بایگانی نویسنده: امیر مرادی

امیرحسین مرادی، فوتبال لب – درست در دقایق آخر بازی ، ایستاده بازی را دنبال میکنند..
تب و تاب سکوها، تقابل اشک‌ها و لبخندها..
اضطراب پیروزی یا شکست..
تنها و تنها در 90 دقیقه و چند دقیقه اضافه، برای هواداران خلاصه میشود!

فوتبال در کنار زندگی عادی انسان‌ها، درست همان جاییست که ذهن از فشار خارج میشود و عشق و جنون به زندگی و ذهن انسان‌ها تحمیل میشود!

این فوتبال لعنتی!

گاهی وقت‌ها این مستطیل سبز، عامل به هم ریختن اعصاب و زندگی یک فرد، پس از شکست در یک یا چند هفته از طول عمر خود و یا باعث می‌شود ایام خوش و سرمست از پیروزی تیم مورد علاقه خود ، لذت زندگی را دو چندان کند!

فوتبال را میتوان یکی از دغدغه‌های مهم زندگی افراد عاشق این ورزش دانست،
دغدغه‌ای که انسان‌ها با استرس و اضطراب آن را سپری میکنند و یا گاهی اوقات با اعتماد کامل به تیم خود، این دغدغه را سپری میکنند،
دویدن در مستطیل سبز همان لذت گل‌زنی تیم محبوب خود در ثانیه‌های پایانیست!

فوتبال همان امید زندگی ما انسان‌هاست که تا لحظه آخر منتظر میمانیم و یا منتظر معجزه هستیم تا به پیروزی برسیم!
فوتبال همان درد و رنج زندگی ما انسان‌هاست که با خود بعد از شکست تیم محبوبمان، حمل میکنیم و هفته‌ها از این اتفاق ” اندوهگین “ هستیم!

اگر پاسخی به سوال ” چرا فوتبال؟ “ میتوان داد
آن پاسخ این است که اگر این ورزش نبود، آمار خودکشی‌ها، افسردگی‌ها و اتفاقات ناگوار و حوادث‌ها در این کره خاکی، دو چندان میشد و به طرز ترسناکی، بخش بزرگی از دوستی‌ها در جهان از بین میرفت و ملت‌ها نمیتوانستند ارتباط خود را از طریق ورزش حفظ کنند!
آری؛ فوتبال خودِ زندگیست!

گاهی‌ وقت‌ها، دردها و رنج‌ها به شکل قطره‌ها و بعد از طلوع دوباره خورشید پشت ابرهای بارانی ، شروع به باریدن میکنند.

در رمان وداع با اسلحه وقتی همسر هنری به او گفت بیا جنگ را کنار بگذاریم و درباره چیزای دیگر حرف بزنیم، قهرمان داستان جواب داد : جنگ همه جا هست، هیچ کناری باقی نمانده که جنگ را آنجا بگذاریم!
فوتبال همچین نقشی در زندگی ما دارد!
او همه جا وجود دارد!

برای شنیدن تحلیل‌های صوتی هفتگی در پادکست فوتبال لب، از این لینک به ما گوش کنید!

امیرحسین مرادی، فوتبال لب – شاید اکثر کودکانی که دنیا می‌آیند، پدرانشان در طول دوران زندگی خود تیفوسی‌ترین هوادار تیم فوتبال مورد علاقه خود بودند و انتظارشان این است که تا فرزندانشان ادامه دهنده راه پدر باشند.

آبی و قرمز، سیاه و سفید، این رنگ‌ها هستند که جذابیت دنیای فوتبال را دوچندان کرده است.

دنیای فوتبال در کنار جذابیت و زیبایی خود، برخی مواقع به دنیایی تیره و تار برای یک تیم تبدیل میشود.
گاهی با سقوط آزاد و گاهی با حسرت‌های چندین ساله، تبدیل به یک داستان دراماتیک خواهد شد.
داستانی که روزهای تیره و تار هواداران آن تیم را، سیاه‌تر از گذشته میکند.
داستانی که پر ازغم و اندوه، اشک و حسرت و جدایی هاست!

در دنیای فوتبال، شما میتوانید یک هوادار 70 ساله نیوکاسل را ببینید که از خوشحالی، اشک شوق میریزد و میگوید ما پس از بیست سال به لیگ قهرمانان بازگشتیم.
او آخرین‌بار در میان سالی تیمش را در لیگ قهرمانان 2002/2003 با کاپیتانی آلن شیرر می‌بیند و حالا یک بار دیگر در پیری شاهدحضور تیمش در رقابت‌های UCL است.

هوادار خردسال بوکا جونیورز که عاشقانه، مانند هولیگان‌های آرژانتینی، شعری را یک صدا و با پایکوبی در استادیوم بومبونرا میخواند و این عشق را به بازیکنان تیم خود، القا میکنند!

یا در ایران دربی استقلال و پرسپولیس که میلیون‌ها هوادار از پیر تا جوان با تمام وجود برای همدیگر تا ابد کری میخوانند.
قتل‌هایی که بخاطر تب و تاب بی‌نظیر این مستطیل سبز رنگ در کشورهای اروپایی و آمریکای جنوبی رخ میدهد، همه دست به دست هم میدهند تا جذابیت این فوتبال را دوچندان کنند.

هولیگان‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها / این مرض انگلیسی!

هولیگان‌ها در فوتبال، افرادی هستند گم‌‌نام و افراطی و دارای ویروسی به نام (مرض انگلیسی!)
زیرا در دهه‌های 1970 تا 80 میلادی، جایگاه تماشاگران انگلیسی، یک بلای جهانی در فوتبال بود؛
هولیگان فقط مربوط به انگلیسی‌ها نمیشود بلکه در کشورهایی مانند برزیل و آرژانتین درآمریکای جنوبی، ایتالیا، ترکیه، هلند و لهستان وکشورهای جنوب شرقی اروپا یا همان بالکان‌هادر اروپا، وجود دارند.

دنیای فوتبال برای همیشه زنده است.
اگرچه ستارگان این دنیا کم فروغ شدند اما استعدادهای جوان، پا برجای بزرگان این دنیا سبز رنگ میگذارند،
اما هیچوقت نمیتوانند مانند آن‌ها بدرخشند و آمارهای فوق العاده آن‌ها را تکرار کنند.
زیرا آمار ضعیف‌ترین فصل بزرگان فوتبال برابری میکند با یک فصل فوق العاده استعدادهای تازه دنیای فوتبال!

رنگ‌ها و تیم‌ها فقط برای 90 دقیقه فوتبالیست!
چه خوب است که در پایان بازی، فارغ از هر نتیجه‌ای، به هم دیگر احترام بگذاریم و از هم‌دیگر تجلیل کنیم!
زیرا در آخر این ” احترام ” است که باقی می‌ماند.

برای شنیدن تحلیل‌های صوتی هفتگی در پادکست فوتبال لب، از این لینک به ما گوش کنید!

امیرحسین مرادی، فوتبال لب – در اواخر ژانویه، بارسلونا به بیلبائو سفر کرد تا در سن مامس در کوپا دل ری به مصاف اتلتیک بیلبائو برود؛ از آنجایی که چهارشنبه شب به ساعات اولیه بامداد پنجشنبه نزدیکتر میشد، یک چیز آشکار شد: بارسلونا هیچ شانسی نداشت!

با گذشتن دقایق، ماهیچه‌ها خسته‌تر شدند و بازی باز شد، احساس میشد باشگاه بیلبائو در اوج حرکت می‌کرد. آنها با دوازده نفر بازی می‌کردند، هر حمله توسط تماشاگران تشنه بیلبائو که به نظر می‌رسید از خستگی مصون بودند، غرش می‌کرد!

میزبان آن بازی را با 29 شوت و 7 شوت در چارچوب به پایان رساند که مجموع 7 شوت بارسلونا، 4 شوت در چارچوب بود. بیلبائو در جریان خروج از زمین، مجموع گل های مورد انتظار بارسلونا (xG) را در آن شب تقریباً سه برابر کرد.

این داستان باشگاه اتلتیک بیلبائو در سال 2023-24 است. مبارز، بی امان و بی رحم!

سن مامس به مانند یک قلعه است و آنها برای اولین بار پس از فصل 2014-2015 زمانی که ارنستو والورده مرد اصلی بود، چشم به بازگشت به لیگ قهرمانان اروپا دارند.

سیاست باسکی اتلتیک بیلبائو به این معنی است که آنها به شدت به بازیکنانی که آکادمی تولید می‌کند متکی هستند! این بدان معناست که وقتی سال‌های آیش فرا می‌رسد ناگزیر می‌شوند، باشگاه نمی‌تواند راه خروج از پرتگاه را امضا کند. همچنین به این معنی است که وقتی یک دسته خاص از بازیکنان نفوذ می کنند، احساس سرخوشی به وجود می‌آید. این فقط “ما برنده می شویم” نیست، بلکه این است که “ما با استعدادهای داخلی برنده می شویم”.

مدیری را اضافه کنید که ذاتاً باشگاه و مکان را درک می‌کند و احساس می‌شود که موجی از حرکت است که نمی‌توان آن را متوقف کرد.

اتلتیک بیلبائو در حال حاضر بازیکنان خاصی دارد، اویهان سانست، اونای سیمون و نیکو ویلیامز همگی بازیکنان ملی اسپانیا هستند. آنها چند نفر دیگر دارند و تعداد بیشتری از آنها هنوز در باشگاه نفوذ می‌کنند.

لوئیس د لا فوئنته از تیم اسپانیایی خود خواسته است که سبک عمودی‌تری بازی کند و فوتبال در شمال نیز همین را فراهم می‌کند.

مدیریت باسکی و ناسیونالیسم لاروخا!

در زمانی که مدیران باسکی از بیرمنگام تا بورنموث و لورکوزن خبرساز می شوند، باشگاه بیلبائو و رئال سوسیداد ستون فقرات تیم ملی اسپانیا را فراهم می کنند!

به همراه بازیکنانی که در بالا ذکر شد، رئال سوسیداد اخیراً الکس ریمیرو، رابین لو نورماند، میکل مرینو و مارتین زوبیمندی را بازیکن مهم تیم می‌دانند!

آنها از آن دسته بازیکنانی نیستند که وقتی تصاویر دوران طلایی اسپانیا را بین سال‌های 2008 تا 2012 تداعی می‌کنید، به آنها فکر کنید.

بازی اتلتیک بیلبائو بر این اصل قرار دارد. آنها تیمی مملو از بازیکنان جوان، فیزیکی و از نظر فنی عالی هستند و مدیری دارند که از تفاوت‌های ظریف درون هر بازیکن و پست قدردانی می‌کند.

فرم خانگی آنها جایی است که آنها واقعاً در این فصل نشان خود را نشان داده‌اند. باشگاه بیلبائو هشت بازی متوالی را در تمام رقابت‌ها در سن مامس پیروز شد که طولانی ترین برد پیاپی آنها در خانه از سپتامبر 1998 است (همچنین هشت برد متوالی).

تنها رئال مادرید سهم بیشتری از xG در بازی‌های خانگی در این فصل دارد. اتلتیک بیلبائو 26.15 گل مورد انتظار و 10.18 گل مورد انتظار را به ثمر رساند که بازده هجومی آنها 72.0 درصد از کل سهم متعلق به این تیم است. رئال مادرید در حال حاضر با 75.7 درصد در سانتیاگو برنابئو و اتلتیکو مادرید با 68.7 درصد در متروپولیتانو در رده سوم قرار دارند.

برای درک قدرت بیلبائو ، باید رویکردی جامع داشته باشید. هیچ سوپراستار برجسته‌ای وجود ندارد، اما یک مکان خوب برای شروع، خط پشتی آنهاست.

فشار بالای زمین عاملی است که آنها را به پیشنهادی ترسناک برای هر تیمی در جهان تبدیل می‌کند و جدا کردن این دو غیرممکن است، اما افزایش راندمان حمله و توانایی پرس بر این واقعیت است که آنها مرکز سنگی محکمی دارند. بازگشت مشارکت!

آیتور پاردس و دنی ویویان هر دو زیر 25 سال سن دارند و در این فصل بیشترین دقایق انفرادی را در لیگ و جام حذفی برای اتلتیک بازی کرده اند.

آنها با هم، 1593 دقیقه در این فصل بازی کرده اند که بیشترین بازی در لالیگا برای هر یک از مدافعان میانی است. آنها همچنین بهترین گل‌های مورد انتظار را در مقابل هر 90 با هم برای جفت دفاع میانی با بیش از 500 دقیقه بازی دارند (1.07).

تنها شراکت دیگر با درصد برد بالاتر در میان کسانی که بیش از 500 دقیقه با هم بازی کردند، آنتونیو رودیگر و دیوید آلابا هستند.

پاردس و ویویان 57.8 درصد از بازی‌هایی را که با هم شروع کرده اند (19 شروع، 11 برد) برنده شده‌اند، در حالی که زوج رئال مادرید 66.6 درصد از بازی هایی را که شروع کرده‌اند (12 شروع، 8 برد) برنده شده‌اند.

تیم والورده تهاجمی‌ترین تیم لیگ از نظر تلاش برای به دست آوردن توپ در بالای زمین است، زیرا می دانند که اگر یک تیم از طریق آنها یا بالاتر از اوج بازی کند، دو مدافع میانی خود همه چیز را پوشش می‌دهند!

آنها با 251 بیشترین گردش مالی را در لیگ برتر اسپانیا به ثبت رساندند. سویا با 217 گل در رتبه دوم فاصله زیادی دارد، در حالی که بیلبائو تعداد دفعات بالای خود را به تعداد گل‌های بیشتری (6) از هر تیم دیگری در این بخش تبدیل کرده است.

آنها حملات خود را به طور متوسط بالاتر از هر تیم دیگری در لالیگا شروع می کنند و از هر تیمی در لیگ برتر اسپانیا نیز اقدامات دفاعی بیشتری دارند.

اما این فقط یک رویکرد تند و سریع نیست. لایه‌ای از تفاوت‌های ظریف به بازی آن‌ها اضافه شد که با جذب هوشمندانه و ظهور بازیکنانی که قبلاً در باشگاه بودند تسهیل می‌شود.

یکی از این خریدها، امضای آنیگو رویز د گالارتا از مایورکا است. اگر بخواهید لیستی از 100 انتقال هیجان انگیز تابستان گذشته را تهیه کنید، رویز دی گالارتا به اتلتیک بیلبائو با انتقال آزاد ممکن است حتی در لیست نامزد نهایی قرار نگیرد .

رویز د گالارتا، هافبک 30 ساله‌ای است که در ایبار به دنیا آمده و در طول دوران حرفه‌ای خود برای باشگاه هایی مانند تیم دوم بارسلونا و لاس پالماس بازی می‌کرد! دو باشگاهی که به خاطر تمایل خود برای نگه داشتن توپ شناخته شده‌اند. او سطحی از کنترل را به تیمی اضافه کرد که اغلب برای یافتن هافبک‌های متعادل‌تر تلاش می‌کند.

آندر هررا ممکن است بهترین مقایسه باشد، اما او امسال 35 ساله می شود و نمی‌تواند همان دقایق قبلی را بازی کند. رویز د گالارتا در جنبه فنی‌تر از مقیاس تودوترانو قرار دارد اما او نیز از مالکیت توپ خجالتی نیست.

به طور متوسط، او 5.7 دوئل در هر 90 برنده می شود و در این فصل تنها از هررا برای هافبک های اتلتیک با بیش از 1000 دقیقه بازی عقب است.

تاثیر رویز د گالارتا را می توان در نتایج باشگاه بیلبائو با حضور او در زمین به بهترین شکل مشاهده کرد. آنها در این فصل که او در لالیگا شروع نکرده است، به همان اندازه بازی‌ها را باخته اند (2/7) که در 17 بازی که او در ترکیب اصلی حضور داشته است.

ظهور سانسته به عنوان یک ملی‌پوش اسپانیایی و یکی از بهترین هافبک‌های تهاجمی لیگ، راه زیادی را برای رفع مشکلی که برای سال‌ها شبیه یک حمله شکسته بود انجام داده است. او در حمله احیا شده و در بیلبائو نقش محوری داشته است.

او در این فصل 0.41 xG غیر پنالتی و پاس گل در هر 90 پاس دارد که با حداقل 1000 دقیقه در بین بازیکنان بیلبائو چهارم است. اما رد پای او در همه جای خط حمله تیم است.

فقط 9 بازیکن در این فصل در لالیگا در سکانس هجومی بیشتری حضور دارند و او همچنین 2.14 موقعیت از بازی آزاد ایجاد می‌کند که تنها پس از یاگو آسپاس در لالیگا این فصل است.

آخرین قطعه پازل ظهور گورکا گوروتا بوده است. در سن 27 سالگی، بدون اینکه هیچ تاثیری در باشگاهی که در آنجا کار خود را آغاز کرد، احساس می‌کرد که فرصت گوروتا رو به اتمام است.

اکنون این بحث وجود دارد که لوئیز د لا فوئنته به بازیکنی مانند گوروتا در تیم اسپانیایی خود نیاز دارد یا خیر؟

گوروتا در xG غیر پنالتی در هر 90 با 0.47 تیم را رهبری می کند.

او در این فصل بیش از هر فصل دیگری در دوران حرفه‌ای خود دقایق بیشتری در لالیگا بازی کرده است. او امسال ، سه گل بیشتر به ثمر رساند!(9) نسبت به بهترین فصل قبلی خود که 6 گل در فصل 2022-23 به ثمر رساند. وی در میان بهترین معیارهای دفاعی برای مهاجمان قرار دارد و بازیکنانی مانند کریم بنزما یا باسکی را پیوند می‌دهد.

او در حال حاضر در سرعتی برای شکست دادن آقای گلی خود در تاریخ (13 گل در لالیگا در فصل 19-2018) است و هم او و هم برادرش می‌توانند تیم‌ها را به صورت عمودی و افقی در هر دو طرف با رویز د گالارتا، سانسته و گوروتا که در فضاهای باز عمل می‌کنند، بکشند. در صورت از دست دادن توپ، آماده جهش هدفمند هستند.

موقعیت فعلی ایناکی ویلیامز بهترین ویژگی‌های او را برجسته می‌کند و برخی از کاستی‌هایی را که در طول سال‌ها دیده‌ایم، یعنی پرداخت کارآمد با حجم بالا، پنهان می‌کند.

نیکو ویلیامز با دریبلینگ یا امتیازگیری در مسیر سریع سوپراستار شدن است که در این فصل جزو سه تیم برتر لالیگا نیست! 56 بازی موفقیت‌آمیز او در بین تمام بازیکنان پنج لیگ برتر اروپا رتبه هشتم را دارد و او 3.35 دریبل در هر 90 دریبل انجام می‌دهد، پس از وینیسیوس جونیور در لالیگا این فصل قرار دارد.

این فصل می تواند تبدیل به چیزی خاص برای باشگاه بیلبائو شود!

برای شنیدن تحلیل‌های صوتی هفتگی در پادکست فوتبال لب، از این لینک به ما گوش کنید!

امیرحسین مرادی، فوتبال لب – در دنیای به دور از جنگ موشک‌ها، جنگی به نام فوتبال در جزیره بین کلوپ، آرتتا و گواردیولا رخ می‌دهد!

حالا با شکست شاگردان کلوپ و توپچی‌ها همراه آرتتا جوان، بار دیگر کورسوی امید به سراغ شاگردان گواردیولا و هواداران منچسترسیتی آمده و حال با به دست آوردن رتبه اول، سیتیزن‌ها خودشان را دوباره شانس اول قهرمانی می‌دانند!

وقتی کلوپ بنزین تمام کرد!

کلوپ حالا بعد از شکست مقابل آتالانتا در آنفیلد و از دست رفتن شانس صعود به مرحله بعدی لیگ اروپا و شاید قهرمانی در این جام، حالا با شکستی دیگر در جزیره، شاید تا حدودی یک جام دیگر را از دست می‌دهد!

یورگن کلوپ بعد از شکست در آنفیلد در کنفرانس خبری بعد بازی با کریستال پالاس در هنگامی که بسیار ناراحت و عصبی بود.
او افزود: اگر قرار است باز هم مثل نیمه اول این مسابقه بازی کنیم، چرا باید ‏برنده لیگ بشویم؟
حس خیلی مزخرفی دارم و زمان می‌برد تا آن را هضم کنم!

همچنین شاگردان مایکل آرتتا بعد از یک بازی دشوار در ورزشگاه امارات مقابل بایرن مونیخ و تساوی مقابل این تیم، پنج روز بعد باز هم در خانه جدال حساس و سرنوشت‌سازی مقابل آستون‌ویلا برگذار کرد.

با شکست مقابل این تیم، صدر جدول لیگ جزیره را در این مقطع حساس در این لیگ را دو دستی تقدیم منچسترسیتی کرد!

آرتتا بعد از بازی در کنفرانس خبری گفت :شاید ما به اندازه کافی خوب نیستیم که جام را ببریم و قهرمان لیگ برتر شویم. ما تیم بزرگ و متحدی هستیم. باخت و توقف در فوتبال عادی است. ما تا پایان فصل، تمام تلاش خود را انجام می‌دهیم تا به موفقیت دسترسی پیدا کنیم.

حالا با این وضعیت باید دید که در هفته‌های باقی مانده فوتبال اروپا چه سرنوشتی در انتظار این دو تیم ریشه‌دار انگلیسی است؟

برای شنیدن تحلیل‌های صوتی هفتگی در پادکست فوتبال لب، از این لینک به ما گوش کنید!