یوسف جوانشیر، فوتبال‌لب – سر جیم رتکلیف آماده فروش نیس است! اینئوس، پیشنهادات عربستان سعودی را برای تیم نیس بررسی می‌کند. پس از اعتراف مالک مشترک منچستر یونایتد به عدم لذت از تماشای تیم لیگ فرانسه، چه اتفاقی بین او و باشگاه افتاد؟
رتکلیف، دست به فروش باشگاه نیس خواهد زد!
طبق گزارش L’Informé، سر جیم رتکلیف، میلیاردر بریتانیایی، در حال آماده‌سازی برای فروش تیم نیس فرانسه است. او در سال ۲۰۱۹ با مبلغ حدود ۸۹ میلیون پوند (۱۰۰ میلیون یورو) خریداری کرد. هنگامی که او مالکیت OGC نیس را به دست گرفت، هواداران امیدوار بودند که ورود او، دوران جدیدی را رقم بزند. همچنین بتواند تسلط پاری سن ژرمن در لیگ داخلی را به چالش بکشد. اما با وجود منابع مالی گسترده، نیس نتوانست به جمع برترین‌های لیگ ۱ صعود کند و در رده‌های نهم تا پنجم جدول قرار داشته است.
در حال حاضر، تحت هدایت فرانک هایسه، نیس در رده ششم جدول قرار دارد و تنها دو امتیاز با رده سوم، که ورود مستقیم به لیگ قهرمانان اروپا را تضمین می‌کند، فاصله دارد. با این حال، حتی با احتمال کسب سهمیه اروپایی، رتکلیف هیچ تمایلی به سرمایه‌گذاری بیشتر در پروژه نیس نشان نداده است.
بین رتکلیف و باشگاه چه شد؟
هنگامی که رتکلیف ۲۵ درصد از سهام منچستر یونایتد را خریداری کرد، اظهار داشت که نیس دیگر تمرکز اصلی او نیست و این تیم را به «چرخ پنجم» در امپراتوری ورزشی رو به رشد خود تشبیه کرد. او در مارس گذشته اعتراف کرد:
من به‌خصوص از رفتن به بازی‌های نیس لذت نمی‌برم، چون اگرچه بازیکنان خوبی دارند، اما سطح فوتبال برایم به اندازه کافی هیجان‌انگیز نیست. بهترین فصل نیس، فصلی بود که به دلیل قوانین مالکیت مشترک، اجازه دخالت در آن را نداشتیم. آنها بدون دخالت ما خیلی بهتر بودند! شاید درسی در این ماجرا باشد.
گزارش‌ها در ژوئن ۲۰۲۴ از رسانه‌های انگلیسی تأیید کردند که رتکلیف به‌طور فعال به دنبال فروش سهام خود در نیس است. طبق گزارش L’Informé، او شرکت مشاوره مالی جهانی Lazard را برای یافتن خریداران احتمالی استخدام کرد. یکی از علاقه‌مندان جدی، صندوق سرمایه‌گذاری عمومی عربستان سعودی (PIF) است که پیش‌تر مالکیت نیوکاسل یونایتد در لیگ برتر را در دست داشت. PIF ظاهراً به‌طور جدی در حال بررسی خرید نیس است.
آینده‌ی نیس چه خواهد شد؟
اگرچه هنوز در مراحل اولیه است. علاقه عربستان سعودی بحث‌هایی را در ریویرای فرانسه و فراتر از آن برانگیخت. این موضوع در فوتبال فرانسه تازگی ندارد؛ مارسی نیز اغلب در چنین موقعیت‌هایی قرار گرفت. ورود احتمالی PIF به لیگ ۱ از طریق نیس، لایه‌ای جدید از جذابیت به این موضوع اضافه می‌کند. اگرچه هنوز پیشنهاد رسمی ارائه نشد، توجه این کشور نفت‌خیز نشان می‌دهد که نیس می‌تواند به میدان رقابت برای سرمایه‌گذاری بین‌المللی در فوتبال تبدیل شود. حضور رو به رشد PIF در ورزش جهانی، از جمله اقدامات اخیر در گلف و بوکس، آن را به بازیگری کلیدی در خریدهای آینده باشگاه‌ها تبدیل کرده است.
رضا حسینی، فوتبال لب– هر چقدر که هفته‌ی گذشته برای لیام لاوسن تلخ و دردناک بود، اما برای یوکی سونودا، خاطره‌انگیز و دوست داشتنی سپری شد. ردبول، درست در آستانه گرندپری خانگی سونودا، دری را به روی او باز کرد و بزرگ‌ترین فرصت دوران حرفه‌ای‌اش را رقم زد. چند روز پیش بود که خبر بزرگ منتشر شد. سونودا، هم‌تیمی مکس وشتپن در ردبول شد. لاوسن به آربی (RB Visa Cash) برگشت. درست همان جایی که 11 مسابقه‌ی آخر فصل 2024 حضور داشت.
افسانه‌های ژاپنی فرمول یک
تغییرات بحث‌برانگیز اخیر تیتر اصلی اخبار دنیای مسابقات را به خود اختصاص داده است. در حالی که یک حقیقت کمتر شناخته‌شده اما جالب نیز، در تاریخ غنی ژاپن در فرمول یک وجود دارد. امسال پنجاهمین سالگرد رویدادی خاص برای رانندگان ژاپنی در این ورزش است. در سال 1973،هیروشی فوشیدا، که پیش‌تر به‌عنوان اولین راننده ژاپنی حاضر در مسابقه 24 ساعته لمان، با تیم Sigma Automotive شناخته می‌شد. تبدیل به اولین ژاپنی‌ای شد که برای یک گرندپری فرمول یک موفق به کسب سهمیه شد. این مرد شجاع از کیوتو با خودروی Maki F101C، که چندان محبوب نبود، توانست به این موفقیت دست یابد. او در نهایت به دلیل خرابی موتور نتوانست در گرندپری هلند مسابقه دهد.
ژاپنی‌ها در فرمولا وان!
اگرچه، یوکی سونودا، با ملحق شدن به تیمی که تاکنون شش قهرمانی جهان در بخش سازندگان را به نام خود ثبت کرده. این بهترین فرصت ممکن برای یک راننده ژاپنی است. با این حال، در نیم قرن گذشته، ژاپن 19 راننده را در فرمول یک به میدان فرستاده که هرکدام در نوع خود چهره‌های قدرتمندی بودند.
آگوری سوزوکی
ساتورو ناکاجیما
ساتورو ناکاجیما، که یک راننده تحت حمایت هوندا بود، اولین راننده تمام‌وقت ژاپنی در فرمول یک بود. در کنار آیرتون سنا، و سپس نلسون پیکه، در تیم لوتوس رانندگی کرد و در میانه جدول قرار گرفت. او بعدها در چند مسابقه برای تیم تیرل نیز عملکرد خوبی از خود نشان داد.
ساتورو ناکاجیما در گرندپری سوزوکا 1988 در تعیین خط با نلسون پیکه رقابت سختی را داشت، علیرغم این که صبح همان روز مادرش را از دست داده بود. این راننده در آدلاید 1989 نیز در شرایط بارانی درخشش داشت. جایی که از انتهای گرید شروع کرد و تا جایگاه چهارم پیش رفت و سریع‌ترین دور مسابقه را نیز به نام خود ثبت کرد.
آگوری سوزوکی
اما یکی از معروف‌ترین راننده‌های ژاپنی، آگوری سوزوکی بود که در گرندپری خانگی‌اش در سال 1990 به عنوان اولین راننده ژاپنی بر روی پودیوم ایستاد. بعدها، او تیم سوپر آگوری خود را که با حمایت هوندا بود از سال 2006 تا 2008 اداره کرد.
تاکوما ساتو
راننده‌ی دیگری که می‌توان به او اشاره کرد، تاکوما ساتو است که مانند سونودا یک راننده کوچک و پرانرژی بود. شاید مهم‌ترین اتفاقی که رقم زد، پایان سوم او در گرندپری ایالات متحده برای تیم بار هوندا در 2004 بود. او بعدها در سال‌های 2017 و 2020، دوبار فاتح مسابقه‌ی ایندیاناپلیس 500 شد.
تاکوما ساتو
کامویی کوبایاشی
کامویی کوبایاشی بدون شک یکی از مشتاق‌ترین رانندگان ژاپنی فرمول یک بود؛ مبارزی سرسخت که در دوران حضورش در سائوبر، نگاه‌ها را به خود جلب کرد. او نماینده‌ی موجی از رانندگان ژاپنی بود که با تمام وجود برای اثبات خود تلاش می‌کردند، و زمانی که در گرندپری ژاپن 2012 برای تیم سائوبر روی سکو رفت، همانند آگوری سوزوکا و تاکوما ساتو، افتخاری بزرگ برای کشورش رقم زد. او در 2021 با تویوتا در لمان پیروز شد و در 2019-2020 و 2021 دو عنوان قهرمانی جام جهانی استقامت FIA را به دست آورد.
یوکی سونودا
سونودا و چالشی به بزرگی نام ردبول
یوکی سونودا در سال 2021، اولین فصل حضورش در فرمول یک، بهترین نتایج خود را با آلفاتائوری ثبت کرد؛ نهم در بحرین، ششم در مجارستان و چهارم در ابوظبی. روحیه جنگندگی‌اش همیشه بارز بوده، اما همین خصوصیت گاهی به فوران‌های احساسی در خودرو منجر شده که شاید باعث تردید ردبول در ارتقای او به تیم اصلی شد. بااین‌حال، او همیشه برای رسیدن به بهترین عملکرد تلاش کرده، هرچند که گاهی بدشانسی، استراتژی‌های نادرست یا مشکلات فنی مانع پیشرفتش شده‌اند.
در ابتدای سال 2025، ردبول در نهایت تصمیم گرفت به‌جای ارتقای سونودا، لیام لاوسون را برای این فصل به خدمت بگیرد. اما حالا در مسابقه خانگی‌اش، او باید ثابت کند که می‌تواند انتظارات را برآورده کند. مشکل اینجاست که وشتپن چنان برتری دارد که عملکرد RB21 را بهتر از آنچه که هست نشان می‌دهد، همان‌طور که سال گذشته با RB20 در دوران سختش چنین کرد. ردبول بعد از جلسه‌ای با مکس در میلتون کینز، متوجه مشکلات خودرو شده و می‌داند که ماشین روی تایرهای هارد بهتر عمل کرد.
سوال این است که آیا سبک رانندگی پر فشاری که یوکی دارد، بهتر از لاوسون یا پرز با این ماشین سازگار خواهد بود؟ فشار انتظارات بر روی او زیاد است، نه‌تنها به دلیل مسابقه خانگی، بلکه به این خاطر که صندلی کنار مکس در ردبول، بهترین فرصت برای درخشش یک راننده ژاپنی در تاریخ فرمول یک است.
صندلی دوم ردبول برای کیست؟
موقعیت راننده دوم در ردبول همیشه دشوار بوده، مشابه شرایط تیم لوتوس در دوران جیمی کلارک، جایی که کالین چپمن تنها به نظرات راننده اصلی‌اش توجه می‌کرد. مهندسان ردبول نیز طبیعی است که روی خواسته‌های مکس تمرکز بیشتری داشته باشند. در تاریخ، شرایط مشابهی در تیم بنتون 1994دیده شد؛ جایی که تنظیمات شوماخر برای خودرویی با تمرکز بر جلوی ماشین، با سبک رانندگی جی‌جی لتو و یوس وشتپن (پدر مکس وشتپن) سازگار نبود.
حالا، یوکی باید هرچه سریع‌تر بهترین روش را برای بیرون کشیدن سرعت از خودرویی پیدا کند که سازگاری با آن چالش‌برانگیز است. اما آینده‌اش در فرمول یک بیش از هر زمان دیگری در خطر است. اگر نتواند عملکرد درخشانی داشته باشد، احتمال حضورش در برنامه‌های آینده ردبول با ورود فورد به‌عنوان تأمین‌کننده موتور، کم خواهد شد.
از طرف دیگر، گزینه‌های او در تیم‌های دیگر محدود است. هوندا قرار است با آستون مارتین همکاری کند و صندلی‌های آن تیم پر هستند. تیم‌های دیگر مانند ویلیامز، هاس، آلپاین و سائوبر نیز برنامه‌های خود را دارند. در این شرایط، آیا یوکی می‌تواند مانند هموطنان موفقش روی سکو برود؟ یا اگر لیام لاوسون در آربی عملکرد بهتری ارائه دهد، ردبول تصمیم دیگری خواهد گرفت؟
مهران قهرمانی-فوتبال لب، رودریگو، بازیکن جوان و بااستعداد رئال مادرید، نقشی کلیدی در تیم ایفا می‌کند. اما به نظر می‌رسد که همچنان آن‌طور که شایسته است، مورد تقدیر قرار نمی‌گیرد. او کارهای زیادی برای بهبود عملکرد رئال مادرید انجام می‌دهد، اما به اندازه‌ای که باید، دیده نمی‌شود. در این مقاله به نقش او در تیمی که دوباره به دنبال قهرمانی در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا است، می‌پردازیم.
رودریگو در میان ستارگان کهکشانی
در تیمی پر از ستاره‌های بزرگ مانند رئال مادرید، رودریگو کمتر به چشم می‌آید. او نه کیلیان امباپه است، نه وینیسیوس جونیور و نه جود بلینگهام. برخلاف این سه ابرستاره که پس از انتقال امباپه به اسپانیا در تابستان گذشته با لقب “BMV” توسط رسانه‌های محلی شناخته می‌شوند، رودریگو در مرکز توجه نیست. این سه نفر همان‌هایی هستند که پیراهن‌های بیشتری می‌فروشند، هواداران را به ورزشگاه می‌کشانند و در نهایت گل‌هایی می‌زنند که رئال مادرید را به تیم پیروز تبدیل می‌کند.
اما این که خط حمله فعلی رئال را یک “سه‌گانه” بنامیم، بی‌انصافی است؛ به‌ویژه نسبت به رودریگو که با وجود فروتنی، از استعداد زیادی برخوردار است. در واقع این خط حمله، یک “چهارگانه” است و نادیده گرفتن این موضوع برای بسیاری از افراد، از جمله خود رودریگو، آزاردهنده است. پس از تساوی 1-1 مقابل مایورکا در ماه آگوست، که رودریگو تنها گل تیمش را به ثمر رساند، در شبکه‌های اجتماعی نوشت: “هفته گذشته درباره سه‌گانه بلینگهام، امباپه و وینی صحبت کردند، اما باید حرف R از رودریگو را هم به این ترکیب اضافه کنند. ما یک چهارگانه از مهاجمان داریم و سایر اعضای تیم. همه در بازی‌ها اهمیت دارند و ارزش خود را در مسابقات مختلف نشان خواهند داد.” او بعداً این پست را به‌خاطر حفظ هماهنگی تیمی پاک کرد، اما این اقدام نیز نشان‌دهنده شخصیت او در تلاش برای بهبود تیم است.
عدم حضور رودریگو در لیست توپ طلا
این دیدگاه که رودریگو به اندازه کافی مورد توجه قرار نمی‌گیرد، چندان غیرمعمول نیست. او همچنان کم ارزش ترین بازیکن (از دیدگاه مردم و رسانه) در بین چهار مهاجم اصلی است. اگر قرار باشد یکی از این چهار نفر جایگزین شود، بیشتر مردم معتقدند که آن شخص رودریگو خواهد بود. حتی در لیست نامزدهای توپ طلای 2024 نیز تنها او از این چهار نفر جایی نداشت، با اینکه نقشی کلیدی در تیمی که دوگانه قهرمانی به‌دست آورد، ایفا کرده بود. خودش در این باره گفت: “فکر می‌کنم حقم بود… اما من تصمیم‌گیرنده نیستم.”
ارزش‌گذاری و بهای هم‌تیمی‌ها به رودریگو
با این حال، درون تیم هیچ تردیدی در مورد اهمیت او وجود ندارد. پس از پیروزی رئال مادرید مقابل منچسترسیتی در پلی‌آف لیگ قهرمانان، جود بلینگهام در مصاحبه‌ای با شبکه CBS آمریکا گفت: “او بسیار دست‌کم گرفته شده است. برای من، او احتمالاً بااستعدادترین و فنی‌ترین بازیکن تیم است. کارهایی که با توپ انجام می‌دهد، ما را شگفت‌زده می‌کند. او لذت‌بخش‌ترین هم‌تیمی است.” بلینگهام همچنین به فداکاری‌های رودریگو اشاره کرد: “پست مورد علاقه‌اش مانند وینی، سمت چپ است. اما او برای کمک به تیم، در سمت راست بازی می‌کند که موقعیت طبیعی‌اش نیست و هرگز شکایتی ندارد.”
فداکاری و چند‌پستی بودن، نقاط قوت یا ضعف؟
این صحبت‌های بلینگهام دلایلی را روشن می‌کند که چرا رودریگو به اندازه برخی از هم‌تیمی‌هایش مورد ستایش قرار نمی‌گیرد: او بازیکنی چندپسته است و برای تیم فداکاری می‌کند. این ویژگی‌ها معمولاً مختص بازیکنان کهکشانی نیست. بعید است که امباپه، زین‌الدین زیدان یا کریستیانو رونالدو برای بهتر شدن عملکرد رودریگو، رائول و گرت بیل، حاضر باشند از پست اصلی خود کنار بکشند؛ حتی اگر این به معنی موفقیت بیشتر تیم در بازی‌ها باشد.
رودریگو؛ وینگر راست چپ پا!
با این حال، اگرچه برخی معتقدند که در صورت نیاز به قربانی کردن یکی از مهاجمان، این قربانی رودریگو خواهد بود. اما نباید فراموش کرد که او در پستی غیرطبیعی بازی می‌کند. او در جناح راست بازی می‌کند، که باعث می‌شود هنگام حرکت به داخل زمین به سمت پای ضعیف‌تر خود برود. اما حتی در این شرایط نیز او گل‌های مهمی به ثمر رسانده است. به عنوان مثال، در بازی رفت مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان برابر اتلتیکو مادرید، او با یک ضربه زیبا با پای چپ نشان داد که هرچند عملکردش با پای چپ ضعیف‌تر است، اما هنوز هم خطرناک است.
آمار و ارقام رودریگو
از زمان اولین بازی‌اش در سپتامبر ۲۰۱۹، رودریگو در ۱۶۹ بازی به عنوان بازیکن اصلی و ۸۷ بازی به عنوان ذخیره، ۱۱۳ مشارکت در گل داشته است. تنها کریم بنزما (۱۶۷) و وینیسیوس (۱۵۹) در این مدت آمار بیشتری دارند. در فصل جاری لالیگا، تنها لامین یامال از بارسلونا (۲۴) و وینیسیوس (۱۹) بیشتر از رودریگو (۱۸) پس از حمل توپ حداقل پنج متری، موقعیت گل ایجاد کرده‌اند. این نشان می‌دهد که او تا چه اندازه در ایجاد موقعیت‌ها موثر است. رودریگو به‌طور میانگین هر ۱۳۶ دقیقه یک گل یا پاس گل ثبت کرده است که تنها کمی ضعیف تر از وینیسیوس (۱۲۵.۱ دقیقه) و بلینگهام (۱۱۵.۱ دقیقه) است. او همچنین در لیگ قهرمانان اروپا ۲۵ گل به ثمر رسانده و به چهارمین بازیکن جوان تاریخ بعد از لیونل مسی، کیلیان امباپه و رائول گونزالس تبدیل شده که برای یک تیم خاص در این رقابت‌ها به این تعداد گل دست یافته است.
نقش کلیدی رودریگو در تاکتیک تیم
با این حال، در شرایط فعلی، رودریگو همچنان از ستارگان اصلی رئال مادرید فاصله دارد. با حضور امباپه و وینیسیوس، مادرید دو تا از بهترین مهاجمان چپ‌پای جهان را در اختیار دارد و طبیعی است که تیم به سمت چپ متمایل باشد. در این فصل لالیگا، ۴۲.۴ درصد از موقعیت‌های گلزنی مادرید از سمت چپ ایجاد شده است – بالاترین میزان در لیگ – در حالی که تنها ۲۹.۱ درصد از سمت راست شکل گرفته است. آمار گلزنی نیز این تفاوت را نشان می‌دهد: امباپه ۲۹ گل و ۵ پاس گل، وینیسیوس ۱۹ گل و ۱۰ پاس گل، در حالی که رودریگو از سمت راست ۱۴ گل و ۸ پاس گل ثبت کرده است.
اما این آمار نباید از اهمیت رودریگو کم کند. با توجه به اینکه امباپه و وینیسیوس در یک منطقه مشابه بازی می‌کنند و در ابتدا برای هماهنگی با هم مشکل داشتند، نقش رودریگو حتی مهم‌تر شد. او با بازی در سمت دیگر زمین، فضا را باز کرده و به دیگر مهاجمان اجازه می‌دهد تا راحت‌تر حرکت کنند. تنها لامین یامال از بارسلونا (۲۴) و وینیسیوس (۱۹) بیشتر از رودریگو (۱۸) پس از حمل توپ حداقل پنج متری، موقعیت گل ایجاد کرده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که رودریگو تا چه حد برای تلاش مجدد رئال مادرید در فتح دوگانه لیگ و لیگ قهرمانان اروپا اهمیت دارد.
اعتماد آنچلوتی به رودریگو
کارلو آنچلوتی همیشه به رودریگو اعتماد داشته است. از زمان بازگشت سرمربی ایتالیایی به رئال در سال ۲۰۲۱، تنها فدریکو والورده (۱۹۹ بازی) بیشتر از رودریگو (۱۹۷ بازی) به میدان رفته است. این دو بازیکن تنها کسانی بودند که در تمامی ۱۳ بازی مسیر قهرمانی لیگ قهرمانان فصل گذشته حضور داشتند. با توجه به حضور مهاجمان متعدد و باکیفیت، بزرگ‌ترین مشکل رئال مادرید به‌نظر می‌رسد توازن دفاعی باشد. این تیم در ۱۱ بازی اخیر تنها دو کلین‌شیت داشته است. برخی معتقدند که شاید بهتر بود یک بازیکن دفاعی به ترکیب اضافه شود. اما عملکرد رودریگو در این فصل به حدی خوب بوده که، همانند سایر اعضای خط حمله رئال، نمی‌توان او را از ترکیب کنار گذاشت.حقیقت این است که دیگر وقت آن رسیده که این بازیکن برزیلی توجه و تحسینی را که شایسته آن است، دریافت کند. زیرا همان‌طور که جود بلینگهام در واکنش به گلایه رودریگو از لقب “BMV” در شبکه‌های اجتماعی خود نوشت: “فقط احمق‌ها حرف R را فراموش می‌کنند.”
رضا حسینی، فوتبال لب– تنها دو مسابقه از فصل جدید گذشته و تا همین‌جا پر بوده از حواشی، داستان‌های داغ و چندین برنده متفاوت. در آستانه‌ی گرندپری ژاپن که سومین مسابقه فصل 2025 فرمول یک است، بحث‌های زیادی در جریان است.
یوکی سونودا، راننده ژاپنی، برای اولین‌بار در گرندپری خانگی‌اش با تیم ردبول مسابقه خواهد داد؛ لاوسن به تیم سابقش برگشته است. سوالات زیادی مطرح است. آیا رقابت بین هم‌تیمی‌های مک‌لارن، وارد مرحله‌ی حساس‌تری می‌شود؟ و آیا مرسدس، فراری یا ردبول می‌توانند در ژاپن برای پیروزی با آنها رقابت کنند؟ اگر می‌خواهید بدانید این آخر هفته باید به کجای پیست نگاه کنید، با ما همراه باشید.
جمع ژاپنی‌ها حسابی جمع شد
تیم آلپین اعلام کرد که ریو هیراکاوا، که یکی از رانندگان ذخیره این تیم در فصل 2025 است. در تمرین اول (FP1) گرندپری ژاپن پشت فرمان خودروی A525 خواهد نشست. او در مقابل تماشاگران خانگی خود رانندگی خواهد کرد.
هیراکاوا پیش‌تر در آخرین مسابقه‌ی فصل گذشته در ابوظبی رانندگی کرده بود. او نخستین تجربه‌ی حضور خود در یک جلسه تمرینی فرمول یک را با تیم مک‌لارن پشت سر گذاشت. او سابقه‌ای طولانی در رقابت‌های مختلف اتومبیل‌رانی، از جمله مسابقات تک‌نفره و استقامت دارد. هیراکاوا در سال 2022 قهرمان مسابقه 24 ساعته لمان شد. او همچنین دوبار عنوان قهرمانی “کلاس هایپرکار” را در مسابقات استقامت قهرمانی جهان FIA به دست آورد.
اکنون، پس از انجام تست‌های فرمول یک برای تیم‌های مک‌لارن و هاس، هیراکاوا در گرندپری خانگی قرار گرفته. او در پیست سوزوکا، برای اولین‌بار پشت فرمان یک خودروی 2025 قرار خواهد گرفت. او در این جلسه، جایگزین جک دوهان خواهد شد.
هیرکاوا در مصاحبه‌ای گفت:
“بسیار هیجان‌زده هستم و نمی‌توانم برای رانندگی با A525 در تمرین اول این هفته صبر کنم. فرمول یک در ژاپن همیشه برایم خاص بوده است. حالا اینکه بتوانم در یکی از جلسات این هفته رانندگی کنم، یک رؤیای واقعی است. همه چیز را آماده کرده‌ام، چند روز پیش در مرکز “انستون کار” با شبیه‌ساز را انجام دادیم و قرار است از این تجربه لذت ببرم. امیدوارم شرایط آب‌وهوایی خوب باشد. این یک جلسه کوتاه خواهد بود، اما من نهایت تلاشم را برای تیم خواهم کرد تا در تنظیمات خودرو بازخورد مفیدی ارائه دهم.”
ریو هیراکاوا
سونودا و رسیدن به آرزوی چندساله
هفته گذشته، تنها پس از دو گرندپری، ردبول تأیید کرد که تغییراتی در ترکیب رانندگانش ایجاد شده است. یوکی سونودا به عنوان هم‌تیمی مکس وشتپن به تیم اصلی پیوست و لیام لاوسن به تیم “ریسینگ بولز” برگشت. این تصمیم هیجان و توجه زیادی را پیش از مسابقه خانگی راننده‌ی ژاپنی به دنبال داشته است. راننده‌ی ژاپنی، بالاخره در فصل پنجم حضورش در فرمول یک، فرصتی پیدا کرد تا برای تیم اصلی ردبول رقابت کند.
با این حال، مسیر پیش روی سونودا آسان نیست. همان‌طور که لیام لاوسن در مسابقات ابتدایی فصل، ( و پیش از او، سرجیو پرز) متوجه شد، ماشین فعلی ردبول واقعاً خودروی سختی برای کنترل و هماهنگ شدن است. کریستین هورنر، مدیر تیم، تأکید کرده که تجربه‌ی سونودا می‌تواند در روند توسعه‌ی خودرو مؤثر باشد. اما این که حتی مکس وشتپن هم گاهی در پیدا کردن ریتم و سرعت مشکل داشته، نشان می‌دهد شرایط تا چه اندازه پیچیده است.
با این حال، پایان مسابقه‌ی قبلی در چین نشانه‌هایی از امید را به همراه داشت. وشتپن در استینت نهایی بسیار رقابتی ظاهر شد و از آن به‌عنوان یک نقطه‌ی مثبت یاد کرد. حالا سونودا، امیدوار است بتواند هرچه سریع‌تر با شرایط هماهنگ شود و قطعاً در سوزوکا، با حمایت بی‌نظیر هوادارانش، برای این کار انگیزه‌ی زیادی خواهد داشت.
یوکی سونودا
واکنش لاوسن چه خواهد بود؟
در سوی دیگر ماجرا، ارتقای سونودا به معنای آن است که لیام لاوسون باید با ناامیدیِ کنار گذاشته‌شدن از ردبول، کنار بیاید. آن هم پس از آغازی دشوار در این فصل. راننده‌ی نیوزیلندی در هر دو مسابقه‌ی ابتدایی، عملکرد بدی داشت و تیم هم تصمیم گرفت خیلی زود دست به تغییر بزند.
در ابتدا، لاوسن، به دلیل عملکرد فوق‌العاده‌ای که در طول ۱۱ مسابقه با تیم ریسینگ بولز از خود نشان داده بود، نسبت به سونودا در اولویت قرار گرفت. حالا او دوباره به همان تیم بازمی‌گردد تا سعی کند اعتماد به نفسش را بازیابد.
خودِ وشتپن هم در چین از لاوسن حمایت کرد و گفت که به نظرش خودروی “ریسینگ بولز” راحت‌تر از ردبول رانده می‌شود. او فکر می‌کرد هم‌تیمی‌اش در آن ماشین سریع‌تر خواهد بود تا در RB21 فعلی ردبول. حالا لاوسن این فرصت را دارد تا درستی این حرف را ثابت کند.
او به محیطی برمی‌گردد که برایش آشناست. نه‌تنها پیش از این نتایج خوبی در آن تیم گرفته، بلکه این مجموعه در گذشته به رانندگانی که بعد از حضور در کنار وشتپن به این تیم برگشته‌اند، کمک کرده تا دوباره مسیر پیشرفت‌شان را پیدا کنند. مثل پیر گسلی که پس از تجربه‌ای سخت در ردبول در سال ۲۰۱۹، موفق شد اعتبارش را دوباره به‌دست آورد.
لاوسن قطعاً انگیزه دارد تا شروعی قدرتمند داشته باشد، اما مثل سونودا، با چالش بزرگ تطبیق سریع با خودرویی جدید روبه‌رو است؛ آن هم در پیستی که اشتباهات را به سختی مجازات می‌کند.
لیام لاوسن
نبرد رانندگان مک‌لارن بر سر قهرمانی
مک‌لارن طی سال‌های اخیر نیازی به تغییر راننده نداشته است؛ اما هر چه جلوتر برویم، مدیریت لندو نوریس و اسکار پیاستری به‌خاطر رقابت تنگاتنگ‌شان برای قهرمانی، اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد. پس از نمایش درخشان پیاستری در چین، حالا هر دوی این راننده‌ها، یک پیروزی در کارنامه خود دارند؛ اما در حال حاضر این نوریس است که با ۱۰ امتیاز برتری نسبت به هم‌تیمی‌اش، در جدول قهرمانی رانندگان جلوتر قرار دارد.
در ژاپن سال گذشته، نوریس عملکرد خوبی در تعیین خط داشت و سوم شد که در نهایت مسابقه را در رده‌ی پنجم به پایان رساند؛ ولی پیاستری نتوانست با هم‌تیمی بریتانیایی‌اش هم‌سطح شود و به رتبه‌ی هشتم بسنده کرد. با این حال، مسیر پیشرفت پیاستری در دو سال گذشته بسیار سریع و چشمگیر بوده و مسابقه‌ی این هفته یک آزمون دیگر برای سنجش میزان رشد او خواهد بود.
تا اینجای فصل، یا با دستور تیمی مک‌لارن و یا به واسطه‌ی روند مسابقه، هنوز رقابت چرخ به چرخ نوریس و پیاستری را ندیده‌ایم. آیا ممکن است اولین رقابت واقعی بین دو مدعی قهرمانی در فصل ۲۰۲۵ همین آخر هفته اتفاق بیفتد؟ اگر این اتفاق بیفتد، سوزوکا بهترین صحنه برای آن خواهد بود؛ پیستی که به‌خاطر طراحی خاص، پیچ‌های پرسرعت و تغییر مسیرهای سریع، در میان رانندگان محبوبیت زیادی دارد. حال‌وهوای بی‌نظیری که تماشاگران ژاپنی در آن ایجاد می‌کنند را هم به این ترکیب اضافه کنید تا بدانید که ممکن است با یکی از تماشایی‌ترین رقابت‌های فصل در همین آخر هفته روبه‌رو شویم.
در حالی که رقابت میان دو راننده‌ی مک‌لارن از ابتدای فصل پیش‌بینی می‌شد، چیزی که کمتر انتظارش می‌رفت، شروع کم‌فروغ فراری در دو مسابقه‌ی نخست بود.
تیم فرد واسور، یکی از مدعیان اصلی برای قهرمانی در هر دو بخش معرفی شده بود؛ به‌ویژه با توجه به هیجان و توجه زیادی که حضور لوئیس همیلتون در کنار چالز لکلرک به همراه داشت. اما در دو رقابت اول، فراری با چیزی که انتظارش را داشتیم، فاصله‌ی زیادی داشت.
پس از یک آخر هفته‌ی سخت در ملبورن، فراری در چین رقابتی‌تر ظاهر شد، اما نتوانست عملکرد خوب روز شنبه را در مسابقه‌ی اصلی تکرار کند؛ لکلرک پنجم شد و همیلتون در جایگاه ششم از خط پایان گذشت. اما ساعاتی بعد، هر دو خودروی فراری از مسابقه دیس‌کوالیفای (حذف) شدند؛ اتفاقی که برای اولین بار در تاریخ این تیم رخ داد. در نتیجه، فراری حالا در جدول سازندگان در رده‌ی پنجم قرار دارد، هم‌امتیاز با تیم چهارم یعنی ویلیامز و ۶۱ امتیاز عقب‌تر از مک‌لارن در همین ابتدای فصل.
تیم فراری
ساینز و جستجوی پاسخ در ویلیامز در گرندپری ژاپن
اگر چه ویلیامز هم‌امتیاز با فراری در رده‌ی چهارم جدول تیمی قرار دارد، اما این شروع امیدوارکننده هنوز به گاراژ کارلوس ساینز در تیم ویلیامز نرسیده است.
ساینز در تست‌های پیش‌فصل بسیار رقابتی به نظر می‌رسید و از اینکه به آسانی با ساختار ویلیامز هماهنگ شده بود، ابراز رضایت می‌کرد. او در استینت اول گرندپری استرالیا نیز سرعت خوبی داشت؛ اما پس از تصادف در ابتدای آن مسابقه، روند او دچار افت شد.
راننده‌ی اسپانیایی در گرندپری دوم در شانگهای، از عملکرد ضعیفش متعجب بود؛ او نمی‌توانست درک کند چرا کنترل خودرو تا این حد دشوار شده، در حالی که در اوایل سال رابطه‌ی خوبی با آن برقرار کرده بود. ساینز برای مسابقه، تنظیماتی نزدیک به هم‌تیمی‌اش الکس آلبون را انتخاب کرد، اما با مشکلات متفاوتی روبه‌رو شد. شروع این فصل برای بسیاری از رانندگان دشوار بود، چرا که باید در جریان دو مسابقه‌ی پشت سر هم – که یکی از آنها اسپرینت هم داشت – با تیم‌های جدید و شرایط تازه سازگار می‌شدند. با این حال، حالا که حدود ۱۰ روز فرصت برای بررسی داده‌ها وجود داشته، ساینز به‌دنبال بازگشت به همان اعتمادبه‌نفس و امیدواری ابتدایی فصل است.
حالا که کریستال پالاس به نیمه‌نهایی جام حذفی رسید، سخت است باور کنیم که اولین بردشان در لیگ برتر را تا اواخر اکتبر کسب نکرده بودند.
محمدرضا حیدری فوتبال لب-کریستال پالاس در جام اتحادیه دو برد مقابل تیم‌های چمپیونشیپ کسب کرد، اما پیش از پیروزی حیاتی برابر تاتنهام در نهمین بازی لیگ، فشارها در سلهرست پارک رو به افزایش بود.
حالا آن روزهای سخت به خاطراتی دور تبدیل می شوند و هواداران و باشگاه پس از پیروزی درخشان ۳-۰ مقابل فولام با هیجان به سفر به ومبلی فکر می‌کنند. پالاس آخرین بار در سال ۲۰۲۲ به نیمه‌نهایی جام حذفی رسید.
این تیم هرگز قهرمان جام حذفی نشده و دو بار در فینال شکست خورده است؛ یک‌بار در سال ۱۹۹۰ و بار دیگر در ۲۰۱۶. اما حالا هواداران می‌توانند رؤیای کسب اولین جام بزرگ تاریخ باشگاه را در سر بپرورانند. باشگاهی که تاریخ تأسیس آن، بسته به اینکه کدام تاریخ‌نگار را باور کنید، به سال ۱۸۶۱ بازمی‌گردد.
این تحول چشمگیر را الیور گلاسنر، سرمربی تیم رقم زد. از آغاز سال ۲۰۲۵، تنها لیورپول (۱۱ برد) بیش از کریستال پالاسِ گلاسنر (۱۰ برد) در تمامی رقابت‌ها پیروز شده است. پالاس همچنین با ثبت ۸ کلین‌شیت، بیش از هر تیم دیگری در لیگ برتر در ثبت کلین شیت موفق است.
فصلی سخت برای کریستال پالاس
گلاسنر از همان ابتدا می‌دانست که شروع فصل چالش‌برانگیز خواهد بود؛ تابستانی که در آن مایکل اولیسه، ستاره تیم، راهی بایرن مونیخ شد، بسیاری از بازیکنان درگیر تورنمنت‌های بزرگ بودند و چهار بازیکن هم در روز پایانی نقل‌وانتقالات به تیم اضافه شدند.
طول کشید تا همه این عوامل سر و سامان بگیرند، اما در سیستم مورد اعتماد 3-4-2-1 گلاسنر، پالاس تیمی منظم و قدرتمند است و با شتابی مثبت به هفته‌های پایانی فصل می‌رسد. پالاس در ۱۵ بازی اخیر خود تنها دو بار باخت که این آمار با توجه به اینکه آنها در کل فصل فقط سه برد خانگی در لیگ داشته‌اند، تحسین‌برانگیزتر به نظر می‌رسد.
خط دفاع سه نفره کریستال پالاس متشکل از کریس ریچاردز، ماکسنس لاکروآ و مارک گهی یکی از مستحکم‌ترین خطوط دفاعی لیگ برتر محسوب می‌شود.
لحظات سرنوشت‌ساز در راه است؛ ومبلی در انتظار پالاس
بی‌بی‌سی اسپورت از گلاسنر پرسید که آیا بازی مقابل فولام (جایی که پالاس در دقایق ابتدایی تحت فشار بود اما در نهایت قدرتمند به کار خود پایان داد) بازتابی از روند فصل و پایانی هیجان‌انگیز برای آن است؟
گلاسنر پاسخ داد: “فصل هنوز تمام نشده است. اگر این پایان کار باشد، راضی نخواهم بود. فکر می‌کنم این فقط آغاز سرنوشت سازترین مقطع فصل ماست. دو ماه پیش رو داریم و امیدوارم ۱۲ بازی دیگر در پیش باشد. نکته مثبت این است که تیم در شرایط خوبی قرار دارد و بازیکنان آماده هستند. این دو ماه را کنار هم خواهیم بود، بازی‌های زیادی داریم و می‌توانیم دوباره به بهترین فرم خود برسیم.
امروز، به‌ویژه در دقایق ابتدایی، از این سطح فاصله داشتیم. باید در بهترین شرایط خود باشیم تا بیشترین تعداد پیروزی ممکن را به دست آوریم.” هواداران کریستال پالاس در حال سرود خواندن درباره سفر به ومبلی بودند، اما گلاسنر ترجیح داد درباره احتمال قهرمانی در این ورزشگاه ملی صحبت نکند.
او گفت: “نمی‌خواهم درباره قهرمانی حرف بزنم، چون حتی در بازی بعدی هم نمی‌توانیم جامی ببریم. این فقط نیمه‌نهایی است. وقتی وارد یک رقابت حذفی می‌شوید، فرقی ندارد که در دور اول حذف شوید یا نیمه‌نهایی، چون هدف همیشه قهرمانی است. رسیدن به نیمه‌نهایی یک دستاورد بزرگ است. به‌ویژه در ومبلی، چرا که همیشه جو خاصی دارد.”
اهمیت بالای ابرچی ازه
گلاسنر گفت که تاکنون سه بار به ومبلی رفتم و هر سه بار از مترو استفاده کردم. دو بار برای تماشای بازی تیم ملی انگلیس و یک بار هم وقتی دخترش را برای کنسرت تیلور سوئیفت به آنجا رساند.
یکی از این بازدیدها دوشنبه شب بود، زمانی که او تماشاگر گلزنی ابریچی اِزه در اولین بازی ملی‌اش برابر لتونی بود. اِزه برای تطبیق با شرایط پالاس پس از جدایی اولیسه زمان برد و گل او مقابل فولام تنها پنجمین گلش در این فصل بود.
گلاسنر گفت: “فکر می‌کنم ابز فصل عجیبی را پشت سر می‌گذارد. در لیگ برتر گل‌های زیادی نزده، اما موقعیت‌های زیادی داشته است. در بسیاری از صحنه‌ها بدشانس بود (گل‌های مردود، توپ‌هایی که تغییر مسیر داده‌اند، ضرباتی که به تیر خوردند) اما همیشه به تلاشش ادامه می دهد.
با مصدومیت‌هایی هم مواجه شد، آن هم مصدومیت‌های عجیب. فکر می‌کنم گلش مقابل لتونی، اولین گل ملی‌اش، برای او از نظر شخصی اهمیت زیادی داشت و به او کمک کرد.
او همیشه اعتمادبه‌نفس دارد. همه می‌دانیم که تمام‌کنندگی فوق‌العاده‌ای دارد و می‌تواند به خوبی با پای راست خود به سمت دروازه برود. ما به این کیفیت، به‌ویژه در ضربات نهایی، نیاز داریم و امروز هم به ما کمک کرد.”
علیرضا خلیلی، فوتبال‌لب – الکساندر-آرنولد، از آکادمی لیورپول به تیم اصلی آمد. او در ۳۴۹ بازی خود ۸۶ پاس گل و ۲۲ گل به ثمر رساند. همواره از او به‌عنوان نمادی از وفاداری و هویت شهر لیورپول یاد می‌شد. با این حال، تصمیم او برای ترک تیم محبوبش بدون دریافت هیچ هزینه انتقالی، احساسات هواداران را جریحه‌دار کرد. بسیاری از طرفداران قدیمی، مانند مایکل ویکهام، این اقدام را «بی‌احترامی به باشگاهی که او را ساخت» توصیف کردند و معتقدند اعلام این خبر در میانه رقابت‌های قهرمانی لیگ برتر، تمرکز تیم را برهم زد.
میراث در مقابل جاهطلبی: چرا مادرید؟
انتقال به رئال مادرید برای الکساندر-آرنولد فرصتی استثنایی محسوب می‌شود. او که تمامی جام‌های مهم از جمله لیگ قهرمانان اروپا و لیگ برتر را با لیورپول فتح کرده، اکنون به‌دنبال تقویت میراث فردی خود است. در مصاحبه‌ای با اسکای اسپورتس، او بر آرزوی کسب توپ طلا تأکید کرد. موضوعی که برخی هواداران آن را نشانه بیتوجهی به ارزش‌های جمعی تیم تفسیر کردند. از سوی دیگر، همکاری با ستارگانی چون جود بلینگهام و کیلیان امباپه در مادرید، فرصتی بی‌نظیر برای رشد حرفه‌ای اوست .
مقایسه با پیشینیان: درس‌هایی از گذشته
واکنش تند هواداران لیورپول به تصمیم ترنت، یادآور خروج استیو مک‌منه‌من در سال ۱۹۹۹ به مادرید است. مک‌منه‌من که دو بار قهرمان لیگ قهرمانان با مادرید شد، هرگز جایگاه سابق خود در دل هواداران لیورپول را بازنیافت. حتی استیون جرارد، اسطوره این تیم، در سال ۲۰۱۰ به انتقال به مادرید نزدیک شد، اما وفاداری‌اش مانع از این تصمیم شد. این مقایسه‌ها نشان می‌دهد که هویت محلی در لیورپول اهمیتی فراتر از موفقیت‌های فردی دارد.
انتقاد از مدیریت باشگاه: چرا اجازه دادند آرنولد رایگان برود؟
بسیاری از تحلیل‌گران، خروج الکساندر-آرنولد را نتیجه بی‌کفایتی مدیریت لیورپول در تمدید قرارداد می‌دانند. پاتریک اوهانلون، هوادار قدیمی، معتقد است: «اگر او رایگان برود، لیورپول نمی‌تواند ادعا کند که از نام او سود مالی نبرده است. او ۲۲ سال به این باشگاه خدمت کرده و هیچ بدهی به هواداران ندارد» . این در حالی است که ارزش بازار او حدود ۸۰ میلیون پوند برآورد می‌شود .
آینده مبهم: آیا آرنولد می‌تواند دوباره محبوب شود؟
اگرچه الکساندر-آرنولد اکنون به «دشمن عمومی شماره یک» لیورپول تبدیل شد. برخی معتقدند تاریخ داوری نهایی را انجام خواهد داد. فرزر واتسون، روزنامه‌نگار ورزشی، می‌گوید: «خشم هواداران نشان‌دهنده تناقض در ذهنیت آن‌هاست. ترنت ۳۴۹ بازی برای لیورپول انجام داد و حق دارد چالش جدیدی را تجربه کند» . موفقیت در مادرید ممکن است خاطرات تلخ را کمرنگ کند، اما به‌گفته مایکل فیتزهاریس، هواداران هرگز انتقال رایگان او را نخواهند بخشید.
زندگی ترنت الکساندر-آرنولد، از آن روزی که هواداری جوان نام او را بر پشت پیراهنش دید تا امروز که همان پیراهن به نماد خشم تبدیل شده، تحولی شگرف را تجربه کرده است. این داستان نه‌تنها درباره انتخاب‌های یک فوتبالیست، بلکه درباره تعارض بین وفاداری محلی و جاهطلبی جهانی است. چه او در مادرید به اوج برسد یا نه، میراث او در لیورپول همواره با این فصل از تاریخ گره خواهد خورد.
مهران قهرمانی – فوتبال لب، باشگاه رئال مادرید در فصل 25-2024 همچنان یکی از مدعیان اصلی قهرمانی در اروپا و اسپانیاست. با این حال، پشت نتایج درخشان و حضور در صدر رقابت‌ها، چالش‌ها و بحران‌هایی نهفته است که توجه بسیاری از کارشناسان و هواداران را به خود جلب کرده است.
در آخرین بازی پیش از وقفه بازی‌های ملی، رئال مادرید موفق شد ویارئال را با نتیجه 2-1 شکست دهد. اما کارلو آنچلوتی، سرمربی ایتالیایی تیم، از عملکرد بازیکنانش راضی نبود. او به شدت از فشردگی برنامه مسابقات انتقاد کرد و اعلام نمود که تیمش در 15 روز پنج بازی انجام داده است؛ به‌ویژه اینکه بازی با ویارئال تنها 66 ساعت پس از دیدار پرتنش برابر اتلتیکو مادرید در لیگ قهرمانان اروپا برگزار شد؛ دیداری که تا ضربات پنالتی ادامه یافت.
آنچلوتی حتی پا را فراتر گذاشت و گفت که از این پس رئال مادرید بدون فاصله 72 ساعته بین بازی‌ها حاضر به میدان رفتن نخواهد بود. همچنین آنها توانستند با نتیجه‌ی 3-2 لگانس را شکست دهند و در یک قدمی بارسلونا، البته با یک بازی بیشتر قرارگیرند.
آیا آنچلوتی خود مقصر است؟
در حالی‌که آنچلوتی از کمبود استراحت گلایه دارد، آمارها نشان می‌دهد که رئال مادرید در فصل جاری لالیگا کمترین میزان تعویض را در میان تمامی تیم‌ها داشته است. این تیم به طور میانگین تنها ۳.۷۹ تعویض در هر بازی انجام داده و مجموعاً 106 تعویض در 28 بازی لالیگا داشته است. این در حالی است که تیم‌هایی چون اتلتیک بیلبائو و رایو وایکانو هر کدام 140 تعویض در همین تعداد بازی انجام داده‌اند.
رئال مادرید تنها در 7 بازی از 28 دیدار خود از هر پنج تعویض ممکن استفاده کرده است (25%)، در حالی‌که بارسلونا 20 بار و اتلتیکو مادرید 24 بار از تمامی تعویض‌های خود بهره برده‌اند.
بازیکنانی مانند فدریکو والورده و کیلیان امباپه به ترتیب 3694 و 3586 دقیقه در این فصل بازی کرده‌اند. بیشتر از هر بازیکن دیگری در ترکیب رئال. در مقابل، آردا گولر تنها 1088 دقیقه و اندریک فقط 496 دقیقه در زمین حضور داشته‌اند، که این عدد در بازی شب گذشته آردا، 66 دقیقه افزایش را به خود دید. پس از بازی با ویارئال، والورده در پاسخ به پرسشی درباره مصدومیتش گفت: «مصدوم نیستم، فقط واقعاً خیلی خسته‌ام.»
درگیری آردا گولر با دومینیک سوبوسلای
در جریان وقفه بازی‌های ملی، موضوع کمبود دقایق بازی آردا گولر در رئال مادرید به یکی از مباحث داغ تبدیل شد. آردا گولر، هافبک جوان رئال، پس از بازی تیم ملی ترکیه مقابل مجارستان در چارچوب لیگ ملت‌ها، با دومینیک سوبوسلای، کاپیتان تیم ملی مجارستان، درگیری لفظی پیدا کرد.
ماجرا از جایی آغاز شد که سوبوسلای در یک پست اینستاگرامی، با اشاره به دقایق بازی آردا گولر در رئال (1088 دقیقه)، او را مورد تمسخر قرار داد. گولر که در بازی برگشت 6-1 مقابل مجارستان گلزنی کرده بود، در پاسخ به این تمسخر نوشت: «این پسر یه جوکه! 6 تا گل هم کافی نیست که دهنتو ببندی؟»
این اتفاق باعث شد تا موضوع استفاده نکردن از استعدادهای جوان در رئال بار دیگر در کانون توجه قرار بگیرد. برخی از اعضای هیئت مدیره باشگاه نیز بر این باورند که آنچلوتی در استفاده از بازیکنانی مانند گولر و اندریک بیش از حد محتاط است.
موج مصدومیت‌ها و کمبود نفرات در دفاع
یکی از مهم‌ترین دلایل دست خالی بودن آنچلوتی، مصدومیت‌های پی‌درپی بازیکنان در دو فصل اخیر است. تیبو کورتوا، ادر میلیتائو و داوید آلابا فصل گذشته به‌دلیل پارگی رباط صلیبی طولانی‌مدت از میادین دور بودند. امسال نیز میلیتائو مجدداً با همان مصدومیت مواجه شده است. دنی کارواخال نیز به‌مدت طولانی در ترکیب غایب است.
در این فصل همچنین دنی سبایوس، فرلان مندی، رودریگو، امباپه و کورتوا نیز مدتی را به‌دلیل مصدومیت از دست دادند. تنها آندری لونین، رائول آسنسیو، لوکا مودریچ، گولر و اندریک از مصدومیت دور مانده‌اند.
آینده نقل و انتقالات و نقشه‌های جدید رئال مادرید
در ژانویه، لیورپول درخواست رئال برای جذب ترنت الکساندر آرنولد را رد کرد. با این حال، گزارش‌ها و شایعات از توافق باشگاه برای جذب او به‌عنوان بازیکن آزاد در تابستان خبر می‌دهند. کادر فنی او را نه‌تنها مدافعی مطمئن، بلکه مهره‌ای خلاق می‌دانند. همچنین باشگاه به جذب دین هویسن، مدافع اسپانیایی بورنموث و مارتین زوبیمندی، هافبک اسپانیایی سوسیداد به گوش علاقمند است.
جایگاه بازیکنان آکادمی
در این میان، تنها بازیکن آکادمی که از فرصت‌ها استفاده کرده، رائول آسنسیو، مدافع میانی 22 ساله است که پس از ارتقاء از کاستیا، 2113 دقیقه بازی کرده و حتی به تیم ملی اسپانیا دعوت شده است. قرارداد او به‌زودی تا سال 2029 تمدید می‌شود.
اما سایر بازیکنان آکادمی که با تیم تمرین می‌کنند، دقایق اندکی به میدان رفته‌اند: خاکوبو رامون (102دقیقه)، دیه‌گو آگوآدو (90)، لورنزو آگوآدو (67)، چما آندرس (34)، گونزالو گارسیا (8) و دنیل یانیز (1 دقیقه).
در این وقفه ملی، تنها دو بازیکن بدون دعوت‌نامه ملی باقی ماندند: فران گارسیا و لوکاس واسکز. این دو، که هر دو در گذشته از آکادمی رئال جدا شده و سپس بازگشته‌اند، احتمالاً در بازی مقابل لگانس در لالیگا فیکس خواهند بود. این تصمیم می‌تواند فرصتی برای استراحت به والورده باشد که در نیمه دوم بازی اروگوئه برابر بولیوی به میدان رفت.
کم‌کاری در نقل و انتقالات
ترکیب ناقص رئال تنها به‌خاطر مصدومیت‌ها نیست. در سه پنجره نقل و انتقالاتی گذشته، باشگاه هیچ مدافع جدیدی جذب نکرد، در حالی‌که آنچلوتی و کادرش صریحاً خواستار تقویت تیم بودند. این کم‌کاری حالا در مقاطع حساس کار را سخت کرده است. برای مثال، در دیدار برابر منچسترسیتی در لیگ قهرمانان، آنچلوتی مجبور شد شوامنی را در قلب دفاع و والورده را در پست دفاع راست به میدان بفرستد. با این حال، اعضایی از هیئت مدیره از این سیاست دفاع می‌کنند؛ چرا که سال گذشته رئال با همین ترکیب و تغییر پست‌ها، موفق به کسب دوگانه لیگ و اروپا شد.
ماراتن سه‌گانه برای رئال مادرید ادامه دارد
با وجود همه این مشکلات، رئال مادرید همچنان در سه جبهه مبارزه می‌کند. آنها در لیگ قهرمانان اروپا به جمع هشت تیم نهایی رسیده‌اند، در کوپا دل ری 1-0 از رئال سوسیداد پیش هستند و در لالیگا تنها با یک بازی کمتر، هم‌امتیاز با تیم صدرنشین بارسلونا هستند.
ادامه این مسیر نیازمند مدیریت بهتر بازیکنان و استفاده بهینه از نیمکت است. آنچلوتی باید بتواند با بهره‌گیری هوشمندانه از جوانان، خستگی ستارگان اصلی را کاهش دهد. در غیر این صورت، خستگی و کمبود عمق ترکیب ممکن است مانع از رسیدن رئال مادرید به سه‌گانه تاریخی شود.
نیکان میرزائی، فوتبال لب– منچسترسیتی از 21 بازی اخیر خارج از خانه خود در لیگ برتر مقابل لیورپول تنها یک برد را کسب کرده است.
شاگردان پپ گواردیولا در شش بازی در تمامی رقابت ها بدون برد بوده اند.
مسیر لیورپول و منچسترسیتی
منچسترسیتی
منچسترسیتی به نظر می رسید که در مسیر بازگشت خود بود که سه بر صفر فاینورد را در لیگ قهرمانان اروپا شکست داد. با این حال، آن بازی با نتیجه 3-3 به پایان رسید و روند بدون برد قهرمان لیگ برتر به 6 مسابقه در تمام رقابت ها افزایش یافت.
تسلیم منچسترسیتی باعث شد که آنها چندین رکورد ناخواسته را ثبت کنند. آنها اولین تیم تاریخ لیگ قهرمانان اروپا شدند که تا دقیقه 75 با سه گل پیش افتادند و نتوانستند پیروز شوند. همچنین این اولین باری بود که آنها از می 1989 مقابل بورنموث در نیمه دوم (3-3) در بازی‌ای که در آن با سه گل پیش افتادند، پیروز نشدند. برای گواردیولا، این اولین بار در دوران مربیگری اش بود که نتوانست با سه گل یا بیشتر در یک مسابقه پیروز شود.
فراموش نکنیم که منچسترسیتی در سه بازی اخیر خود در لیگ برتر نیز شکست خورده است، به همان اندازه که در مجموع 47 بازی قبلی خود (35 برد 9 شکست) شکست خورده است. آنها آخرین بار در چهار بازی متوالی لیگ بین آوریل تا آگوست 2008 شکست خوردند، در حالی که آخرین بار در همان فصل بین ژانویه تا مارس 2007 شکست خوردند (پنج).
بنابراین، سفر به آنفیلد برای رویارویی با لیورپول آرنه اسلات – که با هشت امتیاز اختلاف در صدر جدول لیگ برتر تا آخر هفته پیش است – به سختی می‌تواند برابر گواردیولا قرار گیرد، زیرا او به دنبال بازگشت سیتی به مسیر است.
لیورپول
لیورپول که اکنون براساس مدل ما بهترین قهرمان لیگ برتر است، پس از شکست 2-0 رئال مادرید در لیگ قهرمانان اروپا، با الکسیس مک آلیستر و کودی خاکپو در حالی که قرمزها قهرمان اروپا را به خطر انداخته‌اند، وارد این رقابت می‌شوند.
رقابت گواردیولا و یورگن کلوپ فوتبال انگلیس را در هشت سال گذشته پر حرارت کرده است، اما اسلوت به سرعت این تیم لیورپول را متعلق به خود کرده است.
این اولین دیدار هلندی با منچسترسیتی و گواردیولا خواهد بود. هیچ یک از 6 مربی آخر لیورپول در اولین دیدار خود در لیگ با قهرمان فعلی انگلیس شکست نخورده اند (4 برد 2 برد)، نه از زمان شکست 1-0 “روی اوانز” مقابل منچستریونایتد در فصل 94-1993.
تنها شکست لیورپول در لیگ برتر در این فصل، شکست 1-0 مقابل ناتینگهام فارست در آنفیلد بود. آنها هفت بازی از هشت بازی خود در لیگ را از آن زمان به بعد بردند (1 تساوی) و در 7 بازی حداقل دو گل زده اند.
ستاره بازی
محمد صلاح که هفته گذشته دو گل به ثمر رساند تا لیورپول را به پیروزی 3-2 مقابل ساوتهمپتون سوق دهد، این هفته در تیتر خبرها قرار گرفت و بعد از بازی ادعا کرد که هنوز هیچ گونه قرارداد جدیدی از سوی باشگاه به او پیشنهاد نشده است – قرارداد فعلی او در پایان فصل به پایان می رسد.
اگر قرار باشد این آخرین بازی صلاح در لیورپول باشد، او تمام تلاشش را می‌کند تا در سطح بالایی ظاهر شود. علاوه بر داشتن بیشترین گل و پاس گل در این فصل در لیگ برتر (16)، گلزنی های صلاح نیز ارزش 17 امتیازی را برای لیورپول در این فصل داشته است.
صلاح که روز چهارشنبه یک پنالتی مقابل مادرید را از دست داد، هفت‌بار در لیگ مقابل من سیتی برای لیورپول گلزنی کرده است. او فقط به دو گل دیگر در آنفیلد نیاز دارد تا صدمین گل خود را برای قرمزها در زمین خود به ثمر برساند.
منچسترسیتی و لیورپول رودرروی هم می جنگند
سیتی تنها یک برد از 21 بازی اخیر خارج از خانه خود در لیگ برتر مقابل لیورپول (7 شکست 13 تساوی) کسب کرده است و آنها را 4-1 در فوریه 2021 شکست داده است. آنها از می 2003 در آنفیلد با حضور هواداران پیروز نشده اند (2-1
لیورپول تنها یک برد از 9 بازی اخیر خود در لیگ برتر مقابل سیتی (5 تساوی 3 تساوی) کسب کرده است، یک پیروزی خانگی 1-0 در اکتبر 2022.
پیروزی برای لیورپول باعث می شود آنها 11 امتیاز اختلاف داشته باشند. در تاریخ لیگ برتر، تنها سه تیم بر کسری بیش از 11 امتیازی غلبه کرده اند تا قهرمان شوند (منچستریونایتد در فصل های 93-1992 و 96-1995 و آرسنال در فصل 98-1997).
آمار منچسترسیتی برای بازی
در نشست خبری پیش از بازی با برایتون؛ پپ گواردیولا اعتقاد داشت، که به جز دیدار با بورنموث، و 20 دقیقه ابتدایی؛ تقابل با فولام، تیم او عملکرد خوبی داشته است. ناکامی مطلق در آمکس احتمالا دیدگاه سرمربی اسپانیایی را در مورد شاگردانش تغییر خواهد داد. به نقل از اوپتا، پپ گواردیولا امشب برابر مرغان دریایی چهارمین شکست متوالی‌اش در تمامی رقابت‌ها را متحمل شد. این اتفاق هرگز در دوران مربیگری موفق‌ترین سرمربی یک دهه اخیر لیگ برتر رخ نداده بود. منچسترسیتی تحت هدایت او برابر تاتنهام (لیگ کاپ)، بورنموث، اسپورتینگ لیسبون (لیگ قهرمانان) و حالا برایتون شکست می‌خورد. در تاریخ سیتیزن‌ها نیز این اتفاق آخرین بار در سال 2006 و تحت هدایت استوارت پیرس رخ داده بود.
آمار لیورپول برای بازی
آرنه اسلات پس از پیروزی سخت مقابل ساوتهمپتون، به بازیکنانش هشدار داد که در باد این پیروزی‌ها نخوابند. لیورپول در 2 دیدار آینده به ترتیب به مصاف رئال‌مادرید در لیگ قهرمانان و منچسترسیتی در لیگ برتر خواهد رفت.
«این 2 تیم [رئال و سیتی] در 5-4 سال گذشته بر فوتبال اروپا حکمرانی کردن. لیورپول نزدیکترین رقیب این دو تیم بود ولی حاکمیت با رئال و سیتی بود. پس چه آرزویی بهتر از بازی مقابل این دو تیم؟! ما آماده این 2 بازی هستیم.»
آرنه اسلات معتقد است که اختلاف 8 امتیازی با سیتی نباید هواداران و بازیکنان را گمراه کند.
چلسی با گل پدرو نتو برابر آرسنال به تساوی دست یافت.
آروین منصوری، فوتبال لب– چلسی و آرسنال به تساوی در استمفورد بریج رضایت دادند، زیرا روز یکشنبه در بن بست 1-1 بازی را تمام کردند.
بعد از یک ساعت بازی بدون رویداد ، بازی، با ورود گابریل مارتینلی و حرکت انفجاری مارتین اودگارد پس از پاسی زیبا دوباره زنده شد. نروژی اولین استارت خود را از ماه آگوست انجام داد، قبل از اینکه شلیک خود را به تیرک دروازه رابرت سانچز بکوبد.
پدرو نتو تنها 10 دقیقه بعد با یک ضربه خوب از فاصله ای از دروازه، گل تساوی را به ثمر رساند، اولین گل او پس از امضای قرارداد با چلسی از وولوز در تابستان.
در حالی که ویلیام سالیبا توپی را در محوطه جریمه چلسی پخش کرد، تقریباً آرسنال آن را با ضربه آخر بازی به دست آورد، اما لئاندرو تروسارد با ضربه ای از کنار دروازه فاصله گرفت تا آرسنال و چلسی را با امتیاز به ترتیب در رده های چهارم و سوم قرار دهند و از صدرنشین لیگ برتر لیورپول 9 امتیاز فاصل بگیرد.
چلسی پس از منچسترسیتی و لیورپول در رده سوم جدول لیگ برتر برای اولین بار پس از آخرین روز فصل 2021-2022 دوباره به این جایگاه در فصل 2024-2025 رسید.
آلن شیرر در مورد این بازی اضافه کرد: “من فکر می کنم آرسنال توانایی این را دارد که عملکرد خوبی داشته باشد و بعد از گذراندن دورانی که با مصدومیت بازیکنانشان همراه بود بتواند چهار، پنج بازی بعد فیفادی را خوب سپری کند و توانایی پیروزی در آنها را دارد و به کورس رقابت بازگردد. فکر می‌کنم مساوی برابر چلسی نتیجه خوبی برای آنها بود و امتیازشان را گرفتند،اما اگر می‌باختند فاجعه می‌بود.”
آروین منصوری، فوتبال لب– دیوید کوت، داور لیگ برتر انگلیس؛ پس از انتشار فیلمی که نشان می‌دهد او در حال ابراز انتقادهای رکیک از یورگن کلوپ، سرمربی سابق لیورپول؛ در شبکه‌های اجتماعی است، بلافاصله از بازی محروم شد.
دو ویدیو به اشتراک گذاشته شده است که ظاهراً کوت 42 ساله را نشان می‌دهد که کلوپ را “متکبر” و “یک *** آلمانی” خطاب می کند.
در حال حاضر مشخص نیست که آیا این فیلم قانونی است، یا چه زمانی فیلمبرداری شده است. اما محتوای آن که به طور گسترده در بعدازظهر دوشنبه منتشر شد، اکنون موضوع تحقیقات PGMOL؛ نهاد مسئول داوری در فوتبال انگلیس است.
اعتقاد بر این است که این ویدئو، در طول فصل 2020-21 با یک منبع PGMOL؛ با آگاهی از وضعیت فیلمبرداری شده است که به شرط ناشناس ماندن صحبت کرد و نشان داد که کوت منکر عکس بودن او نشده است.
در بیانیه PGMOL آمده است: «دیوید کوت با اعمال فوری در انتظار بررسی کامل تعلیق شده است. تا زمانی که این فرآیند کامل نشود، PGMOL هیچ اظهارنظر دیگری نخواهد کرد.
ویدیوی اول که ظاهراً با تلفن فیلمبرداری شده و یک دقیقه طول می‌کشد، می‌بیند که کوت نظرش را در مورد یک بازی نامشخص لیورپول و سپس سرمربی کلوپ می‌خواهد.
او در مورد لیورپول می‌گوید “***” قبل از اینکه اضافه کند: “به غیر از اینکه وقتی آنها را مقابل برنلی در تعطیلی داوری کردم، به من ضربه زد.”
او من را متهم به دروغ گفتن کرد و بعد به درستی به من برخورد کرد. من هیچ علاقه ای به صحبت با کسی که متکبر است ندارم. تمام تلاشم را می کنم که با او صحبت نکنم. (جیمز) میلنر خوب است. من با میلنر کار می کنم.
“می‌توانید من را با ماسک در آنجا ببینید. فاصله گذاری اجتماعی – 10 متر از هم. اما خدای من، آلمانی ***f***,c من.”
ویدیوی دوم و کوتاه‌تری ضمیمه شده است که بر اهمیت اشتراک‌گذاری نشدن کلیپ اول تأکید می‌کند.
کوت از فصل 19-2018 پس از نظارت بر اولین بازی خود در لیگ برتر در رقابت های قبلی، یک داور منتخب، بالاترین سطح در بریتانیا بوده است.
او در این فصل هدایت شش بازی لیگ برتر را برعهده داشت که آخرین آن در روز شنبه در بازی 2-0 لیورپول مقابل استون ویلا در آنفیلد قضاوت شد.
لیورپول از ویدیوی مورد بحث آگاه است اما هنوز به صورت عمومی اظهار نظر نکرده است.
پیشینه لیورپول با کوت چیست؟
لیورپول در سال‌های اخیر با کوت برخوردهای مهمی داشته است.
به دسامبر گذشته برگشت و یورگن کلوپ از اینکه کوت که در حال انجام وظیفه VAR بود، به داور کریس کاوانا توصیه نکرد که بعد از اینکه مارتین اودگارد از آرسنال توپ را در محوطه جریمه کنترل کرد، به مانیتور کناری زمین برود عصبانی شد.
دیدار حساس بین دو رقیب قهرمانی لیگ برتر در آنفیلد 1-1 به پایان رسید.
کلوپ گفت: “من تقریباً مطمئن هستم که کسی می آید تا به من توضیح دهد که چرا فوتبال دستی نبود اما من نمی دانم چگونه؟”
هاوارد وب، رئیس داوران متعاقباً اعتراف کرد که کوت اشتباه کرده است و باید پنالتی اعلام می شد.
وب به Sky Sports “Match Officials Mic’d Up” گفت: “تمام بازخوردهایی که ما بعد از آن گرفتیم بسیار واضح بود – بازی در این شرایط انتظار پنالتی دارد و من موافق هستم. این جایی است که ما بر این اساس به نتیجه درستی نرسیدیم.”
زمانی که چالش جوردن پیکفورد، دروازه بان اورتون با ویرجیل فن دایک، کاپیتان لیورپول، در دربی مرسی ساید در گودیسون پارک در اکتبر 2020 بدون مجازات ماند، کوت نیز VAR بود.
فن دایک رباط صلیبی قدامی خود (ACL) پاره شد و 9 ماه از میادین دور بود. کلوپ متحیر بود که چرا کوت، داور مایکل اولیور را ترغیب نکرد که با دیدن بازی های تکراری، علیه پیکفورد اقدام کند.
