اینورتد فولبک و اینورتد وینگ بک به سمت مرکز، بازیکن در جایی بین خط دفاع و پست 6 قرار میگیرد، هنگام پیشروی تیم همگام با بازیکنان خط هافبک و جلو تر بازیکن پست 6 به سمت دروازه حریف حمله می کند و وظیفه بازیسازی بیشتر دارد. همچنین با بیشتر قرار گرفتن در موقعیت شوتزنی، آمار گل زده این بازیکن ارتقا می یابد.

در بعد دفاعی، با این جابجایی یک فضای خالی در محل بازی عادی فولبک ایجاد می شود. برای جبران این مشکل بازیکن نزدیک به فولبک، کمی به سمت خط کناری محوطه شیفت می شود و دفاع وسط دور تر به مرکز محوطه مایل می شود و فولبک سمت مخالف یا بازیکن پست 6 قسمت خالی محوطه را پر می کند. این سوییچ کردن، در نگاه اول شکلی شبیه تاکتیک های سه دفاعه را ایجاد می کند.

هنگام دفاع، بازیکن اینورتد به عقب برمیگردد و در اولین پست خالی خط دفاع قرار می گیرد. در صورت وقوع ضدحمله، تیم از یک بازیکن کمتر بهره مند خواهد بود. با این حال تراکم بالاتر بازیکنان دفاعی تیم در شمایل سه نفره خط دفاع این ضعف را جبران می کند.

تغییر نقش ترنت به اینورتد فولبک، موجب افزایش نرخ پاس گل او شد، رابرتسون به عنوان نفر سوم خط دفاع، بیشتر درگیر کار های دفاعی شد و از دروازه حریف دورتر شد. همچنین با نزدیک شدن ترنت به میانه میدان، خط هافبک مریض فصل گذشته لیورپول توانست عملکرد بهتری در درگیری ها ثبت کند.

شکیب معصومی، فوتبال لب– امشب، ساعت 22:30 به وقت ایران، دو تیم اینترمیلان و منچسترسیتی در استانبول به مصاف هم می روند، تا پادشاه این فصل اروپا مشخص شود. بر اساس آمار شانس منچسترسیتی برای پیروزی در این مسابقه 74 درصد است و اینترمیلان تنها 26 درصد شانس پیروزی در فینال دارد. علیرغم این شانس کم، بازیکنان اینتر همچنان با حداکثر توان در میدان حاضر خواهند شد.

شاگردان سیمونه اینزاگی بهترین پایان ممکن را برای این فصل داشتند. آن ها 11 بازی از 12 بازی آخر خود در تمامی رقابت ها را پیروز شدند. یکی از این 11 پیروزی در فینال کوپا ایتالیا مقابل فیورنیتا بود تا اینتر مطمئن باشد فصل خود را با جام تمام می کند.

با پایان لیگ های اروپایی، در آخرین رده بندی تیم های برتر اروپا، اینترمیلان به رده سوم جدول رده بندی اوپتا صعود کرده. با توجه به اینکه سیتی در رتبه اول این رده بندی جا خوش کرده، این دیدار با تقابل تیم اول و سوم اروپا از نگاه اوپتا، قطعا بازی جذاب و دیدنی خواهد بود.

تمامی اعضای باشگاه اینترمیلان از مدیریت تا کادر تدارکات قطعا فشار زیادی رو تحمل می کنند، فشاری که می تواند منجر به یک شادی یا اندوه بزرگ شود. در این میان همه چیز وابسته به پازل تاکتیکی سیمونه اینزاگی خواهد بود.

مقایسسه عملکرد در لیگ و چمپیونزلیگ

مهم ترین نکته درباره عملکرد این فصل افعی ها، تفاوت بسیار زیاد سبک بازی آن ها در رقابت های داخلی و لیگ قهرمانان است. اینترمیلان به عنوان یکی از برترین تیم های حال حاضر ایتالیا، بیشتر نبض بازی را در اختیار دارد و خط دفاعی آن ها فشار کمتری را محتمل می شود. اما در مسیر رسیدن به فینال لیگ قهرمانان، اینترمیلان بایرن مونیخ، بارسلونا، پورتو، بنفیکا و میلان را پشت سر گذاشته است. دیدار هایی که به سادگی رقابت با تیم های لیگ ایتالیا نبوده.

در سری آ، اینتر میانگین xG بیشتری نسبت به چمپیونزلیگ ثبت کرده. xG ثبت شده اینترمیلان در چمپیونزلیگ(1.40) آن ها را در رده 19م بیشترین گل مورد انتظار در بین تیم های حاضر در این رقابت قرار می دهد. همچنین امار دفاعی آن ها در ایتالیا، بهتر از اروپا بود.

در این آمار دو نکته وجود دارد. اول اینکه اینترمیلان هم در فاز دفاعی و هم در فاز هجومی در ایتالیا عملکرد بهتری نسبت به اروپا داشته. این مسئله می تواند کار را در فینال برای افعی ها سخت تر کند. نکته دوم اینکه، سبک بازی آن ها در ایتالیا و لیگ قهرمانان اروپا کاملا متفاوت بوده.

تفاوت های بازی اینتر در ایتالیا و اروپا

در سری آ، پرس اینترمیلان بسیار فعال تر و اگرسیو تر بوده، تیم بالا تر بازی می کند و پاس های بلند بیشتری بین بازیکنان رد و بدل می شود. درحالی که در اروپا، ترجیح اینزاگی، استفاده از سیستم کلاسیک 352 بوده. آن ها هنگام دفاع یک آرایش 5 نفره به خود میگیرند و عمق دفاع را می بندند. به عبارتی در رقابت با تیم های حاضر در لیگ قهرمانان، اینترمیلان ترجیح میدهد تمرکز خود را بر دفاع بگذارد.

با عملکرد عمق دفاع اینترمیلان، 59.8% از فشار آن ها در سی ال در نیمه خودی ایجاد شده. بیشترین آمار در بیان همه تیم ها از مرحله گروهی چمپیونزلیگ! همچنین آن ها فقط 22% از پرس خود را در یک سوم پایانی زمین انجام داده اند و رتبه بیست و چهارم پرس را بین 32 تیم این رقابت ها دارد.

عملکرد دفاعی اینترمیلان در اروپا

اینترمیلان آمار 8 کلین شیت در 12 بازی لیگ قهرمانان در این فصل را دارد. این آمار شامل 5 کلین شیت در 6 بازی در دور حذفی می شود. آماری که می تواند آن ها را به ثبت یک کلین شیت دیگر امیدوار کند. در صورت ثبت کلین شیت در بازی امشب، اینترمیلان با رکورد بیشترین کلین شیت دور حذفی فصل 2005-2006 آرسنال برابری خواهد کرد.

آن ها هنگامی که توپ را در اختیار ندارند، یک لو بلاک با فرمیشن 532 ایجاد می کنند. خلقق چنین خط دفاعی، گلزنی را برای هر تیمی از جمله منچسترسیتی سخت می کند.

در این تاکتیک، خط دفاع بسیار اگرسیو عمل می کند و برای جلوگیری از عبور توپ دست به هرکاری می زند. وینگ بک ها وظیفه پرس فولبک ها و وینگر های تیم حریف را دارند و آن ها را مجبور به استفاده از پای مخالف خود می کنند. دفاع وسط های کناری، متئو دارمیان و الساندرو باستونی، ترسی از درگیر شدن با بازیکنان حریف ندارد و بی محابا به بازیکنان خط هافبک و حمله تیم حریف حمله ور می شوند.

با قرار گرفتن در لوبلاک، بازیکنان خط میدفیلد اینترمیلان، سرعت بازی را کم می کنند. آن ها به طور کلی در رقابت های اروپایی با سرعت و تمپو کمتری نسبت به لیگ داخلی بازی می کنند. آن ها در اروپا به ازای هر ثانیه 1.32 متر توپ را جابجا می کنند در حالی که این آمار در سری آ، 1.48متر جابجایی در هر ثانیه را ثبت کرده اند.

بازی مقابل اینترمیلان چه در اروپا و چه در ایتالیا برای هیچ تیمی آسان نیست و عبور از لوبلاک آن ها برای همه بسیار سخت خواهد بود حتی اگر تیم حریف منچسترسیتی باشد. به طور کلی لوبلاک و ضد حمله تاکتیک نویی نیست ولی روش بازی اینزاگی در فینال خواهد بود.

عملکرد تهاجمی اینترمیلان در اروپا

به طور قطعی، می توان گفت که پپ گواردیولا مثل همیشه از جان استونز به عنوان دفاع وسط/هافبک دفاعی استفاده خواهد کرد. توانایی جان استونز در سوییچ به منچسترسیتی اجازه می دهد بین 3 چینش مختلف در طول بازی سوییچ کند، این مسئله قبلا به طور کامل در وبسایت فوتبال لب بررسی شده.

اگر دو مهاجم اینترمیلان بتوانند این دفاع همه کاره منچسترستی را ایزوله کنند، وینگ بک های اینتر با نفوذ و حضور در فضا ها و نیم فضا ها، حملات افعی ها را برنامه ریزی خواهند کرد. وینگ بک ها همواره به دنبال خلق موقعیت به سریع ترین حالت ممکن هستند. با اضافه شدن دو مهاجم مرکزی، اینتر معمولا با 4 بازیکن حملات را برنامه ریزی می کند.

دی مارکو به عنوان وینگ بک چپ در این فصل 6 گل و 8 پاس گل ثبت کرده. تنها 4 بازیکن اینترمیلان تاثیرگذاری بیشتری نسبت به دی مارکو روی آمار گل های زده اینتر داشته اند. 14 مورد تاثیر مستقیم بر گل، شامل 5 پاس گل در لیگ قهرمانان اروپا از 37 سانتر می شود.

عملکرد دی مارکو در اروپا در حالی بیشتر تمرکز بر ارسال توپ داشته، که دمفریز بیشتر در محوطه حاضر می شود. او به طور میانگین 4 تاچ در محوطه حریف در هر بازی لیگ قهرمانان دارد. فقط دو بازیکن دفاعی(فریمپونگ و آلفونسو دیویس) عملکرد بهتری از او داشته اند.

مهره های احتمالی اینزاگی در فینال

ترجیح اینزاگی استفاده از زوج ژکو-مارتینز در اکثر بازی های اروپایی بوده. این زوج در 9 بازی از 12 بازی اینترمیلان در لیگ قهرمانان در ترکیب ابتدایی قرار داشته. در حالی که در سری آ بیشتر از زوج روملو لوکاکو و خواکین کوریا استفاده کرده است.

از ماه اپریل تا کنون، لوکاکو با ثبت 7 گل و 5 پاس گل بهترین بازیکن اینتر در فاز هجومی بوده. با توجه به این آمار یکی از نقاط مبهم بازی، حضور لوکاکو در ترکیب اصلی اینتر خواهد بود. او تنها 144 دقیقه در لیگ قهرمانان بازی کرده و در هیچ بازی در ترکیب اصلی تیم حضور نداشته. اینزاگی با ثبت 4.9 تعویض در هر بازی، در رتبه دوم بیشترین ایجاد تغییر در ترکیب اصلی در بین مربیان این فصل چمپیونزلیگ قرار دارد. این تعویض ها و نحوه چرخش بازیکنان یکی از مهم ترین ویژگی های اوست.

لائوتارو مارتینز با ثبت 28 گل در تمامی رقابت ها در این فصل امید اصلی ساید ایتالیایی فینال لیگ قهرمانان، برای گلزنی خواهد بود. او حداقل دو برابر هر بازیکن دیگری در این تیم در این فصل گلزنی کردهو او همچنین با خلق 13 موقعیت گل یکی از بهترین بازیکنان تیمش در خلق موقعیت بوده.

در کنار لائوتارو، دیگر کسی که می تواند سرنوشت بازی را تعیین کند، نه در خط حمله بلکه در دروازه اینتر قرار دارد. آندره اونانا ناجی افعی ها در بسیاری از بازی ها بوده، او با دریافت فقط 9 گل از 16.8 گل مورد انتظار، اینترمیلان را به فینال رسانده و قطعا امید اصلی اینزاگی برای مقابله با منچسترسیتی خواهد بود.

برای شنیدن تحلیل‌های صوتی هفتگی در پادکست فوتبال لب، از این لینک به ما گوش کنید!