انتخاب پر سروصدا؛ چرا توخل، فوتبال انگلیس را برانگیخته کرد؟

مهدی سهیلی فوتبال لب _ چند روز پیش بود که توماس توخل سرمربی انگلیس شد و موجی از انتقادات وحشتناک روانه فدارسیون فوتبال انگلیس شد.
فوتبال لب در این مقاله بررسی می‌کند چرا این همه دشمنی حتی در ورزش بین این دو کشور وجود دارد.

جنگ جهانی اول و دوم شروع درگیری!

در جنگ جهانی اول بریتانیا آخرین کشوری بود که متفقین پیوست و حامی فرانسه شد. انگلیس یک قدرت دریایی بلامنازع به حساب می‌آمد و از طرفی آلمان مشغول احداث خط آهنی از برلین به بغداد ( پایتخت امپراطور عثمانی ) که در نهایت آنها را به خلیج فارس می‌رساند بود. همین موضوع یکی از علت‌های دشمنی هر دو در جنگهای جهانی بود!

سنگین ترین شکست تاریخ مانشافت!

درست چند سال قبل از جنگ جهانی اول این دو تیم در یک بازی دوستانه به مصاف هم رفتند که انگلیس با نتیجه 9 بر 0 آلمان را شکست داد. نتیجه ای پس از ۱۱۴ سال همچنان سنگین ترین شکست تاریخ مانشافت به حساب میاد!

بازی سیاسی هیتلر و سلام نظامی!

در مِی ۱۹۳۸ این دو تیم یک بازی دوستانه در برلین برگزار کردند. حضور ۱۱۰ هزار نفر در استادیوم نشون میداد این مسابقه فراتر از یک بازی برای آلمان به حساب می‌آید!
قبل از بازی به دستور وزارت امور خارجه بریتانیا، به بازیکنان دستور داده شد به بازیکنان حریف برای ادای احترام، سلام هیتلری بدهند!
انگلیس بازی را ۶ بر ۳ پیروز شد اما این اصلا مهم نبود! چون در آن زمان همه به انگلیس می‌باختند ، چیزی که برای هیتلر مهم بود و با این بازی ثابت شد ، این بود که با وجود اشغال اتریش توسط آلمان، انگلیس موضعی در برابر آن ندارد.

در مقابل سیاست چمبرلین نخست وزیر وقت بریتانیا با وجود سلام نظامی جواب نداد و هيتلر با بالا گرفتن درگیری و جنگ لندن را بمباران کرد تا موج جدیدی از دشمنی و نفرت میان دو کشور به وجود بیاید.

دو جنگ جهانی و یک جام جهانی، شعار محبوب!

فینال 66 و چیزی که همچنان بین دو کشور باقی مانده بود؛ نفرت!
انگلیس ها می‌خواستند انتقام بمباران و جام را با هم از آلمان بگیرند آن هم در ومبلی!
بازی تا ۹۰ دقیقه با نتیجه ۲ بر ۲ مساوی بود و مانشافت بدش نمی‌آمد که بازی به پنالتی برود اما شوت بازیکن انگلیس و اشتباه کمک داور شوروی توفیق بهرامف انگلیس به گل سوم و در نهایت چهارم برسد و جام و جنگ را با هم ببرد!

چرا توخل، یک مربی انگلیسی نه؟!

آلن شیرر، ستاره سابق انگلستان، در انتقادی از فدراسیون سه‎‌شیرها گفته چرا همه کشور مربی بومی دارند ولی آنها باید مربی آلمانی بیاورند!

اما در پاسخ به این ستاره سابق باید گفت کدام مربی انگلیسی در حداقل دو دهه اخیر صاحب سبک بوده و توانسته در اروپا افتخار بیاورد؟! آخرین نفر جو فاگان بود که با لیورپول آن هم در 1984 توانست لیورپول را فاتح اروپا کند.

توخل سومین قربانی غیر خارجی؟!

اولین مربی خارجی انگلیس اریکسون بود که با انبوهی از جام ها در پرتغال و ایتالیا راهی انگلیس شد.
اریکسون اما نتوانست طلسم 36 ساله را در 2002 بشکند و در یک چهارم مقابل برزیل شکست خورد .
همین اتفاق در دو سال بعد در یورو نیز افتاد و اینبار پرتغال سد راه سه شیرها شد.

دومین مربی غیر انگلیسی ، فابیو کاپلو بود. این مربی ایتالیایی که تیمش با انبوه از ستاره هایی مث جرارد و لمپارد و رونی خسته بازی میکرد در نهایت در مهم ترین بازی یک هشتم یورو با نتیجه ۴ بر ۱ به آلمان دشمن دیرینه باختند تا انگلیس گردی کاپلو غیر از بیسکویت دایجستیو دستاوردی نداشته باشد.

کار سخت توخل برای پایان دادن به ناکامی ۵۷ ساله!

درست بعد از 1966 که سالی شیرین و رویایی انگلیس به حساب میومد ، و آن‌ها با شکست دادن دشمن دیرینه قهرمان جهان شدند دیگر رنگ خوشی را ندیدند.

آن‌ها در هر تورنمنتی تا وقتی خوب کار می‌کنند که به آلمان نخورند! زمانی که تازه به آلمان برخورد می‌کنند سر و کله بازیکنانی مثل ساوتگیت و استوارت پیرس پیدا می‌شود!

هر چه هست توخل با وجود انتقادات و مهم تر از همه اینکه او یک مانشافتی است کار سختی روی نیمکت سه شیرها دارد!