Category Archives: مقاله ها

محمد حسین فرخی، فوتبال‌لب – اتفاقات تابستان گذشته باعث افزایش زیادی در خوشبینی طرفداران و منتقدین در باره عملکرد آبی‌های لندن در فصل پیش رو شد. طبق آمار جمع شده توسط سایت اتلتیک، 98 درصد از هوادارن چلسی دید امیدوارانه‌ای نسبت به فصل آینده چلسی دارند. این عدد که بیشترین میزان در بین تمام تیم‌های حاضر در سطح اول فوتبال انگلستان است، طبق ذهنیت 30 سال اخیر باشگاه آمار بسیار عجیبی است. در ادامه بررسی میکنیم که دلیل این خوشبینی بیش از حد چیست و آیا ممکن است آن 2 درصد باقی مانده تا چه حد نگرانی‌های معتبری دارند.

توقع هواداران، مدیریت و کادر فنی چلسی پیش از شروع فصل

چلسی فصل جدید را به عنوان قهرمان جهان شروع می‌کند. منتقدین و دنبال کنندگان فوتبال انگلستان در چند هفته گذشته اغلب از آبی‌ها به عنوان کاندید جدید در رقابت قهرمانی نام می‌برند و توقع رقابت با آرسنال و لیورپول را دارند.

تیم مدیریتی و کادر فنی اما دید با دید متفاوتی به فصل بعد نگاه می‌کنند. سه ماه پیش وقتی بعد از پیروزی برابر ناتینگهام فارست چلسی توانست بعد از دو سال دوری بالاخره سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند، اکثر منتقدین افت عملکرد دیگر رقبا را دلیل بر کسب سهمیه چلسی می‌دانستند. جایی که به گفته خبرنگاران نزدیک باشگاه تیم مدیریت ورزشی تیم و مارسکا بعد از جلسه انتهای فصل مسیر معقولانه‌تری را برای تیم ترسیم کرده‌اند؛ تکرار کسب سهمیه لیگ قهرمانان و ارائه عملکرد مناسب در فصل جاری رقابت‌های حذفی.

بعد از دنبال کردن مجامع هواداری ساکن لندن نیز می‌شود دیدگاهی مشابه مدیریت از آنها دریافت کرد. خبرنگاران، بازیکنان اسبق و صفحه‌های پر طرفدار نیز در پیشبینی‌های خود چیزی فراتر از رتبه سوم را برای چسلی محتمل نمی‌دانند.

میانگین سنی پایین تیم و وجود تغییرات زیاد در ترکیب، تیم را در مقابل فشارهای رسانه‌ای و هواداری آسیب پذیرتر می‌کند. اینگونه یک بازه کوتاه نتایج بد می‌تواند تیم را از رسیدن به اهداف بلندپروازانه باز بدارد. در نتیجه جامعیت نظر هوادارن، مدیریت و افراد نزدیک به چلسی بر روی کسب سهمیه نکته مثبتی است. این فضای مناسب حول محور باشگاه می‌تواند یکی از عوامل موفقیت تیم در فصل بعد باشد.

خریدهای جدید آبی‌ها، مواجه‌ای تکراری با یک شمشیر دو لبه

چلسی در همان ابتدای پنجره در دو پست اساسی که فصل گذشته آن‌ها را دچار مشکل کرده بود، اقدام به خرید بازیکن کرد. لیام دلپ و ژائو پدرو قبل از شروع قبل از جام جهانی باشگاه‌ها خریداری شدند. مخصوصا مهاجم برزیلی که توانست تاثیر گذاری زیادی در قهرمانی چلسی در جام جهانی باشگاه‌ها داشته باشد. خرید گیتنز هم برای تقویت تیم در پست وینگر چپ تا قبل از باز شدن مجدد پنجره نهایی شد. این خرید نشان داد که تیم مدیریت چلسی بر خلاف دوران بولی علاقه به طولانی شدن مدت مذاکره برای جذب بازیکن در پست‌های ضروری ندارد.

حین تعطیلات تابستانه دو خرید دیگر برای تقویت عمق اسکواد نهایی شد. داریو ایسوگو 20 ساله برای کمک به کایسدو که فصل گذشته را به طور قرضی در لاس پالماس بازی کرد. فرد دیگر نیز جرل هاتو که در دو پست دفاع چپ و وسط می‌تواند بازی کند. بازیکن هلندی با وجود 19 سال سن تجربه انجام بیش از 100 بازی برای تیم بزرگسالان آژاکس را دارد. تجربه‌ای که برای دوران مصدومیت لوای کولویل مفید خواهد بود.

اولین بازی پیش فصل مقابل لورکوزن در استمفوردبریج

بعد از جذب بازیکن در پست‌های اساسی و گذراندن تعطیلات تابستانی، بازیکنان برای اولین بازی خود در استمفوردبریج حاضر شدند. تقابل با لورکوزن به سرمربیگری تنهاخ نکات مثبت فراوانی داشت اما نشانه‌هایی از نگرانی در حین بازی قابل مشاهده بود. عدم هماهنگی خط دفاع با میفیلدرها موقع معدود پرس‌های هماهنگ لورکوزن بزرگ‌ترین مشکل تیم در نیمه اول بود. این عدم هماهنگی برای بازی‌های بیشتری در شروع فصل تیم را اذیت خواهد کرد زیرا کولویل برای مدت طولانی همراه تیم نخواهد بود.

دیگر نکته منفی تیم عدم وجود بازیکنان با فیزیک بدنی مناسب برای پیروزی در نبردهای هوایی است. قدرت تمام کنندگی پایین خریدهای چلسی در خط حمله و نبود هماهنگی بازیکنان در انتقال توپ‌های سریع به دلیل تغییر زیاد در اسکواد تیمدیگر مشکلات تیم هستند. چیزهای که می‌توانند باعث تکرار نتایج و عملکرد نوسانی مانند فصل گذشته چلسی شوند. عواملی که همراه پیشرفت تیم‌های رقیب می‌توانند تکرار رتبه فصل گذشته را هدفی معقول جلوه دهند.

شعله امیدواری درون زمین

جدا از خریدهای صورت گرفته در این پنجره مهم‌ترین بازیکن چلسی در این تابستان استوائو 18 ساله است. این بازیکن در سال پیش خرید آن نهایی شد اما به دلیل قوانین جذب بازیکن جوان تا این تابستان اجازه پیوستن به چلسی را نداشت. وینگر برزیلی که سرعت تصمیم گیری بالا، آگاهی محیطی مناسب و عملکرد خوب در هنگام مالکیت توپ دارد. عملکرد او در این بازی باعث امیدوار شدن هواداران به افزایش قدرت خلق موقعیت تیم در یک سوم نهایی شد. تکرار این عملکرد در طول فصل همراه با دیگر خرید این پنجره ژائو پدرو می‌تواند موجب رهایی تیم از وابستگی زیاد به پالمر در یک سوم تهاجمی شود.

رفع این وابستگی یکی از مهم‌ترین اهداف مارسکا در 6 ماهه اخیر بود. در این مسیر اضافه شدن انزو، گوستو و کوکوریا به خط حمله در شرایط مختلفی جواب اولیه‌ای بود که باعث موفقیت چلسی در کسب بردهای پیاپی در انتهای فصل بود. در بازی‌های تابستانه اما، با اضافه شدن پدرو و استوائو و برگشت آندری سانتوس از دوران قرضی اقدامات جدیدتری در راستای حل مشکل خلق موقعیت چلسی را شاهد بودیم. جایی که هماهنگی عالی پالمر با استوائو ویلیان و ژائو پدرو در حرکات ترکیبی هواداران را به وجد آورد.

چلسی و نگاه به فصل آینده

با توجه به عملکرد چلسی در چند ماه اخیر و سابقه کادر فنی و بازیکن‌ها می‌شود فصل بعد را به امید بهبود عملکرد فصل گذشته دنبال کرد. جایی که تیم همزمان با بهبود عملکرد تهاجمی، در صورت عدم جذب بازیکن جدید افت نصبی در دفاع خواهد داشت. افزایش تنوع در سبک بازی تیم چیزیست که می‌تواند نقطه اتکای تیم برای کسب امتیازات حداکثری باشد. پیشبینی شخصی خودم از فصل آینده تیم کسب رتبه 3 تا 5 است که به اتفاقات روزهای باقی مانده از پنجره نقل و انتقالات و فعالیت رقبای دیگر بستگی دارد.

علیرضا خلیلی، فوتبال لب – همه‌ در مقطعی گفته‌ایم که بازگشت یک بازیکن خاص از مصدومیت یا یک دوره قرضیِ پربار، می‌تواند «مثل یک خرید جدید» باشد. اگرچه این ممکن است کمی کلیشه‌ای و آزاردهنده باشد، اما ما تصمیم گرفتیم با انتخاب هشت تن از بازیکنان پریمیرلیگی که انتظار می‌رود در فصل ۲۰۲۵/۲۶ بازگردند و تأثیر چشمگیری بر تیمشان بگذارند، از آن استفاده کنیم.

رودری، ستاره‌ بد شانس سیتیزن‌ها؛ یکی از بازیکنان پریمیرلیگی که همه منتظر بازگشت او هستند!

غیرممکن است که بتوان با قطعیت گفت که اگر رودری اکثر بازی‌های فصل بدون جامِ ۲۰۲۴/۲۵ منچسترسیتی را از دست نمی‌داد، چه تفاوتی ایجاد می‌شد. به هر حال، منصفانه است که فرض کنیم حداقل فاصله‌ی کمتری با قهرمانی لیورپول ایجاد می‌کردند.

رودری در بازی مقابل آرسنال در ماه سپتامبر دچار پارگی رباط صلیبی شد. او تا ۲۰ می، زمانی که به‌عنوان بازیکن ذخیره در برد ۳–۱ مقابل بورنموث بازگشت، از میادین دور بود. رودری سپس در آخرین روز فصل پریمیرلیگ بازی نکرد و در طول جام باشگاه‌های جهان به‌ندرت به میدان رفت، تا اینکه در شکست غیرمنتظره مقابل الهلال که سیتی را راهی خانه کرد، دچار مصدومیت شد.

با فرضِ اینکه مصدومیتِ او فقط جزئی باشد و بتواند به سطحِ قبلی خود بازگردد، رودری نمونهٔ عبارتِ «مثل یک خرید جدید» برای سیتی خواهد بود. دلیلش این است و احتمالاً نیاز به یادآوریِ این موضوع ندارید که او تقریباً همه‌کار می‌کند.

بازیکنی کلیدی در سیستم گواردیولا

مسلماً او برای سبکِ بازیِ مبتنی بر مالکیتِ سیتی حیاتی است. چنان‌که ۳٬۳۵۹ پاسِ موفقِ او در فصل ۲۰۲۳/۲۴، رکوردِ یک فصلِ لیگ برتر (دست‌کم از فصل ۰۴–۲۰۰۳ به بعد) محسوب می‌شود.

در پیوند با این موضوع، او در فصل ۲۰۲۳/۲۴ با ۸/۴ مشارکت در صحنه‌های بازیِ آزاد به‌ازای هر ۹۰ دقیقه (با حداقل ۲٬۰۰۰ دقیقه بازی)، پیشتازِ لیگ برتر بود. این نشان می‌دهد چه میزان از بازیِ سیتی حولِ محور او می‌گشت.

اما او علاوه بر نقشِ خود به‌عنوان یک رهبر، در یک‌سوم نهایی نیز سهمی چشمگیر داشت. رودری در ۵۰ بازی برای سیتی در تمام رقابت‌های فصل ۲۰۲۳/۲۴، ۲۲ تاثیر مستقیم بر روی گلزنی داشت.

این گواه بر تأثیری است که او در حمله نیز می‌تواند بگذارد. اهمیتِ او در نتایجِ سیتی نیز مشهود بود. آن‌ها تنها در یکی از ۵۰ بازی‌ای که او در فصل ۲۰۲۳/۲۴ حضور داشت، باختند. سیتی در چهار مورد از ۹ بازی‌ای که رودری غایب بود، شکست خورد.

با توجه به این موضوع و محوری‌بودنِ او برای سیتی، بسیار وسوسه‌ برانگیز است که فصلِ ناامیدکنندهٔ ۲۰۲۴/۲۵ این باشگاه را به غیبتِ رودری نسبت دهیم. شاید واقعاً عواملِ بسیار دیگری هم نقش داشتند، اما بدون‌شک، او یک غیبتِ بزرگ بود و برای پپ گواردیولا بهره‌ای چشمگیر خواهد بود.

فردی کادی‌اوغلو، بازیکنی که فعلا فرصت ارائه استعدادش را نداشته است!

وقتی برایتون تابستانِ سالِ گذشته با پرداختِ حدوداً ۲۵ میلیون پوند، فِردی کاوی‌اوغلو، مدافعِ ترکیه‌ای را به خدمت گرفت، این انتقال یک موفقیتِ بزرگ تلقی شد. این مدافعِ چندمنظوره و تهاجمی‌ که توجهِ بسیاری از باشگاه‌های بزرگ، به‌ویژه آرسنال، را در یورو ۲۰۲۴ جلب کرده بود، پیش‌تر با چندین تیمِ مطرح لینک شده بود.

اما در نوامبر، فدراسیونِ ترکیه تأیید کرد که کادی‌اوغلو به‌دلیلِ «پارگیِ مفصلِ شستِ پایِ چپ» از میادین دور می‌ماند. تقریباً دو ماه بعد، پس از یک دورهٔ نقاهتِ طولانی، در نهایت تحتِ عملِ جراحی قرار گرفت. او دیگر در فصلِ ۲۰۲۴/۲۵ به میدان نرفت.

با این حال، او باید برای شروعِ فصلِ جدید آماده باشد و این به کادی‌اوغلو امکان می‌دهد تا دورانِ حرفه‌ای‌اش در برایتون را که هرگز واقعاً آغاز نشد، کلید بزند.

بازیکنی که تنها به یک موقعیتِ خاص محدود نمی‌شود

در معدود بازی‌هایی که برای مرغانِ دریایی انجام داد، مشخص بود که فابیان هورزلر، مربیِ تیم، به انعطاف‌پذیریِ کادی‌اوغلو اهمیت می‌دهد.

او نمونه‌ای نسبتاً نامتعارف است؛ چرا که با وجودِ راست‌پا بودن، در باشگاهِ سابقش، فنرباغچه، عمدتاً به‌عنوانِ مدافعِ چپ بازی می‌کرد. پس از پیوستن به برایتون، از او در هر دو جناح و هم در پستِ مدافعِ کناری و هم در نقشِ هافبکِ کناری، استفاده شد.

این موضوع احتمالاً حاکی از آن است که برنامهٔ تیم، استفاده از او به‌عنوانِ یک بازیکنِ چندمنظوره به‌جایِ صرفاً مدافعِ چپ بوده است. ضمن اینکه توانایی‌های فنی‌اش به او امکان می‌دهد در صورتِ نیاز، به پست‌های میانی هم جابه‌جا شود.

تعیینِ جایگاهِ دقیقِ او در فصلِ ۲۰۲۵/۲۶ دشوار است. هرچند در تئوری به نظر می‌رسید او با پرویس استوپینیان برای پستِ ثابتِ مدافعِ چپ رقابت کند، اما انتقالِ ماکسیم د کویپر از کلوب بروژ که با هزینه‌ای کم‌نمایان نیست، این موضوع را زیرِ سؤال برده است. در جناحِ مقابل هم برایتون همچنان تارق لمپتی، که قراردادِ جدید امضا کرد، و یوئل فلتمان را در اختیار دارد.

اما بازیکنانی که بتوانند به‌طورِ مؤثر در پست‌ها و نقش‌های متعدد بازی کنند، کالایی ارزشمندند و کادی‌اوغلو می‌تواند داراییِ بسیار مفیدی باشد.

ایگور تیاگو، انتقالی گران‌قیمت برای برنتفورد، که همچنان امیدوار به درخشش در جمع بازیکنان پریمیرلیگی است…

برنتفورد تابستانِ گذشته ایگور تیاگو را به‌عنوانِ گران‌ترین خرید تاریخ باشگاه ثبت کرد. آن‌ها با پرداختِ حدوداً ۳۰ میلیون پوند به کلوب بروژ، به دنبالِ جایگزینی این بازیکن با ایوان تونی بود. اما این بازیکنِ برزیلی به‌ندرت به میدان رفت.

در اولین حضورِ پیش‌فصلش برای باشگاه، دچار آسیبِ مینیسک شد که تا نوامبر او را از میادین دور نگه داشت. پس از آن چهار بازی در لیگ برتر انجام داد، اما به‌دلیل‌ عفونتِ مفصلِ زانو، پنج ماهِ دیگر هم غایب بود. پایانِ فصل با چهار حضورِ کوتاهِ دیگر همراه شد، اما فصلِ ایگور تیاگو تباه شده بود.

او و برنتفورد امیدوارند در فصلِ ۲۰۲۵/۲۶ شانسِ بهتری داشته باشند. با توجه به خروجِ برایان امبومو، این فرصتی است تا تیاگو در کنارِ یوان ویسا (در صورت ماندنِ وی و تمایلِ کیث اندروز به استفاده از دو مهاجم) ثابت کند که شایستگی‌ را برای حضور در ترکیبِ اصلی دارد.

اما ایگور تیاگو چه نوع مهاجمی است؟

پس از اعلامِ این انتقال در فوریهٔ ۲۰۲۴، توماس فرانک، سرمربیِ سابقِ برنتفورد، بر فشارِ کاری بالا و فشار دادنِ مداومِ تیاگو تأکید کرد و همچنین به فیزیک قابل‌توجهِ این برزیلی اشاره نمود.

او در تنها فصلِ حضورش در بروژ، سابقهٔ خوبی در رسیدن به موقعیت‌های خطرناک داشت. هرچد ۱۲ گلِ بدونِ پنالتی‌اش شاید عددِ چشمگیری نباشد، اما میانگینِ xG (گل‌های مورد انتظار) شوت‌های غیرپنالتی‌اش ۰/۱۹ بود؛ بینِ ۲۵۴ مهاجمِ ۱۰ لیگِ برترِ اروپایی که حداقل ۵۰ شوتِ غیرپنالتی در فصلِ ۲۰۲۳/۲۴ زده بودند، این آمار تیاگو را در رتبهٔ دوازدهم قرار می‌داد.

مسلماً قرارگرفتن در موقعیت‌های خوبِ گلزنی برای هر مهاجمی امتیاز محسوب می‌شود، اما این ویژگی به‌طورِ خاص با فلسفهٔ فرانک همخوانی داشت؛ کسی که در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۲۲ با بنیادِ هوادارانِ برنتفورد گفت: «من به افزایش موقعیتِ گلزنی باورِ زیادی دارم؛ یعنی ایجادِ فرصت‌هایی که شانسِ گلزنی را افزایش دهند». هنوز مشخص نیست که اندروز نیز چنین دیدگاهی داشته باشد، اما پتانسیلِ موفقیتِ ایگور تیاگو در برنتفورد وجود دارد.

لیساندرو مارتینز؛ باکیفیت اما همیشه مصدوم!

با انتصابِ روبن آموریم توسطِ منچستریونایتد در نوامبر، لیساندرو مارتینز در میانِ مدافعانی بود که بیش‌ترین بهره را می‌برد. اگرچه انتظارِ استفادهٔ آموریم از سیستمی با سه مدافع سببِ نگرانی‌هایی شد، اما انتظارِ او برای پیشرویِ مکررِ مدافعانِ کناری به‌وضوح با نقاطِ قوتِ مارتینِز همخوانی داشت.

این بازیکنِ ملی‌پوش آرژانتینی، بدونِ تردید توانمندترین مدافعِ مرکزیِ یونایتد در بازی با توپ است. در بازهٔ آمدنِ آموریم تا مصدومیتی که باعث پایان فصل برای مارتینز شد، این بازیکنِ در میانِ مدافعانِ یونایتد (با حداقل ۱۰۵+ دقیقه بازی) در تمام رقابت‌ها پیشتاز بود:

• لمسِ توپ در هر ۹۰ دقیقه: ۸۲/۲
• پاس‌ها در هر ۹۰ دقیقه: ۷۱/۱
• پاس‌های موفق در هر ۹۰ دقیقه: ۶۴/۷

در کلِ فصلِ گذشته در لیگ برتر، نرخِ موفقیتِ ۷۹٪‌ مارتینز در ارسالِ پاس‌های تحتِ فشارِ حریفان در فاصلهٔ دو متری، هفتمین رتبهٔ برتر در میانِ ۶۹ مدافعِ مرکزی بود که حداقل ۵۰۰ پاس را امتحان کرده بودند.

اما این فراتر از صرفاً بازیِ راحت است؛ هدفمندی و تأثیرِ مثبتِ پخشِ توپِ او به‌مراتب از هر هم تیمیِ مدافعِ دیگری بیشتر بود.

مارتینِز در فصلِ گذشته با میانگینِ ۱۰/۸ پاسِ خط‌شکن در هر ۹۰ دقیقه، در میانِ مدافعانِ مرکزیِ لیگ برتر (با حداقل ۹۰۰+ دقیقه بازی) رتبهٔ هشتم را داشت. از این میان، به‌طورِ میانگین ۰/۸ پاس در هر ۹۰ دقیقه، خطِ دفاعیِ حریف را می‌شکست. این دومین آمارِ برتر در میانِ این بازیکنان بود و مجموعِ ۱۶ پاسِ خط‌شکنِ او به داخلِ محوطهٔ جریمه، ۵ پاس بیشتر از هر مدافعِ مرکزیِ دیگر بود. این در حالی است که فصلِ او در ۳ فوریه به‌دلیلِ مصدومیتِ رباطِ صلیبی پایان یافت.

او احتمالاً برای شروعِ فصلِ ۲۰۲۵/۲۶ آماده نخواهد بود، چرا که گزارش‌ها حاکی است مارتینز در طولِ پیش‌فصل برنامهٔ تمرینیِ انفرادی خواهد داشت. اما در ابتدا ترسِ این می‌رفت که تا ۲۰۲۶ غایب باشد، و جدیدترین نشانه‌ها حاکی از پیشرفتِ امیدوارکنندهٔ اوست. بازگشتش در ماه‌های آغازینِ فصلِ جدید دور از ذهن نیست.

فصلِ ۲۰۲۴/۲۵ نشان داد که مشکلاتِ زیادی در ترکیبِ یونایتد وجود دارد که نبودِ ثبات در خطِ دفاع هم به آن دامن زده است. اما مارتینز یکی از معدود بازیکنانی است که هواداران می‌توانند مطمئن باشند کیفیت ارائه می‌دهد.

سون بوتمن، مدافع باکیفیت تیم نیوکاسل

این واقعیت که نیوکاسل علیرغم غیبتِ طولانی‌مدتِ بهترین مدافعِ مرکزی‌اش در فصلِ گذشته، با کسبِ رتبهٔ پنجم به لیگ قهرمانان اروپا بازگشت، گواهِ فوق‌العاده‌ای بر مدیریتِ اِدی هاو و عملکردِ تیم است . در فصل ۲۰۲۴/۲۵ دن برن به پستِ میانی منتقل شد تا عمدتاً به‌عنوانِ مدافعِ مرکزی در کنارِ فابیان شار بازی کند و این دو با هم یکی از بهترین زوج‌های دفاعیِ لیگ برتر بودند . اما برن صرفاً جای خالیِ بوتمن را پر کرد که به‌دلیلِ مصدومیت‌های مکرر غایب بود.

این مدافعِ هلندی در ۱۶ ماهِ گذشته بدشانسیِ وحشتناکی داشته است. او در مارسِ ۲۰۲۴ دچار پارگیِ رباطِ صلیبی شد و در ژانویه بازگشت، اما تنها دو بازی دیگر در تمامِ رقابت‌ها طی فوریه، مارس و آوریل انجام داد که علتِ آن مشکلِ اضافیِ زانو بود. با این حال، وقتی بوتمن سالم است، یکی از چندبُعدی‌ترین مدافعانِ مرکزیِ لیگ برتر به‌شمار می‌رود. برای شروع، او در فصلِ ۲۰۲۲/۲۳ (تنها فصلِ کاملِ حضورش در لیگ برتر) یکی از تنها چهار مدافعِ مرکزی (با حداقل ۹۰۰+ دقیقه بازی) بود که حداقل ۶۵٪ از دوئل‌های هوایی (۶۵/۸٪) و زمینی (۶۷/۱٪) را برنده شد.

۱۴۴ پیشرویِ توپ او به مسافتِ ۵ تا ۱۰ متر، رتبهٔ چهاردهم را میانِ ۹۵ مدافعِ مرکزی برایش به ارمغان آورد. همچنین در میانِ ۳۳ مدافعِ مرکزی که حداقل ۱۲۰ پاسِ بلند در فصلِ ۲۰۲۲/۲۳ ارسال کردند، تنها شش نفر سهمِ موفقیت‌آمیزِ بیشتری نسبت به بوتمن (۵۳/۹٪) داشتند.

بوتمن در اولین فصلِ حضورش در سنت جیمز پارک، همان‌قدر درخشان ظاهر شد که پیش‌تر در لیل بود. او مشتاق است فصلِ آینده دورهٔ طولانی‌ای در ترکیب باشد و مشکلاتِ مصدومیت را پشتِ سر بگذارد.

اسکار باب؛ استعدادِ ناب، آمیخته با بدشانسی. آیا او می‌تواند خود را در جمع بازیکنان پریمیرلیگی اثبات کند؟

همه‌چیز نشان می‌داد که فصلِ ۲۰۲۴/۲۵ فصلِ بزرگی برای اسکار باب خواهد بود. او در فصلِ ۲۰۲۳/۲۴ با ۲۶ حضور برای سیتی در تمام رقابت‌ها، کم‌کم اعتمادِ گواردیولا را جلب کرده بود. سپس او در پیش‌فصل درخشید و در ترکیبِ اصلیِ قهرمانیِ جامِ خیریه مقابل منچستریونایتد بازی کرد. اما پیش از اولین بازیِ لیگِ سیتی در این فصل، باب دچار شکستگیِ پا شد. دورانِ نقاهتِ او طولانی‌تر از حدِ انتظار شد و سپس مصدومیتِ همسترینگ را تجربه کرد.

او فصلِ لیگ برتر را با تنها سه حضور به پایان رساند و پس از آن دو بار به‌عنوانِ بازیکنِ تعویضی در جامِ باشگاه‌های جهان به میدان رفت. اگرچه ۱۴ حضورِ او در لیگ برترِ فصلِ ۲۰۲۳/۲۴ در مجموع فقط ۲۹۵ دقیقه بود، اما در همین فرصت‌های کوتاه، جرقه‌های استعدادش را نشان داد.

حضورِ جسورانه و هوشمندانهٔ باب با توپ، نشان می‌داد که مطمئن است می‌تواند حریفِ مستقیمش را دریبل کند. بر پایهٔ آمارِ هر ۹۰ دقیقه، که می‌پذیریم به‌دلیلِ کم بودنِ دقایقِ بازی (۲۹۵ دقیقه) کمی تحریف‌شده است، این وینگرِ نروژی به‌طورِ میانگین ۵/۵ بار اقدام به دریبل زدن کرد که چهارمین آمارِ برتر در میانِ تمام هافبک‌ها بود.

البته هنوز کسی دقیقاً نمی‌داند آیا او واقعاً کیفیتِ لازم برای موفقیت در سیتی را دارد، اما به نظر می‌رسد سرانجام در فصلِ ۲۰۲۵/۲۶ فرصتِ پاسخ دادن به این پرسش را پیدا خواهد کرد.

شیخ دوکوره؛ هیولای میانه‌ زمین که با مصدومیت متوقف شد!

مصدومیت‌ها در دو سالِ اخیر برای شیخ دوکوره از کریستال پالاس همچون یک بلایِ طبیعی عمل کرده‌اند. پس از آن‌که پارگیِ تاندون آشیل در فصلِ ۲۰۲۳/۲۴ اکثرِ تایم حضورش را از او گرفت، مشکلاتِ انگشتِ پا و مینیسک باعث شدند تا او در فصلِ ۲۰۲۴/۲۵ نیز بیش از پنج ماه غایب باشد. اینکه چقدر واقع‌بینانه است که انتظار داشته باشیم دوباره به اوجِ خود بازگردد، نامشخص است. با این حال، با توجه به اینکه او هنوز تنها ۲۵ سال دارد، زمان همچنان با او یار است. دوکوره در درجهٔ اول، بازیکنی تخریبگر برای پالاس به‌شمار می‌رود.

در طولِ سه فصلِ حضورش، او در میانِ هافبک‌ها:

• در صدکِ ۸۱ام برای تکل‌هایِ هر ۹۰ دقیقه (۲/۸) قرار دارد.
• از نظرِ قطعِ توپ (۱/۹) در هر ۹۰ دقیقه، در رتبهٔ نخست جای می‌گیرد.

هرچند هر دو شاخص به‌نحوی تنظیم شده‌اند که بازیکنانِ تیم‌هایی با مالکیتِ کمتر را برجسته می‌کنند، اما همچنان نشانگرهایِ مناسبی از عملکردِ او در زمانِ عدم مالکیتِ توپ هستند.

امکانِ بازیِ منظمِ او در کنارِ آدام وارتونِ عالی، و تشکیلِ یک همکاریِ واقعی ایده‌ای هیجان‌انگیز است. ترکیبِ این دو، تقریباً هیچ نقطه‌ضعفی در زرادخانه‌شان باقی نمی‌گذارد. همکاریِ هفته به هفته با وارتون، به‌جایِ جفرسون لرما یا ویل هیوز، ممکن است به دوکوره اجازه دهد کمی بیشتر به سمتِ جلو حرکت کند. اما حتی اگر ایدهٔ اصلی حفظِ آن‌ها در قالبِ دابل پیوت باشد، پالاس به‌طورِ چشمگیری از حضورِ یک دوکورهٔ کاملاً سالم در طولِ یک فصلِ کامل بهره خواهد برد.

آندره سانتوس، در جست‌و‌جوی اسم و رسم در انبوهِ بازیکنان چلسی

با توجه به تعداد سرسام‌آورِ بازیکنانِ چلسی، اطمینان داشتن به آیندهٔ هر بازیکن در این باشگاه دشوار است. آندره سانتوس نیز از این قاعده مستثنی نیست. با این حال، این هافبکِ جوانِ برزیلی می‌تواند به دورۀ قرضیِ استثنایی‌اش در فصلِ گذشته اشاره کند. مقطعی که در استراسبورگ (باشگاهِ خواهرِ چلسی) در لیگ ۱ فرانسه درخشید.

انتخابِ او در تیمِ منتخبِ فصلِ لیگ ۱ برای فصلِ ۲۰۲۴/۲۵، باعث شد سانتوس جایگاهی در ترکیبِ چلسی برای جامِ باشگاه‌های جهان کسب کند. این نشان‌دهندهٔ اهمیتِ انزو مارِسکا به او بود.

هرچند تنها یک حضور به‌عنوان بازیکنِ تعویضی در چهار بازیِ اولِ چلسی در این تورنمنت ممکن بود او را به واقعیت برگرداند، اما مصدومیتِ ریس جیمز در بازیِ یک‌چهارمِ نهایی مقابل پالمیراس فرصتی برایش ایجاد کرد. او در پستِ پایین‌تر عملکردی عالی داشت، علیرغم اجماعِ اولیه مبنی بر اینکه احتمالاً جایگزینِ انزو فرناندز در پستِ هافبکِ هجومی (شماره ۱۰) خواهد بود.

در استراسبورگ، طیفِ گستردهٔ توانایی‌های سانتوس باعثِ برجسته‌شدنش شد. او هم کیفیتِ بی‌چون‌وچرا با توپ داشت و هم جنگندگی‌ای که به او در برتریِ فیزیکی کمک می‌کرد:

• بیشترین تکل در لیگ ۱: ۱۱۰ (رتبهٔ اول)
• تصاحبِ توپ: ۱۸۸ بار (رتبهٔ چهارم)
• موفقیت در دوئل‌ها: ۶۶/۷٪ (رتبهٔ اول در میان ۵۴ بازیکن با حداقل ۲۵۰ دوئل)

او در حمله نیز تهدیدی قابل‌توجه بود:

• ۱۰ گل در لیگ (دومین گلزنِ استراسبورگ)
• ۲۹ موقعیتِ گل‌زنیِ ساخته‌شده در بازیِ آزاد (دومین بازی‌ساز تیم)

سانتوس اگر فرصت داشته باشد، در فصلِ ۲۰۲۵/۲۶ می‌تواند بازیکنی جذاب برای رصد کردن باشد.

محمد حسام کیانی نیا، فوتبال لب-گرانیت ژاکا با انتقال به ساندرلند به پریمیرلیگ بازگشت. این‌بار، بعد از تغییر و رشد در بایرلورکوزن، ژاکا دیگر بازیکن سابقی که ما در آرسنال دیدیم، نیست.

در سال ۲۰۱۹، گرانیت ژاکا در ورزشگاه امارات توسط هواداران آرسنال هو شد و با سوت‌های اعتراضی، راهی رختکن شد. پس از این اتفاق، کمتر کسی تصور می‌کرد که او بتواند محبوبیت از دست‌رفته‌اش در فوتبال را دوباره به‌ دست بیاورد. با این حال، او نه‌ تنها موفق شد تا دوباره دل هواداران آرسنال را به‌دست بیاورد، بلکه نقشی کلیدی در رقابت این تیم در کورس قهرمانی در فصل ۲۰۲۲/۲۳ داشت. این عملکرد ژاکا، پیش از رفتن به آلمان و لورکوزن و بازی در سطحی حتی بالاتر بود.

رستگاری در لورکوزن

گرانیت ژاکا به یکی از ارکان اصلی تیم بایرلورکوزن تبدیل شد. تیمی که به‌عنوان اولین باشگاه در تاریخ آلمان، موفق شد تا با قهرمانی، یک فصل کامل را بدون شکست پشت سر بگذارد. لورکوزن تحت هدایت ژابی آلونسو و عملکرد چشمگیر ژاکا، قهرمان جام حذفی آلمان شد و فاصله‌ای اندک تا یک سه‌گانه تاریخی (لیگ اروپا، جام حذفی و بوندسلیگا) داشت. با این حال، در پنجاه‌ و‌ یکمین بازی فصل، برای نخستین‌بار طعم شکست را چشیدند و در فینال لیگ اروپا، در مقابل آتالانتا شکست خوردند.

ژاکا به دور از فشارهای پریمیرلیگ و توجه دردسرسازی که به‌خاطر بازی در انگلیس برای خود ساخت، دوباره متولد شد. او در دوران هفت‌ساله‌اش با آرسنال، بیش از هر بازیکن دیگری (منهای دروازه‌بانان)، در کل لیگ، اشتباه منجر به گل (8 بار) مرتکب شد.

ماموریتی نیمه تمام…

در این تابستان، گرانیت ژاکا پس از دو سال حضور در آلمان، به‌طور جدی برای بازگشت به انگلیس فشار آورد و حالا او بازیکن ساندرلند است. اهمیت ژاکا برای تیم، بیشتر از چیزی است که اجازه خروجش را بدهیم. این را اریک تن‌هاخ، جانشین ژابی آلونسو در لورکوزن، در راستای پافشاری برای حفظ ژاکا بیان کرد. اما هافبک سوئیسی موفق شد تا خواسته‌اش برای جدایی را بر مدیران لورکوزن غالب کند و قراردادی سه‌ساله‌ را با ساندرلند به امضا برساند.

ممکن است این سؤال پیش بیاید که چرا ژاکا باید بخواهد که به پریمیرلیگ بازگردد؟ او در لیگ انگلیس همواره مورد انتقاد بود. چرا باید فضای امنی که برای خود در لورکوزن ساخت را ترک کند و وارد نبردی نسبتا حتمی برای سقوط شود؟

شاید او پس از اثبات شایستگی‌هایش در لورکوزن، حالا احساس می‌کند که هنوز کار نیمه تمامی در پریمیرلیگ دارد. اکنون که ژاکا ۳۲ ساله است، می‌خواهد از این فرصت استفاده کند. او می‌خواهد تا به همه‌ کسانی که در انگلیس به او شک داشتند نشان دهد که تا چه اندازه بازیکنی توانمند و کامل است.

نقش محوری و مهم گرانیت ژاکا در لورکوزن

ژاکا دقیقاً همین را در آلمان به نمایش گذاشت؛ جایی که او نماد ثبات، خونسردی و اعتمادپذیری بود. ژاکا به مهره‌‌ای کلیدی برای لورکوزن تبدیل شد، تیمی که تقریباً هر توپی در آن، برای رسیدن به دروازه از ژاکا عبور می‌کرد.

در فصل ۲۰۲۳/۲۴، یعنی اولین فصل حضور این بازیکن در لورکوزن، فقط فلوریان ویرتز در بوندسلیگا نقش بیشتری در طراحی حملاتی که منجر به شوت درجریان بازی می‌شدند، داشت. این آمار ۲۳۳ مورد برای ویرتز در برابر ۲۲۸ مورد برای ژاکا بود. در حالی که بیشتر فعالیت های ویرتز به زدن شوت یا خلق موقعیت مربوط می‌شد، ژاکا از نظر تعداد حملاتی که در ایجاد آن‌ها نقش داشت و منجر به موقعیت گلزنی شد (۱۴۵ مورد)، با اختلاف زیادی از بقیه بازیکنان جلوتر بود. او در ۵۰ بازی در تمام رقابت‌ها، که فقط یک بازی را در طول فصل از دست داد، حتی یک بار هم مرتکب اشتباه منجر به گل به سود حریف نشد.

ژاکا و لورکوزن در فصل ۲۰۲۴/۲۵، به اندازه فصل گذشته خوب نبودند. آن‌ها فصل را با ۱۳ امتیاز اختلاف نسبت به بایرن‌مونیخ به پایان رساندند و رقابت قهرمانی، علنا چند هفته پیش از پایان فصل، به پایان رسید. با این وجود، بسیاری از بازیکنان لورکوزن بار دیگر به حدی درخشان ظاهر شدند که گزینه انتقال به تیم‌های بزرگ شدند. برای مثال، لیورپول برای جذب فلوریان ویرتز و جرمی فریمپونگ، مبلغ قابل‌توجهی پرداخت کرد و همچنین بایرن‌مونیخ نیز جاناتان تاه را به خدمت گرفت. حالا هم ژاکا پس از یک فصل دیگر با عملکرد شخصی درخشان، به این جمع بزرگ ملحق شد.

گرانیت ژاکا، مرد همه کاره ژابی آلونسو

ژاکا بازهم در مواردی جزو بهترین بازیکنان بوندسلیگا بود. برای مثال، در میان تمام بازیکنان، فقط جاشوا کیمیش، هافبک بایرن مونیخ، بیشتر از ژاکا پاس ارسال کرد. از ۳۴۲۵ پاس کیمیش، ۳۱۸۳ پاس با موفقیت به مقصد رسیدند. این موضوع درحالی بود که ژاکا ۲۷۵۳ پاس ارسال کرد و از این تعداد، ۲۵۰۰ پاس به مقصد رسیدند. ژاکا در فصلی که گذشت، دقت پاس ۹۰/۷٪ را ثبت کرد. در بین ۳۲ هافبکی که بیش از ۱۰۰ پاس صحیح داشتند، فقط الکساندر پاولوویچ (۹۳/۲٪) و لئون گورتسکا (۹۲/۹٪) از بایرن مونیخ، نسبت به او درصد دقت پاس بالاتری داشتند. با این وجود، ژاکا فقط پاس‌های معمولی نمی‌دهد. تنها دو بازیکن در لیگ پراگرسیو پاس بیشتری نسبت به او (۲۰۳ پراگرسیو پاس) ثبت کردند.

تنها هشت بازیکن در جریان بازی (و نه از روی ضربات شروع مجدد) پاس گل بیشتری نسبت به ژاکا (۷ پاس گل) دادند. در میان آن‌ها، تنها ژاکا بود که در پست هافبک دفاعی بازی می‌کرد.

او با بهره‌گیری از دید تاکتیکی خاص و توانایی استثنایی در ارسال پاس، بارها ساختار دفاعی تیم‌های مقابل را شکست و از جریان بازی خارج کرد. در فصل ۲۰۲۴/۲۵ در بوندسلیگا، او بیش از هر بازیکن دیگری پاس‌ خط‌شکن ارسال کرد. آماری با مجموع ۵۵۰ پاس خط‌شکن، که نقش تعیین‌کننده‌ای در شکستن خطوط فشرده حریف داشتند. ژاکا در عبور از مید بلاک با ۳۷۰ پاس موفق، و هم در نفوذ از خط آخر دفاعی حریف با ۶۷ پاس، در صدر جدول لیگ ایستاد. این نمایشی از تسلط کامل بر عبور از هر دو ساختار کلیدی دفاعی در فوتبال مدرن است.

چگونه پاس های خط شکن گرانیت ژاکا، نظم بازی حریفان را فرو می‌ریزد؟

بخش زیادی از پاس‌های خط‌شکن ژاکا، با هدف‌گیری فضای پشت فولبک‌های حریف ارسال شدند. این پاس‌ها از موقعیتی مرکزی ارسال می‌شدند و حرکت بازیکنان کناری را در نیم‌فضا و یا عرض زمین نشانه می‌رفتند. او مجموعاً ۸۰ بار چنین پاسی ارسال کرد که نهایتا منجر به یک سانتر از کناره‌ها شد. آمار ژاکا حداقل ۱۵ مورد بیشتر از هر بازیکن دیگری در لیگ بود. آماری که برتری مطلق او را در انتقال بازی از مرکز به عرض، و خلق موقعیت از کناره‌ها نشان می‌دهد.

پاس‌های ژاکا نه تنها ساختارشکن هستند، بلکه مستقیماً به شوت ختم می‌شدند و موتور خلق موقعیت لورکوزن را روشن نگه می‌داشتند. در فصل ۲۰۲۴/۲۵ در بوندسلیگا، تنها جاشوا کیمیش با ۶۸ مورد، پاس خط‌شکن بیشتری نسبت به ژاکا (۶۷ مورد) داشت. این نوع پاس‌ها که در فاصله ۱۰ ثانیه منجر به خلق یک موقعیت گل حتمی ارسال می‌شوند، معیاری کلیدی برای ارزیابی کارآمدی پاس در فاز تهاجمی تلقی می‌شوند.

همچنین ژاکا با ۴۵ پاس منتهی به خلق موقعیت در جریان بازی، در صدر و بالاتر تمام بازیکنان لیگ ایستاد. این آمار نقش او را در شکل‌گیری موقعیت‌ها، حتی بدون پاس گل مستقیم، نشان می‌دهد. ژاکا همچنین ۱۰ بار پاسِ پیش از پاس گل ارسال کرد که دست‌کم چهار مورد بیشتر از هر بازیکن دیگر در بوندسلیگا می‌باشد. فلوریان ویرتز از این لحاظ با ۶ مورد، در رده دوم قرار داشت.

عملکرد قابل تحسین این بازیکن در لحظات تحت فشار

ژاکا در شرایط تحت فشار بالا، خونسردی مثال‌زدنی‌ای با توپ دارد، ویژگی‌ای که با داده‌های اُپتا ویژن می‌توان به‌صورت دقیق اندازه‌گیری کرد. طبق این داده‌ها، زمانی که بازیکن تحت فشار شدید قرار دارد (یعنی زمانی که بازیکنِ صاحب توپ کمتر از ۲ متر با بازیکن حریف فاصله دارد)، ژاکا پاس‌هایش را با دقتی شگفت انگیز به مقصد می‌رساند. او در این شرایط خاص، ۹۰/۴٪ از پاس‌های خود را با موفقیت ارسال کرد. عددی که تقریباً با نرخ کلی دقت پاس‌هایش در فصل (۹۰/۷٪) برابر است.

نکته قابل‌توجه این است که ژاکا در مجموع، ۱۵۶۷ پاس تحت فشار شدید ثبت کرد. این آمار بیش از هر بازیکن دیگری در بوندسلیگا است. این آمار نشان می‌دهد که نه‌تنها دقت پاس ژاکا در شرایط دشوار افت نمی‌کند، بلکه هرگاه که در معرض فشار است، دقت پاس‌هایش بیش از هر بازیکن دیگری می‌شود.

تاثیر سن بر عملکرد گرانیت ژاکا

ژاکا ثابت کرد که همچنان توانایی بازی در سطح بالای فوتبال را دارد. داده‌های فیزیکی نشان می‌دهند که این بازیکن ۳۲ ساله، که در سپتامبر ۳۳ ساله خواهد شد، هیچ نشانه‌ای از کاهش توانایی ناشی از افزایش سن را ندارد. اغلب بیان می‌شود که هافبک‌های بازیسازی که عقب‌تر از هافبک میانی بازی می‌کنند، از نظر فنی استثنایی می‌باشند. این بازیکنان به دلیل تکیه بیشتر بر ذهن سریع به جای پاهای چابک، می‌توانند مدت بیشتری در سطح بالای فوتبال باقی بمانند. این موضوع در مورد ژاکا نیز صدق می‌کند. او در فصل گذشته نیز نشان داد که مسیر عملکردش هنوز نزولی نشده است و کماکان در اوج قرار دارد.

براساس آمار رسمی بوندسلیگا، ژاکا در طول فصل ۳۷۸/۲ کیلومتر دوندگی داشت. تنها چهار بازیکن موفق به دوندگی بیشتری نسبت به او شدند. این آمار نشان‌دهنده تحرک بی‌وقفه و استقامت بالای این بازیکن است.

ژاکا به طور مستمر در حال جابه‌جایی و حرکت در زمین است. این دوندگی‌ها، هم برای ایجاد گزینه‌های پاس برای ‌هم‌تیمی‌ها، و هم برای بازپس‌گیری توپ از حریفان انجام می‌شود.

نکته جالب این است که تنها چهار بازیکن (که همگی آن‌ها مهاجم هستند)، در یک سوم هجومی زمین، بازپس‌گیری توپ بیشتری نسبت به ژاکا (۲۵ مرتبه) ثبت کردند. این آمار موقعیت ویژه او در پوشش فشرده دفاعی و نفوذ در بخش‌های تهاجمی زمین را به‌خوبی نشان می‌دهد.

تغییر اساسی گرانیت ژاکا نسبت به زمان حضور در انگلیس

پیشینه انضباطی پرحاشیه‌ ژاکا در دوران حضورش در انگلیس، یکی از نقاط ضعف عمده‌اش محسوب می‌شد. این مورد همواره به‌عنوان ابزاری برای انتقاد از او مورد استفاده قرار می‌گرفت. اما ژاکا اکنون نسبت به گذشته تغییر کرده است. این تغییر می‌تواند نشانه‌ای از بلوغ و پختگی او در دوران حضورش در خارج از پریمیرلیگ باشد.

ژاکا در دو فصل ابتدایی حضورش در مونشن‌گلادباخ (تیمی که قبل از آرسنال در آنجا بود)، در بازی‌های بوندسلیگا مجموعاً بیش از ۱۰ بار کارت زرد دریافت کرد. او در هر فصل نیز یک‌ بار با گرفتن کارت قرمز از زمین اخراج شد. با این حال، ژاکا در فصل سومش، تنها ۵ کارت زرد دریافت کرد؛ هرچند این کاهش تا حدی به‌دلیل محرومیت‌های مکرر او بود، چرا که در همان فصل تنها طی ۲۸ بازی، ۳ بار کارت قرمز دریافت کرد.

ژاکا در نخستین فصل حضورش در آرسنال، دو بار در طی بازی‌های پریمیرلیگ کارت قرمز دریافت کرد. سپس در چهار فصل از پنج فصل بعدی، هر بار ۱۰ کارت زرد دریافت گرفت. در تاریخ پریمیرلیگ، هیچ بازیکنی در بیش از چهار فصل مختلف، ۱۰ کارت یا بیشتر دریافت نکرده است. رابی سوج، لی کاترمول و گرت بری نیز در این رکورد شریک هستند، اما ژاکا توانست طی تنها پنج فصل به این آمار برسد.

به‌نظر می‌رسد ژاکا این روزها به کلی تغییر کرده است. او در فصل گذشته بوندسلیگا تنها سه بار در طی ۳۳ بازی کارت زرد گرفت. این آماری فوق‌العاده برای یک هافبک میانی، آن هم بازیکنی که پیش‌تر به تندخویی و رفتارهای بچگانه‌اش شهرت داشت، محسوب می‌شود.

برگی جدید از زندگی گرانیت ژاکا

با نزدیک شدن ژاکا به اواسط دهه سوم از زندگی حرفه‌ای خود، هنوز این سوال پابرجاست که آیا او، آن برتری و جسارت تاکتیکی‌اش را که در اوج جوانی داشت، حفظ کرده است یا خیر؟ پرسشی که هواداران ساندرلند به زودی در میادین به دنبال پاسخ آن خواهند بود.

وقتی به تصویر ژاکا در دربی Tyne-Wear پیش‌رو (بازی بین نیوکاسل و ساندرلند) در دسامبر نگاه می‌کنیم، نمی‌توان او را بازیکنی منفعل یا به دور از شخصیت جسورانه و مبارزه‌جویانه‌اش تصور کرد. این دربی اولین تقابل دو تیم در پریمیرلیگ پس از مارس ۲۰۱۶ می‌باشد.

انتظار می‌رود که ژاکا با تمام توان و اشتیاق، نه تنها در نبردهای فیزیکی شرکت کند، بلکه با هوشمندی و دقت، به تحریک حریف و ایجاد شور و هیجان در میان تماشاگران ادامه دهد.

شاید ژاکای جدیدی که به پریمیرلیگ بازمی‌گردد، واقعاً تبدیل به بازیکنی متفاوت شده باشد. شاید این‌بار واقعاً تصمیم بگیرد که به‌جای درگیری، خودش را کنترل کند.

راستش را بخواهید، این واقعا چیزی نیست که تماشاگران بی‌طرف دوست داشته باشند که ببینند. به احتمال زیاد، حتی هواداران ساندرلند هم واقعاً چنین نسخه‌ای از ژاکا را نمی‌خواهند. بخشی از جذابیت دوران پیشین او در انگلیس، به همان عطش مهارناپذیرش به گرفتن کارت زرد باز می‌گردد.

اما فارغ از خلق‌وخو و روحیه‌اش، بازیکنی که این فصل با پیراهن قرمز و سفید در زمینِ یکی از تیم‌های پریمیرلیگی قدم می‌گذارد، بی‌تردید تفاوتی آشکار با همان بازیکنی دارد که آخرین بار با همین رنگ‌ها در فوتبال انگلیس مشاهده کرده بودیم. ژاکا اکنون به شکل قابل توجهی به بازیکنی کامل‌تر و چندبعدی‌تر تبدیل شده است.

سوالاتی که در پیرامون بازگشت گرانیت ژاکا به پریمیرلیگ شکل می‌گیرند…

او به چه صورت قرار است با فشار بازگشت به انگلیس کنار بیاید؟ چگونه در تیمی بازی خواهد کرد که کمتر از هر تیم دیگری که در دوران حرفه‌ای‌اش در آن به میدان رفته است، بر توپ و میدان تسلط دارد؟

ساندرلند فصل گذشته در چمپیونشیپ تنها ۴۸/۶٪ مالکیت توپ داشت. به‌احتمال زیاد این عدد در فصل آینده نیز کاهش خواهد یافت. عملکرد ژاکا در تب و تاب یکی از هیجان‌انگیزترین و حساس‌ترین دربی‌های فوتبال چگونه خواهد بود؟

کاملاً قابل پیش‌بینی است که اگر نتواند کنترل بازی را در اختیار بگیرد و اگر ساندرلند شروع به گل خوردن کند، او این بار هم مثل بازی‌هایش در آرسنال، خشن و فیزیکی بازی کند. اما این ژاکای جدید، با پختگی و تجربه‌ای بیشتر، توان عبور از همه این چالش‌ها را دارد. اگر او موفق شود، بی‌شک حضورش تأثیری تعیین‌کننده و سودمند بر تیم جدیدش خواهد گذاشت. با توجه به ضرورت اثبات خود در پریمیرلیگ، ساندرلند می‌تواند با اتکا به توانایی‌های او، قدم‌های مؤثر و رو به جلویی در مسیر پیشرفت بردارد.

امیرحسین محمودی، فوتبال لب– چمپیونشیپ یکی از هیجان‌انگیزترین لیگ‌های فوتبال اروپا است که همیشه پر از پیچ و خم و اتفاقات غیرمنتظره است. در فصل 2025/26، دلایل زیادی وجود دارد که چرا باید این لیگ را دنبال کنید.

چمپیونشیپ پیش‌بینی‌پذیر نیست.

ابرکامپیوتر اوپتا سعی کرده نتایج فصل 2025/26 را پیش‌بینی کند، اما کار آسانی نبوده است.
در ده هزار شبیه‌سازی، هر یک از 24 تیم حداقل 12 بار در جایگاه آخر لیگ قرار گرفتند؛ همچنین هر تیم در حداقل 104 شبیه‌سازی قهرمان شد.

در فصل گذشته، این ابرکامپیوتر فقط دو تیم سقوط‌کننده را درست پیش‌بینی کرد؛ ولی تیم لوتون تا قبل از شروع فصل، به عنوان پنجمین گزینه صعود مستقیم شناخته می‌شد (با احتمال 16.7٪)، در حالی که آنها به همراه پلیموث و کاردیف به دسته پایین‌تر سقوط کردند.

ساندرلند هم که از طریق پلی‌آف صعود کرد، در پیش‌بینی‌ها به عنوان چهارمین تیم محتمل سقوط (با احتمال 24.1٪) بود.

در برخی محافل صاحب نظر این حوزه اشتباهاتی در پیش بینی اتفاق افتاد. پیش‌بینی از این قرار بود؛ لوتون چهارم تمام می‌کند، ولی در نهایت بیست و دوم تمام کرد؛ واتفورد و میلوال هم که در پایین جدول قرار می‌گرفتند، فصل را به‌ترتیب چهاردهم و هشتم به پایان رساندند.

اما همچنان پیشبینی میکنیم!

امسال، ابرکامپیوتر اوپتا، آکسفورد یونایتد، واتفورد و رکسام را محتمل‌ترین تیم‌های سقوط‌کننده به لیگ یک می‌داند. اما نکته‌ی جالب این است؛ احتمال قرار گرفتن هر کدام در جمع 10 تیم برتر بیشتر از سقوط می‌باشد.

این لیگ بسیار نزدیک و رقابتی است و هیچ چیز قطعی نیست.

بهترین لیگ دسته دوم فوتبال جهان

بر اساس داده‌ها، چمپیونشیپ یکی از بهترین لیگ‌های فوتبال مردان در جهان است.

اگر نگاهی به امتیاز قدرت اوپتا بیندازیم و همه لیگ‌ها را بررسی کنیم – نه فقط لیگ‌های دسته اول – چمپیونشیپ در رتبه ششم قرار می‌گیرد.
این موضوع تا حدی به دلیل تفاوت کیفیت زیاد در برخی لیگ‌های دسته اول است، در حالی که لیگ دسته دوم انگلیس به رقابت بسیار شدید معروف است.

لیگ‌هایی مانند اردیویزه هلند، پریمیرای پرتغال و سری آ برزیل تیم‌هایی بسیار قوی‌تر از چمپیونشیپ دارند؛ اما در لیگ دسته دوم انگلیس، تفاوت زیادی بین بهترین و ضعیف‌ترین تیم‌ها نیست.

نمودار زیر این موضوع را به خوبی نشان می‌دهد.

کمی دقیق‌تر

فصل گذشته، شفیلد یونایتد به تنها سومین تیم در تاریخ لیگ دسته دوم انگلیس تبدیل شد که با کسب 90 امتیاز، نتوانست صعود مستقیم به لیگ برتر را تضمین کند. این تیم تنها نماینده چمپیونشیپ در میان 100 تیم برتر رتبه‌بندی قدرت اوپتا است؛ در حالی که اردیویزه و پرمیرا لیگ هر کدام چهار تیم و لیگ برتر برزیل دو تیم در این فهرست دارند.

اما میانگین امتیاز تیم‌های چمپیونشیپ بالاتر از این لیگ‌ها است، چرا که تیم‌های ضعیف‌تر در رتبه‌بندی جایگاه خیلی پایینی ندارند.

اگر چمپیونشیپ را با لیگ‌های دسته دوم دیگر اروپا مقایسه کنیم، این لیگ رتبه بسیار بهتری نسبت به لیگ‌های اسپانیا (21)، آلمان (28)، ایتالیا (31) و فرانسه (35) دارد.

نبرد در چمپیونشیپ برای صعود به لیگ برتر

لیگ برتر انگلیس اغلب به عنوان «سرزمین وعده‌ها» برای باشگاه‌های فوتبال انگلیس شناخته می‌شود. هر تیمی که به این لیگ صعود کند، پاداش مالی بزرگی در انتظارش است.

متأسفانه، تیم‌هایی که از چمپیونشیپ صعود کرده‌اند، در سال‌های اخیر مدت زیادی در لیگ برتر دوام نیاورده‌اند. تمامی شش تیمی که در فصل‌های 2022/23 و 2023/24 به لیگ برتر صعود کردند، در فصل بعدی به لیگ پایین‌تر سقوط کردند؛ اما جذابیت اصلی در رقابت برای صعود به آن جایگاه است.

هفت تیم مختلف در فصل گذشته حداقل 30 روز را در جایگاه‌های صعود مستقیم چمپیونشیپ بودند و نیمی از لیگ (12 تیم) بیش از 40 روز در 6 جایگاه برتر حضور داشتند. به صورت ریاضی، چهار تیم تا روز آخر فصل 2024/25 برای دو جایگاه پلی‌آف نهایی رقابت می‌کردند.

حتی با وجود اینکه لیدز یونایتد و برنلی هر دو 100 امتیاز کسب کردند – برای اولین بار در تاریخ لیگ‌های انگلیس که دو تیم در یک فصل به این عدد رسیدند – تیم دنیل فارکه، لیدز، تا 7 آوریل با شش بازی باقی‌مانده خارج از دو جایگاه اول بود. برنلی هم با هفت بازی باقی‌مانده خارج از صعود مستقیم قرار داشت.

برای تأکید بیشتر روی رقابت شدید چمپیونشیپ در فصل گذشته، باید بدانید که حتی با چهار هفته مانده به پایان فصل، هنوز به صورت ریاضی برای هر تیم ممکن بود که صعود یا سقوط کند؛ در برخی موارد، حتی هر دو همزمان.

صعود پیاپی؟

برمینگام سیتی امروز باشگاهی کاملا متفاوت از آن تیمی است که در فصل 2023/24 از چمپیونشیپ سقوط کرد. آنها فصل گذشته با اقتدار قهرمان لیگ یک شدند و رکوردهای زیادی شکستند.
در فصل 2024/25، بیرمنگام با 111 امتیاز و 34 برد، بهترین رکورد تاریخ لیگ‌های فوتبال انگلیس را در یک فصل ثبت کرد.

امروز، با سرمایه‌گذاری مناسب و خریدهای خوب در تابستان پس از صعود، آنها قصد دارند به صعود پیاپی برسند و برای اولین بار از فصل 2010/11 به لیگ برتر بازگردند.

در تاریخ فوتبال انگلیس، تنها 12 تیم موفق به صعود پیاپی از لیگ دسته سوم به لیگ برتر شده‌اند که پنج مورد از آنها در دوره لیگ برتر رخ داد.
آخرین تیمی که این کار را کرد، ایپسویچ تاون بود که زیر نظر کیران مک‌کنا، در فصل 2022/23 لیگ یک را دوم شد و در فصل بعدی، 2023/24 چمپیونشیپ را پس از لستر سیتی در جایگاه دوم به پایان رساند.

البته، احتمال دارد تیم‌های پشتیبان-هالیوودی مانند رکسام و چارلتون آتلتیک هم پس از صعود از لیگ یک، به این مسیر بپیوندند؛ اما عملکرد فوق‌العاده بیرمنگام در فصل گذشته، آنها را شانس اصلی این اتفاق نشان می‌دهد.

تیم‌هایی که صعود پیاپی از دسته سوم به دسته اول انگلیس (چمپیونشیپ) داشته‌اند:

• چارلتون آتلتیک (1934/35، 1935/36)
• کویینز پارک رنجرز (1966/67، 1967/68)
• آکسفورد یونایتد (1983/84، 1984/85)
• دربی کانتی (1985/86، 1986/87)
• میدلزبرو (1986/87، 1987/88)
• شفیلد یونایتد (1988/89، 1989/90)
• ناتس کانتی (1989/90، 1990/91)
• واتفورد (1997/98، 1998/99)
• منچستر سیتی (1998/99، 1999/2000)
• نورویچ سیتی (2009/10، 2010/11)
• ساوتهمپتون (2010/11، 2011/12)
• ایپسویچ تاون (2022/23، 2023/24)

بازگشت به لیگ برتر؟

بازگشت سریع به لیگ برتر پس از سقوط آسان نیست. از فصل 2016/17 تاکنون، فقط 9 تیم از 27 تیم سقوط کرده چمپیونشیپ موفق شدند در اولین تلاش جایگاه خود را در لیگ برتر دوباره کسب کنند؛ که این نرخ موفقیت تنها 33٪ است.

برنلی تنها تیمی بود که فصل گذشته این کار را انجام داد. شفیلد یونایتد در فینال پلی‌آف ناکام ماند و لوتون دوباره سقوط کرد و به لیگ یک رفت.

بر اساس سابقه، لستر سیتی باید شانس اول برای بازگشت سریع باشد. هیچ تیمی از زمان 1992 به لیگ برتر بیشتر از آنها صعود نکرد، همچنین سه بار از پنج صعودشان در اولین فصل پس از سقوط اتفاق افتاد (1995/96، 2002/03 و 2023/24).

در کل، لسترسیتی 13 بار به رده بالاتر صعود کرده است، بالاتر از برمینگام سیتی (12) و منچسترسیتی (11)

آخرین بار که ساوتهمپتون از لیگ برتر به چمپیونشیپ سقوط کرد (2022/23)، فصل بعد موفق شد به لیگ برتر بازگردد؛ هرچند که این بازگشت از طریق پلی‌آف و پیروزی مقابل لیدز یونایتد در فینال 2024 انجام شد.

مسابقه جذاب کفش طلا در فصل 2025/26

فصل گذشته، جول پیور از لیدز یونایتد با 19 گل بهترین گلزن چمپیونشیپ بود. این اولین بار در 124 سال اخیر بود که بهترین گلزن لیگ دسته دوم زیر 20 گل زد. آخرین بار این اتفاق برای اندرو سوآن از بارنزلی در فصل 1900/1901 رخ داد.

اما با بازگشت برخی از برندگان سابق کفش طلا به چمپیونشیپ و جذب چند بازیکن گلزن از سراسر اروپا، احتمال دارد رقابت بسیار جذابی برای کسب عنوان آقای گل فصل جدید شکل بگیرد.

در فصل عالی 2023/24 سم اسمودیکس در تیم بلکبرن روورز، او 27 گل زد و کفش طلای چمپیونشیپ را به دست آورد. این تعداد گل همچنین باعث شد در آگوست 2024 به تیم ایپسویچ تاون منتقل شود و او امسال با پیراهن “تراکتور بویز” دوباره در این رقابت‌ها حاضر خواهد بود.

گزینه‌های دیگر؟

احتمال دارد چوبا اکپوم هم به پورتمن رود بپیوندد. طبق گزارش‌های اخیر نقل‌ و انتقالاتی، او یکی از گزینه‌هاست. اکپوم در فصل 2022/23 با 28 گل برای میدلزبرو، کفش طلای چمپیونشیپ را به‌دست آورد.

آدام آرمسترانگ هم یکی دیگر از مهاجمانی‌ست که پس از سقوط ساوتهمپتون از لیگ برتر، به چمپیونشیپ برگشته است. از فصل 2019/20 تاکنون، این مهاجم 28 ساله در 151 بازی، 71 گل زد. فقط جول پیور با 74 گل در 182 بازی، عملکرد بهتری در این بازه دارد.

گل‌زنان از اسکاندیناوی می‌آیند!

تابستان امسال، مهاجمان زیادی از اسکاندیناوی به چمپیونشیپ آمدند. نوریچ سیتی، ماتیاس کویستگوردن را از بروندبی جذب کرده است. آوونه هَگِبو نیز از باشگاه برَن نروژ به وست برومویچ پیوست. همچنین، واتفورد، لوکا کیرومگارد را به خدمت گرفت.

در میان این سه نفر، کویستگوردن عملکرد چشمگیرتری در 12 ماه گذشته داشته است. او با زدن 17 گل در 29 بازی سوپر لیگ دانمارک، دومین گلزن برتر فصل 2024/25 پس از پاتریک مورتنسن (با 20 گل) بود. در نورویچ، او کنار جاش سارجنت بازی خواهد کرد. سارجنت از فصل 2022/23، 44 گل در 98 بازی چمپیونشیپ به‌ثمر رساند.

کیرومگارد فصل گذشته در لیگ دسته‌دوم دانمارک، با ثبت 22 گل در 28 بازی، آقای گل شد. این عملکرد، نظر اودینزه را جلب کرد. آن‌ها این مهاجم 198 سانتی‌متری را جذب کردند و طبق روال، برای فصل 2025/26 به تیم خواهر، یعنی واتفورد قرض دادند.

آوونه هَگِبو پیش از انتقال به وست بروم در تابستان، در لیگ نروژ (الیت‌سریِن) عملکرد بسیار خوبی داشت. این مهاجم 24 ساله، بین 29 مارچ تا 20 می، در 11 بازی نخست لیگ برای برَن، 7 گل به‌ثمر رساند. او پیش از آن هم در 7 بازی پایانی فصل 2024، پنج گل دیگر برای این تیم زد.

گزینه‌هایی که باید چشم داشت!

دو بازیکن دیگر که فصل گذشته در لیگ یک درخشیدند، می‌توانند در فصل جدید چمپیونشیپ جزو گلزنان برتر باشند.

چارلی کلمان با زدن 23 گل برای لیتون اورینت، کفش طلای لیگ یک را در فصل 2024/25 به‌دست آورد. او فصل گذشته به‌صورت قرضی از کویینز پارک رنجرز بازی می‌کرد و حالا به‌صورت دائمی به چارلتون اتلتیک، تیم تازه‌ صعود کرده، پیوسته است.

در سوی دیگر، جی استنسفیلد با 19 گل، نقش مهمی در قهرمانی برمینگام سیتی در لیگ یک ایفا کرد و حالا در چمپیونشیپ به‌دنبال ادامه همان فرم خوب خواهد بود.

امیرمحمد کلانتری، فوتبال لب – پس از گذشت دو سال از انتقال بحث‌برانگیز جردن هندرسون به الاتفاق عربستان، این بازیکن به پریمیرلیگ بازگشت. به‌تازگی برنتفورد اعلام کرد که این هافبک ۳۵ ساله‌ی انگلیسی، به‌صورت رایگان به این تیم پیوست و قراردادی دو ساله امضا کرد. او پس از توافق با آژاکس هلند برای فسخ زودهنگام قراردادش (که تا تابستان آینده اعتبار داشت)، پریمیرلیگ بازگشت.

انتخابی غیرمنتظره برای بازگشت جردن هندرسون به خانه

بازگشت هندرسون به انگلیس، برای بازیکن و همچنین تا حدی برای برنتفورد، اتفاقی غیرمنتظره است. این تیم سابقه‌ی جذب بازیکنان باتجربه‌ای مانند وینستون رید، ماتیاس یورگنسن و بن می را دارد. بازیکنانی که یا آزاد بودند و یا به‌صورت قرضی جذب شدند. نکته‌ی اصلی اینجاست که هیچ‌یک از آن‌ها بالای ۳۲ سال سن نداشتند، یا اصلاً از جایگاهی مانند کاپیتان سابق لیورپول و تیم ملی انگلیس برخوردار نبودند. 

هندرسون در ۱۲ فصل حضور در آنفیلد، ۸ عنوان قهرمانی کسب کرد. او ماه گذشته ۳۵ ساله شد و حالا با قراردادی که او را در رده‌ی بالای حقوق‌بگیرهای برنتفورد قرار می‌دهد، به این تیم ملحق شد. او از بسیاری جهات یک مورد نادر محسوب می‌شود.

دلیل خروج جردن هندرسون از لیورپول و انتقادها نسبت به انتقالش به عربستان چه بود؟

در تابستان ۲۰۲۳ و قبل از اتخاذ تصمیم برای جدایی، هندرسون قصد داشت که در لیورپول بماند. پس از گفت‌وگو و مشورتی که با یورگن کلوپ داشت، متوجه شد که در صورت ماندن، جایگاه همیشگی خود را در ترکیب از دست می‌دهد. بعد از این تصمیم، استیون جرارد او را برای آمدن به عربستان سعودی قانع کرد.

در انگلیس اما، رفتن هندرسون به عربستان با موجی از انتقادها همراه شد. هندرسون پیش از این، حامی سرسخت جامعه‌ی LGBTQ+ بود و به کشوری رفت که همجنس‌گرایی و تغییر جنسیت در آنجا غیرقانونی تلقی می‌شد.

هندرسون: «متأسفم که مردم چنین احساسی دارند».

مدتی پس از نقل مکان به عربستان، هندرسون در مصاحبه‌ی اختصاصی با نشریه‌ی اتلتیک، از حرکت خود دفاع کرد.

او گفت: «خشم مردم را درک می‌کنم. می‌دانم. فقط می‌توانم بگویم متأسفم که آن‌ها چنین حسی دارند. هرگز قصد آزار و ناراحتی کسی را نداشتم. همیشه می‌خواستم برای اهداف و جوامعی کمک کنم که احساس می‌کردم از من درخواست کمک دارند. وقتی این تصمیم را گرفتم، فکر می‌کردم اگر نروم، فقط از دور فرهنگ‌ها و کشورهای دیگر را نقد می‌کنیم، اما هیچ اتفاقی نمی‌افتد و هیچ چیز تغییر نمی‌کند. مردم می‌دانند دیدگاه‌ها و ارزش‌های من قبل از رفتن چه بود و هنوز هم همان است. فکر می‌کنم حضور کسی با چنین باورهایی در عربستان می‌تواند چیز مثبتی باشد».

انکار دستمزد نجومی در عربستان!

هندرسون گزارش‌ها درباره‌ی دریافت حقوق هفتگی ۷۰۰ هزار پوندی (۹۳۶ هزار دلار) در الاتفاق را رد کرد.

وقتی پرسیده شد که آیا اگر تیم‌هایی مانند برنتفورد یا برایتون به او پیشنهاد می‌دادند، به جای عربستان به آن‌ها می‌پیوست، در پاسخ گفت: «به دنبال چالشی بودم که مرا هیجان‌زده کند. نه اینکه این تیم‌ها جذاب نباشند، آن‌ها باشگاه‌های بزرگی هستند و چالش‌های خاص خود را دارند، اما می‌خواستم جایی بروم که احساس کنم می‌توانم ارزش بیشتری داشته باشم. قصد داشتم چیز جدیدی را تجربه کنم و با دلایل متفاوتی به یک چالش تازه بپردازم. فرصت همکاری با استیون جرارد در لیگ و فرهنگی کاملاً متفاوت، از نظر پروژه پیش‌رو و استفاده از تجربه‌ام برای کمک به پیشبرد اهداف، برایم جذاب بود».

با این حال، هندرسون تنها پس از چند ماه، آن پروژه‌ی جذاب را رها کرد و در ژانویه‌ی ۲۰۲۴ به آژاکس پیوست. او در آژاکس نقشی کلیدی در تثبیت تیمی ایفا کرد که در آستانه‌ی ثبت بدترین رتبه‌ی تاریخ خود در دو دهه اخیر بود.

هندرسون در نیم فصل گذشته در ۲۱ بازی از ۲۸ مسابقه لیگ برای آژاکس به میدان رفت. آن‌ها تا ۵ هفته‌ی پایانی ۹ امتیاز بالاتر از آیندهوون بودند، اما در نهایت قهرمانی را از دست دادند.

اما چرا جذب هندرسون توسط برنتفورد انتخابی هوشمندانه تلقی می‌شود؟

برنتفورد تابستانی پرتلاطم را پشت سر می‌گذارد. توماس فرانک در ژوئن به تاتنهام پیوست. کریستین نورگارد (کاپیتان تیم) به آرسنال و مارک فلکن (دروازه‌بان اول) به بایرلورکوزن رفتند. ستاره‌ی این تیم، برایان امبومو، به منچستریونایتد منتقل شد. چندین باشگاه نیز به‌دنبال جذب یوآن ویسا هستند.

پر کردن خلأ رهبری تیم پس از رفتن نورگارد و بن می، و حمایت از کیث اندروز (مربی جدید ۴۳ ساله‌ی برنتفورد) که تا پیش از این فقط مربی ضربات ایستگاهی بود و هیچ سابقه‌ای در هدایت تیم‌های بزرگ ندارد، از دلایل منطقی این انتقال بود. تجربه و شخصیت هندرسون می‌تواند به بازیکنانی مانند ناتان کالینز (گزینه‌ی احتمالی کاپیتانی) کمک کند.

با وجود محبوبیت کالینز، بعید نیست هندرسون ۳۵ ساله، با سابقه‌ی کاپیتانی در لیورپول و تیم ملی انگلیس، به‌عنوان رهبر جدید برنتفورد انتخاب شود. این انتقال شاید برای برخی عجیب باشد، اما در شرایط فعلی برنتفورد، منطقی‌ترین انتخاب محسوب می‌شود.

کادرفنی اندروز در برنتفورد، کم آشنا با پریمیرلیگ!

نیل مک‌فارلین، سرمربی سابق تیم B برنتفورد، محمود علی، سرمربی سابق تیم زیر ۲۱ سال آرسنال و مارتین دروری که سابقه‌ی دستیاری کارلوس کوربران در وست‌برومویچ و والنسیا را دارد، پرسنل پشتیبان اندروز را تشکیل می‌دهند. هیچ‌کدام از آن‌ها سابقه‌ی حضور مستمر در پریمیرلیگ را ندارند. در این بین، محمود علی در آرسنال، به فرآیند پیوستن بازیکنان آکادمی به تیم اول کمک کرده است.

نقش و وظایف هندرسون در تیم جدیدش

هندرسون نقش هافبک دفاعی را ایفا خواهد کرد و پیراهن شماره ۶ را از نورگارد تحویل می‌گیرد. تنها گزینه‌های جایگزین او، ویتالی جانلت و یونس امره کوناک هستند. کوناک، ملی‌پوش زیر ۱۹ سال ترکیه، بازیکنی بااستعداد است اما از زمان پیوستنش به برنتفورد در ژانویه سال گذشته، فقط ۳۶ دقیقه در لیگ بازی کرد. جانلت هم در حال ریکاوری از مصدومیت پا است که در آوریل فصل را برای او به پایان رساند. او وارد ۱۲ ماه پایانی قراردادش می‌شود. مذاکرات برای تمدید قراردادش تا زمان بهبودی کامل متوقف شدند.

اگرچه جذب هندرسون یک نیاز فوری در ترکیب را برطرف کرد، اما همچنان این پست حضور بازیکنی جوان‌تر را می‌طلبد. آن‌ها اوایل این ماه آنتونی میلامبو، هافبک ۲۰ ساله اهل هلند را با قراردادی ۱۶ میلیون پوندی از فاینورد به خدمت گرفتند. با این حال، او بیشتر یک بازیکن هجومی است. یگور یارمولیوک ۲۱ ساله، در پایان فصل گذشته عملکرد خوبی داشت ولی بیشتر به‌عنوان هافبک پست ۸ شناخته می‌شود.

انتخابی سنجیده شده بر اساس تحلیل داده‌ها

پیش از اقدام برای جذب هندرسون، برنتفورد داده‌های آماری این بازیکن را بررسی کرد؛ داده‌هایی نظیر دویدن سریع و مسافت طی شده در طی بازی‌ها. آن‌ها این نکته را در نظر گرفتند که او از تیم‌هایی مانند لیورپول و آژاکس که مالکیت توپ را دارند، به برنتفوردی خواهد پیوست که مالک مطلق توپ در جریان بازی نیست.

هندرسون فصل گذشته در مجموع ۴۵ بازی انجام داد و ۳۵ بار در ترکیب اصلی قرار گرفت. آیا برنتفورد می‌تواند در طول یک فصل دشوار و ۱۰ ماهه، هر هفته روی یک بازیکن ۳۵ ساله برای حفظ انسجام خط میانی خود حساب کند؟

برنتفورد، سکوی پرتاب هندرسون به جام جهانی آتی!

هندرسون تابستان گذشته از حضور در فهرست تیم ملی انگلیس برای یورو بازماند و از آغاز سال ۲۰۲۴ تنها سه بار برای تیم ملی بازی کرد که فقط در یکی از آن‌ها (در ژوئن امسال مقابل آندورا) در ترکیب اصلی بود.

شاید او احساس می‌کند که بازی برای برنتفورد، تیمی که فصل قبل را در جایگاه دهم به پایان رساند، بتواند مکان مناسبی برای جلب نظر توماس توخل پیش از جام جهانی تابستان آینده باشد. به‌عنوان امتیازی دیگر، او دوباره با چند هم‌تیمی سابقش در لیورپول، یعنی کائویمین کلهر، سپ فن‌دن‌برگ و فابیو کاروالیو، که همگی در ۱۲ ماه گذشته به برنتفورد پیوسته‌اند، هم‌بازی خواهد شد.

هندرسون: «هنوز هم برای بازی در پریمیرلیگ اشتیاق دارم».

هندرسون در اولین مصاحبه‌ی خود به‌عنوان بازیکن برنتفورد، به دلایلش اشاره کرد و گفت: «همیشه برنتفورد را برای عمکرد و دستاوردشان در سالیان اخیر تحسین می‌کردم. همه درباره‌ی مدیریت حرفه‌ای، سازماندهی عالی و فضای صمیمانه‌ی این باشگاه به‌عنوان یک خانواده، به من نکاتی را گفته بودند. وقتی با فیل جایلز (مدیر ورزشی)، لی دایکس (مدیر فنی) و کیث اندروز صحبت کردم، حس خوبی درباره‌ی همه چیز پیدا کردم».

«هنوز آن اشتیاق سوزان برای بازی در لیگ برتر را دارم. اینجا بهترین لیگ دنیا با بهترین بازیکنان است. چالشی بزرگ بود که مشتاق پذیرشش بودم و در نهایت این تصمیم برایم آسان شد».

هندرسون با اشاره به جلسات تحلیلی با کادر فنی گفت: «در مذاکرات، بخش‌هایی را مشخص کردند که معتقد بودند می‌توانم در آنها بهتر عمل کنم؛ این کار مثل شنیدن موسیقی خوشایند بود. همیشه خواهان پیشرفت هستم و در عین حال می‌خواهم به اطرافیانم هم کمک کنم».

واکنش هواداران تیم‌های رقیب به هندرسون در فصل آینده می‌تواند جالب توجه باشد. اگرچه هندرسون از زمان انتقال جنجالی‌اش به عربستان از خشم مستقیم هواداران در امان ماند (چون در انگلیس بازی نکرد)، اما این نارضایتی‌ها کاملاً از بین نرفته است. حتی ممکن است بخشی از هواداران برنتفورد نیز با حضور او مشکل داشته باشند؛ خصوصا کسانی که ارزش‌های اجتماعی باشگاه را جدی می‌گیرند.

چالشی برای مربی تازه‌کار

این انتقال کیث اندروز را در معرض سوالات ناخوشایند رسانه‌ها قرار می‌دهد. پیش از این، توماس فرانک به خوبی از پس پاسخ به چنین پرسش‌هایی، مانند محرومیت ایوان تونی، برآمده بود. حالا باید دید آیا مربی کم‌تجربه‌ی برنتفورد می‌تواند از این چالش رسانه‌ای سربلند بیرون بیاید؟

جمع‌بندی…

از لحاظ فنی و ورزشی، این انتقال برای هر دو طرف، انتخابی عقلانی و معامله‌ای برد برد محسوب می‌شود؛ برنتفورد به یک رهبر جدید نیاز داشت و هندرسون به‌دنبال فرصتی دیگر برای اثبات خود در انگلیس بود. اما نمی‌توان این حس را نادیده گرفت که شاید این قدمی باشد از سوی هندرسون برای جبران اشتباهات گذشته و تلاشی برای بازپس‌گیری احترامی که با انتخاب عربستان تا حدی از دست داد.

امیرمحمد کلانتری، فوتبال لب – بیشتر باشگاه‌ها اگر مجبور می‌شدند که در پایان هر فصل، بهترین مهاجم خود را به فروش برسانند، احتمالاً احساس آشفتگی و ترس می‌کردند. برخی دیگر نیز به‌طور خیلی منطقی، برای حفظ ستاره‌ی تیم تلاش می‌کردند. در اینتراخت فرانکفورت اما تحت نظارت مدیر ورزشی این تیم، مارکوس کروشه، جدایی از بهترین گلزنان این تیم، همانطور که در چهار فصل از هفت فصل اخیر بوندسلیگا شاهد بودیم، به امری طبیعی در استراتژی و رویکرد آن‌ها تبدیل شد.

فرانکفورت، مکانی برای پرورش بازیکن!

کروشه در آگوست ۲۰۲۴ در مصاحبه با اسکای اسپرت، با اشاره به باشگاه‌های بزرگی مانند لیورپول و پاریسن ژرمن، گفت: «من آن‌ها را باشگاه‌های مقصد خطاب می‌کنم. ما باشگاه میانی (پلکانی برای پیشرفت بازیکنان) هستیم و به این باشگاه‌های مقصد و قله‌های فوتبال، بازیکن می‌فروشیم».

«من همیشه این را به بازیکنان تیم می‌گویم: «اگر شما به‌عنوان یک بازیکن رشد سریع‌تری از ما به‌عنوان یک باشگاه داشته باشید، مانع رفتن شما نمی‌شوم». این دقیقاً همان دلیلی است که بازیکنان مستعد و جوان ترجیح می‌دهند که به اینجا بیایند. ما خیلی خوب می‌دانیم که چگونه این استعدادها را پرورش دهیم. فروش بازیکنان قسمتی از کار من تلقی می‌شود. من با مسائل احساسی کاری ندارم. مسئله تجارت است».

فراهم آوردن بستری مناسب برای بازیکنان مستعد

رویکرد کروشه ممکن است جذاب به نظر نرسد. به هر حال، توجه او بر روی سرمایه‌گذاری کلان برای امکانات تمرینی و استخدام کادر مربیگری در سالیان اخیر، به صورت همزمان بر روی رشد مالی باشگاه و پیشرفت بازیکنان سودمند واقع شد.

آن‌ها گروهی از روان‌شناسان و مربیان تغذیه را استخدام کردند. مدیران اینتراخت از این جهت می‌توانند روی تیمی از مربیان متخصص و مجرب حساب باز کنند. این مربیان به صورت انفرادی با بازیکنان جوان کار می‌کنند و در دستیابی به اهدافشان کمک می‌نمایند. اهدافی که مشخصاً، ترک باشگاه و بازی برای بزرگ‌ترین تیم‌های اروپاست.

سودآوری فرانکفورت از طریق فروش مهاجمان

اکیتیکه با مبلغی به ارزش کلی ۹۵ میلیون یورو به لیورپول منتقل شد. با احتساب جدایی اکیتیکه، سود خالص حاصل از نقل‌ و انتقالات فرانکفورت از تابستان ۲۰۲۳ به بیش از ۱۶۱ میلیون یورو خواهد رسید. دو فروش بزرگ باشگاه تا پیش از این، یعنی رندال کولو موانی و عمر مرموش، که هر دو به صورت رایگان به این تیم پیوستند، در مجموع با مبلغ قابل توجه ۱۶۵ میلیون یورو برای باشگاه سودآوری داشتند.

با احتساب انتقال اکیتیکه و تنها با در نظر گرفتن درآمد حاصل از جدایی مهاجمان نوک، فرانکفورت تنها در عرض شش سال سود حدود ۳۴۵ میلیون یورویی کسب خواهد کرد.

این روند حتی پیش از انتصاب کروشه در سال ۲۰۲۱ برقرار بود. فرانکفورت در تابستان ۲۰۱۹ با فروش سباستین هالر و لوکا یوویچ در یک پنجره، سرمایه‌گذاری اولیه خود را بیش از سه برابر کرد. آندره سیلوا در آن تابستان به صورت قرضی برای جایگزینی آن‌ها انتخاب شد. او تنها یک سال بعد در تابستان ۲۰۲۰ و پس از زدن ۲۸ گل در لیگ در فصل پس از آن، تقریباً با هشت برابر قیمت خریدش جدا شد.

از منظر سود خالص، بر اساس داده‌های ترنسفر مارکت، هیچ باشگاهی در سه سال گذشته بیش از فرانکفورت سودآوری نداشت. فرانکفورت این دستاورد را همزمان با صعود پلکانی در جدول کسب کرد. از رتبه هفتم در فصل ۲۰۲۲/۲۳، به رتبه پنجم و سپس در فصل گذشته با کسب رتبه سوم، بهترین عملکرد تاریخشان در بوندسلیگا ثبت شد.

فرانکفورت چگونه این کار را ادامه می‌دهد؟ آیا می‌توان انتظار داشت که این روند با سودهای بیشتر ادامه یابد؟

از منظر جذب بازیکن، رویکرد فرانکفورت برای تضمین سودآوری آینده چیز دگرگون شده‌ای نیست. این تیم بر جوانانی تمرکز می‌کند که پتانسیل فروش بالایی دارند. با توجهی خاص بر روی بازیکنان اصطلاحاً همه فن حریف یا همان آچار فرانسه، که با سبک بازی باشگاه تطبیق دارند. اما آنچه به آن‌ها کمک می‌کند تا از این روش بهره ببرند، ثبات و پایبندی به متدولوژی خود و همچنین محیطی است که برای بازیکنان جدیدالورود فراهم می‌کنند.

اجرای این استراتژی به وضوح قابل مشاهده است. ۲۱ بازیکن از ۲۶ خرید اخیر فرانکفورت (بدون احتساب خریدهای قرضی)، در زمان پیوستن به باشگاه زیر ۲۵ سال سن داشتند. همچنین، مدیران باشگاه اگر فرصت ایده‌آلی در بازار مشاهده کنند، از هزینه کردن هم هراسی ندارند و در صورتی که بازیکنی با مدل آن‌ها سازگار باشد، حاضرند مبالغی بالغ بر ده‌ها میلیون یورو پرداخت کنند.

نگاهی به ۱۰ خرید گران‌قیمت اینتراخت؛ مهر تایید بر الگوی این تیم

یکی از مسن‌ترین خریدهای این لیست، آرتور تیاته بود. او در زمان انتقال تنها ۲۴ سال سن داشت. با تجربه‌ای سرشار در سری آ و لیگ ۱ فرانسه، تابستان گذشته از رن به فرانکفورت رفت. تیاته سومین بازیکن تیم در فصل گذشته بود که بیشترین دقایق بازی را داشت.

از بین این ۱۰ بازیکن، ۶ نفر هنوز در فرانکفورت هستند و بقیه با مجموع سود ۱۱۱ میلیون یورویی به فروش رسیدند. با انتقال رسمی اکیتیکه به لیورپول، این رقم باز هم افزایش چشمگیری پیدا کرد.

جاناتان بورکارت، مهاجم ملی‌پوش آلمان و محصول باشگاه جوانان ماینتس، که همین ماه ۲۵ ساله شد، بهترین سال‌های فوتبالی خود را پیش رو دارد. او در فصل خداحافظی‌اش از ماینتس، ۱۸ گل بوندسلیگایی به ثمر رساند. فصلی که پس از مصدومیت جدی زانو در فصل ۲۲/۲۳ و اوایل فصل بعدش، بازگشت تحسین‌برانگیزی برای او محسوب شد.

همانطور که نمودار زیر نشان می‌دهد، او توانایی بازی در تمام خطوط حمله را دارد. حتی در بازی‌های اولش در بوندسلیگا به عنوان وینگ‌بک هم به میدان رفت. بورکارت مهاجمی انعطاف‌پذیر، فیزیکی و با توانایی تشخیص سریع موقعیت در پشت دفاع حریف است. او دقیقاً همان نوع بازیکن هجومی که در تیم سرشار از انرژی فرانکفورت می‌درخشد.

عمر مرموش، مثالی دیگر از رویکرد باشگاه آلمانی…

شباهت‌های آشکاری بین بورکارت و عمر مرموش وجود دارد. مرموش نیز پس از نمایش توانایی‌های همه‌جانبه‌اش در بوندسلیگا با پیراهن اشتوتگارت و وولفسبورگ، توسط فرانکفورت جذب شد.

همانطور که در پریمیرلیگ ثابت کرد، این مهاجم مصری می‌تواند در هر نقطه از یک‌سوم نهایی زمین بازی کند. اما استعداد خاص او (ضربات دقیق از راه دور و دویدن انفجاری در ضدحمله‌ها) باعث شد در باشگاهی به اوج برسد که به او آزادی عمل می‌داد تا از فضاهای ایجاد شده توسط ترنزیشن حداکثر استفاده را بکند.

همانطور که نمودار زیر نشان می‌دهد، فرانکفورت در فصل گذشته بیشترین xG را از ترنزیشن به دست آورد و در بین چهار لیگ معتبر اروپایی، تنها لیورپول در زمینه گلزنی از ضدحمله از فرانکفورت بهتر بود.

با محوریت مرموش در سبک مخصوص حمله فرانکفورت، در کنار اکیتیکه که او نیز به‌طور مشابه برای فوتبال سیال و ترنزیشن مناسب است، ارزش هر دو بازیکن به شدت افزایش یافت.

تعهد فرانکفورت به فوتبال سریع و تهاجمی، توضیح دهنده عملکرد موفق این تیم در بازار

جذابیت این سبک برای باشگاه‌های پریمیرلیگ، که بدون شک پرهزینه‌ترین لیگ فوتبال جهان است، کلید سودآوری پایدار این مدل خواهد بود.

با توجه به اینکه پریمیرلیگ در فصل گذشته از نظر تعداد حملات مستقیم به ازای هر بازی از بوندسلیگا پیشی گرفت، بازیکنانی که توانایی تصمیم‌گیری سریع در حملات را دارند، همچنان با قیمت‌های بالا معامله خواهند شد.

مدیرعامل فرانکفورت: «ما یکی از بهترین تیم‌های مربیگری بوندسلیگا را داریم».

اکسل هلمن، مدیرعامل فرانکفورت، در مصاحبه با اتلتیک در ماه می، از مثال مرموش برای تأکید بر اهمیت تمرینات هدفمند در باشگاهش استفاده کرد. برنامه‌ای که مسیر پیشرفت بازیکنان مستعد را شتاب می‌بخشد.

هلمن گفت: «ما یکی از بهترین تیم‌های مربیگری در بوندسلیگا را داریم. این موضوع واقعاً اهمیت دارد، چون ما بازیکنان جوان را جذب می‌کنیم و فرآیند آموزش آن‌ها، که همین حالا هم نام ما را بر سر زبان‌ها انداخته، بسیار گسترده است».

او افزود:« زمانیکه مرموش به باشگاه ما پیوست، یک گلزن واقعاً قهار نبود. اما مربیان ما روی تمام جنبه‌های بازی او کار کردند. تمامی جوانب ذهنی، جسمی، استراتژیک و همچنین جنبه‌های تاکتیکی و تکنیکی در زمین. تیم ما روی تمام توانایی‌هایش کار کرد و ما یک بازیکن کاملاً جدید ساختیم. این نتیجه آموزش و مربیگری درست است».

مرموش در حالی به فرانکفورت پیوست که یک بازیکن هجومی سریع و انعطاف‌پذیر بود. اما ۱۸ ماه بعد وقتی آنجا را ترک کرد، کاملاً متحول شده بود. او حالا یک مهاجم زهردار بود. پیشرفت محسوس او در ضربات آزاد و موقعیت‌های ثابت آشکار بود. همچنین توانایی تکنیکی و بازی ترکیبی او هم برای شکستن مقاومت فشرده حریف و هم استفاده از فضاهای پیش‌رو بهبود یافت.

جمع‌بندی…

سابقه‌ی درخشان فرانکفورت در پرورش و فروش بازیکنان جوان اکنون به خودی خود گویای همه چیز است. این موضوع به جذب برخی از مستعدترین استعدادها به این باشگاه کمک می کند. در فرانکفورت هیچ توهمی وجود ندارد، هیچ مانعی نیست. اگر بازیکنی سخت تلاش کند تا استعدادش را به اوج برساند، به انتقالی که آرزویش را دارد خواهد رسید. در این مسیر به باشگاه نیز در دستیابی به اهدافش کمک می‌شود.

آنچه اکنون باقی می‌ماند این است که ببینیم آن‌ها چگونه می خواهند این موفقیت ها را در زمین فوتبال توسعه دهند. حتی با وجود حضور در لیگ قهرمانان اروپا در فصل پیش رو، فرانکفورت در سرمایه گذاری مجدد تمام سودهای کلان نقل و انتقالاتی خود در ترکیب تیم با مشکل مواجه خواهد شد. چرا؟! زیرا بعید است بتوانند بازیکنان ستاره‌ای را جذب کنند که بلافاصله پس از پیوستن بتوانند تیم را ارتقا دهند.

آن‌ها چاره‌ای جز ادامه سرمایه‌گذاری روی آینده ندارند. بنابراین حتی اگر شاهد افت اندکی نسبت به رتبه سوم فصل گذشته باشیم، انتظار نداشته باشید که کارخانه تولید مهاجمان فرانکفورت از حرکت بایستد.

مربی جدید با شیوه‌هایی متفاوت

عماد معمار، فوتبال‌لب – از زمان روی کار آمدن آرنه اسلوت به عنوان مربی لیورپول، فرآیندی به اسم “بیدارسازی بدن” به بخش مهمی از روتین بازیکنان تبدیل شده است.
مربی هلندی و دستیارانش تمرینات تنفسی را مثل تمارین عادی، پیش از مسابقات تدارک می‌بینند.حمام‌های یخ هم جزوی از فرآیند ریکاوری بعد از هر مسابقه هستند.

اندرو رابرتسون پس از پیروزی تیمش مقابل ولورهمپتون به خبرنگاران گفت:
ما از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنیم. کارکنان تیم واقعا عالی عمل می‌کنند تا ما را برای هر بازی آماده کنند و مطمئن شوند که تا حد ممکن سرحال هستیم.
یک تغییر جدید برای بازیکنان، این است که آن‌ها بر خلاف زمان یورگن کلوپ اجازه دارند شب قبل از مسابقات خانگی را در منزل خود استراحت کنند.
با وجود موفقیت‌های پرشمار یورگن کلوپ در بندر مثل رکورد 68 بازی شکست ناپذیری متوالی در بازی‌های خانگی لیگ، سخت به نظر می‌رسید که چنین تغییراتی باعث بهبود عملکرد تیم شوند اما آرنه اسلوت بر این باور است که بازیکنان اینگونه می‌توانند استراحت بهتری داشته باشند.

پیش از برتری ۳-۰ بندرنشینان مقابل شیطاین سرخ، تعدادی از بازیکنان لیورپول که منزل‌شان در منطقه چشایر بود، به جای اقامت در هتلی نزدیک الدترافورد، در خانه‌هایشان ماندند.

برای بازی‌های خانگی, بازیکنان هنوز زمان زیادی را با یکدیگر می‌گذرانند. مثلا برای بازی‌هایی که غروب شروع می‌شوند، بازیکنان حوالی ظهر دور هم جمع می‌شوند.
به نظر می‌رسد شیوه اسلوت جواب داده است. لیورپول با اسلوت فصل موفقی را گذرانده و آن‌ها فاتح لیگ برتر شده‌اند. آن‌ها حتی در بازی‌های تایم ظهر، پس از بازی‌های لیگ قهرمانان هم عملکرد خوبی داشته‌اند (چیزی که یورگن کلوپ بار‌ها از آن شکایت کرده بود)

تدابیر اسلوت و دستیارانش برای رفع مشکلات گذشته

در دفتر کار اسلات در کمپ تمرینی آکسا در کرکبی، چندین مانیتور روی دیوار نصب شده تا او بتواند تاکتیک‌ها و موقعیت‌های ضربات ایستگاهی را تحلیل کند.

اتاق بغلی متعلق به مربیان است و به یک سالن ارائه متصل می‌شود؛ جایی که اسلات به‌طور مداوم جلسات گروهی و انفرادی با بازیکنان برگزار می‌کند. این جلسات اگرچه مکرر هستند، اما معمولاً کوتاه و مختصرند، چرا که اسلات ترجیح می‌دهد پیام‌هایش را صریح و کوتاه بیان کند.

بازیکنان کم‌کم با سبک آرام اما رک اسلات آشنا می‌شوند؛ او به وضوح نقاط قوت و بخش‌های قابل بهبود هر بازیکن را توضیح می‌دهد. اما به جای صرفاً گفتن خواسته‌هایش، دوست دارد با استفاده از ویدئو، مثال‌های عینی نشان دهد. به همین خاطر، او ارتباط تنگاتنگی با تیم تحلیل ویدئویی باشگاه دارد.

آنالیزورها، ستون های اصلی تصمیمات فنی اسلوت

دنیل اسپریت مسئول تحلیل مسابقات و توسعه بازیکنان برتر است و بخشی از کارش، استخراج لحظات کلیدی بازی همزمان با پخش زنده است. کار او, این قابلیت را به اسلوت می‌دهدکه قبل از صحبت با رسانه‌ها، تصاویر را بررسی کند. خود او می‌گوید این روش به صحبت‌هایش اعتبار بیشتری می‌بخشد.

تحلیل‌گران در طول هفته با ارائه داده‌های کلیدی، مستقیماً بر تصمیمات اسلات برای آماده‌سازی تیم تأثیر گذاشتند. در مقاطعی از فصل، مثلا در بازی مقابل ولوز و بولونیا، تاکتیک کرنرهای لیورپول به سمت داخل تنظیم شد، چون تحلیل‌ها، با همکاری آرون بریگز (مربی جدید ضربات ثابت) نشان می‌داد این روش احتمال گلزنی را بالاتر می‌برد.

پیروزی ۳-۱ مقابل میلان در سان سیرو هم نمونه دیگری از این هماهنگی بود. جایی که گل‌های کوناته و فن دایک از ضربات ایستگاهی، حاصل هدف‌گذاری روی محوطه شش‌قدم بود.

پیشنهادات آنالیزور ها برای اسلوت بسیار بااهمیت هستند.
برای مثال در بازی افتتاحیه فصل مقابل ایپسویچ تاون، تصمیم اسلوت برای دفاع کردن فولبک‌هایش در عمق بیشتر و به صورت متراکم تر، حاصل گفتگو با آنالیزورها بود.

ترکیبی از نظم و آزادی عمل

اگرچه رایان گرونبرخ تحت هدایت اسلات به دلیل توانایی‌اش در دریبل‌ و حمل توپ های طولانی خوش درخشیده، اما در برخی بازی‌ها، استراتژی حریفان این امکان را برای او سخت‌تر کرده است. اسلوت اغلب درباره دوئل‌ها صحبت می‌کند و در بازی مقابل بولونیا تصمیم گرفت که لیورپول به صورت نفر به نفر دفاع کند، که در تئوری، برای بازیکنی مثل گراونبرخ سخت‌تر بود تا از فشار رها شود و کارهای همیشگی خود را انجام دهد.

با این حال، همان‌طور که الکسیس مک آلیستر، همبازی گرونبرخ در هافبک، در کنفرانس مطبوعاتی پیش از آن بازی گفت:
«ما سعی می‌کنیم ساختار مشخصی داشته باشیم و بدانیم هم‌تیمی‌هایمان در کجا قرار خواهند گرفت، اما در عین حال آزادی عمل هم داریم.»

اسلوت توضیح داد که می‌خواهد بازیکنانش «ساختار را حس کنند». او تأکید کرد که اگرچه انتظار دارد بازیکنان بدون توپ از دستوراتش پیروی کنند، اما این موضوع در زمان مالکیت توپ متفاوت است.

او گفت:
«وقتی توپ را نداریم، جایی برای آزادی عمل وجود ندارد. فقط سخت کوشی و انجام وظیفه است. اما وقتی صاحب توپ هستیم، به ویژه در یک‌سوم آخر زمین، به کیفیت فردی بازیکنان هم تکیه می‌کنیم. ما تا حد امکان آن‌ها را در موقعیت‌های مشخصی قرار می‌دهیم که ناشی از ساختار است، اما در نهایت ارتباط زیادی با کیفیت فردی بازیکنان دارد.»

فندایک پس از پیروزی مقابل بولونیا به خبرنگاران گفت:
«جلسات زیادی داریم. جلسات ویدیویی متعدد که دقیقاً به ما نشان می‌دهد اسلوت چه انتظاری دارد، چه کارهایی را خوب انجام می‌دهیم و چه بخش‌هایی نیاز به بهبود دارد.»

خونسردی در حین صراحت

اگرچه اسلات در بیشتر دوران حضورش در آنفیلد تاکنون آرامش خود را حفظ کرده، اما گه‌گاه نشانه‌هایی از خشم نیز در او دیده می‌شود.

فندایک در این باره توضیح داد:
«گاهی اوقات (اسلوت) در صورت لزوم صدایش را بالا می‌برد. اما اینطور نیست که بی‌دلیل فریاد بزند. او بلافاصله می‌تواند به ما نشان دهد: “به این نگاه کن، اینجا چه کار می‌کنی؟ باید این کار را می‌کردی”. این ویژگی خوبی است.»

پس از بازی ولورهمپتون، اسلوت مانند تمام بازی‌های قبلی‌اش در لیورپول، ارزیابی خود را کوتاه و مختصر بیان کرد. بازیکنان یکشنبه را تعطیل بودند، در حالی که اسلات به بررسی اشکالات بازی در مولینو (علیرغم کسب سه امتیاز) پرداخت.

اسلات پیش از بازی بولونیا گفت:
«زیاد عصبانی نمی‌شوم. فکر هم نمی‌کنم هر روز از کوره در رفتن ایده خوبی باشد، چون در این صورت بازیکنان پس از مدتی می‌گویند: “باز هم شروع کرد به فریاد زدن”. این روش جواب نمی‌دهد. به نظر من بهتر است به آن‌ها نشان دهیم دقیقاً چه کاری را اشتباه انجام داده‌اند.»

شاهکار تیم داده‌ای قرمزها

زمانی که لیورپول به دنبال جایگزینی برای یورگن کلوپ بود، مدل‌های داده‌محور اسلات را در سه حوزه کلیدی در صدر فهرست قرار دادند:

سبک بازی, سابقه بهبود عملکرد فوتبالیست‌ها در فاینورد و پیشگیری از مصدومیت (با روش‌های تمرینی خاص و مدیریت حجم کاری بازیکنان)

نکته جالب این بود که این نتایج علی‌رغم وزن منفی مدل دیتای لیورپول برای لیگ هلند (به دلیل سطح پایین‌تر نسبت به لیگ‌های اروپایی بزرگ) به دست آمد، که این مطلب, توانایی چشمگیر مربی هلندی را در این فاکتورها نشان می‌دهد.

تفاوت‌های کلیدی در تحلیل حریفان:

در حالیکه کلوپ در جلسات آنالیز بیشتر بر تاکتیک‌ها و تهدیدات تیمی حریف تمرکز می‌کرد، اسلوت بیشتر روی تحلیل فردی بازیکنان مهم حریف و نقاط ضعف برجسته آن‌ها است.

اسلوت قبل از جلسات توجیهی، با داده‌های کامل حاضر می‌شود و گاهی از تخته سفید برای نمایش موارد زیر استفاده می‌کند:

نقاط قوت حریف که باید خنثی شوند.
ضعف‌هایی که باید مورد هدف قرار گیرند.

نقش دستیاران اسلات:

اشپیگه هولشوف مسئول جلسات فردی یا جلسات گروهی کوچک است. مثلا جلسه 4 نفره ای با حضور مدافعین میانی تیم شکل گرفت تا آن‌ها با وظایف جدید خود آشنا شوند.

روال جدید تمرینات تحت هدایت آرنه اسلات

بازبینی دقیق جلسات تمرین
اسلوت پس از اتمام هر جلسه تمرین، ویدیوها را مرور می‌کند تا نقاط قابل بهبود را شناسایی کند. اگرچه او در جزئیات وسواس دارد و روزهای تمرین نسبت به زمان کلوپ طولانی‌تر هستند، اما تمرینات در مقایسه با دوران کلوپ با فشار کمتری انجام می‌شود تا خطر مصدومیت کمتر شود. همچنین زمان بیشتری در سالن بدنسازی با برنامه‌های فردی که تیم پزشکی و عملکرد تنظیم کرده‌اند، صرف می‌شود.

روتین جلسات تمرین

اکنون برای بازیکنان اجباری است که صبحانه را به صورت گروهی در کرکبی میل کنند. یک روز معمولی حدود ساعت 9:45 صبح با بررسی وضعیت سلامت آغاز می‌شود. بازیکنان اطلاعاتی مانند کیفیت خواب خود را در یک اپلیکیشن ثبت می‌کنند. قبل از شروع تمرین اصلی که دو ساعت بعد آغاز می‌شود، جلساتی شامل یوگا و هیدروتراپی ممکن است برگزار شود.

تمرینات معمولاً حدود یک ساعت و نیم طول می‌کشد و بازیکنان تا ساعت 3 بعدازظهر به خانه بازمی‌گردند. روز قبل از مسابقه، اسلوت جلسه‌ای نسبتاً طولانی‌تر برگزار می‌کند و در این مرحله ترکیب تیمی که انتخاب کرده است مشخص می‌شود.

پیش از بازی بولونیا، از تیم لیورپول عکس‌هایی منتشر شد که در حال دویدن به دنبال توپ‌های تنیس قرارگرفته روی مخروط‌ها بودند و سپس از میان یک دروازه می‌گذشتند. این تمرین شامل دویدن‌های کوتاه و سریعی بود که اسلوت در طول بازی‌ها انتظار دارد. او به تمرینات تک‌به‌تک علاقه دارد، زیرا معتقد است این تمرینات رقابت بین بازیکنان را افزایش می‌دهد، به‌ویژه در روز مسابقه که جو جدی‌تر می‌شود و تمرکز افزایش می‌یابد.

روش‌های اسلوت لزوماً انقلابی نیستند، اما با دقت و ظرافت تنظیم شده‌اند. آزمایش‌های سخت‌تری در پیش است، اما در حال حاضر این روش‌ها برای او مؤثر واقع شده‌اند.