Tag Archives: لالیگا

علیرضا خلیلی، فوتبال‌لب – والنسیا، باشگاهی با پیشینه ای درخشان و هوادارانی پرشور، سالهاست در باتلاق گرفتار شد. اما با آمدن کارلوس کوربران، مربی اسپانیایی، نشانه‌های امیدواری برای خروج از این بحران پدیدار شد. این مقاله به بررسی تحولات اخیر این تیم و نقش کلیدی کوربران در نجات آن می‌پردازد.

زمینه تاریخی: فروپاشی تدریجی یک غول

والنسیا با فروش ستاره‌هایی مانند داوید ویا، خوان ماتا، و رودریگو به یک «باشگاه فروش بازیکن» تبدیل شد. این استراتژی اگرچه سود مالی کوتاه‌مدت داشت، اما به تدریج هسته تیم را تضعیف کرد. فروش اخیر بازیکنانی مانند فران تورس، گونسالو گدس، و گیورگی مامارداشویلی وضعیت را بحرانی‌تر کرد. حتی دنی پارخو، کاپیتان سابق، هشدار داد: «اگر همین روند ادامه یابد، سقوط اجتناب ناپذیر است».

تا دسامبر ۲۰۲۴، والنسیا با ۱۲ امتیاز از ۱۸ بازی در رده نوزدهم جدول قرار داشت و تنها بدترین عملکرد رئال وایادولید مانع از سقوط آن‌ها به قعر جدول شد.

کوربران در والنسیا: معمار تحول تاکتیکی

با اخراج روبن باراخا در دسامبر ۲۰۲۴، کوربران که سابقه مربیگری در تیم‌هایی مانند لیدز یونایتد و وست برومویچ آلبیون را داشت، به عنوان نجات‌بخش وارد شد. او بدون ایجاد تغییرات چشمگیر در ترکیب تیم، با اصلاحات تاکتیکی ظریف، بازی والنسیا را متحول کرد:

• کنترل بهتر توپ: افزایش پاسهای طولانی (از ۶.۶ به ۷.۹ پاس در هر بازی) و حملات برنامه ریزی شده (از ۱.۱ به ۱.۴ حمله در هر بازی).
• تقویت خط میانی: استفاده از دو بازیکن محوری مانند خاوی گوئرا و انزو بارنچا که عملکرد دفاعی و حمایتی آن‌ها بهبود یافت.
• تمرکز بر دفاع جمعی: والنسیا تحت هدایت او تنها ۲۶ گل در ۱۷ بازی دریافت کرد، در حالی که این عدد در دوران باراخا به مراتب بالاتر بود.

آمارهای شگفت‌انگیز: از پرتگاه به میانه جدول

از زمان حضور کوربران، والنسیا در ۱۲ بازی لیگ ۱۹ امتیاز کسب کرد (۵ برد، ۴ تساوی، ۳ شکست) و از رده آخر به جایگاه پانزدهم صعود کرده است. این عملکرد حتی از سایر تیم‌های تغییرمربی‌داده‌شده مانند لاس پالماس و آلاوز بهتر است:

• نسبت امتیازگیری: ۵۱٪ تحت هدایت کوربران در مقابل ۳۸٪ لاس پالماس و ۳۱٪ آلاوز.
• بردهای نمادین: پیروزی ۲-۱ در برنابئو مقابل رئال مادرید پس از ۱۷ سال، نشان‌دهنده بازگشت اعتمادبه نفس به تیم است.

چالش های پیشرو: بقا تنها آغاز راه است

با وجود پیشرفت‌های چشم‌گیر، والنسیا هنوز ۱۸٪ احتمال سقوط دارد. مشکلات ساختاری عمیق‌ترند:

• مدل اقتصادی ناپایدار: فروش ستاره‌های جوان مانند دیگو لوپز (۶ گل و ۴ پاس گل) ممکن است ادامه یابد.
• کمبود سرمایه‌گذاری: علیرغم جذب بازیکنانی مانند عمر سادیق، نیاز به تقویت عمقی تیم احساس می‌شود.
• فشار هواداران: اعتراضات علیه مالکیت پیتر لیم همچنان ادامه دارد، هرچند عملکرد اخیر تیم تا حدی از تنش‌ها کاست.

امیدی که باید حفظ شود

کارلوس کوربران ثابت کرد که با تاکتیک‌های هوشمندانه و مدیریت روانی می‌تواند والنسیا را نجات دهد. اما بقای این باشگاه در بلندمدت نیازمند تغییرات اساسی در مدیریت و مدل اقتصادی است. همانطور که روزنامه مارکا نوشت: «مستایا اکنون حق دارد دوباره رویا ببیند». آیا این رویا به واقعیت می‌پیوندد؟ برای یافتن جواب این سوال باید صبر کرد…

انقلاب خاموش کارلوس کوربران: والنسیا در آستانهٔ نجات از پرتگاه

والنسیا، باشگاهی با پیشینه ای درخشان و هوادارانی پرشور، سالهاست در باتلاق گرفتار شده است. اما با آمدن کارلوس کوربران، مربی اسپانیایی، نشانه‌های امیدواری برای خروج از این بحران پدیدار شده است. این مقاله به بررسی تحولات اخیر این تیم و نقش کلیدی کوربران در نجات آن می‌پردازد.

زوال تاریخی: از اوج تا لبۀ پرتگاه

والنسیا با فروش ستاره‌هایی مانند دیوید ویا، خوان ماتا و رودریگو به یک «ماشین فروش بازیکن» تبدیل شد. این استراتژی اگرچه سود مالی کوتاه‌مدت داشت، اما به‌تدریج هستهٔ تیم را تحلیل برد. در سال‌های اخیر، خروج بازیکنانی چون فران تورس، گونسالو گدس و دروازه‌بان جوان گیورگی مامارداشویلی، وضعیت را بحرانی‌تر کرد. حتی دنی پارخو، کاپیتان افسانه‌ای، هشدار داد: «اگر همین روند ادامه یابد، سقوط اجتناب ناپذیر است».
تا دسامبر ۲۰۲۳، والنسیا با کسب تنها ۱۲ امتیاز از ۱۸ بازی در ردهٔ نوزدهم جدول قرار داشت و تنها عملکرد فاجعه بار رئال وایادولید مانع از سقوط آن‌ها به قعر جدول شد.

معجزۀ کوربران: تحولی که کسی انتظارش را نداشت

با اخراج روبن باراخا، کوربران – مربی ۴۱ ساله با سابقۀ موفق در تیم‌هایی مانند لیدز یونایتد – وارد شد. او بدون تغییرات گسترده در ترکیب، با اصلاحات تاکتیکی ظریف معجزه آفرید:

• کنترل بازی: افزایش میانگین پاسهای طولانی از ۶.۶ به ۷.۹ در هر بازی.
• خط میانی قدرتمند: استفاده از دو بازیکن جوان خاوی گوئرا و انزو بارنچا به عنوان پایه‌های غیرقابل جایگزین.
• دفاع منسجم: کاهش گل‌های خورده از ۱.۸ به ۱.۲ در هر بازی.

این تغییرات باعث شد والنسیا در ۱۲ بازی اخیر ۱۹ امتیاز کسب کند و از ردهٔ هجدهم به پانزدهم صعود کند.

رقابت سقوط: نبردی بی‌امان در لالیگا

رقابت برای فرار از سقوط در این فصل به اندازهٔ گذشته پرالتهاب نیست. تنها ۴ تیم (والنسیا، آلاوس، لاس پالماس و وایادولید) درگیر این نبردند. اما آمارها هشداردهنده است:

• وایادولید با میانگین ۰.۵۷ امتیاز در هر بازی، به رکوردهای فاجعه باری نزدیک می‌شود که آخرین بار در فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۶ توسط گرانادا ثبت شد.
• لاس پالماس با تفاضل گل منفی ۰.۹۳ در هر بازی، دومین رکورد ضعیف تاریخ لالیگا را دارد.

آیندهٔ مبهم: چرخۀ معیوب ادامه دارد؟

با وجود بهبودها، والنسیا هنوز ۱۸٪ احتمال سقوط دارد. مدیریت باشگاه در نقل‌وانتقالات ژانویه عملکردی ضعیف داشت:

• عمر سادیق (مهاجم نیجریه ای) تنها بازیکن مؤثر میان خریدهای جدید.
• مکس آرونس و ایوان خایمه به‌دلیل مصدومیت یا بی‌کیفیتی نتوانسته‌اند تأثیرگذار باشند.

هواداران که از فروش ستاره ها خسته شده‌اند، با شعارهایی مانند «والنسیا گورستان استعدادهاست» اعتراض خود را نشان می‌دهند.

نبردی برای بازسازی هویت

رقابت برای فرار از سقوط در لالیگا به مرحله حساسی رسیده است. در حالی که تیم‌هایی مانند لگانس (رده ۱۸ام) و لاس پالماس با برنامه‌های فوق‌العاده سخت روبه‌رو هستند، والنسیا با توجه به آمارهای تحلیلی و بهبود عملکرد تحت هدایت کارلوس کوربران، شانس بیشتری برای بقا دارد.

برنامه‌های باقیمانده: آزمون دشوار برای تیم‌های حاشیه‌ای

• لگانس: با سخت‌ترین برنامه روبه‌روست. ۵ بازی آینده آن‌ها شامل رویارویی با تیم‌های برتر مانند رئال مادرید (خارج از خانه) و بارسلونا است.
• لاس پالماس: دومین برنامه سخت را دارد و باید مقابل آتلتیکو مادرید و اتلتیک بیلبائو بازی کند.
• آلاوس و وایادولید نیز با وجود ترس از سقوط، در برنامه‌های خود با چالش‌های بزرگی روبه‌رو هستند.

در مقابل، والنسیا با نهمین برنامه آسان باقیمانده، فرصت طلایی برای جمع‌آوری امتیاز دارد. بازی‌های کلیدی آن‌ها شامل دیدارهای خانگی مقابل تیم‌های میانه جدول مانند ختافه و مایورکا است.

آمارهای امیدوارکننده: والنسیا در مسیر بقا

بر اساس داده‌های اُپتا:

• امتیازات مورد انتظار (xP): والنسیا با ۳۴.۷ امتیاز، شایسته قرارگیری در رده ۱۳ام است.
• تأثیر کوربران: از زمان حضور او، میانگین امتیازات مورد انتظار تیم به ۱.۴۷ در هر بازی رسیده که معادل رده ۱۰ام لیگ است.
• برتری تاکتیکی: بهبود قابل توجه در پاس‌های طولانی (از ۶.۶ به ۷.۹ در هر بازی) و کاهش گل‌های خورده (از ۱.۸ به ۱.۲ در هر بازی).

این آمار نشان می‌دهد والنسیا نه تنها از نظر نتایج، بلکه از نظر کیفیت بازی نیز پیشرفت چشمگیری داشته است.

چشم‌انداز فصل: بقا تنها هدف نیست، ضرورت است

با وجود برنامه نسبتاً آسان، والنسیا نباید به این بهبودها اکتفا کند:

• رقبای مستقیم: بازی‌های باقیمانده مقابل آلاوس و لاس پالماس (هر دو درگیر سقوط) به «فینال‌های کوچک» تبدیل شدند.
• فشار روانی: ۶۳٪ گلهای تیم توسط بازیکنان زیر ۲۳ سال به‌ثمر رسید؛ تجربه‌ای که می‌تواند در لحظات حساس کمبود داشته باشد.
• زیرساخت‌های تحلیلگران: بر اساس شبیه‌سازی‌های اُپتا، هنوز ۱۸٪ احتمال سقوط برای این تیم وجود دارد.

نبردی برای احیای غرور
والنسیا اکنون بیش از هر زمان دیگری نیازمند همبستگی است: هواداران، بازیکنان و مدیریت باید همگی برای هدف مشترک بقا تلاش کنند. همانطور که کوربران اشاره کرده است: «ما نه تنها برای امتیاز، بلکه برای بازگرداندن اعتماد به این باشگاه تاریخی می‌جنگیم». بقا در لالیگا شاید پایانی بر یک فصل سخت باشد، اما آغاز راهی طولانی برای بازسازی است.

تحول خاموش کوربران: بازسازی هوشمندانهٔ والنسیا بدون انقلاب

کارلوس کوربران نه سیستم روبن باراخا را نابود کرد و نه ترکیب تیم را دگرگون ساخت. او با اصلاحاتی ظریف اما حساب‌شده، همان قطعات را به گونه‌ای نو چید که حالا والنسیا نه یک تیم بقا، بلکه مجموعه‌ای هدفمند به نظر می‌رسد.

باراخا: موفقیتی کوتاه مدت با سیستم ۴-۴-۲

باراخا در فصل گذشته با تکیه بر سیستم دفاعی فشرده و ضدحملات سریع، والنسیا را به ردهٔ نهم جدول رساند:

• تفاضل گل مورد انتظار (xG): +۰.۲۱ در هر بازی (پنجمین رکورد برتر لیگ).
• دفاع بسته: کمتر از ۱.۲ شانس گل‌زنی به حریفان در هر بازی.
• حملات سریع: ۶۸٪ گل‌های تیم از ضدحملات به ثمر رسید.

اما این سیستم در فصل جاری با از دست دادن بازیکنان کلیدی مانند مامارداشویلی و افزایش میانگین سنی، کارایی خود را از دست داد. ۴ شکست در ۵ بازی اول، زنگ خطر را به صدا درآورد.

کوربران: احیای هویت با تغییرات نامحسوس

کوربران با حفظ ۶۰٪ از ترکیب اصلی، اصلاحات زیر را اجرا کرد:

• گذار از ۴-۴-۲ به ۴-۲-۳-۱: افزایش کنترل خط میانی با استفاده از دو هافبک دفاعی.
• حملات برنامه‌ریزی شده: افزایش حملات ۱۰+ پاسی از ۱.۱ به ۱.۴ در هر بازی.
• مدیریت ریتم بازی: افزایش میانگین زمان تصاحب توپ از ۴۷.۲٪ به ۵۳.۸٪.

نتیجه؟ گل پیروزی بخش مقابل خیرونا در هفتهٔ گذشته که پس از ۲۱ پاس متوالی و تکمیل توسط دیگو لوپز به ثمر رسید – طولانی‌ترین دنبالهٔ پاسی منجر به گل در ۵ سال اخیر والنسیا.

مقایسهٔ آماری: از بقا تا تسلط

شاخص	دوران باراخا (۲۳-۲۰۲۲)	دوران کوربران (۲۰۲۴)
میانگین پاس‌های طولانی/بازی	۶.۶	۷.۹
حملات ۱۰+ پاسی	۱.۱	۱.۴
گل‌های خورده/بازی	۱.۸	۱.۲
امتیاز/بازی	۱.۱	۱.۵

والنسیا، انقلابی که فریاد نمی‌زند

کوربران بدون جاروجنجال رسانه‌ای، ثابت کرده است که حتی با حداقل منابع می‌توان تحول آفرید. والنسیا اکنون نه با ضدحمله، بلکه با حملات برنامه‌ریزی شده و کنترل هوشمندانهٔ بازی امیدوار شده است. همانطور که روزنامهٔ اسپورت نوشته: «این همان والنسیایی است که ما می‌شناختیم؛ نه قهرمان اروپا، اما حداقل باشگاهی با هویت».

والنسیا شاید هنوز به نسخهٔ کاملاً متحول شده خود نرسیده باشد، اما احیای تاکتیکی کارلوس کوربران، نفس تازهای به این تیم بخشیده است. قلب این تحول در خط میانی می‌تپد؛ جایی که دو بازیکن به نام‌های خاوی گوئرا و انزو بارنچا از «گزینه‌های جایگزین» به «ستون‌های غیرقابل حذف» تبدیل شده‌اند.

انزو بارنچا: از نیمکت‌نشینی تا اوج‌گیری خاموش

• این بازیکن ۲۳ سالهٔ آرژانتینی که با قرارداد قرضی از استون ویلا آمد، در دوران مربیگری روبن باراخا تنها ۷۲۶ دقیقه در ۱۲ بازی به میدان رفت و نتوانست جایگاه خود را تثبیت کند.
• اما تحت هدایت کوربران، او در ۹ بازی، ۷۷۰ دقیقه بازی کرده و به یکی از موثرترین هافبک‌های دفاعی لا‌لیگا تبدیل شده است:
• ۹ بازپس‌گیری توپ در هر ۹۰ دقیقه (جزو ۱۰ بازیکن برتر خط میانی لالیگا از زمان شروع کار کوربران).
• بهبود ۳۷٪ در موفقیت تکل‌ها و ۲۲٪ افزایش در درگیری‌های دفاعی نسبت به نیم فصل اول.
• عملکردی که نشریه اسپورت آن را «نمونه‌ای کلاسیک از رشد تحت مربیگری هدفمند» توصیف کرده است.

خاوی گوئرا: بازگشت به اوج

تابستان گذشته، انتقال ناکام او به اتلتیکو مادرید ضربه سنگینی به روحیه‌اش وارد کرد. اما اکنون تحت هدایت کوربران:

• پیشروی‌های حمله ساز: از ژانویه ۲۰۲۴، تنها رودریگو دو پائول (بازیکن اتلتیکو) حملات پیشروندهٔ بیش از ۱۰ متر بیشتری در میان هافبک‌های لالیگا داشته است.
• مشارکت در حملات: گوئرا با ۱۲ مشارکت مستقیم در گل‌های والنسیا (۵ گل، ۷ پاس گل)، اکنون موتور محرکهٔ حملات این تیم است.
• آمارهای کلیدی در دوران کوربران: میانگین ۴.۷ پاس کلیدی در هر بازی (۳ برابر دوران باراخا). ۶۷٪ موفقیت در دریبل (رتبه دوم در لالیگا برای هافبک‌ها).

دوپارهٔ طلایی: ترکیبی که کار می‌کند

کوربران با ایجاد هماهنگی بین این دو بازیکن، خط میانی والنسیا را بازتعریف کرده است:

• بارنچا به عنوان «شکست‌دهندهٔ حملات» با میانگین ۱۴.۳ بازپس‌گیری توپ در هر بازی.
• گوئرا در نقش «بازی‌ساز پیشرو» با ۸.۷ پاس طولانی دقیق در هر ۹۰ دقیقه.
• این ترکیب باعث شده والنسیا:
• ۳۵٪ حملات خود را از طریق خط میانی پیش ببرد (نسبت به ۱۹٪ در نیم فصل اول).
• میانگین تصاحب توپ از ۴۷.۲٪ به ۵۳.۸٪ افزایش یابد.

احیایی که پایدار می‌ماند؟

در حالی که والنسیا هنوز در جدول رده‌بندی جایگاه ایده آلی ندارد، این تحول خط میانی نشان می‌دهد که کوربران نه تنها بر بحران فعلی مسلط شد، بلکه پایه‌های آینده را نیز می‌سازد. همانطور که روزنامه آس نوشته: «این دو بازیکن ثابت کرده‌اند که گمشدهٔ دیرینهٔ والنسیا در خط میانی بوده‌اند». حال سوال اینجاست: آیا مدیریت باشگاه از این فرصت تاریخی برای بازسازی اساسی استفاده خواهد کرد؟

والنسیا در تقاطع امید و چالش: جوانان درخشنده، آیندهای نامشخص

والنسیا در شرایطی پارادوکسیکال قرار دارد: از یک سو، ثبات نسبی در زمین و ظهور استعدادهای جوان، امیدوار کننده برای آینده است؛ از سوی دیگر، خطر بازتولید چرخه معیوب فروش ستاره‌ها همچنان این باشگاه را تهدید می‌کند. در این بخش، به بررسی ابعاد مختلف این وضعیت می‌پردازیم.

جوانان درخشنده: از زمین بازی تا رادار تیم‌های بزرگ

• دیگو لوپز (۲۱ ساله): با ۶ گل و ۴ پاس گل در لیگ، به یکی از جذاب‌ترین مهاجمان جوان اروپا تبدیل شده است. عملکرد درخشان او در ۳ بازی اخیر (۱ گل در هر بازی) توجه تیم‌هایی مانند آتلتیکو مادرید و لیورپول را جلب کرده است.
• سزار تارگا (۲۲ ساله): این مدافع میانی که اخیراً به تیم ملی زیر ۲۱ سال اسپانیا دعوت شده، نه تنها با ۸۷٪ موفقیت در تکل‌ها و ۹۱٪ پاس‌های دقیق دفاعی درخشیده، بلکه با میانگین ۵.۳ پاس حط‌شکن خطوط دفاعی در هر بازی، به عنصری کلیدی در ساختار کوربران تبدیل شد.

آمار مقایسه‌ای:

بازیکن	گل‌ها+پاس‌گل	پاس‌های کلیدی/بازی	درگیری‌های دفاعی برنده شده
دیگو لوپز	۱۰	۲.۱	۳.۴
سزار تارگا	۱	۱.۷	۶.۸

معمای مدیریتی: بقا یا بازسازی والنسیا؟

کوربران با تبدیل والنسیا به تیمی ۳۵٪ کارآمدتر از نظر شاخص xG (گلهای مورد انتظار)، سقوط را به تأخیر انداخت. اما چالش‌های پیش رو پیچیده‌ترند:

• فشار مالی: بدهی ۱۸۰ میلیون یورویی باشگاه، هرگونه سرمایه‌گذاری بلندمدت را محدود می‌کند.
• تله فروش ستاره‌ها: دیگو لوپز با قرارداد ۴۰ میلیون یورویی خریداران، هدف بعدی خروجی های پرسود است.
• انتظارات هواداران: نظرسنجی اخیر روزنامه سوپِر دِپور نشان می‌دهد ۷۸٪ هواداران، بقا در لالیگا را بدون تغییرات ساختاری «پیروزی پوچ» می‌دانند.

سناریوهای پیش رو: چهار مسیر محتمل

۱. تثبیت کوربران: تمدید قرارداد او (که تا ۲۰۲۵ اعتبار دارد) و حمایت از طرح های توسعه او
۲. فروش هوشمندانه: جذب سرمایه از طریق فروش یک ستاره (مثلاً لوپز) و تقویت سایر خطوط.
۳. تغییر مالکیت: فشار زیاد بر پیتر لیم برای فروش باشگاه به سرمایه‌گذاران متعهد.
۴. تکرار چرخه معیوب: ادامه مدل فعلی و خطر سقوط قطعی در فصله ای آتی.

فرصتی تاریخی در آستانه تباهی

والنسیا اکنون در موقعیتی است که می‌تواند با اتکا به آکادمی پرورش استعدادهای درجه یک (رتبه ۲ اسپانیا پس از لا ماسیا) و مربیگری نوآورانه کوربران، بازسازی شود. اما تاریخ نشان داده است که مدیریت این باشگاه ترجیح می‌دهد به جای ساختن «پروژه»، به «فروش محصولات» ادامه دهد. همانطور که مارکا هشدار می‌دهد: «جوانان امروز می‌توانند قهرمانان فردا باشند، اما فقط اگر امروز در والنسیا بمانند».

والنسیا در مرز بقا: چالش‌های پیشِ‌رو و نیاز به تحول پایه‌ای

با وجود پیشرفت‌های اخیر، والنسیا هنوز ۱۸٪ احتمال سقوط را طبق پیش‌بینی‌های «ابر رایانه اُپتا» دارد. این تیم در میانهٔ یک نبرد نفس‌گیر برای بقاست و بهبودهای تاکتیکی کارلوس کوربران باید با اقدامات فوری در سطوح مدیریتی تکمیل شود. در اینجا کلیدی‌ترین نکات را بررسی می‌کنیم:

تلاش ناکافی والنسیا در بازار نقل‌وانتقالات ژانویه

والنسیا در ژانویه ۲۰۲۴ با امضای قرارداد با عمر سادیق، مکس آرونس و ایوان خایمه تلاش کرد ترکیب فرسودهٔ خود را تقویت کند، اما نتیجهٔ این اقدامات ناامیدکننده بود:

• عمر سادیق: تنها بازیکن مؤثر با ۲ گل در ۹ بازی.
• مکس آرونس: فقط ۱۲۲ دقیقه بازی به‌دلیل مصدومیت‌های مکرر.
• ایوان خایمه: هنوز حتی یک دقیقه در ترکیب اصلی ظاهر نشده است.
  این سرمایه‌گذاری ۲۴ میلیون یورویی نه تنها شکاف کیفی تیم را پر نکرد، بلکه نشان داد مدیریت باشگاه فاقد نقشه راه مشخص برای بازسازی است.

شاخص‌های هشداردهنده: چرا ۱۸٪ احتمال سقوط جدی است؟

• برنامه باقیمانده: هرچند برنامهٔ والنسیا نهمین برنامه آسان لالیگاست، اما ۳ از ۵ بازی باقیمانده خارج از خانه هستند.
• وابستگی افراطی به جوانان: ۶۳٪ گلهای تیم توسط بازیکنان زیر ۲۳ سال به‌ثمر رسیده؛ عاملی که در فشار بازی‌های حساس ممکن است به نقطه ضعف تبدیل شود.
• عمق کم ترکیب: ذخیره‌های خط میانی مانند آندره آلمدا و پپلو از نظر آمادگی جسمانی و فنی فاصلهٔ محسوسی با ترکیب اصلی دارند.

راه نجات: الزامات فوری برای بقا

۱. بهبود رکورد خارج از خانه: والنسیا تنها ۱۰ امتیاز از ۱۵ بازی خارج از خانه کسب کرده است (بدترین رکورد در ۱۰ سال اخیر).
۲. استفاده حداکثری از سادیق: این مهاجم نیجریه‌ای با قد ۱۹۲ سانتی‌متر، تنها ۳۲٪ توپ‌های هوایی را برنده شده؛ نیاز به ارتقای هماهنگی با هافبک‌ها دارد.
۳. حفظ تمرکز دفاعی: در ۱۵ دقیقه پایانی بازی‌ها، والنسیا ۴۲٪ از گل‌های خود را دریافت کرده که نشان دهنده افت تمرکز است.

چشم‌انداز آینده: فراسوی بقا برای والنسیا

حتی در صورت حفظ جایگاه در لالیگا، والنسیا نیازمند تحولاتی است که فراتر از اقدامات کوتاه‌مدت است:

• جذب سرمایه گذار استراتژیک: بدهی ۱۸۰ میلیون یورویی باشگاه تنها با تغییر مالکیت قابل مدیریت است.
• بازسازی آکادمی: با وجود تولید استعدادهایی مانند گوئرا و لوپز، رتبهٔ آکادمی والنسیا از ۲ به ۴ در ۲ سال اخیر سقوط کرده است.
• تمدید قرارداد کوربران: مربی ۴۱ ساله با میانگین ۱.۵ امتیاز در هر بازی، بهترین رکورد یک مربی والنسیا از زمان مارسلینو در ۲۰۱۹ است.

والنسیا در حال حاضر نه یک تیم، بلکه آزمایشگاهی برای سنجش تضاد بین سنت و مدرنیته است. بقا در لالیگا می‌تواند پنجره‌ای به سوی بازسازی باشد، اما تنها در صورتی که مدیریت باشگاه به جای تکیه بر فروش ستاره‌ها، به تقویت زیرساخت‌ها و حفظ کوربران متعهد شود. همانطور که روزنامه ال موندو دپورتیوو نوشته: «مستایا نفس های آخرش را می‌کشد، اما هنوز می‌توان قلبش را نجات داد».

نیما حیدری مقدم، فوتبال لب- پس از هدایت بایر لورکوزن به کسب دوگانه تاریخی بدون شکست در فصل گذشته، که شامل اولین قهرمانی بوندسلیگا در تاریخ باشگاه و پایان سلطه 11 ساله بایرن مونیخ بود، تنها مسئله زمان بود که ژابی آلونسو به شدت با بزرگان اروپا مرتبط شود.

با توجه به انتظارات مبنی بر ترک رئال مادرید توسط کارلو آنجلوتی در پایان فصل، یا حتی زودتر بسته به نتایج، به نظر می رسد آلونسو آماده برداشتن گام بعدی بزرگ در حرفه مربی‌گری خود است.

آیو آکینوولره به همراه گیلرمو رای، نویسنده رئال مادرید، و توماس هیل لوپز-منچرو به بحث درباره این موضوع پرداختند که آیا الان زمان مناسب برای بازگشت این مربی 43 ساله به مادرید است و آیا او آمادگی تحمل فشارهای مربی‌گری یکی از بزرگترین باشگاه های جهان را دارد.

شرایط و سابقه ژابی آلونسو

آیو آکینوولره معتقد است ژابی آلونسو پس از فصل تاریخی خود با بایرلورکوزن و قهرمانی در بوندسلیگا، در این فصل نیز عملکرد قابل قبولی داشته. خوب یا عالی نه! صرفا قابل قبول. از نگاه او و بسیاری دیگر از کارشناسان ژابی می‌خواهد خود را در صحنه بزرگتری محک بزند و در مقابل فلورنتینو پرز به عنوان یک فرد بسیار کمالگرا و پرتوقع حضور دارد.

در مقابل توماس هیل معتقد تصمیم بر اینکه آیا واقعا زمان مناسبی برای حضور ژابی آلونسو در باشگاه سفید پوش مادریدی است یا خیر، بسیار سخت است؛ اما این نظر فقط مربوط به سرمربی جوان اسپانیایی نیست و به تمامی سرمربیان مارکت قابل تعمیم است، چرا که کار در رئال شرایط و فشار های منحصر به فردی دارد.

هیل بر این باور است که ژابی که با انتخاب مسیری هوشمندانه مدت زیادی را در سوسیداد و لورکوزن برای یادگیری گذرانده و با رد کردن پیشنهاداتی همچون لیورپول و بایرن مونیخ نشان داده که منتظر رئال مادرید است. با توجه به تجربه و دستاورد های او، هم اکنون می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای رئال مادرید باشد.

زمینه های مربی‌گری در رئال مادرید

ژابی آلونسو ورودی مشابه زیدان افسانه‌ای به رئال خواهد داشت، یک ورود کاریزماتیک و احتمالا شروع با نتایج فوق‌العاده. او هم‌اکنون نسبت به زمانی که زیدان سرمربی رئال مادرید شد تجربه بیش‌تری دارد و در تیمی مانند لورکوزن موفق به کسب قهرمانی شده است. با این حال تمامی این نظرات فقط با پا گذاشتن ژابی آلونسو به برنابئو، این بار در قامت سرمربی، ممکن خواهد بود.

از نگاه هیل، ژابی آلونسو توانایی منحصر به فردی در مدیریت و کنترل فشارها دارد. پس از اثبات این موضوع در دوران بازی خود، با خیالی آسوده و بر اساس توانایی‌های منحصر به فرداش به مربی‌گری می‌پردازد. بازیکنان در سراسر جهان برای شخص ژابی آلونسو احترام خاصی قائل‌اند. جدای از این مسائل او با یک شخصیت کاریزماتیک به عنوان سرمربی و یک افسانه فوتبال، ارتباط خوبی با بازیکنان می‌گیرد. ارتباطی که باعث می‌شود آن‌ها در زمین برای سرمربی خود جان دهند. از نگاه هیل سابقه فوتبالی او با قرار گرفتن در کنار شخصیتش، به او شخصیتی برنده می‌دهد. این مسئله برای جا انداختن فلسفه فوتبالی آلونسو و کسب موفقیت کافی‌ست.

آکینوولره ضمن تایید سخنان توماس هیل، افزود کاریزما و ابهت ژابی آلونسو محدود به دوران مربی‌گری او نیست و مربی اسپانیایی این مسئله را در دوران بازی خود نیز به نمایش گذاشت. با این حال کنترل و مدیریت رختکن پر از ستاره رئال بسیار با لورکوزن متفاوت است. او معتقد است با توجه به احتمال ثبت فصلی بدون جام، ممکن است ژابی آلونسو چالش‌های زیادی در مقابل خود ببییند.

ژابی آلونسو، بازیکن و مربی

گیلرمو معتقد است تجربه حضور در رئال مادرید و آشنایی با فضای باشگاه قطعا به ژابی کمک خواهد کرد. علاوه بر این تجربه کار در آکادمی سوسیداد بیان‌گر ارتباط خوب او با آکادمی است. اما همچنان تجربه کار در مادرید چیزی متفاوت از کار در لورکوزن، حتی با کسب قهرمانی، خواهد بود.

گیلرمو افزود:

یادم می‌آید سال گذشته با یکی از منابع ارشد رئال مادرید در مورد آینده ژابی آلونسو صحبت می‌کردم. او جمله مهمی به من گفت: “ما می‌فهمیم که ژابی یک سال دیگر در لورکوزن می‌ماند، چون در آنجا چیزی برای از دست دادن ندارد و هر کاری بکند برای باشگاه مثبت است.”

او معتقد است کسب قهرمانی با لورکوزن نکته مهمی بود. در مادرید به غیر از قهرمانی و کسب عناوین، تقریباً هیچ چیز دیگری “مثبت” محسوب نمی‌شود. در سایر باشگاه‌ها، پیشرفت و رشد تیم باعث رضایت می‌شود، اما اینجا حتی اگر هواداران یا مدیران از سبک بازی انتقاد کنند، در نهایت تنها چیزی که می‌خواهند پیروزی و جام است. ژابی باید با این واقعیت کنار بیاید، در حالی که همزمان تغییرات زیادی در تیم رخ می‌دهد.

اگر رئال مادرید مجبور شود برای جذب او مبلغی پرداخت کند، فشار حتی بیشتر هم خواهد شد. با وجود بحث‌ها درباره قرارداد مبتنی بر اعتماد، گزارش‌هایی از آلمان حاکی از وجود بند خرید در قرارداد او با بایر لورکوزن است. اگر رئال مجبور شود برای یک مربی مانند بازیکنان پول پرداخت کند، انتظارات به شدت افزایش می‌یابد و مردم خواهند گفت: “اگر اینطور برای یک مربی هزینه می‌کنیم، پس باید نتیجه فوری بگیرد.”

مهران قهرمانی، فوتبال لب– گاهی عدد سه، عدد جادویی نیست. پیروزی 3-0 آرسنال مقابل رئال مادرید فوق‌العاده بود، اما آیا این نتیجه برای صعود تیم انگلیسی به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا کافی خواهد بود؟ برای پاسخ، نگاهی به تاریخچه بازگشت‌های سه‌گله در رقابت‌های اروپایی می‌اندازیم.

پیروزی پرشکوه آرسنال، فقط نیمه‌ اول ماجراست

چه شب فراموش‌نشدنی‌ای برای آرسنال در سه‌شنبه گذشته بود. دیدار مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در خانه مقابل مدافع عنوان قهرمانی و یکی از پرافتخارترین تیم‌های تاریخ یعنی رئال مادرید، و پیروزی قاطع 3-0. دو ضربه آزاد تماشایی از دکلان رایس و یک گل زیبا از میکل مرینو، توپچی‌ها را در موقعیتی قدرتمند قرار داد. اما نکته مهم اینجاست که این فقط بازی رفت بود. در واقع، این دیدار فقط نیمی از راه را طی کرده و رئال مادرید خیلی زود از عزم خود برای جبران این شکست در بازی برگشت در سانتیاگو برنابئو خبر داد.

کارلو آنچلوتی، سرمربی رئال، پس از این شکست سنگین در لندن گفت: «شانس صعود ما خیلی بالا نیست، ما باید تمام تلاش‌مان را بکنیم و از این فرصت استفاده کنیم تا نشان دهیم می‌توانیم به یک بازی ضعیف واکنشی مناسب نشان دهیم.»»

آنچلوتی ادامه داد: «اگر فقط به بازی امشب نگاه کنیم، شانسی برای صعود نداریم. اما فوتبال همیشه تغییر می‌کند… در فوتبال، هر چیزی ممکن است. ما باید باور و اعتمادمان را حفظ کنیم، چون خودمان بارها در برنابئو این اتفاقات را رقم زده‌ایم.»

لوکاس واسکز با لحنی قاطع‌تر گفت: «این کار سختی است، اما اگر تیمی در دنیا باشد که بتواند چنین وضعیتی را برگرداند، آن تیم ما هستیم، در حضور هواداران‌مان و در ورزشگاه خودمان. چهارشنبه بازی متفاوتی خواهیم دید و اگر همه با هم باشیم، از این چالش عبور خواهیم کرد.»

آمار به نفع آرسنال، اما رئال مادرید استثناست

در شرایط عادی، باور به بازگشت در چنین موقعیتی ممکن است خوش‌بینانه به نظر برسد، اما این‌جا صحبت از رئال مادرید و لیگ قهرمانان اروپاست.

تا به حال، 48 بار در لیگ قهرمانان تیمی با اختلاف سه گل یا بیشتر وارد بازی برگشت شد، و تنها در 4 مورد این اختلاف جبران شد. بنابراین، هواداران آرسنال که نگران بازگشت احتمالی رئال هستند، می‌توانند با علم به این‌که فقط در 8.3٪ از موارد مشابه چنین چیزی اتفاق افتاد، کمی آرامش پیدا کنند.

بازگشت‌های تاریخی در لیگ قهرمانان؛ وقتی غیرممکن، ممکن شد.

اولین نمونه از بازگشت با اختلاف سه گل به فصل 2003/04 برمی‌گردد. آث میلان پس از پیروزی 4-1 در بازی رفت مقابل دپورتیوو لاکرونیا در سن‌سیرو، تقریباً مطمئن به صعود به نیمه‌نهایی بود. اما در بازی برگشت، دپورتیوو در ورزشگاه ريازور نمایشی خیره‌کننده ارائه داد و با پیروزی 4-1، در مجموع 5-4 به مرحله بعد صعود کرد.

تا فصل 2016/17 دیگر چنین اتفاقی نیفتاد، تا این‌که بارسلونا به تیمی تبدیل شد که هر سال در بازگشت‌های دراماتیک نقش داشت. اولین و معروف‌ترین آن‌ها، تنها مثالی است که یک تیم توانست اختلاف چهار گل را جبران کند.

در مرحله یک‌هشتم نهایی، تیم پاری سن‌ژرمنِ اونای امری با نتیجه 4-0 در پارک دو پرنس بارسلونا را در هم کوبید. بارسا کار بسیار سختی داشت، اما ستاره‌هایی چون لیونل مسی و نیمار را در ترکیب داشت. بازی برگشت در نیوکمپ به شبی فراموش‌نشدنی تبدیل شد؛ بارسلونا 6-1 پیروز شد و با نتیجه 6-5 در مجموع، به مرحله بعد رسید. گل ششم توسط سرخی روبرتو به عنوان بازیکن تعویضی، فقط 20 ثانیه مانده به پایان وقت اضافه نیمه دوم به ثمر رسید.

بازگشت رم مقابل بارسلونا؛ ضربه‌ای تاریخی در المپیکو

یک سال بعد، این بار خود بارسلونا قربانی یک بازگشت تاریخی شد. پیروزی 1-4 این تیم مقابل رم در بازی رفت مرحله یک‌چهارم نهایی فصل 2017/18 در نیوکمپ، در نگاه اول یک نتیجه مطمئن به نظر می‌رسید، هرچند با گل به خودی مدافعان رم (از جمله کوستاس مانولاس).

اما در بازی برگشت در استادیوم المپیکو، مانولاس جبران کرد و با گل‌زنی، نقش اصلی را در پیروزی 3-0 رم ایفا کرد. نتیجه‌ای که باعث شد تیم ایتالیایی به شکلی شگفت‌انگیز و تاریخی به مرحله بعد صعود کند.

البته باید به این نکته اشاره کرد که صعود رم در آن سال، به لطف قانون گل در خانه حریف بود؛ قانونی که حالا دیگر در مراحل حذفی فوتبال اروپا اجرا نمی‌شود.

فاجعه دوم برای بارسلونا؛ باز هم سقوط پس از برتری

شبی تلخ برای بارسلونا رقم خورد، اما مگر ممکن است صاعقه دوبار به یک نقطه بزند؟ خب… برای بارسا بله.

در بازی رفت مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان فصل 2018/19، بارسلونا در نیوکمپ با درخشش مسی (که دو گل به ثمر رساند) و گل‌زنی لوئیس سوارز مقابل تیم سابقش، با پیروزی 3-0 مقابل لیورپول به استقبال بازی برگشت رفت.

اما باز هم بارسا غافلگیر شد. در شبی تاریخی و پرشور در آنفیلد، لیورپول با پیروزی شگفت‌انگیز 4-0 همه چیز را تغییر داد. گل سرنوشت‌ساز، از روی یک ضربه کرنر سریع و هوشمندانه از ترنت الکساندر-آرنولد به دیووک اوریگی به ثمر رسید؛. لحظه‌ای که حالا به یکی از نمادهای خاطره‌انگیز لیگ قهرمانان تبدیل شده است.

آرسنال مراقب باشد؛ رئال مادرید و جادوی همیشگی در اروپا

از آن شب تاریخی در آنفیلد در سال ۲۰۱۹ تاکنون، هیچ تیمی نتوانسته چنین بازگشتی را رقم بزند. اما آرسنال خوب می‌داند که رئال مادرید در لیگ قهرمانان کیفیتی مرموز و خاص دارد؛ چیزی فراتر از آمار و منطق.

هیچ باشگاهی به اندازه رئال، ایمان به بازگشت و پیروزی در اروپا ندارد؛ تیمی که 15بار قهرمان اروپا شده، یعنی بیش از دو برابر هر تیم دیگر.

اما آیا رئال مادرید تا به حال موفق شده بعد از شکست سه‌گله در بازی رفت، در مجموع یک دوئل را ببرد؟

بله، فقط یک بار، و جالب‌تر این‌که آن هم مقابل یک تیم انگلیسی بود.

در آن دیدار معروف، جورج در بازی برگشت در برنابئو برای تیم حریف گل‌زنی کرد، اما رئال مادرید چهار بار دروازه حریف خود، دربی کانتی را باز کرد تا نتیجه در مجموع 5-5 مساوی شود. سپس سانتیانا، با دومین گل خود در دقیقه نهم وقت اضافه، پیروزی را برای غول‌های اسپانیایی به ارمغان آورد.

بازگشتی باورنکردنی مقابل گلادباخ؛ معجزه مادریدی‌ها ادامه دارد

رئال مادرید در دهه 1980 دوبار دیگر نیز چنین بازگشت‌هایی را تکرار کرد، البته هر دو بار در رقابت‌های جام یوفا. در دور سوم جام یوفای فصل 1984/85، اندرلخت با پیروزی 3-0 در بروکسل، به نظر می‌رسید که کار صعود را تمام کرده باشد. اما در دیدار برگشت، رئال مادرید با برد خیره‌کننده 6-1 (که شامل هت‌تریک امیلیو بوتراگنیو بود) به مرحله بعد رسید. آن‌ها در نهایت با شکست تیم مجارستانی ویدئوتون، قهرمان آن فصل جام یوفا شدند.

رئال مادرید یک سال بعد، باز هم موفق به بازگشتی شگفت‌انگیز شد. این بار به شکلی حتی تماشایی‌تر. در بازی رفت مرحله سوم جام یوفا، مادرید با نتیجه سنگین 1-5 مقابل بوروسیا مونشن‌گلادباخ در آلمان شکست خورد. نتیجه‌ای که بسیاری را از صعود این تیم ناامید کرد.

اما در دیدار برگشت، خورخه والدانو و سانتیانا هر کدام دو گل به ثمر رساندند تا رئال با پیروزی 4-0، در مجموع با قانون گل در خانه حریف به مرحله بعد برسد. کهکشانی‌ها در آن فصل هم تا فینال پیش رفتند و با شکست دادن یک تیم آلمانی دیگر (اف‌سی کلن) بار دیگر قهرمان جام یوفا شدند.

آخرین بازگشت بزرگ رئال و آمار نگران‌کننده برای آرسنال

با این حال، آخرین باری که رئال مادرید توانست در رقابت‌های اروپایی اختلاف سه گل را جبران کند، به همان دیدار مقابل مونشن‌گلادباخ بازمی‌گردد. سه موقعیت دیگر که رئال شکست سنگینی متحمل شد، نتوانست نتیجه را کاملاً برگرداند:

فصل 1964/65 و در مرحله یک‌چهارم نهایی جام باشگاه‌های اروپا، رئال پس از شکست 5-1 مقابل بنفیکا در لیسبون، تنها توانست 2-1 در بازی برگشت پیروز شود. نیمه‌نهایی فصل 198/87، رئال مقابل بایرن مونیخ 4-1 شکست خورد و بازی برگشت را 1-0 برد، اما کافی نبود. و در لیگ قهرمانان فصل 2012/13 نیز پس از باخت 4-1 برابر دورتموند، در برنابئو با نتیجه 2-0 پیروز شد، اما باز هم حذف شد.

با این حال، آرسنال باید بداند که در همه این موارد، رئال مادرید موفق شده بازی برگشت در خانه را ببرد (حتی اگر با گل‌های کافی برای صعود همراه نبوده است.

اگر فقط به دوران لیگ قهرمانان اروپا (از فصل 1992/93 به بعد) نگاه کنیم، رئال مادرید در یک‌سوم مواقعی که در بازی رفت عقب افتاده، توانسته در مجموع صعود کند. آن‌ها در 15 تقابل رفت‌ و برگشتی دچار شکست در بازی رفت شده‌اند و فقط در 5 مورد به مرحله بعد رسیده‌اند.

بازگشت‌های موفق رئال مادرید در دوران لیگ قهرمانان

سه مورد نخست از بازگشت‌های موفق رئال مادرید در دوران لیگ قهرمانان اروپا به مرحله یک‌چهارم نهایی مربوط می‌شود:

فصل 2000/01، رئال ابتدا با نتیجه 3-2 مقابل گالاتاسرای شکست خورد، اما در بازی برگشت با برد 3-0 صعود کرد.
در فصل بعد، در مرحله یک‌چهارم نهایی مقابل بایرن مونیخ، مادرید 2-1 در بازی رفت شکست خورد، اما در برنابئو با نتیجه 2-0 پیروز شد و به مرحله بعد رسید.
در فصل 2015/16، رئال مادرید در دیدار رفت مقابل وولفسبورگ با نتیجه 2-0 شکست خورد، اما در بازی برگشت با هت‌تریک درخشان کریستیانو رونالدو، 3-0 پیروز شد و به جمع چهار تیم پایانی راه یافت.

فصل جادویی 2021-22؛ بنزما و بازگشت‌های تماشایی رئال.

در فصل 2021-22، رئال مادرید دوبار دیگر توانست شکست در بازی رفت را به صعود تبدیل کند.

ابتدا در مرحله یک‌هشتم نهایی مقابل پاری سن‌ژرمن، رئال بازی رفت را 0-1باخت، اما در بازی برگشت با هت‌تریک فوق‌العاده کریم بنزما در برنابئو، 3-1 پیروز شد و به مرحله بعد راه یافت.

در مرحله نیمه‌نهایی همان فصل، یکی از دراماتیک‌ترین بازگشت‌های تاریخ لیگ قهرمانان رقم خورد. رئال در بازی رفت با نتیجه 4-3 مغلوب منچسترسیتی شد، اما در بازی برگشت در دقایق پایانی، دو گل پیاپی رودریگو بازی را به وقت اضافه کشاند. سپس پنالتی بنزما، صعود کهکشانی‌ها به فینال را قطعی کرد.

آمار به سود آرسنال؛ تاریخ در کنار انگلیسی‌هاست، اما رئال همیشه استثنا دارد

پیروزی 3-0 آرسنال در بازی رفت، دوازدهمین باری است که یک تیم انگلیسی در مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا با اختلاف سه گل یا بیشتر به برتری می‌رسد. نکته مهم اینجاست که در هر 11 مورد قبلی، تیم‌های انگلیسی موفق به صعود شده‌اند.

این آمار نشان می‌دهد که آرسنال باید اعتمادبه‌نفس بالایی برای تثبیت این پیروزی در بازی برگشت و حذف پرافتخارترین تیم تاریخ اروپا داشته باشد.

اما وقتی صحبت از رئال مادرید و لیگ قهرمانان است، هیچ‌چیز را نمی‌توان قطعی دانست…

امیررضا قاسمی، فوتبال‌لب – در قلب منطقه باسک، فوتبال فراتر از یک بازی ساده است. این ورزش به زبانی زنده و پرشور برای بیان هویت، مقاومت و آرمان‌های سیاسی و اجتماعی مردم تبدیل شد. در این پست وبلاگی به بررسی چگونگی پیوند بین فوتبال و جنبش‌های سیاسی در این منطقه می‌پردازیم.

ریشه‌های تاریخی: فوتبال به عنوان صدای بی‌صدایان

در دوران دیکتاتوری فرانکو، باسک با محدودیت‌های شدیدی در حفظ زبان و فرهنگ خود مواجه بود. در این میان، فوتبال به عنوان تنها جایی که مردم می‌توانستند آزادانه هویت بومی خود را ابراز کنند، ظهور کرد. باشگاه‌هایی همچون آتلِتیک بیلبائو با سیاست «Cantera» (تاکید بر استعدادهای محلی) توانستند به نمادی از مقاومت و خودکفایی تبدیل شوند. جایی که هر گل و هر پیروزی پیامی از سرکوب شکسته شده و آزادی رو به نمایش می‌گذارد.

استادیوم به عنوان میدان مبارزه

در باسک، استادیوم‌ها تنها محل برگزاری مسابقات نیستند؛ آن‌ها به میادینی برای ابراز نظر تبدیل شده‌اند. هواداران باسکی در هر بازی حساس، با شعارهایی همچون «باسک تا ابد» و «آزادی واقعی»، نه تنها تیم خود را حمایت می‌کنند بلکه پیامی قوی از هویت و مقاومت به نهادهای مرکزی می‌رسانند. هنر خیابانی، گرافیتی‌های پررنگ و نمایش نمادهای بومی در اطراف استادیوم‌ها، این پیام‌ها را تکمیل می‌کنند.

تحول پس از دیکتاتوری: آزادی و نوآوری

پس از سقوط فرانکو، باسک شاهد دوره‌ای از بازگشایی فرهنگی و سیاسی بود. باشگاه‌های باسکی فرصت یافتند تا هویت بومی خود را با آغوش بازتری به نمایش بگذارند. در کنار پذیرش مدرنیته و ورود سرمایه‌های خارجی، آن‌ها تلاش کردند تا ارزش‌های اصیل و محلی را حفظ کنند. این تعادل میان مدرنیت و سنت، نقطه قوتی است که همچنان هواداران باسکی به آن افتخار می‌کنند.

چالش‌ها و فرصت‌های پیش رو در باسک

با وجود روح مقاومت و تاریخ پربار، فوتبال این منطقه امروزه با چالش‌های جدیدی مواجه است:

جهانی‌شدن: ورود بازیکنان و سرمایه‌های خارجی ممکن است به مرور زمان هویت محلی را تحت تأثیر قرار دهد.

تغییرات اقتصادی و سیاسی: قوانین ورزشی و فشارهای اقتصادی می‌تواند زمینه‌ای برای ناآرامی‌های اجتماعی ایجاد کند.

اما در عین حال، این شرایط فرصت‌هایی برای نوآوری، تقویت مشارکت هواداران و استفاده از فناوری‌های نوین در ترویج فرهنگ بومی فراهم می‌آورد.

در باسک، فوتبال چیزی فراتر از یک ورزش!

فوتبال در باسک تنها یک ورزش نیست؛ این پدیده‌ای فرهنگی و سیاسی است که روایتگر مبارزه برای حفظ هویت، آزادی و عدالت است. هر بار که هواداران باسکی وارد استادیوم می‌شوند، داستانی از گذشته‌های پر از درد و تلاش برای فردایی بهتر روایت می‌شود. در این تقاطع بین ورزش و سیاست، فوتبال به مثابه پلی برای انتقال آرمان‌های بلند انسانی عمل می‌کند.

در نهایت، داستان فوتبال باسکی نشان می‌دهد که چگونه عشق به بازی می‌تواند به ابزاری قدرتمند برای مقاومت و تغییر اجتماعی تبدیل شود. این داستان همچنان الهام‌بخش نسل‌های آینده در جستجوی عدالت و حفظ فرهنگ بومی خواهد بود.

نیما حیدری مقدم، فوتبال لب – مسابقه‌های قهرمانی در انگلستان و فرانسه تقریباً به اتمام رسیده‌اند، اما رقابت در لالیگا همچنان هیجان‌انگیز باقی مانده است. بارسلونا و رئال مادرید هر دو با ۶۰ امتیاز برابر هستند و اتلتیکو مادرید پس از شکست ۴-۲ مقابل تیم هانسی فلیک در روز یکشنبه، اکنون چهار امتیاز عقب‌تر از دو تیم پیشتاز قرار دارد.

هر تیم نقاط قوت خود را دارد. بارسلونا در حمله مهارت بی‌نظیری دارد، اتلتیکو همچنان در دفاع قوی است و رئال مادرید در جایی بین این دو قرار دارد و همیشه قادر به کسب نتیجه در لحظات کلیدی است.

اما کدام باشگاه در پایان فصل در ماه می در صدر جدول خواهد بود؟ پیش‌بینی‌های اوپتا بارسلونا را به‌عنوان قهرمان احتمالی قوی معرفی می‌کنند، اما برای دو تیم پایتخت اسپانیا نیز می‌توان شانس قائل شد.

بارسلونا در صدر لالیگا (28 بازی، 60 امتیاز)، کورس لالیگا

ممکن است قابل درک باشد که فکر کنید بارسلونا قرار بود بدون مشکل قهرمان لالیگا شود؛ به خصوص پس از شروعی طوفانی که فصل را رقم زدند. این تصور به ویژه بعد از پیروزی ۴-۰ خارج از خانه در برابر رئال مادرید در ماه اکتبر که آن را به ۱۰ برد و ۳۷ گل از ۱۱ بازی ابتدایی فصل رساند، تقویت شد.

همچنین، شما تنها کسی نبودید که احتمال دادید تیم هانسی فلیک، فقط دو ماه بعد، همه چیز را از دست بدهد. زیرا الکساندر سورلوث با یک گل دقیقه آخر برای اتلتیکو مادرید، فاصله تیم صدرنشین را به ۸ امتیاز کاهش داد.

این فصل از فوق‌العاده به عجیب نوسان داشته است. اما بارسلونا بالاخره فرم وحشتناک و تثبیت‌شده‌ای را پیدا کرده است. آن‌ها در سال ۲۰۲۵ شکست نخوردند، مجموعه‌ای از ۱۸ بازی، که حداقل در ۱۱ بازی از این ۱۸ بازی، سه گل یا بیشتر زده‌اند. آنها حتی انتقام خود را از اتلتیکو با بردی دیرهنگام در متروپولیتانو در یکشنبه گرفته‌اند و دوباره مسابقه قهرمانی را در دستان خود گرفتند.

فلیک، نقطه‌ی عطف بارسا

حضور فلیک در تابستان، شدت جدیدی به سبک مالکیت محور بارسلونا اضافه کرد. رویکردی که تلاش می‌کرد تیم‌های حریف را در سراسر زمین گسترش دهد. و سپس با پاس‌های دقیق از مدافعان میانی به بازی‌سازان تکنیکی از میان زمین ضربه بزند. هیچ‌کس بهتر از رافینیا نمی‌تواند ترکیب فیزیک و خلاقیت نزدیک را نمایندگی کند. او در این فصل ۲۷ گل و ۱۸ پاس گل ثبت کرد. از نقشی که به او آزادی داد تا هم در عمق زمین قرار گیرد و هم رو به جلو حرکت کند.

هیچ تیمی در پنج لیگ برتر اروپا به اندازه بارسلونا این فصل تلاش برای نفوذ به پشت خط دفاعی انجام نداده است. و همچنین هیچ بازیکنی بیش از رافینیا چنین کاری را نتوانست ثبت کند. او توانایی رسیدن به سرعت بالا را بارها و بارها نشان داد.

پدری، عصای کاربردی در لالیگا

بازگشت پدری پس از مصدومیت، همچنین به تقویت خط حمله بارسلونا کمک کرد. او یک هافبک تنظیم‌کننده ریتم بازی است که از خلاقیت کافی برای باز کردن دفاع‌های فشرده برخوردار است. پاس معلق او برای فرمین لوپز در پیروزی ماه فوریه مقابل سویا، دقیقاً همان نوع توپی بود که در دوران افت میانه فصل خود از دست دادند. زیرا حریفان یاد گرفتند جمع‌تر بازی کنند تا فضای میانی را مقابل بارسلونا مسدود کنند.

با آمادگی و درخشش لامین یامال نیز، مهارت گلزنی لواندوفسکی در نوک خط حمله اغلب چیزی است که عملکردهای امیدوارکننده را به نتایج واقعی تبدیل می‌کند. این پایان‌بندی غریزی او بود که بازی را در روز شنبه تغییر داد. جایی که یک پاس تند و سریع را با سینه دریافت کرد و سپس با یک ضربه غیر منتظره توپ را به گوشه دروازه فرستاد. بدون آن لحظه الهام‌بخش، تیمش احتمالاً در جایگاه سوم قرار می‌گرفت.

آمار نشان می‌دهند که بارسلونا بهترین تیم در این فصل از لالیگا است. هیچ تیمی به حجم ایجاد موقعیت‌های آن‌ها نزدیک نمی‌شود. در حالی که اختلاف گل‌ های مورد انتظار که شاخص قابل اعتمادی برای قدرت تیم در طول فصل است. آن‌ها را بسیار جلوتر از رقبایشان نشان می‌دهد.

تا ۱۰ بازی دیگر که نوبت دیدار مجدد با رئال مادرید فرا برسد. تیمی که آن‌ها پیشتر این فصل با نتایج ۴-۰ و ۵-۲ شکست دادند. اگر این روند خوب را حفظ کنند، اعتماد به نفس بالایی وجود خواهد داشت که بتوانند موفقیت خود را ادامه دهند.

رئال مادرید (۲۸ بازی، ۶۰ امتیاز)، کورس لالیگا

این باور رایج وجود دارد که رئال مادرید استاد زمان‌بندی فصل‌های خود است. به طوری که اغلب فصل را آهسته شروع می‌کند و سپس در ماه‌های تعیین‌کننده به اوج آمادگی می‌رسد. این تصور در لیگ قهرمانان اروپا همچنان معتبر است، جایی که آن‌ها بار دیگر به مراحل پایانی رسیدند، علی‌رغم پاییز ناامید کننده.

اما در داخل کشور، داده‌ها روند متفاوتی را نشان می‌دهند. برای چهارمین فصل متوالی لالیگا، امتیازات کسب‌شده رئال مادرید در هر بازی، در نیمه دوم فصل کاهش یافته است. با مساوی بودن امتیازات لوس بلانکوس و بارسلونا، افت این فصل، که شامل شکست‌های غافلگیرکننده مقابل اسپانیول و رئال بتیس است، ممکن است در رقابت قهرمانی تعیین‌کننده باشد.

با وجود ناپایداری‌هایشان، رئال مادرید همچنان محکم در رقابت قهرمانی حضور دارد. آمار حمله آن‌ها قابل قیاس با بارسلونا نیست. استحکام دفاعی اتلتیکو را نیز نداشتند، اما تیم آنچلوتی راه‌هایی برای حفظ جایگاه در صدر پیدا کرد.

پس از شروعی نامنظم، کیلیان امباپه اکنون در اوج آمادگی قرار دارد. او با دو گل در پیروزی خارج از خانه مادرید مقابل ویارئال در آخر هفته، مجموع گل‌های خود در لیگ را به ۲۰ رساند.

آنچلوتی، ذهنیت برتر

بر خلاف رقبای اصلی خود، رئال مادرید تحت هدایت آنچلوتی هرگز واقعاً یک سبک ثابت و قابل شناسایی را اتخاذ نکرده است. در عوض، این مربی ایتالیایی به مهاجمان فوق‌العاده بااستعداد خود اعتماد دارد تا راه‌حل‌ها را پیدا کنند و به آن‌ها آزادی لازم برای تجزیه دفاع حریفان می‌دهد.

این موضوع در آمار برتر آن‌ها در لالیگا برای “تلاش‌های فردی” و “حرکات پیشرو” منعکس شد. جایی که سه بازیکن جلو شامل وینیسیوس جونیور، امباپه و رودریگو در میان برترین بازیکنان برای حمل توپ به داخل محوطه جریمه قرار دارند.

این آزادی و انعطاف‌پذیری در حملات، به متخصصان قدرتمند یک‌در‌برابر‌یک رئال مادرید اجازه می‌دهد تا یک سمت زمین را به‌طور کامل تحت فشار قرار دهند و برتری عددی ایجاد کنند که کنترل آن بسیار دشوار است. به‌ویژه با توجه به سرعت و مستقیم بودن بازی آن‌ها.

آزادی مشروط و بهم‌ریختگی قابل مشاهده

به‌طور خاص، وینیسیوس جونیور و امباپه دوست دارند در سمت چپ زمین با هم ترکیب شوند. در حالی که جود بلینگام با دویدن‌های هوشمندانه از عمق، لایه‌ای اضافی از تهدید را به حملات اضافه می‌کند.

با این حال، سبک آزاد و کم‌ساختار رئال مادرید بهایی نیز دارد. این تیم پس از، از دست دادن مالکیت توپ به طور تهاجمی فشار نمی‌آورد و اغلب بدون توپ، پراکنده و بدون سازماندهی باقی می‌ماند. به همین دلیل، بلینگام و فدریکو والورده مجبور هستند مسافت‌های بسیار طولانی‌ای را در خط میانی پوشش دهند. تا آزادی هجومی سه بازیکن جلویی را جبران کنند.

این آسیب‌پذیری توسط بارسلونا در دو شکست تحقیرآمیز ال‌کلاسیکو این فصل به شکلی بی‌رحمانه آشکار شد. جایی که لامین یامال و رافینیا در فضاهایی که مادرید خارج از مالکیت توپ باز گذاشت، درخشیدند. این یک نشانه نگران‌کننده پیش از دیدار حساس در ماه می است. اما مادرید همیشه به برنامه جایگزین خود تکیه دارد: تیبو کورتوا شکست‌ناپذیر.

دروازه‌بان بلژیکی در روز شنبه ۹ سیو انجام داد و به طور مداوم ضعف‌های دفاعی مادرید را پوشش داد، و در لحظات کلیدی این فصل، تیم را نجات داد. درخشش فردی نه یک سیستم تعریف‌شده که مدت هاست که نیروی محرکه پشت ویترین جام‌های مادرید بوده است. این احتمال وجود دارد که بار دیگر از این ذخایر استعداد خود برای کسب سی و هفتمین عنوان قهرمانی لالیگا بهره ببرند.

اتلتیکو مادرید (۲۸ بازی، ۵۶ امتیاز) کورس لالیگا

کمتر تیمی به اندازه اتلتیکو مادرید، هفت روزی به این اندازه طاقت‌فرسا را تجربه کرده است.

انگار شکست ۲-۱ مقابل ختافه دو یکشنبه پیش به اندازه کافی بد نبود، بازی‌ای که در دقیقه ۸۸ پیش بودند. شکست بحث‌برانگیز آن‌ها در ضربات پنالتی مقابل رقیب همیشگی، رئال مادرید در لیگ قهرمانان اروپا در میانه هفته، یکی از ناامیدکننده‌ترین لحظات ممکن بود.

چهار روز بعد، آن‌ها تلاش کردند دوباره با بارسلونا روبه‌رو شوند و با دو گل پیش افتادند، اما بار دیگر فروپاشیدند، به طور درمانده شاهد بودند که یک گل انحرافی در دقایق پایانی وقت اضافی وارد گوشه دور دروازه شد.

اگر اتلتیکو چیزی به وفور داشته باشد، آن “شخصیت” است. تحت هدایت دیگو سیمئونه و با بازی‌های مناسب و قابل‌برد که پس از وقفه بازی‌ های ملی در پیش دارند، سطح تمرکز پایین نخواهد آمد و باور تیم حفظ خواهد شد، تا زمانی که بتوانند ارتباط خود را با دو تیم بالای جدول حفظ کنند.

همان‌طور که همیشه، تیم‌های سیمئونه سرسخت و با تعهد دفاعی قوی هستند، با هافبک‌هایی مانند کانر گالاگر و رودریگو دی‌پال که دائماً با مدافعان کناری، وینگرها و مهاجمان در ارتباط هستند تا شکل تیمی مستحکمی را حفظ کنند. حتی ۲۳ گل در تمامی رقابت‌های این فصل برای گلزن برتر، جولیان آلوارز، کافی نبوده تا به طور کامل از شهرت خود به عنوان بازیکنی پرتلاش رهایی یابد؛ او توپ را تعقیب می‌کند و دویدن‌ها را به خط میانی دنبال می‌کند، میان لحظات درخشش سریع در محوطه جریمه.

اتلتیکومادرید، پویاتر از گذشته

با این حال، این دقیقاً همان اتلتیکو مادرید قدیمی نیست، چرا که سیمئونه به طور فزاینده‌ای تلاش می‌کند کنترل بازی‌ها را با داشتن مالکیت توپ به دست بگیرد.

از آغاز فصل ۲۰۱۹-۲۰، میانگین مدت زمان مالکیت بی‌وقفه توپ توسط اتلتیکو مادرید تقریباً ۳۵ درصد افزایش به خود دید و به ۱۰.۱ ثانیه رسید. نمودار زیر نشان می‌دهد که آن‌ها تعداد پاس‌های بیشتری در هر توالی انجام می‌دهند و به طور کلی توپ را با سرعت و مستقیم به سمت دروازه حریف حرکت نمی‌دهند.

در تیم اتلتیکو اکنون هوش تاکتیکی و مهارت بیشتری وجود دارد. همراه با دویدن‌های بی‌وقفه‌ای که به آن عادت کرده‌ایم. تا به این تیم کمک کند مقابل تیم‌های دفاعی‌محور با داشتن مالکیت توپ استراحت کند.

مدیریت بازی اتلتیکو مادرید همچنین به آن‌ها اجازه داده تا فرم خود را حفظ کنند. با سیمئونه که بیشتر از اکثر مربیان توانسته بهره بهتری از نیمکت خود ببرد. بازیکنان ذخیره آن‌ها ۱۸ گل لیگ به ثمر رساندند، بیشتر از هر تیمی در پنج لیگ برتر اروپا. در همین حال، سورلوث با ۸ گل در صدر لیست بازیکنان قرار دارد؛ گزینه‌ای قدرتمند برای دریافت سانترها و بازیکنی سریع و با ضربات قوی که در انتقال‌های دیرهنگام در بازی تأثیرگذار است.

هفته‌ای طاقت‌فرسا بوده است، اما در حالی که رقبای قهرمانی آن‌ها با برنامه‌ای سنگین، سفرهای دشوار در لیگ قهرمانان اروپا پیش رو دارند، اتلتیکو زمان ارزشمندی برای بازیابی و حفظ طراوت خود در اختیار دارد. یک لغزش کافی است و تیم سیمئونه باید آماده باشد تا از فرصت استفاده کند.