فرانکفورت و تجارت مهاجم؛ سود ۳۴۵ میلیون یورویی با فروش مهاجمان در ۶ سال

امیرمحمد کلانتری، فوتبال لب – بیشتر باشگاه‌ها اگر مجبور می‌شدند که در پایان هر فصل، بهترین مهاجم خود را به فروش برسانند، احتمالاً احساس آشفتگی و ترس می‌کردند. برخی دیگر نیز به‌طور خیلی منطقی، برای حفظ ستاره‌ی تیم تلاش می‌کردند. در اینتراخت فرانکفورت اما تحت نظارت مدیر ورزشی این تیم، مارکوس کروشه، جدایی از بهترین گلزنان این تیم، همانطور که در چهار فصل از هفت فصل اخیر بوندسلیگا شاهد بودیم، به امری طبیعی در استراتژی و رویکرد آن‌ها تبدیل شد.

فرانکفورت، مکانی برای پرورش بازیکن!

کروشه در آگوست ۲۰۲۴ در مصاحبه با اسکای اسپرت، با اشاره به باشگاه‌های بزرگی مانند لیورپول و پاریسن ژرمن، گفت: «من آن‌ها را باشگاه‌های مقصد خطاب می‌کنم. ما باشگاه میانی (پلکانی برای پیشرفت بازیکنان) هستیم و به این باشگاه‌های مقصد و قله‌های فوتبال، بازیکن می‌فروشیم».

«من همیشه این را به بازیکنان تیم می‌گویم: «اگر شما به‌عنوان یک بازیکن رشد سریع‌تری از ما به‌عنوان یک باشگاه داشته باشید، مانع رفتن شما نمی‌شوم». این دقیقاً همان دلیلی است که بازیکنان مستعد و جوان ترجیح می‌دهند که به اینجا بیایند. ما خیلی خوب می‌دانیم که چگونه این استعدادها را پرورش دهیم. فروش بازیکنان قسمتی از کار من تلقی می‌شود. من با مسائل احساسی کاری ندارم. مسئله تجارت است».

فراهم آوردن بستری مناسب برای بازیکنان مستعد

رویکرد کروشه ممکن است جذاب به نظر نرسد. به هر حال، توجه او بر روی سرمایه‌گذاری کلان برای امکانات تمرینی و استخدام کادر مربیگری در سالیان اخیر، به صورت همزمان بر روی رشد مالی باشگاه و پیشرفت بازیکنان سودمند واقع شد.

آن‌ها گروهی از روان‌شناسان و مربیان تغذیه را استخدام کردند. مدیران اینتراخت از این جهت می‌توانند روی تیمی از مربیان متخصص و مجرب حساب باز کنند. این مربیان به صورت انفرادی با بازیکنان جوان کار می‌کنند و در دستیابی به اهدافشان کمک می‌نمایند. اهدافی که مشخصاً، ترک باشگاه و بازی برای بزرگ‌ترین تیم‌های اروپاست.

سودآوری فرانکفورت از طریق فروش مهاجمان

اکیتیکه با مبلغی به ارزش کلی ۹۵ میلیون یورو به لیورپول منتقل شد. با احتساب جدایی اکیتیکه، سود خالص حاصل از نقل‌ و انتقالات فرانکفورت از تابستان ۲۰۲۳ به بیش از ۱۶۱ میلیون یورو خواهد رسید. دو فروش بزرگ باشگاه تا پیش از این، یعنی رندال کولو موانی و عمر مرموش، که هر دو به صورت رایگان به این تیم پیوستند، در مجموع با مبلغ قابل توجه ۱۶۵ میلیون یورو برای باشگاه سودآوری داشتند.

با احتساب انتقال اکیتیکه و تنها با در نظر گرفتن درآمد حاصل از جدایی مهاجمان نوک، فرانکفورت تنها در عرض شش سال سود حدود ۳۴۵ میلیون یورویی کسب خواهد کرد.

این روند حتی پیش از انتصاب کروشه در سال ۲۰۲۱ برقرار بود. فرانکفورت در تابستان ۲۰۱۹ با فروش سباستین هالر و لوکا یوویچ در یک پنجره، سرمایه‌گذاری اولیه خود را بیش از سه برابر کرد. آندره سیلوا در آن تابستان به صورت قرضی برای جایگزینی آن‌ها انتخاب شد. او تنها یک سال بعد در تابستان ۲۰۲۰ و پس از زدن ۲۸ گل در لیگ در فصل پس از آن، تقریباً با هشت برابر قیمت خریدش جدا شد.

از منظر سود خالص، بر اساس داده‌های ترنسفر مارکت، هیچ باشگاهی در سه سال گذشته بیش از فرانکفورت سودآوری نداشت. فرانکفورت این دستاورد را همزمان با صعود پلکانی در جدول کسب کرد. از رتبه هفتم در فصل ۲۰۲۲/۲۳، به رتبه پنجم و سپس در فصل گذشته با کسب رتبه سوم، بهترین عملکرد تاریخشان در بوندسلیگا ثبت شد.

فرانکفورت چگونه این کار را ادامه می‌دهد؟ آیا می‌توان انتظار داشت که این روند با سودهای بیشتر ادامه یابد؟

از منظر جذب بازیکن، رویکرد فرانکفورت برای تضمین سودآوری آینده چیز دگرگون شده‌ای نیست. این تیم بر جوانانی تمرکز می‌کند که پتانسیل فروش بالایی دارند. با توجهی خاص بر روی بازیکنان اصطلاحاً همه فن حریف یا همان آچار فرانسه، که با سبک بازی باشگاه تطبیق دارند. اما آنچه به آن‌ها کمک می‌کند تا از این روش بهره ببرند، ثبات و پایبندی به متدولوژی خود و همچنین محیطی است که برای بازیکنان جدیدالورود فراهم می‌کنند.

اجرای این استراتژی به وضوح قابل مشاهده است. ۲۱ بازیکن از ۲۶ خرید اخیر فرانکفورت (بدون احتساب خریدهای قرضی)، در زمان پیوستن به باشگاه زیر ۲۵ سال سن داشتند. همچنین، مدیران باشگاه اگر فرصت ایده‌آلی در بازار مشاهده کنند، از هزینه کردن هم هراسی ندارند و در صورتی که بازیکنی با مدل آن‌ها سازگار باشد، حاضرند مبالغی بالغ بر ده‌ها میلیون یورو پرداخت کنند.

نگاهی به ۱۰ خرید گران‌قیمت اینتراخت؛ مهر تایید بر الگوی این تیم

یکی از مسن‌ترین خریدهای این لیست، آرتور تیاته بود. او در زمان انتقال تنها ۲۴ سال سن داشت. با تجربه‌ای سرشار در سری آ و لیگ ۱ فرانسه، تابستان گذشته از رن به فرانکفورت رفت. تیاته سومین بازیکن تیم در فصل گذشته بود که بیشترین دقایق بازی را داشت.

از بین این ۱۰ بازیکن، ۶ نفر هنوز در فرانکفورت هستند و بقیه با مجموع سود ۱۱۱ میلیون یورویی به فروش رسیدند. با انتقال رسمی اکیتیکه به لیورپول، این رقم باز هم افزایش چشمگیری پیدا کرد.

جاناتان بورکارت، مهاجم ملی‌پوش آلمان و محصول باشگاه جوانان ماینتس، که همین ماه ۲۵ ساله شد، بهترین سال‌های فوتبالی خود را پیش رو دارد. او در فصل خداحافظی‌اش از ماینتس، ۱۸ گل بوندسلیگایی به ثمر رساند. فصلی که پس از مصدومیت جدی زانو در فصل ۲۲/۲۳ و اوایل فصل بعدش، بازگشت تحسین‌برانگیزی برای او محسوب شد.

همانطور که نمودار زیر نشان می‌دهد، او توانایی بازی در تمام خطوط حمله را دارد. حتی در بازی‌های اولش در بوندسلیگا به عنوان وینگ‌بک هم به میدان رفت. بورکارت مهاجمی انعطاف‌پذیر، فیزیکی و با توانایی تشخیص سریع موقعیت در پشت دفاع حریف است. او دقیقاً همان نوع بازیکن هجومی که در تیم سرشار از انرژی فرانکفورت می‌درخشد.

عمر مرموش، مثالی دیگر از رویکرد باشگاه آلمانی…

شباهت‌های آشکاری بین بورکارت و عمر مرموش وجود دارد. مرموش نیز پس از نمایش توانایی‌های همه‌جانبه‌اش در بوندسلیگا با پیراهن اشتوتگارت و وولفسبورگ، توسط فرانکفورت جذب شد.

همانطور که در پریمیرلیگ ثابت کرد، این مهاجم مصری می‌تواند در هر نقطه از یک‌سوم نهایی زمین بازی کند. اما استعداد خاص او (ضربات دقیق از راه دور و دویدن انفجاری در ضدحمله‌ها) باعث شد در باشگاهی به اوج برسد که به او آزادی عمل می‌داد تا از فضاهای ایجاد شده توسط ترنزیشن حداکثر استفاده را بکند.

همانطور که نمودار زیر نشان می‌دهد، فرانکفورت در فصل گذشته بیشترین xG را از ترنزیشن به دست آورد و در بین چهار لیگ معتبر اروپایی، تنها لیورپول در زمینه گلزنی از ضدحمله از فرانکفورت بهتر بود.

با محوریت مرموش در سبک مخصوص حمله فرانکفورت، در کنار اکیتیکه که او نیز به‌طور مشابه برای فوتبال سیال و ترنزیشن مناسب است، ارزش هر دو بازیکن به شدت افزایش یافت.

تعهد فرانکفورت به فوتبال سریع و تهاجمی، توضیح دهنده عملکرد موفق این تیم در بازار

جذابیت این سبک برای باشگاه‌های پریمیرلیگ، که بدون شک پرهزینه‌ترین لیگ فوتبال جهان است، کلید سودآوری پایدار این مدل خواهد بود.

با توجه به اینکه پریمیرلیگ در فصل گذشته از نظر تعداد حملات مستقیم به ازای هر بازی از بوندسلیگا پیشی گرفت، بازیکنانی که توانایی تصمیم‌گیری سریع در حملات را دارند، همچنان با قیمت‌های بالا معامله خواهند شد.

مدیرعامل فرانکفورت: «ما یکی از بهترین تیم‌های مربیگری بوندسلیگا را داریم».

اکسل هلمن، مدیرعامل فرانکفورت، در مصاحبه با اتلتیک در ماه می، از مثال مرموش برای تأکید بر اهمیت تمرینات هدفمند در باشگاهش استفاده کرد. برنامه‌ای که مسیر پیشرفت بازیکنان مستعد را شتاب می‌بخشد.

هلمن گفت: «ما یکی از بهترین تیم‌های مربیگری در بوندسلیگا را داریم. این موضوع واقعاً اهمیت دارد، چون ما بازیکنان جوان را جذب می‌کنیم و فرآیند آموزش آن‌ها، که همین حالا هم نام ما را بر سر زبان‌ها انداخته، بسیار گسترده است».

او افزود:« زمانیکه مرموش به باشگاه ما پیوست، یک گلزن واقعاً قهار نبود. اما مربیان ما روی تمام جنبه‌های بازی او کار کردند. تمامی جوانب ذهنی، جسمی، استراتژیک و همچنین جنبه‌های تاکتیکی و تکنیکی در زمین. تیم ما روی تمام توانایی‌هایش کار کرد و ما یک بازیکن کاملاً جدید ساختیم. این نتیجه آموزش و مربیگری درست است».

مرموش در حالی به فرانکفورت پیوست که یک بازیکن هجومی سریع و انعطاف‌پذیر بود. اما ۱۸ ماه بعد وقتی آنجا را ترک کرد، کاملاً متحول شده بود. او حالا یک مهاجم زهردار بود. پیشرفت محسوس او در ضربات آزاد و موقعیت‌های ثابت آشکار بود. همچنین توانایی تکنیکی و بازی ترکیبی او هم برای شکستن مقاومت فشرده حریف و هم استفاده از فضاهای پیش‌رو بهبود یافت.

جمع‌بندی…

سابقه‌ی درخشان فرانکفورت در پرورش و فروش بازیکنان جوان اکنون به خودی خود گویای همه چیز است. این موضوع به جذب برخی از مستعدترین استعدادها به این باشگاه کمک می کند. در فرانکفورت هیچ توهمی وجود ندارد، هیچ مانعی نیست. اگر بازیکنی سخت تلاش کند تا استعدادش را به اوج برساند، به انتقالی که آرزویش را دارد خواهد رسید. در این مسیر به باشگاه نیز در دستیابی به اهدافش کمک می‌شود.

آنچه اکنون باقی می‌ماند این است که ببینیم آن‌ها چگونه می خواهند این موفقیت ها را در زمین فوتبال توسعه دهند. حتی با وجود حضور در لیگ قهرمانان اروپا در فصل پیش رو، فرانکفورت در سرمایه گذاری مجدد تمام سودهای کلان نقل و انتقالاتی خود در ترکیب تیم با مشکل مواجه خواهد شد. چرا؟! زیرا بعید است بتوانند بازیکنان ستاره‌ای را جذب کنند که بلافاصله پس از پیوستن بتوانند تیم را ارتقا دهند.

آن‌ها چاره‌ای جز ادامه سرمایه‌گذاری روی آینده ندارند. بنابراین حتی اگر شاهد افت اندکی نسبت به رتبه سوم فصل گذشته باشیم، انتظار نداشته باشید که کارخانه تولید مهاجمان فرانکفورت از حرکت بایستد.