مقاله ها
پاتر و تغییرات احتمالی/چه بر سر چلسی خواهد آمد؟
با اخراج توماس توخل و انتخاب گراهام پاتر به عنوان جایگزین او، حالا علامت سوال‌های بسیاری درباره تغییرات آبی‌ها زیر نظر مربی جدید وجود دارد.
کیارش غریبی، فوتبال لب – پس از باخت یک بر صفر در برابر دینامو زاگرب در هفته ابتدایی لیگ قهرمانان اروپا بود که سران تازه‌وارد چلسی تصمیم به قطع همکاری با توخل گرفتند و پاتر را به عنوان جایگزین او برگزیدند.
ترس هوداران آبی‌ها از این تغییر بسیار منطقی به نظر می‌رسد. به هر حال سرمربی محبوب آن‌ها که طعم پیروزی در ۳ فینال را با آن‌ها تجربه کرده بود بار رفتن را بسته بود و دورانی جدید در دست آغاز بود.
حتی اگر از خود توخل هم بپرسیم، او نیز به افت عملکرد تیمش در نیمه دوم دوران حضورش در چلسی اذعان می‌کند. شاید در تعداد بردها، باخت‌ها و مساوی‌ها تفاوت زیادی احساس نشود اما عملکرد شاگردان توخل از لحاظ دفاعی پسرفت چشم‌گیری داشته است.
در پنجاه بازی دوم دوران توخل، آن‌ها ۲۹ گل بیشتر از پنجاه بازی اول دریافت کردند و با ۱۳ کلین‌شیت کمتر نسبت به روزهای آغازین سرمربی آلمانی در چلسی، اوضاع عقب زمین آبی‌ها از همیشه بحرانی‌تر به نظر می‌رسید.
اما آیا گراهام پاتر می‌تواند دردی را از چلسی دوا کند؟ خب ابتدا نگاهی به عملکرد این مربی در برایتون می‌اندازیم. همان‌طور که در تصویر زیر مشخص شده، پاتر هیچ‌گونه تعلق خاطری به چینش خاصی ندارد و دائما در حال تغییر آن است.
از همین‌رو، پاتر خود را بسیار منعطف نشان داده و به هواداران ثابت کرده که هرگاه کار برای او و تیمش گره بخورد، هیچ عبایی از قبول و تغییر اشتباهاتش نداشته است.
برای مثال در بازی برابر فولام، او تیمش را با سیستم ۳۵۲ و بدون هیچ مهاجم کلاسیکی به زمین فرستاد و فقط پس از ۱۵ دقیقه، چینش ۴۲۳۱ را جایگزین ترکیب اولیه کرد. به طور کلی، این سرمربی انگلیسی تلاش می‌کند تا تاکتیک‌ها و ترکیب‌هایش را با توجه به حریف مقابلش انتخاب کند.
با توجه به نمودار زیر، واضح است که پاتر دوست دارد تا تیمش فوتبالی مالکانه بازی کند. مسئله‌ای که در روزهای اول حضور او در جمع برایتونی‌ها زیاد روشن نبود اما پس از اینکه او توانست تفکراتش را برای بازیکنان جا بیندازد، روز به روز صبر و هوشمندی بیشتری از شاگردان پاتر در هنگام گردش و مالکیت توپ دیده می‌شد.
حتی در فصل گذشته، نحوه‌ای که آن‌ها از توپ هنگام مالکیت استفاده می‌کردند بیشتر شبیه تیم‌هایی بود که برای کسب جایگاه اروپایی می‌جنگند و البته شباهت‌های کمی به گردش توپ شاگردان توخل در چلسی نداشت.
تیمی که پاتر از هیوتون، سرمربی سابق مرغابی‌ها تحویل گرفت، بیشتر شبیه تیمی بود که به هر دری می‌زند تا از سقوط قرار کند. تیمی که با چینش یک لو بلاک در وسط زمین و با استفاده از ضدحملات و ضربات ایستگاهی تلاش می‌کرد تا حداقل امتیازات را به دست بیاورد و هیچ تلاشی برای تحت فشار قرار دادن حریف و یا بازی مالکانه انجام نمی‌داد. اما با ورود پاتر از فصل ۲۰۱۹/۲۰، برایتون هر روز یک قدم بیشتر از خرابه‌های هیوتون دور می‌شد و به سمت فوتبال با هویت‌تری قدم برمی‌داشت.
شاید در روزهای ابتدایی، این تغییرات به چشم طرفداران سفید و آبی‌ها نمی‌آمدند ولی با آغاز فصل دوم پاتر بود که برایتون کیلومترها از تیمی که طرفداران به یاد داشتند فاصله داشت. حالا آن‌ها اعتماد به نفس بسیار زیادی در هنگام مالکیت داشتند و قواعد بازیابی توپ را بلد بودند. تغییرات به نحوی بود که در فصل ۲۰۲۰/۲۱، برایتون پاتر، یکی از بهترین تیم‌های پریمیرلیگ در محافظت و جلو بردن توپ پس از بازپس‌گیری آن طی ۵ سال گذشته بود.
ولی این تیم فقط در ابعاد مالکیت پیشرفت نکرده بود. سیستم پرسی که پاتر از بازیکنان خود درخواست می‌کند، برایتون را تبدیل به یکی از بهترین تیم‌های لیگ در بازپس‌گیری توپ بلافاصله بعد از دست دادن آن کرده است.
تنها بخشی از بازی که پاتر نتوانسته در آن برایتون را به جمع ۱۰ تیم ابتدایی لیگ برساند، تبدیل کردن حملات به موقعیت‌ها و گل‌ها بوده است. مسئله‌ای که بخشی از آن مرتبط با مهاجمانی است که سطح کیفی لازم برای بازی در یک تیم بالا جدولی پریمیرلیگ را ندارد و طبیعتا بخش دیگر آن به عهده مربی است.
حال با وجود همه این‌ها، پاتر پروژه خود با برایتون را هرچند ناتمام پشت سر گذاشته و وارد چالش جدیدی در زندگی خود شده است. چالشی که می‌تواند او را به اوج برساند یا شاید حتی دوران مربیگیری او زودتر از موعد به پایان برساند.