مارس
آروین منصوری، فوتبال‌لب – زمانی که منچستریونایتد از برنامه‌های بزرگ خود برای یک استادیوم جدید با ظرفیت یکصدهزار نفر رونمایی کرد، اولین نگاه به این پروژه بلندپروازانه 2 میلیارد پوندی (2.6 میلیارد دلاری) ارائه شد.
سر جیم رتکلیف، مالک مشترک یونایتد، گفت: “وقتی به پاریس می‌روید، از برج ایفل دیدن می‌کنید. همه کسانی که به منچستریونایتد و فوتبال علاقه دارند، می‌خواهند بیایند و از این استادیوم دیدن کنند. این بزرگترین استادیوم فوتبال جهان خواهد بود”.
این طرح، شامل سه برج الهام‌گرفته از سه‌گانه شیطان سرخ روی نشان باشگاه است. یک پوشش چتری بزرگ برای استادیوم و یک میدان عمومی بیرونی، که «دو برابر میدان ترافالگار» است.
منچستریونایتد امیدوار است که راه تیم‌های دیگر لیگ برتری مانند تاتنهام هاتسپر و اورتون را، که اخیراً درحال اجرای طرح‌های جدید استادیوم خود هستند، ادامه دهد.
با این حال، همیشه اینطور نیست. چنین پروژه‌هایی گاهی هرگز به واقعیت تبدیل نمی‌شوند. به نقشه چلسی برای زمینی در بقایای نیروگاه Battersea یا “سفینه فضایی” لیورپول در استنلی پارک فکر کنید. برخی ساخته شدند اما در نهایت در مقایسه با طرح اولیه بسیار متفاوت به نظر می‌رسند.
خلاصه‌ای تصویری از پیشنهادهای استادیوم قابل توجه در طول سال‌ها برای شما جمع آوری شده. فهرست ما جامع نیست و ما نمونه‌هایی را انتخاب کردیم که در آن تصاویر در دسترس هستند. جزئیات آنچه ارائه شد و در نهایت چه چیزی اجرا شده است.
استادیوم چلسی
چلسی بیش از یک دهه است که به دنبال توسعه مجدد استمفورد بریج، استادیوم خانگی خود از زمان تأسیس در سال 1905 است. وگرنه به یک استادیوم جدید نقل مکان خواهد کرد.
باشگاه غرب لندنی می‌داند که به استادیوم بزرگ‌تری نیاز دارد. زیرا ظرفیت چهل هزار نفری آنها به این معنی است که آنها اکنون از رقبای خود عقب‌تر هستند. نگاه حسادت‌آمیزی به جانشین تاتنهام برای وایت هارت لین در شمال پایتخت وجود دارد.
تحت هدایت رومن آبراموویچ، مالک قبلی چلسی، آنها در سال 2012 پیشنهاد رسمی خرید دریافت کردند. سایت نیروگاه Battersea، در فاصله کمی از استمفورد بریج، اما در سمت دیگر رودخانه تیمز. طرح‌هایی برای یک استادیوم شصت هزار نفری ارائه شد. در این طرح‌ها، جنبه‌های تاریخی نیروگاه را که در دهه 1980 تعطیل شده بود، از جمله چهار دودکش آن را حفظ می‌شد.
با این حال، این آثار طراحان، تنها پس از انتخاب یک کنسرسیوم مالزیایی به عنوان برندگان پروژه، پدیدار شد. بعداً یک خرید 400 میلیون پوندی (517 میلیون دلار به نرخ ارز فعلی) منطقه را تکمیل کرد. آن را به فضایی جدید با آپارتمان‌ها، مغازه‌ها و رستوران‌ها تبدیل کرد.
تغییر مالکیت و تردید در آینده استادیوم
پس از شکست در پروژه نیروگاه برق Battersea، چلسی برنامه‌های خود را برای یک “کلیسای جامع فوتبال” 60،000 نفری در سایت استمفورد بریج ارائه کرد. گفته میشود این طرح توسط شرکت معمار Herzog & de Meuron الهام گرفته از طراحی کلیسای وست مینستر” است.
مجوز برنامه‌ریزی تامین شد اما این پروژه در سال 2018 به حالت تعلیق درآمد. زمانی که ویزای جدیدی از سوی دولت بریتانیا در میان تنش‌های دیپلماتیک با کشور روسیه، برای آبراموویچ صادر نشد.
این باشگاه متعاقباً در سال 2022 به کنسرسیوم Todd Boehly/Clearlake فروخته شد و استادیوم همچنان یک مشکل برجسته است.
سوال بزرگ برای مالکان جدید چلسی، این است که آیا باید در استمفورد بریج بمانند یا به دنبال شروع دوباره در یک مکان جدید باشند. مانند سایتی که زمانی نمایشگاه ارلز کورت در آن قرار داشت. هر دو چالش‌های لجستیکی عمده‌ای را ارائه می‌دهند.
استادیوم لیورپول
برخلاف چلسی، لیورپول با موفقیت ورزشگاه خود را بازسازی کرد.
ابتدا، گسترش جایگاه اصلی و سپس جایگاه آنفیلد، ظرفیت آنفیلد را از 45،276 به بیش از 61،000 نفر افزایش داد. بدون اینکه تیم مجبور باشد خانه تاریخی خود را ترک کند. با این حال، راه رسیدن به این نقطه طولانی بود. با چندین پروژه مختلف استادیوم پیشنهادی، که در نهایت به فراموشی سپرده شد.
همانطور که در سال 2024 توسط فیل باکینگهام توضیح داده شد. ایده این بود که لیورپول به مکان جدیدی در پارک استنلی منتقل شود. در سال 2002، طرح‌های تمسخرآمیزی از یک استادیوم 55،000 نفری به نام «پری کاسه» ارائه شد. پس از ریک پری، مدیر اجرایی باشگاه در آن زمان، مجوز برنامه ریزی در سال بعد صادر شد. با این امید که لیورپول بتواند در خانه جدید خود برای فصل 06-2005 باشد.
با این حال، مخالفت با برنامه‌های کمپین حفاظت از روستای انگلستان و کمیته اقدام بازسازی آنفیلد باعث تاخیر شد. در همان زمان، ایده اشتراک زمین با رقبای مرسی ساید، اورتون مطرح شد. اما با مخالفت هر دو گروه طرفداران، این پیشنهاد با شکست مواجه شد.
با این حال، لیورپول به برنامه‌های خود برای نقل مکان از آنفیلد ادامه داد. اجاره‌ای 999 ساله در سایت استنلی پارک در سال 2006 مدنظر قرار داده شد.
آنفیلد جدید؟ ماموریت غیرممکن
هنگامی که صاحبان جدید، جورج گیلت و تام هیکس، در سال 2007 وارد شدند. ژیلت با خوشرویی اعلام کرد که کار بر روی یک استادیوم جدید بلافاصله آغاز خواهد شد.
ماه‌ها بعد، مجوز برنامه‌ریزی برای یک مکان 60،000 نفری به نام Stanley Park Stadium صادر شد. این طرح جدید که توسط معماران HKS طراحی شد. لقب «سفینه فضایی» داشت و برنامه این بود که لیورپول تا سال 2011 به آنجا منتقل شود.
با این حال، این زوج آمریکایی پس از تصاحب لیورپولِ پر از بدهی، آن را ترک کردند. آنها نتوانستند 300 میلیون پوند مورد نیاز برای تامین مالی پروژه را تامین کنند. در نهایت با فروختن آنها، برنامه‌ها از بین رفت.
مدت کوتاهی پس از خرید باشگاه در سال 2010، گروه ورزشی Fenway اعلام کرد که قصد دارد آنفیلد را توسعه دهد. با این حال، این خود چالش‌هایی را به همراه داشت. همانطور که قبلاً گزارش شد، غرفه اصلی جدید، که در نهایت در سال 2016 افتتاح شد. شامل سفارشات خرید اجباری بود که توسط شورای شهر لیورپول تایید شد. که ساکنان محلی را مجبور به ترک خانه‌های خود کرد.
سپس به دلیل همه‌گیری کووید-19 و فروپاشی “گروه باکینگهام”، شرکت ساخت‌وساز ناظر بر ساخت، کار در غرفه جاده آنفیلد با تأخیر مواجه شد.
با این حال، با تکمیل آن کارها، لیورپول چهارمین استادیوم پرظرفیت در لیگ برتر را به خود اختصاص داد. این گسترش جریان درآمد آنها را افزایش می‌دهد.
استادیوم اورتون
دورتر از آنفیلد، اورتون برای شروع فصل آینده به ورزشگاه جدید خود نقل مکان خواهد کرد. ورزشگاهی با ظرفیت 52،888 در ساحل براملی مور داک که 760 میلیون پوند برای آن هزینه برداشت.
این به معنای خداحافظی احساسی با گودیسون پارک، خانه 133 ساله آنها و یکی از زمین‌های بزرگ فوتبال انگلیس است.
دن میس، معمار آمریکایی پشت این پروژه، گفته بود که می‌خواهد این احساس را ایجاد کند که این مکان “خارج از گود” است. استادیوم از پارک Oriole؛ در استادیوم بیسبال Camden Yards در شهر بالتیمور ایالات متحده الهام گرفته است.
خانه جدید اورتون شامل یک جایگاه جنوبی با ظرفیت 14،000 نفر است، یک کرانه شیبدار از صندلی‌هایی که هواداران خانگی را در خود جای می‌دهد. به طرفداران مناظر وسیعی از شهر لیورپول را ارائه می‌دهد.
نقل مکان آنها پایان یک سفر طولانی و گاها عذاب آور برای باشگاه است که تقریباً 25 سال پیش آغاز شد.
نقل مکان بالاخره صورت می‌گیرد؟
ابتدا پیشنهادی برای زمینی با ظرفیت 55،000 نفر در کینگز داک (در فاصله کوتاهی از ورزشگاه جدیدشان در جنوب و اکنون محل سالن سرپوشیده M&S Bank Arena) ارائه شد. در سال 2003، زمانی که اورتون نتوانست بودجه لازم را برای این پروژه جمع آوری کند، این پروژه لغو شد.
سپس، طرحی جایگزین برای انتقال به یک استادیوم 50،000 نفری ارائه شد. منطقه کرکبی در حومه شمال شرقی شهر، به عنوان بخشی از مجموعه‌ای بود که شامل یک فروشگاه بزرگ تسکو نیز می‌شد. اما این ایده هرگز محبوبیت نداشت و در سال 2009 توسط دولت بریتانیا رد شد.
همچنین طرحی برای یک زمین جدید در پارک والتون هال ارائه شد. در فاصله کوتاهی از شمال گودیسون، طرح‌هایی که توسط معماران آیدوم طراحی شد، وجود داشت. با این حال، این ایده هرگز به طور جدی مورد توجه قرار نگرفت، زیرا در بین ساکنان محبوبیت نداشت و همچنین به سرمایه گذاری خرده‌فروشی در مکان متکی بود. این پیشنهادها در سال 2016 برای همیشه کنار رفتند.
چند ماه بعد، در حالی که اورتون تحت مالکیت فرهاد مشیری بود، سایت داک براملی مور شناسایی شد. مجوز برنامه‌ریزی در سال 2021 صادر شد.
با این حال، موانعی از جمله تحریم علی‌شیر عثمانوف، توسط دولت بریتانیا (یک شرکت مرتبط با الیگارش روسی 30 میلیون پوند برای اولین گزینه برای نام‌گذاری حقوق استادیوم جدید پرداخت کرده بود، معامله‌ای که می‌توانست به بودجه ساخت و ساز کمک کند).
استادیوم تاتنهام
تاتنهام در آوریل 2019 به زمین جدید خود نقل مکان کرد. مجموعه‌ای پیشرفته که مورد غبطه سایر مالکان باشگاه‌های لیگ برتری است.
اسپرز در حال حاضر نزدیک به 6 میلیون پوند در هر مسابقه به دست می‌آورد. در حالی که وایت هارت لین قدیمی آنها در همان محل در شمال لندن به طور متوسط 1 میلیون پوند در هر بازی خانگی به دست می‌آورد. که بخش قابل توجهی از آن از فروش غذا و نوشیدنی است. همانطور که گزارش شد، استادیوم جدید بیش از هر ورزشگاه لیگ برتر دیگری میله‌های – با پینت‌هایی که به‌سرعت ریخته می‌شوند و آبجو از ته فنجان وارد میشود- بیشتری دارد. تاکید زیادی بر روی «زمان اقامت» شد، مفهوم هوادارانی که زودتر از زمان قبل از مسابقه می‌آیند و بعد از پایان در اطراف استادیوم می‌مانند. که معمولاً به مکان‌های ورزشی آمریکایی شبیه است.
این استادیوم 1.2 میلیارد پوندی همچنین میزبان کنسرت‌ها است (از جمله بیانسه در تابستان امسال) و یک قرارداد 10 ساله برای میزبانی بازی‌های NFL در طول تعطیلات بین‌المللی پاییزی فوتبال وجود دارد. تاتنهام برای هر مسابقه مبلغی اجاره می‌گیرد.
با این حال، در حالی که زمین جدید آنها بدون شک درآمدهای آنها را افزایش داد و جذابیت آنها را برای طرفداران را افزایش داد. خشم طرفداران مسابقه نسبت به افزایش قیمت بلیت،که همچنین با چندین اعتراض در فصل گذشته همراه شد، وجود دارد. با این حال، اسپرز هفته گذشته اعلام کرد که هزینه‌های پذیرش (که در حال حاضر یکی از بالاترین‌ها در کشور است) برای فصل آینده متوقف میشود.
هاتسپر بدنبال خانه‌ی جدید
جابجایی تاتنهام برای اولین بار در سال 2008 با برنامه ریزی اولیه برای نقل مکان برای فصل 13-2012 در نظر گرفته شد.
پس از یک سری تاخیر، تغییر برنامه و پیشنهاد ناموفق برای ورزشگاه در شرق لندن که برای المپیک 2012 ساخته شد (که اکنون میزبان رقبای لیگ برتر وستهام یونایتد است). اسپرز مجوز برنامه‌ریزی برای یک استادیوم جدید در سال 2015، با طرح‌هایی که توسط معماران Populous طراحی و اعطا شد را اجرا کرد.
با این حال، حتی در آن زمان نیز مشکلاتی بود. هزینه پروژه بیش از دو برابر شد، در حالی که تاخیرها باعث شد تا اسپرز تقریباً دو فصل کامل از مسابقات خانگی را در سرتاسر پایتخت در استادیوم ومبلی برگزار کند. در یک مورد، با در دسترس نبودن استادیوم ملی در تاریخ مربوطه، به دلیل برنامه‌ریزی مسابقه بزرگ بوکس همزمان شد. بازی به میلتون کینز، تقریباً 50 مایل دورتر منتقل شد.
استادیوم وستهم یونایتد
وستهم یونایتد پس از رد پیشنهاد اسپرز (که قصد تخریب و ساخت یک استادیوم کاملا جدید را داشتند)، آپتون پارک را در در آگوست 2016 به مقصد خانه بازی‌های المپیک 2012 لندن، که اکنون به عنوان استادیوم لندن شناخته می شود، ترک کرد.
طرح‌هایی از استادیوم جدید در مارس 2013 منتشر شد، اندکی پس از اینکه وستهم با اجاره 99 ساله این مکان موافقت کرد. بیش از 300 میلیون پوند هزینه کرد تا آن را برای فوتبال مناسب کند و در عین حال میزبان مسابقات دو و میدانی باشد. همچنین استادیوم برای کنسرت در تابستان و گاهی اوقات مسابقات لیگ برتر بیسبال نیز برگزار میشود.
پس از انعقاد قرارداد، بوریس جانسون، شهردار وقت لندن و بعداً نخست‌وزیر بریتانیا، در بیانیه‌ای مطبوعاتی با خوشرویی اعلام کرد که «ما در حال تغییر تفکر کسانی هستیم که پیش‌بینی می‌کردند این بنا تبدیل به یک یادگار غبارآلود میشود».
با این حال، بحث‌های زیادی وجود داشت، به طوری که یکی از اعضای شورای محلی آن را به عنوان «معامله قرن» توصیف کرد و آرسن ونگر، سرمربی وقت آرسنال، وستهم برنده لاتاری توصیف کرد.
ناراضی از وضعیت استادیوم خانگی
این به این دلیل است که آرسنال هنگام ساخت استادیوم امارات برای جایگزینی هایبری در دهه گذشته، مجبور بود خودش پول (تقریباً 400 میلیون پوند) را تامین کند. وستهم برای بازی‌های خانگی خود در استادیوم لندن فقط 3 میلیون پوند در سال اجاره می‌دهد و مجبور نیست چیزی را برای هزینه‌های جاری، کم یا زیاد کند. با این حال، آنها هنوز هم تمام پول حاصل از فروش بلیت، به علاوه کسب درآمد از غذا را حفظ می‌کنند.
در حالی که این قرارداد برای مالکان وستهم بسیار مناسب است، هواداران از وضعیت کلی ورزشگاه راضی نیستند. شکایت از جو ضعیف در مقایسه با آپتون پارک، جایی که باشگاه 112 سال در آن بازی کرد. سالن آکوستیکی که برای دو و میدانی ساخته شده مشکل فاصله از زمین را به وجود آورد.
استادیوم آرسنال
آرسنال در سال 2006، هایبری، خانه 93 ساله خود را به مقصد ورزشگاه 60،000 نفری امارات ترک کرد
طبق وب سایت باشگاه، پیشنهادات برای انتقال به یک مکان صنعتی سابق در Ashburton Grove برای اولین بار در سال 1999 اعلام شد. مجوز برنامه ریزی در سال 2002 صادر شد و کار ساخت و ساز دو سال بعد آغاز شد.
با هزینه ساخت 390 میلیون پوند، این ورزشگاه به دومین استادیوم بزرگ لیگ برتر پس از اولدترافورد منچستریونایتد تبدیل شد، اگرچه در حال حاضر پنجمین ورزشگاه است و تاتنهام، وستهم و لیورپول ظرفیت بیشتری دارند.
این استادیوم توسط HOK Sports طراحی شد.
اخیراً بحث های داخلی در مورد گسترش امارات وجود داشته است اما هنوز هیچ برنامه مشخصی ارائه نشده است.
استادیوم برنتفورد
برنتفورد، گریفین پارک، خانه 116 ساله‌شان را ( که معروف است در هر گوشه از اطراف استادیوم یک میخانه وجود داشت) در می 2020 ترک کرد.
آنها به یک مکان جدید 17،250 نفری (که از طرح اولیه 20،000 نفر کمتر است) در خیابان لیونل، با فاصله 20 دقیقه پیاده روی از استادیوم قدیمی خود در غرب لندن نقل مکان کردند. جایی که از زمان صعود به لیگ برتر (در اولین فصل از استفاده از استادیوم) در آنجا بازی کرده‌اند.
زمینی که در حال حاضر به دلیل یک قرارداد حمایت مالی به عنوان استادیوم جامعه Gtech شناخته میشود، توسط معماران AFL طراحی شد.
ریتا اوچوا، معمار اصلی این پروژه، گفت: «ما در یک مسابقه طراحی در سال 2003 برنده شدیم و مجموعه‌ای از طرح‌ها را توسعه دادیم. چند سال بعد، مالکیت باشگاه تغییر کرد و مالک جدید (متیو بنهام) اصرار داشت که ما را در هیئت مدیره نگه دارد و طراحی جدیدی را مطابق با یک طرح تجاری جدید توسعه دهد.”
جان وارنی، مدیر اجرایی، توضیح داد که چگونه “انواع برنامه‌های حواس پرتی در طول سال‌ها” وجود داشته است.
او گفت: “ایده‌ای که طرفدار زیادی داشت، نقل مکان به بازار بین المللی غربی، در فرودگاه هیترو بود. اما خوشبختانه این اتفاق نیفتاد، زیرا ما در فاصله کمتر از یک مایل، از خانه قدیمی خود به خانه جدید خود نقل مکان کرده‌ایم.”
وارنی اضافه کرد که باشگاه می‌خواست با نزدیک کردن جایگاه‌ها به زمین تا حد امکان، صدایی را که جمعیت در پارک گریفین ایجاد می‌کرد، تکرار کند.
استادیوم فولهام
فولهام اولین بازی خود را در کریون کاتیج در ساحل شمالی رودخانه تیمز در سال 1896 انجام داد.
اقدامات برای توسعه مجدد ریورساید استند در سال 2019 آغاز شد، با این امید که در سال 2021 افتتاح شود. با این حال، تاخیرهای مربوط به کووید-19، مشکلات شرکت ساخت و ساز (باکینگهام) و پیچیدگی‌های ناشی از ساخت و ساز درست در کنار رودخانه، باعث شد که جدول زمانی با تاخیر پیش رود.
کار ساخت و ساز اکنون به پایان رسید و نیمکت‌های تماشاچیان در روزهای مسابقه به روی هواداران باز است. همراه با مسیر پیاده روی کنار رودخانه، فضاهای داخلی ورودی عمومی و برخی مناطق مهمان نوازی. با این حال، چندین فضای پذیرایی همچنان در دست ساخت می‌باشد.
طرح‌هایی که توسط Populous (معماران استادیوم اسپرز) ترسیم شد، سروصدا ایجاد کردند. این اولین جایگاهی بود که یک استخر را در طرح گنجانده بود. این استخر بخشی از یک باشگاه سلامتی و تفریحی است که در غرفه قرار دارد.
همچنین شامل «عرشه آسمان» روی پشت بام، رستوران‌های عالی، هتل و امکان تماشای بازی‌ها از پشت کادر مربیان است. این پروژه ظرفیت کریون کاتیج را از5000 به 29،600 نفر افزایش می‌دهد.
شهید خان، مالک و رئیس فولهام، ادعا کرد که “این پروژه تجربه‌ای عالی را به ارمغان می‌آورد، که شبیه هیچ چیز در فوتبال نیست. در لندن یا جاهای دیگر”.
این حال، قیمت‌های نشستن در جایگاه بحث‌برانگیز شد. به طوری که بلیط‌های فصلی غیرشرکتی تا 3000 پوند قیمت دارند، که گران‌ترین در کشور است. بلیط های شرکتی می تواند تا 12،000 پوند قیمت داشته باشد.
استادیوم ولورهمپتون
در سال 2019، وولوز برنامه‌های خود را برای توسعه Molineux، خانه خود از سال 1889، به عنوان بخشی از بازسازی گسترده‌تر ولورهمپتون اعلام کرد.
این می‌تواند ظرفیت را به حدود 50،000 نفر افزایش دهد و شامل یک بانک بزرگ یک طبقه و همچنین غرفه‌های نوساز استند استیو بول و بیلی رایت میشود. با این حال، آن پیشنهادات از آن زمان در دست بررسی هستند و هیچ برنامه فوری در آینده وجود ندارد.
آخرین اشاره باشگاه به تعمیرات استادیوم در سال 2022 بود، زمانی که راسل جونز، مدیرکل بازاریابی و رشد تجاری، درمصاحبه با وب‌سایت رسمی گفت: «اولویت همچنان به این ترتیب باقی می‌ماند؛ شماره یک: تیم، شماره دو: زمین تمرین و شماره سه: ورزشگاه. ما می خواهیم حامیان‌مان به آن افتخار کنند و درک می کنیم که استیو بول نیاز بازسازی دارد.”
استیو بول استند در سال 1979 ساخته شد و پایه‌های آن به عصر ویکتوریا برمی‌گردد. وولوز در سال‌های اخیر مخالف هرگونه توسعه مجدد بوده و بودجه را برای تیم در اولویت قرار داده است. منطق بر این بود که بازسازی استند از زمان بهره‌برداری، به 20 سال زمان برای رسیدن به نقطه سربه‌سر سرمایه احتیاج دارد.
استادیوم منچسترسیتی
سیتی، قهرمان لیگ برتر، در حال افزایش جایگاه شمالی ورزشگاه خود است تا ظرفیت خود را از 53،500 به 60،000 برساند.
این طرح‌ها که توسط افراد مورد تمسخر قرار گرفت، شامل یک نوار آسمانی مشرف به زمین، تجربه پیاده‌روی روی پشت بام استادیوم، منطقه هواداران با ظرفیت 3000 نفر، هتل 400 تختخوابی (بخشی از گروه رادیسون)، فروشگاه و موزه جدید باشگاه است.
جایگاه شمالی بهبودیافته همچنین دارای مناطق مشخص برای طرفداران جوان، منطقه خانوادگی، 3000 صندلی راه آهن (با امکان ایستادن)، سالن غذا، فضای کاری، اتاق‌های مذهبی و مناطق عاری از الکل است. برنامه‌های آزمایشی برای غرفه با ظاهر جدید در ژانویه سال آینده برنامه‌ریزی شد.
توسعه قبلی اتحاد که برای میزبانی بازی های مشترک‌المنافع در سال 2002 به عنوان استادیوم شهر منچستر ساخته شد، 10 سال پیش 6000 صندلی اضافه کرد، انجام شد.
استادیوم کریستال پالاس
پس از بازی در گذشته با ایده بازگشت به خانه اصلی باشگاه، در چند مایلی جنوب لندن در پارک کریستال پالاس، برنامه‌هایی برای توسعه مجدد سلهرست پارک (ایده‌ای که برای اولین‌بار توسط ران نودس، رئیس وقت در دهه 1990 مطرح شد) در سال 2017 اعلام شد.
مرکز اصلی این کار، بازسازی عمده غرفه اصلی بود که برای اولین‌بار در سال 1924 ساخته شد. کارهای مقدماتی تابستان گذشته با هدف شروع ساخت و ساز در پایان این فصل آغاز شد.
پس از تکمیل، شامل سه طبقه صندلی، یک باشگاه جدید، موزه و کافه، با نمای شیشه‌ای خواهد بود که اشاره به نام تیم است و مشرف به ساختمان اصلی کریستال پالاس است. ظرفیت کلی سلهرست پارک از 26،000 نفر به بیش از 34،000 نفر افزایش می‌یابد و جایگاه اصلی خود از 5200 هوادار به 13،500 نفر می‌رسد.
امید وجود دارد این پروژه که توسط گروه معمار KSS طراحی شده است، تا شروع فصل 2027-28 به پایان برسد.
استادیوم استون ویلا
در ماه دسامبر، باشگاه اعلام کرد که قصد دارد منطقه خارج از ویلا پارک را تقویت کند و یک منطقه جدید هواداران به نام انبار ایجاد کند که می‌تواند در طول سال به یک مکان 3500 نفره چند-منظوره تبدیل شود. این پروژه همچنین شامل یک باشگاه بزرگتر، یک میدان بهبود یافته در شمال زمین و یک دفتر فروش بلیط جدید است.
امید است The Warehouse که به گفته باشگاه تبدیل به بزرگترین سالن آبجو در لیگ برتر خواهد شد، در دسامبر سال جاری افتتاح شود.
همه این‌ها پس از آن صورت می‌گیرد که ویلا برنامه‌های خود را برای توسعه خود استادیوم کاهش دهد. پیشنهاد اولیه این بود که بعد از یک کنسرت Foo Fighters در تابستان 2024، جایگاه شمالی تخریب شود و آن را به عنوان بخشی از یک مرکز بازسازی‌شده به نام «ویلا لایو» بازسازی شود که ظرفیت فعلی 42،000 نفر را به بیش از 50،000 نفر می‌رساند.
بودجه آن پروژه حدود 100 میلیون پوند بود، اما با افزایش هزینه‌ها و در میان نگرانی‌ها در مورد حمل و نقل، ویلا تصمیم گرفت در عوض بر روی منطقه خارج از زمین تمرکز کند.
استادیوم ناتینگهام فارست
فارست برای اولین بار در سال 2019 اعلام کرد که قصد دارد زمین شهر را توسعه دهد، با تمرکز بر توسعه مجدد جایگاه پیتر تیلور.
مجموعه‌ای از تاخیرها اتفاق افتاد، به این معنا که هزینه ساخت یک جایگاه جدید سه طبقه با ظرفیت 10،000 صندلی از 80 میلیون پوند به 130 میلیون پوند افزایش یافته است. در طول این مدت، باشگاه این امکان را داشت که ورزشگاهی را که از سال 1898 خانه آنها بود، برای یک ورزشگاه جدید در توتون، در حومه جنوبی شهر، ترک کند.
با این حال، آنها امیدوارند که به زودی آخرین مشکلات را برطرف کنند. در بیانیه باشگاه در این ماه، فارست، که در حال حاضر یک جایگاه مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا را در اختیار دارد، گفت که “چشم انداز مادی” وجود دارد که آنها می‌توانند در فصل آینده کار روی جایگاه را آغاز کنند.
پس از اینکه باشگاه در تابستان گذشته سوئیت‌های مهمان‌نوازی بیشتری را (که از کانتینرهای حمل‌ونقل ساخته شده بودند) اضافه کرد، سیتی گراوند ظرفیت 30،400 نفر را دارد.
استادیوم لسترسیتی
لستر در سال 2023 برای بازسازی استادیوم کینگ پاور و افزایش ظرفیت به 40،000 نفر چراغ سبز نشان داد. محور اصلی این امر، شامل گسترش جایگاه شرقی، افزودن 8000 صندلی بود که سقفی حباب مانند در بالای آن قرار می‌گرفت. همچنین برنامه‌هایی برای یک هتل 220 اتاقه، یک بلوک آپارتمان، یک میدان هواداران و یک فروشگاه خرده‌فروشی، به علاوه یک سالن چند-منظوره سرپوشیده با ظرفیت 6000 وجود دارد.
در ویدئویی که در سال 2021 از این پروژه رونمایی می‌کرد، مجری تلویزیونی، هوادار دوران کودکی لستر و مهاجم سابق باشگاه گری لستر، آن را اقدامی برای حفظ میراث یکی از تعیین‌کننده‌ترین دوره‌های تاریخ لستر توصیف کرد.
با این حال، این پروژه به دلیل افزایش هزینه‌ها، تمرکز اصلی مالکان تایلندی باشگاه بر منافع تجاری در صنعت خرده‌فروشی مسافرتی، مشکلات مالی باشگاه برای بقا در لیگ برتر متوقف شده است.
استادیوم نیوکاسل یونایتد
نیوکاسل در حال بررسی این موضوع است که آیا در سنت جیمزز پارک بماند و استادیوم 52،000 نفری خود را که 133 سال در آن بازی کرده‌اند گسترش دهد یا به لیز پارک در نزدیکی سنت جیمز پارک نقل مکان کنند .
این تصمیم پیچیده است، زیرا امکان دریافت مجوز برنامه ریزی احتمالاً مانعی برای پروژه Leazes Park است.
این اولین بار نیست که نیوکاسل قصد رفتن به این مکان را دارد.
در سال 1997، نیوکاسل طرح‌هایی را برای یک استادیوم 55،000 نفری در قلعه لیز، درست در شمال پارک، ارائه کرد که شامل سقف و زمینی بود که هر دو جمع شونده بودند و به آن لقب «سن سیرو شمال» داده بودند. پس از آن، برنامه این بود که سنت جیمزز پارک به یک سالن سرپوشیده با ظرفیت 12،500 نفر تبدیل شود.
با این حال، مخالفت‌های محلی قابل توجهی برای ساختن پارک شهری عمومی وجود داشت و پیشرفت بیشتری نداشت.
کوئینز پارک رنجرز
QPR بیش از یک دهه است که از جاده لوفتوس که خانه آنها از سال 1917 است دور شده.
زمین آنها 18،439 گنجایش دارد، که از نظر گنجایش، رده چهارم کوچک‌ترین استادیوم در مسابقات درجه دوم را داراست. ورزشگاه‌های دو تیم فولام و برنتفورد از کوئینزپارک‌پی‌آر پیشی گرفته‌اند و اکنون رده چهارمین باشگاه فوتبال غرب لندن از نظر اندازه ورزشگاه (همچنین پس از چلسی) است. مشکل آنها موقعیت زمین در یک منطقه مسکونی فشرده است که به دلیل هزینه و تدارکات برنامه ریزی، هرگونه بازسازی را دشوار می کند.
در سال 2013، QPR برنامه‌هایی را برای یک استادیوم 40،000 نفری در Old Oak Common، در فاصله کوتاهی از شمال ورزشگاه، به عنوان بخشی از بازسازی آن منطقه، شامل 24،000 خانه جدید، یک هتل، دفاتر و رستوران‌ها اعلام کرد.
تونی فرناندز، رئیس باشگاه در آن زمان، گفت: “لوفتوس رود مکان ویژه ای برای باشگاه و هواداران ما است (و همیشه خواهد بود) ، اما ما به بیش از 18،000 ظرفیت نیاز داریم.”
با این حال، آنها برای خرید زمین مورد نظر با Cargiant، یک شرکت فروش خودرو، دچار مشکل شدند.
آنها سپس توسعه مجدد استادیوم لینفورد کریستی، تبدیل یک مکان دو و میدانی در لبه فضای سبز Wormwood Scrubs را به یک استادیوم 30،000 نفری بررسی کردند. این برای صاحبان باشگاه جذاب بود زیرا کمی بیش از نیم مایل از جاده لوفتوس فاصله داشت.
با این حال، تعداد زیادی از طرف‌های علاقه‌مند، بحث‌ها را پیچیده کردند و بیشتر از این پیشرفت نکردند.
پرستموث
همانند QPR، تیم پورتسموث چمپیونشیپی همچنان در استادیوم قدیمی خود، علیرغم تلاش برای جابجایی، بازی می‌کند.
فراتون پارک، زمینی با ظرفیت 21،000 نفر با جوی فوق‌العاده، از سال 1899 خانه آنها بوده است.
طرح های بلندپروازانه ای که در سال 2007 توسط معماران هرتزوگ و دی مورون برای انتقال به یک استادیوم جدید با ظرفیت 36،000 نفر در اسکله شهر در پروژه ای 600 میلیون پوندی طراحی شد، پس از مخالفت شورای محلی و نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا که یکی از پایگاه‌های اصلی خود در جنوب شهر است، هرگز به آجر و ملات تبدیل نشد.
سال بعد، طرح دیگری ارائه شد، این طرح برای “استادیوم روی آب” در جزیره Horsea، که توسط Herzog & de Meuron نیز طراحی شد، که گفت: “به استادیوم فوتبال اجازه می‌دهد تا به نمادی بصری در دروازه شهر تبدیل شود”.
با این حال، مشکلات مالی باشگاه و تنگنای اعتباری آن سال باعث شد که این اتفاق برای باشگاه چیزی بیش از یک رویا باقی نماند.
لوتون تاون
لوتون یکی دیگر از باشگاه‌های EFL است که مدت‌هاست به دنبال یک استادیوم جدید است.
تعدادی از مکان‌های مختلف محلی به‌عنوان جایگزین‌های بالقوه برای جاده Kenilworth با ظرفیت 12،056 نفر ، خانه نامتعارف آنها برای 120 سال شناسایی شده.
یکی از ایده‌هایی که توسط دیوید کوهلر، رئیس وقت باشگاه در سال 1994 مطرح شد، ایجاد یک استادیوم سرپوشیده و چند منظوره با ظرفیت 20،000 نفر بود که او آن را «کوهلردوم» نامید. برای اینکه در نزدیکی تقاطع 10 بزرگراه M1 برای دسترسی آسان با ماشین ساخته شود، در نظر گرفته شده بود که زمین چمن قابل جابجایی داشته باشد که می‌توانست لوتون را به اولین باشگاهی تبدیل کند که از چنین فناوری استفاده می‌کند.
کوهلر با الهام از Pontiac Silverdome در ایالت میشیگان ایالات متحده گفت: “این یک ابداع است که نمادی واقعی از پیشرفت و موفقیت برای لوتون خواهد بود”. با این حال، برنامه ها با مشکل مواجه شدند، زیرا آنها نیاز به گسترش M1 داشتند، که اعطا نشد، و سپس باشگاه نیز با مشکلات مالی مواجه شد.
با گذشت بیش از 30 سال، لوتون همچنان فعالانه به دنبال خروج از Kenilworth Road است و سپتامبر گذشته آنها برداشت‌های طراحان را از یک استادیوم جدید با ظرفیت 25،000 نفر در پاور کورت در مرکز شهر، در کنار ایستگاه راه‌آهن منتشر کردند.
مجوز برنامه ریزی توسط شورای محلی در ماه دسامبر اعطا شد.
این طرح‌ها که توسط معماران Aecom طراحی شده‌اند، شامل یک هتل مجاور و یک مکان موسیقی جدید است.
آکسفورد یونایتد
تیم چمپیونشیپی آکسفورد قصد دارد به یک استادیوم جدید 100 میلیون پوندی در کیدلینگتون، چند مایلی شمال شهر نقل مکان کند. اجاره ورزشگاه سه طرفه کسام (جایی که از سال 2001 در آنجا بوده است) در تابستان 2026 به پایان می‌رسد.
برنامه‌های آکسفورد برای استادیوم 16،000 نفری نیز شامل هتل 180 تختخوابی، رستوران، مرکز کنفرانس، سالن بدنسازی و میدان اجتماعی است.
تیم ویلیامز، مدیر اجرایی: “این استادیوم یک مکان در سطح جهانی خواهد بود.”
آکسفورد هنوز منتظر مجوز برنامه ریزی برای خانه جدید خود است که انتظار می رود در ماه ژوئن ارائه شود.
