Tag Archives: فوتبال لب

آروین منصوری، فوتبال لب– روند ضعیف منچسترسیتی در بازی یازدهم فصل لیگ برتر ادامه یافت و با شکست 2-1 آنها مقابل برایتون، چهارمین باخت متوالی خود را در تمامی رقابت ها رقم زدند.

نتایج بسیار بدی برای پپ گواردیولا و من سیتی است. گواردیولا برای اولین بار در دوران مدیریتی خود چهار بازی متوالی را در تمام رقابت ها باخت، (به استثنای ضربات پنالتی)؛ در حالی که سیتی برای اولین بار از آگوست 2006، زمانی که استوارت پیرس سرمربی این باشگاه بود، چهار بازی متوالی را باخت.

تنها دلداری (در صورت وجود) این است که تنها دو مورد از این شکست ها در لیگ برتر رخ داده است و شانس آنها را برای کسب پنجمین عنوان قهرمانی متوالی به طور کامل از بین نبرده است.

شکست‌های غیرمنتظره پشت سر هم در لیگ خارج از خانه مقابل بورنموث و برایتون به این معنی است که سیتی برای اولین بار از اکتبر 2023، دو بازی متوالی لیگ برتر را شکست .

آنها فصل گذشته در لیگ برتر نزدیک به این نقطه شکست خوردند و در چهار بازی در MD 12-15 تنها سه امتیاز کسب کردند (3 مساوی 1 برد). آنها سپس با 23 بازی بدون شکست (19برد و 4 تساوی) بهبود یافتند تا به عنوان قهرمانی به پایان برسند، در حالی که آرسنال و لیورپول شکست خوردند.

این با وضعیت کنونی متفاوت است، جایی که نتایج ضعیف سیتی، همراه با شروع عالی لیورپول در فصل 25-2024 باعث شده است که تیم آرن اسلات برای اولین بار در این فصل ان را به عنوان قهرمان لیگ برتر بگویند.

پس از MD 11 در آخر هفته، لیورپول را اکنون برای قهرمانی در لیگ برتر محبوب می بیند. قرمزها در 60.3 درصد از 10000 شبیه سازی فصل جاری که توسط دستگاه مجهز به هوش مصنوعی انجام شده است، قهرمان لیگ برتر می شوند.

این بسیار بالاتر از شانس فعلی منچسترسیتی (34.3%) و آرسنال (5.0%) و چلسی (0.3%) خارجی هستند. سیتی از 82.2 درصد در پیش فصل سقوط کرده است، در حالی که به لیورپول فقط 5.1 درصد بیشتر شانس قبل از ضربه زدن به توپ در ماه آگوست داده شد ، این نشان دهنده کار هیجان انگیزی است که اسلات از زمان جایگزینی یورگن کلوپ در تابستان امسال انجام داده است.

لیورپول دوازدهمین تیمی است که از 11 بازی ابتدایی خود در یک فصل لیگ برتر حداقل 28 امتیاز کسب کرده است که آخرین آنها آرسنال در فصل 2022-23 (همچنین 28 امتیاز) است. توپچی ها پس از 11 بازی در آن فصل، دو امتیاز از من سیتی جلوتر بودند، اما در نهایت با اختلاف پنج امتیاز قهرمانی را از دست دادند.

این دومین شروع برتر لیورپول در یک فصل لیگ برتر پس از فصل 20-2019 (31 امتیاز) است که آنها عنوان قهرمانی خود را در لیگ برتر کسب کردند.

من سیتی؛ از 11 بازی خود تا کنون 23 امتیاز کسب کرده است، که همان تعداد امتیاز آنها در این مرحله از فصل 2021-22 است که قهرمان شدند. در حالی که 4 امتیاز بیشتر از فصل 2020-21 (19) است که آنها نیز قهرمان شدند.

آرسنال برای اولین بار از آوریل 2023، چهار بازی متوالی در لیگ برتر را بدون برد پشت سر گذاشته است (2 تساوی 2 برد). توپچی ها، هر سه امتیاز را در 21 بازی از 25 بازی قبلی خود در لیگ قبل از این کسب کرده بودند، (3 شکست 1 برد).

تیم میکل آرتتا در دو فصل اخیر به عنوان نایب قهرمانی پایان یافته است، این فصل بدترین امتیاز آنها در این مرحله است، (28 در 2022-23 و 24 در 2023-24). آنها اکنون با 9 امتیاز کمتر از لیورپول هستند. شانس 5.0 درصدی آنها برای کسب عنوان از 12.2 درصد در ابتدای فصل کاهش یافته است.

لیورپول، من سیتی، آرسنال و چلسی تنها باشگاه‌هایی نیستند که در 10000 شبیه‌سازی فصل 2024-2025 قهرمان لیگ برتر شدند. نیوکاسل چهار بار، استون ویلا و تاتنهام هر کدام دو بار و برایتون یک بار قهرمان شده اند. به نظر می رسد آن طرفداران هنوز هم می توانند رویاپردازی کنند.

خبری از دومین اشتباه اینئوس نیست.

امیرحسین محمودی، فوتبال لب– مهم‌ترین دلیل برای ماندن تن‌هاخ در یونایتد، این بود که گفته می‌شد او فرصت این را نداشت که با گروه برتر مدیریتی و اینئوس در منچستریونایتد کار کند. شاید تا آخرین لحظه هم نکرد.

نه تنها چون 14بازی در فصل 2024-25 از دیدگاه برخی “فرصت” محسوب نمی‌شود، بلکه یک تیم نخبه مدیریتی به هیچ سرمربی‌ای یکسال تمدید قرارداد نمیدهد و چهار ماه بعد اخراجش کند.

شاید این کار ناجوانمردانه‌ای از سمت اینئوس، مالک مشترک یونایتد بود. به‌هرحال این تابستانی بود که مهم‎‌ترین اولویت‌‌ها مورد بحث قرار گرفت. از ساخت استادیوم جدید تا بازسازی زمین تمرینی کارینگتون که تیم مدیریتی جدید به فکر تغییر در آنان افتاد.
اما بزرگ‌ترین مسئله کنار یا روبروی تن‎‌هاخ قرار گرفتن بود. مسئله‌ای که مالک اقل تیم یعنی سر جیم رتکلیف باید بعد از رسمی شدن خرید سهام باشگاه توسط تیم اینئوس در ماه فوریه، روبرو می‌شد.
و اخبار اخراج تن‌هاخ (که روز دوشنبه توسط اتلتیک مطرح شد) به این معنی بود که نگه‌داشتن تن‌هاخ در مسئولیت منچستر تا پایان فصل گذشته اشتباه بود، اشتباهی که برای آنان هزینه هم در بر داشت.
روزهای تن‌هاخ بعد از عملکردش در ماه می به شمارش افتاد. بعد از پیشنهاد تغییر مربی که در یک جلسه متشکل از تیم اینئوس در موناکو برگزار شد، بعد از رسیدن یونایتد به فینال اف‌ای کاپ به تعویق افتاد.

یونایتد جلساتی با کاندیدهای مختلف برگزار کرد، جزئیاتی که در بازی ومبلی کنار زده شد. زمانی که مذاکرات با کاندیدها به تعویق افتاد، یونایتد سعی کرد با کاندیداهای مربی‌گری ارتباط برقرار کند، که باعث ایجاد سایه بر روی بازی فینال اف‌ای کاپ شد.
زمانی که صحبت با کاندیداها به تعویق افتاد، به طوری که برد برابر منچستر سیتی غیر محتمل به‌نظر می‌رسید، یونایتد به جای عوض کردن تن‌هاخ سعی کرد او را نگه دارد. اما با توجه به مانورهای زیاد در تغییر سرمربی، نشان می‌داد این فرصت اینئوس به تن‌هاخ، اعتماد؛ همچنان به او وجود دارد.

حالا، به دنبال تابستانی که در آن اینئوس به دنبال کاهش هزینه‌هاست، یونایتد باید خیلی بیشتر از مقداری که در صورت اخراج تن‌هاخ در تابستان میکردند، خرج کنند.

با توجه به این که یونایتد سعی در کم کردن مخارجش داشت، آنها بیشتر از 200میلیون پوند (260میلیون دلار) در این پنجره نقل و انتقالاتی خرج کردند. در تابستانی که هدف‌های تن‌هاخ مد نظر این تیم بود.
با وجود تمام قدم‌های مثبتی که اینئوس در یونایتد برداشته، به نظر در مهم‌ترین تصمیم خوب عمل نکردند، که باعث می‌شود به عنوان اولین اشتباه بزرگ‌شان در نظر گرفته شود.

در عین حال، گلیزر‌ها از این اتفاق کاملا مصون هستند، چون این اشتباهی مدیریتی تقصیر آن‌ها نبوده. پنجمین مربی دائمی انتخابی آنها بعد از دوران سر الکس و همچنان دارا بودن 69/1 درصد باشگاه، و کسانی که گندکاری‌شان را جمع کنند.
این، وقتی که رتکلیف 1/3 میلیارد پوند خرج کرد تا بتواند کنترل امور ورزشی یونایتد را بدست بیاورد، قسمتی از قرارداد بود. شاید او الان متوجه شود که آنها چرا انقدر راحت این مورد را پذیرفتند.
اما با مسئولیت زیاد، قدرت زیاد هم می‌آید. بر خلاف اشتباهاتی که منجر به خروج تن‌هاخ شد، نشان‌دهنده این است که شروع دوران اینئوس یونایتد در راه است.
اینکه فصل 2024-25 میتواند با چه سرعتی از بین برود به عهده رتکلیف و تیمش است. این تستی است که قطعات پازل چه قدر به آن اندازه که گفته میشود سرجایشان هستند، و چه قدر در مورد اتفاقات ناگهانی اطرافشان واکنش نشان می‌دهند.

در خواب و خیال مدیریتی یونایتد، خرج بیش از حد و در عین حال اجازه دادن به باقی ماندن تن‌هاخ بود. حتی اگر جنبه‌های اخراج او مثبت نبود، آن‌ها باید حداقل نتایج اخیر را می‌دیدند که چقدر مخرب و نیاز به اقدام است.

تن‌هاخ درخواست صبر بیشتر برای ثابت خود می‌کرد، تا قضاوت‌ها بعد از پایان فصل سومش در تیم انجام شود، بدون توجه به این‌که او تا همین‌جا هم وقت قرض کرده بود.
باشگاه الان به دنبال جانشین/جایگزین/وارث این تیم هستند تا ورق را برگرداند.
با این‌که یونایتد بعد از 9 بازی تنها هفت امتیاز با منطقه سقوط فاصله دارد، آن‌ها تنها هفت امتیاز با رتبه چهارم دارند. دو و نیم ماه از فصل از دست رفته، با تنها سه برد برابر فولهام، ساوت‌همپتون و برنتفورد، همچنان فرصت وجود دارد.
روند انتخاب جانشین حالا باید روان و آرام پیش برود. زمانی که جانشین انتخاب شد، این انتخاب اینئوس محسوب می‌شود.
ساختار جدیدی که رتکلیف با بهترین گروه از اشخاص ایجاد کرده، شامل فرد حاضر در کنار خط نیز میشود.
چون برخلاف ماندن با تن‌هاخ در تابستان، اخراج تن‌هاخ برای رتکلیف و اینئوس گزینه بهتری‌ست چون در درجه اول می‌توان گفت او، مربی رتکلیف نبوده.

در نهایت، رتکلیف با این کار توانست قدرت خودش را نشان دهد. چون بر خلاف گذشته، او مجبور به کار کردن و گذران دوران مانند زوجی که به واسطه فرزندان کنار هم زندگی می‌کنند، نبود. اخراج تن‌هاخ در نهایت تصمیم او بود و این را می‌توان در آینده اشتباه کس دیگری دانست.
این صرفا مربوط به انتخاب جانشین نیست، در پس کار انتخاب جانشین، کارهای بیشتر و بزرگتری به رهبری اینئوس انجام می‌شود (و خواهد شد). کارها و ماموریت‌هایی که این باشگاه را به جایی بهتر تبدیل کنند.
بعد از اولین تصمیم بزرگ این تیم، تیم مدیریتی یونایتد اکنون تصمیم بزرگ‌تری در راه دارد. این بار، تیم اینئوس تنهاست و نمیتواند پشت اشتباه دیگران قایم شود.

به تن‌هاخ و تیمش چه گذشت؟ یک نیم نگاه.

امیرحسین محمودی، فوتبال لب– سرمربی منچستریونایتد شدن یعنی قضاوت شدن بر حسب توانایی برای بهتر کردن شرایط. چیزی که برای تن‌هاخ بیش از حد بزرگ بود.

با اتمام دوران تن‌هاخ، فوتبال او توسط قضاوت‌کنندگان بلعیده شد. او باشگاه را با کسب یک کارابائو کاپ و اف‌ای کاپ در دو فصل ترک کرد. چیزی که بارها در برابر نارضایتی‌ها اذعان کرد.

نگاهی کوتاه به تاریخ منچستریونایتد

تن‌هاخ پنجمین سرمربی دائم برای هدایت سکان منچستریونایتد پس از خروج سر الکس فرگوسن از اولدترافورد در تابستان 2013 بود.

هلندی درگیر اتفاقات و حواشی زیادی بود که به نظر خیلی‌ها بیشتر از آنکه موارد تاکتیکی و تکنیکی باعث اخراجش شوند، حواشی و عدم کنترل رختکن و رفتار با بازیکنان محبوب طرفداران مانند رونالدو و دخیا او را به درهای خروج نزدیک کرد.

هیچ تیمی به اندازه یونایتد برنده لیگ (20 بار) نشده، اما 18 مورد آن توسط سر مت بازبی (5) و سر الکس فرگوسن (13) به ثبت رسیده. این دو همچنین 33 جام از 44 جام مهم را بدست آورده‌اند. در کل، 20 مربی از 23 مربی تاریخ باشگاه، نتوانسته‌اند در فصل نخستشان جام لیگ برتر را کسب کنند.

در تصویر پائین، ClubElo منچستریونایتد را مشاهده میکنید (که اینجا توضیح داده شد) که نشان دهنده وضعیت یونایتد بعد از دوران سر الکس فرگوسن است.

با این تفاسیر، تن‌هاخ توانست جام را با یونایتد کسب کند، اما چه چیزهایی باعث اخراج او شد و چه عواملی باعث شد وضع او بدتر شود؟

چه اتفاقاتی اخراج را نزدیک کرد؟

مدل بازی تن‌هاخ براساس فوتبال مالکانه بود، اما همینطور سرعت و مستقیم بودن در حمله.

این سبک بازی ملزوم این بود که مهاجمان بیشتر پرس کنند، چیزی که مهاجمین یونایتد به آن عادت نداشتند. همین موضوع باعث شد که تیم خط میدفیلدی را داشته باشد که مشکل سرعت هم داشت تمام تلاشش را برای جبران فضای خالی پشت مهاجمین بکند.

لحظات خوب یونایتد هنگام بازی ضدحمله‌ای نابود میشد. در حمله شلخته اما در دفاع از این نوع فوتبال، ماهر.
در روزهای بد، آن‌ها نمیتوانستند موقعیتی که حالت ضد حمله‌ای داشت را ایجاد کنند، و در دفاع از حملات سریع، ناتوان.

تلاش برای توضیح نقشه‌های رشد تیم تن‌هاخ سخت است. زمانی که بهترین تکه از هر استراتژی را جدا میکرد و با کم فکری به تیمش اضافه می‌کرد.

بالانس کردن خلاقیت و واقعیت زمین چیزیست که از رهبران بزرگ انتظار میرود، چیزی که تن‌هاخ متوجه آن نشد.

تن‌هاخ در این که یونایتد را از نقطه‌ای پائین به چمپیونزلیگ برساند موفق بود. اما از نظر پیدا کردن راهی برای عادت کردن تیمش به تاکتیک‌های جدید ناتوان.

آمدن او به یونایتد در 2022 بعد از فصلی با کم‌ترین امتیاز در تاریخ پریمیر لیگ و عملکرد او، نشان می‌داد که او توانسته چند مشکل را نشان دهد و برای حلشان اقدام کند.

یونایتد 2022-23 به طور کل چه با توپ و چه بدون آن، خوب عمل کرد. برد برابر بارسلونا در پلی‌آف لیگ اروپا و نیوکاسل در فینال کارابائو کاپ نوید برگشت روزهای بهتر را می‌داد.

نگرانی‌هایی در مورد بازی با بزرگان لیگ وجود داشت، چیزی که انتظار می‌رفت تن‌هاخ بتواند در فصل بعد از پس آن بر بیاید.

اما او نتوانست.

تن‌هاخ از احتمال تبدیل شدن یونایتد به بهترین تیم ترنزیشنال تاریخ صحبت میکرد، اما در عمل رو به حمله مستقیم میاورد که به طور کلی آن‌ها را در دفاع تضعیف میکرد.

یک برد غیر منتظره جلوی منچسترسیتی در اف‌ای کاپ، دانش او در زمینه تاکتیکی را در یک بازی به دنیا یادآوری کرد. اما شروع فصل جدید دوباره ضعف‌های یونایتد را نشان داد(دفاع کردن برابرشان راحت و گیج کردن در خط میدفیلد).
کنفرانس‌های خبری‌اش نشان می‌داد که او در تلاش بود همه‌چیز را همزمان جلو ببرد‌، مشتاق از صحبت در مورد موفقیت‌های گذشته و نشان دادن نقشه‌ها و صحبت‌هایی درباره آینده.

مدیریت یونایتد کاری سخت است و بیشتر مشکلاتی که تن‌هاخ با آن‌ها مواجه شد مخصوص دوران خودش نبود.

تن‌هاخ از احتمال تبدیل شدن یونایتد به بهترین تیم ترنزیشنال تاریخ صحبت میکرد، اما در عمل رو به حمله مستقیم میاورد که به طور کلی آن‌ها را در دفاع تضعیف میکرد.
او تقریبا هر کاری کرد که فصل گذشته بدتر شود. تن‌هاخ در به واقعیت رساندن نقشه‌هایش مشکل داشت و حتی در تعویض‌ها (که زمانی در آن ماهر بنظد می‌رسید) هم بد عمل کرد.

یک برد غیر منتظره جلوی منچسترسیتی در اف‌ای کاپ، دانش او در زمینه تاکتیکی را در یک بازی به دنیا یادآوری کرد. اما شروع فصل جدید دوباره ضعف‌های یونایتد را نشان داد(دفاع کردن برابرشان راحت و گیج کردن در خط میدفیلد).
کنفرانس‌های خبری‌اش نشان می‌داد که او در تلاش بود همه‌چیز را همزمان جلو ببرد‌، مشتاق از صحبت در مورد موفقیت‌های گذشته و نشان دادن نقشه‌ها و صحبت‌هایی درباره آینده.

مدیریت یونایتد کاری سخت است و بیشتر مشکلاتی که تن‌هاخ با آن‌ها مواجه شد مخصوص دوران خودش نبود.

مربی بودن یونایتد مانند مدیریت یک دارایی مولتی میلیارد دلاری‌ست که سعی در راضی کردن طرفدارانش در کل دنیا دارد. این باشگاه در دنیا جزو اخبار است و مدیریت آن کار هرکسی نیست.

در ورزشی که اکثر بازیکنانش درباره نتایج خوب ثابت حرف می‌زنند و قبل از تصمیم مهم گرفتن به زوایای مختلف نگاه می‌کنند، یونایتد یک دهه بعد از دوران فرگوسن را خرج گذر از رنج‌هایی کرده که با عجله همراه بوده. تصمیم برای نگه‌داشتن تن‌هاخ به تابستان گذشته برمی‌گشت که نتیجه برابر کاونتری بر آن تاثیر زیادی گذاشت، اما ادامه افت باعث شد که این تصمیم حتمی شود.
باوری اشتباه در مقیاس باشگاهی بزرگ باعث شد 11 سال ناامیدی برای مدیریت و طرفداران ایجاد شود، چیزی که تیم مدیریتی جدید تازه درحال فهمیدن آن هستند.

یونایتد از سال 2013 وارد کورس قهرمانی جدی‌ای نشده، از زمان بازنشستگی فرگوسن چند باری در بین 4 تیم برتر قرار گرفته. مدیر سابق یونایتد، اد وودوارد؛ یک‌بار اشاره کرد که عملکرد خوب در زمین تاثیر زیادی بر اتفاقات مدیریتی و بازرگانی ندارد. اما طرفداران یونایتد در تعجبند که چرا این تیم نمیتواند هر دو را همزمان جلو ببرد.

مدیر اجرایی عمر برادا، که تابستان به این پست منصوب شده، به کارمندان گفته که هدف بردن پریمیرلیگ را در سال 2028 دارد، که سالگرد 150سالگی باشگاه است.

اینکه یونایتد با مربی جدید چه نتایجی رقم خواهد زد و اتفاقاتی که برای ساخت استادیوم جدید می‌افتد، جزو چالش‌های جدید باشگاه است.

از زمان پایان دوران فرگوسن در 2013، یونایتد فصل‌هایی را گذرانده که شک آنان را درباره اینکه آیا بزرگ‌ترین باشگاه انگلستان هستند یا خیر، به شک انداخته.

آن‌ها برای رسیدن به این مهم باید خودشان را پیدا کنند.

آرین اختری، فوتبال لب– وینگ‌بک ها روزگاری عامل اصلی برتری عددی و تاکتیکی مربیان در فوتبال بودند، بااین‌حال در سال های اخیر این نقش، حداقل در لیگ انگلیس، پا به فراموشی می‌گذارد و از ایده‌های مربیان حذف می‌شود و جای خود را دوباره به فولبک ها می‌دهند.

فولبک یا وینگ‌بک؟ ترجیح تیم ها کدام است؟

بازی با وینگ‌بک‌ها در حال انقراض است و اکثر تیم‌های انگلیسی با دفاع چهارنفره در این فصل حضور یافته‌اند. تنها کریستال پالاس در ۸۷ درصد دقایق از وینگ‌بک‌ها بهره گرفته است. در صورتی که فصل گذشته چهار تیم لوتون تاون، شفیلد یونایتد، ولورهمپتون و برنتفورد ترکیب ۳ دفاعه را به ۴ دفاعه ترجیح داده بودند. به تیم‌های ۴ دفاعه برگردیم. به جز من‌سیتی، تیم‌های استون ویلا، بورنموث و ایپسویچ تاون هستند که بیشترین عدم تقارن را در استفاده از فولبک‌ها دارند.

در هر سه تیم، این فولبک‌های چپ(دینیه، کرکز، لیف دیویس) هستند که بسیار جلوتر از فولبک سمت راست بازی و برای تیمشان موقعیت خلاق می‌کنند. دیویس بیشترین موقعیت را در جریان بازی برای ایپسویچ در فصل جاری خلق کرده، دینیه بیشترین ارسال‌ها را در جریان بازی برای ویلا داشته و میلوش کرکز بیشتر از هر بازیکن دیگری در بورنموث پاس پروگرسیو دریافت کرده است.

در تصویر زیر، میزان استفاده همه تیم‌های لیگ برتر از فولبک و وینگ‌بک ها توسط ابر کامپیوتر اوپتا محاسبه شده است.

تقارن در استفاده

همچین تعجب‌برانگیز است که در تیمی مثل چلسی که به‌طور میانگین در این فصل ۵۶٪ توپ را در اختیار داشته – ششمین در لیگ به لحاظ بیشترین میانگین مالکیت توپ – فولبک‌های آن‌ها کمترین فاصله از دروازه را نسبت به تمام تیم‌های لیگ دارند! با این وجود، تصویر زیر نشان می‌دهد که سبک آن‌ها در حین مالکیت شباهت زیادی به تیم‌هایی مانند تاتنهام، لیورپول و ویلا دارد. به‌طورکلی می‌توان الگویی مشابه از در استفاده از فولبک ها توسط تیم‌های لیگ‌برتر یافت.

ویلا و اسپرز فولبک‌های خود را در مناطق بالای زمین بازی می‌دهند، و اگرچه لیورپول سبک محتاط تری در عقب زمین دنبال می‌کند شروع حملات خود را از ۴۲ متری دروازه خودی آغاز می‌کند که ششمین آمار در لیگ است. نسبت به بقیه تیم‌ها، چلسی عقب‌نشینی بیشتری دارد و هم‌رده با تیم هایی نظیر ایپسویچ، لستر و ناتینگهام قرار می‌گیرد. آن ها سکانس‌های تهاجمی خود را از ۳۹.۳ متری دروازه خودی شروع می‌کنند.

البته ذکر این نکته ضروریست که چلسی توانایی حفظ توپ بیشتری از تیم‌های پایین جدولی دارد و توپ را در بین خطوط به گردش در می‌آورد. آن‌ها به طور میانگین در هر سکانس تهاجمی ۱۴.۵ متر توپ را به جلو حرکت می‌دهند که سومین آمار لیگ است.

نتظارات از فولبک‌ها به بالاترین سطح خود در تاریخ مستطیل سبز رسیده است. اغراق نیست که اگر بگوییم آن‌ها یکی از مهم‌ترین پست‌ها در زمین مسابقه را بازی می‌کنند. هیچ فوتبالی نمی‌خواهد روزی کسی شبیه به گری نویل شود، اما قطعا دوست دارد شبیه به ترنت الکساندر آرنولد شود.