بازگشت دشان به 4231 زیبا

در شب رسیدن ژیرو به تیری آنری، فرانسه با نتیجه 4 بر 1 استرالیا را شکست داد اما این پیروزی چطور به دست آمد؟

مهدی جعفریان، فوتبال لب – فرانسوی‌ها به حق از نبود کریم بنزما برنده توپ طلا گلایه میکنند اما اولیه ژیرو به مانند گذشته نشان داد که جایگزین قابل اعتمادیست. مثلث ژیرو، گریژمان، امباپه هماهنگی و شناخت عالی‌ای از یکدیگر دارند؛ فاکتوری که به دلیل زمان آمادگی و تمرین کمتر تیم‌های ملی اهمیت بیشتری پیدا میکند. این سه نفر از تمام حرکات یکدیگر اطلاع دارند.

بعد از ۴۵ دقیقه آبی‌پوشان ایکس جی غیر پنالتی ۲.۲ داشتند که بالاترین میزان در بین هر تیمی در مسابقات بود و این در حالیست که نیمی از بازی هنوز باقی مانده بود. گل اول ژیرو یک حرکت ترکیبی پرتکرار بین بازیکنان فرانسوی بود. آنها در نیمه دوم حرکات بیشتری از این قبیل داشتند که گلی به همراه نداشت اما مشاهده‌ این پاس‌های ظریف در فضاهای کوچک در مسابقات ملی بسیار چشم نواز است.

در سیستم ۱-۳-۲-۴ دشان، بنجامین پاوارد، مدافع راست تیم برای باز نگه داشتن زاویه پاس به دمبله در وینگ راست عقب میماند و در سمت مقابل، تئو هرناندز به عنوان جانشین برادر مصدومش لوکاس، در موقعیت بالایی قرار می‌گرفت و چوآمنی جای او را در دفاع چپ پر می‌کرد.

استرالیا با سیستم ۱-۴-۱-۴ خود و عقب آمدن دو وینگر تیم سعی در جلوگیری از یک به یک شدن دو وینگر سرعتی فرانسه، امباپه و دمبله، با مدافعان کناری خود داشت که چندان کارساز نبود زیرا که معمولا سیستم‌های پنج دفاعه در اینجور مواقع کارسازتر هستند چرا که زمان کمتری برای طی کردن عرض زمین نسبت به سیستم‌های چهاردفاعه نیاز هست و این مهم باعث میشود که وینگر‌ها در بسیاری از مواقع پشت به دروازه توپ گیری کنند و در نهایت مجبور به پاس رو به عقب بشوند. نتیجتا سرعت و خطر حملات حریف بسیار کمتر میشود.

در نبود کانته و پوگبا، چوآمنی و ربیو خط هافبک دو نفره‌ فرانسه را تشکیل دادند. چوامنی اغلب هافبک عقب‌تر بود و به جلوگیری از ضدحملات و گردش توپ بسنده میکرد. اما ربیو ایستا نمی‌ماند. روی گل اول فرانسه در حالی که مدافعان مشغول یارگیری ژیرو بودند، ربیو از به هم ریختگی خط دفاعی استرالیا استفاده کرد و گل تساوی را به ثمر رسانید. و همچنین روی گل دوم هم شاهد پرس سنگین و توپ‌گیری او از مدافع راست استرالیا بودیم که با پاس پشت پای امباپه و پاس گل ربیو به ژیرو، فرانسه را پیش انداخت.

با تعویض لوکاس هرناندز و جایگزینی با برادرش تئو، که مشخصا بازیکن تهاجمی‌تری است، فشار روی اتکینسون دفاع راست استرالیا بسیار افزایش یافت. تئو هرناندز شروع به قرار گرفتن در موقعیت‌های بالای زمین و لب خط در سمت چپ زمین کرد که به امباپه این اجازه را می‌داد تا به سمت داخل حرکت کند و به دروازه‌ی حریف نزدیک‌تر شود، جایی که این فوق ستاره خروس‌ها از هرجایی خطرناک‌تر است.

بعد از تنها ۶۰ دقیقه امباپه و هرناندز مجموعا ۱۲ سانتر روی دروازه‌ی استرالیا ارسال کردند. گل سوم فرانسه اما از سانتر جناح مقابل و ضربه سر امباپه که به داخل محوطه نفوذ کرده بود به ثمر رسید. هجده دقیقه مانده به پایان بازی سانتر امباپه دقیقا جایی میرود که الیویه ژیرو حضور دارد تا او گل چهارم تیم را به ثمر برساند و این نشان از همان هماهنگی‌ای می‌باشد که پیش‌تر به آن اشاره کردیم.

خروس‌ها با وجود مصدومان زیاد و تیم ناقصی که به مسابقات آمدند، موفق شدند به سومین مدافع عنوان قهرمانی‌ای تبدیل شوند که بازی اول دوره‌ی بعدی را با برد شروع میکند.

اما با وجود این بازی خوب، شک و شبهه‌هایی را درباره‌ این تیم وجود دارد چرا که تیم‌های قدرتمندی که می‌توانند مالکیت توپ را مقابل‌ پرس محتاطانه‌ی تیم دشان حفظ کنند، می‌توانند بسیار خطرساز ظاهر شوند. هرچند که تیم دشان در سال ۲۰۱۸ هم به لحاظ تاکتیکی کامل نبود (درست مثل ایتالیا که قهرمان یورو شد) اما با نبوغ بازیکنان خود موفق شدند جام قهرمانی را بالای سر ببرند.

درکل فرانسه بازی بسیار خوبی به نمایش گذاشت. خلاقیت گریژمان، تجربه‌ ژیرو و ربیو، نفوذهای تئو، استحکام دفاعی ناشی از حضور بازیکنان فیزیکی‌ای مثل چوآمنی، اوپامکانو و کوناته و مهمتر از همه حضور فوق ستاره‌ای به نام امباپه طرفداران فرانسوی را به تکرار قهرمانی امیدوار می‌کند.