بایگانی برچسب: لیگ برتر

شکیب معصومی، فوتبال لب– یورگن کلوپ، سرمربی آلمانی لیورپول، در دوران حضور خود در لیورپول توانست به تمامی جام های ممکن دست پیدا کند. لیورپول با کلوپ پس از سی سال فاتح لیگ برتر شد و پس از 15 سال موفق به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا شد. آن ها در طی پنج سال به 3 فینال لیگ قهرمان رسیدند و دو بار با یک امتیاز کمتر از منچسترسیتی در لیگ دوم شد.

در نگاه اول، دوران کلوپ در لیورپول، چیزی جز افتخار و درخشش نبوده! با این حال نقد هایی به شخص یورگن کلوپ وارد است که همواره پشت بازی جذاب و جام های یکی در میان او پنهان می شود. در این مقاله به بررسی عوامل عدم کسب افتخارات بیشتر و شکست های بدموقع لیورپول خواهیم پرداخت.

وفاداری بیش از حد به بازیکنان

در اولین فصل حضور در لیورپول، قرمز های بندر با هدایت یورگن کلوپ به فینال لیگ اروپا رسیدند. جایی که باید با سویا به سرمربیگری اونای امری برای کسب دومین جام معتبر اروپایی می جنگیدند. در نیمه اول بازی آلبرتو مورنو با اختلاف خیلی زیاد بدترین بازیکن زمین بود، با این حال یورگن کلوپ دست به تغییر بازیکن یا تاکتیک نزد تا فینالی که لیورپول مستحق پیروزی در آن بود را سویا ببرد.

مشابه مثال فوق، در فصل های مختلف بار ها پیش آمده که بازیکنان مورد علاقه یورگن کلوپ از جمه ترنت الکساندر آرنولد، محمد صلاح، بابی فیرمینو و… به هیچ عنوان فرم خوبی را تجربه نمی کردند. با این حال کلوپ حاضر به نیمکت نشین کردن آن ها حتی برای یک بازی نمی شد. ثمره این تصمیمات کلوپ قربانی شدن بازیکنانی نظیر ژردان شکیری، نکو ویلیامز و دنیل استوریج و مصدومیت های کوتاه و بلند مختلف بازیکنانی نظیر بابی فیرمینو بود.

خرید های اشتباه کلوپ

یکی از نقاط قوت لیورپول از زمان خرید توسط گروه fsg تصمیم گیری نقل و انتقالات توسط تیم تخصصی بود. زمانی که کلوپ به لیورپول پیوست مایکل ادروادز در باشگاه به مقام مدیر ورزشی ارتقا یافت. در دوران همکاری این دو نفر تا پیش از جدایی مایکل ادواردز در سال 2020، این دو نفر کشمکش های فراوانی با یکدیگر داشتند. یورگن کلوپ برای پست وینگر به دنبال یولیان برنت و جولیان درکلسر بود اما مایکل ادواردز اقدام به خرید صلاح و مانه کرد. نبی کیتا یکی دیگر از خرید های ناموفق لیورپول به درخواست مستقیم شخص یورگن کلوپ جذب شد. در سمت دیگر می توان از اندی رابرتسون، ویرجیل فندایک و بابی فیرمینو به عنوان خرید های مستقیم مایکل ادواردز در فصول مختلف اشاره کرد.

پس از جدایی مایکل ادواردز، کلوپ قدرت بیشتری در باشگاه گرفت. در هر بحث نقل و انتقالاتی یا مرتبط با تیم اصلی حرف اول را می زد. در این دوره لیورپول خرید های بی نهایت اشتباه داشت. داروین نونیز، تلنتی بود که برای او هزینه یک ستاره پرداخت شد. کودی گاکپو بازیکنی بود که هیچ جایی در تاکتیک لیورپول نداشت. لوییز دیاز علیرغم تکنیک بالا و چشم نواز از آگاهی محیطی، دوندگی و کیفیت پرس پایینی برخوردار است. دومینیک سوبوسلای وینگر و پست 10 برای بازی در رول انکرمن خریداری شد! همه این بازیکنان خرید های نه چندان عاقلانه یورگن کلوپ بودند.

تعلل در تغییر اسکواد

یکی از ویژگی های بارز لیورپول یورگن کلوپ، افت مقطعی قابل توجه بعد از یک بازه خوب بوده. افت ها و شکست هایی که همواره به دلیل افت بدنی یا عدم کیفیت بازیکنان حاصل شده. اشتباهات لوریس کاریوس در فینال کیف، بحران دفاع وسط و جذب فوری کاباک و بن دیویس در سال 2021، ناتوانی خط هافبک در حفظ توپ در سال 2023 و هدر دادن بی نهایت موقعیت ها در فصل جاری نمونه هایی از تعلل سرمربی برای تغییر اسکواد و بازی دادن به بازیکنان جدید بود که هربار پس از از دست رفتن یک فصل و جام، یورگن کلوپ تصمیم گرفت با کادر مدیریت باشگاه برای خرید بازیکن یا بازی دادن به بازیکنان جدید همکاری کند.

مقاومت کلوپ در برابر بازیکن جدید

بعد فصل عالی ۲۰۱۹/۲۰ و قهرمانی در انتهای فصل اصلا خوب نبود. هندرسون برای تمدید درخواست مبلغی نامعقول داشت که ادواردز و باشگاه اصلا موافق نبودند و ادواردز بر اساس داده‌ها به کلوپ هشدار داده بود. مدیر ورزشی وقت باشگاه اعتقاد داشت که وقت فروش میلنر و هندرسون و واینالدوم فرا رسیده اما با مقاومت یورگن کلوپ و حمایت وی از این بازیکنان، قرارداد هندرسون تمدید شد و واینالدوم فروخته نشد که نتیجه این مسئله جدایی رایگان واینالدوم و فصول انتهایی ضعیف هندرسون و میلنر در لیورپول بود.

مایکل ادواردز، برونو گیمارش از لیون، جود بلینگام از دورتموند، رایان گراونبرخ از آژاکس را برای خط هافبک پیشنهاد داده بود. پس از جدایی وی از باشگاه، ایان گراهام، دیتاساینتیست وقت لیورپول، انزو فرناندز از ریوپلاته، متئوس نونس از بنفیکا را به همراه گیمارش و بلینگام به یورگن کلوپ پیشنهاد کرد که همگی توسط یورگن کلوپ رد شدند. اختلافی که موجب جدایی ادواردز و کادر وی از باشگاه شد و در نهایت سرنوشت بازیکنان مذکور قابل رویت است.

کلوپ اورتینکر مثل پپ

یورگن کلوپ، بارها دست به تصمیم گیری های عجیبی زده که نتیجه ی آن چیزی جز شکست نبوده. استفاده از چمبرلین در سال 2022 به عنوان فالس ناین، بازی دادن به واینالدوم و جو گومز به جای فیرمینو و آرنولد آماده در شکست 3-0 مقابل بارسلونا، بازی دادن به کیتای تازه از مصدومیت برگشته به جای تیاگوی آماده در بازی یک چهارم نهایی مقابل رئال مادرید از مثال های بارز این مسئله هستند.

مسلما هر مربی اختیار کامل تصمیم گیری در مورد ترکیب اصلی خود را دارد و همانطور که پپ گواردیولا پس از تصمیم به عدم استفاده از بازیکن پست 6 در فینال چمپیونزلیگ غافله را به چلسی توماس توخل باخت، یورگن کلوپ نیز با باخت های گاه و بی گاه تاوان تصمیمات تاکتیکی نوین خود را داده. در سمت مقابل تصمیماتی مانند اینورتد فولبک بازی کردن آرنولد و استفاده از فالس ناین از تصمیمات موفق و پر ریسک یورگن کلوپ بوده اند اما مسئله تعدد تصمیمات و ریسک های ناموفق بسیار زیاد او در فصل های مختلف است.

کادرفنی چمپیونشیپی

همانقدر که یورگن کلوپ سرمربی فوق العاده ای است، کادرفنی او را مربیان بد و بی کیفیتی تشکیل می دهند. پپ لیندرز، کمک مربی اول، یک تجربه سرمربیگری ناموفق در کارنامه خود دارد. از زمانی که لیندرز جانشین ژیلکو بواچ در کادرفنی لیورپول شد، آن ها دیگر قادر به عبور از سد لو بلاک نیستند. تاکتیک دفاعی آن ها وابستگی زیادی به بازیکنان دارد که این بیانگر ضعف تاکتیک به طور کلی است.

مارکوس کرونمایر، مربی بدنساز لیورپول، احتمالا یکی از اصلی ترین کابوس های فن بیس این تیم است. کرونمایر پیش از لیورپول در بایرن مونیخ مشغول فعالیت بود. او آنقدر ضعیف عمل کرد که با درخواست شخص پپ گواردیولا از باشگاه اخراج شد. سال 2017 کرونمایر با درخواست مستقیم شخص یورگن کلوپ به لیورپول پیوست. از زمان استخدام کرونمایر، لیورپولی ها تا کنون 5 مصدومیت رباط صلیبی و یک مصدومیت لگن ثبت کرده اند! میانگین هر فصل 7 بازیکن مختلف مصدومیت همسترینگ را تجربه کرده اند و در هر فصل 4 مصدومیت بلند مدت مچ پا را بازیکنان در این باشگاه تجربه کردند.

بدترین مربی تاریخ!

اما فاجعه اصلی کادرفنی در جای دیگری قرار دارد! مربی پرسابقه گلر های تیم، جان اچتربرگ! جان اچتربرگ سال 2009 به لیورپول پیوست. در ابتدای کار او در لیورپول، پپه رینا، برنده سه دستکش طلا، افت شدیدی کرد. با افت رینا و جدایی او، یکی از بهترین شوت استاپر های لیگ و کسی که به همراه کورتوا از او به عنوان آینده بلند مدت خط دروازه بلژیک از او یاد می شد به لیورپول پیوست. همزمان با مینیوله، دو تلنت گلری، آدام بوگدان آینده دروازه مجارستان و دنی وارد کسی که از او به عنوان بهترین تلنت گلری تاریخ ولز یاد می شد به تیم اصلی لیورپول پیوستند. سرنوشت هرسه نفر یک کریر ضعیف در لیورپول بود.

پس از مینیوله، لیورپول در رقابت با بایرن مونیخ و بارسلونا موفق به جذب گلری شد که رسانه های آلمانی به او لقب نویر آینده را می دادند، لوریس کاریوس!! کاریوس در اولین بازی های خود برای لیورپول، با پاس های بلند فوق العاده و دایو های بلند، خود را در دل لیورپولی ها جا کرد. با گذشت مدتی، اشتباهات سلسه وار کاریوس شروع شد و فینال کیف آخرین بازی او در لیورپول بود.

بعد از فینال کیف، آلیسون بکر گلر رم با قیمت بالایی به لیورپول پیوست. یک فصل بعد از آلیسون، آدریان سن میگل یکی از گلر های باکیفیت فصول گذشته لیگ به صورت آزاد به لیورپول پیوست. همزمان با این دو کلهر، دروازه بان مستعد آکادمی به تیم اصلی آمد. نتیجه کار اچتربرگ عدم رشد کلهر، اشتباهات متعدد آدریان و افت آلیسون بود که بعدا زمانی که تافارل به صورت پاره وقت به کادر لیورپول پیوست آلیسون توانست به فرم خوب خود بازگردد.

باوجود کسب عناوین و جام‌های مختلف، آنتونیو کنته هنوز موفق به کسب دستاورد خاصی در فوتبال قاره‌ای نشده است.

کیارش غریبی، فوتبال لب – آنتونیو کنته و چمپیونزلیگ از همان دوران بازیکنی این سرمربی ایتالیایی، رابطه چندان خوبی با یکدیگر نداشتند.

کنته در سال‌های ۱۹۹۷، ۱۹۹۸ و ۲۰۰۳ جزء تیم بازنده فینال چمپیونزلیگ بود، در سال ۱۹۹۹ قربانی منچستریونایتد عجیب آن دوران و روی کین شد و در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ حتی موفق به صعود از گروه خود نشد.

حتی در سال ۱۹۹۶ که پس از پیروزی در ضربات پنالتی برابر آژاکس، کنته این جام نقره‌ای را بالا سر برد، با مصدومیت بسیار شدیدی مواجه شد که می‌توانست به قیمت فوتبالش تمام شود.

پس از آن مسابقه او حتی در جشن قهرمانی تیمش شرکت نکرد و سریعا با آمبولانس به بیمارستان منتقل شد.

حالا نزدیک یک دهه از زمانی که کنته خود را به عنوان یک سرمربی صاحب‌سبک به جهان معرفی کرد می‌گذرد.

باوجود موفقیت‌های زیاد در مسابقات داخلی، او هیچ‌گاه عملکرد چندان چشم‌گیری در هیچ یک از مسابقات اروپایی نداشته است.

در فصل ۲۰۱۲/۲۰۱۳ و اولین حضور خود در معتبرترین تورنومنت باشگاهی اروپا، یوونتوس آنتونیو کنته با چلسی، شاختار دونتسک و نوردزلند نروژ در یک گروه قرار داشت و با کسب ۱۲ امتیاز به عنوان تیم صدرنشین صعود کرد.

در مرحله بعدی، شاگردان کنته باید به مصاف سلیتک می‌رفتند. حریفی که با توجه به قرعه دیگر تیم‌ها، قرعه بسیار مناسبی به نظر می‌آمد. نهایتا آن‌ها با دو پیروزی سه بر صفر و دو بر صفر سلتیک را از دور مسابقات خارج کردند و آماده دیدار خود با بایرن مونیخ ترسناک یوپ هاینکس می‌کردند.

بازی در برابر بایرن در استادیوم آلیانز شهر تورین آخرین بازی کنته و تیمش در آن تورنومنت بود و نهایتا با قبول دو باخت دو گله در برابر قهرمان آن سال چمپیونزلیگ، از مسابقات حذف شدند.

در سال آینده، کنته باز هم برگشت و این بار در گروهی آسان‌تر به نظر نمی‌رسید که کار سختی در برابر رئال مادرید، گالاتاسرای و کپنهاگن برای صعود داشته باشد اما کنته هم مانند دیگر اهالی فوتبال، فاتح تریم و تیمش را دست کم گرفت. از همین رو به عنوان تیم سوم راهی لیگ اروپا شد.

در لیگ اروپا، شرایط کمی بهتر بود. شروع کنته در لیگ اروپا قدرتمند بود. او ترابوزون اسپور را با مجموعا ۴ گل مجازات کرد و در مرحله بعدی طی دو دیدار نزدیک، فیورنتینا را راهی خانه کرد.

در مرحله یک چهارم نیز کنته با کسب دو برد اقتصادی در برابر لیون فرانسه، مچ رمی گارده را خواباند و به نیمه‌نهایی رسید. در نیمه‌نهایی، بنفیکا که به عنوان شگفتی این جام شناخته می‌شد، دست کنته را از اولین فینال اروپایی دوران مربیگری خود کوتاه کرد.

پس از ۳ سال دوری از این مسابقات، سرانجام در سال ۲۰۱۷، کنته با چلسی به این رقابت‌ها بازگشت. این دفعه گروه او کمی سخت‌تر بود. باحضور چلسی، رم و اتلتیکومادرید حالا جنگ بر سر صعود به دور بعدی میان ۳ تیم بود. قره‌باغ دیگر عضو این گروه بود که با کسب ۲ تساوی در برابر شاگردان سیمئونه، در رده آخر این گروه قرار گرفت. رم و چلسی هر دو با ۱۱ امتیاز به دور بعدی صعود کردند و اتلتیکومادرید راهی لیگ اروپا شد.

در مرحله یک هشتم نهایی آن‌ها به مصاف بارسلونا آماده ارنستو والورده رفتند. در دیدار رفت توانستند بارسا را با نتیجه یک بر یک متوقف کنند اما وقتی کار به بازی برگشت و نیوکمپ کشیده شد، این لیونل مسی بود که چلسی را در حسرت مرحله یک چهارم نهایی گذاشت.

دو سال بعد و در سال ۲۰۱۹، این بار با اینترمیلان کنته به لیگ قهرمانان اروپا بازگشت. در دور گروهی باز هم کنته و والورده به پست یکدیگر خوردند. دورتموند و اسلاویا پراگ هم دو تیم دیگر گروه F این مسابقات بودند. این بار هم مانند سال ۲۰۱۳ دون آنتونیو نتوانست از گروهش صعود کند و باز هم به لیگ اروپا رسید.

می‌توان گفت تا بازی فینال، کنته هیچ رقیب سختی را در برابر خود نمی‌دید. اینتر در این ۴ مرحله لودوگورتس، ختافه، بایر لورکوزن و شاختار دونستک را حذف کرد تا در مسابقه فینال در مقابل پرافتخارترین تیم تاریخ این مسابقات یعنی سویا قرار بگیرد.

در دیدار نهایی اینتری‌ها شروع قدرتمندی داشتند و با پنالتی دقیقه ۵ روملو لوکاکو برتری را به دست آوردند. سپس لوک دیونگ با دو گل در دقایق ۱۲ و ۳۳ سویا را یک گام از شاگردان کنته جلوتر انداخت اما دیری نپایید که دیگو گودین همه چیز را به تعادل رساند.

بازی در اوج هیجان دنبال می‌شد که ناگهان روملو لوکاکو دروازه خودی را باز کرد و باز هم دست کنته از یک جام اروپایی در دوران سرمربیگری خود کوتاه ماند.

در سال بعد هم شرایط برای سرمربی ایتالیایی فرق چندانی نداشت. در گروهی که شامل رئال مادرید، اینترمیلان، شاختار دونتسک و بورسیا مونشن گلادباخ حضور داشتند دست کنته از صعود کوتاه ماند. البته که این اتفاق کمک شایانی به هموار شدن مسیر شاگردان دون آنتونیو برای قهرمانی در سری‌آ کرد.

تا به الان کنته فقط یک بار به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رسیده که اکنون حدود ۱۰ سال از آن اتفاق می‌گذرد. در مجموع ۵۲ بازی‌ای که تیم‌های کنته در هر ۳ تورنومنت اروپایی انجام داده‌اند فقط از ۲۳ بازی با سری بلند بیرون آمده‌اند و ناکامی‌های زیادی را تجربه کرده‌اند.

حالا و باوجود پنجره درخشانی که دنیل لوی و پاراتیچی برای سرمربی ایتالیایی رقم زدند، باید دید آیا بالاخره کنته موفق به داشتن یک فصل موفق در معتبرترین تورنومنت باشگاهی اروپا می‌شود یا نه؟

اسکات پارکر سرمربی بورنموث سه روز پس از شکست ۹-۰ مقابل لیورپول اخراج شد‌.

ایلیا درویش، فوتبال لب – سرمربی انگلیسی در ژوئن سال ۲۰۲۱ هدایت خشخاش‌ها را به عهده گرفت و در اولین فصل حضورش موفق شد به لیگ برتر صعود کند.

بورنموث اولین دیدارش پس از ورود به لیگ برتر را با پیروزی پشت سر گذاشت و موفق به شکست استیون جرارد و شاگردانش شد. اما برای ۳ دیدار بعدی، برنامه‌ی سختی پیش رو داشت و شاید به بدترین شکل ممکن هم آن را به پایان رساند. اسکات و تیمش پس از باخت ۴-۰ به سیتی، شکست ۳-۰ مقابل آرسنال و دریافت ۹ گل از لیورپول به رده‌ی هفدهم جدول لیگ برتر انگلیس سقوط کردند تا در وضعیت بدی قرار بگیرند و مدیران بورنموث تصمیم به اخراج سرمربی تیم بگیرند. پس اخراج پارکر، گری اونیل به طور موقت هدایت تیم مقابل ولورهمپتون را به عهده میگیرد. شان کوپر و تامی الفیک نیز دستیار وی خواهند بود.

ماکسیم دمین مالک باشگاه بورنموث تصمیم باشگاه مبنی بر اخراج اسکات پارکر را این‌گونه توضیح داد:

به عنوان باشگاه و تیمی که قصد پیشرفت و ادامه‌ی مسیر را دارد، بدون شک در استراتژی اخذ شده برای اداره‌ی مناسب باشگاه، هم‌سو و متحد هستیم. همچنین وظیفه داریم تا به یکدیگر باور داشته و احترام بگذاریم. این رویکرد در سالیان اخیر موفقیت‌های زیادی برای باشگاه به ارمغان آورده و هیچگاه از آن منحرف نمی‌شویم. جست‌و‌جو برای انتخاب سرمربی بعدی فوراً آغاز خواهد شد.

در حالی که اکثراً اخراج پارکر را واکنش باشگاه به شکست تحقیرآمیز مقابل لیورپول تلقی می‌کنند، اما در حقیقت این عمل واکنش باشگاه به نظرات پارکر راجع به شرایط تیم در مصاحبه پس از بازی بود. اسکات پارکر مجدداً از عمق کم اسکواد تیم و همچنین کم تجربه بودن بازیکنان صحبت کرد و و دپارتمان استخدام باشگاه را مورد انتقاد قرار داد. اسکات این انتقادات را قبل از بازی با استون ویلا نیز به زبان آورده بود.

بیانیه‌ی محکم مکس دمین به وضوح نشان می‌دهد که صبرش لبریز شده و دیگر خبری از نادیده گرفتن نظرات مخرب اسکات پارکر نیست. انتقاد مداوم از اشخاصی که به شما حقوق پرداخت می‌کنند و مقصر نتایج بد جلوه دادنشان، برای مدیران باشگاه قابل قبول نیست. مخصوصاً که پارکر از ابتدا شرایط کار در بورنموث را به خوبی می‌دانست. حالا مدیران خشخاش‌ها باید تلاش کنند سرمربی‌ای را پیدا کنند که شرایط بورنموث را بپذیرد و برای نگه داشتن آن‌ها در لیگ برتر تلاش کند.

صحبت‌های پارکر پس از شکست مقابل لیورپول:

امروز سخت‌ترین روز من در دوران مربیگری و حتی بازیگری بود. نتیجه‌ی بازی بسیار دردناک بود و می‌توانم حس کنم که بازیکنان تیم هم همین حس را داشتند. آن‌ها به کمک نیاز دارند. البته من از نتیجه‌ی بازی معتجب نشدم. در این لحظه، شرایط ما همینی هست که در زمین مسابقه دیدید. مسابقه‌ی امروز ثابت کرد که چالش سختی در پیش داریم و اخلاف سطح بسیار زیاد ما قابل رویت است. باید به عنوان یک باشگاه تصمیماتی اخذ کنیم وگرنه روز‌های زیادی مانند امروز خواهیم داشت. کار‌های بسیاری باید انجام شود و هیچکس دوست ندارد تجربه‌ی امروز دوباره تکرار شود.

میکا ریچاردز، کارشناس بی بی سی و مدافع سابق منچسترسیتی هم اعتقاد داشت که مصاحبه‌ی پارکر پس از شکست مقابل لیورپول و انتقاد از سیاست‌های باشگاه، اشتباه بود:

پارکر در این مصاحبه بیش از حد راستگو بود. اسکات به طور مستقیم به بازیکنانش گفت که به اندازه‌ی کافی خوب نیستند. این نوع صحبت، شک و تردید زیادی در ذهن بازیکن به جا می‌گذارد. مخصوصا وقتی که تنها ۲ روز تا بسته شدن پنجره باقی مانده. مطمئناً که پارکر این صحبت‌ها را در پشت پرده نزد مدیران هم انجام داده. اما بنظرم در شرایط فعلی که مشخص است بازیکنان مدنظرش جذب نخواهند شد، تخریب بازیکنان فعلی حرکت اشتباهی است.

خشخاش‌ها پس از صعود به لیگ برتر و دریافت پاداش، تنها ۵ بازیکن را به خدمت گرفتند. ابتدا با پرداخت ۱۳.۵ میلیون پوند اقدام به جذب دفاع وسط فاینورد مارکو سنسی کردند. سپس با مبلغ ۱۲.۵ میلیون پوند مارکوس تاورنیر هافبک ۲۳ ساله‌ی میدلزبرو را به خدمت گرفتند. و در انتها با جذب ۳ بازیکن آزاد، رایان فردریک مدافع راست وستهم، نتو دروازه‌بان بارسلونا و راسول هافبک بلک برن، به فعالیت خود در نقل‌و‌انتقالات پایان دادند.

منچستریونایتد دیشب در نبردی سزاوارانه موفق به شکست رقیب سنتی با نتیجه‌ی دو بر یک شد که به اعتقاد خیلی‌ها، پیروزی در دربی معلول تصمیمات شجاعانه‌ی تن‌هاخ بود.

ایلیا درویش، فوتبال لب – جیدن سانچو و مارکوس رشفورد، مهاجمان انگلیسی ناکام در دو دیدار قبلی منچستر، گل‌های پیروزی بخش شیاطین در دربی را به ثمر رساندند.

اما در سمت دیگر، لیورپول پس از تساوی مقابل کریستال پالاس و فولام، در این دیدار هم موفق به کسب پیروزی مقابل رقیب سنتی‌اش نشد تا پس از ۱۰ سال سه بازی ابتدایی لیگ برتر را بدون برد شروع کند. دیگر فکت ناامید کننده برای شاگردان کلوپ که در این بازی هم ادامه پیدا کرد، دریافت گل اول در هفت دیدار متوالی بود که شاید برای طرفداران لیورپول نگران‌کننده باشد. پس از دریافت دو گل، محمد صلاح دقیقه‌ی ۸۰ یکی از گل‌های عقب افتاده را جبران کرد اما برای بازگشت به بازی کمی دیر بود.

به مصاحبه‌ی تن‌هاخ پیش از بازی اشاره کنیم:

ما می‌دانیم که لیورپول تیم بسیار خوبی‌ است و ما باید بتوانیم آن‌ها را تحت فشار قرار دهیم. برای این کار نیاز به انرژی فراوان داریم و به همین خاطر با سانچو، رشفورد و الانگا بازی را آغاز خواهیم کرد.

یونایتد در ۱۵ دقیقه ابتدایی به خوبی توانست از تله‌های تیم لیورپول فرار کند و به شیوه‌ای فوتبال ارائه کند که شباهت خاصی به اوایل پروژه‌ی سابق شیاطین با اوله گونار سولسشائر داشت. ۳ مهاجم تن‌هاخ در هر لحظه‌ای به ویژه در ترنزیشن‌ها برای فرار به عمق لیورپول و استفاده از نقاط ضعف دفاعی شاگردان کلوپ آماده بودند و از پس این کار به خوبی برآمدند.

در خط دفاع یونایتد، رافائل واران و لیساندرو مارتینز دقیقا همان شکلی که باید، یعنی ساده و اصولی از دروازه‌ی تیمشان دفاع کردند. زوج خط دفاعی یونایتد با جایگیری‌های مناسب نزدیک به باکس خودی و همچنین اگرسیو بودن در دوئل‌های تک به تک، موفق شدند نمایشی کم نقص را به اجرا بگذارند. عملکرد مطمئن و خوب واران و مالاسیا، باعث شد لیساندرو مارتینی آرژانتینی نیز اعتماد به نفس بیشتری به دست آورده و عملکرد بسیار مناسبی داشته باشد.

ترجیح آنتونی مارسیال به کریستیانو رونالدو در نیمه دوم نیز، شایعات مشکل رونالدو و تن‌هاخ را تقویت کرد. از آنجا که سرمربی هلندی این فرصت را داشت تا حداقل در نیمه دوم رهبری خط حمله را به کریستیانو بسپارد، اما از این امر اجتناب کرد تا نشان دهد بر خلاف گفته‌هایش در کنفرانس‌های خبری، شاید فوق‌ستاره‌ی پرتغالی واقعا جایی در پروژه‌ی جدید یونایتد نداشته باشد. به هرحال، در این مسابقه شاهد عملکردی شجاعانه و قابل ستایش از شاگردان تن‌هاخ بودیم.

از دیگر تصمیمات عاقلانه‌ی مرد هلندی، درک ظرفیت یونایتد و تغییر ایده‌های مورد‌استفاده‌اش بود. سقوط و نابودی یونایتد در دو دیدار اخیر، بیش از همه به یک عامل ویرانگر مربوط است. بازیسازی از عقب زمین و به ویژه شروع آن از داوید دخیا، تبدیل به کابوس یونایتد در مسابقات قبلی شده بود.

با این حال در این دیدار نیز یونایتد از شیپ سابق استفاده کرد‌. دو مدافع میانی در دو طرف دروازه‌بان و استفاده از یک سینگل پیوت نزدیک به دخیا؛ با این تفاوت که دروازه‌بان اسپانیایی مقابل لیورپول به جای استفاده از این ۳ نفر و انجام بازیسازی، اقدام به ارسال پاس‌های بلند به میانه زمین می‌کرد تا دچار تله‌های پرسینگ لیورپول و تحقیر مجدد در تئاتر رویاها نشوند.

سبک فوتبال مورد‌استفاده‌ی تن‌هاخ مقابل لیورپول، شگردی بود که فولام نیز در دیدار نخست از آن استفاده کرد و با استفاده از پاس‌های مستقیم طولی و بلند، پرسینگ لیورپول را دور می‌زد.

هرازگاهی پاس‌های دخیا مستقیماً به رشفورد و مهاجمین می‌رسید و هرگاه که بازیکنان یونایتد موفق به پیروزی در دوئل‌های هوایی نمی‌شدند، هافبک‌های مرکزی یونایتد برای بدست آوردن توپ‌های دوم آماده بودند. در بدترین حالت و عدم موفقیت شیاطین در دوئل‌ها، لیورپول در زمین خودش صاحب توپ می‌شد نه در زمین یونایتد و یا در موقعیتی تک به تک با دروازه‌بان.

تن‌هاخ با استفاده از فرم ۴-۲-۳-۱ به وینگر‌هایش اجازه می‌داد که در زمین حریف فولبک‌های لیورپول را پرس کرده و بیش از حد به آ‌ن‌ها اجازه‌ی نفوذ ندهند. اما یونایتد اقدام به پرس کردنش را بسیار خوب زمانبندی کرده بود و به طور منظمی شیپ تیمی‌اش را حفظ کرده و به ندرت در زمین حریف اقدام به بازپسگیری توپ می‌کرد.

ولیکن سوال اینجاست که چه بلایی بر سر کلوپ و شاگردانش آمده و علت این نمایش اسف‌بار چیست؟

یورگن کلوپ با بیرون گذاشتن فابینیو از ۱۱ نفر اصلی برای دربی، تصمیم عجیب و شجاعانه‌ای گرفت ولی خیلی زود مشخص شد که اقدام اشتباهی بود. البته که مشکلات خط هافبک لیورپول بزرگ‌تر و عمیق‌تر از این حرف‌هاست.

جوردن هندرسون، جیمز میلنر و هاروی الیوت کاملا بی‌حال و بی‌ثمر به‌ نظر می‌‌رسیدند. خط هافبک لیورپول نه تنها به اندازه‌ی کافی فیزیکی و اگرسیو نبود، بلکه از خلاقیت کافی برای خلق موقعیت بهره‌ای نبرده بود و حتی در حفاظت از فضای پشت‌شان ضعف عمده‌ای داشتند.

ویژگی‌هایی که اکثر فوتبال‌دوستان از خط هافبک تیم کلوپ می‌شناسند کاملا متفاوت با نمایشی‌ است که دیشب شاهد بودیم. کنترل بازی، از کار انداختن خط هافبک حریف و از بین بردن اعتماد به نفس‌شان، خصوصیاتی‌ است که از خط هافبک لیورپول انتظار می‌رود.

کلوپ می‌تواند سال‌ها راجع به عدم نیاز به هافبک جدید و یا خرید شخص درست صحبت کند. اما تا آنجا که شواهد می‌گویند، لیورپول با وضعیت فعلی در طول فصل با مشکلات بزرگی روبرو خواهد شد و شاید بهتر است تا دیر نشده مشکل را حل کنند.

دیگر مشکل لیورپول در دربی را می‌توان شکست فیرمینو در رهبری خط حمله دانست. مهاجم برزیلی به صورت مداوم به میانه زمین می‌آمد تا با دریافت توپ از خط دفاع برای وینگر‌ها بازیسازی کند. این امر تا حدی تکرار شد که میانگین جاگیری‌های فیرمینو در نیمه‌ی اول حتی از جیمز میلنر نیز دیپ‌تر بود.

اما این سبک از بازی فیرمینو کمک چندانی به لیورپول نمی‌کرد. از آنجایی که یونایتد به جای پرسینگ از مید بلاک استفاده کرده بود، لیورپول بیشتر به مهاجمی شبیه نونیز نیاز داشت تا جلو‌ی خط دفاعی یونایتد بماند و آن‌ها را عقب نگه دارد تا خط دفاعی یونایتد موفق نشود فضای میانه‌ی زمین را اشغال کند و فضای بازیسازی برای هافبک‌های لیورپول فراهم‌تر شود. اما حرکات رو به عقب فیرمینو تنها منجر به دشوار‌تر شدن شرایط می‌شد و کمک حال لیورپول نبود. جالب است بازیکنانی که از فیرمینو بیشترین پاس را دریافت کردند، به ترتیب الیوت، هندرسون و میلنر بودند و مهاجم برزیلی عملاً در تغذیه‌ی دیاز و صلاح ناموفق بود.

این عوامل، مجموعاً دست به دست هم داد تا منچستریونایتد، هویت و جنگندگی گم شده‌ی خود را پس از مدت‌ها در تئاتر رویاها پیدا کند و با شکست رقیب سنتی در دربی، تا حدودی از بحران و فشار مضاعف خارج شود. بحرانی که احتمالاً از این پس کلوپ و شاگردانش باید با آن دست و پنجه نرم کرده و سربلند بیرون بیایند.