آوریل
علیرضا خلیلی، فوتبال لب– دپورتیوو لاکرونیا نمونه کلاسیک یک باشگاه تاریخی است که موفقیتهای کوتاه مدت را به پایدارسازی ترجیح داد. همانطور که روزنامه ال موندو نوشت: «آنها قربانی توهمِ ابدی بودن اوج شدند» . امروز، این باشگاه با تکیه بر آکادمی و برنامه ریزی پایدار تلاش میکند از اشتباهات گذشته درس بگیرد .
آن ها روزگاری بر بام اسپانیا تکیه زده بودند و در لیگ قهرمانان مدعی قهرمانی بودند. بازیکنان آنها هر یک در تیم ملی خود یک ستاره به حساب می‌آمدند و هدف نقل و انتقالاتی تیم های بزرگ اروپا بودند! در آن زمان در حالی که بازیکنان اسم و رسم دار دیگر نیز با هزینه های گزاف به آنها می‌پیوستند، بسیار دور از ذهن بود که دپورتیوو روزی از جمع بزرگان اسپانیا خارج شود. با این حال، آنها خیلی زود از رقابت های اروپایی دور شدند، دیگر به نیمه بالایی جدول لالیگا نرسیدند، خود را در میان بدهی ها یافتند و به سطوح پایین‌تر سقوط کردند. تا سال 2020 سفید و آبی پوشان با همان مدل مدیریت پر ریسک هزینه‌بر اسپانیایی و وابستگی شدید به نتیجه به سقوط خود ادامه دادند تا بالاخره با انتقال مالکیت وارد مسیری جدید با هدف بازگشت به جمع بزرگان شوند.
بازسازی بر پایه آکادمی: خون تازه در رگ های سوپردپور
آنها با تکیه بر آکادمی، ریسک پذیری تاکتیکی و صد البته کنترل و مدیریت مالی( برخلاف اکثر باشگاه ها اسپانیایی) اکنون پس از سال‌های بد متوالی به دنبال بازگشت به سطح اول اسپانیا و بازیابی اعتبار از دست رفته خود هستند. عوامل و گام های متنوعی در این مسیر وجود دارد که نیازمند بررسی جز به جز هستند.
تأکید بر پرورش استعدادهای داخلی
۲۵٪ از ترکیب فعلی تیم اصلی را بازیکنان آکادمی تشکیل میدهند، آنها هدف افزایش این عدد به ۳۵٪ در سال‌های آینده را برای خود دارند! باشگاه با ۱۵ مدرسه در منطقه گالیسیا قرارداد همکاری امضا کرده تا استعدادیابی را از سنین پایین آغاز کند. در کنار استفاده از بازیکنان آکادمی، نکته حایز اهمیت آن است که خون در رگ بازی‌های این فصل دپورتیوو لاکرونیا بازیکنان جوان آن‌هاست.
بازیکنانی مانند یرمای هرناندز (با ۳.۹۵ دریبل موفق در هر ۹۰ دقیقه) و دیوید ملا موتور محرکه حملات دپورتیوو هستند. یرمای در لیگ سگوندا با ۶۳ حمله ای که به شوت یا موقعیت گلزنی منجر شده، پیشتاز است .
تاکتیکهای ترکیبی؛ سلطه توپ همراه ضدحمله های مرگبار
دپورتیوو تحت هدایت اسکار خیل سانز سبکی منحصر به فرد دارد. آن ها رتبه دوم لیگ سگوندا در تعداد لمس توپ (پس از الچه) را دارند. آنها در کنار حفظ توپ شگفت انگیز بهترین رکورد ضدحملات در لیگ را به نام خود زدند. ۴۸ ضدحمله و ۴۴ شوت حاصل از آنها، سبک بازی لیورپول یورگن کلوپ را به ما یادآوری میکند.
به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت آنها در کنار حفظ اصالت اسپانیایی خود و تلاش برای توپگیری متعدد و استفاده از پاس های کوتاه، طی یک تابوشکنی بزرگ در ابعاد تیم های اسپانیایی، اقدام به بازی سریع و استفاده از ضدحملات کرده‌اند.
مدل اقتصادی پایدار: درسهایی از ورشکستگی تاریخی
دپورتیوو پس از سال های خوب در اواخر دهه 90 و اوایل هزاره سوم، با ولخرجی های نابخردانه و عدم تامین مناسب اسکواد به منجلاب بدهی فرو رفت. با افزایش روزافزون بدهی‌ها و کاهش کیفیت بازیکنان تیم، آن ها هر روز سریع‌تر از روز قبل سراشیبی سقوط را طی کردند و از سطوح بالای فوتبال اروپا به سطوح پایین لیگ اسپانیا رسیدند. در طول این مدت مدیریت این تیم بار‌ها دستخوش تغییر شد و دست به دست شدن میان مالکان وضعیت تیم را بدتر می‌کرد. پس از تصاحب مالکیت توسط بانک آبانکا در ۲۰۲۰، باشگاه در سال ۲۰۲۴ اعلام کرد ۲۴ سال زودتر از برنامه بدهی های ۱۶۰ میلیون یورویی خود را تسویه کرده است.
آنها با تمرکز بر بازیکنان ارزان قیمت از لیگ های بلژیک، هلند و سوئیس برای جلوگیری از درگیری با تورم قیمت ها در بازار داخلی اسپانیا و مدل درآمد زایی از طریق فروش استعدادهای آکادمی با حفظ هسته اصلی تیم روز به روز به دارایی های مالی و کیفیت فوتبالی تیم خود افزودند.
فدریکو والورده را می‌توان به عنوان شناخته شده‌ترین بازیکن خروجی این مدل کسب نتیجه فوتبالی در کنار درآمدزایی معرفی کرد.
دپورتیوو لاکرونیا و دپورتیویسم، فلسفه‌ای فراتر از فوتبال
فضای طرفداری دپورتیوو لاکرونیا بدون شک اهرمی موثر و قدرتمند در شروع مسیر رشد آن‌هاست. یش از ۸۰٬۰۰۰ هوادار، از پدربزرگ‌ها تا نوه ها همگی با پیراهن‌های آبی و سفید در جشن صعود به سگوندا در ۲۰۲۳ حضور یافتند! لوکاس پرز، ستاره اسپانیایی سابق آرسنال، با کاهش ۹۰٪ حقوق خود به دپورتیوو لاکرونیا پیوست. برخی بازیکنان آکادمی نشان باشگاه را به عنوان نمادی از تعهد به «خانواده دپور» روی بدن خود خالکوبی کرده اند!
همه این مسائل نشان میدهد سرمایه اصلی درپورتیوو لاکرونیا نه موجودی حساب بانکی و کیفیت بازیکنان آن ها، بلکه وفاداری، تعهد و عشق طرفداران آن‌هاست.
آزمون واقعی دپورتیوو لاکرونیا در مسیر لالیگا
در سگوندا دویژن، ۲۲ تیم با رویای صعود به رقابت می‌پردازند. تیم‌هایی از جمله الچه و لوانته سبک بازی منسجم‌تر و مشخص‌تری نسبت به سفید و آبی پوشان دارند. از دست دادن یرمای هرناندز به مقصد لیگ های برتر اروپا اتفاقی سخت اما قریب الوقوع برای دپورتیوو لاکرونیا خواهد بود. هواداران با وجود حمایت‌های خود ، پس از سال ها ناکامی به دنبال موفقیت سریع هستند. همه این عوامل میتوانند منجر به افزایش فشار ها برای باشگاه اصیل اسپانیایی شوند. باید دید آیا مدیران و مالکان این تیم موفق به غلبه برا چالش‌ها و فشار ها در سطح بالاتر خواهند شد یا خیر.
بازگشتی که میتواند الهام بخش باشد
دپورتیوو لاکرونیا با ترکیبی از خرد جمعی، پای بندی به ریشه ها و نوآوری مدرن، نه تنها در حال نوشتن فصل جدیدی از تاریخ خود است، بلکه مدلی ارائه میدهد که چگونه باشگاههای تاریخی میتوانند بدون تکیه بر سرمایه های کلان، احیا شوند. همانطور که ماسیمو بناسی، مدیرکل باشگاه میگوید: «ما میخواهیم به لالیگا بازگردیم، اما نه به هر قیمتی. این بار میخواهیم بمانیم»
دپورتیوو لاکرونیا، باشگاهی که روزی قهرمان لالیگا و در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا بود، در یک دهه اخیر به نمادی از فروپاشی باشگاه های تاریخی تبدیل شد. این فراز و نشیب‌ها را می‌توان در چند مرحله کلیدی تحلیل کرد:
دوران طلایی دپورتیوو لاکرونیا (۲۰۰۴-۱۹۹۲):
در این ۱۲ سال، دپورتیوو به یکی از قدرتمندترین تیم های اسپانیا تبدیل شد:
- قهرمانی لالیگا در فصل ۲۰۰۰ با پیشی گرفتن از بارسلونا .
- ۴ نایب قهرمانی و ۴ مقام سومی در لا لیگا.
- قهرمانی کوپا دل ری در ۲۰۰۲ با شکست رئال مادرید در ورزشگاه برنابئو .
- حضور در نیمه نهایی لیگ قهرمانان ۲۰۰۴ (شکست ۱-۰ مقابل پورتو) .
با این حال، وابستگی به سرمایه گذاری های سنگین و مدیریت مالی ناپایدار، پایههای سقوط آینده را بنا نهاد.
آغاز افول (۲۰۱۱-۲۰۰۵): بحران مالی و مدیریتی سفید و آبی پوشان
با کاهش سرمایه گذاری، بدهی‌های کلان دوران ریاست آگوستو سزار لندویرو به ۱۵۶ میلیون یورو رسید، بازیکنانی مانند روی ماکای و دیه گو تریستان بدون جایگزین مناسب تیم را ترک کردند. و در نهایت با اولین سقوط به دسته دوم در ۲۰۱۱ پس از ۲۰ سال حضور در لالیگا مهر تاییدی بر آغاز روز های سخت دپورتیوو لاکرونیا زده شد.
نوسان بین دسته اول و دوم
دپورتیوو در این دوره به تیمی با ثبات حداقلی تبدیل شد، آن ها در سال 2014 به لالیگا بازگشتند اما جایگاهی بهتر از پانزدهم به دست نیاوردند. آنها طی 5 سال 9 مربی را روی نیمکت داغ خود داشتند که از جمله آنها می‌توان به کلارنس سیدورف و رکورد تاریخی 2 برد در 15 بازی اشاره کرد. در نهایت آخرین سقوط به دسته دوم در ۲۰۱۸ با شکست ۴-۲ مقابل بارسلونا به ثبت رسید و دپورتیوو لاکرونیا دیگر نتوانست در سطح اول فوتبال اسپانیا حاضر شود.
سقوط تاریخی (۲۰۲۰): سقوط به دسته سوم در میانه همه گیری
آنها در 42 بازی تنها 12 برد کسب کردند و 15 تساوی و 15 شکست سایر نتایج این تیم در سگوندا دیویژن بود. در هفته آخر فصل و در بازی پایانی به دلیل مثبت شدن تست کرونای حریف لغو شد و سایر نتایج باعث سقوط دپورتیوو به سطح سوم فوتبال اسپانیا شد.
عوامل کلیدی در خلق سقوط بی‌نهایت
مدیریت مالی فاجعه بار و سیاستهای لندویرو باشگاه را به ورشکستگی کشاند. در همین میان، فقدان برنامه بلندمدت و ۲۵ مربی بین ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۰ نشاندهنده بی ثباتی استراتژیک بود. سیاست فروش ستاره ها به عنوان مدل درآمدزایی بدون تقویت ترکیب یا حفظ ستاره ها، اسکواد آن ها را از هر بازیکن کارآمد خالی کرد. در نهایت همه گیری کرونا و رسوایی فوئنلابرادا به عنوان آخرین ضربه باعث خلق بدترین روز های دپورتیوو لاکرونیا از 1980 به بعد شد.
راه دشوار بازگشت دپورتیوو لاکرونیا
دپورتیو لاکرونیا بهجای تکیه بر سرمایه گذاری های پرریسک، مسیر بازگشت به لا لیگا را با پایبندی به هویت تاریخی و ساختاری پایدار انتخاب کرده است. همانطور که بناسی میگوید: «ما نمیخواهیم قربانی آرزوهایمان شویم. میخواهیم باشگاهی بسازیم که نه فقط به لالیگا بازگردد، بلکه در آنجا ماندگار شود».
دپورتیوو لاکرونیا با ترکیبی از هویت بازی مشخص، تأکید بر آکادمی و ساختار تیمی منسجم، الگویی نوین برای بازگشت به لا لیگا طراحی کرده است. این باشگاه نه تنها به دنبال صعود است، بلکه میخواهد در لالیگا ماندگار شود.
آنها پس از یک سقوط سخت و طولانی، زیر نظر مالکان جدید، از شر بدهی های خود خلاص شدند، یک پروژه ورزشی درست برای خود تعریف کردند و در حال بهبود زیر ساخت های مالی و فوتبالی خود هستند تا غول روز های دور فوتبال اسپانیا، بالاخره مجددا به رقابت با بزرگان بپردازد.