یوونتوس و سری‌آ، منچسترسیتی و پپ؛ تاثیر رسوایی که منجر به سقوط شد.

فابیو کاپلو نماند.

امیرحسین محمودی، فوتبال لب دادگاه کالچیوپولی نه تنها یک حکم، بلکه نوشته ای روی دیوار صادر کرد. کاپلو در یک شکست در قرارداد با یوونتوس به او رفت و برگشتی داد، در 4 جولای 2004 انجامش داد. کاپلو در آن زمان به عنوان سرمربی شناخته می‌شد. او در 15 سال هشت جام برده بود. گذشته‌اش به عنوان بازیکن، وفاداری بی قید و شرط او را برای یوونتوس تضمین کرد.

وقتی که باشگاه برای اولین‌بار در تاریخش به سری‌ب سقوط کرد، 30 امتیاز کسر شد و دو جام (که در سالهای 2004-05 و 2005-06 کسب شده بود) را از آنها گرفتند، کاپلو به والدباسبس رفته بود، دومین سرمربی‌گری رئال در انتظارش بود. فابیو کاناوارو، مدافع برنده جام جهانی و به زودی، توپ طلا، به همراه امرسون، وینگر برزیلی که با اسکودتوی کاپلو در رم و یووه با او همراه بود، همراهشان به برنانئو رفت.

این رسوایی که منجر به محرومیت مادام‌العمر مدیرعامل یوونتوس، لوسیانو موگی و مدیر اجرایی، آنتونیو جیاردو شد، به مسابقات ربطی نداشت، بلکه به شبکه قدرت و تاثیرگذاری بود. این یک تخریب تقریبا غیرقابل بازگشت برای فوتبال ایتالیا بود. یک جنگ ابدی که ما را به حریف یوونتوس در چمپیونزلیگ در شب چهارشنبه میرساند. منچسترسیتی.

یادآور یوونتوس؟

با توجه به نوشته ابتدای رمان “آنا کارینا” نوشته تولستوی نقل می‌شود: “همه خانواده های شاد شبیه هم هستند، اما هر خانواده غمگین، به روشی خاص غمگین است.” اتهامات وارده به منچسترسیتی و اتهاماتی که به یوونتوس در 2006 وارد شد تفاوت دارد.

سیتی از جریان “بازبینی مستقل با توجه به مقدار مدارک و اتهامات غیرقابل رد” به خوبی استقبال کرد. آنها اصرار بر این داشتند که در مقدار پرداختی به بازیکنان و مربیان دروغ گفته شده. پی‌اس‌ار و شکایات مبنی بر دور زدن قوانین فیرپلی مالی یوفا

با این حال بدترین سناریو برای سیتی میتواند عواقب “درس عبرتی”، مانند اتفاقی که برای یووه در تقریبا دو دهه گذشته انجام شد، به ارمغان بیاورد. پپ گواردیولا مکررا مشکل سقوط را مورد اشاره قرار داده: “من گفتم که وقتی همه باشگاه ها به انجام کاری اشتباه متهم میشوند همه میپرسند (اگر سقوط کنیم چه؟). من کنار تیم خواهم بود. نمیدانم که چه اتفاقی برایمان خواهد افتاد، سقوط؟ ولی در سال بعد بدون مشکل به پریمیرلیگ برخواهیم گشت.”

تلاش برای بقا

اینکه گواردیولا میماند یا خواهد رفت، به زودی مشخص می‌شود. این‌که بازیکنان چطور به این اتفاق واکنش نشان می‌دهند همچنان نامشخص است. همانطور که با کاپلو اتفاق افتاد، کسی که هنوز کالچیوپولی را یک بی عدالتی جوک می‌داند. او فکر می‌کرد که مجازات “بیش از حد بود” و دو جامی که از آنان گرفته شد را، “سول کامپو” (جام گرفته شده در زمین با تلاش) توسط بازیکنان می‌داند. زلاتان فکر میکرد “بیشتر آن(دادگاه)”، “چرت و پرت” بود. “داورها به ما عدالت نشون می‌دادن؟” موقع گفتن این عصبانی به نظر میرسید “بیخیال! ما اون بیرون دهنمون سرویس می‌شد. ما همه چیزمون رو توی زمین میذاشتیم و هیچ داور لعنتی‌ای رو همراه خودمون نداشتیم – عمرا”

با این حال، این صحبت‌ها باعث عدم درخواست‌های خروج او نشد، او به یوونتوس به عنوان “کشتی درحال غرق” نگاه می‌کرد. لیلیان تورام و جیانلوکا زامبروتا درحال فرار به بارسلونا بودند، کاناوارو و امرسون به رئال مادرید. “باقی ما که در باشگاه ماندند، به مدیر برنامه‌هاشون زنگ می‌زدن و می‌گفتن که “ما رو بفروش! ما رو بفروش!” تصور کنید چه دیدگاهی در خارج باشگاه نسبت به ما می‌داد”.

جایگزین فابیو کاپلو، دی‌دیه دشامپ، به ابراهیموویچ گفت اگر برود، او هم میرود: “بهش گفتم (باشه وسایلت رو جمع کن و منم تاکسی میگیرم) اون خندید، انگار دارم شوخی می‌کنم. او 25 ساله بود، یک سال بزرگ‌تر از هالند اکنونی، بازیکنی که مینو رایولا را به عنوان مدیربرنامه داشت و نمی‌خواست یک سال از حرفه‌اش را در لیگ دوم، و حداقل دو سال را دور از چمپیونزلیگ بگذراند.

ابراهیموویچ به مدیرعامل آن زمان یوونتوس، ژان کلود بلان، که الان در هیئت مدیریتی منچستریونایتد به رهبری اینئوس و سر جیم رتکلیف قرار دارد، گفته بود: “اگه به من بیست میلیون یورو (در سال- 16.5 میلیون پوند/21.1 میلیون دلار با نرخ امروزی) بدن که بمونم باز هم علاقه‌ای ندارم.”

دادگاه یوونتوس

برای قضاوت یوونتوس، FIGC(فدراسیون فوتبال ایتالیا) فقط دو ماه و دوازده روز مدت دادگاهشان را مورد بررسی قرار داد. در عین حال، تقریبا دو سال از زمانی که پریمیرلیگ اعلام کرد که 115 اتهام منچسترسیتی را به دادگاه می‌برد، می‌گذرد. کاپلو در مصاحبه با “کوریه دلا سرا” گفت: “زمان‌بندی و قوانین مورد احترام نبودند. عدالت ورزشی در آن زمان به خوبی عمل نمی‌کرد.” در یک ادعای دیگر حقوقی، گیاردو اذعان داشت که تبصره 6 اتحادیه اروپا درباره حقوق انسانی رعایت نشده و تنها هفت روز به وکلا زمان داده شد تا دفاعیه‌شان را آماده کنند، زمان ناکافی برای بررسی هفت هزار صفحه.

به نظر کاپلو، جیادو روسی (کمیسر ناظر بر پرونده به انتخاب فدراسیون فوتبال ایتالیا) خیلی “با عجله” با این پرونده برخورد کرد. در تنها یک تابستان، گویدو تبدیل به معروف‌ترین روسی در ایتالیا شد. نام او هنوز در رشته‌ها و نوشته‌های بررسی دادگاه کالچیوپولی برده میشود.

به نظر می‌آمد نظر روسی بابت دادگاه منوط به حضورش در هیئت مدیره اینتر میلان بین سالهای 1995 تا 1999 بود و بر نظرش تاثیر داشت. گفته می‌شود این یک تئوری توطئه بود. این هرج و مرج در سری‌آ مخصوصا در اواسط دهه 2000 بنظر تنها یک دوران گذری و کوتاه برای پریمیرلیگ می‌آمد. فوتبال انگلستان وقتی فهمید که وکیل علیه پرونده منچسترسیتی، موری روزن کی‌سی، طرفدار آرسنال است، تنها یک چشمه از اتفاقاتی که در سری‌آ رقم خورد را برای فوتبال انگلستان انجام داد.

به علت فشار از سمت یوفا بر فدراسیون فوتبال ایتالیا که همه چیز باید تا قبل از 28 جولای (که زمان بررسی‌های کمیته‌های ثبت و ضبط از سمت رقیب‌شان بود) و دانش بر اینکه این تیم در لیگ ایتالیا که در آن رقابت می‌کند، انجام شود. حکم سقوط و کسر سی امتیاز از یوونتوس در همان هفته اجرا شد. جریمه بعد از دادرسی، در همان هفته تبدیل به 17 امتیاز شد و در ماه اکتبر به 9 امتیاز کاهش یافت.

مصاحبه‌ها

بدتر از آن تصمیم برای گرفتن دو قهرمانی از یوونتوس و دادن جام 2005-06 به اینتر بود. کیه‌لینی گفت: “از زمان کالچیوپولی خیلی گذشته. فقط میتونم بگم که اون دو جام توی زمین (بدون دخالت خارجی) کسب شد. چون ما بهتر بودیم. اعتراف بهشون الان مثل یک نبرد از پیش باخته‌ست. من قانع شدم که حتی اینتر که در فصل 2005-06 سوم شد هم اون جام رو مال خودشون بدونن. خیلی بهتر بود که به کسی نمی‌دادنش.”

این چیزی بود که سیستم قضایی ایتالیا انجامش نداد. ژوزه مورینیو دوبار در ایتالیا مربی‌گری کرده است. یکی با اینتر، یکی با رم. اون دوست دارد که روی مخ بقیه برود. با به هدایت گرفتن اینتری که از قضیه کالچیوپولی قسر در رفته، او گاهی با این دادگاه شوخی میکرد، و می‌گفت که محوطه جریمه برای یوونتوس از بقیه تیمهای ایتالیا بزرگ‌تر است. یکی از به یادماندنی‌ترین لحظات، برد سه‌گانه اینتر در سال 2010، زمانی بود که او ادای به دستبند زده‌شدن را بعد از تساوی 0-0، که تیمش نه‌نفره شده بود و نشان میداد که آنها میخواهند هرکاری کنند که او را متوقف کنند.

بعدها تبدیل به سوپرایز شد، بعد مورینیو به 115 اتهام سیتی اشاره کرد. این اتفاق برای این بود که او میخواست از منچستریونایتد، تیمی که مورینیو با آنها در تیم فنرباغچه در استانبول بازی داشت، حمایت کند: “همونطور که می‌دونید، ما در سال 2017 برنده لیگ اروپا شدیم، و بعد در سال بعد، در لیگ دوم شدیم. فکر میکنم هنوز شانس داریم لیگ را ببریم چون شاید منچسترسیتی، با کسر امتیاز مجازات بشود. اون موقع شاید به من هم پاداش و مدال دادند.”

مورینیو نتوانست تحمل کند و هفته پیش بعد از باخت سیتی به لیورپول و شعار هواداران لیورپول، “تو فردا اخراج خواهی شد.” و نشان دادن عدد شش توسط گواردیولا به هواداران لیورپول، گفت: “پپ 6 لیگ برده و من 3تا، اما جام‌های من تمیز به‌دست آمده‌اند. من اگه ببازم به حریفم تبریک میگم، چون از من بهتر بوده. نمی‌خوام درحالی که درگیر 150 اتهام هستم چیزی ببرم.” این‌که این صحبت‌ها صرفا درمورد پریمیرلیگ است یا اشاره به اتفاقات در سری‌آ دارد، مشخص نیست.

روند مالی

در ادامه سقوط؛ در سال 2006 یوونتوس از رده سوم (پشت سر رئال مادرید و بارسا) درآمد در هر لیگ، به رتبه دوازدهم سقوط کرد. درآمد سالانه بعد از قطع همکاری کمپانی‌هایی مانند نایک، 106میلیون یورو (42 درصد) سقوط کرد. یوونتوس که تاکنون در رده درآمدی لیگ از رتبه 5م پایین‌تر نرفته بود، هرگز به آن رده‌ها برنگشت.

بخشی از این اتفاقات داخلی‌ست. حق پخش تلیویزیون‌ی داخلی از یک برنامه اجتماعی درآمدی برای تیم‌های مختلف، تبدیل به روند مذاکره‌ای شد. سری‌آ، به اندازه پریمیرلیگ بر پایه تبلیغات نبود و خودش را به فروش نمی‌گذاشت، که این توضیح دهنده وضعیت بهتر مالی پریمیرلیگ نه تنها برابر ایتالیا، بلکه برابر کل اروپاست.

اوضاع میتوانست برای یوونتوس بدتر شود. دنبال نکردن بلان برای ساخت استادیوم جدید در محل استودیوی قدیمی دله آلپی، که موتور درآمد بسیار خوبی برای ایتالیا و یوونتوس (با توجه به تجهیزات قدیمی در ایتالیا که از قضا رقبای یوونتوس هم بودند) بود. این میتوانست باعث شود برگشت آنان تضمین نشود.

مدیریت جدید یوونتوس

زمان (و خیزش آندره آنیلی برای تصاحب صندلی هیئت مدیره) برد تا بیانکونری، دوباره جایگاه خودشان را به عنوان موفق‌ترین باشگاه داخلی ایتالیا کسب کنند. وقتی که برگشتند، این حس خونخواهی بانوی پیر باعث ایجاد خوی توحش و بی‌رحمی آنان، منجر به 9 قهرمانی پیاپی در لیگ شد. یوونتوس درحال جبران سال‌ها و جام‌های از دست رفته بود.

به مسئله سقوط فرضی برگردیم. گواردیولا به تازگی گفت:” میدانم که 75درصد لیگ این رو میخوان (که ما سقوط کنیم)، چون میدونم چه کارایی پشت صحنه و این جور چیزا انجام میدن. ” وقتی که حرفش به میان می‌آید، دیدن واکنش همکاران جهانی و منطقه‌ای منچسترسیتی به این اتفاق جالب خواهد بود. در گزارش مفصل اتلتیک در سال 2022، استقلال این باشگاه، همچنان گرو اتصال بیزنسی با کشور مالکشان، امارات است. مالکین اکثریت یوونتوس (EXOR)، کمپانی خانواده آنیلی، ارزش کلی نزدیک به 20میلیارد یورو دارد. با توجه به اینکه خانواده آنیلی معمولا با کندی‌ها در آمریکا مقایسه می‌شوند، بااین‌حال آن‌ها همچنان مالک یک کشور در خلیج فارس نیستند.

تصمیم این کمیته مستقل، با بررسی‌های فراوان و ریز انجام خواهد شد که در تاریخ پریمیرلیگ بی‌سابقه بوده. برگشت یوونتس به سری‌آ در اولین تلاش و برگشت به لیگ قهرمانان به معنی این نبود که گذشته‌ها گذشته.

وقتی آندره آنیلی، پسر عموی هیئت مدیره EXOR و خانواده سیون جان الکان، مدیر یوونتوس در سال 2010 شد. او یک ایده‌ای در باشگاه انداخت که باشگاه از خود در دادگاه کالچیوپولی به اندازه کافی دفاع نکرده. اون دو جام گرفته شده را با افتخار در استادیوم آلیانز به نمایش گذاشت.

یوونتوس یک پرونده دادخواهی در نوامبر 2011 علیه حکم دادگاه کالچیوپولوی درخواست کرد، قبل از اینکه فدراسیون فوتبال ایتالیا بخاطر خسارات مالی و حقوقی وارده و همچنین درخواست اعطای جایزه به تیم قهرمان در آن سال (اینتر میلان) را از یوونتوس درخواست غرامت کند.

یوونتوس میخواست انتقام جام 2005-06 و 2004-05 را ار اینتر بگیرد و همچنین “معادل غرامت 443,725,200€ به علاوه مازاد قانونی از روز اتهام تا پایان بررسی”. این دادخواست تنها با مدیریت جدید در اکتبر 2023 اتمام یافت.

تا آن زمان آنیلی از سمتش در هیئت مدیره در جلسه سهامداران در بهار 2023 استعفا داده بود. (او و کل تیمش در سال 2022 اعلام کرده بود که استعفا خواهند داد). این تصمیم بعد از اتهام جابه‌جایی بازیکنان و دستکاری در حقوق بازیکنان در پاندمی کرونا بود.

زخم‌های کهنه یوونتوس

بازرس دولتی فدراسیون فوتبال ایتالیا در دادخواست پرونده رد و بدل بازیکنان شکست خورد اما بعد در اوایل 2023 پرونده با دادخواهی جدید و مدارک تازه، جانی دوباره گرفت که با پرونده‌های مجرمانه جداگانه در روابط مالی، که یوونتوس با میلان؛ در رد و بدل کردن سهام کرده بود، پیدا شد. یوونتوس هرگونه از اتهامات را رد کرد اما 15 امتیاز از آنها کسر شد، که بعدها معلق و به 10 امتیاز در می 2023 کاهش یافت. آنها در آن فصل سری‌آ را در رده هفتم به پایان رساندند. آنیلی دو سال از فعالیت‌های فوتبالی منع شد و برای فابیو پاراتیچی، مدیر ورزشی سابق باشگاه، که در زمان اجرای حکم مدیرعامل تاتنهام بود، 30 ماه منع فعالیت فوتبالی لحاظ شد. پرونده، دوباره در دادگاه رم به جریان افتاده بود.

در رویدادی که آنیلی پستش را ترک کرد، مدیرعامل سابق ماگی، اظهار داشت: “اگه درست باشه اتفاقات جالبی در راهه چون اونا گفتن که مدارک جدیدی پیدا کردن. درسته که باید دوباره کالچیوپولی رو باز کنیم، زخمی که جاش نه برای ما و نه برای یوونتوس خوب نشده.”

این اتفاق، اگر روزی پایان یابد، سایه‌ای از اتفاقات کالچیوپولی است. ختم این رواج، در تکان مختلف است. پریمیرلیگ و سیتی باید امید داشته باشند که هرچیزی که کارگروه مستقل تصمیم بگیرد، لزوما در همان دوره تمام نشده و ممکن است باز به دو سمت برگردد.