ژوئن
منچستریونایتد اولین فصل اریک تن هاخ را با کسب مقام سوم و یک جام به پایان رساند، اما کجا می‌تواند در تلاش خود برای تبدیل شدن به رقبای واقعی عنوان قهرمانی پیشرفت کند؟
محمدرضا حیدری,فوتبال لب-فصل اول اریک تن هاخ به عنوان سرمربی منچستریونایتد را باید به طور کلی یک فصل مثبت دید. مطمئناً عالی نبود، اما فراتر از ضربات تلخ منچسترسیتی، لیورپول و برنتفورد و سقوط وحشتناک لیگ اروپا در برابر سویا، بدون شک نشانه‌هایی از پیشرفت وجود داشت.
حتی اگر برای لحظه ای فوتبال واقعی را نادیده بگیرید، تن هاخ در منچستریونایتد با کنار گذاشتن بازیکنانی مانند کاپیتان هری مگوایر و کریستیانو رونالدو قدرت خود را نشان داد. خروج دومی نیز به خوبی روی سرمربی تیم منعکس شد زیرا مهاجم سابق پرتغالی از نظر عملکرد، نگرش و طغیان قابل توجهش در آستانه جام جهانی مشکل ساز شده بود. مرد هلندی همچنین کاری را انجام داد که در آن زمان غیرقابل تصور به نظر می رسید و مارکوس راشفورد را به دلیل یک موضوع انضباطی کنار گذاشت.
البته، اگر یونایتد در این مسیر نشانه‌هایی از بهبود نشان نمی‌داد، آن موقعیت‌ها بسیار بدتر می‌شد. مسلماً، برخی ممکن است پیشنهاد کنند که با توجه به فصل‌های ناامیدکننده لیورپول، چلسی و تاتنهام، در زمینی ضعیف به لیگ قهرمانان اروپا صعود کردند، اما منچستریونایتد 17 امتیاز (75) بیشتر از سال قبل کسب کرد. مجموع آنها آن را به دومین فصل برتر باشگاه از زمان خروج سر الکس فرگوسن تبدیل کرد (در فصل 18-2017 پشت سر 81 امتیاز)، و فراموش نکنیم که آنها همچنین با موفقیت در جام اتحادیه به خشکسالی شش ساله جام پایان دادند.
با این حال، آنها همچنان فصل لیگ برتر را با 14 امتیاز اختلاف نسبت به منچسترسیتی به پایان رساندند. بنابراین، بله، آنها در منچستریونایتد پیشرفت کردند و این قابل بحث نیست. اما این پایان بازی نیست. هنوز کارهای زیادی باید انجام شود تا یونایتد به عنوان رقیب واقع گرای سیتی و به طور بالقوه حتی آرسنال در نظر گرفته شود.
بازیسازی از عقب
تجزیه و تحلیل عادات پاس‌های منچستریونایتد در خارج از خط دفاعی یک موضوع داغ در طول فصل بوده است، اما ارزش آن را دارد که دوباره مورد توجه قرار گیرد، زیرا مسلماً این منطقه‌ای است که آنها می‌توانند حتی بدون انجام کار زیادی به دستاوردهای قابل توجهی برسند.
بسیار خوب، این ممکن است یک برداشت کمی ساده از آنچه برای خرید و ادغام یک دروازه بان جدید لازم است باشد. اکثر کارشناسان و هواداران منچستریونایتد موافق هستند که احتمالاً زمان جدایی از داوید دخیا فرا رسیده است. روی کین معتقد است که آنها باید “به سرعت از او دور شوند”. آنها حتی این فرصت را دارند که این کار را بدون پرداخت پول یا پرداخت دستمزدهای آینده انجام دهند زیرا قرارداد او در پایان ژوئن به پایان می رسد.
تمام سروصداهای تن هاخ پیش از این حاکی از آن بود که او مایل است دخیا باتجربه را حفظ کند و شاید آنها قرارداد جدیدی را منعقد کنند و او را متقاعد کنند که شرایط را به شدت کاهش دهد. اما آنها همچنان باید دروازه بان جدیدی بیاورند که به هر حال با توپ در پایش راحت تر باشد.
دخیا در سطح ساوتهمپتون
دخیا در این فصل 735 پاس در نیم فصل خود به ثبت رساند که 12 درصد از آنها نتوانست به هم تیمی برسد. این ممکن است نگران کننده به نظر نرسد، اما میانگین لیگ برتر 11٪ بود (دروازه بان هایی با حداقل 1000 دقیقه بازی). و برای زمینه بیشتر، آلیسون (5.8٪) و برند لنو (4.8٪) بهترین رکوردهای این فصل را داشتند.
در میان همین گروه از دروازه بانان، 12 نفر میانگین پاس کوتاه تری نسبت به دخیا (29.75 متر) داشتند. این امر نشان دهنده این واقعیت است که او همچنان تمایل به بازی بلند دارد، علیرغم اینکه تن هاخ به وضوح به بازیکنانش دستور می دهد که سعی کنند آن را از عقب بازی کنند. مشاهده اینکه دخیا پاس‌های کوتاه خطرناک‌تر را به‌ویژه پس از ترس یا خطا نادیده می‌گیرد، بسیار عادی شده است.
این بدان معنا نیست که پاس بلند یا مستقیم نمی تواند خطری ایجاد کند. یونایتد در این فصل بیش از هر تیم دیگری در لیگ برتر حملات مستقیم (102) و گل از چنین موقعیت‌هایی (9 گل) را به ثبت رساند، بنابراین مطمئناً دلایلی وجود دارد که گاهی اوقات توپ را سریع به جلو برسانیم. اما عملکرد آنها در این زمینه بیشتر به بازیکنان توپ میانی آنها و افرادی مانند راشفورد مربوط می شود تا دخیا.
جانشین دخیا
بنابراین، منچستریونایتد به دنبال چه کسی می تواند باشد؟ کسی که به شدت با آن مرتبط بوده اند، دیوگو کاستا از پورتو است. این ملی پوش پرتغالی مطمئناً دروازه بان خوبی است و به طور میانگین هر 90 دقیقه 0.6 توپ های بلند را جمع می کند، که او را در رده 24 در میان 158 دروازه بان با حداقل 1000 دقیقه بازی در هفت لیگ برتر اروپایی در فصل گذشته قرار می دهد. او همچنین یک هم تیمی با 92.4 درصد پاس در نیمه خود پیدا می کند که علیرغم میانگین پاس های طولانی بیشتر در 90 دقیقه (14.9 به 13.7) پیشرفت قابل قبولی نسبت به دخیا است.
با این حال، کاستا ارزان نخواهد بود – احتمالاً بیش از 60 میلیون پوند هزینه دارد – و او در حال حاضر در سطح پایین تر از لیگ برتر بازی می کند، بنابراین نتیجه گیری بیش از حد دشوار است. گزینه دیگر می تواند آندره اونانا از اینتر باشد که زیر نظر تن هاخ در آژاکس بازی می کرد. این ملی پوش کامرونی به شدت با نقل مکان های دیگر در انگلیس، یعنی چلسی مرتبط بوده است و شایعه شده است که با قیمتی حدود 50 میلیون پوند در دسترس خواهد بود. اتلتیک روز جمعه ادعا کرد که منچستریونایتد در حال بررسی این بازیکن 27 ساله است.
اونانا پرریسک اما مناسب
اونانا ریسک می کند اما دروازه بان خوبی است که با توپ بازی می کند. در میان همان گروه دروازه‌بانی که قبلاً ذکر شد، فقط 15 نفر توانستند دقت پاس 93.8 درصدی خود را در نیمه‌ی خود بهتر کنند و فقط سه نفر از آنها بر اساس هر 90 دقیقه بیشتر تلاش کردند (27.0). پپ گواردیولا، سرمربی منچسترسیتی، قبل از فینال لیگ قهرمانان اروپا، او را برای تمجید از او متمایز کرد و گفت: «[اینتر] از نظر ظاهری واقعاً خوب عمل کرده است، مهم این نیست که چقدر خوب دفاع می کنند. این خوب است که آنها در انتقال و ارتباط با مهاجمان خوب هستند. آنها روند بسیار خوبی دارند، از اونانا شروع می کنند، یک دروازه بان استثنایی در ترکیب – یکی از بهترین های جهان در حال حاضر.”
شجاعت و اعتماد به نفس اونانا در آن زمان از ویژگی های عملکرد او در آن مسابقه بود که در چند نوبت زمانی که برش از مطبوعات سیتی عبور می کرد، باور قابل توجهی را نشان داد. سبک اونانا برای همه مناسب نیست، به همین دلیل ریگوبرت سونگ، سرمربی کامرون، او را پس از اختلاف نظر در مورد تمایل دروازه بان به ریسک کردن، از جام جهانی به خانه فرستاد. با این حال او می تواند یک تغییر دهنده بازی برای منچستریونایتد باشد.
ضربات ایستگاهی
اگرچه این یک نقطه ضعف شناخته شده برای یونایتد است، بسیاری از مردم ممکن است ندانند که در این فصل چقدر در ضربات ایستگاهی ضعیف بودند. تاثیرگذار بودن در ضربات ایستگاهی ممکن است مانند بازی کردن شدید از عقب، یا خفه کردن حریف با پرس شدید خفه کننده، شیک نباشد، اما بدیهی است که می‌توانند منبعی حیاتی برای گل‌های اضافی باشند.
سیزده تیم از 20 تیم فصل گذشته لیگ برتر موفق به زدن حداقل 10 گل از روی ضربات ایستگاهی شدند. برای منچستریونایتد فقط 5 بود که بدترین رکورد در لیگ برتر بود.
اهداف مورد انتظار آنها (xG) در ضربات ایستگاهی کمی بالاتر بود (9.8)، بنابراین حداقل نشانه‌ای از اتلاف وجود داشت و شما امیدوارید که با گذشت زمان به یک سطح برسد. با این حال، 9.8 xG همچنان چهارمین پایین‌ترین در لیگ برتر بود، بنابراین شانس‌هایی که آنها در این سناریوها ایجاد کردند خیلی زیاد نبود.
علاوه بر این، تنها 14 درصد از کل xG آنها از ضربات ایستگاهی به دست آمد که باز هم بدترین رکورد در بین تمام تیم های این بخش بود. همه تیم‌ها به جز چهار تیم در این معیار به حداقل 20 درصد رسیدند. بنابراین تیم تن هاخ تهدید بسیار کمتری نسبت به بازی آزاد داشت.
متزلزل در دفاع
10 گلی که یونایتد در ست‌پلی دریافت کرد، 4.3 کمتر از xG آنها بود، که نشان می‌دهد دخیا تأثیر مثبتی در اینجا داشته است. اما نمی‌تواند تصادفی باشد که مردان تن هاخ در هر دو انتهای زمین در موقعیت‌های توپ مرده ضعیف بودند.
یک دروازه بان مقتدرتر و یک مدافع میانی بالقوه تقویت شده می تواند در دفاع تاثیرگذار باشد. در حمله، یونایتد ممکن است از تفکر بیشتر در مورد اینکه چه کسی ضربات آزاد مستقیم خود را می زند، سود ببرد. آنها تنها تیمی نبودند که از یک گل گلزنی نکردند. اما آنها دومین شوت (20) را از طریق ضربات آزاد مستقیم به ثبت رساندند، بنابراین یکی از بیهوده ترین شوت ها بودند.
خط آتش
این بخش دوگانه است. اولا، یونایتد باید در استفاده از خلاقیتی که در حال حاضر در اختیار دارد، یعنی گلزنی، بهتر عمل کند. به عنوان مثال، xG آنها برای فصل 68.7 بود. این کمترین میزان در بین تیم هایی بود که در جمع شش تیم برتر قرار گرفتند. به این معنی که یونایتد به سادگی نتوانست موقعیت های باکیفیتی را به نسبت رقبای خود ایجاد کند.
بدتر از آن، آنها xG خود را 10.7 ضعیف کردند، که به این معنی بود که تنها چلسی (-12.1) و اورتون (-11.8) بیش از یونایتد موقعیت هدر دادند. این را می توان بیشتر با رکورد آنها در “شانس های بزرگ” تعریف شده توسط Opta نشان داد. فرصت هایی که از آنها انتظار می رود تبدیل شوند. آنها در 64 درصد از چنین موقعیت هایی شکست خوردند و تنها چهار باشگاه رکورد ضعیف تری در پایان فصل داشتند.
ما قبلاً روی عملکرد ضعیف آنها در ضربات ایستگاهی صحبت کرده بودیم، اما بزرگترین اختلاف در موقعیت های بازی باز بود. در آن شرایط، تنها سیتی (59) xG بیشتری نسبت به یونایتد (56.6) داشت، بنابراین خلاقیت مسئله بزرگی نبود. با این حال، این تنها به 48 گل برای تیم تن هاخ تبدیل شد. قهرمانان 69 را به دست آوردند.
نیاز به مهاجم
ارزش واقعی یک عدد نه واقعی را نشان می دهد. پس جای تعجب نیست که اکثر گمانه زنی های رسانه ای نشان می دهد که اولویت یونایتد در بازار نقل و انتقالات، یک مهاجم جدید است. حتی اگر کیلیان امباپه ظاهراً در دسترس باشد. به نظر می‌رسید هری کین هدف اصلی باشد، اما آخرین گزارش‌ها ورود او را دور از ذهن می‌دانند. نام‌های دیگری که در هفته‌های اخیر به طور مکرر از آنها نام برده می‌شود. راسموس هویلوند از آتالانتا و راندال کولو موانی از اینتراخت فرانکفورت هستند. اما با توجه به ترجیح راشفورد برای بازی از سمت چپ، آنها به حداقل دو مهاجم نیاز دارند.
برونو فرناندز به صورت انفرادی از یک فصل استثنایی لذت برد و پس از شکست در فصل 2021-2022 به بهترین حالت خود بازگشت. ستاره پرتغالی ادعا می کرد که هافبک برجسته لیگ برتر است. کوین دی بروین ممکن بود با 16 پاس منجر به گل پیشتاز باشد. دو برابر فرناندز، اما پاس گل 14.0 xG مرد یونایتد از بازی باز، 2.0 بیشتر از بلژیکی بود و به راحتی بالاترین امتیاز را در بین تمام بازیکنان لیگ برتر داشت. پایان ضعیف توسط هم تیمی ها ظاهرا او را ناامید کرد.
دیگر بازیکنان
اما، در غیر این صورت، یونایتد تعداد کمی سازندگان قابل اعتماد داشت. و همین امر باعث می‌شود که تلاش آنها برای رسیدن به گل قابل انطباق بیشتر قابل درک باشد. جیدون سانچو پس از از دست دادن بخش بزرگی از فصل، کمپین را با خروجی مناسبی به پایان رساند. 0.26 xG پاس گل او در هر 90 دقیقه تنها توسط پنج بازیکن (حداقل 1000 دقیقه بازی) در مسابقات بهتر شد. شواهدی مبنی بر اینکه او در یک سوم پایانی تصمیمات خوبی گرفته است، اگرچه هواداران هنوز از او انتظار بیشتری دارند.
فرد خلاق ترین بازیکن بعدی یونایتد از نظر پاس های xG در 90 (0.19) بود. با توجه به نقش او به عنوان یک بازیکن پشتیبان که احتمالاً ترک می کند، باید کمی نگرانی ایجاد کند. سپس آنتونی (0.14) و هافبک دفاعی کاسیمیرو (0.13) قرار گرفتند.
آنتونی به ویژه با توجه به آنچه که در حمله ارائه کرده است ناامید کننده بوده است. در حالی که او گل های دیدنی به ثمر رسانده و سخت کار می کند. نمی توان هواداران را به خاطر انتظار کمی بیشتر از کسی که تقریباً 100 میلیون پوند هزینه داشت سرزنش کرد. 0.14 xG پاس گل او در هر 90 توسط 47 بازیکن در این فصل بهتر بود. زمانی که داده‌های «مناطق کنترل» نشان می‌دهد که توپ بیشتری نسبت به حریفان خود در آن جناح در نیمه تهاجمی در اختیار دارند. به سختی می‌توان از گزینه اول وینگر راست یونایتد حمایت کرد.
نیاز به حمایت
اما ما به آن کلمه از قبل باز می گردیم: پیشرفت. تن هاخ پیشرفت را به عنوان یک جمع به ارمغان آورده است و همچنین الهام بخش آن در سطح فردی است. راشفورد، فرناندز، آرون وان بیساکا، دیوگو دالوت، ویکتور لیندلوف و آلخاندرو گارناچو همگی در این فصل پیشرفت کرده‌اند. دلیلی وجود ندارد که دیگران – سانچو و آنتونی نمی توانند این موضوع را در دوره بعدی ادامه دهد.
عدم اطمینان در مورد مالکیت ایده آل نیست، به خصوص که می تواند حرکت آنها را در بازار نقل و انتقالات به تاخیر بیندازد. اما برای اولین بار پس از مدت ها احساس می کنید سرمربی مناسب، شایسته و پیشرو است.