بایگانی برچسب: کیارش غریبی

“برگزاری جام‌جهانی قطر در زمستان و تداخل آن با برنامه همیشگی پریمیرلیگ، این فصل را نسبت به فصول دیگر کاملا متفاوت کرده است ولی یک چیز در این بین ثابت می‌ماند، جنگ قهرمانی بین لیورپول و منچسترسیتی خواهد بود”. این‌ بخشی از صحبت های شیرر در برنامه Match Of The Day درباره فصل آینده پریمیرلیگ بود.

کیارش غریبی، فوتبال لب – آلن شیرر اسطوره سال های دور نیوکسل و کارشناس شبکه تلویزیونی BBC، با حضور در برنامه Match Of The Day، نظرات خود درباره یکی از عجیب‌‌ترین فصل های تاریخ پریمیرلیگ را به اشتراک گذاشت. وقتی از او درباره اختلاف به وجود آمده بین منچسترسیتی و لیورپول با باقی لیگ سوال شد پاسخ داد:

“وقتی به تیم هایی که پایین آن‌ها هستند نگاه می‌کنم می‌بینم که تاتنهام و آرسنال پیشرفت بسیار زیادی داشته اند اما هنوز فکر نمیکنم در سطح به چالش کشیدن این دو باشگاه باشند. هنوز فاصله بزرگی میان این دو باشگاه و باقی تیم های لیگ وجود دارد و این فقط بخاطر سطح کیفی این دو تیم نیست بلکه ذهنیت و اشتیاق آن‌ها برای رسیدن به موفقیت نیز نقش بزرگی را ایفا می‌کند.”

اما هنگامی که بحث به سمت رقابت میان این دو باشگاه سو گرفت، شیرر گفت:

سیتی قهرمان ۴ فصل از ۵ فصل اخیر فوتبال انگلستان است و می‌خواهد به سومین قهرمانی متوالی در لیگ برسد. کاری که تا به الان فقط یونایتد از عهده آن برآمده است. در آن طرف، لیورپول در فصل گذشته با وجود عملکرد های مستمر و درخشان خود، فقط موفق به کسب دو جام داخلی شد ولی همه ما می‌دانیم که واکنش آن‌ها چگونه خواهد بود. فقط با نگاه کردن به بازی آن‌ها در کامیونیتی‌شیلد در برابر سیتی و زبان بدنشان می‌توان دید که آن‌ها آماده جنگی دیگر هستند. در فصل گذشته فقط یک امتیاز تفاوت میان دو تیم را مشخص کرد. اگر من بخواهم قهرمان فصل آینده را پیش‌بینی کنم، به دلیل حضور هالند سیتی را انتخاب می‌کنم. آن‌ها سال گذشته لیگ را بدون استفاده از یک مهاجم مرکزی بردند و حالا کسی را دارند که می‌تواند در هر فصل حداقل ۳۰ گل به ثمر برساند”.

با صحبت از هالند، حالا موضوع داغ دیگری روی میز بود. آیا او و داروین نونیز در تیم های جدید خود موفق خواهند بود؟ اما شیرر انگار از پاسخ خود به این سوال مطمئن بود. او جواب داد:

هالند یک موقعیت خوب را جلوی لیورپول از دست داد؛ خب که چی؟ همه مهاجمان برخی از موقعیت های خوب را خراب می‌کنند. به لطف کیفیت بالای بازیکنان سیتی، هالند قرار است فرصت های بسیاری در اختیار داشته باشد. یا در حضور هالند آن‌ها سبکی کاملا متفاوت را امتحان می‌کنند یا هالند باید خود را با شرایط جدید سازگار کند. در هر دو صورت من مشکلی نمیبینم. اما طرفداران لیورپول نیز شاهد ترکیب جدیدی در خط حمله تیم مورد علاقه خود خواهند بود. با خروج سادیو مانه و خرید داروین نونیز از بنفیکا، من فکر نمی‌کنم که خط هجوم آن‌ها کوچک‌ترین افتی نسبت به فصل گذشته داشته باشد و به‌نظر من یکی از دلایل اصلی آن تمدید قرارداد صلاح می‌باشد که برای آن‌ها موفقیت بزرگی محسوب می‌شود. ما حتی می‌توانیم محمد صلاح بهتری را در طول مسابقات شاهد باشیم و این برای تیم های دیگر لیگ مسئله ترسناکی خواهد بود”.

اما تیم های دیگر چه؟ سطح دیگر تیم های تاپ 6 چگونه خواهد بود؟ شیرر گفت:

” در میان تیم های تاپ 6، تاتنهام خط آتشی نزدیک به سطح لیورپول و سیتی دارد. سران تاتنهام به خوبی از کنته حمایت کرده‌اند و با تجربه و جاه‌طلبی او، من انتظار یک فصل خوب دیگر از اسپرز را می‌کشم. آرسنال نیز با خرید گابریل ژسوس قوای هجومی خود را افزایش داده‌ است. با توجه به تجربه همکاری آرتتا و ژسوس در سیتی و اینکه ژسوس در آرسنال مرد اول خط آتش توپچی‌ها خواهد بود من فکر می‌کنم آن‌ها نیز ترکیب هجومی خطرناکی خواهند داشت.

“در حال حاضر چلسی آن مقدار از خطر هجومی که آرسنال و تاتنهام ارائه می‌دهند را در اختیار ندارد. آن‌ها در فصل گذشته لوکاکو را با ۹۷ میلیون پوند جذب کردند که خرید موفقی از آب در نیامد. حالا لوکاکو به صورت قرضی چلسی را ترک کرده است و آن‌ها استرلینگ را اضافه کرده اند که خرید خوبی برایشان می‌باشد. من هنوز فکر می‌کنم آن‌ها به اندازه ۳ یا ۴ خرید از جنگ قهرمانی دور هستند و خرید مهاجم مرکزی قطعا یکی از آن‌هاست”.

و یونایتد نیاز به یک انقلاب اساسی دارد. امثال مارسیال خوب هستند اما کافی نه.

” منچستریونایتد نیز باید کار های زیادی را در این پنجره انجام دهد تا دوباره به یک مدعی تبدیل شود. یونایتد مربی ای جدید با ایده‌هایی جدید را به خدمت گرفته ولی اسکواد آن‌ها باید تقویت شود وگرنه او مجبور می‌شود با بازیکنانی مانند آنتونی مارسیال کار بکند، بازیکنانی که در فصل گذشته گفته شد به اندازه کافی خوب نیستند. اما مشکل های دیگری نیز هست. وضعیت کریستیانو رونالدو تبدیل به یک موضوع مبهم و نامعلوم شده است و این شرایط را برای تن‌هاخ پیچیده‌تر می‌کند. این فصل برای مارکوس رشفورد نیز فصل بسیار مهمی خواهد بود. پس از اتفاقات فصل گذشته حالا او باید باری دیگر خود را ثابت بکند”.

کسپر اشمایکل شماره یک ۳۵ ساله و کاپیتان فصول گذشته لسترسیتی با انتقالی به ارزش ۱ میلیون یورو لستر را به مقصد نیس ترک کرد.

کیارش غریبی، فوتبال لب – اشمایکل ۴۷۹ بار بازی را درون قاب دروازه لستر و به عنوان شماره یک آغاز کرد و نقش بزرگی در موفقیت های چند سال اخیر روباه‌ها مانند قهرمانی باورنکردنی آن‌ها در پریمیرلیگ داشته است حالا و پس از ۱۱ سال حضور در جمع روباه‌ها، وقت خداحافظی سنگربان دانمارکی و باشگاه انگلیسی فرا رسیده است.

او در طی ۱۱ سال حضور در لسترسیتی دو بار به عنوان بازیکن فصل این باشگاه انتخاب شد و با کسب عناوینی مانند کامیونیتی شیلد، اف‌ای کاپ، چمپیونشیپ و لیگ برتر انگلستان خود را به یکی از اسطوره های این باشگاه تبدیل کرده است. او همچنین موفق شد جایگاهی در تیم ملی دانمارک برای خود دست و پا کند و تا به الان ۸۴ بازی را برای وایکنیگ ها انجام داده است. او ۴ بار نیز به عنوان بازیکن سال دانمارک انتخاب شده است.

سال های اول حضور آقای شماره یک در لسترسیتی به قدری درخشان بود که با وجود بازی در سطح دوم فوتبال انگلستان، توجه باشگاه‌هایی مانند منچستریونایتد، آ‌ث میلان و رئال مادرید را به خود جلب کرده بود ولی با وجود همه این‌ها او به لستر وفادار ماند و در سال ۲۰۱۴ قرارداد خود با این باشگاه را تا سال ۲۰۱۸ تمدید کرد.

اما سوال اساسی این است که چرا حالا اشمایکل به فکر ترک لستر افتاده است؟ با رسیدن به سال نهائی قرارداد خود با لستر و نزدیک شدن به سال های پایانی فوتبال خود، اشمایکل چالش جدیدی را طلب می‌کرد.

او برای بیش از یک دهه در یک باشگاه حضور داشت و در دوران فوتبالش تا به حال تجربه بازی خارج از انگلستان را نداشته و می‌خواهد در سال های پایانی فوتبالش، چالش های این چنینی را نیز امتحان کند.

او در مصاحبه‌ای با اسکای اسپورتس گفت” هر چیزی پایانی دارد. من می‌خواهم پیشرفت کنم و به عنوان یک انسان و به عنوان یک بازیکن به رشد کردن ادامه بدهم و از منطقه امن خود خارج شوم. من‌ میخواهم چیزی کاملا جدید و متفاوت را امتحان کنم و از این رو بسیار مشتاق انتقال به نیس هستم.”

اما لسترسیتی نیز از این انتقال جلوگیری نمی‌کرد زیرا نیازمند فروش او بود تا بتواند مقداری پول به باشگاه تزریق کند و بخش کمی از بدهی های مالی خود را جبران کند.

در سمت دیگر این ماجرا، نیس نیز گزینه خوبی برای سنگربان دانمارکی محسوب می‌شد. آن‌ها در فصل گذشته با کسب ۶۶ امتیاز و رتبه پنجم لوشامپیونه موفق به کسب سهمیه لیگ کنفرانس اروپا شده‌ بودند و اگر آن ۱ امتیاز از آن‌ها کاسته نمی‌شد شاید حتی به لیگ اروپا راه می‌یافتند.

آن‌ها نیز با از دست دادن والتر بنیتز، دروازه‌بان آرژانتینی خود دنبال گزینه ای مناسب برای جانشینی او می‌گشتند و چه کسی بهتر از اشمایکل برای تصاحب جایگاه او در بازار پیدا می‌شد؟

باشگاه‌های انگلیسی مجوز برگزاری بازی‌های دوستانه به منظور حفظ آمادگی بازیکنان دعوت نشده در هنگام جهام‌جهانی قطر را کسب کردند.

کیارش غریبی، فوتبال لب – همانطور که می‌دانید برخلاف روال عادی، جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر به جای تابستان در زمستان برگزار خواهد شد. این امر بدان معناست که نزدیک یک ماه و نیم از فوتبال باشگاهی خبری نخواهد بود و این به مذاق خیلی از تیم‌ها و مربیان خوش نیامده‌است، به خصوص مربیان و باشگاه‌های انگلیسی.

جدال میان آرسنال و ولورهمپتون در ۱۲ نوامبر، آخرین تقابل پریمیرلیگ قبل آغاز اردو آماده‌سازی تیم های ملی برای جام‌جهانی می‌باشد. لیگ به مدت ۶ هفته تعطیل خواهد بود و در تاریخ ۲۶ دسامبر، با دیدار آرسنال و وستهم در امارات از سر گرفته خواهد شد.

بسیاری از باشگاه‌های سطح اول فوتبال انگلستان نمایندگان بسیار کمی در جام‌جهانی خواهند داشت و درصد زیادی از اسکواد اولیه، به قطر نخواهند رفت و همین می‌تواند آمادگی آن‌ها را شدیدا تحث تاثیر قرار بدهد.

همچنین ممکن است مربیان بخواهند تا بازیکنان باقی‌مانده از حالت بدنی ایده‌آل خارج نشوند و در آغاز دوباره لیگ و باکسینگ‌دی، کامل‌ترین و آماده‌ترین ترکیب ممکن را در اختیار داشته باشند.

همه این‌ها دلایل محکمی بود تا باشگاه‌های انگلیسی موفق به دریافت چراغ سبز برای انجام دیدار های دوستانه با یکدیگر هنگام برگزاری جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر داشته بشوند.

در این مقاله به وضعیت بازیکنانی می‌پردازیم که اعتبار خود را میان طرفداران این رشته از دست داده‌اند و حال باید برای پس گرفتن آن تلاش بکنند.

کیارش غریبی، فوتبال لب – نقل و انتقالات امسال، پر بود از انتقال بازیکنانی که برای بازگرداندن اعتبار از دست رفته خود در دنیای فوتبال، مجبور به تغییر تیم خود شده‌اند. بازیکنانی که روزگاری درخشش آن‌ها، چشم همگان را خیره کرده بود اما اکنون مجبورند که برای نشان دادن ارزش‌های خود، شاید حتی در تیم‌هایی توپ بزنند که سبک و فلسفه آن‌ها، باهم همخوانی نداشته باشد. البته در این میان بازیکنانی همچون لوکاکو هم هستند که با بازگشت به اینتر، گویی دنیا را به او هدیه دادند. باهم، به بررسی تنی چند از این بازیکنان شاید سابقا معتبر در دنیای فوتبال خواهیم پرداخت.

پل پوگبا: هافبک ۲۹ ساله فرانسوی که به تازگی الدترافورد را به مقصد یوونتوس ترک کرده، حال فرصت این را دارد تا دوباره از اعتبار خود دفاع کند و پتانسیل واقعی خود را به نمایش بگذارد. پوگبا دوران درخشانی در یونایتد نداشت. مصدومیت های پی‌درپی، مصاحبه های عجیب مینو رایولا ایجنت او، عملکرد های بی‌ثباتش و… باعث شد تا از دید هواداران خرید چندان موفقی تلقی نشود. او که یکی از ارکان کلیدی تیم دیدیه دشام در مسیر قهرمانی جام‌جهانی ۲۰۱۸ بود، در طی ۶ سال حضور در جمع شیاطین سرخ، فقط موفق به کسب یک لیگ اروپا و یک کارابائو کاپ شد. او در مستند اخیر خود اشاره کرد که می‌خواهد به منچستریونایتد ثابت کند که با تمدید نکردن قرارداد او، اشتباه بزرگی مرتکب شده است‌.

دله الی: در اوایل دهه سوم زندگی‌اش بود که الی با عملکرد های درخشانش، خودش را به جهان فوتبال معرفی کرد. او در سه فصل اول حضورش در تاتنهام موفق به زدن ۴۶ گل برای تاتنهام شد. اما سه سال و نیم آینده مطابق میل او پیش نرفت. او در این مدت فقط ۲۱ گل به ثمر رساند و افت چشمگیری داشت و حتی باعث شد تا او جایگاه خودش را در تیم ملی انگلستان از دست بدهد. او در ژانویه ۲۰۲۲ با انتقالی قرضی به اورتون پیوست تا شاید فرانک لمپارد موفق به احیای او شود اما خبری از آن دله الی سابق نبود. او نهایتا با تمام شدن قراردادش با تاتنهام، با انتقالی آزاد به اورتون پیوست. فصل آینده می‌تواند فصلی سرنوشت ساز در مسیر آینده ورزشی او باشد.

دونی فن‌دبیک: هافبک محبوب منچستری‌ها که در تابستان ۲۰۲۰ به جمع شاگردان اوله‌ گونار سولسشر پیوست اما هیچوقت نتوانست دوران موفقی که در آژاکس داشت را در یونایتد تکرار کند. او در زمستان گذشته با انتقالی قرضی به اورتون پیوست که به دلیل مصدومیت، بخش زیادی از نیم‌فصل دوم را از دست داد. حال با ورود اریک تن‌هاخ، مربی سابق او به منچستریونایتد، به او فرصتی فوق‌العاده داده شده تا خودش را به اهالی الدترافورد ثابت کند.

روملو لوکاکو: روملو لوکاکو پس از گذراندن دروانی موفق زیر نظر آنتونیو کونته و به ثمر رساندن ۲۴ گل در سری‌آ، با انتقالی با ارزش ۹۷ میلیون پوند دوباره به لندن برگشت تا قهرمانان اروپا نیز از داشتن مهاجمی گلزن بهره ببرند اما شرایط باب میل لوکاکو و آبی‌ها جلو نرفت. او قادر به دوای دردی از آبی‌ها نبود و با ابراز علاقه به اینتر در مصاحبه‌‌ای جنجالی، بسیار زود جایگاه خود را در دل طرفداران چلسی از دست داد و در برهه‌ای از فصل توماس توخل نیز از استفاده از او خوددادی کرد. حال با بازگشت دوباره به قسمت آبی شهر میلان دید باید او می‌تواند خود را احیا کند یا خیر.

مارکوس رشفورد: قصه رشفورد کمی متفاوت است. او از آکادمی یونایتد خود را بالا کشید و با زدن ۲ گل در اولین بازی خود مقابل آرسنال، سریعا در دل هواداران یونایتد جای گرفت. او روز به روز پیشرفت می‌کرد و با ورود سولسشر به منچستر، توانست به یکی از بهترین وینگر های جهان تبدیل شود اما فصل قبل برای او فصلی کابوس‌وار بود. رشفوردی که اصلی‌ترین رکن خط حمله قرمز ها بود و در فصول ۲۰۱۹/۲۰ و ۲۰۲۰/۲۱ بیش از ۲۰ گل در تمامی رقابت‌ها به ثمر رسانده بود، حال به قدری افت کرده بود که از لیست تیم ملی انگلستان خط خورد و جایگاه خود در ترکیب اصلی یونایتد را نیز از دست داد. اما حالا با ورود تن‌هاخ او نیز فرصتی طلائی دارد تا جایگاه خود را در جمع سه‌شیر ها پس بگیرد و بتواند مسیر آینده خود را بازسازی کند.

در این مقاله به بررسی نحوه تغییر قانون پاس به دروازه بان ها توسط فیفا و تاثیر آن بر فوتبال امروزی خواهیم پرداخت.

کیارش غریبی، فوتبال لب – شاید بتوان این قانون را بهترین تغییر قانون در تاریخ فوتبال نامید. دیگر دروازه بان ها نمی‌توانستند توپ را در اختیار بگیرند، آن را به مدافع خود بدهند، سپس دوباره آن را دریافت کنند و زمان قابل توجهی از بازی را تلف کنند. از معروف‌ترین مثال های این مسئله، می‌توان به پیتر اشمایکل در فینال یورو ۱۹۹۲ در برابر آلمان نام برد.

یکی از عجیب‌ترین مثال ها برای کشتن زمان بازی از طریق ارسال پاس به عقب به دروازه بان مربوط به ۳۰ سپتامبر سال ۱۹۸۷ و دیدار بین دو تیم رنجرز و دینامو کیف می‌باشد. زمانی که گرائم سونس هافبک اسکاتلندی تیم رنجرز، از حوالی دایره وسط زمین و فاصله تقریبا ۶۴ متری توپ را به دروازه‌بان پاس داد. آن بازی نهایتا با نتیجه ۲ بر صفر به نفع رنجرز به اتمام رسید.

اما جرقه اصلی این تغییر از کجا زده شد؟ جام‌جهانی ۱۹۹۰ یکی از خاطره‌انگیز ترین جام‌جهانی های تاریخ فوتبال است. از اشک های پل گسکوئین تا خوشحالی های معروف روژه میلا با پرچم کرنر اما این جام با میانگین ۲.۲۱ گل در هر بازی کم گل ترین جام جهانی تاریخ نام گرفت و وقت‌کشی به وضوح در آن دیده می‌شد. برای مثال پدی بونر دروازه بان جمهوری ایرلند در دیدار برابر مصر در مجموع به مدت ۶ دقیقه توپ را در اختیار داشت. یا مثلا بازی امارات در برابر کلمبیا که وقت‌کشی های پی‌در‌پی سنگربان اماراتی ها، باعث غیرقابل تحمل بودن این دیدار شد.

همه اهالی فوتبال از این وضعیت ناراضی بودند اما هنوز معلوم نبود قرار است تغییری ایجاد شود یا خیر. نهایتا سپ بلاتر در یکی از جلسات هیئت انجمن بین‌المللی فوتبال، پیشنهادی جذاب را ارائه کرد. از جای خود بلند شد و ادای دروازه‌بانی را درآورد که توپ را در اختیار دارد. تظاهر می‌کرد که ابتدا به یک سمت از محوطه جریمه می‌رود و سپس به سمتی دیگر. او حتی آمار هایی درباره مقدار زمان تلف شده توسط دروازه‌بانان در فوتبال ارائه کرد و گفت “باید به هر نحوی شده این مسئله را درست کنیم”.

مایل ها آن‌طرف تر و در فرانسه،دنیل جندپکس سرمربی وقت کان راه‌حلی جدید برای این موضوع پیدا کرد. او پس از مشاهده فینال جام‌جهانی ۱۹۹۰ و دیدن وقت‌کشی های پی‌درپی دروازه‌بان ها تصمیم گرفت تا کمی بیشتر درباره این مسئله تحقیق بکند. پس دست به کار شد و با استفاده از دیتا های در دسترس، مقدار زمان کشته شده توسط گلر ها را به‌دست آورد. نتایج برایش شوکه کننده بود چرا که حتی دروازه‌بان تیم خودش زمان زیادی را از این طریق تلف کرده بود.

او پس از مشورت با والتر گگ، رئیس کمیته فنی فیفا، سرانجام در ۱۴ دسامبر ۱۹۹۰ نامه‌ای به فیفا ارسال کرد. او در این نامه اشاره کرده بود که “دروازه‌بان تیم من، پادشاه وقت‌کشی است. در اولین بازی فصل و در برابر نانت او توپ را برای ۴۰۳ ثانیه در اختیار داشت. چیزی نزدیک ۴۲ درصد زمانی که تیم من توپ را در اختیار داشت”. اما این نامه فقط به چند عدد محدود نمی‌شد‌. او ابتدا پیشنهاد داد تا زمانی که دروازه‌بان ها می‌توانند توپ را در اختیار داشته باشند محدود تر شود. اما پیشنهاد اصلی او که باعث ایجاد انقلابی در فوتبال بود حذف قانون “مجاز بودن دریافت پاس های بازیکنان خودی توسط دروازه‌بان” بود. پیشنهاد او این بود که”در این مدل، دروازه‌بان مجاز به دریافت پاس های بازیکنان خودی با دست نخواهد بود”.

زمان‌بندی ارسال این نامه فوق‌العاده بود. دقیقا یک روز قبل از ارسال این نامه، سپ بلاتر کمیته ای به نام “گروه ضربت ۲۰۰۰” ایجاد کرد که متشکل از بازیکنان و مربیان سابق فوتبال بود. هدف آن‌ها این بود تا جزئی‌تر به مسابقات نگاه کنند و ایده‌هایی را بدهند که باعث جذاب‌تر شدن این ورزش بشود و با ارسال آن نامه، جندپکس کار را برای آن‌ها راحت کرد.

۶ ماه بعد و در یکی از جلسات هیئت انجمن بین‌المللی فوتبال فیفا درخواست مجوز استفاده از قانونی جدید در مسابقات قهرمانی جهان زیر ۱۷ ساله ها را به این انجمن داد. آن‌ها درخواست کردند تا دروازه‌بان ها مجاز به دریافت پاس های ارسالی توسط بازیکنان هم‌دسته خود نشوند. در صورت عمل به خلاف این ماجرا، قاضی میدان باید یک خطای دو ضرب در نقطه انجام اشتباه توسط دروازه‌بان را به ضرر تیم خطاکننده بگیرد. این درخواست موفق به دریافت چراغ سبز این انجمن شد و فیفا آماده اجرای آن در مسابقات قهرمانی جهان زیر ۱۷ ساله ها در ایتالیا شد.

سرانجام فیفا این آزمایش را انجام داد و با این وجود این که اجرای این قانون تاثیر بزرگی در افزایش زمان مفید بازی ها نداشت اما از نتیجه راضی بود. بالاخره در تاریخ ۳۰ می ۱۹۹۲، در هتل سلیتک مانور واقع در ولز جلسه‌ای میان سران فیفا و هیئت انجمن بین‌المللی فوتبال شکل گرفت تا به طور جدی حضور این قانون در فوتبال را بررسی کنند. نهایتا طرفین به توافق دست یافتند و اجرای قانون را تایید کردند. این قانون برای اولین بار در المپیک تابستانی ۱۹۹۲ بارسلون مورد استفاده قرار گرفت.

اما زمان زیادی نگذشت تا بازیکنان و مربیان راه های دور زدن این قانون را پیدا کنند‌. برای مثال در یکی از این روش ها بازیکن صاحب توپ بر روی زمین دراز می‌کشید و توپ را با سر به دروازه‌بان می‌سپرد. این مسئله فیفا را مجبور کرد تا اصلاحاتی ایجاد کند. پس از مدتی در اواخر جولای ۱۹۹۲ فیفا اعلام کرد که اگر داور تشخیص بدهد بازیکن قصد دور زدن قانون را دارد، باید مستقیما بازیکن را جریمه بکند.

پس از ریخت و پاش های بارسلونا در پنجره نقل و انتقالاتی تابستان علامت سوال‌هایی راجع به وضعیت مالی این باشگاه ایجاد و همه چشم‌ها روی متئو آلمانی است تا بهترین پاسخ برای مشکلات متعدد آبی‌اناری‌ها ارائه کند.

کیارش غریبی، فوتبال لب – متئو آلمانی، مدیر ورزشی کارکشته اسپانیایی در ۱۹۹۰ رسما وارد حرفه مدیریت ورزشی شد. او کار خود را به عنوان دستیار مدیر ورزشی مایورکا آغاز کرد. پس از ۳ سال، در اول جولای ۱۹۹۳، آلمانی ترفیع بزرگی گرفت و به عنوان مدیر اجرایی مایورکا انتخاب شد.

از این نقطه بود که او توانست نامی برای خود در بکند. او به قدری موفق بود که در سال ۲۰۰۰ فلورنتینو پرز به او پیشنهاد کرد که جزئی از پروژه ورزشی رئال مادرید باشد و در مسیر رسیدن به افتخار، به کهکشانی ها کمک بکند. اما آلمانی این پیشنهاد را رد کرد و چند روز بعد به عنوان رئیس مایورکا انتصاب شد.

در طول ۵ سال ریاست بر امور مایورکا، آلمانی یکی از طلایی ترین دوران های باشگاه را برای آن‌ها رقم زد. او موفق شد تا کوپا دل ری را برای قرمز و نارنجی ها به ارمغان بیاورد و از طریق انتقال بازیکنان، سود زیادی به باشگاه برساند. یکی از معروف ترین این انتقال ها، خرید ساموئل اتوئو به مبلغ ۷ میلیون یورو از رئال مادرید و فروش او با قیمت ۲۴ میلیون یورو به بارسلونا بود.

انتقالی که نقش بسیار زیادی در پررنگ‌تر شدن رابطه لاپورتا و آلمانی داشت و یکی از دلایل حضور او در بارسلونا به شمار می‌رود. آلمانی سال ۲۰۰۵ از باشگاه جدا شد و این پایانی بود بر دوران طلائی او در مایورکا.

مدتی بود که خبری از آلمانی نبود تا ناگهان در سال ۲۰۱۷، خاویر تباس، رئیس وقت لالیگا، به پیتر لیم، مالک باشگاه والنسیا، پیشنهاد کرد تا آلمانی را استخدام کند. والسنیا در آن زمان اوضاع خوبی نداشت. آن‌ها در میانه جدول حضور داشتند و از شرایط مدیریتی باشگاه مناسب نبود. سرانجام پس از یک ماه، آلمانی بالاخره شغل مدیریت ورزشی والنسیا را پذیرفت.

با ورود آلمانی به جمع خفاش ها، تغییرات بزرگی در مستایا ایجاد شد و طبق انتظار، آلمانی تصمیمات بزرگی برای باشگاه گرفت. او در ابتدا مارسلینیو را به عنوان سرمربی والنسیا انتخاب کرد.

در طی ۲ سال آینده با خرید بازیکنانی مانند نتو، جفری کوندوگبیا، فران تورس، مختار دیابی، دنیل واس و گونچالو گوئدس از او حمایت کرد تا او را تبدیل به موفق‌ترین مربی والنسیا بعد از رافائل بنتیز کند. او پس از دو سال و نیم و موفقیت های روز افزون جمع خفاش ها را ترک کرد. والنسیا در دوران حضور او موفق به کسب کوپا دل ری شد و توانست به بالاترین سطح فوتبال باشگاهی بازگردد.

اما در زمستان ۲۰۲۱، تغییرات بزرگی در بندر بارسلون در حال انجام بود. پس از کناره‌گیری بارتومئو و ریاست موقت بوسکتس بر امور باشگاه، حال نوبت لاپورتا بود تا دوباره سکان هدایت این کشتی را به دست بگیرد. او در یکی از اولین اقدام‌های خود، دوست قدیمی‌ و دیرینه‌ش، متئو آلمانی را به عنوان مدیر ورزشی باشگاه انتصاب کرد.

آلمانی می‌دانست که آبی‌اناری ها منابع مالی کافی برای خرید بازیکن های کلاس جهانی را در دسترس ندارند. پس در اولین پنجره نقل و انتقالاتی فقط بر روی جذب بازیکنان آزاد و بدون قرارداد کار کرد و آن‌ها را مجذوب پروژه بارسلونا کرد. مدیر موفق قصه ما نام هایی مانند ممفیس دیپای، سرخیو آگوئرو، اریک گارسیا و لوک دی‌یونگ را جذب کرد. او در راستای بهتر شدن اوضاع مالی، عذر برخی از بازیکنان را نیز خواست.

آلمانی امرسون رویال را که در همان پنجره با ۱۴ میلیون یورو خریداری شده بود با ۲۵ میلیون یورو به تاتنهام غالب کرد.جونیور فیرپو را با ۱۵ میلیون یورو و تودیبو را با ۸ میلیون یورو به ترتیب به لیدزیونایتد و نیس فروخت. همچنین ترینکائو را به ولورهمپتون قرض داد و در مجموع ۶ میلیون از این انتقال برای باشگاه کسب درآمد کرد.

آلمانی پیانیچ را نیز به بشیکتاش فرستاد و آن‌ها را راضی کرد تا ۵۰ درصد حقوق او را نیز پرداخت کنند. او همچنین خرید ۱۲۰ میلیون یورویی بارتومئو یعنی آنتوان گریزمان را به اتلتیکومادرید قرض داد و بند خرید اجباری ۴۰ میلیون یورویی را در قرارداد گنجاند.

برخلاف بقیه همکار ها، آلمانی پائیز و زمستان خلوتی نداشت. در اواسط فصل، مجبور شد تا رونالد کومان را به دلیل نتایج ضعیف اخراج کند و هافبک سال های طلائی این تیم، ژاوی هرناندز را از السد قطر به عنوان جانشین او به بارسا بیاورد. پس از این تغییر بزرگ روی نیمکت، زمستان سختی انتظار مدیر اسپانیایی را می‌کشید. ژاوی برای اجرای ایده های خود نیازمند بازیکنان متفاوتی بود و این درخواست با اوضاع اقتصادی بارسا در تضاد بود.

ولی آلمانی باز هم با راه‌حل جدیدی این مشکل را حل کرد. او اوبامیانگ و دنی آلوز را طی انتقال هایی آزاد به نیوکمپ آورد و آداما ترائوره را از ولورهمپتون قرض گرفت. البته آن‌ها یک خرید بزرگ هم داشتند و ۵۵ میلیون یورو برای خرید فران تورس، وینگر ملی‌پوش منچسترسیتی خرج کردند.

اما کار آلمانی فقط به فعالیت های نقل و انتقالاتی محدود نمی‌شد. او بازیکنان لاماسیا را نیز زیر نظر داشت. برخی مانند الکس کویادو را از باشگاه بیرون می‌کرد و برخی مانند نیکو گونزالز و گاوی را به تیم اصلی می‌فرستاد.

متئو آلمانی همچنین موفق شد تا قرارداد گاوی و آرائوخو را در میان انبوهی از پیشنهادات وسوسه‌کننده تمدید کند و آن‌ها را درون باشگاه نگه دارد. با وجود اوضاع درهم اقتصادی، تا به الان او در این تابستان هم بازیکنان باکیفیتی را وارد باشگاه کرده است.

آن‌ها آندریاس کریستینسن و فرانک کسیه را طی انتقال هایی آزاد به نیوکمپ آوردند. پس از ۶ ماه کش و قوس، رافینیا را از لیدزیونایتد به خدمت گرفتند و اکنون در حال پایکوبی برای انتقال رابرت لواندوفسکی ستاره لهستانی دنیای فوتبال هستند.

بارسلونا کوتینیو و دنی آلوز را نیز به سمت درب های خروجی بدرقه کرد و به فرنکی دی‌یونگ فشار می‌آورد تا پیشنهاد منچستریونایتد را بپذیرد و کمک مهمی به اوضاع اقتصادی این باشگاه بکند.

حال باید دید با وجود ریخت و پاش‌های انجام شده در این پنجره، او می‌تواند بارسلونا را از منجلاب مشکلات بیرون بکشد یا بارسلونا به تاریخ می‌پیوندد؟