Tag Archives: اولدترافورد

آروین منصوری، فوتبال‌لب – زمانی که منچستریونایتد از برنامه‌های بزرگ خود برای یک استادیوم جدید با ظرفیت یکصدهزار نفر رونمایی کرد، اولین نگاه به این پروژه بلندپروازانه 2 میلیارد پوندی (2.6 میلیارد دلاری) ارائه شد.

سر جیم رتکلیف، مالک مشترک یونایتد، گفت: “وقتی به پاریس می‌روید، از برج ایفل دیدن می‌کنید. همه کسانی که به منچستریونایتد و فوتبال علاقه دارند، می‌خواهند بیایند و از این استادیوم دیدن کنند. این بزرگترین استادیوم فوتبال جهان خواهد بود”.

این طرح، شامل سه برج الهام‌گرفته از سه‌گانه شیطان سرخ روی نشان باشگاه است. یک پوشش چتری بزرگ برای استادیوم و یک میدان عمومی بیرونی، که «دو برابر میدان ترافالگار» است.

منچستریونایتد امیدوار است که راه تیم‌های دیگر لیگ برتری مانند تاتنهام هاتسپر و اورتون را، که اخیراً درحال اجرای طرح‌های جدید استادیوم خود هستند، ادامه دهد.

با این حال، همیشه اینطور نیست. چنین پروژه‌هایی گاهی هرگز به واقعیت تبدیل نمی‌شوند. به نقشه چلسی برای زمینی در بقایای نیروگاه Battersea یا “سفینه فضایی” لیورپول در استنلی پارک فکر کنید. برخی ساخته شدند اما در نهایت در مقایسه با طرح اولیه بسیار متفاوت به نظر می‌رسند.

خلاصه‌ای تصویری از پیشنهادهای استادیوم قابل توجه در طول سال‌ها برای شما جمع آوری شده. فهرست ما جامع نیست و ما نمونه‌هایی را انتخاب کردیم که در آن تصاویر در دسترس هستند. جزئیات آنچه ارائه شد و در نهایت چه چیزی اجرا شده است.

استادیوم چلسی

چلسی بیش از یک دهه است که به دنبال توسعه مجدد استمفورد بریج، استادیوم خانگی خود از زمان تأسیس در سال 1905 است. وگرنه به یک استادیوم جدید نقل مکان خواهد کرد.

باشگاه غرب لندنی می‌داند که به استادیوم بزرگ‌تری نیاز دارد. زیرا ظرفیت چهل هزار نفری آنها به این معنی است که آن‌ها اکنون از رقبای خود عقب‌تر هستند. نگاه حسادت‌آمیزی به جانشین تاتنهام برای وایت هارت لین در شمال پایتخت وجود دارد.

تحت هدایت رومن آبراموویچ، مالک قبلی چلسی، آنها در سال 2012 پیشنهاد رسمی خرید دریافت کردند. سایت نیروگاه Battersea، در فاصله کمی از استمفورد بریج، اما در سمت دیگر رودخانه تیمز. طرح‌هایی برای یک استادیوم شصت هزار نفری ارائه شد. در این طرح‌ها، جنبه‌های تاریخی نیروگاه را که در دهه 1980 تعطیل شده بود، از جمله چهار دودکش آن را حفظ می‌شد.

با این حال، این آثار طراحان، تنها پس از انتخاب یک کنسرسیوم مالزیایی به عنوان برندگان پروژه، پدیدار شد. بعداً یک خرید 400 میلیون پوندی (517 میلیون دلار به نرخ ارز فعلی) منطقه‌ را تکمیل کرد. آن را به فضایی جدید با آپارتمان‌ها، مغازه‌ها و رستوران‌ها تبدیل کرد.

تغییر مالکیت و تردید در آینده استادیوم

پس از شکست در پروژه نیروگاه برق Battersea، چلسی برنامه‌های خود را برای یک “کلیسای جامع فوتبال” 60،000 نفری در سایت استمفورد بریج ارائه کرد. گفته می‌شود این طرح توسط شرکت معمار Herzog & de Meuron الهام گرفته از طراحی کلیسای وست مینستر” است.

مجوز برنامه‌ریزی تامین شد اما این پروژه در سال 2018 به حالت تعلیق درآمد. زمانی که ویزای جدیدی از سوی دولت بریتانیا در میان تنش‌های دیپلماتیک با کشور روسیه، برای آبراموویچ صادر نشد.

این باشگاه متعاقباً در سال 2022 به کنسرسیوم Todd Boehly/Clearlake فروخته شد و استادیوم همچنان یک مشکل برجسته است.

سوال بزرگ برای مالکان جدید چلسی، این است که آیا باید در استمفورد بریج بمانند یا به دنبال شروع دوباره در یک مکان جدید باشند. مانند سایتی که زمانی نمایشگاه ارلز کورت در آن قرار داشت. هر دو چالش‌های لجستیکی عمده‌ای را ارائه می‌دهند.

استادیوم لیورپول

برخلاف چلسی، لیورپول با موفقیت ورزشگاه خود را بازسازی کرد.

ابتدا، گسترش جایگاه اصلی و سپس جایگاه آنفیلد، ظرفیت آنفیلد را از 45،276 به بیش از 61،000 نفر افزایش داد. بدون اینکه تیم مجبور باشد خانه تاریخی خود را ترک کند. با این حال، راه رسیدن به این نقطه طولانی بود. با چندین پروژه مختلف استادیوم پیشنهادی، که در نهایت به فراموشی سپرده شد.

همانطور که در سال 2024 توسط فیل باکینگهام توضیح داده شد. ایده این بود که لیورپول به مکان جدیدی در پارک استنلی منتقل شود. در سال 2002، طرح‌های تمسخرآمیزی از یک استادیوم 55،000 نفری به نام «پری کاسه» ارائه شد. پس از ریک پری، مدیر اجرایی باشگاه در آن زمان، مجوز برنامه ریزی در سال بعد صادر شد. با این امید که لیورپول بتواند در خانه جدید خود برای فصل 06-2005 باشد.

با این حال، مخالفت با برنامه‌های کمپین حفاظت از روستای انگلستان و کمیته اقدام بازسازی آنفیلد باعث تاخیر شد. در همان زمان، ایده اشتراک زمین با رقبای مرسی ساید، اورتون مطرح شد. اما با مخالفت هر دو گروه طرفداران، این پیشنهاد با شکست مواجه شد.

با این حال، لیورپول به برنامه‌های خود برای نقل مکان از آنفیلد ادامه داد. اجاره‌ای 999 ساله در سایت استنلی پارک در سال 2006 مدنظر قرار داده شد.

آنفیلد جدید؟ ماموریت غیرممکن

هنگامی که صاحبان جدید، جورج گیلت و تام هیکس، در سال 2007 وارد شدند. ژیلت با خوشرویی اعلام کرد که کار بر روی یک استادیوم جدید بلافاصله آغاز خواهد شد.

ماه‌ها بعد، مجوز برنامه‌ریزی برای یک مکان 60،000 نفری به نام Stanley Park Stadium صادر شد. این طرح جدید که توسط معماران HKS طراحی شد. لقب «سفینه فضایی» داشت و برنامه این بود که لیورپول تا سال 2011 به آنجا منتقل شود.

با این حال، این زوج آمریکایی پس از تصاحب لیورپولِ پر از بدهی، آن را ترک کردند. آن‌ها نتوانستند 300 میلیون پوند مورد نیاز برای تامین مالی پروژه را تامین کنند. در نهایت با فروختن آن‌ها، برنامه‌ها از بین رفت.

مدت کوتاهی پس از خرید باشگاه در سال 2010، گروه ورزشی Fenway اعلام کرد که قصد دارد آنفیلد را توسعه دهد. با این حال، این خود چالش‌هایی را به همراه داشت. همانطور که قبلاً گزارش شد، غرفه اصلی جدید، که در نهایت در سال 2016 افتتاح شد. شامل سفارشات خرید اجباری بود که توسط شورای شهر لیورپول تایید شد. که ساکنان محلی را مجبور به ترک خانه‌های خود کرد.

سپس به دلیل همه‌گیری کووید-19 و فروپاشی “گروه باکینگهام”، شرکت ساخت‌وساز ناظر بر ساخت، کار در غرفه جاده آنفیلد با تأخیر مواجه شد.

با این حال، با تکمیل آن کارها، لیورپول چهارمین استادیوم پرظرفیت در لیگ برتر را به خود اختصاص داد. این گسترش جریان درآمد آن‌ها را افزایش می‌دهد.

استادیوم اورتون

دورتر از آنفیلد، اورتون برای شروع فصل آینده به ورزشگاه جدید خود نقل مکان خواهد کرد. ورزشگاهی با ظرفیت 52،888 در ساحل براملی مور داک که 760 میلیون پوند برای آن هزینه برداشت.

این به معنای خداحافظی احساسی با گودیسون پارک، خانه 133 ساله آنها و یکی از زمین‌های بزرگ فوتبال انگلیس است.

دن میس، معمار آمریکایی پشت این پروژه، گفته بود که می‌خواهد این احساس را ایجاد کند که این مکان “خارج از گود” است. استادیوم از پارک Oriole؛ در استادیوم بیسبال Camden Yards در شهر بالتیمور ایالات متحده الهام گرفته است.

خانه جدید اورتون شامل یک جایگاه جنوبی با ظرفیت 14،000 نفر است، یک کرانه شیبدار از صندلی‌هایی که هواداران خانگی را در خود جای می‌دهد. به طرفداران مناظر وسیعی از شهر لیورپول را ارائه می‌دهد.

نقل مکان آن‌ها پایان یک سفر طولانی و گاها عذاب آور برای باشگاه است که تقریباً 25 سال پیش آغاز شد.

نقل مکان بالاخره صورت می‌گیرد؟

ابتدا پیشنهادی برای زمینی با ظرفیت 55،000 نفر در کینگز داک (در فاصله کوتاهی از ورزشگاه جدیدشان در جنوب و اکنون محل سالن سرپوشیده M&S Bank Arena) ارائه شد. در سال 2003، زمانی که اورتون نتوانست بودجه لازم را برای این پروژه جمع آوری کند، این پروژه لغو شد.

سپس، طرحی جایگزین برای انتقال به یک استادیوم 50،000 نفری ارائه شد. منطقه کرکبی در حومه شمال شرقی شهر، به عنوان بخشی از مجموعه‌ای بود که شامل یک فروشگاه بزرگ تسکو نیز می‌شد. اما این ایده هرگز محبوبیت نداشت و در سال 2009 توسط دولت بریتانیا رد شد.

همچنین طرحی برای یک زمین جدید در پارک والتون هال ارائه شد. در فاصله کوتاهی از شمال گودیسون، طرح‌هایی که توسط معماران آیدوم طراحی شد، وجود داشت. با این حال، این ایده هرگز به طور جدی مورد توجه قرار نگرفت، زیرا در بین ساکنان محبوبیت نداشت و همچنین به سرمایه گذاری خرده‌فروشی در مکان متکی بود. این پیشنهادها در سال 2016 برای همیشه کنار رفتند.

چند ماه بعد، در حالی که اورتون تحت مالکیت فرهاد مشیری بود، سایت داک براملی مور شناسایی شد. مجوز برنامه‌ریزی در سال 2021 صادر شد.

با این حال، موانعی از جمله تحریم علی‌شیر عثمانوف، توسط دولت بریتانیا (یک شرکت مرتبط با الیگارش روسی 30 میلیون پوند برای اولین گزینه برای نام‌گذاری حقوق استادیوم جدید پرداخت کرده بود، معامله‌ای که می‌توانست به بودجه ساخت و ساز کمک کند).

استادیوم تاتنهام

تاتنهام در آوریل 2019 به زمین جدید خود نقل مکان کرد. مجموعه‌ای پیشرفته که مورد غبطه سایر مالکان باشگاه‌های لیگ برتری است.

اسپرز در حال حاضر نزدیک به 6 میلیون پوند در هر مسابقه به دست می‌آورد. در حالی که وایت هارت لین قدیمی آن‌ها در همان محل در شمال لندن به طور متوسط ​​1 میلیون پوند در هر بازی خانگی به دست می‌آورد. که بخش قابل توجهی از آن از فروش غذا و نوشیدنی است. همانطور که گزارش شد، استادیوم جدید بیش از هر ورزشگاه لیگ برتر دیگری میله‌های – با پینت‌هایی که به‌سرعت ریخته می‌شوند و آبجو از ته فنجان وارد می‌شود- بیشتری دارد. تاکید زیادی بر روی «زمان اقامت» شد، مفهوم هوادارانی که زودتر از زمان قبل از مسابقه می‌آیند و بعد از پایان در اطراف استادیوم می‌مانند. که معمولاً به مکان‌های ورزشی آمریکایی شبیه است.

این استادیوم 1.2 میلیارد پوندی همچنین میزبان کنسرت‌ها است (از جمله بیانسه در تابستان امسال) و یک قرارداد 10 ساله برای میزبانی بازی‌های NFL در طول تعطیلات بین‌المللی پاییزی فوتبال وجود دارد. تاتنهام برای هر مسابقه مبلغی اجاره می‌گیرد.

با این حال، در حالی که زمین جدید آن‌ها بدون شک درآمدهای آن‌ها را افزایش داد و جذابیت آن‌ها را برای طرفداران را افزایش داد. خشم طرفداران مسابقه نسبت به افزایش قیمت بلیت،که همچنین با چندین اعتراض در فصل گذشته همراه شد، وجود دارد. با این حال، اسپرز هفته گذشته اعلام کرد که هزینه‌های پذیرش (که در حال حاضر یکی از بالاترین‌ها در کشور است) برای فصل آینده متوقف می‌شود.

هاتسپر بدنبال خانه‌ی جدید

جابجایی تاتنهام برای اولین بار در سال 2008 با برنامه ریزی اولیه برای نقل مکان برای فصل 13-2012 در نظر گرفته شد.

پس از یک سری تاخیر، تغییر برنامه و پیشنهاد ناموفق برای ورزشگاه در شرق لندن که برای المپیک 2012 ساخته شد (که اکنون میزبان رقبای لیگ برتر وستهام یونایتد است). اسپرز مجوز برنامه‌ریزی برای یک استادیوم جدید در سال 2015، با طرح‌هایی که توسط معماران Populous طراحی و اعطا شد را اجرا کرد.

با این حال، حتی در آن زمان نیز مشکلاتی بود. هزینه پروژه بیش از دو برابر شد، در حالی که تاخیرها باعث شد تا اسپرز تقریباً دو فصل کامل از مسابقات خانگی را در سرتاسر پایتخت در استادیوم ومبلی برگزار کند. در یک مورد، با در دسترس نبودن استادیوم ملی در تاریخ مربوطه، به دلیل برنامه‌ریزی مسابقه بزرگ بوکس همزمان شد. بازی به میلتون کینز، تقریباً 50 مایل دورتر منتقل شد.

استادیوم وستهم یونایتد

وستهم یونایتد پس از رد پیشنهاد اسپرز (که قصد تخریب و ساخت یک استادیوم کاملا جدید را داشتند)، آپتون پارک را در در آگوست 2016 به مقصد خانه بازی‌های المپیک 2012 لندن، که اکنون به عنوان استادیوم لندن شناخته می شود، ترک کرد.

طرح‌هایی از استادیوم جدید در مارس 2013 منتشر شد، اندکی پس از اینکه وستهم با اجاره 99 ساله این مکان موافقت کرد. بیش از 300 میلیون پوند هزینه کرد تا آن را برای فوتبال مناسب کند و در عین حال میزبان مسابقات دو و میدانی باشد. همچنین استادیوم برای کنسرت در تابستان و گاهی اوقات مسابقات لیگ برتر بیسبال نیز برگزار می‌شود.

پس از انعقاد قرارداد، بوریس جانسون، شهردار وقت لندن و بعداً نخست‌وزیر بریتانیا، در بیانیه‌ای مطبوعاتی با خوش‌رویی اعلام کرد که «ما در حال تغییر تفکر کسانی هستیم که پیش‌بینی می‌کردند این بنا تبدیل به یک یادگار غبارآلود می‌شود».

با این حال، بحث‌های زیادی وجود داشت، به طوری که یکی از اعضای شورای محلی آن را به عنوان «معامله قرن» توصیف کرد و آرسن ونگر، سرمربی وقت آرسنال، وستهم برنده لاتاری توصیف کرد.

ناراضی از وضعیت استادیوم خانگی

این به این دلیل است که آرسنال هنگام ساخت استادیوم امارات برای جایگزینی هایبری در دهه گذشته، مجبور بود خودش پول (تقریباً 400 میلیون پوند) را تامین کند. وستهم برای بازی‌های خانگی خود در استادیوم لندن فقط 3 میلیون پوند در سال اجاره می‌دهد و مجبور نیست چیزی را برای هزینه‌های جاری، کم یا زیاد کند. با این حال، آن‌ها هنوز هم تمام پول حاصل از فروش بلیت، به علاوه کسب درآمد از غذا را حفظ می‌کنند.

در حالی که این قرارداد برای مالکان وستهم بسیار مناسب است، هواداران از وضعیت کلی ورزشگاه راضی نیستند. شکایت از جو ضعیف در مقایسه با آپتون پارک، جایی که باشگاه 112 سال در آن بازی کرد. سالن آکوستیکی که برای دو و میدانی ساخته شده مشکل فاصله از زمین را به وجود آورد.

استادیوم آرسنال

آرسنال در سال 2006، هایبری، خانه 93 ساله خود را به مقصد ورزشگاه 60،000 نفری امارات ترک کرد

طبق وب سایت باشگاه، پیشنهادات برای انتقال به یک مکان صنعتی سابق در Ashburton Grove برای اولین بار در سال 1999 اعلام شد. مجوز برنامه ریزی در سال 2002 صادر شد و کار ساخت و ساز دو سال بعد آغاز شد.

با هزینه ساخت 390 میلیون پوند، این ورزشگاه به دومین استادیوم بزرگ لیگ برتر پس از اولدترافورد منچستریونایتد تبدیل شد، اگرچه در حال حاضر پنجمین ورزشگاه است و تاتنهام، وستهم و لیورپول ظرفیت بیشتری دارند.

این استادیوم توسط HOK Sports طراحی شد.

اخیراً بحث های داخلی در مورد گسترش امارات وجود داشته است اما هنوز هیچ برنامه مشخصی ارائه نشده است.

استادیوم برنتفورد

برنتفورد، گریفین پارک، خانه 116 ساله‌شان را ( که معروف است در هر گوشه از اطراف استادیوم یک میخانه وجود داشت) در می 2020 ترک کرد.

آن‌ها به یک مکان جدید 17،250 نفری (که از طرح اولیه 20،000 نفر کمتر است) در خیابان لیونل، با فاصله 20 دقیقه پیاده روی از استادیوم قدیمی خود در غرب لندن نقل مکان کردند. جایی که از زمان صعود به لیگ برتر (در اولین فصل از استفاده از استادیوم) در آنجا بازی کرده‌اند.

زمینی که در حال حاضر به دلیل یک قرارداد حمایت مالی به عنوان استادیوم جامعه Gtech شناخته می‌شود، توسط معماران AFL طراحی شد.

ریتا اوچوا، معمار اصلی این پروژه، گفت: «ما در یک مسابقه طراحی در سال 2003 برنده شدیم و مجموعه‌ای از طرح‌ها را توسعه دادیم. چند سال بعد، مالکیت باشگاه تغییر کرد و مالک جدید (متیو بنهام) اصرار داشت که ما را در هیئت مدیره نگه دارد و طراحی جدیدی را مطابق با یک طرح تجاری جدید توسعه دهد.”

جان وارنی، مدیر اجرایی، توضیح داد که چگونه “انواع برنامه‌های حواس پرتی در طول سال‌ها” وجود داشته است.

او گفت: “ایده‌ای که طرفدار زیادی داشت، نقل مکان به بازار بین المللی غربی، در فرودگاه هیترو بود. اما خوشبختانه این اتفاق نیفتاد، زیرا ما در فاصله کمتر از یک مایل، از خانه قدیمی خود به خانه جدید خود نقل مکان کرده‌ایم.”

وارنی اضافه کرد که باشگاه می‌خواست با نزدیک کردن جایگاه‌ها به زمین تا حد امکان، صدایی را که جمعیت در پارک گریفین ایجاد می‌کرد، تکرار کند.

استادیوم فولهام

فولهام اولین بازی خود را در کریون کاتیج در ساحل شمالی رودخانه تیمز در سال 1896 انجام داد.

اقدامات برای توسعه مجدد ریورساید استند در سال 2019 آغاز شد، با این امید که در سال 2021 افتتاح شود. با این حال، تاخیرهای مربوط به کووید-19، مشکلات شرکت ساخت و ساز (باکینگهام) و پیچیدگی‌های ناشی از ساخت و ساز درست در کنار رودخانه، باعث شد که جدول زمانی با تاخیر پیش رود.

کار ساخت و ساز اکنون به پایان رسید و نیمکت‌های تماشاچیان در روزهای مسابقه به روی هواداران باز است. همراه با مسیر پیاده روی کنار رودخانه، فضاهای داخلی ورودی عمومی و برخی مناطق مهمان نوازی. با این حال، چندین فضای پذیرایی همچنان در دست ساخت می‌باشد.

طرح‌هایی که توسط Populous (معماران استادیوم اسپرز) ترسیم شد، سروصدا ایجاد کردند. این اولین جایگاهی بود که یک استخر را در طرح گنجانده بود. این استخر بخشی از یک باشگاه سلامتی و تفریحی است که در غرفه قرار دارد.

همچنین شامل «عرشه آسمان» روی پشت بام، رستوران‌های عالی، هتل و امکان تماشای بازی‌ها از پشت کادر مربیان است. این پروژه ظرفیت کریون کاتیج را از5000 به 29،600 نفر افزایش می‌دهد.

شهید خان، مالک و رئیس فولهام، ادعا کرد که “این پروژه تجربه‌ای عالی را به ارمغان می‌آورد، که شبیه هیچ چیز در فوتبال نیست. در لندن یا جاهای دیگر”.

این حال، قیمت‌های نشستن در جایگاه بحث‌برانگیز شد. به طوری که بلیط‌های فصلی غیرشرکتی تا 3000 پوند قیمت دارند، که گران‌ترین در کشور است. بلیط های شرکتی می تواند تا 12،000 پوند قیمت داشته باشد.

استادیوم ولورهمپتون

در سال 2019، وولوز برنامه‌های خود را برای توسعه Molineux، خانه خود از سال 1889، به عنوان بخشی از بازسازی گسترده‌تر ولورهمپتون اعلام کرد.

این می‌تواند ظرفیت را به حدود 50،000 نفر افزایش دهد و شامل یک بانک بزرگ یک طبقه و همچنین غرفه‌های نوساز استند استیو بول و بیلی رایت می‌شود. با این حال، آن پیشنهادات از آن زمان در دست بررسی‌ هستند و هیچ برنامه فوری در آینده وجود ندارد.

آخرین اشاره باشگاه به تعمیرات استادیوم در سال 2022 بود، زمانی که راسل جونز، مدیرکل بازاریابی و رشد تجاری، درمصاحبه با وب‌سایت رسمی گفت: «اولویت همچنان به این ترتیب باقی می‌ماند؛ شماره یک: تیم، شماره دو: زمین تمرین و شماره سه: ورزشگاه. ما می خواهیم حامیان‌مان به آن افتخار کنند و درک می کنیم که استیو بول نیاز بازسازی دارد.”

استیو بول استند در سال 1979 ساخته شد و پایه‌های آن به عصر ویکتوریا برمی‌گردد. وولوز در سال‌های اخیر مخالف هرگونه توسعه مجدد بوده و بودجه را برای تیم در اولویت قرار داده است. منطق بر این بود که بازسازی استند از زمان بهره‌برداری، به 20 سال زمان برای رسیدن به نقطه سربه‌سر سرمایه‌ احتیاج دارد.

استادیوم منچسترسیتی

سیتی، قهرمان لیگ برتر، در حال افزایش جایگاه شمالی ورزشگاه خود است تا ظرفیت خود را از 53،500 به 60،000 برساند.

این طرح‌ها که توسط افراد مورد تمسخر قرار گرفت، شامل یک نوار آسمانی مشرف به زمین، تجربه پیاده‌روی روی پشت بام استادیوم، منطقه هواداران با ظرفیت 3000 نفر، هتل 400 تختخوابی (بخشی از گروه رادیسون)، فروشگاه و موزه جدید باشگاه است.

جایگاه شمالی بهبودیافته همچنین دارای مناطق مشخص برای طرفداران جوان، منطقه خانوادگی، 3000 صندلی راه آهن (با امکان ایستادن)، سالن غذا، فضای کاری، اتاق‌های مذهبی و مناطق عاری از الکل است. برنامه‌های آزمایشی برای غرفه با ظاهر جدید در ژانویه سال آینده برنامه‌ریزی شد.

توسعه قبلی اتحاد که برای میزبانی بازی های مشترک‌المنافع در سال 2002 به عنوان استادیوم شهر منچستر ساخته شد، 10 سال پیش 6000 صندلی اضافه کرد، انجام شد.

استادیوم کریستال پالاس

پس از بازی در گذشته با ایده بازگشت به خانه اصلی باشگاه، در چند مایلی جنوب لندن در پارک کریستال پالاس، برنامه‌هایی برای توسعه مجدد سلهرست پارک (ایده‌ای که برای اولین‌بار توسط ران نودس، رئیس وقت در دهه 1990 مطرح شد) در سال 2017 اعلام شد.

مرکز اصلی این کار، بازسازی عمده غرفه اصلی بود که برای اولین‌بار در سال 1924 ساخته شد. کارهای مقدماتی تابستان گذشته با هدف شروع ساخت و ساز در پایان این فصل آغاز شد.

پس از تکمیل، شامل سه طبقه صندلی، یک باشگاه جدید، موزه و کافه، با نمای شیشه‌ای خواهد بود که اشاره‌ به نام تیم است و مشرف به ساختمان اصلی کریستال پالاس است. ظرفیت کلی سلهرست پارک از 26،000 نفر به بیش از 34،000 نفر افزایش می‌یابد و جایگاه اصلی خود از 5200 هوادار به 13،500 نفر می‌رسد.

امید وجود دارد این پروژه که توسط گروه معمار KSS طراحی شده است، تا شروع فصل 2027-28 به پایان برسد.

استادیوم استون ویلا

در ماه دسامبر، باشگاه اعلام کرد که قصد دارد منطقه خارج از ویلا پارک را تقویت کند و یک منطقه جدید هواداران به نام انبار ایجاد کند که می‌تواند در طول سال به یک مکان 3500 نفره چند-منظوره تبدیل شود. این پروژه همچنین شامل یک باشگاه بزرگ‌تر، یک میدان بهبود یافته در شمال زمین و یک دفتر فروش بلیط جدید است.

امید است The Warehouse که به گفته باشگاه تبدیل به بزرگترین سالن آبجو در لیگ برتر خواهد شد، در دسامبر سال جاری افتتاح شود.

همه این‌ها پس از آن صورت می‌گیرد که ویلا برنامه‌های خود را برای توسعه خود استادیوم کاهش دهد. پیشنهاد اولیه این بود که بعد از یک کنسرت Foo Fighters در تابستان 2024، جایگاه شمالی تخریب شود و آن را به عنوان بخشی از یک مرکز بازسازی‌شده به نام «ویلا لایو» بازسازی شود که ظرفیت فعلی 42،000 نفر را به بیش از 50،000 نفر می‌رساند.

بودجه آن پروژه حدود 100 میلیون پوند بود، اما با افزایش هزینه‌ها و در میان نگرانی‌ها در مورد حمل و نقل، ویلا تصمیم گرفت در عوض بر روی منطقه خارج از زمین تمرکز کند.

استادیوم ناتینگهام فارست

فارست برای اولین بار در سال 2019 اعلام کرد که قصد دارد زمین شهر را توسعه دهد، با تمرکز بر توسعه مجدد جایگاه پیتر تیلور.

مجموعه‌ای از تاخیرها اتفاق افتاد، به این معنا که هزینه ساخت یک جایگاه جدید سه طبقه با ظرفیت 10،000 صندلی از 80 میلیون پوند به 130 میلیون پوند افزایش یافته است. در طول این مدت، باشگاه این امکان را داشت که ورزشگاهی را که از سال 1898 خانه آنها بود، برای یک ورزشگاه جدید در توتون، در حومه جنوبی شهر، ترک کند.

با این حال، آنها امیدوارند که به زودی آخرین مشکلات را برطرف کنند. در بیانیه باشگاه در این ماه، فارست، که در حال حاضر یک جایگاه مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا را در اختیار دارد، گفت که “چشم انداز مادی” وجود دارد که آنها می‌توانند در فصل آینده کار روی جایگاه را آغاز کنند.

پس از اینکه باشگاه در تابستان گذشته سوئیت‌های مهمان‌نوازی بیشتری را (که از کانتینرهای حمل‌ونقل ساخته شده بودند) اضافه کرد، سیتی گراوند ظرفیت 30،400 نفر را دارد.

استادیوم لسترسیتی

لستر در سال 2023 برای بازسازی استادیوم کینگ پاور و افزایش ظرفیت به 40،000 نفر چراغ سبز نشان داد. محور اصلی این امر، شامل گسترش جایگاه شرقی، افزودن 8000 صندلی بود که سقفی حباب مانند در بالای آن قرار می‌گرفت. همچنین برنامه‌هایی برای یک هتل 220 اتاقه، یک بلوک آپارتمان، یک میدان هواداران و یک فروشگاه خرده‌فروشی، به علاوه یک سالن چند-منظوره سرپوشیده با ظرفیت 6000 وجود دارد.

در ویدئویی که در سال 2021 از این پروژه رونمایی می‌کرد، مجری تلویزیونی، هوادار دوران کودکی لستر و مهاجم سابق باشگاه گری لستر، آن را اقدامی برای حفظ میراث یکی از تعیین‌کننده‌ترین دوره‌های تاریخ لستر توصیف کرد.

با این حال، این پروژه به دلیل افزایش هزینه‌ها، تمرکز اصلی مالکان تایلندی باشگاه بر منافع تجاری در صنعت خرده‌فروشی مسافرتی، مشکلات مالی باشگاه برای بقا در لیگ برتر متوقف شده است.

استادیوم نیوکاسل یونایتد

نیوکاسل در حال بررسی این موضوع است که آیا در سنت جیمزز پارک بماند و استادیوم 52،000 نفری خود را که 133 سال در آن بازی کرده‌اند گسترش دهد یا به لیز پارک در نزدیکی سنت جیمز پارک نقل مکان کنند .

این تصمیم پیچیده است، زیرا امکان دریافت مجوز برنامه ریزی احتمالاً مانعی برای پروژه Leazes Park است.

این اولین بار نیست که نیوکاسل قصد رفتن به این مکان را دارد.

در سال 1997، نیوکاسل طرح‌هایی را برای یک استادیوم 55،000 نفری در قلعه لیز، درست در شمال پارک، ارائه کرد که شامل سقف و زمینی بود که هر دو جمع شونده بودند و به آن لقب «سن سیرو شمال» داده بودند. پس از آن، برنامه این بود که سنت جیمزز پارک به یک سالن سرپوشیده با ظرفیت 12،500 نفر تبدیل شود.

با این حال، مخالفت‌های محلی قابل توجهی برای ساختن پارک شهری عمومی وجود داشت و پیشرفت بیشتری نداشت.

کوئینز پارک رنجرز

QPR بیش از یک دهه است که از جاده لوفتوس که خانه آنها از سال 1917 است دور شده.

زمین آن‌ها 18،439 گنجایش دارد، که از نظر گنجایش، رده چهارم کوچک‌ترین استادیوم در مسابقات درجه دوم را داراست. ورزشگاه‌های دو تیم فولام و برنتفورد از کوئینزپارک‌پی‌آر پیشی گرفته‌اند و اکنون رده چهارمین باشگاه فوتبال غرب لندن از نظر اندازه ورزشگاه (همچنین پس از چلسی) است. مشکل آن‌ها موقعیت زمین در یک منطقه مسکونی فشرده است که به دلیل هزینه و تدارکات برنامه ریزی، هرگونه بازسازی را دشوار می کند.

در سال 2013، QPR برنامه‌هایی را برای یک استادیوم 40،000 نفری در Old Oak Common، در فاصله کوتاهی از شمال ورزشگاه، به عنوان بخشی از بازسازی آن منطقه، شامل 24،000 خانه جدید، یک هتل، دفاتر و رستوران‌ها اعلام کرد.

تونی فرناندز، رئیس باشگاه در آن زمان، گفت: “لوفتوس رود مکان ویژه ای برای باشگاه و هواداران ما است (و همیشه خواهد بود) ، اما ما به بیش از 18،000 ظرفیت نیاز داریم.”

با این حال، آنها برای خرید زمین مورد نظر با Cargiant، یک شرکت فروش خودرو، دچار مشکل شدند.

آنها سپس توسعه مجدد استادیوم لینفورد کریستی، تبدیل یک مکان دو و میدانی در لبه فضای سبز Wormwood Scrubs را به یک استادیوم 30،000 نفری بررسی کردند. این برای صاحبان باشگاه جذاب بود زیرا کمی بیش از نیم مایل از جاده لوفتوس فاصله داشت.

با این حال، تعداد زیادی از طرف‌های علاقه‌مند، بحث‌ها را پیچیده کردند و بیشتر از این پیشرفت نکردند.

پرستموث

همانند QPR، تیم پورتسموث چمپیونشیپی همچنان در استادیوم قدیمی خود، علی‌رغم تلاش برای جابجایی، بازی می‌کند.

فراتون پارک، زمینی با ظرفیت 21،000 نفر با جوی فوق‌العاده، از سال 1899 خانه آنها بوده است.

طرح های بلندپروازانه ای که در سال 2007 توسط معماران هرتزوگ و دی مورون برای انتقال به یک استادیوم جدید با ظرفیت 36،000 نفر در اسکله شهر در پروژه ای 600 میلیون پوندی طراحی شد، پس از مخالفت شورای محلی و نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا که یکی از پایگاه‌های اصلی خود در جنوب شهر است، هرگز به آجر و ملات تبدیل نشد.

سال بعد، طرح دیگری ارائه شد، این طرح برای “استادیوم روی آب” در جزیره Horsea، که توسط Herzog & de Meuron نیز طراحی شد، که گفت: “به استادیوم فوتبال اجازه می‌دهد تا به نمادی بصری در دروازه شهر تبدیل شود”.

با این حال، مشکلات مالی باشگاه و تنگنای اعتباری آن سال باعث شد که این اتفاق برای باشگاه چیزی بیش از یک رویا باقی نماند.

لوتون تاون

لوتون یکی دیگر از باشگاه‌های EFL است که مدت‌هاست به دنبال یک استادیوم جدید است.

تعدادی از مکان‌های مختلف محلی به‌عنوان جایگزین‌های بالقوه برای جاده Kenilworth با ظرفیت 12،056 نفر ، خانه نامتعارف آنها برای 120 سال شناسایی شده‌.

یکی از ایده‌هایی که توسط دیوید کوهلر، رئیس وقت باشگاه در سال 1994 مطرح شد، ایجاد یک استادیوم سرپوشیده و چند منظوره با ظرفیت 20،000 نفر بود که او آن را «کوهلردوم» نامید. برای اینکه در نزدیکی تقاطع 10 بزرگراه M1 برای دسترسی آسان با ماشین ساخته شود، در نظر گرفته شده بود که زمین چمن قابل جابجایی داشته باشد که می‌توانست لوتون را به اولین باشگاهی تبدیل کند که از چنین فناوری استفاده می‌کند.

کوهلر با الهام از Pontiac Silverdome در ایالت میشیگان ایالات متحده گفت: “این یک ابداع است که نمادی واقعی از پیشرفت و موفقیت برای لوتون خواهد بود”. با این حال، برنامه ها با مشکل مواجه شدند، زیرا آن‌ها نیاز به گسترش M1 داشتند، که اعطا نشد، و سپس باشگاه نیز با مشکلات مالی مواجه شد.

با گذشت بیش از 30 سال، لوتون همچنان فعالانه به دنبال خروج از Kenilworth Road است و سپتامبر گذشته آن‌ها برداشت‌های طراحان را از یک استادیوم جدید با ظرفیت 25،000 نفر در پاور کورت در مرکز شهر، در کنار ایستگاه راه‌آهن منتشر کردند.

مجوز برنامه ریزی توسط شورای محلی در ماه دسامبر اعطا شد.

این طرح‌ها که توسط معماران Aecom طراحی شده‌اند، شامل یک هتل مجاور و یک مکان موسیقی جدید است.

آکسفورد یونایتد

تیم چمپیونشیپی آکسفورد قصد دارد به یک استادیوم جدید 100 میلیون پوندی در کیدلینگتون، چند مایلی شمال شهر نقل مکان کند. اجاره ورزشگاه سه طرفه کسام (جایی که از سال 2001 در آنجا بوده است) در تابستان 2026 به پایان می‌رسد.

برنامه‌های آکسفورد برای استادیوم 16،000 نفری نیز شامل هتل 180 تختخوابی، رستوران، مرکز کنفرانس، سالن بدنسازی و میدان اجتماعی است.

تیم ویلیامز، مدیر اجرایی: “این استادیوم یک مکان در سطح جهانی خواهد بود.”

آکسفورد هنوز منتظر مجوز برنامه ریزی برای خانه جدید خود است که انتظار می رود در ماه ژوئن ارائه شود.

سر جیم رتکلیف به دنبال ساخت یک استادیوم جدید برای منچستر یونایتد است؛ میلیاردر بریتانیایی می خواهد یک “ومبلی شمال” بسازد؛ گروه کاری بازسازی الدترافورد به این نتیجه رسید که ساخت یک استادیوم جدید گزینه ای تحول آمیز تر خواهد بود.

محمدرضا حیدری فوتبال لب- منچستر يونايتد يه استاديوم جديد دارد؟ این چه معنایی برای آینده الدترافورد خواهد داشت؟ و این کار ها چقدر هزینه خواهد داشت ؟ اسکای اسپورتس به سوالات کلیدی نگاه می کند.

آیا منچستریونایتد می تواند استادیوم جدیدی بسازد ؟
روزنامه دیلی تلگراف در ماه فوریه گزارش داد که سر جیم رتکلیف می خواهد یک استادیوم جدید برای منچستریونایتدی بسازد، که 114 سال گذشته را در الدترافورد گذراند.الدترافوردی که نزدیک به 74000 تماشاگر را در خود جای می دهد.

بر اساس این گزارش، این طرح باعث می شود که یونایتد یک “ومبلی شمال” ایجاد کند تا با استادیوم ملی 90000 نفره در شمال لندن رقابت کند.

حالا گروه کار بازسازی الدترافورد این دیدگاه را تأیید کرده است. آنها پشت این ایده هستند که یک ورزشگاه 100 هزار نفره ساخته شود. ورزشگاهی که بزرگترین ورزشگاه انگلستان شود. هنوز زود است که بگوییم این تنها مسیری است که یونایتد طی خواهد کرد. اگرچه این مسیر مورد علاقه برای ایجاد یک ورزشگاه جدید در سطح جهانی با مزایای اضافی آن مانند برگزاری کنسرت است. سایر اعضای گروه کاری ورزشگاه شامل لرد کو ، گری نویل و اندی برنهام، شهردار منچستر بزرگ هستند.

موضع منچستریونایتد در این مورد چیست ؟

بر اساس گزارش اصلی تلگراف، رتکلیف با ایده جابجایی باشگاه مخالف است. اما احساس می کند که هواداران از تغییر ورزشگاه در صورتی که در همین موقعیت مکانی بمانند، حمایت می کنند.

يونايتد حدود 100 هکتار زمين در اطراف اولد ترافورد دارد. 43 هکتار از آن زمين براي توسعه برنامه ریزی می شود. حدود 25 هکتار استفاده نشده و باشگاه احساس ميکند که امکان استفاده بیشتری را دارد.

حالا گروه پروژه استادیوم به این نتیجه رسیده که بهتر است که به جای بازسازی زمین موجود از این زمین ها برای ساخت یک استادیوم کاملا جدید استفاده شود. یونایتد در حال تحقیق در مورد آنچه باشگاه های ورزشی دیگر در سراسر جهان انجام داده اند است. از جمله استادیوم SoFi در لس آنجلس، مکانی که در آن در بازی پیش فصل با آرسنال دیدار کردند این باشگاه چندین جلسه با تیم پشت این توسعه که از طریق سرمایه گذاری خصوصی تامین می شود، در تور ایالات متحده برای یادگیری از این ورزشگاه برگزار کرد.

معماری الدترافورد جدید

به عنوان بخشی از سری آینده فوتبال، جیم هیرین، مدیر شرکت معماری زاها حدید ، گفت که شیوه ای که بارسلونا، رئال مادرید و لیورپول استادیوم های خود را بازسازی کرده اند شیوه ای است که منچستریونایتد باید دنبال کند.

“در اولد ترافورد ، قطعا انتظار دارید که آنها در مورد تغییر هدف فکر کنند و به هیچ جای دیگری نروند. ببینید لیورپول با این تغییرات و ارتقاء های کوچک چه کاری انجام می دهد. این شبیه آینده است”. “می دانم چرا اورتون در حال تغییر ورزشگاه است اما این بیشتر شبیه به روش قدیمی نگاه کردن به استادیوم های جدید است. به ویژه زمانی که شما چیزی دارید که در حال حاضر یک دارایی است.
گری نویل، بخشی از گروه کاری بازسازی اولد ترافورد، در مورد نیاز به بهبود امکانات اولد ترافورد بسیار صریح بوده است. “شاید کاری که لیورپول انجام داده راه پیش رو است”. “اگر کمبود بودجه وجود داشته باشد ، شاید یک یا دو پایه ، کاملا در سطح جهانی ، و دو مورد دیگر در طول پنج تا 10 سال آینده پیگیری شود. اين يه نقشه خواهد بود”

مشکل الدترافورد چیست؟

“اولد ترافورد در حال سقوط است” اولین خط از یک شعار است که طرفداران باشگاه های رقیب به طور مداوم برای اشاره وضعیت بد منچستریونایتد در این فصل استفاده کرده اند.

سقوط استانداردهای ورزشگاه یونایتد به خوبی مستند شده است، آخرین نمونه آن در پی شکست آنها در خانه به آرسنال در ماه مه ، جایی که سقوط آب از طبقات بالایی سوژه شد.

ویدئوهای دیگر از بخش های فرسوده زمین در سال های اخیر به صورت آنلاین منتشر شده است. با وجود اینکه این بزرگترین استادیوم یک باشگاه در انگلستان است، برای میزبانی یورو 2028 انتخاب نشد.

مالکان خائن

“جایگاه اصلی نیاز به تعمیر دارد ، سقف نیز نیاز دارد ،فضای بیرونی استادیوم هم نیاز به تغییرات دارد “. “در مناطق مختلف کمی وضعیت قرمز به نظر می رسد و مسائل اساسی با اولد ترافورد وجود دارد.
“طراحی استادیوم ها از آن زمان تغییر کرده است. از زمان ساخت این استادیوم، جایگاه قرارگیری پا در صندلی ها همان اندازه را دارد.
“این یک استادیوم زیباست ، اما من طرفدار سقف الدترافورد نیستم چون فکر می کنم خیلی پایین است. الدترافورد نباید کوچکتر شود، باید بزرگتر شود.”

نویل در مورد نیاز به بهبود امکانات الدترافورد بسیار صریح بوده است. او در اواخر سال گذشته گفت: من شنيدم که فقط چند صد ميليون پوند در الدترافورد خرج شده این کافی نیست”. “من ترجیح می دهم 200 میلیون پوند برای استادیوم قدیمی خرج کنم و دو بخش از الدترافورد کاملا شگفت انگیز به نظر برسد. مهم است که به جايي که بازي ميکني افتخار کني و الدترافورد يک استاديوم فوق العاده است”.

آخرین باری که باشگاه کارهای بزرگی در اولد ترافورد انجام داد در ماه مه 2006 بود، زمانی که 8000 صندلی به بخش های شمال غربی و شمال شرقی استادیوم اضافه شد. این کار قبل از اینکه خانواده گلیزر کنترل باشگاه را در ژوئن 2005 به دست بگیرند، تایید شد ، به این معنی که هیچ کاری برای بازسازی الدترافورد از زمان مالکیت 19 ساله خانواده گلیزر ها انجام نشد.

باشگاه های دیگر اخیرا چه کارهایی کردند؟

ماندن در همان زمین، حرکتی است که تاتنهام هنگام توسعه استادیوم جدید خود انجام داد. اسپرز در سال 2016 زمین قدیمی خود را در وایت هارت لین ترک کرد و تقریبا سه فصل در ومبلی گذراند، قبل از اینکه در اوایل سال 2019 به مکان جدید 60000 نفره خود بازگردد. یک مسئله این است که اولد ترافورد بین یک خط راه آهن و یک کانال آب واقع شده است، که تدارکات را نسبتا چالش برانگیز می کند. در حالی که برنتفورد موفق به غلبه بر یک چالش مشابه برای استادیوم خود در سال 2020 شد، استادیوم آنها بسیار کوچکتر است و تنها 17000 هوادار را در خود جای می دهد.

بازسازی استادیوم آویوا در دوبلین نیز چالش های مربوط به خط راه آهن را داشت، با یک خط در کنار غرب استادیوم. این بازسازی در سال 2010 تکمیل شد.

هزینه ساخت استادیوم جدید چقدر است؟

طبق گفته مالک اسپرس ، دانیل لیوی در مصاحبه ای در نوامبر 2020 ، استادیوم جدید تاتنهام حدود 1.2 میلیارد پوند هزینه داشت. پیش بینی میشود ورزشگاه جدید برای یونایتد حدود 2 میلیارد پوند هزینه بردارد.
به عنوان بخشی از قرارداد 1.2 میلیارد پوند برای خرید سهام در یونایتد، رتکلیف 239 میلیون پوند به باشگاه داد تا به تقویت زیرساخت های باشگاه کمک کند. بانکدار قطری شیخ جاسم که در رقابت برای کنترل یونایتد با رتکلیف رقابت می کرد، حاضر بود 1.27 میلیارد پوند برای این کار تعهد کند.

تامین مالی یکی از ملاحظات کلیدی این گروه کاری بوده و طیف گسترده ای از منابع بالقوه تامین مالی خصوصی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. ممکن است فرصت هایی برای یک مشارکت دولتی-خصوصی برای ساخت ورزشگاه وجود داشته باشد. شهردار منچستر بزرگ برنهام در اوایل امسال گفت: “هر چیزی که آنها [رتکلیف و اینوس] می خواهند ، ما تسهیل خواهیم کرد و ما آنجا خواهیم بود تا اطمینان حاصل کنیم کهآینده این باشگاه تامین می شود.”

آورین منصوری، فوتبال لب – اولدترافورد در بیشتر هفته‌های آگوست و می، از بیش از هفتاد و پنج هزار نفر برای تماشای بازی منچستریونایتد میزبانی می‌کند. اگر در روز مسابقه در خیابان سر مت بازبی قدم بزنید، جاده را مملو از مغازه های پاپ آپی است که اجناس غیر رسمی می فروشند، و برخی از هواداران که برای اولین بار به سمت استادیوم و جایگاه های غذا می روند.در امتداد جاده معروف هیاهویی وجود دارد. اما همانطور که قدم می زنید، ممکن است متوجه خانه هایی شوید که در یک طرف خیابان قرار دارند.با نزدیک تر شدن به اولدترافورد و قبل از بررسی های امنیتی، خیابان دیگری به نام راه آهن را در سمت چپ خود مشاهده خواید کرد.نقاشی دیواری Mary Earps نظر شما را جلب خواهد کرد.

همسایگان منچستریونایتد

اما اگر فراتر از آن نگاه کنید، صد ها خانه را خواهید دید.افرادی که آنجا زندگی می کنند، همسایگان منچستریونایتد هستند.بسیاری هم می توانند اولدترافورد را از پنجر یا پشت حیاط های خود ببینند.برای برخی، آنها ممکن است مورد حسادت هواداران یونایتد قرار باشند که باید از سراسر کشور یا خارج از کشور برای تماشای تیم خود سفر کنند. اما رابطه بین ساکنان محلی و منچستریونایتد آنقدر ها هم که فکر می کنید ساده نیست.

فرقی نمی کند مسئله زباله ها در باغ خانه شان باشد،یا کسی در کنار خانه شان ادرار می کند،افرادی که به دنبال جای پارک هستند، شنیدن صدای طبل هواداران در حال خروج و … مشکلات بی شماری از زندگی کردن در همسایگی بزرگترین استادیوم داخلی در انگلستان هست.

بازسازی منطقه

در ماه فوریه، باشگاه و شورای ترافورد برای شروع یک پروژه جدید زیر ساختمانی مهم به توافق رسیدند، تا با یک استادیوم جدید در قلب این برنامه های جاه طلبانه، برای بازسازی منطقه از طریق توسعه اسکله ترافورد، نیرو های تقویت کنند.

طبق پیش نویس مسترپلان Trafford Wharfside آن‌ها،امیدوارند که پروژه طی 15 سال آینده به واقعیت تبدیل شود. در این طرح شاهد ساخت پنج هزار خانه جدید، بهبود حمل و نقل عمومی و یک محیط با کیفیت برای منچستر یونایتد در حالی که آن‌ها برنامه‌های خود را برای استادیوم فوتبالی در سطح جهان برنامه می‌چینند، هستیم.

باشگاه در حال حاضر مالک بخش قابل توجهی از زمین است که شامل طرح اصلی Trafford Wharfside است، به این معنی که یونایتد و شورای ترافورد باید دست به دست هم دهند تا ایده خود را به واقعیت تبدیل کنند.

با این حال، در حال حاضر سوال هایی در مورد اینکه چه کسی هزینه این برنامه ها را پرداخت می کند وجود دارد، یونایتد فعالانه در حال بررسی امکان استفاده از پول عمومی برای کمک به بودجه یک استادیوم جدید است.

تبلیغات

سر جیم رتکلیف، مالک مشترک باشگاه، در مورد 90,000 نفری در سایت اولدترافورد بحث کرده است، در حالی که همچنان ارتقاع مکان مجود را به عنوان یک گزینه حفظ کرده است.راتکلیف تخمین می زند که باز سازی آن 1میلیارد هزینه داشته باشد و هزینه ساخت جدید 2 برابر.

اما برنامه ها برای همسایگان باشگاه و کسب و کار های محلی که برای در آمد به روز های مسابقه متکی هستند چه معنایی دارد؟

مزایای سایه‌ی اولدترافورد

زندگی در سایه اولترافورد می تواند برای صاحبان مشاغل محلی که به دلیل نزدیکی به استادیوم سود می برند خوب باشد.در روز مسابقه، به خصوص در مسیر سر مت بازبی، فرصت های بی شماری برای خرید کالا های غیر رسمی وجود دارد. حتی برای یک شال با عکس بازیکن مورد علاقه شما یا یک نشان باشد، پیشنهادات زیادی وجود دارد.

آنجلو آگاتاگلوس 33 سال است که مالک سوغاتی های ورزشی ستاره سرخ است. خانواده او نزدیک به 56سال است که در این کار فعالیت دارند. این یک تجارت خانوادگی طولانی مدت است که به 75000 نفر حاضر در اولدترافورد متکی است. آگاتاگلوس در پاسخ به این سوال که روز های مسابقه چقدر برای کسب و کار مهم هستند، میگوید:

«این همه چیز است.بدون یونایتد.ما اینجا نبودیم و این برای بقیه هم صدق می کنه».

این احساس در دیگر صاحبان مشاغل تکرار می شود، بنابراین آنها در مورد برنامه های باشگاه برای توسعه مجدد اولدترافورد یا ساخت یک استادیوم جدید در محدده حسابی فکر خواند کرد.

بازسازی یا انتقال؟

اگر بخواهند زمین را جابجا کنند، شگفت‌انگیز نخواهد بود، اما همچنین فرصتی وجود دارد که با توسعه موجودی باشگاه و زمین های اطراف اولترافورد سرمایه گذاری عظیمی انجام شود.

سر مت بازبی در دورانی که هدایت منچستر یونایتد را بر عهده داشت گفته بود:

ما باید ببینیم واقعا چه اتفاقی می‌افتد. اگر استادیوم جدیدی بود و اولدترافورد را ترک می‌کرد، مشکل بزرگی بود زیرا ما یک میخانه فقط در روز مسابقه هستیم. ما فقط می‌توانیم میخانه باشیم یا میخانه مسابقه. اینجا هیچ مبلمانی نیست شما نمی توانید هر دو بازار را تامین کنید.اگر آنها کل زمین را به جای دیگری منتقل کنند، چندان ساده نیست. اما اگر اقدام به بازسازی کنند یا یک استادیوم جدید درست پشت سر اولدترافورد بسازند، مشکلی وجود نخواهد دات. این فقط می تواند ارزش افزایی کند و حامیان بیشتری بیاورد.

. آگاتاگلوس بر این باور است که بازسازی اولدترافورد برای افرادی که در این منطقه کار می‌کنند، تونیک عالی خواهد بود، زیرا یک ساختمان جدید، حتی اگر قرار است در سایت موجود باشد، عدم اطمینان ایجاد می‌کند.

مشکلات اولدترافورد حتی با راتکلیف

او همچنین از راتکلیف، سهامدار اقلیت باشگاه که 1.3 میلیارد دلار برای خرید 27.7 درصد سهام در ماه فوریه خرج کرد، انتقاد کرد که به برنامه‌های بازسازی یک استادیوم جدید انرژی تزریق کرده است. آگاتاگلوس مدعی است که رتکلیف “یک هوادار واقعی یونایتد نیست” و آنها “تجار” هستند که “در مورد باشگاه حرفی نمی زنند، و به تاریخ و سنت یونایتد فکر نمی کنند. بهانه قابل پذیرشی وجود ندارد، سقف چکه می‌کند، نشتی دارد.

طرفدار یونایتد می گوید:

«خانه من نشتی سقف داشت، آن را درست کردم! قرار است 20 سال دیگر ادامه داشته باشد. استادیوم بزرگتر، هواداران بیشتر، پول بیشتر. من می گویم واقعیت را حفظ کنید، بچه های اولدترافورد! این همان گونه هست.” بابی، مالک مشترک کافه بار یونایتد و آف لایسنس در بالای سر مت بازبی وی، می‌گوید: «ترجیح می‌دهم که اولدترافورد موجود را بازسازی کنند، که تئاتر رویاها است. اولدترافورد همانطور که هست، فقط به روز شد و اساساً آن را به استانداردها رساند. آن‌ها سال‌ها و دهه‌ها است که چیزی در زیرساخت‌های اولدترافورد سرمایه‌گذاری نکرده‌اند. مطمئناً از آنجایی که گلیزرها مالک بوده اند.»

سبک زندگی منچستری

اگرچه آن‌ها در همان خیابانی که شور روز مسابقه را دارد، هستند؛ اما ساکنان محلی دیدگاه کاملاً متفاوتی از معنای زندگی زیر سایه اولدترافورد دارند. حتی در یک بعد از ظهر بارانی آوریل، و علیرغم اینکه هیچ مسابقه‌ای برگزار نمی‌شود، همچنان در سر مت بازبی وی، همهمه ای از فعالیت وجود دارد، در حالی که مردم به سمت اولدترافورد می روند و عکس و فیلم می گیرند، در حالی که دیگران با افتخار در جهت مخالف باشگاه حرکت می کنند و خارج می شوند.

فروش کیسه های خرید از این نظر، کسب و کار همیشگی باشگاه است. طناب‌ها به زنگ زدن ادامه می‌دهند و مردم همچنان می‌آیند. اما برای اندی کاوانا و ساندرا آگیلرا که در جاده راه آهن زندگی می کنند، شرایط عادی تا حدودی متفاوت است. آنها از رابطه “ما و آنها” صحبت می کنند. در یک طرف خط راه آهن منچستریونایتد قرار دارد. طرف دیگر، در نگاه آنها، همسایه های فراموش شده.

آیا ساکنان اولدترافورد به هواداران اعتنایی می‌کنند؟

کاوانا می‌گوید:

«من از وجود انسان‌ها در سیستم آنها قدردانی می‌کنم، اما قطعاً برای گوش دادن به مردم یا نگرانی‌ها آماده نشده است. ما نمی خواهیم از کیفیت خدمات در زمین شکایت کنیم. اگر ارتباط بهتری برقرار می‌کردند، مانند بسیاری از کسب‌وکارها، می‌توانستند کار بزرگی انجام دهند. ما در جاده راه آهن زندگی می کنیم. خوب، ما می دانیم که از قطار سر و صدا خواهد شد. اما این می آید و می رود. باشگاه همیشه در حالت دفاع است. «همه چیز در حال رنگ آمیزی بر روی این نمای وحشتناک یک شرکت پوچ است. من نمی‌دانم چقدر از آن به گلیزرها یا فرهنگ مربوط می‌شود، اما نتیجه یکسان است. آنها و ما هستیم جامعه ای وجود ندارد.»

باشگاه مدعی است که چندین نقطه تماس با جامعه دارد، که از چندین بخش در سراسر باشگاه سرچشمه می‌گیرد، در حالی که به کار بنیاد منچستریونایتد نیز اشاره می‌کند. این باشگاه یادداشت می‌کند که چگونه آنها در 12 ماه گذشته در چندین موقعیت مستقیم با اعضای گروه‌های اجتماعی ملاقات کرده‌اند، اما از آن زمانی که یک فرآیند رسمی برای هدایت بحث‌ها از طریق اعضای شورای محلی ایجاد کرده‌اند، یونایتد هر سه ماه با اعضای شورای نماینده گورس هیل و کورنبروک، اولدترافورد و لانگفورد ملاقات می‌کند. جایی که موضوعات مورد بیان، توسط مشاغل محلی و ساکنان مورد بحث قرار می گیرد.

گول زدن به سبک شیاطین

کاوانا و آگیلرا مشکلی را که با هواداران باشگاه داشتند را به یاد می‌آورند. به گفته آن‌ها برای روزها ادامه خواهد داشت و باعث آلودگی صوتی بالایی در باغچه پشتی آن‌ها می‌شود. آن‌ها آن را به عنوان یک “مبارزه” با هر کسی در یونایتد برای طرح شکایت خود توصیف کردند، بنابراین از طرف شورای ترافورد اعزام شدند تا ببینند، آیا می‌توان بر باشگاه فشار آورد تا به خاطر بسپارند که به فکر هواداران باشند. روش باشگاه برای حل این مشکل این بود که به ساندرا، که اهل آمریکای جنوبی است، پیراهن الکسیس سانچز بدهد. کاوانا افزود:

در ذهن آن‌ها، این موضوع برطرف شد. آن‌ها یک پیراهن به ما دادند، اما تنها راهی که می‌توانستیم از پیراهن برای حل مشکل هواداران استفاده کنیم، این بود که آن را برش دهیم و در گوشمان بچسبانیم، زیرا باید با سر و صدا زندگی کنیم.

مثال این زوج خلاصه از برخورد باشگاه با هواداران است. لازم به ذکر است پیراهن سانچز بعد از اینکه آنها را دادند دیگر در اختیار آنها نیست. کاوانا می افزاید:

وقتی به پایان ارتباط خود با آنها رسیدیم، آنها در مورد طرح هر موضوع دیگری از طریق انجمن طرفداران صحبت کردند. اما ما در انجمن هواداران نیستیم، ما طرفدار منچستریونایتد نیستیم. ما همسایه منچستریونایتد هستیم تا مشتری.

روث هانان، ساکن محلی و یکی از بنیانگذاران گروه اجتماعی Gorgeous Gorse Hill، می گوید:

“من فکر می کنم همیشه یک رابطه غیرمعمول بین جامعه محلی و منچستر یونایتد وجود داشته است.”

جامعه بومی و غیربومی

بسیاری از افرادی که در استراتفورد و گورس هیل زندگی می کنند، هواداران منچستریونایتد هستند، اما آنها طرفدار تیم فوتبال هستند و تنش در اینجاست. من در مورد ایده کسب و کارها در یک مکان صحبت کرده ام که مانند همسایگان عمل می کنند و بخشی از آن جامعه هستند و بنابراین به همسایگان خود توجه دارند. زمانی که یکی از آن همسایه ها قدرت بسیار بیشتری نسبت به دیگران داشته باشد، این رابطه بیش از پیش غیرعادی تر می شود. این رویکردی است که من همیشه در پیش گرفته ام و نگرانی من در مورد پیشنهاد توسعه مجدد است.

“نگرانی بسیاری از ساکنان این است که درباره “مزایای جامعه محلی” صحبت شود، اما به عنوان فردی که بیش از 20 سال در اینجا زندگی کرده است، مشاهده این مزایا بسیار سخت است. یک استادیوم بزرگتر با تمام چالش‌های اضافی که به همراه خواهد داشت، این رابطه را تغییر نمی‌دهد و آنچه را که به نفع جامعه محلی است تغییر نخواهد داد.

امروز ساعت 16:34 از طریق جلسات سه ماهه با اعضای شورا، یونایتد می‌گوید که مشارکت خود را در جامعه افزایش داده است. که منجر به شب‌های “گرم هاب” شده است که در دو زمستان گذشته برگزار شده است. همچنین با منچستر مایند و “Talk About It Mate” همکاری کرده است. این فرصت را برای ساکنان محلی فراهم کند تا با کارشناسان بهداشت روان صحبت کنند.

بهبود رابطه

برای بهبود گفتگو، یونایتد می‌گوید که اخیراً یک خبرنامه اجتماعی راه‌اندازی کرده است که هدف آن به‌روز نگه‌داشتن ساکنان و کسب‌وکارهای محلی در مورد مسائل باشگاه است، در حالی که به دنبال شنیدن نظرات آنهاست، که بخشی از جلسات فصلی با اعضای شورا را تشکیل خواهد داد. یونایتد همچنین خاطرنشان می کند که چگونه بخش قابل توجهی از نیروی کار معمولی روز مسابقه آنها از منطقه محلی است، با 1400 کارمند که در شعاع پنج مایلی اولدترافورد زندگی می کنند.

در دسامبر 2022، شورای ترافورد نظرسنجی را برای بررسی تأثیر رویدادهای اولدترافورد بر جامعه محلی راه اندازی کرد. این نظرسنجی در 13 ژانویه 2023 فعال شد و در 10 فوریه 2023 بسته شد. 486 پاسخ وجود داشت که 97 درصد آنها اظهار داشتند که ساکنان محلی هستند. اکثر پاسخ دهندگان – 46 درصد – ادعا کردند که هرگز به مسابقه ای در اولدترافورد نرفته اند. در حالی که فقط پنج درصد گفتند که هر هفته در رویدادهایی در آنجا شرکت می کنند.

همه چیز بدون مشکل برگزار می‌شود؟

وقتی شورای ترافورد از او پرسید که رویدادهای اولدترافورد چه مشکلاتی را برای ساکنان ایجاد می‌کنند، 87 درصد اختلال در سفر به داخل و خارج از منطقه را انتخاب کردند. هفتاد درصد گفتند پارک غیرقانونی یا خطرناک. 63 درصد از زباله شکایت داشتند. 35 درصد رفتار ضداجتماعی را به عنوان یک موضوع کلیدی معرفی کردند.

10 درصد رفتار مجرمانه تایید شد. فقط کمتر از نیمی (46 درصد)، بر این نظر بودند که اگر منچستریونایتد در خانه بازی می‌کند، برای ادامه زندگی روزمره خود دچار مشکل می‌شوند. تنها 6 درصد گفتند که هنگام برگزاری مسابقه تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند. یونایتد به همکاری خود با شورای ترافورد و حمل و نقل برای منچستر بزرگ برای توسعه یک سیستم مدیریت ترافیک برای کاهش تأثیر بر شبکه جاده‌ای در روزهای بازی اشاره می‌کند. همچنین می‌گوید که هنگام بازی‌های یونایتد در خانه، به حمایت از پلیس شهر منچستر با سرکوب رفتارهای ضد اجتماعی همکاری می‌نمایند.
آن‌ها می گویند 25000 پوند برای نصب دروازه های کوچه در خیابان های مسکونی در جامعه محلی برای کاهش مسائل رفتار ضد اجتماعی هزینه شد. وقتی صحبت از شکایت از چنین مسائلی می شود، کاری که کاوانا و آگیلرا مجبور به انجام آن هستند، تجربیات منفی بسیار بیشتر از جنبه های مثبت آن است. با این حال، تنها 11 درصد گفتند که شکایت خود را به منچستریونایتد مطرح کرده‌اند در حالی که 36 درصد به شورای ترافورد شکایت کرده‌اند.

من به شورا و GMP (پلیس شهر منچستر) در مورد کلاه‌بردارهای پارکینگ، مصرف الکل و مواد مخدر، ادرار عمومی، حذف غیرقانونی تابلوهای محدودیت پارک، ارعاب، آسیب‌های شهری و ریختن زباله، شکایت کردم.

یکی از پاسخگویان گفت:

«تأثیر مثبت بر اقتصاد محلی بسیار بیشتر از هر موضوعی است».

شیاطین و خدایان اولدترافورد

از اواسط دهه 1990 تا 2008، منچستریونایتد، از طریق شرکت سرمایه گذاری شهر آلدرلی خود، مالکیت های آزاد و اجاره ای را در نزدیکی اولدترافورد خریداری کرد. باشگاه علاوه بر مالکیت بیشتر زمین در ترافورد پارک، در حدود 100 ملک، از جمله در سر مت بازبی وی، خیابان کلاین و جاده راه آهن، دارای مالکیت اجاره یا مالکیت آزاد نیز است. آنها مالک اجاره خانه کاوانا و آگیلرا هستند، به این معنی که مالک زمینی هستند که خانه در آن قرار دارد.

داشتن مالکیت آزاد به این معنی است که شما هم مالک ملک و هم زمینی هستید که در آن قرار دارد. اگر مالک ملک هستید اما زمینی را که در آن قرار دارد ندارید، اغلب باید اجاره زمین را به شرکتی که مالک اجاره نامه است بپردازید. بنابراین برای اجاره‌ای که متعلق به یونایتد است، آن ها می‌توانند اجاره زمین را دریافت کنند. کاوانا و آگیلرا می گویند که از زمانی که Alderley Urban Investments اجاره نامه را خریداری کرده است مجبور به پرداخت اجاره زمین نشده اند.

استراتژی باشگاه برای دستیابی به ملکی درمدت زمان مشخص است. این کار به این دلیل است که آن‌ها اکنون این فرصت را دارند که به ساخت یک استادیوم جدید یا توسعه اولدترافورد فکر کنند. گروه های مختلف رهبری در باشگاه تصمیم گرفتند در ملک سرمایه گذاری کنند. در برخی موارد که باشگاه ملکی را به فروش گذاشت، حرفی از اجاره در میان نبود. این با ایده یک استادیوم بالقوه در ذهن وجود داشت، فقط برای آن برنامه‌هایی که در اوایل دهه 2000 به نتیجه نرسیدند.

کاوانا و گلیزرها، بیشتر به فکر هواداران باشیم

کاوانا می افزاید:

20 سال بلاتکلیفی وجود داشته است. شاید در مورد گلیزرها کمتر، زیرا آن‌ها سرمایه گذاری زیادی نکرده‌اند، اما همیشه در حرف‌های روی هوا وجود دارد. «مشکل است که بدانیم اگر این جاده تبدیل به پیشرو شود، باید یک خرید اجباری انجام دهند و از جاده خارج شوند. اما اکنون آن‌ها در مورد ساخت یک استادیوم دیگر صحبت می کنند. بنابراین مشخص نیست. یونایتد اصرار دارد که با مستاجران و اجاره داران آن‌ها در طول این فرآیند به طور کامل مشورت شود.

ساکنان محلی و صاحبان مشاغل هنوز باید توسط باشگاه در مورد برنامه های توسعه اولدترافورد یا ساخت یک استادیوم جدید مشورت کنند. این چیزی است که آن‌ها از آن استقبال می‌کنند. هانان معتقد است که اکنون فرصتی برای یونایتد به وجود می‌آورد تا نحوه تعامل خود با جامعه محلی را تغییر دهد و مفهوم رابطه «ما و آنها» را از بین ببرد. یونایتد می‌گوید که طیف وسیعی از روش‌های مشاوره استفاده خواهد شد. این موضوع باعث حصول اطمینان از همه کسانی که تحت تأثیر بازسازی اولدترافورد و منطقه وسیع‌تر قرار می‌گیرند، می‌شود.

مشکلاتی به اندازه باشگاه

یکی از مسائلی که توسط هانان، کاوانا و آگیلرا مطرح شد این است که حتی با وجود اینکه گروه کاری جدید باشگاه شامل اندی برنهام، شهردار منچستر بزرگ و تام راس، رهبر شورای ترافورد است، هیچ نماینده محلی وجود ندارد. به جای اینکه باشگاه به جامعه محلی نزدیک شود و بگوید: “این کاری است که ما قرار است انجام دهیم. به نظر شما چیست؟” باید بگوید: “چالش ها چیست؟ برای شما خوب به نظر می‌رسد؟»

هانان می گوید:

آن‌ها باید بپرسند که ما می خواهیم تجربه زندگی در کنار یک زمین بزرگ فوتبال چه حسی داشته باشد. «باید نمایندگان جامعه در گروه ضربت حضور داشته باشند. یک شانس واقعی برای ایجاد یک تجربه مشارکتی و ایجاد یک پانل اجتماعی وجود دارد. آن‌ها بایستی نمایندگانی از جامعه محلی داشته باشند و وادارشان نمایند تا به این روند کمک کنند و آن را شکل دهند.

هانان، به فکر جامعه فوتبالی پویاتر

“هنوز فرصتی برای آنها وجود دارد که اوضاع را برای جامعه بهتر کنند و همچنان پول در بیاورند. این دو نباید از هم جدا باشند.» یونایتد اصرار دارد که گروه ضربت متشکل از افرادی با تجربیات، مهارت‌ها و سوابق مختلف خواهد بود. آن‌ها نماینده گروه‌های ذی نفع کلیدی هستند که نیاز به حمایت از طرح Trafford Wharfside دارند و انتصابات بعدی برای گروه ضربت متعاقب خواهد بود. آنها می گویند که می خواهند از طیف کاملی از صداها و دیدگاه ها در حین انجام پروژه بشنوند.
هانان می‌افزاید:

نمی‌گویم برای جامعه صحبت می‌کنم، این کار را نمی‌کنم. این رابطه بین جامعه محلی و باشگاه همیشه قدرتی است که مستقیماً در منچستریونایتد قرار دارد. من بیش از 20 سال است که اینجا زندگی کرده‌ام. تعامل با ساکنان، دور زدن شورای محلی ما و تعامل با ما به عنوان ساکنان، همیشه ضعیف است. مثل این است که آنها به ما استخوان می اندازند در حالی که می دانند واقعاً مجبور نیستند به حرف ما گوش دهند.

فرصتی برای منفعت، یا نابودی؟

کسانی که The Athletic با آنها مصاحبه نمود، معتقدند که این فرصت خوبی برای یونایتد است تا به قول هانان “کارها را متفاوت انجام دهد”. آنها “تعامل معنی دار” می خواهند و از باشگاه می خواهند که فقط به پولی که یک استادیوم جدید می تواند تولید کند فکر نکند. هانان افزود:

اگر رتکلیف می خواهد بگوید که یک شمالی خوب و هوادار منچستریونایتد است، پس باید این را نشان دهد. برخی از آن‌ها به این معنی است که برنامه های تحت برنامه‌ریزی، درآمد کافی ندارند. اما گاهی ارزشش را دارد. آن‌ها واقعاً می توانند رابطه خود را با جامعه محلی مستحکم کنند. جایی که جامعه محلی با آن‌ها همکاری می‌کند و از آن‌ها حمایت می کند. حال شریک یکدیگرند. همانطور که می توانند این کار را با طرفداران انجام دهند.