Tag Archives: لیگ وان

امیر محمد کلانتری، فوتبال‌لب – پیچ نهایی و تعیین کننده در جذابترین رقابت صعود از لیگ یک؟ یا فقط مقدمه ای برای نمایشی تماشایی تر در دو هفته پایانی فصل؟ فقط زمان پاسخ این پرسش را خواهد داد، اما شک چندانی نیست که اکنون وایکام در رقابت برای کسب جایگاه نایب قهرمانی، پشت سر برمینگهام که قبلا صعود را قطعی کرد، دست بالا را دارد. آن هم پس از اینکه تیم مایک دادز از مهره ای کاملا غیرمنتظره کمک گرفت.

توقف غیرمنتظره رکسهم مقابل بریستول!

تایلر مور در 10 سال حضورش بعنوان بازیکن حرفه ای و بیش از 275 بازی رسمی، فقط دو بار گلزنی کرد. اما مدافع بریستول با کرنر متیو بوچر در نیمه اول، گلزنی کرد. این اولین گل او از اول ژانویه 2019 محسوب میشد. این گل رکسهم را از مسیر صعود به دسته چمپیونشیپ منحرف کرد.

متی جیمز با گل تساوی بخش خود امید را برای تیم فیل پارکینسون زنده نگه داشت. با همه این اتفاقات، آنها جایگاه دوم را به واسطه پیروزی 2-0 وایکام در برابر بولتون از دست دادند. اکنون تنها یک امتیاز بین رکسهم و وایکام فاصله است و تفاضل گل وایکام نیز پنج گل بیشتر است.

رکسهم و وایکام تنها نیستند

چارلتون نیز به کورس جذاب رقابت صعود پیوست. این تیم با پنج امتیاز فاصله و تنها 9 امتیاز باقی‌مانده، هنوز امیدواری‌های خود را حفظ کرده، چراکه باید در بازی ذهای باقی‌مانده هم با وایکام و هم با رکسهم روبرو شود.

فیل پارکینسون گفت: «ما هنوز در موقعیت خوبی قرار داریم. سه بازی باقی است و احتمالاً پیچ زیادی در راه خواهد بود. نمی‌توانید هیچ تیمی را حذف شده تلقی کنید. چارلتون روز دوشنبه مقابل وایکام قرار می‌گیرد و هر دو نمی‌توانند برنده شوند. مطمئناً همه چیز می‌تواند دوباره تغییر کند. هنوز پایان راه نیست. ما در رقابت هستیم و شانس بزرگی داریم.»

پیش از آغاز بازی، همه چیز در دنیای رکسهم آرام به نظر می‌رسید. اگرچه باران بیامان در شمال ولز می‌بارید، اما اریک الن، رئیس خانواده نیویورکی که پاییز گذشته سهم کوچکی از باشگاه را خریداری کرد، با پیوستن به گروه محلی دکلان سوانز روی صحنه و اجرای ترانه ای با مضمون «همیشه در رکسهم آفتابی است»، حال وهوای خوشبینانه حاکم را تشدید کرد.

راب مک‌الهنی، دیگر مالک باشگاه نیز برای اولین بار پس از پیروزی آغاز فصل مقابل وایکام در آگوست، در ورزشگاه استوک کای راس حاضر شد. از سوی دیگر، حضور بریستول که با سابقه بسیار ضعیف در بازی‌های خارج از خانه و در خطر سقوط به میدان آمد، همه شرایط را برای مقدمات یک جشن صعود فراهم می‌کرد… اما فوتبال همیشه مطابق پیش‌بینی‌ها پیش نمی‌رود.

در بازی مقابل بریستول چه گذشت؟

با وجود تفسیرهای زیاد، این تیلور مور بود که با گل‌زنی میهمان را پیش انداخت و رکسهم به سرعت از مسیر خود منحرف شد.

تیم فیل پارکینسون با 65 درصد تصاحب توپ در 90 دقیقه، مالکیت بازی را در دست داشت، اما بخش عمده بازی آن‌ها در مقابل خط دفاعی منظم بریستول خلاصه می‌شد. اینیگو کالدرون، سرمربی تیم میهمان، با تشکیل مثلث هجومی متشکل از سوتیریو و اودونکر در دو طرف شاو، به خوبی مقابل سه مدافع رکسهم ایستادگی کرد. نتیجه این شد که رکسهم زمان زیادی را صرف جابجایی عرضی توپ کرد و در نهایت با پاس‌های شتاب‌زده و بی‌هدف به دنبال شکستن خط دفاعی حریف بود.

متی جیمز پس از گل تساوی بخشش اعتراف کرد: «به خونسردی بیش‌تری نیاز داشتیم. فراز و نشیب‌های دیگری در راه است. شاید اوضاع دوباره روز دوشنبه تغییر کند. پس از آن هنوز دو بازی باقی می‌ماند. قبلاً در صعودهایی حضور داشته ام که تا آخرین ضربه بازی (مثل بازی لسترسیتی مقابل ناتینگهام فارست در سال 2013 که گل آنتونی ناکارت در وقت اضافه، سهمیه پلی آف چمپیونشیپ را تضمین کرد) ادامه پیدا کرد. این هفته برخی درباره زمانبندی خاصی برای صعود حرف می‌زدند، اما فوتبال بازی سختی است و همیشه طبق خواسته شما پیش نمی‌رود. ما هنوز در موقعیت خوبی هستیم و باید از این چالش استقبال کنیم.»

جنگ داغ بر سر نایب قهرمانی و صعود مستقیم!

جمعه گذشته، هجدهمین باری بود که تیم حاضر در رده دوم لیگ یک تغییر کرد. شش تیم از جمله استوک پورت کانتی، هادرزفیلد و چارلتون در هفته‌های ابتدایی این جایگاه را تجربه کرده بودند. این همچنین سومین باری بود که وایکام، رکسهم را از جایگاه دوم کنار زد و با 91 روز حضور در این جایگاه، یک روز بیشتر از تیم ولزی پیشی گرفت.

آیا نوزدهمین و حتی بیستمین تغییر مالکیت رده دوم پیش از پایان فصل در ۳ می محتمل است؟

از نظر تئوری، برنامه وایکام سخت تر به نظر میرسد. دو بازی خانگی مقابل چارلتون و استوک پورت کانتی و دیدار با لیتون اورینت که امیدوار به حضور در پلی آف است. اما از طرفی، بازی‌های چارلتون برابر وایکام در آدامز پارک و سپس مقابل رکسهم در ریسکورس، تیم ناتان جونز را نیز به جمع مدعیان تبدیل میکند.

رکسهم اما امروز به مصاف بلک‌پول میرود؛ تیمی که برای حفظ شانس‌هایش در پلی آف به سه امتیاز این بازی سخت نیاز دارد. پایان فصل نیز با بازی خارج از خانه مقابل لینکلن سیتی همراه است؛ تیمی که جز غرور چیزی برای از دست دادن ندارد.

آیا این شرایط به لینکلن آزادی عمل بیشتری می‌دهد؟ یا بازیکنانشان از هم اکنون به فکر تعطیلات هستند؟

علاوه بر این، زمان بندی متفاوت بازی ها در شنبه پیش از آخرین هفته نیز عاملی تعیین کننده است. شبکه اسکای اسپورت بازی لیتون اورینت مقابل وایکام را ظهر و دیدار رکسهم و چارلتون را در ساعت 17:30 به وقت محلی پخش خواهد کرد.

این زمان بندی دو سناریو را ممکن میسازد: یا وایکام پیش از شروع بازی رقبا صعود مستقیم را قطعی می‌کند، یا درِ امید برای رکسهم و چارلتون باز میشود تا با پیروزی، فصل را به آخرین هفته پرالتهاب گره بزنند.

رقابت آنقدر نزدیک است که حتی سوپر کامپیوتر اپتا هم جواب قطعی ندارد. این سیستم تمام فصل را با 10،000 شبیه سازی از نتایج ممکن اجرا کرده است. دو هفته پیش، پیشبینی اپتا حاکی از تفاوت دو امتیازی رکسهم نسبت به وایکام بود، اما این فاصله آخر هفته گذشته به نصف کاهش یافت. اکنون پیش بینی جدید، وایکام را با میانگین 88.75 امتیاز در جایگاه دوم و رکسهم را با 87.13 امتیاز سوم میداند.

فیل پارکینسون از بازیکنانش خواست فقط روی خودشان تمرکز کنند: «چه صعود کنیم چه نه، میخواهم در 90 دقیقه بهتر از امروز (مقابل بریستول) بازی کنیم. اگر این ما را به هدف برساند، عالی است. اگر نه، حداقل تا آخر تلاش کرده ایم.»

امیرحسین محمودی، فوتبال لب– در سال 2019، جلسه تمرینی زیر 15 سال پرتغال در حال انجام است. جلسه تمرینی پویا و پر فشار است. بازیکنان همدیگر را از توپ دور می‌کنند. این‌ها کودکانی هستند که با فیزیک خودشان عملکردی را نشان می‌دهند. به جز یک نفر.

در این جنگل پر از هرج و مرج، یک خرگوش وجود دارد. انگار که از بلوغ چیزی نشنیده است، شماره 10 را جوری پوشیده که انگار برای او ساخته شده.

خرگوش از کلاه بیرون می‌آید.

تصاویر قطع می‌شود و مصاحبه‌ای از او پخش می‌شود. او است، ژوائو نوس. 14 سال و هشت ماه. با موهای به هم ریخته، چشمانی درخشان و سوزان مانند شمع. شبیه یک عروسک زنده می‌ماند. شروع به صحبت می‌کند:

“مردم گاهی مرا به خاطر اندازه و کمبود فیزیکم دست‌کم می‌گیرند. ولی فوتبال هوش را هم لازم دارد. زمانی که بدن مناسب برای رقابت کردن را نداری، باید باهوش باشی. فوتبال تنها درمورد قدرت نیست. درباره هوش و ذهنیت است.”

الان می‌دانیم که منظور نوس چه بود. او در سن 18 سالگی، بازیکن ثابت در ترکیب بنفیکا بود. در ترکیب ثابت تیم ملی در 19 سالگی حضور داشت. او تابستان گذشته به پاریسن ژرمن ملحق شد، با معامله‌ای که می‌توانست تا 70میلیون یورو هم انجام بشود (58.7میلیون یورو/75.8 میلیون دلار). او از آن زمان، عملکرد با ثبات و خوبی از خود نشان داد، او ارزش خرجی که بابت‌اش شد را دارد.

فیزیک؟ مشکلی نیست، او نوس است!

در آن زمان؟ ثابث قدمی نوس در آن مصاحبه خارق‌العاده بود. یک سال قبل از مصاحبه، او را به دلیل اندازه کوچکش، از اسکواد تیم لیسبونی برای بازی بین منطقه‌ای کنار گذاشتند. حتی در زمانی که در بنفیکا (باشگاهی که در سن 8 سالگی به آن وارد شد) بود، اعتنای خاصی به او نمی‌شد.

نونو گومز، رئیس سابق آکادمی سابق باشگاه، درباره او می‌گفت: “او همیشه به عنوان کسی که پتانسیل بزرگی داشت شناخته می‌شد، اما با وزن و اندازه او، پتانسیل و کارایی او تا بیش‌ترین حد ممکن زیر سوال رفت.”

نوس شاید دیگر آن انرژی یک شخص آندرداگ (underdog) را نداشته باشد. او در سن 20سالگی، پسر طلایی فوتبال پرتغال است، همینطور دارای نقش مهم در پروژه پی‌اس‌جی. اما او می‌گوید که می‌داند چرا این شک‌ها در اوایل حضور او در این تیم وجود داشت.

او در مصاحبه با مجله فرانسوی “Onze Mondial” گفت: “من باید راهی برای فرار از تبدیل شدن به شخصیت شکننده‌ای که رسانه‌ها سعی در القای آن داشتند، پیدا می‌کردم. این فرصت من را آماده‌تر کرد. حریف‌ها معمولا بخاطر اندازه من، نگاه از بالا به من دارند. فکر می‌کنند «او ضعیف است. می‌توانم از این استفاده کنم.» من از این سواستفاده می‌کنم و تمام تلاشم را می‌کنم.”

“دید بی ارزشی بقیه نسبت به من، همیشه دست بالا برای من بود.”

مینی بیوگرافی نوس

نوس در تاویرا بزرگ شد. شهری کوچک در خلیج الگواره. مادرش معلم کودکستان بود. پدرش پلیس بود که همچنین مربی تیم کاسا بنفیکا بود. تیم محلی که ارتباط کوچکی با باشگاه لیسبونی دارد.

نوس از آن‌جا شروع کرد. بعدها به تمرین منطقه‌ای توسعه بازیکن در بنفیکا دعوت شد. در سن 11 سالگی. او خانه را ترک کرد تا در بنفیکا کامپوس با لباس‌هایی که برایش بزرگ بود، زندگی کند.

عکس بامزه‌ای از او در سال‌های اولیه فوتبالی‌اش موجود است. او یک پیراهن آستین بلند بنفیکا پوشیده، با یک لوگوی کوکاکولای بزرگ روی آن. جوراب‌هایی که روی محافظ ساق پوشیده شده. بین پیراهن و جورابش، بزرگترین سایز شرتی که می‌توان تصور کرد را پوشیده. سایز، آن‌جایی مشخص می‌شود که او پیراهنش را در شورتش کرده.

شاید نوس بخاطر کمبود وجود سایزهای مختلف، عادت به چپاندن پیراهن در شرت کرده. کاری که تا الان هم انجام می‌دهد. این تبدیل به نماد او شد. چیزی که ارزش او را، به جای صرفا یک ظاهر زیبا، نشان می‌دهد.

نوس در گفتگو با “Onze Mondial” گفت: “پدرم همیشه می‌گفت باید پیراهنت را در شلوارت بکنی. این نشانه احترام به خود و حریفان است. پیراهن نشان‌دهنده توست. وقتی که پیراهن بیرون می‌آید، سعی میکنم به سرعت آن را داخل کنم. وقتی که بیرون است احساس معذب بودن می‌کنم.”

روزهای بنفیکا کاسا

در تیم جوانان، او تقریبا همیشه بخاطر هوش بالا و رفتار مناسب‌اش، برای بازی‌ها انتخاب می‌شد. این را لوئیز کاسترو، که مربی او در تیم زیر19 و تیم B بود، گفت. او کار کردن با او را لذت‌بخش توصیف کرد.

کاسترو گفت: “او بازیکنی است که بعد ذهنی‌اش تفاوت را رقم می‌زند. او همیشه تا مرز محدودیت‌هایش تلاش می‌کرد. همیشه نهایت خودش در بازی می‌گذاشت. فکر نمی‌کنم هیچ سرمربی‌ای از ژوائو به عنوان یک پسر محشر یاد نکند. او ذهنیت یک در میلیونی داشت.”

نوس تنها یک بار کاری اشتباه کرد. یک روز، با چند نفر از هم‌ تیمی‌هایش، از دروازه های امنیتی برای برداشتن یک سری نوشیدنی انرژی‌زا پرید. فردا و بعد از پر کردن کوله‌هایشان از این انرژی‌زا و رد شدن دوباره از دروازه امنیتی، کادر آکادمی با دیدن دوربین‌های مداربسته متوجه این اتفاق شدند.

گومز بازیکنان را به دفترش احضار کرد. نوس از همه بیش‌تر ترسیده بود.

گومز گفت: “اون خیلی ترسیده بود. او و هم تیمی‌هایش فهمیدند که کار اشتباهی کردند و باید با عواقب آن روبرو بشوند. او (نوس) فکر می‌کرد من می‌خواهم کاری وحشتناک بکنم، شاید حتی او را به خانه بفرستم.”

گومز به نوس و هم تیمی‌هایش گفت که آن‌ها، باید تخت‌های بازیکنان را مرتب کنند و در بازی با پورتو انتخاب نمی‌شوند. این خیال نوس را، که توقع داشت مجازات خیلی بیش‌تر باشد، راحت کرد.

گومز گفت: “خیلی به آنها سخت نگرفتم. من هم در سن آن‌ها بودم و معصوم هم نبودم. الان می‌توانیم به این خاطره لبخند بزنیم.”

قدم بعدی

بزرگ‌ترین جهش نوس در جریان جام جهانی 2022 رقم خورد. نصف اسکواد بنفیکا برای حضور در جام جهانی رفتند. راجر اشمیت، که دنبال افرادی برای تمرین دادن بود تا دیگر بازیکنان هماهنگ بمانند، از کاسترو درخواست کرد که بازیکنانی را از تیم B به او معرفی کند.

نوس که به تازگی قراردادش را تمدید کرده بود و در قراردادش بند فسخ 120 میلیون یورویی گنجانده شده بود، نفر اول در لیست بود.

کاسترو گفت: “یادم می آید که به کادر گفتم :«دیگر قرار نیست او را ببینیم.» من می‌دانستم که او تنها برای جا پر کردن به آنجا نمی‌رود.”

اشمیت عاشق کار کردن با نوس شد و بعد از جام جهانی هم او را نگه داشت. بعد از چند حضور به عنوان یار تعویضی، نوس در برابر استرولی در آپریل 2023، اولین بازی‌اش را در ترکیب اصلی انجام داد. اشمیت در کنفرانس پس از بازی گفت: “بازی دادن به او ریسک نبود. او با ترکیبی از لذت، اعتماد و کیفیت بازی می‌کند. او آماده است.”

بهتر هم می‌شود!

نوس بعد از آن به سختی بازی‌ای را از ابتدا آغاز نکرد و جای خالی انزو فرناندز را پر کرد. اشمیت بعد از برد برابر براگا در سال 2023 گفت: “او به ما چیزی تازه اضافه کرده است، چیزی خاص. او در بازی با توپ خوب است، بدون توپ خوب است و متوجه می‌شود که از نظر تاکتیکی چه کند. او از نظر فیزیکی حساس است. تنها 18 ساله است ولی او خیلی کامل است.”

نوس آن فصل را با مدال قهرمانی لیگ پرتغال به پایان رساند. او فصل بعد را آتشین شروع کرد. برای مثال: او در دربی با اسپورتینگ لیسبون در نوامبر همان فصل نقش بزرگی را ایفا کرد. در این بازی که نوس در دقیقه 94، گل مساوی تیمش را به ثمر رساند، و سپس کسپر تنگشتت، توانست گل پیروزی بخش را به ثمر برساند. این عملکرد، باعث واکنش گسترده رسانه‌های محلی شد. برونو روزیرو در وب‌سایت Observador نوشت: “جوان‌ترین و کوچک‌ترین بازیکن زمین، توانست مشکلی را حل کند که خیلی‌ها نمی‌توانستند.”

شخصیت + ذهنیت + هوش = هواداران عاشقت می‌شوند!

کاسترو در ادامه گفت: “به نظر می آمد که او ده سال است در این سطح بازی می‌کند. این بحث مورد تایید همه بود. همه می‌توانستند سطح ژوائو را ببینند.”

نوس اما، بیشتر یک فوتبالیست یقه آبی (بازیکنی که تلاش می‌کند و کم‌تر بازی نمایشی ارائه می‌کند) است. او پرس می‌کند و با قدرت تعقیب می‌کند و این، باعث تبدیل شدن او به محبوب هواداران در بنفیکا شد.

به گفته گومز: “طرفدارها مدل بازی او را دوست داشتند. تعهد او واضح بود. او پر از انرژی بود، که به هم‌ تیمی‌هایش تزریق می‌شد و استادیوم را زنده می‌کرد.”

نوس از نشان دادن احساس‌اش ترسی ندارد. مادرش در فوریه، در 50 سالگی فوت کرد. فردای آن روز، او در بازی برابر تولوز در لیگ اروپا قرار گرفت. بعد از سوت پایان بازی، شروع به گریه کردن کرد، صحنه‌ای که قلب هواداران را به درد آورد.

کاسترو ادامه می‌دهد: “به سادگی می‌توان گفت که او یک انسان پاک با قلبی بزرگ است. او کسی است که به هر جایی که می‌رود، با افرادی که ارتباط دارد رابطه عمیقی برقرار می‌کند. همه به او عشق می‌ورزند (هواداران و هم تیمی‌ها). هیچ طرفداری از بنفیکا نمی‌خواست که او برود، کادر هم همینطور.”

نوس اعتراف کرد که نمی‌خواست از باشگاه کودکی‌اش در سال 2024 برود. وقتی که روی کاستا، رئیس باشگاه بنفیکا به او گفت که پی‌اس‌جی به او پیشنهادی داده که نمی‌تواند آن را رد کند، گریه کرد. او بعد از تائید انتقال‌اش به تلویزیون بنفیکا گفت: “ترک جایی که در آن راحتم سخت است. مطمئن نیستم که (در پاریس) چه می‌توانم به دست آورم.”

تواضع هم حدی دارد!

او چیزی برای نگرانی ندارد. از زمانی که پاریس رفته است، نوس حتی یک بار پایش را کج نگذاشته است. او از تمامی افراد انریکه، بهترین کاندیدا برای عکس روی پوستر است. گرسنه، علاقه برای نگه داشتن فرم و با ثبات.

نوس بعد از پیوستن‌اش به پاریس، در مصاحبه با PSG TV گفت: “او (انریکه)، ایده‌های فوتبالی مانند من دارد.”

لوئیز انریکه در ماه آگوست، قبل از بازی با رن، درباره نوس گفت: “من او را یک انرژی خالص و آماده خدمت به تیم توصیف می‌کنم. او برای سبک بازی من بهترین گزینه است. او خیلی سریع به شرایط عادت کرده است.”
هم تیمی‌ها هم به او عادت کردند. مارکینیوش، کاپیتان پاریس، قبل از بازی در چمپیونزلیگ برابر ژیرونا در ماه سپتامبر گفت: “او یک هیولاست. تیم ما فلسفه ساده‌ای ندارد، اما او از اولین بازی آماده بود. شاید جوان باشد اما انسان بالغی است. او آماده به اینجا آمد.”

توانایی تاکتیکی نوس

کاسترو میگوید: “او می‌تواند در هر پستی از میدفیلد بازی کند.” در بنفیکا، نوس بیشتر اوقات جلوتر از دفاع بازی می‌کرد. برای او، رفتن بین دو دفاع مرکزی و گرفتن پاس از دروازه‌بان برای شروع بازی، عادی بود.

مربی سابق بنفیکا، اشمیت، از او بیش‌ترین استفاده را می‌کرد. حتی گاهی او را در پست وینگ-بک نیز بازی می‌داد. اما بیشتر، او را به ریسک کردن بیش‌تر در زمین، برای گرفتن موقعیت ایجاب می‌کرد. نوس به Benfica TV در ماه آگوست گفت: “او (اشمیت) از من می‌خواست پاس‌های کوتاه کم‌تری بدهم. او از من می‌خواست بیشتر به اطرافم نگاه کنم، سعی کنم جلوتر بازی کنم و خطوط را بشکنم.”

در پی‌اس‌جی، نوس در دو بازی نخست‌اش در لیگ1، 4 پاس‌گل ثبت کرد. او از آن زمان 6 پاس‌گل دیگر به ثبت رسانده، به اضافه یک گل و پاس‌گل در چمپیونزلیگ. این فاکتور برای از یک میدفیلدر، کمی تهاجمی‌ است، (عموما ویتینیا عقب‌ترین شخص در خط میانی است و در کنار او نوس و فابیان روییز بازی می‌کنند.) حتی می‌توان گفت این یک نوع ویژگی مثبت دیگر او است.

اما به طور قطع، مربی او از او می‌خواهد که بیش‌تر روی ویژگی پس گرفتن مالکیت تمرکز کند تا خلق موقعیت.

لوئیز انریکه در ماه سپتامبر گفت: “او یک ویژگی حیاتی دارد: او توپ را از دست نمی‌دهد.”

بدون توپ، نوس یک پرس کننده و ضد پرس کننده وحشتناک است. گرافیک‌های زیر را ببینید، که نشان دهنده مکان تکل‌ها و قطع توپ‌های او در بازی‌های چمپیونزلیگ پی‌اس‌جی را نشان می‌دهد. راه فراری از او نیست.

واکنش‌ها در فرانسه

خرید نوس، تغییر و تحول مهمی را برای پی‌اس‌جی رقم زده است. تصادفی نیست که میدفیلد پی‌اس‌جی، این فصل بیش‌تر از تمام فصول‌اش بهتر عمل کرده. او و هموطن‌اش ویتینیا، درک خوبی از همدیگر دارند. به طوری که ممکن است به نظر بیاید رابطه تلپاتیک دارند.

حتی این هم تصادفی نیست که بهترین برد این فصل پی‌اس‌جی (4-2 برابر منچسترسیتی) بهترین عملکرد نوس را هم شامل شد. او در دقیقه 53، اشتباه منجر به گل هالند را مرتکب شد. اما به بازی برگشت و تیم را به جلو کشاند و حتی در دقیقه 78، یک گل ضربه سر زیبا را به ثمر رساند.

هیوگو دلوم، نویسنده روزنامه اکیپ، درباره عملکرد نوس بعد از این بازی نوشت: “او یک شاهکار کوچک است. بازیکنان قبلی پی‌اس‌جی (اگر اشتباه او را مرتکب می‌شدند)، در نا امیدی غرق می‌شدند. اما او نه.” مجله فوتبالی فرانسوی so foot، که به انتقاد صریح از بازیکنان معروف است، تیم خبری بعدی‌ای بود که از او تعریف کرد. آن‌ها در رسانه X در توصیف نوس نوشتند: “مارکو وراتی، بدون سیگار و شب‌گردی.”

زمان به نفع او است. او تنها 20 سال سن دارد. او مدت زیادی را پیش رویش دارد و می‌تواند آسمان‌ها را فتح کند.

گومز می‌گوید: “ژوائو همیشه به محدودیت‌هایش، با هوش‌اش غلبه کرده. بسیار برای او خوشحالم، خوشحالم که در حال رسیدن به رویاهایش است.”

کاسترو هم همینطور، او از نمایش این روزهای نوس لذت می‌برد: “مطمئنم که او یکی از بهترین میدفیلدهای دنیا می‌شود. البته نه، فکر میکنم همین الان هم هست.”

سقوط آزاد گالتیه

یوسف جوانشیر، فوتبال لب – کریستوفر گالتیه سرمربی تیم پاری‌سن‌ژرمن از نیمکت این تیم اخراج شد! سرمربی 56 ساله‌ی اهل مارسی، یکی از بهترین آمارها را از لحاظ در اختیار داشتن نیمکت تیم‌ها، برای خود ثبت نموده است. میانگین 3.25 سال در هر تیم، که شخصیتی جذاب و بسیار سازنده را از او به نمایش می‌گذارد. همچنین از او به عنوان یک مدیر ورزشی خارق‌العاده و یکی از بهترین کاشفان استعدادهای مختلف یاد می‌شود.

گالتیه روی نیمکت پاریسی‌ها

گالتیه در طی 343 روزی که بروی نیمکت پاریسی‌ها نشست، توانست آمار 34 برد، 6 تساوی و 7 شکست را ثبت نماید. آن‌ها تحت هدایت گالتیه تنها توانستند قهرمانی لیگ را جشن بگیرند. آمار 85 امتیاز و 89 گل در این 38 بازی فصل شاید آنقدری آمار جالبی نبود، اما باید زمان بیش‌تری را برای این مربی فرانسوی کنار می‌گذاشتند. روش بازی 433 و بستن فضاها با این دفاع سرشناس کار سختی بود که همه بر این عقیده بودند، او از پس این نام‌های بزرگ برخواهد آمد.

برنامه‌های گالتیه طبق برنامه‌ریزی پیش نرفت و بازیکنان درخواستی او نیز با چشم‌پوشی ناصرالخلیفی مواجه شد. تکیه بر ستاره‌هایی که شاید آرزوی هر مربی‌ای بودند، اما هر چه بود سازگاری مناسبی با سبک بازی گالتیه نداشت. درنتیجه باشگاه فرانسوی تصمیم به پرداخت غرامت و فسخ یکطرفه قرارداد گرفت تا این جوهر سیاه را در تمام کارنامه‌ی فوق‌العاده و بی‌نقص سرمربی و مدیر ورزشی اهل مارسی درج کند.

تاریخچه مرد فرانسوی

کریستف کار خود را با کمک‌مربیگری (سال 1999) در مارسی (المپیک مارسی) آغاز کرد. پس از آن، با فراز و نشیب‌های زیاد، به عنوان کمک‌ مربی سنت اتین (11 نوامبر 2008) منسوب شد. حدود یک سال بعد (16 دسامبر 2009)، گالتیه به عنوان سرمربیگری این تیم دست یافت.

او درحالی تیم را به خدمت گرفت که در اواخر جدول بود و در شرایط آنچنان مساعدی قرار نداشت. با تلاش او، تیم در رده 17ام ماند و در اولین فصل حضورش از سقوط این تیم جلوگیری نمود. در 7 فصلی که تا سال 2017در این تیم حضور داشت، توانست سنت اتین را در 10 تیم بالای جدول لیگ وان حفظ کند. 4 فصل از این 7 فصل نیز برای گالتیه با کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا همراه شد.

سرمربیگری در سنت اتین

گالتیه  2753 روز بروی نیمکت سنت اتین حضور پیدا کرد. توانست از 361 بازی 154 برد، 100 تساوی و 107 باخت را به ثبت برساند. اما تنها گفتن این اعداد و ارقام برای نشان دادن ارزشمندی گالتیه کافی نخواهد بود. در سال‌های حضور او در این تیم، او توانست بر استحکام دفاعی سنت اتین بیفزاید. برای مثال در فصل 16-2015، تیم گالتیه در 38 بازی تنها 42 گل به ثمر رساند و با این وجود، فصل را در رده 6ام جدول به پایان رساند. 8 تیم از 14 تیمی که در آن فصل پایین‌ار از سنت اتین قرارگرفته بودند، تعداد گل بیشتری را نسبت به این تیم به ثمر رساندند. همچنین در فصل آخر حضورش نیز، آن‌ها با به ثمر رساندن تنها 41 گل، رده هشتم لیگ وان را از آن خود نمودند.

در آن رقابت‌‌ها، زمانی که می‌خواست از تک پیوت استفاده کند، سیستم 433 را در اولویت قرار می‌داد. این چیدمان به 4231 تغییر پیدا می‌کند و از دو هافبک دفاعی استفاده می‌کرد. بیشتر حرکات و حملات این تیم از روی اورلب‌های فولبک‌ها و وینگرها انجام می‌شد. هر زمان که وینگرها برای پرسینگ بالاتر بازی می‌کردند، فولبک‌ها وظیفه‌ی پوشش آن‌ها را برعهده داشتند. این باعث می‌شد تا دوندگی بیشتری بر هافبک‌های میانی (بازیکن پست 10 و یکی از دابل پیوت در فورمیشن 4231 / دو بازیکن پست 8 در فورمیشن 433) تحمیل شده و آن‌ها نیز پرسینگ و پوشش‌دهی را انجام می‌دادند.

‌سانترها بخش اعظمی از بازی سنت اتین در فصل 16-2015 را تشکیل می‌دادند. بنو آسو تکوتو و کوین مونه پاکه، بازیکنانی بودند که این وظیفه را در سمت چپ چیدمان تیم برعهده گرفته، کوین تئوفیل کاترین و رومین هاموما این وظیفه را در سمت راست به اجرا درمی‌آوردند. این درصورتی بود که در فصل بعد از آن، این تاکتیک زیر ابرها پنهان شد.

فاز دفاعی در سنت اتین

سنت اتین تحت هدایت گالتیه در فاز دفاعی فوق‌العاده خوب عمل کرد. آن‌ها در میان سه تیم برتر از لحاظ کمترین گل خورده قرار گرفتند (فصل 16-2015). در فصل بعدی (17-2016) نیز ششمین تیم از این لحاظ شدند. هنگامیکه توپ را در اختیار نداشتند، وینگرهای نزدیک‌تر به هافبک‌ها بازی می‌کردند و از بسیار عالی به دفاع می‌پیوستند. جابجایی‌های متفاوت، عامل موفقیت سنت اتین می‌شد. نزدیک‌تر شدن وینگرها به مدافعین همچنین باعث می‌شد تا فضای بین این دو کمتر شود؛ این کاهش فضا از نفوذ و حرکات از جناحین کاسته و تیم حریف را به انجام حملات از میانه زمین راغب می‌نمود.

این ترکیب عجیب و دفاعی باعث می‌شد تا تیم حریف مجبور به پاس‌های بلند و یا استفاده از کات‌بک اجبار شود. چیزی که گالتیه برای مقابله با آن برنامه داشت. استفاده از یکی از دو بازیکن پست 8 یا یکی از دو دابل پیوت، برنامه‌ای بود که مربی فرانسوی برای آن پیش‌بینی کرده بود. استفاده از پرسینگ تک نفره توسط آن بازیکن و پوشش‌دهی توسط بازیکن پشت او باعث بسته شدن بیش‌تر فضا می‌شد.

سرمربیگری در لیل

گالتیه به مدت 1279 روز سرمربی تیم لیل فرانسه بود. او در اواسط فصل 18-2017 طی قراردادی به این تیم پیوست. در این مدت 152 بازی را بروی نیمکت لیل نشست. از این تعداد بازی با تیم فرانسوی، 78 برد، 31 تساوی و 43 باخت را به ثبت رساند.

یکی از مهم‌ترین دستاوردهای او در لیل، قهرمانی در لیگ وان فرانسه (فصل 21-2020) بالاتر از پاری‌سن‌ژرمن بود. پیش از این، آن‌ها موفق به کسب مقام چهارم (فصل 20-2019) و کسب نائب قهرمانی (فصل 19-2018) شدند. در ابتدا پیاده‌سازی سبک بازی خود را امری بعید می‌دانست. اما اوضاع به گونه‌ای دیگر پیش رفت و استعدادهایی که پیدا کرد، باعث رشد این تیم شد.

گالتیه در دو فصل ابتدایی حضورش در لیل از سیستم 4231 بهمراه دابل پیوت استفاده کرد. سپس این ترکیب به 442 تغییر پیدا کرد که باعث قهرمانی آن‌ها در لیگ شد. ترکیب 442 حول محور چاناتان دیوید و بوراک ایلماز (در مجموع 29 گل به ثمر رساندند) می‌چرخید. اینجا بود که گالتیه توانایی خود را در تغییر تاکتیک به خوبی نمایش داد.

تاکتیک گالتیه در لیل

برخلاف سنت اتین، اینجا خبری از سانتر و توپ‌ها بلند نبود. آن‌ها بیشتر مرکز زمین را دراختیار داشتنذ و از روزنه‌های دفاعی تیم حریف و فرار پشت آن‌ها استفاده می‌کردند. در این سیستم، ایلماز وظیفه‌ی انتقال توپ به دیوید در فرارهای او پشت مدافعین را برعهده داشت. این حرکت باعث فضاسازی میان مدافعین و باز شدن خط دفاعی حریف می‌شد.

وینگرها (جاناتا بامبا و آیکونه) این دوندگی را بیشتر و بیشتر در فضاهای پشت مدافعین نشان می‌دادند. این نفوذ آن‌ها باعث بیشتر شدن فاصله‌ی مدافعین و بعضا جاماندن آن‌ها و در نتیجه ایجاد فضا برای دیوید و ایلماز می‌گردید.

دابل پیوت میانه زمین، همیشه دو نفر از بین رناتو سانچز، آندره، بوباکاری سوماره و زکا انتخاب می‌شد. یکی از این دو نفر بایستی نزدیک به ایلماز بازی می‌کرد؛ درحالیکه وظیفه این دابل پیوت، ارسال پاس‌های پشت مدافعین و پخش توپ بود.

هنگامی‌که آرائوخو در سمت راست بازی می‌کرد، علاقه زیادی به ماندن و ارسال توپ‌ها و بعضا نفوذ به قلب دفاع داشت. این موضوع همان استفاده از سه هافبک را در خط میانی تداعی می‌کرد (به نوعی تبدیل شدن فورمیشن به 433). نفوذها کمتر می‌شد اما حضور آرائوخو کمک زیادی به چرخش توپ و باز شدن فضای بازی می‌نمود. در نتیجه‌ی این تغییر، چیدمان به 4222 تبدیل می‌گشت. آرائوخو هم خط با ایلماز حرکت می‌کرد و وینگر سمت چپ نیز به دیوید اضافه می‌شد. تیم گالتیه با این تغییرات چیدمان موفق به قهرمانی در لیگ با 64 گل شد. این تعداد گل‌زده 17 گل کمتر از لیون در آن فصل بود که در رده 4ام قرارگرفت.

فاز دفاعی گالتیه در لیل

در فاز دفاعی لیل، چیدمان 442 حفظ شد. دفاع و پرسینگ از میانه زمین یک شیوه جدید از فاز دفاعی او را ارائه داد. 442 خطی درحالی که وینگرهای خیلی به مدافعین کناری نزدیک می‌شدند (برخلاف تک خطی که در سنت اتین بود). این موضوع باعث می‌شد تا فولبک‌ها به سمت میانه مایل شوند و پرسینگ خوزه فونته و اسون بوتمن در سنترال دیفنس افزایش یابد. سنترال میدفیلدر در این ترکیب وظیفه پوشش و کاور کردن تومامی فضاهای میان خود و مدافعین میانی را برعهده داشتند. درنتیجه میزان قطع توپ بیش‌تر شده تا ضدحملات اکثرا از میانه زمین شروع شوند. در پایان نیز استفاده از همان سیستم 4222 گفته شده عامل قهرمانی لیل در لیگ شد.

گالتیه در نیس

پس از قهرمانی در لیل، گالتیه از این تیم جدا شد و به نیس (فصل 22-2021) پیوست. او 364 روز سرمربیگری نیس را برعهده داشت. در این مدت 43 بازی انجام شد و 24 پیروزی، 7 تساوی و 12 باخت را با این تیم به ثبت رساند. گالتیه فصل را با ایستادن در رده پنجم لیگ وان و نائب قهرمانی در کوپ دو فرنس به اتمام رساند.

او همچنان بر 442 دابل پیوت خود پایبند ماند و جاستین کلایورت (وینگر چپ)، وظیفه نفوذهای پشت مدافعین را برعهده داشت. دو نفر از میان آمینه گویری، اندی دلورت و کسپر دولبرگ به کلایورت نزدیک می‌شدند و در بازی هجومی شرکت می‌کردند که یکی از آن دو همیشه مایل به مرکز زمین بازی می‌کرد تا فاصله میان مدافعین مرکزی تیم حریف را بیشتر کند.

نیس این فصل دومین تیم لیگ وان از حیث سانتر بود. کلایورت گاهی اوقات فرارهای نفوذی خود را انجام نمی‌داد و با حفظ توپ و ایجاد فضا برای مهاجمین مرکزی، ملوین بارد (مدافع چپ تهاجمی) به او اضافه می‌شد یا او را تغذیه می‌نمود. این نفوذ باعث تراکم بازیکنان حریف در سمتی بود که بارد به کلایورت اضافه می‌شد. این موضوع آزادسازی فضا برای هافبک راست را عملی می‌ساخت. این چیدمان بازیکنان و حرکات نفوذی باعث می‌شد تا گزینه‌های بیشتری برای پاس‌های پشت مدافعین فراهم شود و به خودی خود موقعیت بیشتر و حتی ترس فراتری را برای مدافعین حریف بوجود می‌آورد.

چیدمان دفاعی گالتیه در نیس

سیستمی که معمولا در فاز تدافعی اجرا می‌شد، 4411 بود. مهاجم میانی به کناره‌های می‌رفت و برای بازکردن فضا و همچنین درآمدن از زیر پرسینگ توسط تیم حریف، کمک می‌نمود. یکی از دو هافبک میانی به بستن فضاها و پوشش دادن بین خط هافبک و خط دفاع کمک می‌کرد. همانطور که در تصویر واضح است، این نوع پوشش باعث بستن تمامی فضاها و درنتیجه راحت‌تر شدن توپ‌گیری می‌شود. روساریو، تورام و دلورت گاهی بصورت خطی و گاهی بصورت مثلثی وظیفه پوشش را برعهده می‌گرفتند.