مهدی سهیلی،فوتبال لب– با اعلا م رسمی باشگاه تاتنهام، آنژه پوستچوغلو سرمربی استرالیایی یونانی ، در ژوئن ۲۰۲۳ پس از دو فصل حضور در سلتیک و کسب ۵ جام یه عنوان سرمربی مرغ های لندن انتخاب شد، آن هم در حالی که همگان از حضور ناگلزمن و لوئیز انریکه صحبت میکردند.
مدافعان کناری همه کاره
پوستچوغلو پس از موفقیت های داخلی با بريزبن رور و یک فصل کامل با ملبورن ویکتوری ، استرالیا را با سیستم 4-2-3-1 به جام جهانی رساند. فوروارد ها در کناره ها نفوذ میکردند تا توپ را در فضاها به کیهیل که نقش اصلی حمله را ایفا می‌کرد برساندد. هافبک های استرالیا نیز به رهبری مایل یدیناک موقعیت های خود را در خط هافبک حفظ میکردند تا مدافعان کناری راحت‌تر و سریع تر به حمله اضافه شوند. بازی جذاب در جام جهانی 2014 مقابل هلند ، که علیرغم باخت تحسین استرالیایی ها را برانگیخت. این سرمربی پس از عملکرد خوب در جاج جهانی مسیر جدیدی را آغاز کرد. اعتقاد این مربی به بازیکنان کناری، با مهره های اسکواد تاتنهام همخوانی کامل دارد
4-3-3 در یوکوهاما و سلتیک
پس تغییر سبک بازی، علاقه به حفظ توپ و بازی مالکیتی بیشتر شد و مدافعان کناری و وینگر سرعتی با فضاهایی که هافبک ها ایجاد میکردند منجر به گل یا موقعیت خطرناک میشد. یوسیپ یورانوویچ ، کایگو فوروهاشی و کالوم مک گریگور نقش های اصلی تیم او در سلتیک بودند.
تیم های آنژه تبحر بالایی در اجرای high press و counter press دارند، به طوری که پس از دست دادن توپ سه مهاجم به بازیکن صاحب توپ حمله ور شده و آنها را پرس میکنند تا باز پس گیری انجام دهند. دقیقا خلاف چیزی که از تاتنهام تحت هدایت سرمربی های قبلی سراغ داریم. او در دو فصلی که هدایت سلتیک را برعهده داشت میانگین ۶۷ و ۶۹ درصد مالکیت توپ را بدست آورد.
آنطور که پیداست آنکه کار سختی برای تغییر فلسفه تاتنهام پس از تجربه مربیانی از جمله کونته و ژوزه مورینیو دارد. با توجه به سبک این مربی فصل جذابی در انتظار هواداران این باشگاه است البته اگر مانع بزرگی مثل دنیل لوی اجازه دهد!
برای شنیدن تحلیل‌های صوتی هفتگی در پادکست فوتبال لب، از این لینک به ما گوش کنید!
باوجود کسب عناوین و جام‌های مختلف، آنتونیو کنته هنوز موفق به کسب دستاورد خاصی در فوتبال قاره‌ای نشده است.
کیارش غریبی، فوتبال لب – آنتونیو کنته و چمپیونزلیگ از همان دوران بازیکنی این سرمربی ایتالیایی، رابطه چندان خوبی با یکدیگر نداشتند.
کنته در سال‌های ۱۹۹۷، ۱۹۹۸ و ۲۰۰۳ جزء تیم بازنده فینال چمپیونزلیگ بود، در سال ۱۹۹۹ قربانی منچستریونایتد عجیب آن دوران و روی کین شد و در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ حتی موفق به صعود از گروه خود نشد.
حتی در سال ۱۹۹۶ که پس از پیروزی در ضربات پنالتی برابر آژاکس، کنته این جام نقره‌ای را بالا سر برد، با مصدومیت بسیار شدیدی مواجه شد که می‌توانست به قیمت فوتبالش تمام شود.
پس از آن مسابقه او حتی در جشن قهرمانی تیمش شرکت نکرد و سریعا با آمبولانس به بیمارستان منتقل شد.
حالا نزدیک یک دهه از زمانی که کنته خود را به عنوان یک سرمربی صاحب‌سبک به جهان معرفی کرد می‌گذرد.
باوجود موفقیت‌های زیاد در مسابقات داخلی، او هیچ‌گاه عملکرد چندان چشم‌گیری در هیچ یک از مسابقات اروپایی نداشته است.
در فصل ۲۰۱۲/۲۰۱۳ و اولین حضور خود در معتبرترین تورنومنت باشگاهی اروپا، یوونتوس آنتونیو کنته با چلسی، شاختار دونتسک و نوردزلند نروژ در یک گروه قرار داشت و با کسب ۱۲ امتیاز به عنوان تیم صدرنشین صعود کرد.
در مرحله بعدی، شاگردان کنته باید به مصاف سلیتک می‌رفتند. حریفی که با توجه به قرعه دیگر تیم‌ها، قرعه بسیار مناسبی به نظر می‌آمد. نهایتا آنها با دو پیروزی سه بر صفر و دو بر صفر سلتیک را از دور مسابقات خارج کردند و آماده دیدار خود با بایرن مونیخ ترسناک یوپ هاینکس میکردند.
بازی در برابر بایرن در استادیوم آلیانز شهر تورین آخرین بازی کنته و تیمش در آن تورنومنت بود و نهایتا با قبول دو باخت دو گله در برابر قهرمان آن سال چمپیونزلیگ، از مسابقات حذف شدند.
در سال آینده، کنته باز هم برگشت و این بار در گروهی آسان‌تر به نظر نمی‌رسید که کار سختی در برابر رئال مادرید، گالاتاسرای و کپنهاگن برای صعود داشته باشد اما کنته هم مانند دیگر اهالی فوتبال، فاتح تریم و تیمش را دست کم گرفت. از همین رو به عنوان تیم سوم راهی لیگ اروپا شد.
در لیگ اروپا، شرایط کمی بهتر بود. شروع کنته در لیگ اروپا قدرتمند بود. او ترابوزون اسپور را با مجموعا ۴ گل مجازات کرد و در مرحله بعدی طی دو دیدار نزدیک، فیورنتینا را راهی خانه کرد.
در مرحله یک چهارم نیز کنته با کسب دو برد اقتصادی در برابر لیون فرانسه، مچ رمی گارده را خواباند و به نیمه‌نهایی رسید. در نیمه‌نهایی، بنفیکا که به عنوان شگفتی این جام شناخته میشد، دست کنته را از اولین فینال اروپایی دوران مربیگری خود کوتاه کرد.
پس از ۳ سال دوری از این مسابقات، سرانجام در سال ۲۰۱۷، کنته با چلسی به این رقابت‌ها بازگشت. این دفعه گروه او کمی سخت‌تر بود. باحضور چلسی، رم و اتلتیکومادرید حالا جنگ بر سر صعود به دور بعدی میان ۳ تیم بود. قره‌باغ دیگر عضو این گروه بود که با کسب ۲ تساوی در برابر شاگردان سیمئونه، در رده آخر این گروه قرار گرفت. رم و چلسی هر دو با ۱۱ امتیاز به دور بعدی صعود کردند و اتلتیکومادرید راهی لیگ اروپا شد.
در مرحله یک هشتم نهایی آنها به مصاف بارسلونا آماده ارنستو والورده رفتند. در دیدار رفت توانستند بارسا را با نتیجه یک بر یک متوقف کنند اما وقتی کار به بازی برگشت و نیوکمپ کشیده شد، این لیونل مسی بود که چلسی را در حسرت مرحله یک چهارم نهایی گذاشت.
دو سال بعد و در سال ۲۰۱۹، این بار با اینترمیلان کنته به لیگ قهرمانان اروپا بازگشت. در دور گروهی باز هم کنته و والورده به پست یکدیگر خوردند. دورتموند و اسلاویا پراگ هم دو تیم دیگر گروه F این مسابقات بودند. این بار هم مانند سال ۲۰۱۳ دون آنتونیو نتوانست از گروهش صعود کند و باز هم به لیگ اروپا رسید.
می‌توان گفت تا بازی فینال، کنته هیچ رقیب سختی را در برابر خود نمی‌دید. اینتر در این ۴ مرحله لودوگورتس، ختافه، بایر لورکوزن و شاختار دونستک را حذف کرد تا در مسابقه فینال در مقابل پرافتخارترین تیم تاریخ این مسابقات یعنی سویا قرار بگیرد.
در دیدار نهایی اینتری‌ها شروع قدرتمندی داشتند و با پنالتی دقیقه ۵ روملو لوکاکو برتری را به دست آوردند. سپس لوک دیونگ با دو گل در دقایق ۱۲ و ۳۳ سویا را یک گام از شاگردان کنته جلوتر انداخت اما دیری نپایید که دیگو گودین همه چیز را به تعادل رساند.
بازی در اوج هیجان دنبال میشد که ناگهان روملو لوکاکو دروازه خودی را باز کرد و باز هم دست کنته از یک جام اروپایی در دوران سرمربیگری خود کوتاه ماند.
در سال بعد هم شرایط برای سرمربی ایتالیایی فرق چندانی نداشت. در گروهی که شامل رئال مادرید، اینترمیلان، شاختار دونتسک و بورسیا مونشن گلادباخ حضور داشتند دست کنته از صعود کوتاه ماند. البته که این اتفاق کمک شایانی به هموار شدن مسیر شاگردان دون آنتونیو برای قهرمانی در سری‌آ کرد.
تا به الان کنته فقط یک بار به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رسیده که اکنون حدود ۱۰ سال از آن اتفاق می‌گذرد. در مجموع ۵۲ بازی‌ای که تیم‌های کنته در هر ۳ تورنومنت اروپایی انجام داده‌اند فقط از ۲۳ بازی با سری بلند بیرون آمده‌اند و ناکامی‌های زیادی را تجربه کرده‌اند.
حالا و باوجود پنجره درخشانی که دنیل لوی و پاراتیچی برای سرمربی ایتالیایی رقم زدند، باید دید آیا بالاخره کنته موفق به داشتن یک فصل موفق در معتبرترین تورنومنت باشگاهی اروپا می‌شود یا نه؟
ساعاتی پیش چلسی و تاتنهام در دیداری پر از اتفاق در خانه‌ی آبی‌ها به مصاف هم رفتند که نهایتاً با نتیجه‌ی ۲ بر ۲ به اتمام رسید.
ایلیا درویش، فوتبال لب – چلسی در نیمه‌ی اول کاملا تیم برتر میدان بود و لیاقت گل برتری‌شان در دقیقه نوزدهم بازی را داشتند. آبی‌های لندن از روی ضربه کرنر با همکاری دو خرید جدیدشان به گل رسیدند. سانتر دقیق و زیبای کوکوریا با والی پرقدرت کولیبالی همراه شد تا چلسی از تاتنهام پیش بیفتد.
در نیمه‌ی دوم اما، شرایط متفاوت شد و شاگردان کونته کمی به خودشان آمدند. اسپرز موفق به خلق دو موقعیت حساس برای گلزنی شد که توسط هری کین و سون هیونگ مین از دست رفت با این‌حال سفید‌ها اعتماد به نفس‌شان را پس گرفته بودند و خود را شایسته‌ی رسیدن به گل تساوی می‌دیدند. در چنین شرایطی بود که شوت سرکش هافبک دانمارکی تاتنهام امیل هویبرگ ادوارد مندی را مغلوب کرد و قفل دروازه‌ی چلسی را شکست.
توخل و شاگردانش صحت گل را قبول نداشته و معتقد بودند که VAR وظیفه دارد تا صحنهای که ستاره آلمانی چلسی کای هاورتز با تکل بنتاکور توپ را از دست داد مورد بررسی قرار دهد. صحنهای که شاید به‌نظر خطا می‌رسید اما داور تصمیم گرفت که از اتفاق مذکور تا لحظه‌ی گل اسپرز زمان زیادی گذشته و تاثیری در گل به ثمر رسیده نداشته‌است. تصمیمی که مورد قبول سرمربی آلمانی نبود و به اعتراضاتش پایان نداد.
البته آنتونی تیلور داور مسابقه تنها شخصی نبود که پس از گل تساوی تاتنهام با توماس توخل دچار درگیری شد. نوع خوشحالی آنتونیو کونته پس از گل تساوی‌بخش شاگردانش نیز موجب خشم توخل و شروع درگیری بین دو سرمربی شد. جدلی که تا پس از سوت پایان مسابقه هم ادامه داشت.
توماس توخل پس از دریافت گل تساوی، سزار آزپیلیکوئتا‌ی اسپانیایی را جایگزین جورجینیو کرد تا تغییر پست‌هایی در تیمش رخ دهد. با این تعویض، لوفتوس چک از وینگ‌بک راست به پست هافبک میانی به جای جورجینو، ریس جیمز از دفاع میانی به وینگ‌بک راست به‌جای چک و نهایتا سزار جایگزین ریس جیمز در دفاع میانی شد. همین تغییر پست باعث شد تا کمتر از ۱۰ دقیقه، ریس جیمز به عنوان وینگ‌بک با حضور در باکس تاتنهام روی پاس رحیم استرلینگ دروازه‌ی هوگو لوریس را برای دومین بار باز کند تا چلسی مجددا ۳ امتیاز مهم دربی را در جیب خود ببیند.
و البته توماس توخل هم پس از به ثمر رسیدن گل برتری، خوشحالی دقایق قبل آنتونیو کونته را بی جواب نگذاشت و فریاد‌زنان از جلوی سرمربی ایتالیایی عبور کرد و شادی‌اش را با هواداران به اشتراک گذاشت.
نهایتاً در آخرین دقایق از وقت‌های تلف شده، هری کین روی سانتر ارسالی توسط ایوان پریشیچ از روی نقطه کرنر گل تساوی را به ثمر رساند تا موجی از خشم و ناراحتی در استمفورد بریج شکل بگیرد. هرچند توماس توخل باز هم به گل دریافتی معترض بود و اعتقاد داشت بازیکن تاتنهام بر روی کوکوریا مرتکب خطا شده و گل نباید پذیرفته شود. اما مجددا آنتونی تیلور با توخل مخالف بود و نبرد دو تیم با نتیجه‌ی ۲ بر ۲ به اتمام رسید. اما اتمام بازی، پایان درگیری دو سرمربی نبود و در لحظه‌‌ای که برای اجرای خوش‌و‌بش مرسوم قصد داشتند با یکدیگر دست بدهند، مجددا دچار درگیری شدیدی شدند که منجر به اخراج هر دو سرمربی توسط آنتونی تیلور شد.
مشخصاً چلسی پس از ترک زمین طرف ناراحت میدان بود. شیر‌های لندن در شرایطی ۲ امتیاز بازی را از دست دادند که دقایق زیادی تیم برتر زمین بودند و عملکرد بهتری از رقیب همشهری داشتند. اما اگر از نتیجه‌ی بازی بگذریم، احتمالاً توماس توخل از عملکرد تیمش راضی خواهد بود. شاگردان توخل بدون لوکاکو، پرس بهتری را در زمین حریف اجرا میکردند و ریتم بازی را در دست داشتند. همچنین خرید‌های تابستانی چلسی امیدوار کننده نشان دادند. گل اول آبی‌ها روی همکاری کولیبالی و کوکوریا به ثمر رسید و سازنده‌ی گل دوم نیز رحیم استرلینگ بود. نمایش امشب، می‌تواند طرفداران چلسی را به آینده امیدوار کند.
اما در سمت دیگر ماجرا؛ ری‌اکشن‌ها و حرکات کونته خود نشان‌دهنده‌ی میزان اهمیت این دیدار برای سرمربی ایتالیایی بود. اسپرز در این فصل تحت هدایت کونته، با انتظارات زیادی روبروست و وظیفه‌ی خود می‌دانستند حتی در روزی که خوب نیستند هم شخصیت و روحیه‌ی پیروزی‌طلب خود را حفظ کنند و تن به شکست ندهند. امری که با گل دقایق پایانی هری کین محقق شد. خوشحالی بی‌حد و اندازه‌ی آنها با هواداران را می‌توان نشانه‌ی رضایت‌شان از نتیجه‌ی نهایی بازی دانست.
