مقاله ها
باز هم آلمان و اسپانیا اما متفاوت از 12 سال پیش
اسپانیا، آلمان، کاستاریکا و ژاپن تیم‌های تشکیل‌دهنده گروه مرگ مسابقات جام جهانی ۲۰۲۲ قطر می‌باشند.
مهران فرهادی، فوتبال لب – شاید هیچ‌یک از تیم‌های آلمان، اسپانیا و حتی ژاپن بهترین روز‌های دوران خود را سر نکنند اما باز هم با این حال این گروه بهرمند حساسیتی خاصی نسبت به دیگر گروه‌ها می‌باشد.
باوجود دور بودن آلمان و اسپانیا از سطحی که همگی به یاد داریم، ژاپن و هاجیمه موریاسو امیدوارند تا بتوانند جواز صعود به مرحله بعد جام جهانی از گروه مرگ را به دست بیاورند.
انتظار می‌رود تا ژاپن درست مانند جام جهانی قبلی با سیستم ۴۲۳۱ وارد میادین شود و تاکتیک‌ها نیز فرق چندانی با ۲۰۱۸ نداشته باشند و فقط پرسنل دچار تغییر شده باشند.
در طی مسابقات مقدماتی آن‌ها به طور میانگین بیش از ۶۰ درصد مالکیت توپ را در اختیار داشتند اما علاقه چندانی به نگه داشتن توپ در زمین خود نداشته و تلاش می‌کردند تا در زمین حریف مالکیت توپ را حفظ کنند.
در هنگام پرس کردن، با جلوتر آمدن کامادا و قرارگیری در مائدا وینگر‌ها کمی عقب رفته و ژاپن شکل ۴۴۲ به خود می‌گیرد. معمولا دو مهاجم فشار را بر روی مدافعان گذاشته و وینگر‌ها نیز مدافعان کناری را در سایه خود قرار می‌دهند تا در صورت ارسال پاس برای آن‌ها سریعا مداخله کنند.
اما درست مانند شمار زیادی از تیم‌های این جام، ژاپن نیز مشکل بزرگی در امر گلزنی دارد. آن‌ها معمولا موقعیت‌های خوبی خلق می‌کنند اما در تمام کردن آن‌ها شدیدا مشکل دارند. طی مسابقات مقدماتی، ژاپنی‌ها فقط ۱۲ گل با ثمر رساندند که در میان تیم‌های آسیایی صعود کرده، این کمترین مقدار است.
تاکومی مینامینو مهاجم اسبق لیورپول و حال حاضر موناکو می‌تواند به مهم‌ترین مهره ژاپنی‌ها تبدیل شود. از زمان انتصاب موریاسو، مینامینو طی ۴۱ بازی ملی ۱۷ گل به ثمر رسانده و ۱۰ گل هم ساخته و توانایی بازی در هر ۳ پست جلوی سیستم ۴۲۳۱ مدنظر موریاسو را دارد.
پس از انتصاب به عنوان سرمربی اسپانیا، انریکه به طرز خارق‌العاده‌ای ورق را برگرداند و لاروخا را دوباره به یکی از قدرتمند‌ترین تیم‌های اروپا تبدیل کرد. او با میدان دادن به امثال گاوی، پدری، اونای سیمون و … توانست تا باوجود اسکواد ضعیف‌تر اسپانیا را به نیمه‌نهایی ۳ تورنومنت برساند.
انریکه از شاگردان خود فوتبالی مالکانه و صبورانه را طلب می‌کند و در خیلی از مواقع از تیمش می‌خواهد تا پاس‌های بلند اما دقیق کنترل بازی را به دست بگیرد. انریکه معمولا بوسکتس را به عنوان کسی که توپ را از مدافعان بگیرد و آن را بین بازیکنان جلوی زمین پخش کند انتخاب می‌کند و با قرار دادن پدری و گاوی انرژی لازم در میانه میدان را به تیم تزریق می‌کند.
اما اسپانیا در خارج از مالکیت هم حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. طبیعتا آن‌ها فوتبالی مبتنی بر پرس شدید را در زمین پیاده می‌کنند و از بهترین تیم‌های دنیا در این امر به شمار می‌روند. آن‌ها معمولا با آزاد کردن فضا برای حریفان در مناطق کناری برایشان تله گذاری می‌کنند و به محض اشتباه، ماشه پرس را کشیده و به سمت فضای خالی هجوم می‌آورند.
پدری و گاوی، دو بازیکنی که در سنین کم توسط خود انریکه به تیم ملی اسپانیا راه یافتند مهم‌ترین بازیکنان این سرمربی اسپانیایی تلقی می‌شوند. آن‌ها عامل‌های اصلی کنترل و تسلط اسپانیا هنگام مالکیت هستند و با جابه‌جایی‌هاش بسیار در نیم‌فضاهه هنگام مالکیت فضای زیادی را برای بازیکنان عرضی ایجاد می‌کنند.
کاستاریکا، پدیده بلامنازع جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، امسال اما درست مانند جام قبلی، با شرایط نه چندان مناسبی پا به مسابقات می‌گذارد. آن‌ها آخرین تیمی بودند که بلیط سفر به قطر را رزرو کردند و به نظر می‌آید جزء اولین تیم‌هایی باشند که باید بلیط برگشت را نیز تهیه کنند.
کاستاریکای ۲۰۱۴ که در گروه مرگ به عنوان تیم صدرنشین شناخته شد از لحاظ پرسنل فرقی با کاستاریکایی که الان هم در گروه مرگ حضور دارد، ندارد. کیلور ناواس، برایان اویدو، اسکار دوارته، کلوس بورگس و کمپل بازیکنانی هستند که از برزیل تا قطر همواره همراه تیم ملی کشورشان بوده‌اند.
با توجه به نمودار زیر، کاستاریکا هنوز هم مانند جام جهانی ۲۰۱۴ با شدت بالایی دفاع می‌کند و از تک موقعیت‌ها برای گلزنی استفاده می‌کند. آن‌ها از لحاظ فشاری که روی حریف می‌گذارند(PPDA)، مالکیت توپ، گردش توپ در زمین حریف(Field tilt)، شوت به سمت دروازه حریف، و شوت‌های متحمل شده به دروازه خودی یا ضعیف‌ترین تیم امریکای شمالی بوده‌اند یا جزء ضعیف‌ترین‌ها. از همین‌رو انتظار می‌رود کیلور ناواس، دروازه‌بان سابق کهکشانی‌ها برنده 3 چمپیونزلیگ، امید اول و آخر کاستاریکایی‌ها برای کسب نتیجه‌ای آبرومند در این جام باشد.
پس از فجایع جام جهانی ۲۰۱۸ و یورو ۲۰۲۰، حالا هانسی فلیک دوباره به تیم آلمان برگشته اما این بار نه به عنوان دستیار، بلکه به عنوان سرمربی. فلیک در همان ابتدای حضورش سریعا سیستم را از ۳۴۲۱ به ۴۲۳۱ تغییر داد تا یک بازیکن بیشتر در فاز هجومی داشته باشد و بتواند ساختار وسط زمین را حفظ کند. تغییراتی که آلمان را روز به روز به بایرن‌مونیخ ورژن فلیک نزدیک‌تر می‌کند.
ژرمن‌ها با کمبود بازیکنانی که بتواند در مناطق عرضی یک به یک‌ها را بردارد و موقعیت ایجاد کند مواجه هستند اما از طرف دیگر هافبک‌هایی دارند که به خوبی میان خطوط جایگیری کرده و با تشکیل مثلث در زون ۱۴، پاس‌های تک ضرب و کارهای ترکیبی موقعیت ایجاد می‌کنند.
باوجود قدرتمندی ژرمن‌ها در مناطق میانی میدان، ضعف در جناحین نقطه ضعف اصلی آن‌ها محسوب می‌شود. این ضعف در و سمت خط دفاعی بیشتر از همه جا احساس می‌شود جایی که تیلو کرر که بیشتر یک مدافع وسط است تا مدافع راست و دیوید رام که فضای زیادی را پشت سر خودش خالی می‌گذارد احتمالا گزینه‌های اول فلیک برای بازی در جناحین خط دفاعی خواهند بود.