Tag Archives: پریمیرلیگ

عماد معمار، فوتبال لب– بازیکنانی که مورد علاقه هواداران هستند، همیشه مورد قدردانی مربیانشان قرار نمی‌گیرند.اما میسن ماونت همیشه مهره‌ای پر اهمیت برای مربیانش بود. زمانی که میسن ماونت در اوج فوتبال خود بود( که حالا حدود نیم دهه از آن زمان می‌گذرد) در آستانه یورو 2020، درست نقطه مقابل جک گریلیش بود. در حالی که گریلیش یک سرگرم‌کننده، یک بازیکن فانتزی باز و یک بازی‌ساز شعبده باز بود، ماونت به عنوان شاگرد خوب مربی شناخته می‌شد. گاهی اوقات، مردم دقیقاً به این فکر می‌کردند که او چه چیزی برای ارائه دارد.

اگر گریلیش یک بازیکن منفرد و تک رو بود، مانت یک اسکواد پلیر بود. اول از همه، او دستورات مربی را به دقت اجرا می‌کرد. علاوه بر این، او درک تاکتیکی خوبی از بازی داشت. همیشه سیستم مربی را درک می‌کرد، می‌دانست چگونه فضاها را پیدا کند و چگونه بهترین بازیش را با هم‌تیمی‌هایش به نمایش بگذارد.

شکست امیدوار کننده

در جریان شکست یک بر صفر یکشنبه شب مقابل آرسنال، منچستر یونایتد شانس های بهتری ایجاد کرد و بر بازی مسلط بود. ماونت در این بازی دوباره یادآوری کرد که چرا مربی هایش به او ارزش زیادی میدهند.

اینکه میسن ماونت بازی را فیکس شروع کند یک تصمیم سورپرایز کننده بود. انتظار ها بر این بود که خرید های تابستانی منچستر، یعنی بنیامین ششکو، متئوس کونیا و برایان امبومو بازی را در سیستم 1-2-4-3 روبن آموریم شروع کنند. ولی با توجه به این نکته که ششکو فقط یک هفته در پیش فصل حضور داشت، فرصت به ماونت رسید. کونیا در راس خط حمله و ماونت کمی عقب تر از و در جناح چپ بازی میکرد. دقیقا همان نقش و همان سیستمی که او بهترین بازی هایش را زیر نظر توماس توخل در چلسی انجام داده بود.

پس از به عهده گرفتن هدایت یونایتد توسط آموریم در نوامبر گذشته، تنها سه بازیکن در ترکیب تیم وجود داشتند که دقایق بیشتری از میانگین دقایق بازی شده در طول دوران حرفه‌ای خود را در سیستم سه دفاعه پشت سر گذاشته بودند: راسموس هویلون، مانوئل اوگارته و میسن ماونت. این موضوع که آیا آن دو بازیکن دیگر دارای توانایی‌های فنی لازم هستند یا خیر، هنوز در پرده ابهام قرار دارد. اما برای ماونت، مسئله اصلی بیشتر حفظ آمادگی بدنی است. او حتی دو سال پس از پیوستن به یونایتد، هنوز موفق نشده ۹۰ دقیقه کامل در لیگ برتر برای این تیم به میدان برود.

جاگیری و بازی تیمی درست ماونت

اما از همان ابتدای بازی دیروز، به نظر می‌رسید ماونتِ قدیمی بازگشته است. این پاس بلند دروازه‌بان، آلتای باییندیر را به او در نظر بگیرید. او کاملاً در موقعیت مناسبی بین مدافع راست بن وایت و مدافع میانی ویلیام سالیبا قرار دارد. به گابریل نگاه کنید که در حالی که دستانش را بالا میبرد، می‌پرسد چه کسی ماونت را مارک می‌کند؟ سؤال او کاملاً به جا است و پاسخ این است که احتمالاً باید سالیبا مسئول او می‌بود. اما ماونت در بازی روز یکشنبه به طور مداوم با قرارگیری دقیقاً در چنین موقعیت‌هایی توپ را دریافت می‌کرد.

نقش ماونت در طراحی حملات شیاطین سرخ

آنچه شما واقعاً از یک بازیکن راست‌پا در سمت چپ مهاجم، عقب تر از آن انتظار دارید، این است که بتواند بین خطوط حریف فضا پیدا کند و برای مهاجمان دیگر پاس های در عمق ارسال کند.
ماونت این توانایی را در دقیقه پنجم بازی نشان داد، با ارسال این پاس در عمق برای امبومو که یادآور توپی بود که برای کای هاورتز زد تا تنها گل پیروزی چلسی در فینال لیگ قهرمانان اروپا 2021 برابر منچسترسیتی را به ثمر برساند. در اینجا، امبومو قبل از اینکه مستقیماً به سمت دیوید رایا شوت بزند توپ را کمی بیش از حد به سمت بیرون برد و موقعیت از دست رفت.

پاس دیگر ماونت به امبومو، این ارسال بلند به نقطه مقابل زمین در اواسط نیمه اول بود. زمانی که آموریم در فصل گذشته جایگزین اریک تن هاخ شد، این تغییر جهت‌های بازی تبدیل به ویژگی تعیین‌کننده تیم او شد. این ارسال به امبومو اجازه داد تا دیوگو دالو که به صورت اورلپ حرکت می‌کرد را صاحب توپ کند. اگرچه پاس او با تأخیر همراه بود و وینگ بک راست یونایتد در موقعیت آفساید قرار داشت.

عمده نقشه های سیستم 1-2-4-3 مبتنی بر ترکیب مهاجم‌های پشت مهاجم مرکزی و وینگ بک‌ها هستند. و ماونت دقیقا میدانست وینگ بک او کجاست.

این یک مثال بارز است : او وایت را به مرکز کشاند و می‌دانست که فضای پشت او خالی خواهد شد. او با این کار پاتریک دورگو را با یک نیمه کامل فضای خالی صاحب توپ کرد.

عملکرد چشم نواز دورگو در کنار ماونت

این بازی، بهترین عملکرد پاتریک دورگو از زمان پیوستن او به یونایتد بود و بازی کردن کنار ماونت یکی از دلایل این عملکرد چشمگیر بود. ماونتی که بیش از هر چیز, بازی را برای هم تیمی هایش ساده می‌کند.

مشخصا دورگو از بازی کنار ماونت لذت می‌برد. مثلا در اینجا، او یک قرار اندرلپ انجام داد در حالی که ماونت عرض زمین را در اختیار دارد.

کارهای ترکیبی در جناحین

یونایتد در نیمه دوم تهدید هجومی خود را در سمت چپ افزایش داد، زمانی که لوک شاو که در سمت چپ دفاع سه نفره آن‌ها بازی می‌کرد. او به طور مداوم به جلو حرکت میکرد تا به حمله بپیوندد.

در این صحنه، دورگو در کناره زمین قرار دارد، شاو حرکت آندرلپ را انجام می‌دهد، و ماونت می‌تواند در موقعیت باقی بماند تا توپ را پس از کاتبک دریافت کند و شوت مناسبی بزند که بلاک می‌شود.

رگه‌هایی از چرخش بازیکنان هم در بازی مشاهده می‌شد. مثلا اینجا دورگو جایی قرار دارد که انتظار دارید ماونت را آنجا ببینید. شاو موقتا در نقش دورگو اورلپ کرده و ماونت عقب‌تر از هر دوی این‌ها، پاس رو به جلو می‌دهد.

 

ناهماهنگی‌ها در جناح دیگر

در حالی که برخی از این موارد در تئوری ساده به نظر می‌رسند، مشکلات یونایتد در سمت راست، اهمیت درک متقابل بین بازیکنان را نشان به ما نشان داد.

امبومو در ابتدا هنگامی که از عقب دریبل می‌زد خوب شروع کرد، اما علاوه بر پاس تأخیری قبلی که دالو را در آفساید قرار داد، در اینجا او متوجه نشد که آماد چه نوع پاسی را می‌خواهد و توپی را به عمق فرستاد درست در زمانی که آماد فرارش را متوقف کرده بود.

اکنون 6 سال از اولین بازی ماونت در لیگ جزیره می‌گذرد. جایی که او علی رغم باخت 4-0 چلسی در اولدترافورد در بحث جاگیری و برقراری ارتباط بین خطوط عملکرد شایسته‌ای داشت.

برای آن‌هایی که کیفیت فنی او را زیر سوال می‌برند، بازی هفته گذشته یک عملکرد خوب بدون گل و پاس گل دیگر برای ماونت بود.

یونایتد 3 بازیکن هجومی خارق‌‌العاده به ترکیب خود اضافه کرد ولی آن‌ها پیش از این هم بازیکنان خوبی را به خدمت گرفته بودند. آنچه آن‌ها کم‌تر از آن بهره می‌بردند، انسجام تیمی بود. و ماونت یک اسکواد پلیر است که عملکرد بازیکنان اطرافش را بهبود می‌بخشد.

این، همان دلیل علاقه بی‌شمار مربیان ماونت به اوست.

امیرحسین محمودی، فوتبال لب– منچستر یونایتد برابر آرسنالی در تلاش برای بهتر شدن در رقابت‌های لیگ برتر این فصل است، در اولدترافورد شکست خورد. این گل از روی یک ضربه ایستگاهی جدید به ثمر رسید.
آورام گلیزر، مالک مشترک منچستر یونایتد، در بازی حضور داشت و تیمش را بدون دروازه‌بان مصدوم آندره اونانا و مهاجم راسموس هولیون دید. طبق گزارش‌ها هویلون باید برای کسب زمان بازی زیر نظر آموریم رقابت کند. برای آرسنال، هافبک 15 ساله مکس داومن به همراه تیم سفر کرد اما در ترکیب قرار نگرفت.
آموریم دروازه‌بان آلتای بایندیر را انتخاب کرد که نتوانست از گل سر ریکاردو کلافیوری در دقیقه 13 جلوگیری کند. منچستر واکنش خوبی نشان داد؛ پاتریک دورگو تیر دروازه زد و دیوید رایا با یک واکنش عالی توپ را از متئوس کونیا گرفت.
مهاجم جدید آرسنال، ویکتور یوکرش، که با مبلغ اولیه 55 میلیون پوند از اسپورتینگ خریداری شد، یک ساعت بازی کرد اما تاثیرگذاری نداشت. بنبامین ششکو، مهاجم تازه منچستر یونایتد، 25 دقیقه پایانی را بازی کرد.
رایا شوت سر برایان امبومو را دفع کرد و سپس ششکو ضربه سر خود را از دست داد. منچستر برای جبران فشار آورد اما آرسنال مستحکم باقی ماند و حالا 15 بازی خارج از خانه در لیگ برتر را بدون شکست است.
در این مقاله نکات کلیدی این بازی را بررسی خواهیم کرد.

روش جدید آرسنال در ضربات آزاد چگونه کار می‌کند؟

فصل جدید شروع شد، اما آرسنال در ضربات ایستگاهی خلاقیت خود را حفظ کرده است.
از ابتدای فصل 2021/22، هیچ تیمی بیشتر از آرسنال گل نزده است (71 گل بدون احتساب پنالتی) که نشان‌دهنده تخصص آنها در ضربات ایستگاهی است. پس از آرسنال، لیورپول با 64 گل و منچستر سیتی با 60 گل در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
روش جدید شامل پنج بازیکن است که درست قبل از ضربه کرنر، در حاشیه محوطه جریمه قرار می‌گیرند. این روش کاملاً جدید نیست و برای اولین بار در بازی دوستانه مقابل تاتنهام هاتسپر در پیش‌فصل آزمایش شد و از اولین کرنر فصل سود بردند.
دو بازیکن از این پنج نفر، گابریل مارتینلی و مارتین زوبیمندی، باعث ایجاد هرج‌ومرج در مرکز محوطه شدند. میسن ماونت باید بهتر برابر ویلیام سالیبا دفاع می‌کرد، اما اشتباه او باعث شد کلافیوری در پشت او کمتر فشار دریافت کند.
آرسنال در پیش‌فصل هم گل از عقب زد؛ کریستین نورگارد مقابل ویارئال، اما از روش متفاوتی استفاده شد. باز بودن این فضا معمولاً خطرناک‌تر از اتفاقات نزدیک دروازه است.
گل‌های آرسنال از ضربات ایستگاهی تعجب‌آور نیست، به خصوص با توجه به محل گل‌های آنها مقابل منچستر یونایتد در فصل گذشته.

یوکرش در اولین بازی‌اش در پریمیرلیگ چه کرد؟

ویکتور یوکرش در اولین بازی‌اش در لیگ برتر نزدیک به یک ساعت بازی کرد، که یادآور اولین حضورش برای آرسنال مقابل ویارئال در پیش‌فصل بود.
این مهاجم 27 ساله تلاش کرد تأثیرگذار باشد اما در لحظات حساس عملکرد خوبی نداشت. ماتیس دلیخت در شروع بازی در نبرد تک به تک، فردی برتر بود. اما یوکرش در ادامه بهتر شد و توانست در مواقع نیاز برای آرسنال فرصت‌سازی کند.
مانند بازی‌های پیش‌فصل، حرکات یوکرش خودخواهانه نبود و بیشتر به دنبال پاس به هم‌تیمی‌هایش، مارتینلی و بوکایو ساکا بود، اما پاس‌هایش اغلب بیش‌ از حد بود و نتوانست از موقعیت‌ها به خوبی استفاده کند.
این تصمیم‌گیری ضعیف تنها مشکل یوکرش نبود، بلکه کل تیم آرسنال در بازی برابر منچستر یونایتد کمی کند و واکنشی عمل کرد و نتوانست کاملاً بازی را کنترل کند، هرچند فرصت‌های خوبی داشت.

یوکرش و دلیخت نبرد فیزیکی داشتند و آرسنال به لطف درخشش دیوید رایا در هر دو نیمه توانست بازی را با برد و کلین شیت آغاز کند.
کای هاورتز با یوکرش تعویض شد و عملکرد خوبی نداشت. حتی با وجود خطاهایی که گرفت. پس در بازی بعدی آرسنال مقابل لیدز یونایتد در امارات و با توجه به مصدومیت زانوی او، یوکرش نباید برای حضور در ترکیب اصلی نگران باشد.

آیا منچستر یونایتد مشکل دروازه‌بانی دارد؟

آموریم قبل از بازی گفت که آندره اونانا از آسیب همسترینگ بهبود یافت، اما او تصمیم گرفت از گزینه‌های دیگر استفاده کند و بایندیر را در ترکیب اصلی گذاشت.
در دو فصل گذشته، بایندیر تجربه عجیبی در انگلیس داشته است. برخلاف بسیاری از تیم‌ها که دروازه‌بان دوم خود را در جام‌های داخلی بازی می‌دهند، بایندیر بیشتر نقش جانشین کلاسیک را دارد و معمولا زمانی به میدان می‌رود که اونانا مصدوم است یا نیاز به استراحت دارد.
بخشی از این موضوع به دلیل ضعف بایندیر در پاس‌دهی و ضعف‌هایش در دفاع مقابل ضربات کرنر است. فصل گذشته، او یک گل المپیکی دریافت کرد و تیم‌های زیادی از پر کردن محوطه برای محدود کردن حرکت او پیش از ضربه ایستگاهی استفاده کردند.
گل اول آرسنال نیز به دلیل ناتوانی بایندیر در مقابله با ویلیام سالیبا و کنترل توپ بود.
گری نویل، مدافع سابق منچستر یونایتد، در پخش زنده اسکای اسپورت گفت: «دروازه‌بان باید قوی‌تر باشد. او ممکن است بگوید خطا شد، اما باید قوی‌تر باشد.»
جو هارت، دروازه‌بان سابق منچستر سیتی و تیم ملی انگلیس، گفت بایندیر باید با دست چپ سالیبا را دفع می‌کرد و با دست راست توپ را می‌زد. برای موفقیت در لیگ برتر، دروازه‌بان باید بداند چه زمانی باید مبارزه کند و چه زمانی توپ را مهار کند. ضعف بایندیر در این زمینه و همچنین تقویت تیم در ضربات ایستگاهی، باعث شد منچستر در لحظات حساس آسیب‌پذیر باشد.

چه راه حلی وجود دارد؟

متأسفانه، بازگشت اونانا نیز مشکل را حل نمی‌کند، چون او فقط سه بار پس از بهبودی با تیم تمرین کرده و در برابر تیم‌هایی که محوطه را پر می‌کنند، ضعف دارد. عملکرد او در مهار توپ‌ها نیز گاهی ناپایدار بوده است.
آیا منچستر باید قبل از پایان پنجره نقل‌وانتقالات، دروازه‌بان جدیدی جذب کند؟ گزارش‌ها می‌گویند احتمال خرید دروازه‌بان جدید کم است، مگر با فروش بایندیر یا اونانا.
هواداران ممکن است خواهان جذب جانلوئیجی دوناروما باشند، اما او نیز در دفاع از کرنر و توپ‌های بلند مشکلاتی دارد، با وجود قد 1/96 متری‌اش.
امیلیانو مارتینز در این زمینه عملکرد بهتری دارد، اما استون ویلا بعید است او را زیر 40 میلیون پوند بفروشد.
منچستر یونایتد اعتماد به نفس لازم در اطراف محوطه جریمه را ندارد و آموریم باید برای حل این مشکل جسور باشد.

چه چیزی درباره منچستر یونایتد پیشرفت کرده؟

از زمان ورود آموریم در نوامبر 2024، منچستر یونایتد به نظر می‌رسید که کمبود قدرت بدنی برای بازی در سیستم 343 و اصول مورد نظر سرمربی پرتغالی دارد. آموریم در کنفرانس‌های خبری خود به این موضوع اشاره کرد و گفت که یکی از دلایل بهتر بودن عملکرد یونایتد در لیگ اروپا، تفاوت سطح بدنی بین این لیگ و لیگ برتر است.

اما در بازی اول فصل 2025/26 لیگ برتر مقابل آرسنال، یونایتد در پرسینگ بهتر و تیزتر بود. زمان‌بندی در پرس‌های جلو بهبود یافته بود، بازیکنان بدون تردید و با فشار مناسب روی بازیکنان آرسنال عمل می‌کردند و تعداد بیشتری از نبردهای میانه میدان را بردند.

این افزایش شدت و قدرت بدنی فقط در دفاع موثر نبود، بلکه باعث ایجاد فرصت‌های انتقالی بیشتری نیز شد. در نیمه اول بارها یونایتد توپ را به سرعت پس گرفت و حمله را به سمت امبومو در سمت راست هدایت کرد یا با حرکت رو به جلو شوت‌هایی به سمت دروازه داشت؛ مانند دورگو که در دقیقه 30 تیرک دروازه را هدف گرفت.

بررسی 90 دقیقه منچستر یونایتد

در دقیقه 20 بازی، پاس امبومو به دیوگو دالو رسید که در حمله روی یک دوئل جلو آمده بود. این همان سبک بازی‌ای است که آموریم دوست دارد: یک پاس مستقیم به فضای بین مدافعان که پست 10 تیم توپ را می‌گیرد و سپس مهاجم جانشین به سرعت به فضای باز حمله می‌کند.

مشکل حرکت دالو این بود که کسی درون محوطه جریمه نبود تا پاس او را دریافت کند. خط حمله آموریم با امبومو، کونیا و ماونت انرژی زیادی بدون توپ و چرخش‌های متعدد داشت، اما تهدید چندانی داخل محوطه جریمه ایجاد نمی‌کرد.

بعد از یک ساعت بازی، یونایتد چهار شوت در چارچوب داشت و آرسنال سه، اما بیشتر شوت‌ها از زاویه‌های بسته و با احتمال گل‌زنی کمتر بودند. نزدیک‌ترین فرصت، شوت ضعیف کونیا بود.

در دقیقه 65، آموریم به دلیل کمبود تهدید، ششکو را به جای ماونت وارد زمین کرد. این مهاجم بلافاصله شروع به حرکت بین گابریل و کلافیوری کرد تا هم‌تیمی‌ها بتوانند با پاس‌های سریع او را صاحب توپ کنند.

عملکرد ششکو در اولین بازی

یک حرکت هوشمندانه ششکو قبل از استراحت آب خوری نیمه دوم بود. وقتی توپ در سمت چپ بود، او پشت سر گابریل و سالیبا دوید و مدافعان را از امبومو در پشت محوطه جریمه دور کرد. با این حال، امبومو و آماد نتوانستند موقعیت گل خوبی ایجاد کنند.

پنج دقیقه بعد، ششکو دوباره از موقعیت خود خارج شد و به سمت نقطه پنالتی رفت تا توپ ارسالی دورگو را دنبال کند. توپ از سرش رد شد و به امبومو رسید که ضربه سرش مهار شد.

سرعت انفجاری ششکو در 5 متر اول، او را در فصل جاری برای مدافعان لیگ برتر دشوار خواهد کرد. تلاش او برای پرسینگ از جلو، هم آموریم و هم هواداران را خوشحال می‌کند.

گرچه لمس توپ و زمان‌بندی پرش‌هایش نیاز به بهبود دارد، اما انرژی و تحرک بالای او واضح است. همچنین توانایی مبارزه با مدافعان او را بالاتر از هویلون و جاشوا زیرکزی قرار می‌دهد.

ششکو یک نقطه کانونی جنگنده به تیم یونایتد اضافه کرد که در فصل گذشته اغلب این ویژگی را نداشت. این بازیکن 22 ساله در نهایت با تعداد گل‌هایی که به تیم آموریم می‌زند قضاوت خواهد شد، اما در نیم ساعت حضورش نشانه‌های امیدوارکننده‌ای داشت.

محمد حسام کیانی نیا، فوتبال لب– کدام تیم‌ها راهی پریمیرلیگ خواهند شد؟ چه باشگاه‌هایی در خطر سقوط به لیگ یک هستند؟ با کمک سوپرکامپیوتر اُپتا، تمام پرسش‌های مهم فصل 2025/26 چمپیونشیپ را پاسخ می‌دهیم.

ورودی‌های قدیمی و خروجی‌های چمپیونشیپ

لسترسیتی، ایپسویچ و ساوتهمپتون، پس از یک فصل حضور در پریمیرلیگ، به چمپیونشیپ سقوط کردند؛ بیرمنگام نیز پس از یک حضور کوتاه‌مدت در لیگ یک، دوباره در چمپیونشیپ بازی خواهد کرد. در همین حال، رکسهم و چارلتون اتلتیک هم به‌عنوان تازه‌واردان، از سطح سوم فوتبال انگلیس، به این لیگ صعود کردند.

خیلی از تیم‌های آشنا بازگشتند تا دوباره تلاش کنند، اما با توجه به بی‌ثباتی معروف چمپیونشیپ، نباید انتظار داشت که همه‌چیز طبق روال قبلی پیش برود.

با وجود ماهیت غیرقابل‌پیش‌بینی چمپیونشیپ، ما از سوپرکامپیوتر معتبر اُپتا خواسته‌ایم تا پیش‌بینی کند که از حالا تا پایان فصل، چه اتفاقاتی ممکن است در سطح دوم فوتبال انگلیس رخ دهد.

نتایج بررسی های سوپرکامپیوتر اٌپتا:

بر اساس محاسبات اپتا که هر 24 باشگاه، دست‌کم 12 بار در جایگاه آخر جدول قرار گرفتند. سوپرکامپیوتر 10,000 پیش‌بینی متفاوت راجع به بازی‌ها و نتایج ارائه کرد. در مجموع، هر تیم حداقل در 104 سناریو، موفق به قهرمانی می‌شود. همه این موارد بخشی از پیش‌بینی این سوپرکامپیوتر است.

درک این نکته مهم است که این پیش‌بینی‌ها بر اساس داده‌هایی است که سوپرکامپیوتر اُپتا در حال حاضر در اختیار دارد. در واقع، اگر تمام بازی‌های چمپیونشیپ قرار بود همین امروز برگزار شوند، جدول نهایی لیگ از نگاه اُپتا این‌گونه شکل می‌گرفت. البته که این پیش‌بینی‌ها، در طول فصل بارها با انجام هر مسابقه تغییر می‌کنند.

با این حال، این پیش‌بینی‌های پیش‌فصل نگاهی اولیه ارائه می‌دهند به آنچه که هر تیم ممکن است به طور واقع‌بینانه در فصل جاری هدف‌گذاری کرده باشد. اکثر پیش‌بینی‌های دیگر پیش‌فصل، تقریبا بر پایه نظر شخصی هستند؛ بنابراین این را پیش‌بینی‌ای بدون دخالت نظر شخصی در نظر بگیرید که بر اساس داده‌های واقعی طراحی شده است.

کدام تیم‌ها از چمپیونشیپ به پریمیرلیگ راه خواهند یافت؟ شانس اول قهرمانی کدام تیم هست؟

رویای هر تیمی در فوتبال انگلیس این است که خود را به شهرت و جایگاه مالیِ یک تیم پریمیرلیگی برساند؛ در فصل 2025/26 کدام سه تیم موفق به انجامش خواهند شد؟

فصل قبل، طبق پیش‌بینی سوپرکامپیوتر، لیدز یونایتد و برنلی جزو سه مدعی اصلی صعود بودند، هرچند باید اعتراف کرد که همان مدل، پیش‌بینی کرده بود که ساندرلند بیست‌ویکم می‌شود! برای همین، همه‌ تیم‌ها می‌توانند به خودشان امیدوار باشند.

غیر از شفیلد، رقابت برای بقیه تیم‌ها فوق‌العاده فشرده‌ است. هیچ تیم دیگری در بیش از یک‌ششم شبیه‌سازی‌ها، موفق به صعود نشده است.

تیم‌های سقوط کرده از پریمیرلیگ چه وضعیتی را خواهند داشت؟

لسترسیتی با وجود فصل فوق‌العاده‌ای که برای صعود به پریمیرلیگ در 2023/24 داشت، نتوانست در لیگ برتر باقی بماند و حالا با سرمربی جدیدش، مارتین سیفوئنتس، که جای رود فن‌نیستلروی را گرفت، می‌خواهد که همان اول کار دوباره به لیگ برتر بازگردد. البته روباه‌ها مهاجم افسانه‌ای‌ خود، جیمی واردی را نیز از دست دادند، با این حال طبق پیش‌بینی سوپرکامپیوتر، با شانس 16.0 درصدی، دومین مدعی صعود محسوب می‌شوند.

کیران مک‌کنا با وجود سقوط مستقیم ایپسویچ، همچنان روی نیمکت این تیم مانده است و همین مسئله به آن‌ها کمک کننده است. ایپسویچ تیمی است که طبق شبیه‌سازی‌ها، در 15.2 درصد موارد دوباره به لیگ برتر بازمی‌گردد. ایپسویچِ مک‌کنا در فصل 2023/24 با 96 امتیاز مستقیم صعود کرده بود و خیلی از آن بازیکنان هنوز در باشگاه هستند.

سومین تیم سقوط‌کرده، ساوتهمپتون است. آن‌ها ویل استیل را در نیمکت خود می‌بینند. شخصی که بعد از سر و صدای فراوان در فرانسه، اکنون به اینجا آمد. فصل قبل، قدیس‌ها در لیگ برتر اوضاع فاجعه باری داشتند و فقط یک امتیاز بیشتر از رکورد بد تاریخی دربی کانتی با 11 امتیاز در فصل 2006/07 گرفتند. با این حال، سوپرکامپیوتر معتقد است که در چمپیونشیپ اوضاع آن‌ها خیلی بهتر می‌شود. طبق شبیه‌سازی‌ها، ساوتهمپتون در 11.2 درصد مواقع، مستقیماً به پریمیرلیگ بازمی‌گردد. اما یک تیم دیگر هم هست که حتی بیشتر از این شانس دارد.

سایر تیم‌ها چه شانسی برای صعود از چمپیونشیپ خواهند داشت؟

کاونتری سیتی با فرانک لمپارد فصل قبل فاصله‌ای با صعود نداشت. آن‌ها با عملکرد چشمگیر در آخر فصل، توانستند تا به سختی راهی پلی آف شوند. در نیمه‌نهایی، با گل دیرهنگام ساندرلند در وقت اضافه، در بازی برگشت، حذف شدند. آبی‌آسمانی‌ها امیدوارند تا همان انگیزه و جریان پایان فصل قبل را به این فصل هم تزریق کنند. سوپرکامپیوتر آن‌ها را به‌عنوان چهارمین مدعی صعود، با شانس 14.4 درصدی، معرفی کرد. شروع فصل 2025/26 برای کاونتری به خاطر اینکه به عنوان آسان‌ترین شروع نسبت به سایر تیم‌ها شناخته شد، می‌تواند کمک شایانی به آن‌ها کند.

میدلزبرو فصل قبل دومین مدعی سوپرکامپیوتر بود. با وجود شروع امیدوارکننده، در نهایت افت کردند و دهم شدند. آن‌ها هم در تابستان سرمربی‌شان را عوض کردند؛ راب ادواردز جای مایکل کریک را گرفت. این فصل میدلزبرور در 9.4 درصد شبیه‌سازی‌ها صعود می‌کند، درست مثل وست برومِ رایان میسون.

بریستول سیتی فصل قبل در پلی‌آف به راحتی توسط شفیلدیونایتد کنار رفت. سوپرکامپیوتر فعلاً فکر نمی‌کند که این فصل بتوانند در میان شش تیم بالای جدول قرار بگیرند. بریستول در 9 درصد شبیه‌سازی‌ها صعود می‌کند و پیش‌بینی شده که در این فصل نهم شوند.

همانند کاونتری، میلوال هم فصل قبل، تا پایان فصل برای رسیدن به شش تیم اول جنگید. میلوال مثل بلکبرن، در روز آخر ضعیف ظاهر شد و نتوانست به پلی آف برسد. با این حال، شیرهای میلوال امسال 9.1 درصد شانس صعود دارند، کمی بیشتر از 6.6 درصد بلکبرن.

رقابت غیرقابل پیش‌بینی برای سقوط از چمپیونشیپ!

در سال گذشته، سوپرکامپیوتر به‌درستی پیش‌بینی کرد که کاردیف سیتی و پلیموث آرگیل سقوط خواهند کرد.

سومین تیمی که برای سقوط پیش‌بینی شد، آکسفورد یونایتد بود. آن‌ها تازه از لیگ یک صعود کرده بودند و اما با این حال، در چمپیونشیپ ماندگار شدند و با قرارگیری در رتبه هفدهم فصل را به پایان رساندند.

سوپرکامپیوتر اما نظرش را تغییر نداد و این فصل نیز آکسفورد را مدعی اصلی سقوط می‌داند. آکسفورد در 21.7 درصد شبیه‌سازی‌ها، سقوط می‌کند.

شایان ذکر است که حتی این عدد برای تیم‌های مدعی سقوط هم عدد نسبتاً پایینی محسوب می‌شود. رقابت برای سقوط در این فصل از همیشه غیرقابل پیش‌بینی‌تر خواهد بود. همان‌طور که نشان می‌دهد حتی مدعیان سقوط هم فقط در حدود یک‌پنجم شبیه‌سازی‌ها واقعاً سقوط می‌کنند. فصل قبل، چهار تیم قبل از اولین بازی فصل، از سوی سوپرکامپیوتر، شانس بیشتری برای سقوط داشتند و یکی از آن‌ها ساندرلند بود که در نهایت صعود کرد.

واتفورد مدعی بعدی سقوط به دسته پایین‌تر است. واتفورد فصل قبل را خیلی خوب تمام نکرد و در نیم‌فصل دوم کمترین امتیاز را دشت کرد (۲۰ امتیاز از ۲۳ بازی). با عملکرد بد این تیم، سرمربی آن‌ها، تام کلورلی، در میانه فصل اخراج شد. با این حال، این تیم در جایگاه چهاردهم قرار گرفت. مربی جدید واتفورد، پائولو پزولانو، تازه به فضای فوتبال انگلیس وارد شده است و قصد دارد این سوپرکامپیوتر را سورپرایز کند. البته گفتنی است که واتفورد شانس بیشتری دارد که در میان 9 تیم اول باشد (22.8٪) نسبت به اینکه سقوط کند 21.7٪ و این هم نشان می‌دهد که چقدر پیش‌بینی‌ها به هم نزدیک هستند.

سایر مدعیان سقوط به دسته پایین‌تر…

مثل همیشه، توجه زیادی به رکسهم معطوف خواهد شد. این اولین فصل بازگشت‌ آن‌ها به سطح دوم فوتبال انگلیس از فصل 1981/82 به بعد است. چشم هالیوود به این تیم دوخته شده است؛ چراکه راب مک النهی و رایان رینولدز، دو بازیگر معروفی هستن که مالک این تیم هستند. تیم فیلیپ پارکینسون به دنبال چهارمین صعود متوالی خودش است در لیگ های انگلیس هست، ولی سوپرکامپیوتر بیشتر چشم به پایین جدول دارد. در 20.2 درصد شبیه‌سازی‌ها، رکسهم سقوط می‌کند، کمی بیشتر از تیم تازه صعود کرده چارلتون اتلتیک که 20.1 درصد احتمال سقوط دارد.

پرستون نورث اند در روز آخر فصل قبل، از سقوط فرار کرد. پرستون در 19.6 درصد پیش بینی‌ها شانس سقوط است. همچنین استوک سیتی در 19.1 درصد شبیه‌سازی‌ها سقوط می‌کند.

نباید از شفیلد ونزدی هم غافل شد. آن‌ها همین الان نیز مشکلات زیادی دارند. باشگاه در پرداخت دستمزد بازیکنان مشکل داشته و بعضی‌ها قراردادشان را فسخ کردند و به تیم دیگری رفتند. ضمن اینکه، دنی رول، سرمربی این تیم، هفته پیش رفت و جای خودش را به هِنریک پِدرسن، دستیار سابق خودش، داد. با شروع فصل جدید، اوضاع در شفیلد ونزدی زیاد خوب به نظر نمی‌رسد، ولی سوپرکامپیوتر این مسائل را در پیش‌بینی‌های مبتنی بر داده‌هایش لحاظ نمی‌کند. با این شرایط می‌توان گفت پیش‌بینی رتبه چهاردهم سوپرکامپیوتر برای آن‌ها زیاد دقیق نمی‌تواند باشد.

پیش‌بینی نهایی اٌپتا

پس از 10000بار پیش‌بینی تمامی بازی‌ها توسط ابر کامپیوتر اپتا، میانگین امتیاز هر تیم را از تمام این شبیه‌سازی‌ها محاسبه شده و تیم‌ها بر این اساس رتبه‌بندی شدند.نتایج سوپرکامپیوتر اُپتا از طریق شبیه‌سازی‌ها به شرح زیر است:

1. شفیلد یونایتد — پیش‌بینی امتیاز: 80.7
2. لسترسیتی — پیش‌بینی امتیاز: 70.4
3. ایپسویچ تاون — پیش‌بینی امتیاز: 70.4
4. کاونتری سیتی — پیش‌بینی امتیاز: 68.7
5. ساوتهمپتون — پیش‌بینی امتیاز: 67.2
6. وست برومویچ — پیش‌بینی امتیاز: 65.9
7. میلوال — پیش‌بینی امتیاز: 65.4
8. میدلزبرو — پیش‌بینی امتیاز: 65.4
9. بریستول سیتی — پیش‌بینی امتیاز: 65.3
10. بلکبرن — پیش‌بینی امتیاز: 63.4
11. سوانزی — پیش‌بینی امتیاز: 62.6
12. نوریچ سیتی — پیش‌بینی امتیاز: 62.0
13. بیرمنگام — پیش‌بینی امتیاز:: 61.5
14. شفیلد ونزدی — پیش‌بینی امتیاز: 61.3
15. پورتثموث — پیش‌بینی امتیاز: 60.7
16. کوئینز پارک رنجرز — پیش‌بینی امتیاز: 59.7
17. هال سیتی — پیش‌بینی امتیاز: 59.6
18. دربی کانتی — پیش‌بینی امتیاز: 58.6
19. پرستون نورث‌اند — پیش‌بینی امتیاز: 57.8
20. استوک سیتی — پیش‌بینی امتیاز: 57.6
21. رکسهم — پیش‌بینی امتیاز: 57.4
22. چارلتون اتلتیک — پیش‌بینی امتیاز: 57.2
23. واتفورد — پیش‌بینی امتیاز: 56.9
24. آکسفورد یونایتد — پیش‌بینی امتیاز: 56.3

علیرضا خلیلی، فوتبال لب – همه‌ در مقطعی گفته‌ایم که بازگشت یک بازیکن خاص از مصدومیت یا یک دوره قرضیِ پربار، می‌تواند «مثل یک خرید جدید» باشد. اگرچه این ممکن است کمی کلیشه‌ای و آزاردهنده باشد، اما ما تصمیم گرفتیم با انتخاب هشت تن از بازیکنان پریمیرلیگی که انتظار می‌رود در فصل ۲۰۲۵/۲۶ بازگردند و تأثیر چشمگیری بر تیمشان بگذارند، از آن استفاده کنیم.

رودری، ستاره‌ بد شانس سیتیزن‌ها؛ یکی از بازیکنان پریمیرلیگی که همه منتظر بازگشت او هستند!

غیرممکن است که بتوان با قطعیت گفت که اگر رودری اکثر بازی‌های فصل بدون جامِ ۲۰۲۴/۲۵ منچسترسیتی را از دست نمی‌داد، چه تفاوتی ایجاد می‌شد. به هر حال، منصفانه است که فرض کنیم حداقل فاصله‌ی کمتری با قهرمانی لیورپول ایجاد می‌کردند.

رودری در بازی مقابل آرسنال در ماه سپتامبر دچار پارگی رباط صلیبی شد. او تا ۲۰ می، زمانی که به‌عنوان بازیکن ذخیره در برد ۳–۱ مقابل بورنموث بازگشت، از میادین دور بود. رودری سپس در آخرین روز فصل پریمیرلیگ بازی نکرد و در طول جام باشگاه‌های جهان به‌ندرت به میدان رفت، تا اینکه در شکست غیرمنتظره مقابل الهلال که سیتی را راهی خانه کرد، دچار مصدومیت شد.

با فرضِ اینکه مصدومیتِ او فقط جزئی باشد و بتواند به سطحِ قبلی خود بازگردد، رودری نمونهٔ عبارتِ «مثل یک خرید جدید» برای سیتی خواهد بود. دلیلش این است و احتمالاً نیاز به یادآوریِ این موضوع ندارید که او تقریباً همه‌کار می‌کند.

بازیکنی کلیدی در سیستم گواردیولا

مسلماً او برای سبکِ بازیِ مبتنی بر مالکیتِ سیتی حیاتی است. چنان‌که ۳٬۳۵۹ پاسِ موفقِ او در فصل ۲۰۲۳/۲۴، رکوردِ یک فصلِ لیگ برتر (دست‌کم از فصل ۰۴–۲۰۰۳ به بعد) محسوب می‌شود.

در پیوند با این موضوع، او در فصل ۲۰۲۳/۲۴ با ۸/۴ مشارکت در صحنه‌های بازیِ آزاد به‌ازای هر ۹۰ دقیقه (با حداقل ۲٬۰۰۰ دقیقه بازی)، پیشتازِ لیگ برتر بود. این نشان می‌دهد چه میزان از بازیِ سیتی حولِ محور او می‌گشت.

اما او علاوه بر نقشِ خود به‌عنوان یک رهبر، در یک‌سوم نهایی نیز سهمی چشمگیر داشت. رودری در ۵۰ بازی برای سیتی در تمام رقابت‌های فصل ۲۰۲۳/۲۴، ۲۲ تاثیر مستقیم بر روی گلزنی داشت.

این گواه بر تأثیری است که او در حمله نیز می‌تواند بگذارد. اهمیتِ او در نتایجِ سیتی نیز مشهود بود. آن‌ها تنها در یکی از ۵۰ بازی‌ای که او در فصل ۲۰۲۳/۲۴ حضور داشت، باختند. سیتی در چهار مورد از ۹ بازی‌ای که رودری غایب بود، شکست خورد.

با توجه به این موضوع و محوری‌بودنِ او برای سیتی، بسیار وسوسه‌ برانگیز است که فصلِ ناامیدکنندهٔ ۲۰۲۴/۲۵ این باشگاه را به غیبتِ رودری نسبت دهیم. شاید واقعاً عواملِ بسیار دیگری هم نقش داشتند، اما بدون‌شک، او یک غیبتِ بزرگ بود و برای پپ گواردیولا بهره‌ای چشمگیر خواهد بود.

فردی کادی‌اوغلو، بازیکنی که فعلا فرصت ارائه استعدادش را نداشته است!

وقتی برایتون تابستانِ سالِ گذشته با پرداختِ حدوداً ۲۵ میلیون پوند، فِردی کاوی‌اوغلو، مدافعِ ترکیه‌ای را به خدمت گرفت، این انتقال یک موفقیتِ بزرگ تلقی شد. این مدافعِ چندمنظوره و تهاجمی‌ که توجهِ بسیاری از باشگاه‌های بزرگ، به‌ویژه آرسنال، را در یورو ۲۰۲۴ جلب کرده بود، پیش‌تر با چندین تیمِ مطرح لینک شده بود.

اما در نوامبر، فدراسیونِ ترکیه تأیید کرد که کادی‌اوغلو به‌دلیلِ «پارگیِ مفصلِ شستِ پایِ چپ» از میادین دور می‌ماند. تقریباً دو ماه بعد، پس از یک دورهٔ نقاهتِ طولانی، در نهایت تحتِ عملِ جراحی قرار گرفت. او دیگر در فصلِ ۲۰۲۴/۲۵ به میدان نرفت.

با این حال، او باید برای شروعِ فصلِ جدید آماده باشد و این به کادی‌اوغلو امکان می‌دهد تا دورانِ حرفه‌ای‌اش در برایتون را که هرگز واقعاً آغاز نشد، کلید بزند.

بازیکنی که تنها به یک موقعیتِ خاص محدود نمی‌شود

در معدود بازی‌هایی که برای مرغانِ دریایی انجام داد، مشخص بود که فابیان هورزلر، مربیِ تیم، به انعطاف‌پذیریِ کادی‌اوغلو اهمیت می‌دهد.

او نمونه‌ای نسبتاً نامتعارف است؛ چرا که با وجودِ راست‌پا بودن، در باشگاهِ سابقش، فنرباغچه، عمدتاً به‌عنوانِ مدافعِ چپ بازی می‌کرد. پس از پیوستن به برایتون، از او در هر دو جناح و هم در پستِ مدافعِ کناری و هم در نقشِ هافبکِ کناری، استفاده شد.

این موضوع احتمالاً حاکی از آن است که برنامهٔ تیم، استفاده از او به‌عنوانِ یک بازیکنِ چندمنظوره به‌جایِ صرفاً مدافعِ چپ بوده است. ضمن اینکه توانایی‌های فنی‌اش به او امکان می‌دهد در صورتِ نیاز، به پست‌های میانی هم جابه‌جا شود.

تعیینِ جایگاهِ دقیقِ او در فصلِ ۲۰۲۵/۲۶ دشوار است. هرچند در تئوری به نظر می‌رسید او با پرویس استوپینیان برای پستِ ثابتِ مدافعِ چپ رقابت کند، اما انتقالِ ماکسیم د کویپر از کلوب بروژ که با هزینه‌ای کم‌نمایان نیست، این موضوع را زیرِ سؤال برده است. در جناحِ مقابل هم برایتون همچنان تارق لمپتی، که قراردادِ جدید امضا کرد، و یوئل فلتمان را در اختیار دارد.

اما بازیکنانی که بتوانند به‌طورِ مؤثر در پست‌ها و نقش‌های متعدد بازی کنند، کالایی ارزشمندند و کادی‌اوغلو می‌تواند داراییِ بسیار مفیدی باشد.

ایگور تیاگو، انتقالی گران‌قیمت برای برنتفورد، که همچنان امیدوار به درخشش در جمع بازیکنان پریمیرلیگی است…

برنتفورد تابستانِ گذشته ایگور تیاگو را به‌عنوانِ گران‌ترین خرید تاریخ باشگاه ثبت کرد. آن‌ها با پرداختِ حدوداً ۳۰ میلیون پوند به کلوب بروژ، به دنبالِ جایگزینی این بازیکن با ایوان تونی بود. اما این بازیکنِ برزیلی به‌ندرت به میدان رفت.

در اولین حضورِ پیش‌فصلش برای باشگاه، دچار آسیبِ مینیسک شد که تا نوامبر او را از میادین دور نگه داشت. پس از آن چهار بازی در لیگ برتر انجام داد، اما به‌دلیل‌ عفونتِ مفصلِ زانو، پنج ماهِ دیگر هم غایب بود. پایانِ فصل با چهار حضورِ کوتاهِ دیگر همراه شد، اما فصلِ ایگور تیاگو تباه شده بود.

او و برنتفورد امیدوارند در فصلِ ۲۰۲۵/۲۶ شانسِ بهتری داشته باشند. با توجه به خروجِ برایان امبومو، این فرصتی است تا تیاگو در کنارِ یوان ویسا (در صورت ماندنِ وی و تمایلِ کیث اندروز به استفاده از دو مهاجم) ثابت کند که شایستگی‌ را برای حضور در ترکیبِ اصلی دارد.

اما ایگور تیاگو چه نوع مهاجمی است؟

پس از اعلامِ این انتقال در فوریهٔ ۲۰۲۴، توماس فرانک، سرمربیِ سابقِ برنتفورد، بر فشارِ کاری بالا و فشار دادنِ مداومِ تیاگو تأکید کرد و همچنین به فیزیک قابل‌توجهِ این برزیلی اشاره نمود.

او در تنها فصلِ حضورش در بروژ، سابقهٔ خوبی در رسیدن به موقعیت‌های خطرناک داشت. هرچد ۱۲ گلِ بدونِ پنالتی‌اش شاید عددِ چشمگیری نباشد، اما میانگینِ xG (گل‌های مورد انتظار) شوت‌های غیرپنالتی‌اش ۰/۱۹ بود؛ بینِ ۲۵۴ مهاجمِ ۱۰ لیگِ برترِ اروپایی که حداقل ۵۰ شوتِ غیرپنالتی در فصلِ ۲۰۲۳/۲۴ زده بودند، این آمار تیاگو را در رتبهٔ دوازدهم قرار می‌داد.

مسلماً قرارگرفتن در موقعیت‌های خوبِ گلزنی برای هر مهاجمی امتیاز محسوب می‌شود، اما این ویژگی به‌طورِ خاص با فلسفهٔ فرانک همخوانی داشت؛ کسی که در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۲۲ با بنیادِ هوادارانِ برنتفورد گفت: «من به افزایش موقعیتِ گلزنی باورِ زیادی دارم؛ یعنی ایجادِ فرصت‌هایی که شانسِ گلزنی را افزایش دهند». هنوز مشخص نیست که اندروز نیز چنین دیدگاهی داشته باشد، اما پتانسیلِ موفقیتِ ایگور تیاگو در برنتفورد وجود دارد.

لیساندرو مارتینز؛ باکیفیت اما همیشه مصدوم!

با انتصابِ روبن آموریم توسطِ منچستریونایتد در نوامبر، لیساندرو مارتینز در میانِ مدافعانی بود که بیش‌ترین بهره را می‌برد. اگرچه انتظارِ استفادهٔ آموریم از سیستمی با سه مدافع سببِ نگرانی‌هایی شد، اما انتظارِ او برای پیشرویِ مکررِ مدافعانِ کناری به‌وضوح با نقاطِ قوتِ مارتینِز همخوانی داشت.

این بازیکنِ ملی‌پوش آرژانتینی، بدونِ تردید توانمندترین مدافعِ مرکزیِ یونایتد در بازی با توپ است. در بازهٔ آمدنِ آموریم تا مصدومیتی که باعث پایان فصل برای مارتینز شد، این بازیکنِ در میانِ مدافعانِ یونایتد (با حداقل ۱۰۵+ دقیقه بازی) در تمام رقابت‌ها پیشتاز بود:

• لمسِ توپ در هر ۹۰ دقیقه: ۸۲/۲
• پاس‌ها در هر ۹۰ دقیقه: ۷۱/۱
• پاس‌های موفق در هر ۹۰ دقیقه: ۶۴/۷

در کلِ فصلِ گذشته در لیگ برتر، نرخِ موفقیتِ ۷۹٪‌ مارتینز در ارسالِ پاس‌های تحتِ فشارِ حریفان در فاصلهٔ دو متری، هفتمین رتبهٔ برتر در میانِ ۶۹ مدافعِ مرکزی بود که حداقل ۵۰۰ پاس را امتحان کرده بودند.

اما این فراتر از صرفاً بازیِ راحت است؛ هدفمندی و تأثیرِ مثبتِ پخشِ توپِ او به‌مراتب از هر هم تیمیِ مدافعِ دیگری بیشتر بود.

مارتینِز در فصلِ گذشته با میانگینِ ۱۰/۸ پاسِ خط‌شکن در هر ۹۰ دقیقه، در میانِ مدافعانِ مرکزیِ لیگ برتر (با حداقل ۹۰۰+ دقیقه بازی) رتبهٔ هشتم را داشت. از این میان، به‌طورِ میانگین ۰/۸ پاس در هر ۹۰ دقیقه، خطِ دفاعیِ حریف را می‌شکست. این دومین آمارِ برتر در میانِ این بازیکنان بود و مجموعِ ۱۶ پاسِ خط‌شکنِ او به داخلِ محوطهٔ جریمه، ۵ پاس بیشتر از هر مدافعِ مرکزیِ دیگر بود. این در حالی است که فصلِ او در ۳ فوریه به‌دلیلِ مصدومیتِ رباطِ صلیبی پایان یافت.

او احتمالاً برای شروعِ فصلِ ۲۰۲۵/۲۶ آماده نخواهد بود، چرا که گزارش‌ها حاکی است مارتینز در طولِ پیش‌فصل برنامهٔ تمرینیِ انفرادی خواهد داشت. اما در ابتدا ترسِ این می‌رفت که تا ۲۰۲۶ غایب باشد، و جدیدترین نشانه‌ها حاکی از پیشرفتِ امیدوارکنندهٔ اوست. بازگشتش در ماه‌های آغازینِ فصلِ جدید دور از ذهن نیست.

فصلِ ۲۰۲۴/۲۵ نشان داد که مشکلاتِ زیادی در ترکیبِ یونایتد وجود دارد که نبودِ ثبات در خطِ دفاع هم به آن دامن زده است. اما مارتینز یکی از معدود بازیکنانی است که هواداران می‌توانند مطمئن باشند کیفیت ارائه می‌دهد.

سون بوتمن، مدافع باکیفیت تیم نیوکاسل

این واقعیت که نیوکاسل علیرغم غیبتِ طولانی‌مدتِ بهترین مدافعِ مرکزی‌اش در فصلِ گذشته، با کسبِ رتبهٔ پنجم به لیگ قهرمانان اروپا بازگشت، گواهِ فوق‌العاده‌ای بر مدیریتِ اِدی هاو و عملکردِ تیم است . در فصل ۲۰۲۴/۲۵ دن برن به پستِ میانی منتقل شد تا عمدتاً به‌عنوانِ مدافعِ مرکزی در کنارِ فابیان شار بازی کند و این دو با هم یکی از بهترین زوج‌های دفاعیِ لیگ برتر بودند . اما برن صرفاً جای خالیِ بوتمن را پر کرد که به‌دلیلِ مصدومیت‌های مکرر غایب بود.

این مدافعِ هلندی در ۱۶ ماهِ گذشته بدشانسیِ وحشتناکی داشته است. او در مارسِ ۲۰۲۴ دچار پارگیِ رباطِ صلیبی شد و در ژانویه بازگشت، اما تنها دو بازی دیگر در تمامِ رقابت‌ها طی فوریه، مارس و آوریل انجام داد که علتِ آن مشکلِ اضافیِ زانو بود. با این حال، وقتی بوتمن سالم است، یکی از چندبُعدی‌ترین مدافعانِ مرکزیِ لیگ برتر به‌شمار می‌رود. برای شروع، او در فصلِ ۲۰۲۲/۲۳ (تنها فصلِ کاملِ حضورش در لیگ برتر) یکی از تنها چهار مدافعِ مرکزی (با حداقل ۹۰۰+ دقیقه بازی) بود که حداقل ۶۵٪ از دوئل‌های هوایی (۶۵/۸٪) و زمینی (۶۷/۱٪) را برنده شد.

۱۴۴ پیشرویِ توپ او به مسافتِ ۵ تا ۱۰ متر، رتبهٔ چهاردهم را میانِ ۹۵ مدافعِ مرکزی برایش به ارمغان آورد. همچنین در میانِ ۳۳ مدافعِ مرکزی که حداقل ۱۲۰ پاسِ بلند در فصلِ ۲۰۲۲/۲۳ ارسال کردند، تنها شش نفر سهمِ موفقیت‌آمیزِ بیشتری نسبت به بوتمن (۵۳/۹٪) داشتند.

بوتمن در اولین فصلِ حضورش در سنت جیمز پارک، همان‌قدر درخشان ظاهر شد که پیش‌تر در لیل بود. او مشتاق است فصلِ آینده دورهٔ طولانی‌ای در ترکیب باشد و مشکلاتِ مصدومیت را پشتِ سر بگذارد.

اسکار باب؛ استعدادِ ناب، آمیخته با بدشانسی. آیا او می‌تواند خود را در جمع بازیکنان پریمیرلیگی اثبات کند؟

همه‌چیز نشان می‌داد که فصلِ ۲۰۲۴/۲۵ فصلِ بزرگی برای اسکار باب خواهد بود. او در فصلِ ۲۰۲۳/۲۴ با ۲۶ حضور برای سیتی در تمام رقابت‌ها، کم‌کم اعتمادِ گواردیولا را جلب کرده بود. سپس او در پیش‌فصل درخشید و در ترکیبِ اصلیِ قهرمانیِ جامِ خیریه مقابل منچستریونایتد بازی کرد. اما پیش از اولین بازیِ لیگِ سیتی در این فصل، باب دچار شکستگیِ پا شد. دورانِ نقاهتِ او طولانی‌تر از حدِ انتظار شد و سپس مصدومیتِ همسترینگ را تجربه کرد.

او فصلِ لیگ برتر را با تنها سه حضور به پایان رساند و پس از آن دو بار به‌عنوانِ بازیکنِ تعویضی در جامِ باشگاه‌های جهان به میدان رفت. اگرچه ۱۴ حضورِ او در لیگ برترِ فصلِ ۲۰۲۳/۲۴ در مجموع فقط ۲۹۵ دقیقه بود، اما در همین فرصت‌های کوتاه، جرقه‌های استعدادش را نشان داد.

حضورِ جسورانه و هوشمندانهٔ باب با توپ، نشان می‌داد که مطمئن است می‌تواند حریفِ مستقیمش را دریبل کند. بر پایهٔ آمارِ هر ۹۰ دقیقه، که می‌پذیریم به‌دلیلِ کم بودنِ دقایقِ بازی (۲۹۵ دقیقه) کمی تحریف‌شده است، این وینگرِ نروژی به‌طورِ میانگین ۵/۵ بار اقدام به دریبل زدن کرد که چهارمین آمارِ برتر در میانِ تمام هافبک‌ها بود.

البته هنوز کسی دقیقاً نمی‌داند آیا او واقعاً کیفیتِ لازم برای موفقیت در سیتی را دارد، اما به نظر می‌رسد سرانجام در فصلِ ۲۰۲۵/۲۶ فرصتِ پاسخ دادن به این پرسش را پیدا خواهد کرد.

شیخ دوکوره؛ هیولای میانه‌ زمین که با مصدومیت متوقف شد!

مصدومیت‌ها در دو سالِ اخیر برای شیخ دوکوره از کریستال پالاس همچون یک بلایِ طبیعی عمل کرده‌اند. پس از آن‌که پارگیِ تاندون آشیل در فصلِ ۲۰۲۳/۲۴ اکثرِ تایم حضورش را از او گرفت، مشکلاتِ انگشتِ پا و مینیسک باعث شدند تا او در فصلِ ۲۰۲۴/۲۵ نیز بیش از پنج ماه غایب باشد. اینکه چقدر واقع‌بینانه است که انتظار داشته باشیم دوباره به اوجِ خود بازگردد، نامشخص است. با این حال، با توجه به اینکه او هنوز تنها ۲۵ سال دارد، زمان همچنان با او یار است. دوکوره در درجهٔ اول، بازیکنی تخریبگر برای پالاس به‌شمار می‌رود.

در طولِ سه فصلِ حضورش، او در میانِ هافبک‌ها:

• در صدکِ ۸۱ام برای تکل‌هایِ هر ۹۰ دقیقه (۲/۸) قرار دارد.
• از نظرِ قطعِ توپ (۱/۹) در هر ۹۰ دقیقه، در رتبهٔ نخست جای می‌گیرد.

هرچند هر دو شاخص به‌نحوی تنظیم شده‌اند که بازیکنانِ تیم‌هایی با مالکیتِ کمتر را برجسته می‌کنند، اما همچنان نشانگرهایِ مناسبی از عملکردِ او در زمانِ عدم مالکیتِ توپ هستند.

امکانِ بازیِ منظمِ او در کنارِ آدام وارتونِ عالی، و تشکیلِ یک همکاریِ واقعی ایده‌ای هیجان‌انگیز است. ترکیبِ این دو، تقریباً هیچ نقطه‌ضعفی در زرادخانه‌شان باقی نمی‌گذارد. همکاریِ هفته به هفته با وارتون، به‌جایِ جفرسون لرما یا ویل هیوز، ممکن است به دوکوره اجازه دهد کمی بیشتر به سمتِ جلو حرکت کند. اما حتی اگر ایدهٔ اصلی حفظِ آن‌ها در قالبِ دابل پیوت باشد، پالاس به‌طورِ چشمگیری از حضورِ یک دوکورهٔ کاملاً سالم در طولِ یک فصلِ کامل بهره خواهد برد.

آندره سانتوس، در جست‌و‌جوی اسم و رسم در انبوهِ بازیکنان چلسی

با توجه به تعداد سرسام‌آورِ بازیکنانِ چلسی، اطمینان داشتن به آیندهٔ هر بازیکن در این باشگاه دشوار است. آندره سانتوس نیز از این قاعده مستثنی نیست. با این حال، این هافبکِ جوانِ برزیلی می‌تواند به دورۀ قرضیِ استثنایی‌اش در فصلِ گذشته اشاره کند. مقطعی که در استراسبورگ (باشگاهِ خواهرِ چلسی) در لیگ ۱ فرانسه درخشید.

انتخابِ او در تیمِ منتخبِ فصلِ لیگ ۱ برای فصلِ ۲۰۲۴/۲۵، باعث شد سانتوس جایگاهی در ترکیبِ چلسی برای جامِ باشگاه‌های جهان کسب کند. این نشان‌دهندهٔ اهمیتِ انزو مارِسکا به او بود.

هرچند تنها یک حضور به‌عنوان بازیکنِ تعویضی در چهار بازیِ اولِ چلسی در این تورنمنت ممکن بود او را به واقعیت برگرداند، اما مصدومیتِ ریس جیمز در بازیِ یک‌چهارمِ نهایی مقابل پالمیراس فرصتی برایش ایجاد کرد. او در پستِ پایین‌تر عملکردی عالی داشت، علیرغم اجماعِ اولیه مبنی بر اینکه احتمالاً جایگزینِ انزو فرناندز در پستِ هافبکِ هجومی (شماره ۱۰) خواهد بود.

در استراسبورگ، طیفِ گستردهٔ توانایی‌های سانتوس باعثِ برجسته‌شدنش شد. او هم کیفیتِ بی‌چون‌وچرا با توپ داشت و هم جنگندگی‌ای که به او در برتریِ فیزیکی کمک می‌کرد:

• بیشترین تکل در لیگ ۱: ۱۱۰ (رتبهٔ اول)
• تصاحبِ توپ: ۱۸۸ بار (رتبهٔ چهارم)
• موفقیت در دوئل‌ها: ۶۶/۷٪ (رتبهٔ اول در میان ۵۴ بازیکن با حداقل ۲۵۰ دوئل)

او در حمله نیز تهدیدی قابل‌توجه بود:

• ۱۰ گل در لیگ (دومین گلزنِ استراسبورگ)
• ۲۹ موقعیتِ گل‌زنیِ ساخته‌شده در بازیِ آزاد (دومین بازی‌ساز تیم)

سانتوس اگر فرصت داشته باشد، در فصلِ ۲۰۲۵/۲۶ می‌تواند بازیکنی جذاب برای رصد کردن باشد.

محمد حسام کیانی نیا، فوتبال لب-گرانیت ژاکا با انتقال به ساندرلند به پریمیرلیگ بازگشت. این‌بار، بعد از تغییر و رشد در بایرلورکوزن، ژاکا دیگر بازیکن سابقی که ما در آرسنال دیدیم، نیست.

در سال ۲۰۱۹، گرانیت ژاکا در ورزشگاه امارات توسط هواداران آرسنال هو شد و با سوت‌های اعتراضی، راهی رختکن شد. پس از این اتفاق، کمتر کسی تصور می‌کرد که او بتواند محبوبیت از دست‌رفته‌اش در فوتبال را دوباره به‌ دست بیاورد. با این حال، او نه‌ تنها موفق شد تا دوباره دل هواداران آرسنال را به‌دست بیاورد، بلکه نقشی کلیدی در رقابت این تیم در کورس قهرمانی در فصل ۲۰۲۲/۲۳ داشت. این عملکرد ژاکا، پیش از رفتن به آلمان و لورکوزن و بازی در سطحی حتی بالاتر بود.

رستگاری در لورکوزن

گرانیت ژاکا به یکی از ارکان اصلی تیم بایرلورکوزن تبدیل شد. تیمی که به‌عنوان اولین باشگاه در تاریخ آلمان، موفق شد تا با قهرمانی، یک فصل کامل را بدون شکست پشت سر بگذارد. لورکوزن تحت هدایت ژابی آلونسو و عملکرد چشمگیر ژاکا، قهرمان جام حذفی آلمان شد و فاصله‌ای اندک تا یک سه‌گانه تاریخی (لیگ اروپا، جام حذفی و بوندسلیگا) داشت. با این حال، در پنجاه‌ و‌ یکمین بازی فصل، برای نخستین‌بار طعم شکست را چشیدند و در فینال لیگ اروپا، در مقابل آتالانتا شکست خوردند.

ژاکا به دور از فشارهای پریمیرلیگ و توجه دردسرسازی که به‌خاطر بازی در انگلیس برای خود ساخت، دوباره متولد شد. او در دوران هفت‌ساله‌اش با آرسنال، بیش از هر بازیکن دیگری (منهای دروازه‌بانان)، در کل لیگ، اشتباه منجر به گل (8 بار) مرتکب شد.

ماموریتی نیمه تمام…

در این تابستان، گرانیت ژاکا پس از دو سال حضور در آلمان، به‌طور جدی برای بازگشت به انگلیس فشار آورد و حالا او بازیکن ساندرلند است. اهمیت ژاکا برای تیم، بیشتر از چیزی است که اجازه خروجش را بدهیم. این را اریک تن‌هاخ، جانشین ژابی آلونسو در لورکوزن، در راستای پافشاری برای حفظ ژاکا بیان کرد. اما هافبک سوئیسی موفق شد تا خواسته‌اش برای جدایی را بر مدیران لورکوزن غالب کند و قراردادی سه‌ساله‌ را با ساندرلند به امضا برساند.

ممکن است این سؤال پیش بیاید که چرا ژاکا باید بخواهد که به پریمیرلیگ بازگردد؟ او در لیگ انگلیس همواره مورد انتقاد بود. چرا باید فضای امنی که برای خود در لورکوزن ساخت را ترک کند و وارد نبردی نسبتا حتمی برای سقوط شود؟

شاید او پس از اثبات شایستگی‌هایش در لورکوزن، حالا احساس می‌کند که هنوز کار نیمه تمامی در پریمیرلیگ دارد. اکنون که ژاکا ۳۲ ساله است، می‌خواهد از این فرصت استفاده کند. او می‌خواهد تا به همه‌ کسانی که در انگلیس به او شک داشتند نشان دهد که تا چه اندازه بازیکنی توانمند و کامل است.

نقش محوری و مهم گرانیت ژاکا در لورکوزن

ژاکا دقیقاً همین را در آلمان به نمایش گذاشت؛ جایی که او نماد ثبات، خونسردی و اعتمادپذیری بود. ژاکا به مهره‌‌ای کلیدی برای لورکوزن تبدیل شد، تیمی که تقریباً هر توپی در آن، برای رسیدن به دروازه از ژاکا عبور می‌کرد.

در فصل ۲۰۲۳/۲۴، یعنی اولین فصل حضور این بازیکن در لورکوزن، فقط فلوریان ویرتز در بوندسلیگا نقش بیشتری در طراحی حملاتی که منجر به شوت درجریان بازی می‌شدند، داشت. این آمار ۲۳۳ مورد برای ویرتز در برابر ۲۲۸ مورد برای ژاکا بود. در حالی که بیشتر فعالیت های ویرتز به زدن شوت یا خلق موقعیت مربوط می‌شد، ژاکا از نظر تعداد حملاتی که در ایجاد آن‌ها نقش داشت و منجر به موقعیت گلزنی شد (۱۴۵ مورد)، با اختلاف زیادی از بقیه بازیکنان جلوتر بود. او در ۵۰ بازی در تمام رقابت‌ها، که فقط یک بازی را در طول فصل از دست داد، حتی یک بار هم مرتکب اشتباه منجر به گل به سود حریف نشد.

ژاکا و لورکوزن در فصل ۲۰۲۴/۲۵، به اندازه فصل گذشته خوب نبودند. آن‌ها فصل را با ۱۳ امتیاز اختلاف نسبت به بایرن‌مونیخ به پایان رساندند و رقابت قهرمانی، علنا چند هفته پیش از پایان فصل، به پایان رسید. با این وجود، بسیاری از بازیکنان لورکوزن بار دیگر به حدی درخشان ظاهر شدند که گزینه انتقال به تیم‌های بزرگ شدند. برای مثال، لیورپول برای جذب فلوریان ویرتز و جرمی فریمپونگ، مبلغ قابل‌توجهی پرداخت کرد و همچنین بایرن‌مونیخ نیز جاناتان تاه را به خدمت گرفت. حالا هم ژاکا پس از یک فصل دیگر با عملکرد شخصی درخشان، به این جمع بزرگ ملحق شد.

گرانیت ژاکا، مرد همه کاره ژابی آلونسو

ژاکا بازهم در مواردی جزو بهترین بازیکنان بوندسلیگا بود. برای مثال، در میان تمام بازیکنان، فقط جاشوا کیمیش، هافبک بایرن مونیخ، بیشتر از ژاکا پاس ارسال کرد. از ۳۴۲۵ پاس کیمیش، ۳۱۸۳ پاس با موفقیت به مقصد رسیدند. این موضوع درحالی بود که ژاکا ۲۷۵۳ پاس ارسال کرد و از این تعداد، ۲۵۰۰ پاس به مقصد رسیدند. ژاکا در فصلی که گذشت، دقت پاس ۹۰/۷٪ را ثبت کرد. در بین ۳۲ هافبکی که بیش از ۱۰۰ پاس صحیح داشتند، فقط الکساندر پاولوویچ (۹۳/۲٪) و لئون گورتسکا (۹۲/۹٪) از بایرن مونیخ، نسبت به او درصد دقت پاس بالاتری داشتند. با این وجود، ژاکا فقط پاس‌های معمولی نمی‌دهد. تنها دو بازیکن در لیگ پراگرسیو پاس بیشتری نسبت به او (۲۰۳ پراگرسیو پاس) ثبت کردند.

تنها هشت بازیکن در جریان بازی (و نه از روی ضربات شروع مجدد) پاس گل بیشتری نسبت به ژاکا (۷ پاس گل) دادند. در میان آن‌ها، تنها ژاکا بود که در پست هافبک دفاعی بازی می‌کرد.

او با بهره‌گیری از دید تاکتیکی خاص و توانایی استثنایی در ارسال پاس، بارها ساختار دفاعی تیم‌های مقابل را شکست و از جریان بازی خارج کرد. در فصل ۲۰۲۴/۲۵ در بوندسلیگا، او بیش از هر بازیکن دیگری پاس‌ خط‌شکن ارسال کرد. آماری با مجموع ۵۵۰ پاس خط‌شکن، که نقش تعیین‌کننده‌ای در شکستن خطوط فشرده حریف داشتند. ژاکا در عبور از مید بلاک با ۳۷۰ پاس موفق، و هم در نفوذ از خط آخر دفاعی حریف با ۶۷ پاس، در صدر جدول لیگ ایستاد. این نمایشی از تسلط کامل بر عبور از هر دو ساختار کلیدی دفاعی در فوتبال مدرن است.

چگونه پاس های خط شکن گرانیت ژاکا، نظم بازی حریفان را فرو می‌ریزد؟

بخش زیادی از پاس‌های خط‌شکن ژاکا، با هدف‌گیری فضای پشت فولبک‌های حریف ارسال شدند. این پاس‌ها از موقعیتی مرکزی ارسال می‌شدند و حرکت بازیکنان کناری را در نیم‌فضا و یا عرض زمین نشانه می‌رفتند. او مجموعاً ۸۰ بار چنین پاسی ارسال کرد که نهایتا منجر به یک سانتر از کناره‌ها شد. آمار ژاکا حداقل ۱۵ مورد بیشتر از هر بازیکن دیگری در لیگ بود. آماری که برتری مطلق او را در انتقال بازی از مرکز به عرض، و خلق موقعیت از کناره‌ها نشان می‌دهد.

پاس‌های ژاکا نه تنها ساختارشکن هستند، بلکه مستقیماً به شوت ختم می‌شدند و موتور خلق موقعیت لورکوزن را روشن نگه می‌داشتند. در فصل ۲۰۲۴/۲۵ در بوندسلیگا، تنها جاشوا کیمیش با ۶۸ مورد، پاس خط‌شکن بیشتری نسبت به ژاکا (۶۷ مورد) داشت. این نوع پاس‌ها که در فاصله ۱۰ ثانیه منجر به خلق یک موقعیت گل حتمی ارسال می‌شوند، معیاری کلیدی برای ارزیابی کارآمدی پاس در فاز تهاجمی تلقی می‌شوند.

همچنین ژاکا با ۴۵ پاس منتهی به خلق موقعیت در جریان بازی، در صدر و بالاتر تمام بازیکنان لیگ ایستاد. این آمار نقش او را در شکل‌گیری موقعیت‌ها، حتی بدون پاس گل مستقیم، نشان می‌دهد. ژاکا همچنین ۱۰ بار پاسِ پیش از پاس گل ارسال کرد که دست‌کم چهار مورد بیشتر از هر بازیکن دیگر در بوندسلیگا می‌باشد. فلوریان ویرتز از این لحاظ با ۶ مورد، در رده دوم قرار داشت.

عملکرد قابل تحسین این بازیکن در لحظات تحت فشار

ژاکا در شرایط تحت فشار بالا، خونسردی مثال‌زدنی‌ای با توپ دارد، ویژگی‌ای که با داده‌های اُپتا ویژن می‌توان به‌صورت دقیق اندازه‌گیری کرد. طبق این داده‌ها، زمانی که بازیکن تحت فشار شدید قرار دارد (یعنی زمانی که بازیکنِ صاحب توپ کمتر از ۲ متر با بازیکن حریف فاصله دارد)، ژاکا پاس‌هایش را با دقتی شگفت انگیز به مقصد می‌رساند. او در این شرایط خاص، ۹۰/۴٪ از پاس‌های خود را با موفقیت ارسال کرد. عددی که تقریباً با نرخ کلی دقت پاس‌هایش در فصل (۹۰/۷٪) برابر است.

نکته قابل‌توجه این است که ژاکا در مجموع، ۱۵۶۷ پاس تحت فشار شدید ثبت کرد. این آمار بیش از هر بازیکن دیگری در بوندسلیگا است. این آمار نشان می‌دهد که نه‌تنها دقت پاس ژاکا در شرایط دشوار افت نمی‌کند، بلکه هرگاه که در معرض فشار است، دقت پاس‌هایش بیش از هر بازیکن دیگری می‌شود.

تاثیر سن بر عملکرد گرانیت ژاکا

ژاکا ثابت کرد که همچنان توانایی بازی در سطح بالای فوتبال را دارد. داده‌های فیزیکی نشان می‌دهند که این بازیکن ۳۲ ساله، که در سپتامبر ۳۳ ساله خواهد شد، هیچ نشانه‌ای از کاهش توانایی ناشی از افزایش سن را ندارد. اغلب بیان می‌شود که هافبک‌های بازیسازی که عقب‌تر از هافبک میانی بازی می‌کنند، از نظر فنی استثنایی می‌باشند. این بازیکنان به دلیل تکیه بیشتر بر ذهن سریع به جای پاهای چابک، می‌توانند مدت بیشتری در سطح بالای فوتبال باقی بمانند. این موضوع در مورد ژاکا نیز صدق می‌کند. او در فصل گذشته نیز نشان داد که مسیر عملکردش هنوز نزولی نشده است و کماکان در اوج قرار دارد.

براساس آمار رسمی بوندسلیگا، ژاکا در طول فصل ۳۷۸/۲ کیلومتر دوندگی داشت. تنها چهار بازیکن موفق به دوندگی بیشتری نسبت به او شدند. این آمار نشان‌دهنده تحرک بی‌وقفه و استقامت بالای این بازیکن است.

ژاکا به طور مستمر در حال جابه‌جایی و حرکت در زمین است. این دوندگی‌ها، هم برای ایجاد گزینه‌های پاس برای ‌هم‌تیمی‌ها، و هم برای بازپس‌گیری توپ از حریفان انجام می‌شود.

نکته جالب این است که تنها چهار بازیکن (که همگی آن‌ها مهاجم هستند)، در یک سوم هجومی زمین، بازپس‌گیری توپ بیشتری نسبت به ژاکا (۲۵ مرتبه) ثبت کردند. این آمار موقعیت ویژه او در پوشش فشرده دفاعی و نفوذ در بخش‌های تهاجمی زمین را به‌خوبی نشان می‌دهد.

تغییر اساسی گرانیت ژاکا نسبت به زمان حضور در انگلیس

پیشینه انضباطی پرحاشیه‌ ژاکا در دوران حضورش در انگلیس، یکی از نقاط ضعف عمده‌اش محسوب می‌شد. این مورد همواره به‌عنوان ابزاری برای انتقاد از او مورد استفاده قرار می‌گرفت. اما ژاکا اکنون نسبت به گذشته تغییر کرده است. این تغییر می‌تواند نشانه‌ای از بلوغ و پختگی او در دوران حضورش در خارج از پریمیرلیگ باشد.

ژاکا در دو فصل ابتدایی حضورش در مونشن‌گلادباخ (تیمی که قبل از آرسنال در آنجا بود)، در بازی‌های بوندسلیگا مجموعاً بیش از ۱۰ بار کارت زرد دریافت کرد. او در هر فصل نیز یک‌ بار با گرفتن کارت قرمز از زمین اخراج شد. با این حال، ژاکا در فصل سومش، تنها ۵ کارت زرد دریافت کرد؛ هرچند این کاهش تا حدی به‌دلیل محرومیت‌های مکرر او بود، چرا که در همان فصل تنها طی ۲۸ بازی، ۳ بار کارت قرمز دریافت کرد.

ژاکا در نخستین فصل حضورش در آرسنال، دو بار در طی بازی‌های پریمیرلیگ کارت قرمز دریافت کرد. سپس در چهار فصل از پنج فصل بعدی، هر بار ۱۰ کارت زرد دریافت گرفت. در تاریخ پریمیرلیگ، هیچ بازیکنی در بیش از چهار فصل مختلف، ۱۰ کارت یا بیشتر دریافت نکرده است. رابی سوج، لی کاترمول و گرت بری نیز در این رکورد شریک هستند، اما ژاکا توانست طی تنها پنج فصل به این آمار برسد.

به‌نظر می‌رسد ژاکا این روزها به کلی تغییر کرده است. او در فصل گذشته بوندسلیگا تنها سه بار در طی ۳۳ بازی کارت زرد گرفت. این آماری فوق‌العاده برای یک هافبک میانی، آن هم بازیکنی که پیش‌تر به تندخویی و رفتارهای بچگانه‌اش شهرت داشت، محسوب می‌شود.

برگی جدید از زندگی گرانیت ژاکا

با نزدیک شدن ژاکا به اواسط دهه سوم از زندگی حرفه‌ای خود، هنوز این سوال پابرجاست که آیا او، آن برتری و جسارت تاکتیکی‌اش را که در اوج جوانی داشت، حفظ کرده است یا خیر؟ پرسشی که هواداران ساندرلند به زودی در میادین به دنبال پاسخ آن خواهند بود.

وقتی به تصویر ژاکا در دربی Tyne-Wear پیش‌رو (بازی بین نیوکاسل و ساندرلند) در دسامبر نگاه می‌کنیم، نمی‌توان او را بازیکنی منفعل یا به دور از شخصیت جسورانه و مبارزه‌جویانه‌اش تصور کرد. این دربی اولین تقابل دو تیم در پریمیرلیگ پس از مارس ۲۰۱۶ می‌باشد.

انتظار می‌رود که ژاکا با تمام توان و اشتیاق، نه تنها در نبردهای فیزیکی شرکت کند، بلکه با هوشمندی و دقت، به تحریک حریف و ایجاد شور و هیجان در میان تماشاگران ادامه دهد.

شاید ژاکای جدیدی که به پریمیرلیگ بازمی‌گردد، واقعاً تبدیل به بازیکنی متفاوت شده باشد. شاید این‌بار واقعاً تصمیم بگیرد که به‌جای درگیری، خودش را کنترل کند.

راستش را بخواهید، این واقعا چیزی نیست که تماشاگران بی‌طرف دوست داشته باشند که ببینند. به احتمال زیاد، حتی هواداران ساندرلند هم واقعاً چنین نسخه‌ای از ژاکا را نمی‌خواهند. بخشی از جذابیت دوران پیشین او در انگلیس، به همان عطش مهارناپذیرش به گرفتن کارت زرد باز می‌گردد.

اما فارغ از خلق‌وخو و روحیه‌اش، بازیکنی که این فصل با پیراهن قرمز و سفید در زمینِ یکی از تیم‌های پریمیرلیگی قدم می‌گذارد، بی‌تردید تفاوتی آشکار با همان بازیکنی دارد که آخرین بار با همین رنگ‌ها در فوتبال انگلیس مشاهده کرده بودیم. ژاکا اکنون به شکل قابل توجهی به بازیکنی کامل‌تر و چندبعدی‌تر تبدیل شده است.

سوالاتی که در پیرامون بازگشت گرانیت ژاکا به پریمیرلیگ شکل می‌گیرند…

او به چه صورت قرار است با فشار بازگشت به انگلیس کنار بیاید؟ چگونه در تیمی بازی خواهد کرد که کمتر از هر تیم دیگری که در دوران حرفه‌ای‌اش در آن به میدان رفته است، بر توپ و میدان تسلط دارد؟

ساندرلند فصل گذشته در چمپیونشیپ تنها ۴۸/۶٪ مالکیت توپ داشت. به‌احتمال زیاد این عدد در فصل آینده نیز کاهش خواهد یافت. عملکرد ژاکا در تب و تاب یکی از هیجان‌انگیزترین و حساس‌ترین دربی‌های فوتبال چگونه خواهد بود؟

کاملاً قابل پیش‌بینی است که اگر نتواند کنترل بازی را در اختیار بگیرد و اگر ساندرلند شروع به گل خوردن کند، او این بار هم مثل بازی‌هایش در آرسنال، خشن و فیزیکی بازی کند. اما این ژاکای جدید، با پختگی و تجربه‌ای بیشتر، توان عبور از همه این چالش‌ها را دارد. اگر او موفق شود، بی‌شک حضورش تأثیری تعیین‌کننده و سودمند بر تیم جدیدش خواهد گذاشت. با توجه به ضرورت اثبات خود در پریمیرلیگ، ساندرلند می‌تواند با اتکا به توانایی‌های او، قدم‌های مؤثر و رو به جلویی در مسیر پیشرفت بردارد.