Category Archives: پست های بازیکنان فوتبال

توضیح پست های بازیکنان فوتبال

RB لایپزیگ، یک آکادمی بازسازی شده و یک باشگاه که ماموریت توسعه خود را دارند.

زمین تمرینی لایپزیگ

آروین منصوری، فوتبال لب– مرکز تمرینی RB لایپزیگ در Cottaweg مانند زمین‌های تمرینی دیگر در سراسر اروپا است. یک متصدی پذیرش به تلفنی که هیچوقت از زنگ خوردن باز نمی‌ایستد، پاسخ می‌دهد. در تلویزیون وسیعی که از دیوار آویزان است، اخبار ورزشی تکرار می‌شود.

فضای کلی آکادمی

به داخل ساختمان می‌رویم و فضا تغییر می‌کند.

در داخل، صفحه‌های کوچک پلاسما، هایلایت بازی‌های اخیر تیم جوانان پخش می‌شود و پیشرفت استعدادهای آکادمی مورد نمایش قرار می‌گیرد. در روز بازدید خبرنگاران، مراسم تجلیل از یک هافبک تیم زیر 11 سال به خاطر “افزایش توانایی گل‌زنی”و “بهبود کلی در مناطق تهاجمی” در جریان بود.

این یک روند الهام بخش است. بازیکنان بزرگسال و جوانان لایپزیگ در یک مکان تمرین می کنند. تا پایان آن روز، ژاوی سیمونز، بنجامین شسکو و بقیه بازیکنان تیم بزرگسالان، برای اولین‌بار نام این هافبک جوان را شنیده و چهره او را خواهند دید. مانند خود ساختمان، تأکید بر آینده وجود دارد.

این مرکز میزبان 50 بازیکن جوان به صورت هم‌زمان است. آنها در مکان‌های تعبیه شده زندگی می کنند، اتاق نشیمن و امکانات آشپزخانه خود را دارند و توسط یک خانواده که آنها نیز در آن‌جا زندگی می‌کنند، میزبانی می‌شوند.

امکانات و تجهیزات

هر چیزی که یک بازیکن جوان می‌تواند نیاز داشته باشد وجود دارد. سالن‌های ورزشی در بهترین حالت هستند. یک استادیوم کوچک بیرون از محوطه وجود دارد. اطراف زمین‌های تمرین، یک زمین با موانع برای آماده سازی، یک تپه دوی سرعت و حتی یک زمین پدل وجود دارد. تمام فعالیت‌های بازیکنان مسن‌تر آکادمی در تمرینات، توسط شبکه‌ای از دوربین‌ها که هر قسمت چمن را پوشش می‌دهد، نظارت می‌شود. حتی اپلیکیشنی وجود دارد که از طریق آن مربیان قادر به ارسال کلیپ‌ها و ارسال و دریافت بازخورد عملکردهای اخیر بازیکنان، در جلسات تمرینی و مسابقات هستند.

بنابراین، این مرکز جایی است که بازیکنان می‌توانند رشد کنند. با این حال، لایپزیگ هنوز هم می‌خواهد تعداد بیشتری بازیکن بسازد. بازیکنان دیگر، ممکن است به خاطر پیشرفت در این حرفه مشهور شده باشند، اما (در حال حاضر)، “ارمدین دمیرویچ”، مهاجم اشتوتگارت، مطرح ترین بازیکن بوندسلیگا است که مدتی را در آکادمی لایپزیگ گذرانده است. اما هنوز اثری از یک ستاره بومی وجود ندارد.

باوم وارد می‌شود

مانوئل باوم، 45 ساله، مسئول تغییر آن است. باوم در سال 2023 به عنوان سرپرست توسعه جوانان منصوب شد. او قبلاً آگزبورگ و شالکه را مربی‌گری کرده بود و مسئولیت تیم‌های زیر20 و زیر18 سال آلمان را بر عهده داشت.

او می‌گوید: «می‌خواهم سعی کنم تمام تجربیاتی که در زندگی فوتبالی‌ام داشته‌ام را، به RB Laipzig بیاورم. می‌گوبند در این بخش از آلمان، استعداد کافی وجود ندارد. اما این درست نیست. این مشکل سیستم آموزشی است، مشکل از بازیکنان نیست.”

باوم مسئول جوانان لایپزیگ
باوم در زمان مربی‌گری تیم شالکه در سال 2020

لایپزیگ، کم و کاستی‌ها

در لایپزیگ، چالش های منحصر به فردی وجود دارد.

این باشگاه سال 2009 تشکیل شده است و در حالی که امکانات بسیار چشمگیر است، در سال 2015 (فصل قبل از صعود تیم بزرگسالان به بوندسلیگا) بازیکنان در کابین لباس عوض می‌کردند.

با این حال، مشکلات دیگری وجود دارد که باید بر آن‌ها غلبه کرد. باوم، درحالی که در مقابل یک صفحه پروژکتور، که موقعیت جغرافیایی باشگاه‌های بوندسلیگای آلمان، و کارخانه تولید استعداد، که الان سقوط کرده هستند، مانند هامبورگ، شالکه، کایزرسلاترن و نورنبرگ را نشان می‌داد، توضیح داد.

او با اشاره به موقعیت لایپزیگ در نقشه، جزیره‌ای که قبلاً آلمان شرقی (GDR) بود، می‌گوید: «ما اینجا در ساکسونی هستیم. باشگاه‌های زیادی در جنوب، جنوب غرب، غرب و شمال وجود دارد. اما اینجا در اطراف لایپزیگ، تعداد کمی باشگاه وجود دارد. از اینجا تا برلین و ولفسبورگ حدود دوساعت راه است.

بنابراین، ما یک وضعیت انحصاری داریم. از طرف دیگر، ما این مشکل را داریم که آکادمی‌های قوی کمی در منطقه داریم. این بدین معنی است که دانش فوتبالی بازیکنان، زمانی که به ما ملحق می‌شوند، می تواند پایین باشد. زیرا قبلا در مراکز خوبی آموزش ندیده‌اند.»

این کسری با سایر کمبودها همراه می‌شود. در سال 2025، بیکاری در غرب آلمان دو درصد کمتر از شرق شناسایی شده است. در میان 16 ایالت این کشور، پنج ایالت فقیر از نظر میانگین دستمزد (از جمله ساکسونی) همگی در شرق قرار دارند. چه با سخت‌تر شدن کار والدین برای رساندن کودکان به بازی‌ها و چه به این دلیل که تهیه کفش‌ها و تجهیزات برای والدین سخت است. مشکلات واضح است، و آمارها هم این مسائل را نشان می‌دهد.

از 150 بازیکن متولد آلمان که در این فصل در بوندسلیگا بازی کرده‌اند، بدون احتساب برلین، تنها 7 بازیکن در شرق به دنیا آمده اند.

راهکار لایپزیگ

پاسخ مقطعی لایپزیگ به این مشکل، برنامه Forderoffensive (تهاجم مالی) است که در مارس 2024 راه اندازی شد. این طرح، از باشگاه‌های سراسر شهر حمایت می کند. تجهیزات و استخدام مربیان تمام وقت را تامین مالی می‌کند و همچنین امکان دسترسی به دوره های آموزشی را فراهم می کند.

باوم می گوید: “ما بیش از 600،000 ساکن در این منطقه داریم. بنابراین باید بتوان بازیکنان زیادی را از این منطقه توسعه داد. و به همین دلیل است که ما به مدارس و مهدکودک ها می‌رویم و پول زیادی را برای این گروه سنی خرج می‌کنیم.”

Cottaweg زمین تمرینی لایپزیگ

لایپزیگ و باوم چه دیدگاهی به فوتبال دارند؟

باوم می تواند ساعت‌ها، با جزئیات عمیق و فشرده درباره فوتبال صحبت کند. او در مورد اینکه کجای پیشرفت بازیکن در حال حاضر اشتباه پیش می‌رود یا اینکه برخی از نگرانی‌های پیرامون آن چقدر نادرست هستند، دیدگاه‌های جالبی مطرح می‌کند.

“همه در مورد منطقه انتقال صحبت می‌کنند: از تیم زیر19 سال به تیم اصلی. اما به نظر من، بزرگ‌ترین مشکل، مرحله پایه است. ما خیلی دیر شروع به آموزش بازیکنان می‌کنیم و به آنها آموزش می‌دهیم که به جای این‌که با توپ چه کار کنند، به کدام سمت بدوند.

این یکی از دلایلی است که ما سرمایه‌گذاری زیادی در مرحله پایه انجام می‌دهیم، زیرا واقعا مهم است که برای بازیکنان ارزش قائل شویم.”

بخشی از این هدف، شامل بهبود شرایط خارج از باشگاه و امکاناتی است که بازیکنان اولین ارتباط را با آن می‌گیرند. او می‌گوید که این شامل بررسی سلسله مراتب مربی‌گری نیز می‌شود که در باشگاه خودش وجود دارد.

“من به متخصصان نیاز دارم. به طور معمول، در برخی باشگاه‌ها، اگر مربی زیر 16 سال باشید، دو برابرِ درآمد مربی زیر 10 سال دریافت می‌کنید. بنابراین، مربی زیر 10 سال چه می‌خواهد؟ او می‌خواهد مربی بعدی زیر 16 سال باشد تا بتواند درآمد بیش‌تری کسب کند. این برای توسعه بازیکنان خوب نیست. بنابراین، این‌ها برخی از چیزهایی است که ما روی آن کار می‌کنیم.”

نتیجه چه بوده؟

اگرچه نمی‌توان آن را به فلسفه اخیر نسبت داد، اما نشانه‌های اولیه‌ای از کارآمدتر شدن آکادمی وجود دارد. در نوامبر 2024، ویگو گبل، هافبک 17 ساله متولد لایپزیگ، اولین بازی خود را در لیگ قهرمانان مقابل اینتر انجام داد. همچنین در این فصل گبل در بوندسلیگا هم بازی کرده است. همچنین فایک ساکار 16 ساله در دسامبر 2024 به عنوان یار تعویضی مقابل هلشتاین کیل وارد زمین شد.

سه نفر از 10 بازیکن جوان تاریخ بوندسلیگا از تیم لایپزیگ هستند. این شامل گبل و ساکار، و همچنین سیدنی رابیگر، یکی دیگر از محصولات آکادمی است که باشگاه را ترک کرده و در حال حاضر برای اینتراخت براونشوایگ بازی می‌کند.

ویکو گبل بازیکن لایپزیگ
گبل (سمت راست) در بازی سلتیک در چارچوب رقابت‌های لیگ قهرمانان جوانان

این‌ها، موفقیت‌هایی هستند که به تبدیل شدن آکادمی لایپزیگ، به عنوان مقصدی برای سایر بازیکنان جوان کمک می‌کند. اما هدف باوم ایجاد عرضه ثابت و قابل اعتماد از بازیکنان به سطح بالای فوتبال است. در تعقیب این هدف، او مجموعه‌ای از تغییرات را، نه تنها در مورد نحوه تربیت بازیکنان جوان، بلکه نحوه تفکر باشگاه در مورد آن‌ها را نیز، نظارت کرده است.

لایپزیگ و قدم‌های باوم

او می‌گوید: “اولین قدم من ایجاد یک مأموریت بود: هدف ما در آکادمی چیست؟ ما می‌خواهیم فوتبالیست‌های حرفه‌ای را، در یک فرهنگِ با عملکرد بالا توسعه دهیم. این تنها برای تیم اصلی نیست. زمانی که بازیکنانی در سایر باشگاه‌های رده اول لیگ آلمان داشته باشیم، برای ما یک موفقیت است.”

“گام دوم من این بود که تمام بخش‌هایی را که در آکادمی داشتیم با این مأموریت هماهنگ کنم.”

“زمانی که من برای اولین‌بار کار در آکادمی را شروع کردم و ارزیابی کردم، آن بخش‌ها ماموریت خاص خود را داشتند برای مثال، فیزیوتراپیست‌ها بیشتر فیزیوتراپیست‌های بیمارستانی بودند تا فیزیوتراپیست‌های فوتبال. مربیان بدنسازی می‌خواستند ماهیچه‌های بزرگی برای بازیکنان بسازند، اما نه لزوما آن‌هایی که مربوط به فوتبال هستند.”

“همچنین سرمربی‌ها: هرکسی فلسفه بازی خود را داشت و به عملکرد کلی تیم‌ خود نگاه می‌کرد، نه به تک تک بازیکنان.”

در رده‌های مختلف چه خبر است؟

مانند بسیاری از باشگاه‌ها، لایپزیگ سبک بازی و ترکیب‌بندی را در بین گروه‌های سنی خود هماهنگ می کند. اما در حال حاضر، آموزش نیز دوره‌بندی می شود. تیم های بین رده های زیر 16 و زیر 19 سال همگی برنامه یکسانی دارند، بلوک‌هایی وجود دارد که تعیین می‌کند بازیکنان چه زمانی کار تیمی، انفرادی یا فیزیکی را انجام دهند و مربیان، با چه شدتی می‌توانند روش‌های خود را در آن چارچوب به کار گیرند.

سطح زیر 16 سال، جایی که بازیکنان هر روز تمرین نمی‌کنند، برنامه فشرده است.

باوم می‌گوید این کلید «توسعه سیستماتیک بازیکن» است و به «چهار سؤال کلیدی» بستگی دارد که او از همه مربیانش می‌خواهد در نظر بگیرند.

«”چه زمانی و چقدر تمرین می‌کنید؟” این مربوط به دوره‌بندی است. “چه چیزی را تمرین می‌کنید؟” این بخش محتوا است، شوت زدن، پاس دادن و غیره. “چگونه تمرین می‌کنید؟” این بیشتر مربوط به روش است. و در نهایت: “چه کسی تمرین را هدایت می‌کند؟” سرمربی، کمک مربی، مربی ورزشی یا مربی ویدیویی … و غیره.»

تصویری از بازی زیر15 سال، بر روی صفحه نمایش ساختمان آکادمی

لایپزیگ جمع‌گرا؟

در گفتگو با باوم، موضوعی که اهمیت دارد فردیت است. به گفته او: “یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها این است که مربیان را از وفاداری آن‌ها به عملکرد تیمی دور کنیم، و بیشتر به سمت پیشرفت حرکت کنیم. برنده شدن در بازی‌ها و تورنمنت‌ها خوب است، اما در رابطه با هدف کلیدی “آماده کردن بازیکنان برای فوتبال حرفه‌ای”، بی‌اهمیت است.”

او می‌گوید: “منطقی است که بگوییم فوتبال جوانان در واقع یک ورزش انفرادی است. برای من، تنها استفاده از تیم این است که محیطی را فراهم می‌کند که بازیکنان یاد بگیرند چگونه در یک تیم بازی کنند.

تیم‌ها یاد نمی‌گیرند؛ افراد درون تیم‌ها یاد می‌گیرند. تیم‌ها اولین بازی را انجام نمی‌دهند، افراد این کار را انجام می‌دهند. من هرگز ندیده‌ام که یک تیم کامل به تیم اول برود. فقط چند بازیکن هستند.”

آن‌ها از مکانیزم‌های دیگری نیز استفاده می‌کنند. وام‌های آموزشی، که در آن بازیکنان جوان بخشی از هفته خود را با باشگاه‌های منطقه‌ای در رده چهارم یا پنجم می گذرانند. این به تسریع آمادگی آن‌ها برای بازی بزرگسالان کمک می‌کند. برنامه تمرکز بازیکن، که توسط کامرون کمپبل، مربی اسکاتلندی که در سال 2024 وارد آکادمی لایپزیگ شد و قبلاً در رنجرز، آبردین و آکادمی Right to Dream کار کرده بود، نظارت می‌شود.

برنامه‌های آشنا سازی

در روزهای دوشنبه و سه‌شنبه، بازیکنان زیر 16 سال لزوماً بر اساس سن گروه‌بندی نمی‌شوند، بلکه بر اساس شرایطی که به بهترین وجه برای رشد آنها مناسب است، گروه‌بندی می‌شوند. به آن ارتباط زیستی می‌گویند. لایپزیگ از آن برای بررسی و به چالش کشیدن چشم‌انداز خود در شرایط مختلف استفاده می‌کند.

باوم توضیح می‌دهد: «ما سه نوع بازی مختلف داریم. یک بازی “ایمن”، یک بازی “کششی” و یک بازی “استرسی”. اگر بازیکنی فقط بازی‌های ایمن داشته باشد، پس پیشرفت نمی کند، زیرا همیشه در رده سنی خود بهترین است. اما ما باید او را تحت استرس قرار دهیم، زیرا می‌خواهیم ببینیم کجا خوب نیست.”

تجربه نشان داده است که اولین باری که بازیکن معمولاً استرس زیادی پیدا می‌کند، زمانی است که به تیم اصلی می رود، اما تا آن زمان دیگر خیلی دیر شده است.

اجازه دادن به بازیکن مسن‌تر برای آسان‌گیری به بازیکن جوان، می‌تواند استرس بازی را کاهش دهد. برعکس، قرار دادن یک بازیکن در یک گروه سنی بالاتر (و در شرایط جسمی ضعیف) می‌تواند مشکلاتی را که یک بازیکن در هنگام انتقال از فوتبال جوانان به تیم اصلی تجربه می‌کند، شبیه‌سازی کند.

نیمه دیگر فوتبال

باوم می‌افزاید: “بنابراین، ما فقط نمی‌خواهیم به بازیکنان چیزی برای یادگیری بدهیم. ما می‌خواهیم ببینیم که شهود بازیکن چیست و سپس آن را زنده کنیم.”

ما می‌خواهیم به بازیکنان آزادی بدهیم. در گذشته، RB لایپزیگ به بازیکنان یک سبک بازی را آموزش می‌داد. اکنون، ما سعی می‌کنیم به آن‌ها یاد دهیم که فوتبال را درک کنند و سبک بازی را یاد بگیرند. اگر آن‌ها به تیم اصلی مارکو رز (سرمربی) بروند و او بخواهد از نظر تاکتیکی کاری متفاوت انجام دهند، بازیکنانی که ما تولید می‌کنیم فقط می‌دانند که چگونه در یک موقعیت کار کنند.

و شما باید در یک بازی چابک باشید. اگر بعد از 5 دقیقه گل بزنید، همه‌چیز تغییر می‌کند. شما باید فوتبال را درک کنید.

مانند بسیاری از باشگاه‌ها، لایپزیگ به بازیکنی تا زمانی که 16 ساله نشوند، یک پست تمام وقت اختصاص نمی‌دهد. او می‌گوید که این به گسترش تجربه بازیکن کمک می‌کند. “اگر کسی همیشه مدافع میانی بوده است، پس از کجا می داند که بازی پر فشار در جلوی زمین چگونه است؟”

همچنین، می‌دانیم که فوتبال همیشه در حال تغییر است و بازی باوم و مربیانش که این بازیکنان را برای آن آماده می‌کنند دائما در حال تغییر است.

“بازی فوتبال آینده چگونه به نظر می‌رسد؟ بسیاری از باشگاه‌ها در توسعه فنی واقعاً خوب شده‌اند، اما چیزی که ما متوجه شدیم، اهمیت بازی یک به یک و اینکه چگونه این مورد می‌تواند یک KPI (شاخص عملکرد کلیدی) برای ما باشد.”

ساکار (سمت چپ)، در حال بازی برای تیم ملی جوانان آلمان، 2023

دیتا مهم است!

بیشتر سرمایه‌گذاری لایپزیگ در سطح آکادمی، تفسیر دیتا و استفاده از هوش مصنوعی بوده است. اگر به طور موثر از آن استفاده شود، می تواند به قضاوت در مورد اینکه بازیکنان چقدر در تقابل با یکدیگر موثر هستند، با/علیه مالکیت، و همچنین بدون توپ، کمک می‌کند. آیا یک بازیکن هجومی، با دویدن به فضا، کسی که مارکش کرده را “شکست” می‌دهد؟ آیا خط هافبک به طور مداوم زوایای ارسال و گزینه‌ها را مسدود می‌کند؟

با توجه به تعهد باوم به نظارت مربیانش، در مورد نحوه پیشرفت بازیکنانشان، به جای صرفا برنده بازی شوند، یک معیار ارزشمند برای قضاوت در مورد پیشرفت است. فراتر از آن، تأکید بر نبردهای فردی که همیشه در قلب فوتبال خواهد بود، راهی است که در آینده ثابت شده است.

سرمایه‌گذاری برای آینده

البته مشکل سرمایه‌گذاری در چنین مراحل اولیه این است که مزایای آن تا آینده‌ای دور دیده نخواهد شد. باوم با خوشحالی می پذیرد که ممکن است وقتی این اتفاق بیفتد دیگر در باشگاه نباشد و در هر صورت، قضاوت در مورد تأثیر این اصلاحات همیشه دشوار خواهد بود.

او می‌افزاید: «اما من می‌خواهم این روند را قابل اعتمادتر کنم. بنابراین شاید هر سال 500 دقیقه بازی در بوندسلیگا از بازیکنان آکادمی ببنیم. باید حداقل شش بازیکن ملی پوش تولید کنیم.

ما باید اهداف روشن و یک برنامه اقدام روشن داشته باشیم.»

دروازه‌بان‌ها و نقش تحولی آن‌ها

عادات پاسکاری در میان دروازه‌بان ها تغییر کرده, اما تا چه حد؟

عماد معمار، فوتبال‌لب – این یک واقعیت ثابت شد که نقش دروازه‌بان‌ها در طول 20 سال گذشته تغییر چشمگیری کرد. اما در اینجا ما این تحولات را با امار و اعداد بررسی می‌کنیم. انقلاب فوتبال در قرن جدید, جایگاه دروازه‌بان را به کلی عوض کرد.

آنچه که زمانی به عنوان آخرین لایه دفاعی در نظر گرفته می‌شد, امروزه تبدیل به اولین خط حمله شده است. به نحوی که دروازه‌بانان امروزه بیشتر از هر زمان دیگری صاحب توپ هستند و نقش کلیدی‌ای در طراحی حرکات هجومی تیم‌هایشان دارند.

بازیسازی از عقب به یک اصطلاح معروف و یک شیوه بیلدآپ تبدیل شد که موفقیت یا عدم موفقیت آن تا حد بسیار زیادی (اگر نگوییم کاملا) به تسلط دروازه‌بان روی توپ بستگی دارد.

احتمالا هیچ یک از این اطلاعات برای شما جدید نیست و دلایل این تحول هم به احتمال زیاد چیز تازه‌ای نیستند. موفقیت پپ گواردیولا در سال 2016 باعث شد تا در لیگ برتر, تمرکز زیادی به مالکیت توپ معطوف شود. درست 3 سال بعد, قانون‌گذاران فوتبال قانونی که طبق آن, ضربات دروازه باید به بیرون از محوطه جریمه ارسال می‌شدند را حذف کردند. اما شاید شواهد آماری این موضوع برای شما جدید باشد.

اهمیت بازی‌سازی در دروازه‌بان‌ها

افزایش اهمیت بازی‌سازی از خط دفاعی در دو دهه‌ی گذشته را می‌توان با بررسی افزایش تعداد پاس‌های موفق در نیمه‌ی دفاعی زمین در بالاترین سطح فوتبال نشان داد. نمودارهای زیر تغییرات این آمار را برای هر یک از پنج لیگ برتر اروپا از فصل 07-2006 به صورت میانگین در هر بازی نمایش می‌دهند.

این تغییر بیش‌تر از همه در لیگ برتر انگلیس مشهود است. جایی که در فصل 07-2006 به طور میانگین در هر بازی, 221.9 پاس موفق در یک سوم دفاعی رد و بدل می‌شد. اما در فصل 25-2024 این عدد به 385.6 پاس در هر بازی رسید. که این یک افزایش 73.8 درصدی است. در حالی که بقیه لیگ‌ها در بازه زمانی مشابه, پیشرفتی بیش از 55.2 درصد را تجربه نکردند. صرف نظر از اینکه این مورد چقدر می‌تواند باعث یکنواختی رقابت‌ها شود. همیشه در آمارها جزئیات بسیاری وجود دارند که در این مقاله ما بررسی خواهیم کرد. چگونه عادات دروازه‌بان‌ در این سالیان دچار تغییر شد.

برای مثال, در زیر ما نقشه پاس Nicky Weaver, دروازه‌بان منچسترسیتی در فصل 07-2006 را داریم.

اما چرا او؟ چون دقت پاس 44.24 درصدی او, نزدیک‌ترین مقدار به میانگین لیگ (44.25%) برای دروازه‌بانانی با حداقل 1000 دقیقه حضور در زمین بود. پس می‌توانیم عملکرد او را با تقریب خوبی به عنوان نماینده‌ی آن دوره در نظر بگیریم.

و حالا ما رابرت سانچزی را داریم که با دقت 69.44% نزدیک‌ترین عملکرد نسبت به میانگین (69.04%) را دارد.

تفاوت‌ها چشمگیر هستند. همانطور که انتظارش را داشتید، اما ظهور این تغییرات به‌صورت کاملاً واضح (البته مقدار زیادی رنگ خاکستری و قرمز هم در آن می‌توان دید) واقعاً نشان می‌دهد که چگونه فوتبال در این زمینه دستخوش تحول شد.

قوانین جدید، مشکل‌ساز یا کمک‌کننده؟

بدون شک، حذف قوانینی که دروازه‌بان را وادار می‌کردند تا ضربات دروازه را به خارج از محوطه جریمه ارسال کنند، نقش کلیدی در تغییر عادات بازی داشت. اما این تغییرات پیش از آن نیز آغاز شدند.

داده‌های اپتا درباره دقت پاس دروازه‌بان‌ها تا فصل 04-2003 بازمی‌گردد. از آن زمان تا فصل11-2010, میانگین دقت پاس دروازه‌بان در محدوده 40 درصد باقی ماند و تنها به حداکثر 45.95% رسید.

اما از فصل 12-2011 به بعد، این درصد تقریباً هر فصل افزایش یافت تا اینکه سال گذشته به اوج خود یعنی 69.5% رسید. این فصل نیز 68.9% است که دومین درصد بالای ثبت‌شده محسوب می‌شود، اما همچنان ممکن است افزایش یابد.

بزرگ‌ترین افزایش بین دو فصل از نظر درصدی در فصل 20-2019 رخ داد. زمانی که میانگین دقت پاس از 56.2% به 61.4% جهش کرد. چرا که تیم‌ها شروع به آزمایش حفظ ضربات دروازه در محدوده محوطه جریمه خود کردند.

در لیگ برتر این فصل، دو تیم به‌طور ویژه به اجرای این سبک پایبند هستند.

باشگاه چلسی، سانچز، 84% از ضربات دروازه خود را درون محوطه جریمه بازی می‌کند. که بیشترین درصد در بین 20 تیم لیگ برتر در این فصل محسوب می‌شود. این رقم آن‌ها را کمی بالاتر از تاتنهام قرار می‌دهد، که 82% از ضربات دروازه خود را در داخل محوطه جریمه ارسال می‌کنند.

با این حال، این ارقام نشان‌دهنده‌ی تمرکز هر دو تیم بر بازی‌سازی از خط دفاعی هستند. اگرچه تاتنهام درصد کمی کمتر از چلسی از ضربات دروازه را درون محوطه جریمه بازی می‌کند، اما شاگردان آنژه پوستکوگلو تنها 6% از این ضربات را مستقیماً به خارج از یک‌سوم دفاعی ارسال کرده‌اند.

در مقابل، چلسی 14% از ضربات دروازه خود را به یک‌سوم میانی و حمله می‌فرستد، که نشان می‌دهد تاتنهام حتی نسبت به آن‌ها نیز پایبندتر به این سبک بازی است.

بازی‌سازی، نقش جدید دروازه‌بان‌ها

این‌ها به‌طور قابل‌توجهی بارزترین نمونه‌ها از بازی‌سازی از خط دفاعی با پاس‌های کوتاه از دروازه‌بان در شروع مجدد هستند.

هر تیم دیگری حداقل 22% از ضربات دروازه خود را خارج از یک‌سوم دفاعی بازی می‌کند، و 13 تیم بیش از 40% از ضربات دروازه خود را خارج از یک‌سوم دفاعی ارسال می‌کنند.

اما اجازه ندهید که این موضوع شما را فریب دهد تا فکر کنید بازی‌سازی از خط دفاعی یک مد گذرا بوده که در حال کنار رفتن است.

در واقع، از 17 تیمی که در لیگ برتر این فصل و فصل گذشته رقابت کرده‌اند، 11 تیم نسبت به فصل 24-2023 درصد بیشتری از ضربات دروازه خود را درون محوطه جریمه بازی می‌کنند.

البته که تغییرات مدیریتی تأثیر زیادی در این زمینه دارند. برای مثال، افزایش 34.7 درصدی چلسی از فصل گذشته به وضوح تحت تأثیر انتصاب انزو مارسکا در تابستان قرار گرفته است.

اما تیم‌هایی نیز وجود دارند که عادات‌شان بدون تغییر در کادر فنی تکامل یافته است. برنتفورد (+16 درصد) تیمی است که بزرگ‌ترین تغییر تناسبی در بازی‌سازی از ضربات دروازه داخل محوطه جریمه خود را تجربه کرده است. توماس فرانک در هر چهار فصل اخیر باشگاه در لیگ برتر مسئول بوده است و این فصل بیشترین سهم از مالکیت توپ (48%) را به ثبت رسانده‌اند. بدون شک، دقت بیشتر در ضربات دروازه نقش مهمی در این تغییر دارد.

محوطه جریمه، آغازگر بازی‌سازی

وقتی به لیگ به‌طور کلی در فصل 2024-25 نگاه می‌کنیم، به‌طور میانگین، تیم‌ها 50.7% از ضربات دروازه خود را درون محوطه جریمه حفظ می‌کنند، که نسبت به 44.6% در فصل گذشته افزایش یافته است. بنابراین، با وجود تمرکز ظاهری بیشتر بر روی انتقالات سریع، ضد حملات و فوتبال مستقیم، پاس‌های کوتاه از خط دفاعی همچنان روند رو به رشدی دارد.

اما این بدان معنا نیست که استثنائاتی وجود ندارد.

آرسنال همان سرمربی فصل گذشته را دارند و در این فصل ضربات دروازه خود را خیلی کمتر از فصل قبل وامحوطه جریمه بازی کرده‌اند، با کاهش 15.8 درصدی.

توپچی ها یکی از تیم‌های جالب در این زمینه هستند زیرا به طور کلی تصور می‌شود که در حفظ توپ مرتب و منظم هستند، اما در واقع تعداد تیم‌هایی که ضربات دروازه‌شان را بلندتر از آرسنال بازی می‌کنند، چندان زیاد نیست.

در فصل 25-2024، 52% از ضربات دروازه این تیم خارج از یک‌سوم دفاعی بازی شد. که آن‌ها را در این معیار در جایگاه هفتم قرار می‌دهد. در فصل 24-2023، آن‌ها در جایگاه چهاردهم بودند و تنها 36.5% از ضربات دروازه‌شان را خارج از یک‌سوم دفاعی بازی کرده بودند.

تغییر قابل‌توجهی در منچستریونایتد نیز مشاهده شد.

دارو یا درد؟

آندره اونانا پیش از فصل 24-2023 به منظور مؤثرتر کردن بازی‌سازی از خط دفاعی به منچستریونایتد پیوست. او در فصل گذشته این تغییر به 62% از ضربات دروازه‌شان که درون محوطه جریمه بازی شده بود، منجر شد.

اما این فصل، توزیع ضربات دروازه‌ها به‌طور مساوی بین ضربات درون محوطه جریمه و خارج از آن تقسیم شد. به طوری که 48% از ضربات دروازه‌شان خارج از یک‌سوم دفاعی بازی شده است. این تغییر به وضوح نشان‌دهنده‌ی تغییر رویکرد سرمربی جدید، روبن آموریم، است. که به نظر می‌رسد می‌خواهد تیم در یک‌سوم دفاعی خود ریسک کمتری کند. که با توجه به فرم ضعیف تیم تحت هدایت او، قابل درک است.

با این حال، در واقع اونانا تنها 26% از ضربات دروازه‌اش را درون محوطه جریمه خود بازی کرد. ارقام منچستریونایتد در این زمینه، با این حال، تحت تأثیر این واقعیت قرار دارند. که 59 ضربه دروازه توسط بازیکنان دیگر زده شد. و از این تعداد 58 ضربه در داخل محدوده محوطه جریمه پاس داده شده است.

همانطور که از مکان‌های نهایی ضربات دروازه اونانا در زیر می‌بینید، او معمولا بازی را به جناح چپ برده و تقریباً هرگز به جناح راست نمی‌برد. در حالی که در فصل 24-2023، پخش ضربات او بسیار متنوع‌تر بود.

متز سلز نیز مستثنی نماند!

تغییرات عادات متز سلز از فصل گذشته به این فصل را نمی‌توان نادیده گرفت.

در فصل 24-2023، دروازه‌بان ناتینگهام فارست 42.6% از ضربات دروازه‌اش را – که هفتمین درصد بزرگ‌ در لیگ بود – به هم‌تیمی‌هایش در محوطه جریمه خود ارسال کرد. اما در این فصل، این درصد به شدت کاهش یافت و به 16.7% رسید.

این تغییرات نشان‌دهنده‌ی تبدیل شدن ناتینگهام فارست به تیمی بسیار مستقیم‌تر و متمرکز بر ترنزیشن ها از زمان انتصاب نونو اسپیریتو سانتو در دسامبر ۲۰۲۳ است، به‌ویژه در این فصل.

آیا این یادآوری از دوران گذشته است؟ شاید، اما نادیده گرفتن این موضوع به عنوان دلیلی بر کمبود تفکر، ضرر بزرگی به واقعیت وارد می‌کند که فارست در این فصل بسیار موفق بود. و بخش زیادی از این موفقیت به این برمی‌گردد که نونو فوراً پس از انتصابش نیاز به “بازی سریع” با تاکتیک‌های مستقیم را شناسایی کرد.

سلز قطعاً برای همین رویکردخریداری شد، با این که میانگین مسافت ضربات دروازه‌اش در فصل 25-2024 به 52.9 متر رسید که طولانی‌ترین مسافت در بین افرادی است که حداقل 50 ضربه دروازه زدند.

دروازه‌بان رکوردداری از بندر

سپس جوردن پیکفورد را داریم، که به طور معمول به خاطر ضربات دروازه بسیار بلند معروف است. وقتی تمام انواع پاس‌ها در نظر گرفته می‌شوند، (نه فقط ضربات دروازه)، دروازه‌بان اورتون ۴۵ توپ به محوطه جریمه حریف ارسال می‌کند که ۱۹ مورد بیشتر از هر دروازه‌بان دیگری است.

آرون رمزدیل هم شایسته یادآوری ویژه‌ای است. با وجود اینکه برای تیم ساوتهمپتون بازی می‌کند که از سبک بازی مبتنی بر مالکیت توپ استفاده کرده، او در جایگاه سوم برای طولانی‌ترین میانگین ضربات دروازه (51.8 متر) قرار دارد. به طور مشابه، رمزدیل – به طرز شگفت‌انگیزی – به طور میانگین 9.0 توپ بلند به پل اونواچو ارسال می‌کند برای هر 90 دقیقه‌ای که این مهاجم نیجریه‌ای در زمین است؛ بعد از او، پیکفورد با 5.0 توپ بلند به دامینیک کالورت-لوین در هر90 دقیقه در رتبه بعدی قرار دارد.

به هر حال، باید گفت که این‌ها استثنا هستند.

طول میانگین پاس‌های دروازه‌بان‌ها در جریان بازی از فصل24-2023 افزایش یافت. اما تفاوت آن جزئی است و هنوز هم در راستای کاهش عمومی در طی دوره‌ای است که Opta این داده‌ها را از آن زمان (از فصل 14-2013) ثبت کردند.

در آن زمان، میانگین مسافت 40.5 متر بود؛ در فصل 25-2024، این مقدار به 29.7 متر کاهش یافت. به طور مشابه، طول ضربات دروازه همچنان کاهش می‌یابد، به طوری که میانگین این فصل 33.3 متر است که تقریباً سه متر کوتاه‌تر از فصل 24-2023 (36.1 متر) و تقریباً 23 متر کوتاه‌تر از فصل 14-2013 (56 متر) است.

پاداش یا هزینه برای دروازه‌بان؟

ولی این سوال همیشه وجود دارد که آیا این ریسک, ارزش پاداشش را دارد یا نه؟

این اتفاق تصادفی نیست که turnover ها – بازپس‌گیری توپ در فاصله 40 متری از دروازه حریف – که منجر به شوت و گل می‌شود، در 15 سال گذشته به طور قابل توجهی افزایش داشت.

مسلماً، این فقط به دلیل بازی از عقب یا دروازه‌بان‌های نامناسب که سعی در حفظ توپ دارند، نیست، اما بدون شک این سبک ریسک‌پذیر بازی تأثیرگذار بوده است.

هیچ‌وقت پاسخ قطعی برای بحث ریسک در برابر پاداش وجود نخواهد داشت، زیرا دیدگاه‌ها از تیم به تیم و بازیکن به بازیکن متفاوت خواهد بود. بنابراین، مگر اینکه هر باشگاه دقیقا به همان شیوه بازی کند. ذهنیت و نظر شخصی همیشه حاکم خواهد بود.

اما در همین‌جا است که جذابیت فوتبال پنهان است. مطمئناً، ممکن است برخی احساس کنند که ورزش به سمت یکنواخت تر شدن رفت – و شاید هم چنین باشد، چه کسی می‌تواند بگوید؟ – اما هنوز هم به اندازه کافی ظرافت و تحول مداوم وجود دارد که اوضاع را جالب نگه دارد.

برای مثال به منچسترسیتی نگاه کنید. بسیاری ممکن است آن‌ها را به عنوان تیمی که بیشتر از همه به بازی از عقب علاقه دارد در دوره‌ای که چنین سبکی غالب است، در نظر بگیرند. اما ادرسون این فصل رکورد جدیدی برای بیشترین پاس گل ثبت‌شده توسط یک دروازه‌بان در یک فصل لیگ برتر (3) به ثبت رساند و هر سه پاس گل او شامل توپ‌های بلند بود.

نوآوری و تلاش برای یک قدم جلوتر بودن از بقیه همیشه اجزای حیاتی در ترکیب همیشه در حال تغییر فوتبال سطح بالا خواهند بود.

اما قرار نیست که نتوانید با الهام از گذشته، نوآوری کنید.

دروازه بان؛ آخرین سنگر

دروازه بان؛ آخرین سنگر

نویسنده: یاسین معصومی

دروازه بان

در بین یازده بازیکن یک تیم، تنها بازیکنی که در محوطه خودی بدون هیچ خطایی می‌تونه با دست روی توپ اثر بذاره، دروازه بانه. درون یک تیم، در تمامی لحظات، باید یک بازیکن که ویژگی های مخصوص دروازه‌بانی رو داره، حضور داشته باشه؛ حتی اگر تعویض های یک تیم تموم شده باشه، یکی از بازیکن های داخل زمین باید داخل چارچوب قرار بگیره.

گلرها نه تنها از نظر نحوه بازی، بلکه از نظر پوشش هم از بقیه بازیکن‌ها متمایزن.

ویژگی های دروازه بان

به قول عبدالله ویسی، گلر خوب از پدر و مادر خوب هم مهم تره. چرا؟ چون داخل زمین فوتبال تمامی بازیکن‌ها حق اشتباه دارند جز دروازبان ها.  بدن منعطف، دست‌های محکم و پاهای بلند از ویژگی‌های مهم برای این پست محسوب میشه. دروازه‌بان با شیرجه سعی در دور کردن توپ از خط دروازه داره و باید این هوش رو داشته باشه که بعد از اثرگذاری روی شوت حریف، به تیم مقابل توپ بازگشتی رو هدیه نکنه و اگه این اتفاق افتاد، بتونه به خوبی در کمال خونسردی، توپ برگشتی رو دریافت کنه. یک گلر شاید در طول بازی کم اثرترین بازیکن در جریان بازی باشه اما باید در بزنگاه‌ها و موقعیت های حساس با تمرکز بالا برخورد کنه.

وظایف مهم این نقش و پست در مهار شوت های به سمت دروازه‌‌ و سازماندهی خط دفاع روی ضربات شروع مجدد خلاصه میشه اما در فوتبال مدرن بازی با پای یک گلر هم یک پوئن ویژه محسوب میشه؛ چرا؟ چون میتونه بعنوان یک بازیساز از عقب زمین تیمش رو راه بندازه و بی شک حرکات یک گلر در امر گلزنی تیمش هم اثرگذاری مستقیم داره.

اولین‌ دروازه بان‌ها

باب رابرتز

باب رابرتز

اولین بازیگر این نقش تاریخ فوتبال که از او به عنوان الگو یاد میشه باب رابرتز (سنگربان وستبرومویچ در سال‌های 1885 تا 1890) هست، گاوین مک‌اوان در کتاب ” تاریخ فوتبال، تاریخ ضروری وست بروم آلبیون” رابرتز رو اینگونه توصیف می‌کنه: ((بازیکن‌ها بیشتر سعی داشتند با دریبل کردن تمامی بازیکنان حریف توپ را گل کنند اما رابرتز با قد 193 متری و پاهای بلندش دارایی ارزشمندی داشت. شمایل رابرتز باعث می‌شد خیلی سخت از او عبور کنند. در نهایت این اتفاق سبب شد تا مهاجمان قبل از دوئل با گلر حریف، اقدام به شوت‌زنی کنن!))

تاریخچه

در بازی 11 اکتبر 1890، بلکبرن با نتیجه 3 بر 2 از ساندرلند پیش افتاده بود که در دقایق پایانی یک بازیکن ساندرلند اقدام به شوت‌زنی کرد. جان گوو (سنگربان اسکاتلندی وقت بلکبرن) که غافلگیر شده بود، در لحظه تیرک دروازه رو جابه جا می‌کنه و باعث می‌شه تیمش شکست نخوره؛ این اتفاق دقیقا تو روز اول دوران بازیگریش برای این بازیکن رخ داد که با استقبال همه جانبه از سمت هواداران بلکبرن مواجه شد. جان گوو با بلکبرن تا نیمه نهایی اف ای کاپ هم رفت اما رولاند پنینگون انگلیسی به جان گوو ترجیح داده میشه و تحت تاثیر عملکردش در نیمه نهایی، در فینال جام حذفی هم بازی می‌کنه و پنجمین قهرمانی بلکبرن رو رقم می‌زنه. جان گوو که از نیمکت نشین شدن در دو فینال متوالی در سال های 90/91 و 89/90 به دلیل اهل اسکاتلند بودن دلخور شده بود و اختلافات زیادی با هم‌تیمی‌ها و سرمربی تیم داشت، در آخر تصمیم به خداحافظی از فوتبال می‌گیره و به کشورش برمیگرده.

جان گوو قبل رفتن از بلکبرن، تد دوگ اسکاتلندی رو آموزش میده که اون هم در سال 89/90 به ساندرلند میره. دوگ در اولین فصل حضورش به قدری خوب بود که باب رابرترز رو مجبور به تغییر پست مقطعی کرد و این بازیکن از ارکان قهرمانی و نائب قهرمانی های ساندرلند در فصل های (90/91)، (91/92)، (92/93) و (94/95) محسوب میشه. در کل از باب رابرتز، جان گوو و تد دوگ بعنوان اولین‌های پست دروازبانی در تاریخچه‌ی فوتبال نام برده میشه.

تاریخچه قوانین دروازه بانی

در اوایل تاریخ فوتبال که در انگلیس قانون گذاری و قواعد رو شروع کرده بودن، دروازه تیرک افقی نداشت و از دروازه های راگبی برای مسابقات فوتبال استفاده می کردن و با بوته های گیاهان مسیر دروازه رو مسدود می کردن. باتوجه به تعداد بالای گل ها تصمیم گرفتن از یک هورلینگ( ورزش قدیمی بریتانیا که ورزشکار توپ را با حمل کردن یا با پرتاب بین یکدیگر سعی در دراختیار گرفتن توپ میکنه) استفاده کنن ولی در سال 1863  فرم دروازه ها به شکل فعلی تغییر پیدا کرد و هورلینگ ها در فوتبال موندنی شدن.

قوانین برای این پست هر سال با تغییرات زیادی همراه بوده؛ در ابتدا که اهالی دانشگاه کمبریج شروع به نوشتن قوانین کردن، این پست فقط می تونست برای محافظت از چارچوب روی توپ اثر بذاره و مسیر حرکتش تنها خط طول دروازه بود یا مثلا فقط به قصد جلوگیری از حمله مهاجم میتونست حرکت کنه ولی رفته رفته با تکامل یافتن فوتبال، فعالیت این نقش بیشتر هم شد. در سال 1883 قانونی وضع شد که داور زمانی میتونه خطای دروازه‌بان رو بگیره که یا بیشتر از دو قدم برداشته باشه یا در زمانی که توپ در کنترلش نیست، حرکت بازیکن مقابل رو کاملا متوقف کنه.

طبق گزارش روزنامه South Essex Gazette در جریان دیدار وستهم و برنتفورد در سال 1898 دو بازیکن وستهم جرج گرشام و سام هی، گلر برنتفورد رو از پا بلند کردن و اون رو به داخل دروازه‌اش بردن و چون در چارچوب قانون بود، برای وستهم گل گرفته شد. این ماجرا باعث شد دست یا تنه زدن به دروازه بان حریف خطا درنظر گرفته شه. در سال 1931 تعداد قدم ها به 4 قدم افزایش یافت و این اجازه رو دادن تا دروازبان برای هر کنشی، واکنشی داشته باشه و به دفاع از دروازه بسنده نکنه.

در سال 1936 اتفاق تلخی برای جیمی تورپ، گلر تیم ساندرلند در فصل 35/36 رخ داد. در زمانی که توپ توسط این دروازه بان 22 ساله جمع شده بود، با لگد بازیکن های چلسی روبرو شد و ضربات زیادی به سینه تورپ زدند که متاسفانه بعد از 4 روز بدلیل نارسایی قلبی حاصل از ضربات بازیکنان چلسی از دنیا رفت و چون در قانون دست و تنه ذکر شده بود هیچ خطایی گرفته نشد. با تاثیر از این اتفاق قرار شد که هرگونه برخورد بازیکن تیم حریف با دروازبان در زمانی که توپ در اختیار گلر قرار داره، خطا گرفته بشه و داور بازی را باید متوقف کنه.

 در سال 1960 وقتی دروازه‌بان داخل محوطه سعی داشت قدم بزنه، با پرتاب توپ به هوا یا رها کردن او روی زمین و برداشتن مجدد توپ با دست، وقت زیادی از بازی رو تلف می کرد که با نظر هیئت قانون گذار فیفا این مورد هم تحت عنوان در اختیار داشتن توپ پذیرفته شد. رفته رفته با نمایان شدن مشکلات قوانین، در سال 1992 اعلام شد که نمیشه پاس بازیکن خودی که با پا ارسال شده رو با دست مهار کنه و در سال 1998 قانون شش ثانیه تصویب شد.

قوانین اصلی

لباس دروازه‌بان بایستی با تمامی افراد داخل زمین متمایز باشه. حضور یک گلر داخل زمین بازی الزامیه. فقط داخل محوطه خودی میشه دست به توپ زد. اگه بازیکن خودی به سمت گلرپاس بده، سنگربان نمیتونه با دست توپ رو بگیره مگر اینکه با عضوی غیر از پا، مثلا با سر، پاس رو به عقب رو ارسال کنه. مدت زمان در اختیار داشتن توپ توسط گلر 6 ثانیه است. دروازبان در جریان بازی حق نداره جای خودش رو با بقیه بازیکنا عوض کنه. در زمان ضربه پنالتی باید یک پاش روی خط باشه که در غیراین صورت پنالتی تکرار می‌شه.

انواع دروازه بان

پست دروازه‌بان هم به دو دسته تقسیم میشه: Sweeper Keepers و Shot Stoppers شات استوپر تمامی عمکلردش در جلوگیری از گل شدن توپ خلاصه میشه ولی سوئیپیر کیپر علاوه بر این موضوع، به خودش این اجازه و شجاعت رو میده که از داخل محوطه هم جلو تر بره.

• شات استاپر

اصلی ترین وظیفه شات استاپر مانند هر دروازه‌بانی سیو کردن و مهار توپی که به هدف چارچوب زده میشه. دروازبان ها با کمک حرکات آکروباتیک و رفلکس بدنی سعی بر پیش بینی جهت توپ دارن. این روزا شاید اکثر مربی ها از مرد شماره یک خودشون بخوان که به محوطه خودش بسنده نکنه و در نقش سوئیپر کیپر ظاهر بشه اما از داوید دخیا و یان اوبلاک میشه به عنوان مثال های حال حاضر جهان فوتبال نام برد که بیشتر با سیو های خودشون چشم مخاطب رو نوازش میدن. همونطور که گفتیم، مثال های بازنشسته و قدیمی از این سبک بسیار زیادن. از یاشین، بنکس، سیمن و شیلتون تا کاسیاس، بوفون و فن درسار.

بوفون
بوفون؛ یکی از بهترین شات استاپر های تاریخ

• سوئیپر کیپر

یک سوئیپر کیپر با جلو اومدن سعی داره برابر بازیکن هجومی تیم حریف که تونسته از خط آفساید عبور کنه، در موقعیت تک به تک قرار بگیره که این موضوع هرچند بیان ساده‌ای داره ولی نیاز به دل و جرعت خاصی هم داره. در گذشته گلرهای زیادی نبودن که این اجازه رو به خودشون بدن اما حذف شدن پست سوئیپر در خط دفاع اثر گذاری بسیار بالایی داشت. مثال بارز این موضوع فابین بارتز است که در مارسی به قهرمانی چمپیونزلیگ رسید و اثر گذاری بسیار بالایی در این موفقیت داشت ولی مهم ترین ضعفش خروج‌هاش و قرار گیری در موقعیت های تک به تک بود که ریموند گوتالس (سرمربی وقت مارسی) در دیدار فینال با میلان، باسیل بولی را در فضای پشت سر مدافعان تیم خودش قرار داد تا از ضدحملات احتمالی میلان که توسط ون باستن و ماسارو پایه ریزی میشد، جلوگیری کنه.

در ادامه فوتبال با حذف کردن پست سوئیپر در خط دفاع، این یک آپشن برای گلرها محسوب شد. هرچند در سالهای اخیر هم مشاهده شده که برخی تیم ها با استفاده از لیبرو، کار مرد درون دروازه تیمشون رو کمتر کردن.

اولین دروازه‌بانی که به خودش این شجاعت رو داد تا از محوطه خودش پا فراتر بذاره، بروژ گروبلار، دروازه‌بان اهل زیمباوه‌ تیم لیورپول (اولین گلرآفریقایی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا) بود. رنه هیگوئیتا با رفتار های عجیب و غیر منتظره‌ای که درون دروازه کلمبیا داشت هم نقش غیرقابل انکاری در شناختن این نقش داشت ولی در ادامه با درخشش مانوئل نویر میشه گفت از سوئیپر کیپر در فوتبال مدرن رونمایی شد و درکنار پیتراشمایکل، دو مثال بزرگ برای این سبک شدند.

نویر
مانوئل نویر در نقش سوئیپر کیپر؛ بازی آلمان و الجزایر در جام جهانی ۲۰۱۴

از این مدل دروازه‌بان در فوتبال اسپانیا و هلند استقبال بیشتری میشه که ریشه در تاکتیک و سبک فوتبال ابداع شده توسط رینوس میشل و کرویف داره. در کل جدای توانایی فنی، خونسردی و اعتماد به نفس تاثیر زیادی بر رشد ویژگی فنی سوئیپر کیپر داره.

دروازه بان کسیه که همیشه محکوم به تماشای بازی از دورترین نقطه زمینه و تو حساس ترین لحظه ها، تنها مونس هوادارها میشه؛ اغلب شماره یک میپوشه؛ شاید برای اینکه در صورت باخت اولین نفر تو صف متهم هاست. شاید کمترین امیدگل رو بین یازده بازیکن یک تیم، نگهبان دروازه تیم داشته باشه ولی کوچیک ترین لغزش برای پاک شدن تمامی خاطرات خوش و ننگ ابدی کافیه!