بایگانی برچسب: چمپیونزلیگ

تیم‌های ملی آرژانتین و کرواسی، بار دیگر در جام جهانی مقابل هم تقابل می‌کنند. تقابلی که این بار تفاوت‌های زیادی با دفعات قبلی دارد.

مهران فرهادی، فوتبال لب – جام جهانی 2022 قطر رفته رفته به ایستگاه پایانی خود نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود. حالا به چهار تیم نهایی رسیده‌ایم. چهار تیمی که تا روز پایانی مسابقات در قطر باقی خواهند ماند و برای کسب خوش‌رنگ‌ترین مدال مسابقات می‌جنگند.

در یک طرف نیمه نهایی، آرژانتین و کرواسی به مصاف یکدیگر می‌روند. این دو تیم تا به حال فقط 5 بار به مصاف یکدیگر رفته‌اند که سهم هر تیم از این پنج تقابل دو برد بوده و یک بازی هم بدون برنده به اتمام رسیده. در کوران مسابقات جام‌های جهانی اما این دو تیم فقط دو بار به تور یکدیگر برخورد کردند. یک بار در جام جهانی 1998 و بار دیگر 20 سال بعد و در جام جهانی 2018.

در جام 98 فرانسه، کرواسی که در آن زمان اولین روز‌های استقلال از یوگوسلاوی را تجربه می‌کرد به مصاف آرژانتینی که شرایط نسبتا خوبی داشت و آماده به دست آوردن قهرمانی سوم بود می‌رفت. این دیدار نهایتا با تک گل مائوریتسیو پیندا به نفع آرژانتین به اتمام رسید.

این پیروزی باعث شد تا آلبی سلسته با کسب هر 9 امتیاز دور گروهی راهی مرحله بعد شود و در مرحله یک هشتم نهایی به مصاف انگلستان رفت که نهایتا در ضربات پنالتی توانست این رقیب دیرینه را از پیش‌رو بردارد اما این باخت مقابل هلند گاس هیدینگ بود که دست آرژانتینی‌ها را از رسیدن به جمع چهار تیم نهایی کوتاه کرد.

کرواسی هم که به عنوان تیم دوم از گروه H بالا آمده بود با برد تیم‌هایی نظیر رومانی و آلمان به مرحله نیمه نهایی هم رسید و مقلوب فرانسه قهرمان شد. البته که برد در دیدار رده‌بندی مقابل هلند باعث شد تا این جام برای کروات‌ها با کسب مدال برنز حتی شیرین‌تر به یادماندنی‌تر هم شود.

20 سال بعد اما در روسیه خیلی چیزها نسبت به سال 1998 فرق کرده بود. کرواسی و آرژانتین در دور دوم مرحله گروهی جام جهانی 2018 به مصاف یکدیگر رفتند که با سه گل آنته ربیچ، لوکا مودریچ و ایوان راکیتیچ کروات‌ها به عنوان پیروز میدان را ترک کردند و آرژانتین و سمپائولی را یک قدم به حذف نزدیک‌تر کردند.

البته که نهایتا مسی و یاران توانستند با برد نیجریه به دور بعدی صعود کنند اما در مرحله یک هشتم نهایی بود که فرانسه قهرمان با درخشش کیلیان امباپه یقه آلبی سلسته را گرفت و طی دیداری جذاب آن‌ها را با نتیجه چهار بر سه شکست داد.

در سمت دیگر به نظر نمی‌آمد که کرواسی و دالیچ خیال حذف شدن در سر داشته باشند و تک به تک حریفان خود را با کمک وقت‌های اضافه و ضربات پنالتی از پیش‌رو برمی‌داشتند تا در فینال که به فرانسه قدرتمند برخورد کردند و درست مانند سال 98 از بردن آن‌ها عاجز بودند و به به مدال نقره جام جهانی قناعت کردند.

خارج از مسابقات جام جهانی اما این دو تیم یک دیدار دوستانه و البته بسیار خاص در سال 2006 نیز برگزار کردند. دیداری که در آن لوکا مودریچ اولین بازی ملی خود را برای کرواسی انجام داد و لیونل مسی هم اولین گل ملی خود را به ثمر رساند. دو بازیکنی که شاید هیچکس فکر نمی‌کرد در 12 سال آینده مجموعا 6 توپ طلا برده باشند.

در بخش آخر سفرمان به گروه‌های جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، به گروه H مسابقات با حضور پرتغال، کره جنوبی، اروگوئه و غنا می‌پردازیم.

مهران فرهادی، فوتبال لب – گروه H جام جهانی ۲۰۲۲ قطر گروه آخر این مسابقات می‌باشد. جایی که پرتغال و اروگوئه شانس‌های اول صعود محسوب می‌شوند و غنا و کره جنوبی تلاش می‌کنند تا شگفتی‌های سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۰۲ را تکرار کنند.

اول از همه با غنا شروع می‌کنیم. هنوز یک سال هم از انتصاب اوتو آدو به عنوان سرمربی غنا نمی‌گذرد. او که پس از فاجعه جام ملت‌های آفریقا ۲۰۲۰، سکان هدایت غنا را به عهده گرفت، توانست با کمک گل‌های زده در خانه نیجریه، غنا را به جام جهانی برگرداند.

در غنا ورژن آدو، در هنگام به دست داشتن مالکیت توپ، یکی از هافبک‌ها عقب‌تر می‌آید و خط دفاع سه نفره را تشکیل می‌دهد. که این امر به دو مدافع وسط این اجازه را می‌دهد تا جلوتر رفته و خطوط حریف را از هم بشکافند و با لب خط بازی کردن دو مدافع کناری، آدو برای مدافعان خود گزینه‌های پاس مناسبی ایجاد می‌کند. در خیلی از مواقع آندره آیو مهاجم نوک این تیم عقب می‌آید و به خط هافبک تیمش اضافه می‌شود تا غنایی‌ها برتری عددی در میانه میدان را از دست ندهند و برادر او جردن، به فضا‌های خالی ایجاد شده هجوم می‌آورد.

در هنگام دفاع کردن نیز آن‌ها معمولا به شکل ۴۱۴۱ درمی‌آیند و دو وینگر تیم بسیار فشرده در کنار هافبک‌ها جا می‌گیرند و فضای زیادی را در جناحین در اختیار حریفان قرار می‌دهند و همین آن‌ها را در مناطق عرضی بسیار آسیب‌پذیر کرده است.

محمد کودوس مهاجم باشگاه آژاکس که توانایی بازی در ۴ پست مهاجم نوک، هافبک مرکزی و وینگر چپ و راست را دارد مهم‌ترین بازیکن غنا در این تورنومنت محسوب می‌شود زیرا کودوس آن بازیکنی است که انرژی لازم وسط زمین را هنگام دفاع کردن تیم غنا تامین می‌کند و هنگام حملات با فعالیت‌های بی وقفه خود، در موقعیت‌های مناسبی قرار می‌گیرد.

در آن سمت این گروه، فرناندو سانتوش، سرمربی تیم ملی پرتغال یکی از بهترین نسل‌های تاریخ این کشور را در اختیار دارد و پس از قهرمانی در لیگ ملت‌ها و یورو، حالا امید دارد تا با بردن جام جهانی با خوشی به دوران شش ساله خود در پرتغال پایان دهد.

سانتوش معمولا تیم خود را با سیستم ۴۳۳ راهی مستطیل سبز می‌کند. روبن نوس که معمولا به عنوان هافبک دفاعی پرتغالی‌ها انتخاب می‌شود هنگامی که توپ در یک سوم ابتدایی زمین قرار دارد به میان دو مدافع آمده و در بیلدآپ به مدافعان کمک می‌رساند.

در هنگام مالکیت پرتغالی‌ها معمولا شکل ۴۴۲ یا ۴۲۳۱ به خود می‌گیرند. برونو فرناندز معمولا به یک خط بالاتر کوچ می‌کند و به عنوان مهاجم سایه بازی می‌کند. مسئله‌ای که باعث می‌شود مدافعان حریف نتوانند به راحتی عقب زمین را رها کنند و همین کار آن‌ها را در بالا آوردن توپ راحت‌تر می‌کند.

برناردو سیلوا اما کلیدی‌ترین بازیکن تیم ملی پرتغال محسوب می‌شود. بازیکنی که در با فعالیت‌های بی‌پایان خود در نیم‌فضای سمت راست، فضاهای بسیار خوبی را در سمت راست برای فرارهای برونو فرناندز و ژوائو کانسلو ایجاد می‌کند. جاگیری او میان خطوط تیم حریف بسیار هوشمندانه‌ست و به راحتی می‌تواند در کنار روبن نوس، تمپو بازی در مرکز زمین را به دست بگیرد. او همینطور خلاق‌ترین بازیکن پرتغال طی مسابقات مقدماتی و لیگ ملت‌ها بود و مهره مرکزی پازل تاکتیکی سانتوش محسوب می‌شود.

اما سانتوش تنها مربی پرتغالی این گروه نیست‌. پائولو بنتو سرمربی کره جنوبی نیز اهل پرتغال می‌باشد و با تیم نسبتا خوبی وارد قطر می‌شود.

مانند خیلی از تیم‌های دیگر این جام، کره جنوبی هم معمولا با چینش ۴۲۳۱ یا ۴۳۳ وارد میادین فوتبال می‌شود. بنتو علاقه شدیدی به فوتبال مالکانه دارد و تیمش با میانگین ۶۷ درصد مالکیت توپ، مالکانه‌ترین فوتبال آسیا را بازی می‌کند. بنتو دوست دارد تا تیمش در زمین حریف بازی کند و بتواند از تمامی نقاط به رقبا ضربه بزند.

از هوشمندانه‌ترین ایده‌های آقای بنتو دادن آزادی عمل به سه نفر جلوی زمین بود. با دادن این آزادی، آن‌ها در سراسر زمین پرسه می‌زنند و خود را به یک گزینه پاس تبدیل می‌کنند. این مسئله باعث گیج شدن هافبک‌های دفاعی‌تر حریفان می‌شود و فضاهای قابل توجهی را میان خطوط ایجاد می‌کند.

سون هیونگ مین، کاپیتان تیم ملی کره جنوبی مهم‌ترین بازیکن آقای بنتو محسوب می‌شود. سبک بازی سون که کاپیتان این تیم هم می‌باشد با ایده‌های سرمربی کاملا تطابق دارد و بنتو توانسته به خوبی از یک بازیکن کلاس جهانی با تجربه بالا در کنار مهره‌های سطح پایین‌تر بازی بگیرد.

اما آخرین تیم جام که به بررسی آن خواهیم پرداخت اروگوئه می‌باشد. اروگوئه‌ای که دیگر اسکار تابارز، پیرمرد افسانه‌ای فوتبال اروگوئه را روی نیمکت خود نمی‌بیند. دیگو آلونسو که در دسامبر سال ۲۰۲۱ جانشین اسکار تابارز شد، طی نه بازی رسمی و دوستانه، موفق به کسب هشت برد شد و اجازه پاره شدن نوار خارق‌العاده حضور آن‌ها در جام جهانی را نداد.

تا به این لحظه آلونسو همیشه تیمش را با سیستم ۴۲۲۲ به میدان فرستاده و از لحاظ هجومی تیم بسیار جذابی را آماده جام جهانی کرده. طبق گراف زیر، به طور میانگین پس از بولیوی، اروگوئه‌ای‌ها سریع‌ترین تیم امریکای جنوبی از لحاظ سرعت و مستقیم بودن حملات هستند.

معمولا هنگام حملات مهاجم شماره ۹ این تیم، لوئیز سوارز به کناره‌ها آمده و با کمک بازیکنان دیگر آن سمت زمین کار‌های ترکیبی زیادی را انجام می‌دهد تا شکافی میان مدافعان حریف ایجاد کند و این امر برای داروین نونیز یک نعمت محسوب می‌شود زیرا او علاقه بسیاری به هجوم آوردن به این فضاها دارد.

در هنگامی که توپ در دست حریفان قرار دارد، به طور معمول زیر فشار آن‌ها در تلاشند تا برتری عددی در یک سوم دفاعی و میانی را به دست بیاورند. معمولا یکی از هافبک‌ها به خط دفاع می‌پیوندد و ارتباط میان خطوط را برقرار می‌کند.

فدریکو والورده، هافبک ۲۴ ساله کهکشانی‌ها مهم‌ترین بازیکن اروگوئه ورژن ۲۰۲۲ محسوب می‌شود. چرا که او با دوندگی بسیار زیاد انرژی مورد نیاز وسط زمین را تامین می‌کند و رابط اصلی میان خطوط اروگوئه محسوب می‌شود و در کارهای دفاعی مسارکت بسیار بالایی دارد.

شاید یکی از انبوه سوالات فوتبال دوستان میزان تاثیرگذاری و اهمیت آماده‌سازی پیش فصل باشد. این حجم از دوندگی و تلاش و خستگی به چه دلیل است؟ نتایج به‌ دست آمده در مسابقات تدارکاتی پیش‌فصل تا چه حد حائز اهمیت و قابل اتکا هستند؟

ایلیا درویش، فوتبال لب – آماده‌سازی پیش فصل برای هیچکس آسان نیست. بازیکنان بعد از دویدن تا پای مرگ، در گرمایی داغ‌تر از کویر که از بدن خودشان نشات می‌گیرد، روی زمین ولو شده‌اند. طرفداران از بی‌فوتبالی و پایان هیجانات، بی‌حوصله و کلافه‌ شده‌اند و با خشم به فنجان قهوه نگاه می‌کنند. و سرمربی‌ها، در حالی که سخت عرق می‌ریزند سعی می‌کنند فلسفه‌ی خود را جا بندازند و بدون از دست دادن زمان، تیم خود را برای مسابقات آماده‌ کنند.

ابتدا کمی راجع به جلسات دوندگی که سخت‌ترین بخش پیش فصل توصیف می‌شوند صحبت کنیم. پیتر کلارک، مدافع با‌تجربه‌ی والسال که ۲۵ بار تور پیش‌فصل حرفه‌ای را تجربه کرده، این‌گونه تعریف می‌کند:

یک‌ بار یکی از هم تیمی‌هایم که به تازگی برگشته بود، از فرم ایده‌آل بدنی خارج شده بود و واقعا شرایط خوبی نداشت. تا حدی که حتی برای دویدن هم مشکل داشت. پس از یک جلسه تمرین دوندگی، پای او جوری خم شد که درجا غش کرد و برای سالیان سال فقط در تکاپوی جبران این مصدومیت شدید بود. اگر شما شبیه اون آدم هستید پس کل تابستان و احتمالا مقطعی از فصل را در حال عذاب کشیدن هستید و نمی‌توانید مفید باشید. قطعا هیچکس مایل نیست جای او باشد.

در بعضی مناطق، جلسات تمرینی که صرفا به دویدن می‌پردازند، به عنوان یک روش بدنسازی منسوخ شده دیده می‌شوند. علم ورزشی مدرن، زجر دادن بازیکن با همچین روشی را نمی‌پسندد. اما همین اواخر، شاگردان آنتونیو کونته جلسه تمرینی سختی را پشت سر گذاشتند. آنتونیو کونته شاگردانش را مجبور کرد که در دمای ۳۰ سانتی گرادی سئول کره، ۴۲ دور کامل دور زمین فوتبال را بدوند. این جلسه تمرینی که در حضور هواداران انجام شد، انقدر سخت به‌نظر می‌رسید که هری کین موفق به اتمامش نشد و کنار کشید. و زمانی که تمرین به پایان رسید، سون هیونگ مین توان خروج از زمین تمرینی رو نداشت و از همانجایی که دراز کشیده بود، او را کشان کشان از زمین چمن خارج کردند.

کلارک ۴۰ ساله که بالاتر هم به او اشاره کردیم، به خوبی می‌داند که چگونه میان استراحت و آماده‌سازی فیزیکی بالانس ایجاد کند. پیتر معتقد است که پس از پایان فصل و فرصت استراحت برای بازیکنان، نباید به طور کامل بدنسازی را رها کنند و برای فوتبال بازی کردن در بالاترین سطح ممکن، همچنان نیاز به اقدامات مهمی هست. او در این باره این‌گونه توضیح می‌دهد:

من شخصا پس از پایان فصل مقدار زیادی استراحت نمی‌کنم. من تمایل دارم که به تمرین کردن ادامه بدم. البته این کار به صورت کامل رنج و عذاب پیش‌فصل را از بین نمی‌برد اما آن را قابل تحمل‌تر می‌کند. اما اگر به صورت کامل در آن چند هفته بدنسازی را رها کنی، برای بدن خیلی سخت خواهد شد که خودش را دوباره تطبیق دهد.

پیتر درباره جلسات دوندگی اینگونه توضیح می‌دهد:

دویدن یک شیطان است اما وجود آن اجباری‌ست. من پیش‌فصل های زیادی را در کریر فوتبالی‌ام تجربه کردم و مطمئنم که هیچ میانبری وجود ندارد. متاسفانه حقیقت همین است؛ کار لذت بخشی نیست اما باید انجامش داد. به یاد می‌آورم که در اورتون، والتر اسمیث و آرشی ناکس برای ما جلسات دوندگی ملقب به “نعل اسب” را تدارک دیده بودند. این جلسات در پارک کراکستث انجام می‌شد و هیچوقت برای ما آسان‌تر نشد.

اما آیا این تمرین ها فقط راجع به آمادگی فیزیکی بازیکنان است؟ دیو بیلوز یکی از متخصصان علم ورزش با سابقه‌ی حضور در اورتون، نیوکاسل، وستهم و تیم ملی انگلیس توضیحات جالب و منطقی‌ای درباره‌ی علت انجام این تمرین از سوی سر‌مربیان می‌دهد. با وجود اینکه بخشی از دیو، با دواندن شدید بازیکنان فوتبال مخالف است اما علت انجام آن را درک می‌کند. دیو اینگونه توضیح می‌دهد:

من با دیوید مویس مکالمات زیادی در این باره داشتم و سعی کردم او را راضی کنم که مسافت کمتری برای دوندگی بازیکنان در نظر بگیرد اما او مخالفت می‌کرد. به یاد می‌آورم که در اورتون، بازیکنان قدیمی تیم مانند دانکن فرگوسن و دیوی ویر موفق به انجام تمرین نعل اسب می‌شدند و آن را به اتمام می‌رساندند. اما بازیکنان جدید تیم در انجام آن مشکل داشتند و برای مصدوم شدن و مسائل دیگر غر می‌زدند. من کمی با مویس در این‌باره بحث کردم اما پاسخ او این بود: “من می‌خواهم بدانم در قلب ‌آن‌ها چیست؟” مویس قصد داشت به این مسئله پی ببرد که آیا بازیکن در ۵ دقیقه پایانی یک مسابقه‌ی سخت که همگی خسته خواهند بود، باز هم تمام تلاشش را خواهد کرد؟ آیا ‌آن‌ها حاضرند جان‌شان را وسط بگذارند و به دویدن ادامه دهند؟ منطقی بود. نهایتا من هم مجبور شدم این مسئله را بپذیرم.

هر فصل بازیکنان جدیدی به تیم اضافه می‌شدند و ما مجبور بودیم مجددا این تمرین را انجام بدهیم تا شخصیت آ‌ن‌ها را ‌آزمایش کنیم. و البته همچنان می‌بینید که مویس به شخصیتی که در پایان تمرینات بازیکن‌ها از خود نشان می‌دهند، اهمیت می‌دهد. در واقع، این چیزی‌ست که کلوپ و گواردیولا هم انجام می‌دهند.

اما راجع به اهمیت نتایج به‌دست آمده در پیش‌فصل؛ بهتر است ابتدا به مصاحبه یورگن کلوپ پس از شکست چهار بر صفر مقابل منچستر‌یونایتد در دیدار تدارکاتی هفته گذشته مراجعه کنیم.

من موقعیت‌های خوب بسیار زیادی دیدم و همینطور عملکرد‌های خوب در لحظاتی از مسابقه. اما عدم ثبات را نیز مشاهده کردم. ما در لحظاتی عجله‌ی زیادی داشتیم، در لحظاتی بیش از حد بالا بازی می‌کردیم، اما جوری که منچستریونایتد دفاع می‌کرد و سیستم man marking که به‌ کار گرفته بود، توپ‌های زیادی را مخصوصا در خط هافبک در لحظات اشتباه از دست دادیم و آن‌ها نیز به خوبی از موقعیت‌هایشان استفاده کردند‌. این واضح‌ترین چیزی‌ست که ما نیاز داریم در آن پیشرفت کنیم حتی اگر چهار هیچ برنده می‌شدیم. این فقط شروع پیش‌فصل است و ما ادامه خواهیم داد.

قطعا این‌جوری نبود که پس از این شکست یورگن کلوپ دچار مشکل کم‌خوابی شود، اما احتمالا بعضی از هواداران شدند. اما آیا واقعا این نتایج همچین اهمیتی دارند؟

دیو بیلوز در این باره نیز به این شکل توضیح می‌دهد:

البته که معمولا این نتایج برای هواداران اهمیت دارد، اما در مقاطع اول پیش‌فصل، این نتایج جدا اهمیت خاصی ندارند. هفته‌ی پیش پدرم با من تماس گرفته بود و جوری راجع به شکست لیورپول به منچستریونایتد صحبت می‌کرد که انگار جای نگرانی زیادی وجود دارد. اما حقیقت این است که کلوپ از بازیکنان زیادی بازی گرفت و به هر‌کدام ۳۰ دقیقه فرصت داد. این مسابقه بیشتر راجع به بدنسازی و تنظیم زمان بازی بود تا نتیجه گرفتن. کاربرد واقعی پیش‌فصل نیز همین است.

دیو از تجربه‌ی شخصی خود در اورتون این‌گونه می‌گوید:

در اورتون ما اسکواد کوچکی داشتیم و طبیعتا بازیکنانی نیز وجود داشتند که برای تیم‌ ملی دعوت شده بودند یا در تعطیلات به سر می‌بردند. به همین دلیل مویس گاها مجبور میشد در بازی‌های تدارکاتی به بعضی از بازیکنان حتی ۹۰ دقیقه فرصت بازی بدهد. که این ایده‌آل و درست نیست. این بازی‌ها بیشتر راجع به ترمیم ضعف‌های تاکتیکی، پیشرفت و تشکیل ساختار تاکتیکی بود. بازیکنان نیز از این موضوع آگاه بودند و بیشتر اوقات در ذهن‌شان بدین شکل فکر می‌کردند: “خب؛ من شصت دقیقه فرصت بازی پیدا کردم و احساس خوبی دارم” این تفکر برای آن‌ها از نگرانی راجع به نتیجه‌ی بازی مهم‌تر است. اما خب شاید آخرین بازی تدارکاتی اهمیت بیشتری داشته باشد. در اورتون، ما معمولا مسابقه‌ی آخر را در خانه و در مقابل یک تیم اروپایی نسبتا خوب برگزار می‌‌کردیم و از آنجایی که هواداران نیز حضور داشتند، می‌توانستیم روی این مسابقه بیشتر حساب کنیم.

نهایتا شاید بهترین جمله راجع به یک پیش‌فصل موفق را میکی ملان مربی اسکاتلندی به زبان آورد:

اگر بتوانیم بدون مصدومیت، بازیکنان جدید را در تیم جا بندازیم و به سطح بالایی از آمادگی بدنی برسیم پیش فصل موفقی را پشت سر گذاشتیم. سپس فصل جدید آغاز می‌شود و کار و فعالیت اصلی شروع می‌شود.