بایگانی برچسب: پادکست فوتبالی

الکساندر ایساک دو گل دیگر را در پیروزی 4-0 نیوکاسل یونایتد مقابل تاتنهام به ثمر رساند. اما بازیکن ملی سوئد چقدر خوب است؟

محمدرضا حیدری;فوتبال لب- آنها مهاجمان خود را در نیوکاسل دوست دارند. جکی میلبرن، اندی کول، آلن شیرر. کسانی که گل می زنند تا طرفداران سنت جیمز پارک را روی پا بگذارند، به عنوان ابرقهرمانان آن بخش خاص از شمال شرق انگلیس معرفی می شوند.

الکساندر ایساک و ویلسون

در دو سال گذشته، آن چشم‌های دوست‌داشتنی به کالوم ویلسون و الکساندر ایساک است. که از آغاز فصل 2022-2023 تاکنون 57 گل بین آنها در همه رقابت‌ها به ثمر رسید.

از آنجایی که ویلسون به دلیل مصدومیت قفسه سینه از اوایل فوریه غایب بود، فشار بر الکساندر ایساک برای گام برداشتن وارد شد. و گامی بلند برداشت و بسیار فراتر رفت.

این بازیکن 24 ساله در 6 بازی اخیر خود در لیگ برتر برای نیوکاسل یونایتد هفت گل را زد. اولین گل او به این معنی بود که ایساک پس از شیرر (15 بازی در 1996-1997)، کول (8 در 1993-94) و لس فردیناند (6 بازی در 1995) به چهارمین بازیکنی تبدیل شد که در 6 بازی خانگی پیاپی لیگ برتر برای نیوکاسل گلزنی می کند.

بدون احتساب فصول زمانی که آنها در چمپیونشیپ بودند، الکساندر ایساک هم اکنون اولین بازیکن نیوکاسل است که پس از شیرر در 2003-2004 (28 گل) در تمام رقابت ها در یک فصل بیش از 20 گل به ثمر می رساند.

الکساندر ایساک در برابر تاتنهام

این یک عملکرد کلی عالی برای مردان ادی هاو در برابر اسپرز بود، و به خصوص در مورد دو گل ایساک، احساس اجتناب ناپذیری در مورد آنها وجود داشت.

در بازی خانگی قبلی نیوکاسل، الکساندر ایساک یک توپ را از پشت خط دفاع اورتون تعقیب کرد. مدافعان وحشت زده را کنار زد و شوتش به گوشه دروازه فرو رفت.

او در مقابل اسپرز نیز از توپ های عمقی استفاده کرد. از یک مدافع (در هر دو مورد میکی فن دی فن) فرار کرد و بدون هیاهو، شوت‌های خود را به درون دروازه ویکاریو فرستاد.

تغییر نسبت به فصل قبل

فن دی فن فصل اول فوق العاده ای را در تاتنهام سپری میکند. اما در این موقعیت نادر در موارد متعدد بسیار احمقانه به نظر می رسید. حتی سرعت ریکاوری معروف او برای متوقف کردن ایساک کافی نبود. کسی که به طرز ماهرانه‌ای در گل اول او را کنار زد. همچنین زمان‌بندی دقیقی برای دویدن خود داشت تا برای زدن دومین گل از مدافع هلندی دور بماند.

الکساندر ایساک 21 گل در 34 بازی (30 شروع) در تمام رقابت های این فصل به ثمر رسانده است. با 17 گل در تنها 24 بازی (21 شروع) در لیگ برتر. این به دنبال 10 گل در 22 بازی (17 بازی شروع) در لیگ در اولین فصل او در انگلیس پس از انتقال او از رئال سوسیداد در آگوست 2022 است.

17 گل او در لیگ برتر در این فصل، هم‌اکنون بیشترین گلزنی یک بازیکن سوئدی در یک فصل در این رقابت‌ها به همراه زلاتان ابراهیموویچ برای منچستریونایتد در فصل 2016-2017 است. بنابراین به نظر می‌رسد الکساندر ایساک احتمالاً قبل از پایان رقابت‌ها، این رکورد گل را خواهد شکست.

او در این فصل دقایق بیشتری نسبت به گذشته در لیگ برتر بازی کرده است. همچنین تقریباً به طور کامل در پست مورد علاقه خود به عنوان مهاجم مرکزی بازی میکند.

در طول اولین فصل خود به عنوان راهی برای وارد کردن ایساک و ویلسون به تیم، هاو اغلب سوئدی را در سمت چپ مستقر می کرد.

تمام کننده

ایساک کنترل را در اختیار دارد تا گزینه مفیدی در آنجا باشد، اما این فصل هیچ شکی باقی نگذاشته است که او در بهترین حالت خود در مهاجم نوک است.

به پایان رساندن موقعیت های تک به تک به یک نشانه تجاری برای ایساک تبدیل می شود. او در این فصل انواع گل ها را به ثمر رسانده است.

اولین بار او در بازی روز افتتاحیه استون ویلا در سنت جیمز پارک بود. یک ضربه ایستگاهی خوب، سون باتمن را دید که توپ را به عقب پاس داد تا توپ ایساک برای اولین بار از امیلیانو مارتینز عبور کند. همچنین در تساوی 2-2 مقابل وستهام در ماه اکتبر، دو گل واقعی به نام “شماره 9” به ثمر رسید. یکی از آنها تلاشی مشابه از روی ضربات ایستگاهی تمام شده بود، در حالی که گل دوم او را دید که در محوطه شش قدم منتظر بود تا یک توپ را به گل تبدیل کند.

پیدا کردن فضا

یکی از بزرگترین دارایی های ایساک توانایی او در یافتن فضا است. چه با دویدن از کنار شانه آخرین مدافع یا با ایستادن نسبتاً ثابت و انتظار برای باز شدن فضا در اطراف او.

او این موضوع را در پیروزی خانگی 4-1 مقابل چلسی در نوامبر گذشته به خوبی نشان داد. زمانی که در وسط محوطه جریمه قرار گرفت، کمی حرکت کرد تا فضا برای پاس لوئیس مایلی باز شود. سپس در هنگام حرکت ناگهانی او نهایت استفاده را برد. مدافعان مهمان به او فرصت دادند تا توپ را کنترل کند و از رابرت سانچز عبور کند.

برای تیمی که دقیقاً بازیکنان را به جلو انباشته نمی کند و در محوطه جریمه نمی ریزد، ایساک گل های زیادی را در مناطق مرکزی بین نقطه پنالتی و دروازه به ثمر می رساند.

همانطور که از نقشه منطقه لمسی بازی خود می بینید، نیوکاسل به طور میانگین تنها 29.1 لمس در هر بازی در محوطه جریمه حریف دارد. این هفتمین رتبه برتر در لیگ است، اما با فاصله کمی پس از منچسترسیتی (42.5)، آرسنال (40.6)، لیورپول (38.7) و تاتنهام (37.3)، بنابراین این بر عهده ایساک است که از لحظات معدودی خود به طور کامل استفاده کند.

ایساک همچنین با زدن چهار پنالتی از چهار پنالتی در این فصل لیگ برتر، تمام کردن سنجیده‌ای را به نمایش می گذارد. اما او عملکرد قابل توجهی از گل‌های مورد انتظار غیرپنالتی خود (np xG) ندارد. او 13 گل غیر پنالتی از 12.8 np xG به ثمر رسانده است. اما دارای بهترین گل در هر 90 دقیقه بازیکن در این بخش با 0.86 (دقیقه 160 دقیقه بازی) همراه با کول پالمر و بالاتر از ارلینگ است.

مشارکت در بازیسازی

از بین کسانی که در این فصل حداقل 600 دقیقه در لیگ برتر بازی کرده اند، فقط کریس وود مهاجم سابق ناتینگهام فارست (38.7 درصد) و الیجا آدبایو (32.1 درصد) از لوتون تاون درصد تبدیل شوت بهتری نسبت به ایساک 28.3 درصدی دارند. بازیکن سوئدی بیش از مجموع شوت های هر دوی آنها تلاش کرده است.

فقط هالند (16) بیش از 15 موقعیت بزرگ ایساک را به گل تبدیل کرده است. که به عنوان فرصتی تعریف می شود که بازیکن مهاجم احتمالاً از آن گل می زند. در حالی که بازیکن نیوکاسل 16 موقعیت کمتر (46 به 30)دارد .

مانند هالند، الکساندر ایساک نیز در هر بازی لمس زیادی ندارد. تنها 6 مهاجم در لیگ برتر که حداقل 600 دقیقه در این فصل بازی کرده اند به طور میانگین کمتر از 30.9 لمس او در هر بازی هستند. که دو نفر از آنها هالند (23.7) و اولی واتکینز (29.9) هستند. به نظر می رسد که این به دلیل دستورات هاو باشد زیرا ویلسون هم قبل از مصدومیت خود فقط 33.2 لمس در هر بازی را به طور میانگین انجام می داد.

همانطور که نقشه حرارتی الکساندر ایساک در زیر نشان می‌دهد، او این روزها بیشتر در مرکز قرار می‌گیرد. اما همچنین دوست دارد از کانال چپ وارد شود، که برخی از مقایسه‌ها را با تیری آنری ایجاد میکند. او ممکن است به این سرعت عمل نکند، اما وقتی می‌بینید که الکساندر ایساک به همان شیوه‌ای که هانری با چنین نظمی انجام می‌داد، توپ را با عمد به گوشه دروازه می‌زند، توصیف بسیار مناسبی به نظر می‌رسد.

یک مهاجم کامل

ایساک به خوبی از توپ مراقبت می کند. از میان مهاجمان لیگ برتر که حداقل 200 دقیقه در این فصل بازی می کنند، تنها هالند (5.9) کمتر از 8.3 از دست دادن مالکیت توپ در هر بازی را دارد.

در واقع بازیکنی که در پنج لیگ برتر اروپا بیشتر به ایساک نزدیک است، در واقع ویلسون است. این یا به سازگاری تنظیمات و دستورالعمل های هاو اشاره می کند، یا به استخدام نیوکاسل می گوید که آنها بازیکنی را پیدا کردند که می تواند آنچه را ویلسون به آنها می دهد بازسازی کند همچنین جالب است که هری کین، مهاجم بایرن مونیخ را می بینیم که چندان در این لیست قرار ندارد.

فوتبال چنین است، استعداد هیجان انگیزی که در این بازی ظاهر می شود با شایعات نقل و انتقالاتی مواجه خواهد شد. بیشتر به دلیل گزارش هایی مبنی بر اینکه نیوکاسل ممکن است مجبور شود قبل از خرید در تابستان مجبور به فروش شود. پیشنهاداتی مبنی بر احتمال دور زدن کوسه هایی مانند آرسنال، تاتنهام و چلسی وجود دارد.

السکاندر ایساک مهره کلیدی

سرمربی او اخیراً گفت: “برای اینکه تیمی باشیم که می خواهیم باشیم، باید بهترین بازیکنانمان را حفظ کنیم.” این واضح به نظر می رسد و گزارش ها همچنین حاکی از آن است که نیوکاسل قصد ندارد برای ایساک پیشنهادی قبول کند. در حالی که خود بازیکن آرام و خوشحال به نظر می رسد.

و چرا او نخواهد بود؟ نیوکاسل هنوز شانس زیادی برای صعود مجدد به اروپا دارد، در حالی که او در تیمی بازی می کند که مناسب اوست و برای هوادارانی که او را می ستایند.

او پس از حضور در بوروسیا دورتموند و رئال سوسیداد، با تجربه کمی برای یک بازیکن 22 ساله وارد نیوکاسل شد.

الکساندر ایساک در 24 سالگی دنیا را زیر پای خود دارد. به این ترتیب، انتظار داشته باشید که جهان با آرامش در گوشه دروازه قرار گیرد.

زیدان با وجود اینکه بعد از رئال مادرید مربی تیمی نشد، اما هنوز هم رئال مادرید زیزو، یکی از بهترین تیم‌های دهه اخیر به شمار می‌رود.

محمدرضا حیدری; فوتبال لب- تنها 10 ماه پس از استعفا، زین الدین زیدان به جایگاه خود بر روی نیمکت رئال مادرید بازگشت. جولن لوپتگی و سانتیاگو سولاری پیش از بازگشت زیدان، دوره‌های کوتاهی را به عنوان سرمربی کهکشانی‌ها سپری کردند و احساس ثباتی که رئال نیاز داشت را، نتوانستند در باشگاه حفظ نمایند.

بحران در کهکشانی ها

با این حال، او به تیمی بازگشت که با رفتن کریستیانو رونالدو به یوونتوس، ضعف عظیمی را حس می‌کرد. اما این بار خواسته مدیریت از او، تفاوتی اساسی داشت. تیم پرمهره تا حدودی از اوج دور و جایگزین آن، از او خواسته شد تا بر دوره بلند مدت و جوان‌سازی نظارت کند و این انتقال نسل را برعهده گرفته و توسعه دهد. این موضوع یک قهرمانی دیگر در لیگ به دنبال داشت؛ تا اینکه زیدان دوباره در ماه می 2021 از رئال جدا شد. شاید مهمتر از آن، نظارت او بر پیشرفت مداوم مارکو آسنسیو، فدریکو والورده و وینیسیوس جونیور بود. بازیکنانی که انتظار می‌رفت تیم جدید را رهبری کنند. رئال پس از استعفای مجدد او در بیانیه‌ای اعلام کرد:

زیدان یکی از نمادهای بزرگ رئال مادرید است. میراث او فراتر از آن چیزی است که به عنوان مربی و بازیکن در باشگاه ما به دست آورده است.

سبک بازی

انتخاب‌ها و عملکرد ثابت تیمی، الهام بخش بسیاری از موفقیت‌های رئال در اولین دوره مربیگری زیدان بود. برای مثال، برای هر دو فینال لیگ قهرمانان 2017 و 2018، او از یک ترکیب یازده نفره یکسان استفاده کرد. اندک تفاوت اما، نقش اصلی ایسکو در سال 2018 بود.

اولویت زیدان همچنین، استفاده از بهترین بازیکنان خود تا زمان تاثیرگذاری مثبت در نقش‌های اصلی آن‌هاست. رونالدو شاید یکی از بهترین مهاجمین داخل محوطه جریمه جهان، در دوره‌ای بود که رئال تحت سرمربیگری زیزو قرار داشت. بنابراین او از نقش خود به عنوان یک مهاجم چپ، با تغییر رول به عنوان مهاجم مرکزی به کار گرفته شد و با کمک به بنزما و موقعیت سازی‌ مناسب او، موقعیت شوتزنی را برای خود فراهم می‌نمود.

بنزما نیز از این تغییر پیشرفت کرد. به ایسکو آزادی عمل داد تا از نقش خود به عنوان پست 10 رئال خلاص شود. این موضوع باعث شد تا بازیکن اسپانیایی، مرتباً با بازیکنانی که از عرض استفاده می‌کردند جابجا شده و ایجاد فضا نماید. همچنین این تغییر رول، اغلب به رونالدو فضای بیشتری در مناطق می‌داد. انجام این کار او همچنین، به برتری نفری در برخی شرایط، در مناطق مختلف کمک می‌کرد. استفاده از این تغییرات، منجر به تسلط رئال بر موقعیت‌ها و فضاها، در زمان مالکیت توپ تحت هدایت زیزو شد.

تغییر هنگام بازگشت

پس از بازگشت زیدان، استفاده از نقاط مختلق زمین در اولوبت تاکتیکی تیم قرار گرفت. جدایی رونالدو باعث شد تا بنزما نقش متفاوتی را ایفا کند و دوباره در 4-3-3 قرار گیرد. او گاهی از پست اصلی خود تغییر رول می‌داد تا به میانه زمین بیاید. او در پخش توپ، همچنین شکست خطوط دفاعی حریف و تسلط بیشتر بر یک سوم میانی کمک می‌کرد. اما اغلب از او در کنار رونالدو به بهترین نحو مورد استفاده قرار می‌گرفت. بسیاری از کسانی که به رئال آمدند از جمله، ادن هازارد، رودریگو و وینیسیوس، اغلب در بهترین حالت خود در پست وینگر به تیم کمک می‌کردند. در زمان حمله، ترکیبی آن‌ها با اوورلب مارسلو، کارواخال، لوکاس وازکز و فرلاند مندی، که مدافعان کناری‌شان بودند، باعث فضاسازی و ایجاد موقعیت بر روز خطوط کناری و همچنین نفوذ به داخل محوطه حریف می‌شد.

وظایف هافبک‌های میانی نیز به شکلی ظریف تغییر کرد. دو نفر از میان تونی کروس، کاسمیرو و لوکا مودریچ معمولاً دبل پیوت تشکیل می‌دادند، همانطور که در سه قهرمانی متوالی لیگ قهرمانان اروپا انجام دادند.
اضافه شدن والورده در آن پست‌ها نیز، فضای بیشتری را در اطراف بنزما ایجاد کرد. همچنین برای ترکیب در شرایط نیاز به فضای بیشتر، از ایسکو استفاده می‌شد، همانطور که او قبلا در تغییر فورمیشن رئال به چهار چهار دو از خود نشان داد. هافبک‌های مرکزی نیز از فضا استفاده می‌نمودند و با ورود به محوطه جریمه حریف، ایجاد موقعیت گلزنی می‌کردند. معمولاً از طریق فضای مابین مدافعین این نفوذ صورت می‌گرفت. این موضوع باعث تقسیم تعداد گل‌ها میان همه اسکواد می‌شد و دیگر خبری از کانونی به نام کریستیانو رونالدو وجود نداشت.

زیدان در هنگام پرس و دفاع

میزان اوورلب مدافعان کناری رئال، اهمیت فزاینده‌ای به تعادل دفاعی آنها می‌دهد. کروس، مودریچ و کاسمیرو اغلب در تغذیه مهاجمان، عالی عمل می‌کردند. وقتی حملات شکست می‌خورد، با پرسی سریع در مقابل مدافعان مرکزی‌شان ترکیب می‌شدند تا تلاش برای حمله از روی ضد حمله را خنثی کنند.

هنگامی که آنها چهار چهار دو خود را اتخاذ کردند، موقعیت کروس به سمت چپ و مودریچ به سمت راست، به این معنی بود که نقضه‌های بسیاری از میانه زمین شگل می‌گیرند. همچنین فضا و آزادی عمل بیشتری در بین مهاجمان بوجود می‌آمد. کروس و مودریچ مغز متفکر تمام نقشه‌هایی بودند که توسط مهاجم مربوطه ادامه می‌یافت و یک مدافع کناری با اوورلب در یک سمت و ایسکو در سمت دیگر داشت. این دو هافبک که توسط کاسمیرو همیشه حمایت می‌شدند، در مواقعی که حریف پیش می‌رفت، به طور موثر دفاع می کردند. وجود این دو مدافع کناری، کمک اساسی برای کهکشانی‌ها بود و تقریبا در تمام نقشه‌های تیمی نقش داشتند.

تغییر زیدان به ۳ مهاجم

بازگشت آنها به 4-3-3 در نهایت به تغییر رویکرد ضد پرس آنها کمک کرد. رئال همچنان به شدت و به همان اندازه به پرس ادامه داد و همچنان این کار را با پنج نفر شروع می‌کرد. مدافعان کناری آن‌ها در هنگام بازی در پشت خط میانی، کمتر از آنچه که لازم بود نفوذ می‌کردند، بنابراین حریفان احتمالاً پاس‌های بلند می‌دادند، که منجر به بازپس‌گیری مالکیت رئال در زمین خودی می‌شد، در حالی که زمانی می‌توانستند خیلی نزدیک به دروازه حریف این پرس و بازپس‌گیری را انجام دهند.

از طریق وینگرها، توپ را به مرکز زمین منتقل می‌کردند.در ادامه هافبک‌های میانی وظیفه انتقال توپ از طریق فضای میان مدافعین مرکزی را برعهده داشتند. در حالی که پیش از آن، موج دوم حمله، توسط فولبک‌های پیش تاخته و شماره 10 آن‌ها شکل می‌گرفت. بنابراین آن‌ها چهار نفر بیشتر از قبل در موج بعدی و همچنین بازپس‌گیری توپ داشتند. دفاع بدین صورت بود که پس از رد شدن توپ، مدافعین مرکزی با کمک هافبک‌ها، فضاها را می‌بستند و با پرس به موقع، شرایط را به نفع خود تغییر می‌دادند.

رودری به عنوان بازیکنی در قالب بوسکتس وارد منچسترسیتی شد اما در سال های اخیر اعداد تهاجمی باورنکردنی را ثبت کرد.

محمدرضا حیدری؛ فوتبال لب- شاید به این دلیل است که او اسپانیایی است. شاید این احترامی است که پپ گواردیولا برای او قائل است. به احتمال زیاد، به این دلیل است که او یک هافبک میانی برنده سه گانه، سقوط ناپذیر و توپگیر است.

رودری در طول دوران حرفه ای خود با سرخیو بوسکتس اسطوره بارسلونا مقایسه شده است.

از نظر سبک، البته، شباهت های زیادی وجود دارد. اما حقیقت این است که در حالی که رودری به سیتی آمد تا سوراخ بوسکتس شکل در پازل گواردیولا را پر کند. او به چیزی کاملاً متفاوت تبدیل شد.

او همچنان یک توپگیر نخبه است و هنوز هم در محوطه مقابل مدافعان تیمش رژه می رود. مالکیت توپ را بالا می برد و آن را بین مهاجمان تقسیم می کند. او همچنان مرتباً توپ را از خط دفاعی خارج می‌کند و نقشی کلیدی در ترکیب سیتی بازی می‌کند.

اما عملکرد هجومی او در این فصل افزایش چشمگیری داشته است. رودری با یک گل و یک پاس گل در پیروزی 4-1 مقابل استون ویلا و یک پاس گل دیگر در پیروزی 4-2 در کریستال پالاس ، تعداد گل های خود را در این فصل به 14 رساند.

بهتر از خیلی ها

او با هفت گل و هفت پاس گل، در رده شانزدهم لیگ برتر از نظر تعداد گل‌زنی‌ها قرار دارد. در این فصل، او به طور مستقیم به گل های بیشتری نسبت به مارتین اودگارد (13)، نیکلاس جکسون (12)، برونو فرناندس (12)، لوئیس دیاز (12)، برناردو سیلوا (10) و دژان کولوسفسکی (9) کمک کرد. این لیست ادامه دارد.

بوسکتس چیزهای زیادی بود – از جمله استعدادی نسلی که الهام بخش نسل بعدی هافبک های دفاعی بود – اما او هرگز تهدیدی برای گل نبود. او در 481 بازی حرفه ای خود در لالیگا، تنها 11 گل به ثمر رساند.

رودری زمانی که برای اولین بار به سیتی نقل مکان کرد، بیشتر از این نوع بازیکن بود. او در 97 بازی خود در لالیگا برای ویارئال و اتلتیکو مادرید، تنها 4 گل به ثمر رساند و میانگین 0.9 شوت در 90 دقیقه بازی را به ثمر رساند. در سه فصل کامل حضورش در اسپانیا، میانگین کمتر از یک لمس در محوطه حریف به ازای هر 90 نفر بود.

این در سیتی ادامه یافت، جایی که او در اولین فصل حضورش، تنها سه گل به ثمر رساند. میانگین 0.9 شوت و 1.0 لمس در محوطه جریمه حریف در هر 90 ضربه داشت.

بیشتر از یک هافبک دفاعی

تاثیرات او در محوطه حریف فصل به فصل افزایش یافته است و در فصل 2023-2024 عدد 2.8 در 90 است. او تعداد پاس‌های بیشتری در یک سوم پایانی (13.8)، داشتن ضربات (2.1) بیشتر و ایجاد موقعیت‌های بیشتر در هر 90 (1.5) نسبت به هر فصل دیگری در دوران حرفه‌ای خود دارد.

این بازیکن اسپانیایی همچنین 0.52 گل یا پاس گل به ازای هر 90 گل می دهد. که به راحتی بالاترین میزان او در تاریخ است، و بهتر از هر بازیکن دیگری است. یک نرخ شگفت انگیز برای بازیکنی که هنوز در درجه اول یک هافبک دفاعی است.

مقایسه نقشه لمسی رودری از فصل اول (2019-2019) در سیتی با 2023-24 تصویر قابل توجهی را نشان می دهد. هافبک اسپانیایی در این فصل به طور متوسط ​​20 لمس بیشتر در هر 90 بازی (125.9) نسبت به هر دوره دیگری برای سیتی دارد. چهار منطقه ای که بیشترین افزایش را داشته اند در یک سوم هجومی زمین بوده اند.

همانطور که نقشه لمسی او در زیر نشان می دهد، او به طور متوسط ​​5.4 لمس بیشتر در هر 90 دقیقه در منطقه مهم 14 و 5.2 در 90 در دو نیمه فاصله در هر طرف دارد.

بیشتر هجومی تا دفاعی

او همچنین تقریباً سه برابر بیشتر از اولین فصل حضورش در باشگاه (1.0 در 90) در مجوطه حریف در هر 90 (2.8) لمس می کند. واضح است که او تشویق شده است که بیشتر به مناطق هجومی وارد شود.

سیتی این روزها حتی از زمانی که رودری برای اولین بار به آن پیوست، تسلط بیشتری دارد. و آنها با یک های لاین بازی می‌کنند و درست به سمت زمین پیش می‌روند تا حریف را در نیمه خود نگه دارند.

همانطور که نقشه منطقه لمسی زیر برای کل تیم نشان می دهد، سیتی در موقعیت های مرکزی بسیار بیشتر در رده سوم حمله قرار می گیرد.

به این ترتیب رودری در موقعیت های پیشرفته تری قرار خواهد گرفت.

تغییرات پپ

یکی از تغییراتی که گواردیولا ایجاد کرده این است که رودری دیگر در طول تمرین سیتی وارد خط دفاعی نمی شود. او به قدری در برابر مطبوعات مقاومت می کند که گواردیولا متوجه شد که هیچ فایده ای برای حضور او در خط مقدم حریف وجود ندارد. او همچنین ممکن است رودری را در یک منطقه شلوغ در وسط زمین داشته باشد. در این فصل، گواردیولا رودری را حتی بیشتر جلو برد.

هافبک سیتی در این فصل لیگ برتر را برای تعداد دفعاتی که در زمان مالکیت توپ تحت فشار قرار گرفته است (1075) رهبری می کند. در موقعیت های بازی باز که حداقل یکی از حریف ها در فاصله دو متری قرار دارد، ضریب موفقیت پاس 87.3 درصد را حفظ کرده است.

این دومین بالاترین میزان در بین بازیکنان لیگ برتر است که حداقل 300 پاس با حریف در فاصله 2 متری انجام می دهند، پس از بیلی گیلمور از برایتون (88.4٪). گیلمور این میزان موفقیت را از 361 پاس حفظ کرده است. مرد سیتی با نگاه کردن به میزان موفقیت پاس با حریفی در فاصله 3 متری خود (90.3%) در لیگ برتر پیشتاز است.

اینطور نیست که رودری با پاس‌هایش به خوبی بازی کند. تنها پاسکال گروس (169) در این فصل بیشتر از اسپانیایی (168) در بازی‌های لیگ برتر پاس‌های مترقی داده است. در حالی که رودری 1179 پاس داده است که حداقل دو حریف را دور زده است – 247 پاس بیشتر از هر کس دیگری (یان پل ون هکه). دوم، با 932). او همچنین در این فصل بیش از هر بازیکن دیگری (137) پاس های خط شکن در لیگ قهرمانان اروپا انجام داده است.

یک پاسور مورد اعتماد

همچنین می‌توانیم از معیاری به نام تأثیر پاسور برای اندازه‌گیری میزان خوب پاس‌های یک بازیکن در مقایسه با آنچه که باید از یک پاسور معمولی انتظار داشته باشیم استفاده کنیم.

تاثیر کل پاسور رودری در این فصل 182.1 است – تقریباً دو برابر هر بازیکن دیگری، با گروس (96.4) و اودگارد (80.7) در ردیف بعدی. او همچنین از نظر میانگین تاثیر پاس‌هایش (0.06) از بازیکنان در رتبه اول قرار دارد تا حداقل 500 پاس در این فصل انجام دهد. رودری با پاس های خود در این فصل بیش از هر کس دیگری در لیگ برتر روی بازی ها تأثیر می گذارد.

اگر او را بیش از حد عمق در اختیار داشته باشد، استعداد او هدر می‌رود، و او آنقدر تحت فشار است که گواردیولا از او خواسته حتی بیشتر از گذشته جلوتر برود. نتایج ویرانگر بوده است.

او در لحظات کلیدی جلوی دروازه نقش می بندد، دقیقاً مانند گل برنده فصل گذشته اش در فینال لیگ قهرمانان اروپا. از 14 گل یا پاس گل او در این فصل، 10 گل سیتی را به برد رسانده یا آنها را به تساوی رسانده است، از جمله اولین گل او مقابل ویلا در هفته گذشته. او در اوایل فصل در دقیقه 88 در شفیلد یونایتد گل برتری را به ثمر رساند و همچنین گل های مهمی را هم در خانه و هم در خارج از خانه به چلسی زد.

رودری در این فصل نسبت به هر فصل دیگری در دوران حرفه‌ای خود ریکاوری کمتری (مجموع دفعات بازیابی مالکیت) انجام می‌دهد، با 7.3 در 90. همچنین او میانگین بیش از 9 بازیابی در هر 90 در هر یک از سه فصل گذشته داشته است.

تهاجمی تر از گذشته

با این حال، به طور باورنکردنی، مجموع 195 ریکاوری او بیش از هر بازیکن دیگری در لیگ برتر در این فصل است. او حجم وسیعی از زمین را پوشش می دهد، و از بسیاری جهات، کار بیش از یک بازیکن را انجام می دهد.

رودری هوشمندانه بازی را قطع می‌کند و می‌داند چه زمانی باید خطا کند. او مدت‌هاست که به‌عنوان استاد لیگ برتر در انجام هرچه بیشتر خطاها بدون جریمه مورد تحسین و نفرت قرار میگیرد. اما با وجود زمین‌های زیاد برای جبران دوره‌های ریکاوری‌اش، او بیشتر در سمت اشتباه توپ قرار میگیرد.

که منجر به خطاهای بیشتر و کارت های بیشتر شده است. در حالی که هفت بازی تا پایان فصل 2023-24 باقی مانده است، او در حال حاضر با هشت بازی با بیشترین تعداد زردها در یک فصل برابری کرده است.

بد انضباط مسلما تنها نقص فصل او بوده است. او برای اولین بار در دوران حرفه ای خود در سیتی یک بازی را به دلیل انباشته شدن کارت های زرد از دست داد. و همچنین کارت قرمز و متعاقباً سه جلسه محرومیتی که در مقابل ناتینگهام دریافت کرد وجود داشت.

او در غیر این صورت تقریبا همیشه در دسترس است. این چهار بازی اولین بازی‌هایی بود که او به دلیل محرومیت برای سیتی از دست داد، و از نوامبر 2019 تاکنون حتی یک بازی را به دلیل مصدومیت از دست نداده است. این رکورد در دسترس بودن، او را ارزشمندتر می‌کند، به‌ویژه با توجه به اینکه سیتی در هر چهار بازی بدون او شکست خورد.

مهره کلیدی

گواردیولا بیش از هر بازیکن دیگری در تیم خود به ژنرال هافبک خود متکی است و به راحتی می توان دلیل آن را فهمید.

اما اگرچه آمادگی جسمانی برای رودری مشکلی به نظر نمی‌رسد، چند اشتباه و پاس‌های نابجا مقابل پالاس در روز شنبه رخ داد که نشان می‌دهد او ممکن است آسیب‌های روانی را احساس کند که هرگز نمی‌تواند یک بازی را از دست بدهد.

شاید بتوان این واقعیت را خواند که گواردیولا به محض اینکه سیتی در مقابل ویلا و پالاس 4-1 پیش رفت – در هر نوبت 15 دقیقه مانده به پایان – که قبلا تنها یک بار رودری را از زمین خارج کرده بود – پس از 87 دقیقه در خانه، رودری را تعویض کرد. سرمربی سیتی باید رودری را برای هر بازی آماده و شاداب نگه دارد.

در این فصل، شاهد پیشرفت رودری به هافبک باکس به باکس بودیم. یک ناوشکن در هر دو انتهای زمین؛ و یک پست هشت در حالی که همچنان کارهای شش را انجام می دهد. او از این نظر در فوتبال جهان منحصر به فرد است و اکنون، به معنای واقعی کلمه، شکست ناپذیر است. رودری به چیزی بیش از یک هافبک دفاعی تبدیل شده است.

چلسی در این فصل یکی از بدترین رکوردهای لیگ برتر را با نگاهی تنها به نیمه دوم مسابقات دارد. ما سعی می کنیم بررسی کنیم که در استمفورد بریج چه می گذرد.

محمدرضا حیدری فوتبال لب- در این فصل خیلی چیزها برای چلسی اشتباه شده است. ساوی آخر هفته گذشته به برنلی فقط آخرین نادر است، اما ممکن است کمترین اتفاق باشد.

در مقابل دیگر مبارزان سقوط ناتینگهام فارست، اورتون و برنتفورد شکست خورده اند و نتیجه شنبه در خانه مقابل برنلی حتی یک شکست هم نبود.

پس از اینکه کول پالمر با یک پنالتی که به دلیل خطای انجام شده که باعث شد لورنز آسینیون کارت زرد دوم را دریافت کند. چلسی را 1-0 جلو انداخت، به نظر نمی رسید مسیر زیادی برای بازگشت به بازی برای میهمان وجود داشته باشد. تیم وینسنت کمپانی با کسب تنها یک امتیاز از یک موقعیت باخت در تمام فصل – کمتر از هر تیم دیگری در لیگ برتر، وارد بازی شد.

با این حال، برنلی درست پس از شروع بازی، توسط جاش کالن بازی را به تساوی کشاند و سپس برای دومین بار به بازی برگشت. این بار، پس از اینکه پالمر ماهرانه دوباره چلسی را جلو انداخت، دارا اوشی با ضربه سر ضعیف به سمت جورجه پتروویچ به تساوی رسید.

پایان بد

و این برنلی 10 نفره بود و نه میزبان پرهزینه آنها که به کسب یک پیروزی نزدیک شد. در دقیقه 88، جی رودریگز یک ضربه سر را از روی کرنر به تیر افقی دروازه کوبید و سپس ریباند را به اوت زد.

نکته نگران کننده برای چلسی این است که این تسلیم شدن در نیمه دوم یک اتفاق جدید یا غافلگیرکننده نیست.

تنها شفیلد یونایتد و برنلی در نیمه دوم مسابقات لیگ برتر در این فصل رکورد ضعیف تری نسبت به چلسی دارند. شاگردان مائوریسیو پوچتینو از 28 نیمه دوم خود فقط 7 نیمه را برنده شده اند. اگر امتیازات نیمه دوم فقط در نظر گرفته می شد، چلسی در این فصل فقط 27 امتیاز داشت و در رده هفدهم لیگ برتر قرار می گرفت.

تفاوت با دیگران

البته، داشتن یک رکورد ضعیف فقط بعد از نیمه استراحت لزوماً مشکلی نیست. منچسترسیتی تنها در 16 بازی از 30 نیمه دوم خود در این فصل “برنده” شده است و نتایج آنها بر اساس بازی های نیمه دوم فقط 55 امتیاز بوده است – 15 امتیاز کمتر از لیورپول. در جدول واقعی لیگ، سیتی با صدر جدول یورگن کلوپ هم سطح است و بسیار در رقابت قهرمانی است.

واقعیت این است که سیتی به اندازه سایر تیم‌ها نیازی به برد در نیمه دوم ندارد، زیرا آنها اغلب در وقت استراحت پیش هستند. آنها در این فصل در بیشتر بازی های لیگ برتر (15) نسبت به هر تیم دیگری در زمان استراحت پیشتاز بوده اند.

اما در حالی که چلسی رکورد خوبی در نیمه اول دارد و در 28 بازی خود سه بار در نیمه اول شکست خورد. مجموع 9 برتری آنها در نیمه اول برای جبران رکورد وحشتناک آنها پس از استراحت کافی نیست. .

چلسی همیشه بازنده

در نیمه‌های دوم بازی‌های خود در این فصل، و همچنین «شکست» 2-1 مقابل برنلی 10 نفره، باخت 2-1 به برنتفورد و لوتون و باخت 2-0 از اورتون بوده است. چلسی در تمام این بازی‌ها در نیمه اول یا برتر بود یا مساوی بود. هنگامی که حریفان به آنها حمله می کنند، آنها اغلب در هم می ریزند.

پوچتینو پس از تساوی روز شنبه مقابل برنلی ناله کرد: «برای آنها خیلی آسان بود که به یک سوم آخر ما برسند. ما در بازی باز و دفاع از ضربات ایستگاهی به اندازه کافی تهاجمی نبودیم. ما باید مانند یک تیم پیشرفت کنیم و رقابتی تر باشیم.”

دلیل نمایش ضعیف چیست؟

صدمات مشکل بزرگی بوده است. چلسی بیش از سایر تیم‌ها آسیب دیده‌اند و بازیکنان تیم اصلی مانند کریستوفر انکونکو، بن چیلول، ریس جیمز، مارک کوکورلا و ترووه چالوبا همگی بیشتر فصل را از دست داده‌اند. پوچتینو این هفته اعتراف کرد که بعید است نکونکو در این فصل دوباره بازی کند.

همچنین این واقعیت وجود دارد که تیم پوچتینیو به سرعت جمع شد. با تعداد زیادی بازیکنان جوان اضافه شده و تیم کاملاً فاقد تجربه است – به خصوص در زمینه تمام مصدومیت های آنها.

نتیجه این است که آبی ها در این فصل جوان‌ترین نیمکت‌های تعویضی را در بین تمام تیم‌های لیگ برتر داشته است. بازیکنان روی نیمکت آنها میانگین سنی فقط 22 سال و 129 روز داشته اند که بهترین بخش آن 2 سال جوانتر از هر تیم دیگری است (لیورپول دومین جوان را با 23 سال و 361 روز داشته است).

اما با وجود این، چلسی هنوز تیم بسیار قدرتمندی دارد و حتی جوانان آن بسیار بسیار خوب، دستمزد خوب و ارزش پول زیادی دارند. برای مثال، در روز شنبه، در حالی که برنلی به سراغ رودریگز 34 ساله می رفت که در 96 بازی اخیر خود در لیگ برتر 5 گل زد. جاش براونهیل، چارلی تیلور و جوی گادموندسون، چلسی رحیم استرلینگ و نونی مادوکه را به خدمت گرفت.

اینطور نبود که چلسی بازی را با تیمی وحشتناک به پایان برساند. آنها هنوز دو هافبک 100 میلیون پوندی انزو فرناندز و مویس کایسدو داشتند. هم زمان یک خط حمله جلوی گران قیمت در پالمر، نیکلاس جکسون و میخایلو مودریک داشتند. آنها هنوز هم یک دفاع داشتند که در مجموع بیش از 150 میلیون پوند هزینه داشت. این گروهی نبود که برنلی باید مقابل آن شانس می آورد، به خصوص یک گل و یک بازیکن که اخراج شد.

مشکل کجاست؟

بنابراین، شاید مسئله نگرش باشد. پالمر مطمئناً فکر می کند که این یک عامل مؤثر است.

«ضعیف است. این هافبک پس از تساوی برنلی گفت: این نمی تواند اتفاق بیفتد، به خصوص وقتی آنها به 10 نفر می رسند. «اتاق رختکن واقعاً خراب است. وقتی آنها به ده نفر رسیدند، ما یک بر صفر پیش بودیم و خیلی راحت شدیم. همین داستان، هر هفته خودمان را می کشیم. این باید از ما به عنوان بازیکن بهتر شود.”

پس شاید آنچه ما شاهد آن هستیم نتیجه تیمی است که خیلی سریع ساخته شد. شما نمی توانید راه خود را صرف داشتن روحیه تیمی سریع کنید که بهترین تیم تاتنهام پوچتینو بر اساس آن ساخته شد. این زمان می برد، بنابراین منطقی است که بگوییم آنچه چلسی و پوچتینو به آن نیاز دارند زمان و صبر است.

اما هنوز هم نیاز به یک بهبود آشکار در آینده نزدیک وجود دارد. اگر چلسی در نیمه دوم بازی های خود “بازنده” باشد، نمی تواند راه خود را به نیمه اول و احتمالاً در رقابت های اروپایی باز کند.