نیما حیدری مقدم، فوتبال لب- پس از هدایت بایر لورکوزن به کسب دوگانه تاریخی بدون شکست در فصل گذشته، که شامل اولین قهرمانی بوندسلیگا در تاریخ باشگاه و پایان سلطه 11 ساله بایرن مونیخ بود، تنها مسئله زمان بود که ژابی آلونسو به شدت با بزرگان اروپا مرتبط شود.
با توجه به انتظارات مبنی بر ترک رئال مادرید توسط کارلو آنجلوتی در پایان فصل، یا حتی زودتر بسته به نتایج، به نظر می رسد آلونسو آماده برداشتن گام بعدی بزرگ در حرفه مربیگری خود است.
آیو آکینوولره به همراه گیلرمو رای، نویسنده رئال مادرید، و توماس هیل لوپز-منچرو به بحث درباره این موضوع پرداختند که آیا الان زمان مناسب برای بازگشت این مربی 43 ساله به مادرید است و آیا او آمادگی تحمل فشارهای مربیگری یکی از بزرگترین باشگاه های جهان را دارد.
شرایط و سابقه ژابی آلونسو
آیو آکینوولره معتقد است ژابی آلونسو پس از فصل تاریخی خود با بایرلورکوزن و قهرمانی در بوندسلیگا، در این فصل نیز عملکرد قابل قبولی داشته. خوب یا عالی نه! صرفا قابل قبول. از نگاه او و بسیاری دیگر از کارشناسان ژابی می‌خواهد خود را در صحنه بزرگتری محک بزند و در مقابل فلورنتینو پرز به عنوان یک فرد بسیار کمالگرا و پرتوقع حضور دارد.
در مقابل توماس هیل معتقد تصمیم بر اینکه آیا واقعا زمان مناسبی برای حضور ژابی آلونسو در باشگاه سفید پوش مادریدی است یا خیر، بسیار سخت است؛ اما این نظر فقط مربوط به سرمربی جوان اسپانیایی نیست و به تمامی سرمربیان مارکت قابل تعمیم است، چرا که کار در رئال شرایط و فشار های منحصر به فردی دارد.
هیل بر این باور است که ژابی که با انتخاب مسیری هوشمندانه مدت زیادی را در سوسیداد و لورکوزن برای یادگیری گذرانده و با رد کردن پیشنهاداتی همچون لیورپول و بایرن مونیخ نشان داده که منتظر رئال مادرید است. با توجه به تجربه و دستاورد های او، هم اکنون می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای رئال مادرید باشد.
زمینه های مربیگری در رئال مادرید
ژابی آلونسو ورودی مشابه زیدان افسانه‌ای به رئال خواهد داشت، یک ورود کاریزماتیک و احتمالا شروع با نتایج فوق‌العاده. او هم‌اکنون نسبت به زمانی که زیدان سرمربی رئال مادرید شد تجربه بیشتری دارد و در تیمی مانند لورکوزن موفق به کسب قهرمانی شده است. با این حال تمامی این نظرات فقط با پا گذاشتن ژابی آلونسو به برنابئو، این بار در قامت سرمربی، ممکن خواهد بود.
از نگاه هیل، ژابی آلونسو توانایی منحصر به فردی در مدیریت و کنترل فشارها دارد. پس از اثبات این موضوع در دوران بازی خود، با خیالی آسوده و بر اساس توانایی‌های منحصر به فرداش به مربیگری می‌پردازد. بازیکنان در سراسر جهان برای شخص ژابی آلونسو احترام خاصی قائل‌اند. جدای از این مسائل او با یک شخصیت کاریزماتیک به عنوان سرمربی و یک افسانه فوتبال، ارتباط خوبی با بازیکنان می‌گیرد. ارتباطی که باعث میشود آنها در زمین برای سرمربی خود جان دهند. از نگاه هیل سابقه فوتبالی او با قرار گرفتن در کنار شخصیتش، به او شخصیتی برنده می‌دهد. این مسئله برای جا انداختن فلسفه فوتبالی آلونسو و کسب موفقیت کافی‌ست.
آکینوولره ضمن تایید سخنان توماس هیل، افزود کاریزما و ابهت ژابی آلونسو محدود به دوران مربیگری او نیست و مربی اسپانیایی این مسئله را در دوران بازی خود نیز به نمایش گذاشت. با این حال کنترل و مدیریت رختکن پر از ستاره رئال بسیار با لورکوزن متفاوت است. او معتقد است با توجه به احتمال ثبت فصلی بدون جام، ممکن است ژابی آلونسو چالش‌های زیادی در مقابل خود ببییند.
ژابی آلونسو، بازیکن و مربی
گیلرمو معتقد است تجربه حضور در رئال مادرید و آشنایی با فضای باشگاه قطعا به ژابی کمک خواهد کرد. علاوه بر این تجربه کار در آکادمی سوسیداد بیان‌گر ارتباط خوب او با آکادمی است. اما همچنان تجربه کار در مادرید چیزی متفاوت از کار در لورکوزن، حتی با کسب قهرمانی، خواهد بود.
گیلرمو افزود:
یادم می‌آید سال گذشته با یکی از منابع ارشد رئال مادرید در مورد آینده ژابی آلونسو صحبت می‌کردم. او جمله مهمی به من گفت: “ما می‌فهمیم که ژابی یک سال دیگر در لورکوزن می‌ماند، چون در آنجا چیزی برای از دست دادن ندارد و هر کاری بکند برای باشگاه مثبت است.”
او معتقد است کسب قهرمانی با لورکوزن نکته مهمی بود. در مادرید به غیر از قهرمانی و کسب عناوین، تقریباً هیچ چیز دیگری “مثبت” محسوب نمی‌شود. در سایر باشگاه‌ها، پیشرفت و رشد تیم باعث رضایت میشود، اما اینجا حتی اگر هواداران یا مدیران از سبک بازی انتقاد کنند، در نهایت تنها چیزی که می‌خواهند پیروزی و جام است. ژابی باید با این واقعیت کنار بیاید، در حالی که همزمان تغییرات زیادی در تیم رخ می‌دهد.
اگر رئال مادرید مجبور شود برای جذب او مبلغی پرداخت کند، فشار حتی بیشتر هم خواهد شد. با وجود بحث‌ها درباره قرارداد مبتنی بر اعتماد، گزارش‌هایی از آلمان حاکی از وجود بند خرید در قرارداد او با بایر لورکوزن است. اگر رئال مجبور شود برای یک مربی مانند بازیکنان پول پرداخت کند، انتظارات به شدت افزایش می‌یابد و مردم خواهند گفت: “اگر اینطور برای یک مربی هزینه می‌کنیم، پس باید نتیجه فوری بگیرد.”
امیر محمد کلانتری، فوتبال‌لب – پیچ نهایی و تعیین کننده در جذابترین رقابت صعود از لیگ یک؟ یا فقط مقدمه ای برای نمایشی تماشایی تر در دو هفته پایانی فصل؟ فقط زمان پاسخ این پرسش را خواهد داد، اما شک چندانی نیست که اکنون وایکام در رقابت برای کسب جایگاه نایب قهرمانی، پشت سر برمینگهام که قبلا صعود را قطعی کرد، دست بالا را دارد. آن هم پس از اینکه تیم مایک دادز از مهره ای کاملا غیرمنتظره کمک گرفت.
توقف غیرمنتظره رکسهم مقابل بریستول!
تایلر مور در 10 سال حضورش بعنوان بازیکن حرفه ای و بیش از 275 بازی رسمی، فقط دو بار گلزنی کرد. اما مدافع بریستول با کرنر متیو بوچر در نیمه اول، گلزنی کرد. این اولین گل او از اول ژانویه 2019 محسوب میشد. این گل رکسهم را از مسیر صعود به دسته چمپیونشیپ منحرف کرد.
متی جیمز با گل تساوی بخش خود امید را برای تیم فیل پارکینسون زنده نگه داشت. با همه این اتفاقات، آنها جایگاه دوم را به واسطه پیروزی 2-0 وایکام در برابر بولتون از دست دادند. اکنون تنها یک امتیاز بین رکسهم و وایکام فاصله است و تفاضل گل وایکام نیز پنج گل بیشتر است.
رکسهم و وایکام تنها نیستند
چارلتون نیز به کورس جذاب رقابت صعود پیوست. این تیم با پنج امتیاز فاصله و تنها 9 امتیاز باقیمانده، هنوز امیدواری‌های خود را حفظ کرده، چراکه باید در بازی ذهای باقیمانده هم با وایکام و هم با رکسهم روبرو شود.
فیل پارکینسون گفت: «ما هنوز در موقعیت خوبی قرار داریم. سه بازی باقی است و احتمالاً پیچ زیادی در راه خواهد بود. نمی‌توانید هیچ تیمی را حذف شده تلقی کنید. چارلتون روز دوشنبه مقابل وایکام قرار می‌گیرد و هر دو نمی‌توانند برنده شوند. مطمئناً همه چیز می‌تواند دوباره تغییر کند. هنوز پایان راه نیست. ما در رقابت هستیم و شانس بزرگی داریم.»
پیش از آغاز بازی، همه چیز در دنیای رکسهم آرام به نظر می‌رسید. اگرچه باران بیامان در شمال ولز می‌بارید، اما اریک الن، رئیس خانواده نیویورکی که پاییز گذشته سهم کوچکی از باشگاه را خریداری کرد، با پیوستن به گروه محلی دکلان سوانز روی صحنه و اجرای ترانه ای با مضمون «همیشه در رکسهم آفتابی است»، حال وهوای خوشبینانه حاکم را تشدید کرد.
راب مک‌الهنی، دیگر مالک باشگاه نیز برای اولین بار پس از پیروزی آغاز فصل مقابل وایکام در آگوست، در ورزشگاه استوک کای راس حاضر شد. از سوی دیگر، حضور بریستول که با سابقه بسیار ضعیف در بازی‌های خارج از خانه و در خطر سقوط به میدان آمد، همه شرایط را برای مقدمات یک جشن صعود فراهم می‌کرد… اما فوتبال همیشه مطابق پیش‌بینی‌ها پیش نمی‌رود.
راب مک الهنی، مالک مشترک رکسهم
در بازی مقابل بریستول چه گذشت؟
با وجود تفسیرهای زیاد، این تیلور مور بود که با گلزنی میهمان را پیش انداخت و رکسهم به سرعت از مسیر خود منحرف شد.
تیم فیل پارکینسون با 65 درصد تصاحب توپ در 90 دقیقه، مالکیت بازی را در دست داشت، اما بخش عمده بازی آنها در مقابل خط دفاعی منظم بریستول خلاصه میشد. اینیگو کالدرون، سرمربی تیم میهمان، با تشکیل مثلث هجومی متشکل از سوتیریو و اودونکر در دو طرف شاو، به خوبی مقابل سه مدافع رکسهم ایستادگی کرد. نتیجه این شد که رکسهم زمان زیادی را صرف جابجایی عرضی توپ کرد و در نهایت با پاس‌های شتاب‌زده و بی‌هدف به دنبال شکستن خط دفاعی حریف بود.
متی جیمز پس از گل تساوی بخشش اعتراف کرد: «به خونسردی بیشتری نیاز داشتیم. فراز و نشیب‌های دیگری در راه است. شاید اوضاع دوباره روز دوشنبه تغییر کند. پس از آن هنوز دو بازی باقی می‌ماند. قبلاً در صعودهایی حضور داشته ام که تا آخرین ضربه بازی (مثل بازی لسترسیتی مقابل ناتینگهام فارست در سال 2013 که گل آنتونی ناکارت در وقت اضافه، سهمیه پلی آف چمپیونشیپ را تضمین کرد) ادامه پیدا کرد. این هفته برخی درباره زمانبندی خاصی برای صعود حرف می‌زدند، اما فوتبال بازی سختی است و همیشه طبق خواسته شما پیش نمی‌رود. ما هنوز در موقعیت خوبی هستیم و باید از این چالش استقبال کنیم.»
جنگ داغ بر سر نایب قهرمانی و صعود مستقیم!
جمعه گذشته، هجدهمین باری بود که تیم حاضر در رده دوم لیگ یک تغییر کرد. شش تیم از جمله استوک پورت کانتی، هادرزفیلد و چارلتون در هفته‌های ابتدایی این جایگاه را تجربه کرده بودند. این همچنین سومین باری بود که وایکام، رکسهم را از جایگاه دوم کنار زد و با 91 روز حضور در این جایگاه، یک روز بیشتر از تیم ولزی پیشی گرفت.
لیگ یک: مدت زمان تصاحب رده دوم
آیا نوزدهمین و حتی بیستمین تغییر مالکیت رده دوم پیش از پایان فصل در ۳ می محتمل است؟
از نظر تئوری، برنامه وایکام سخت تر به نظر میرسد. دو بازی خانگی مقابل چارلتون و استوک پورت کانتی و دیدار با لیتون اورینت که امیدوار به حضور در پلی آف است. اما از طرفی، بازی‌های چارلتون برابر وایکام در آدامز پارک و سپس مقابل رکسهم در ریسکورس، تیم ناتان جونز را نیز به جمع مدعیان تبدیل میکند.
رکسهم اما امروز به مصاف بلک‌پول میرود؛ تیمی که برای حفظ شانس‌هایش در پلی آف به سه امتیاز این بازی سخت نیاز دارد. پایان فصل نیز با بازی خارج از خانه مقابل لینکلن سیتی همراه است؛ تیمی که جز غرور چیزی برای از دست دادن ندارد.
آیا این شرایط به لینکلن آزادی عمل بیشتری می‌دهد؟ یا بازیکنانشان از هم اکنون به فکر تعطیلات هستند؟
علاوه بر این، زمان بندی متفاوت بازی ها در شنبه پیش از آخرین هفته نیز عاملی تعیین کننده است. شبکه اسکای اسپورت بازی لیتون اورینت مقابل وایکام را ظهر و دیدار رکسهم و چارلتون را در ساعت 17:30 به وقت محلی پخش خواهد کرد.
این زمان بندی دو سناریو را ممکن میسازد: یا وایکام پیش از شروع بازی رقبا صعود مستقیم را قطعی میکند، یا درِ امید برای رکسهم و چارلتون باز میشود تا با پیروزی، فصل را به آخرین هفته پرالتهاب گره بزنند.
رقابت بر سر جایگاه دوم
رقابت آنقدر نزدیک است که حتی سوپر کامپیوتر اپتا هم جواب قطعی ندارد. این سیستم تمام فصل را با 10،000 شبیه سازی از نتایج ممکن اجرا کرده است. دو هفته پیش، پیشبینی اپتا حاکی از تفاوت دو امتیازی رکسهم نسبت به وایکام بود، اما این فاصله آخر هفته گذشته به نصف کاهش یافت. اکنون پیش بینی جدید، وایکام را با میانگین 88.75 امتیاز در جایگاه دوم و رکسهم را با 87.13 امتیاز سوم میداند.
فیل پارکینسون از بازیکنانش خواست فقط روی خودشان تمرکز کنند: «چه صعود کنیم چه نه، میخواهم در 90 دقیقه بهتر از امروز (مقابل بریستول) بازی کنیم. اگر این ما را به هدف برساند، عالی است. اگر نه، حداقل تا آخر تلاش کرده ایم.»
محمدرضا حسینخانی، فوتبال‌لب – جمعه گذشته با تمدید قرارداد محمد صلاح برای دو فصل دیگر در لیورپول، حالا وقت آن است که آمار باورنکردنی او در آنفیلد را مرور کنیم! دو سال دیگر هم چشم جهان به «پادشاه مصری» خواهد بود که بر اریکه قدرت تکیه زده است.
صلاح که چهار ماه پیش از احتمال جدایی سخن می‌گفت، حالا با قاطعیت در لیورپول می‌ماند! لیورپول صبح جمعه رسماً اعلام کرد: محمد صلاح دو سال دیگر در آنفیلد می‌ماند! خبری شادی‌بخش برای هواداران و کابوسی جدید برای دفاع‌های لیگ برتر.
صلاح تقریباً همه چیز را با لیورپول فتح کرده است؛ یک عنوان لیگ برتر (که به زودی احتمالاً دومین قهرمانی هم اضافه خواهد شد)، یک لیگ قهرمانان اروپا، جام حذفی انگلیس، دو جام اتحادیه، سوپرکاپ خواهیم کرد. امیدوارم در آینده شاهد کسب افتخارات بیشتری باشیم.
اسلات خوشحال از ماندن صلاح
سرمربی لیورپول با چهره‌ای بشاش در کنفرانس خبری ظاهر شد:
قطعاً خوشحالم! صلاح سال‌هاست ارزش بی‌همتایش را برای تیم ثابت کرده. مثل همه هواداران، من هم از ماندن او دو سال دیگر خوشحالیم و امیدواریم یکشنبه هم مثل کل فصل، اهمیتش را نشان دهد!
کابوس خروج سه ستاره لیورپول با پایان قراردادها به نصف کاهش یافت؛ دست کم فصل آینده «پادشاه مصری» در آنفیلد خواهد درخشید! اگرچه تأثیرات او تاکنون حیرت‌انگیز بوده، اما این فرصت دو ساله‌ی اضافی برای درهم کوبیدن خطوط دفاعی لیگ برتر، بی‌شک بر عظمت یادگار او خواهد افزود.
یادتان می‌آید؟ وقتی لیورپول در ۲۰۱۷ صلاح را از چلسی گرفت، بسیاری شک داشتند! عملکرد او در استمفورد بریج با تنها ۴ گل در ۲۷ بازی اصلاً قابل توجه نبود، اما چه تحول شگفت‌انگیزی!
از فیورنتینا تا لیورپول
با این حال، او در دوران قرضی کوتاهش در فیورنتینا (سری آ) درخشید. سپس با انتقال به رم (ابتدا قرضی و بعد دائمی)، به یکی از مهیج‌ترین وینگرهای فوتبال اروپا تبدیل شد. لیورپول که پیش از پیوستن او به چلسی تلاش کرده بود او را جذب کند، سه سال بعد finalmente به هدفش رسید – در زمان‌بندی‌ای که بی‌شک عالی بود. صلاح از همان ابتدا تأثیرگذار بود و در اولین فصل بازگشت به انگلیس با 44 گل در 52 بازی همه را شوکه کرد؛ روندی که تا امروز ادامه دارد.
صلاح از زمان پیوستن به لیورپول در سال ۲۰۱۷ تاکنون، در تمام رقابتها ۳۹۴ بازی انجام داده که ۳۶۰ مورد آن به عنوان بازیکن اصلی بوده است. او با ۲۴۳ گل و ۱۱۰ پاس گل، به طور میانگین هر ۹۰ دقیقه یک بار تاثیر مستقیم روی گل داشته است – آماری خیره‌کننده برای چنین حجمی از بازی‌ها.
از ۲۴۳ گل او برای لیورپول، آمار به این ترتیب است:
– ۱۸۲ گل در لیگ برتر انگلیس
– ۴۵ گل در لیگ قهرمانان اروپا
– ۵ گل در لیگ اروپا
– ۶ گل در جام حذفی انگلیس (FA Cup)
– ۴ گل در جام اتحادیه (EFL Cup)
– ۱ گل در جام خیریه (Community Shield)
صلاح به سوی افسانه‌شدن
صلاح همچنین سه بار عنوان آقای گلی لیگ برتر را به دست آورد. به احتمال زیاد این فصل چهارمین عنوان را نیز کسب خواهد کرد. او در فصل ۲۵-۲۰۲۴ با ۲۷ گل زده در لیگ، حداقل ۶ گل از رقبایش پیش است و نزدیکترین رقیبش، ارلینگ هالند، اکنون به دلیل مصدومیت مچ پا از میادین دور است.
دو گل آخر او هر دو از روی نقطه پنالتی در پیروزی ۳-۱ مقابل ساوتهمپتون باعث شد صلاح از گوردون هاجسون سبقت بگیرد و به تنهایی در رده سوم جدول بهترین گلزنان تاریخ لیورپول قرار گیرد. او اکنون تنها از راجر هانت (۲۸۵ گل) و ایان راش (۳۴۶ گل) عقب است.
با امضای این قرارداد جدید، صلاح فرصت عالی‌ای به خود داده تا از راجر هانت پیشی بگیرد (فقط به ۴۳ گل دیگر نیاز دارد). هرچند سبقت گرفتن از ایان راش در صدر جدول همچنان چالشی بزرگ خواهد بود، اما چه بسا در آینده قرارداد دیگری هم تمدید شود!
با این حال، او هم‌اکنون بهترین میانگین گل به ازای هر دقیقه را در بین بازیکنان لیورپولی با حداقل ۱۰٫۰۰۰ دقیقه بازی دارد. میانگین صلاح (یک گل هر ۱۳۲ دقیقه) از اسطوره‌های سرخ‌ها مانند فرناندو تورس (۱۳۵ دقیقه)، لوئیز سوارز (۱۳۸ دقیقه)، مایکل اوون (۱۴۸ دقیقه) و رابی فاولر (۱۵۴ دقیقه) بهتر است.
مزیت اصلی او نه فقط توانایی گلزنی، بلکه قابلیت اطمینانش بوده است هم از نظر حضور مستمر و هم کیفیت به ثمر رساندن شانس‌ها. صلاح هیچ‌گاه کمتر از ۴۴ بازی در یک فصل برای لیورپول انجام نداده و کمترین آمار گلزنی او هم عددی قابل احترام (۲۳ گل) بوده که در فصل ۲۰-۲۰۱۹ و زمانی که لیورپول قهرمان لیگ برتر شد، به ثبت رسید.
عملکرد خوب و مستمر صلاح
صلاح در پنج فصل از هفت فصل اول حضورش در آنفیلد بیش از ۵۰ بازی انجام داد و در صورت حضور در حداقل شش بازی از هفت بازی باقیمانده این فصل (در حال حاضر ۴۵ بازی)، این رقم به شش فصل از هشت فصل ارتقا خواهد یافت. به طور مشابه، این فصل هم اکنون پنجمین فصل او با حداقل ۳۰ گل زده است (در حال حاضر ۳۲ گل).
و این واقعیت که صلاح یک تهدید دوگانه در خط حمله است؛ هم تکمیل‌کننده‌ای فوق‌العاده و هم خالق شانس‌هایی ناب. این فصل از نظر خلاقیت، بهترین فصل او در لیورپول محسوب میشود. با ۲۳ پاس گل در تمام رقابتها، حداقل ۷ پاس گل بیشتر از فصل‌های قبل و رکوردی که او را در صدر بازیکنان ۵ لیگ برتر اروپا قرار داد، حتی بالاتر از رافینیا از بارسلونا با ۲۰ پاس گل.
جالب اینجاست که او در شش فصل از هشت فصل حضورش در لیورپول، حداقل ۱۰ پاس گل در لیگ برتر ثبت کرده است.
مصمم برای رکوردهای فردی!
این ستاره ۳۲ ساله مصمم است تا تمام رکوردهای ممکن را در این فصل به تسخیر درآورد:
تنها ۲ تأثیر گل (گل+پاس گل) با رکورد تاریخی لیگ برتر در یک فصل فاصله دارد.
با ۳ پاس گل دیگر، رکورد مشترک تیری آنری و کوین دی بروین را می‌شکند.
با ۱۰ گل دیگر، رکورد ارلینگ هالند برای بیشترین گل در یک فصل را جابجا میکند.
آمار صلاح در لیگ برتر به ویژه بینظیر بوده است. از زمان بازگشتش در سال ۲۰۱۷، هیچ بازیکنی در لیگ برتر انگلیس آمار بهتری در این زمینه‌ها نداشته است:
۱۸۲ گل (بیشترین)
۲۶۸ تأثیر مستقیم در گل (گل + پاس گل)
۷۷ پاس گل در بازی باز
۴۸۱ شانس سازی در بازی باز
۱,۰۲۵ شوت
۲,۴۸۹ لمس توپ در محوطه حریف
موفق در تمامی رقابتها
تنها در این فصل، او به رکورد بیشترین مشارکت در گل‌های تاریخ رقابت‌های لیگ برتر در یک فصل ۳۸ بازی‌ای رسید (۴۵ گل/پاس گل). در واقع، او در فصل ۲۵-۲۰۲۴ به طور میانگین در هر ۹۰ دقیقه ۱.۴۴ بار در گل‌ها مشارکت داشت که این بالاترین میزان برای هر بازیکن در یک فصل از تاریخ لیگ برتر است (با حداقل ۱۰۰۰ دقیقه بازی).
این بازیکن سابق چلسی با ۱۸۴ گل، به طور مشترک با سرخیو آگوئرو در رده پنجم جدول تمام‌ادوار بهترین گلزنان لیگ برتر انگلیس قرار دارد. او تنها ۳ گل کمتر از اندرو کول (۱۸۷ گل) در رده چهارم دارد و در آستانه تبدیل شدن به چهارمین بازیکن تاریخ لیگ برتر است که به مرز ۲۰۰ گل میرسد. با توجه به زمان زیادی که پیش رو دارد، به نظر میرسد به این رکورد دست خواهد یافت.
حتی پایین‌ترین آمار صلاح هم گواهی بر فوق‌العاده بودن او در لیگ برتر است. به عنوان مثال، کمترین تعداد گلی که او برای لیورپول در یک فصل به ثمر رساند، ۱۸ گل (در فصل ۲۴-۲۰۲۳) است. رقمی که از سال ۲۰۱۷ تاکنون تنها ۱۵ بازیکن غیر از خودش توانستند از آن پیشی بگیرند.
تاریخ‌سازی یک مصری
او با ۲۷۱ مشارکت گل (گل زده + پاس گل) در رده پنجم جدول تاریخی لیگ برتر قرار دارد، اما نکته قابل توجه این است که حداقل ۱۴۶ بازی کمتر از چهار بازیکن بالاتر از خود در این جدول انجام داد. فقط با ۱ مشارکت گل دیگر (گل یا پاس) از رایان گیگز (۲۷۱) پیشی خواهد گرفت و با ۹ مشارکت دیگر هم فرانک لمپارد (۲۷۹) را پشت سر خواهد گذاشت.
مگر در صورت مصدومیت یا محرومیت، صلاح تا پایان این فصل به ۴۰۰ بازی برای لیورپول خواهد رسید. همچنین در شش بازی باقیمانده و دو فصل پس از آن، فرصت کافی دارد تا بر بسیاری از آمار و رکوردهای دیگر خود بیفزاید.
آمار گل‌های او به تفکیک:
۱۹۹ گل با پای چپ قدرتمندش
۳۵ گل با پای راست
۹ گل با سر
نحوه به ثمر رساندن گل‌ها:
۲۲۹ گل از داخل محوطه جریمه
۱۴ گل از خارج محوطه جریمه
۴۴ گل از روی نقطه پنالتی
تأثیر گل‌ها در بازی‌ها:
۶۴ گل اولین گل بازی (گل آغازگر)
۶۸ گل پیروزی‌بخش
محل به ثمر رساندن گل‌ها:
۱۳۲ گل در آنفیلد
۱۰۸ گل در بازی‌های خارج از خانه
۲ گل در زمین‌های بیطرف
۱ گل در بازی‌ای که به عنوان “خانگی” طبقه‌بندی شد، اما به دلیل همه‌گیری کووید-۱۹ در فصل ۲۰-۲۰۱۹ در بوداپست (در برابر آر‌بی لایپزیگ در لیگ قهرمانان اروپا) برگزار شد.
رقیب دوست‌داشتنی صلاح
به طرز جالبی، تیمی که صلاح بیشترین گل‌ها را با پیراهن لیورپول به ثمر رساند، منچستریونایتد است. او ۱۶ گل در برابر این رقیب دیرینه مرسی‌سایدی به ثمر رساند که ۳ گل بیشتر از هر تیم دیگری است. آمار گلزنی او در برابر سایر رقبا به این شرح است:
منچسترسیتی ۱۳ گل
تاتنهام هاتسپر ۱۳ گل
وستهم ۱۳ گل
اما مسلماً صلاح اولین کسی است که تأکید میکند موفقیت‌های درخشانش در لیورپول فقط بازتاب کیفیت فردی او نیست. او در این مسیر کمک‌های زیادی دریافت کرده است؛ برای مثال، بابی فیرمینو با پاس گل ۲۱ گل او را مهیا کرده که بیشتر از هر هم‌تیمی دیگری است. از سوی دیگر، سادیو مانه، دیگر عضو سه‌گانه هجومی معروف لیورپول در دوران یورگن کلوپ، بیشترین بهره را از پاس‌های گل صلاح برد. ۱۷ گل این مهاجم سنگالی در لیورپول با پاس صلاح به ثمر رسید.
صلاح همچنان دست نیافتنی
اگرچه لیورپول هنوز از حذف در لیگ قهرمانان اروپا توسط پاری‌سن‌ژرمن و باخت در فینال جام اتحادیه به نیوکاسل یونایتد دلگیر است، اما با ۶ بازی باقیمانده، ۱۳ امتیاز بالاتر از بقیه در صدر جدول لیگ برتر قرار دارد. بنابراین به احتمال زیاد اولین فصل حضور “اسلات” با یک جشن بزرگ به پایان خواهد رسید.
هواداران لیورپول را می‌توان بابت باز کردن زودهنگام شامپاین‌ها پس از شنیدن خبر تمدید قرارداد صلاح بخشید، و هواداران کاپ می‌توانند منتظر فرصت‌های بیشتری برای خواندن سرودهای ستایش‌آمیز خود برای “پادشاه مصری” باشند.
اما برای بقیه لیگ برتر، اگر بخواهیم به نقل از فیلسوف بزرگ ناتوریوس بی.آی.جی (Notorious B.I.G) جمله‌ای را بازنویسی کنیم، به نظر میرسد که “مو صلاح بیشتر، یعنی مشکلات بیشتر” در راه خواهد بود.
ایلیا بهزاد اول، فوتبال لب– بی‌شک روز 15 آوریل 1989، در تقویم تاریخ فوتبال به عنوان یکی از روزهای تاریک و تاثیرگذار شناخته میشود. هیلزبورو، فاجعه‌ای که در نیمه‌نهایی جام حذفی فصل 88/89 انگلستان رخ داد. این نه تاریخ باشگاه لیورپول و تشکیلات هواداری این تیم، بلکه به طور کلی فوتبال بریتانیا را تحت تأثیر قرار داد. شاید باید شکل‌گیری لیگ برتر انگلیس به شیوه مدرن را از پیامدهای یکی از تلخ‌ترین روزهای تاریخ فوتبال بدانیم.
ارزیابی یک فاجعه
36 سال قبل در چنین روزی، ورزشگاه اختصاصی تیم شفیلد ونزدی، هیلزبورو، میزبان دیدار نیمه‌نهایی جام حذفی بین تیم‌های ناتینگهام فارست و لیورپول بود. ازدحام جمعیت در جایگاه لیورپول، مرگ 97 هوادار عاشق قرمزهای مرسی‌ساید را رقم زد. با وجود گذشت بیش از سه دهه از این تراژدی، هنوز زخم این حادثه برای هواداران لیورپول تازه است. شاید یکی از دلایل آن، سه دهه مبارزه بازماندگان این فاجعه و خانواده قربانیان برای پاسداشت حقیقت باشد. حقیقتی که از ابتدا، به عمد، اشتباه نمایان شد. در نهایت اما، پس از سال‌ها تلاش و ممارست، برای همگان شفاف شد. پرونده فاجعه هیلزبورو، همچنان طولانی‌ترین پرونده قضایی در تاریخ بریتانیا محسوب میشود. در سال‌روز این فاجعه، به بازخوانی اتفاقات تلخ در ورزشگاه هیلزبورو و پیامدهای قضایی آن می‌پردازیم.
شاید هر انسانی می‌توانست به راحتی این موضوع را تشخیص دهد که ورزشگاه هیلزبورو، امکان میزبانی مصاف دو تیم پرهوادار و بزرگ فوتبال بریتانیا را ندارد. نرده‌های قدیمی و کوچک بخش ورودی جایگاه هواداران لیورپول در هیلزبورو، از همان لحظات پیش از آغاز بازی موجب ازدحام شدید در جایگاه هواداران شد. با ورود تعداد بیشتری از هواداران، این ازدحام شدت گرفت.
چه اتفاقی در هیلزبورو رخ داد؟
پلیس که متوجه ازدحام شدید هواداران شد، تصمیم گرفت در اقدامی عجیب، جایگاه مخصوص برای خروج هواداران را برای ورود هواداران باز کند. این موضوع، تنش و ازدحام در جایگاه هواداران لیورپول را افزایش داد. به طور معمول، ماموران پلیس در هر ورزشگاه، پس از پُر شدن یک جایگاه، در ورودی آن را می‌بندند. با این کار، هواداران به قسمت‌های دیگر ورزشگاه هدایت میشوند. اما در روز نحس هیلزبورو، هیچ خبری از مأموران پلیس در ورودی جایگاه هواداران لیورپول نبود.
در مسابقه‌ای که تنها 5 دقیقه به طول انجامید، هواداران لیورپول برای تماشای صعود تیمشان به فینال جام حذفی، بی‌پروا به جایگاه خود هجوم بردند. اما نمی‌دانستند که برخی دیگر از هواداران نزدیک به فنس، زیر پای آنها در حال له شدن هستند. افسر پلیسی به نام اندرو ادیسون، که به درون تونل برای بیرون کشیدن مردم رفت، گفت: “همه از ترس شلوارشان را خیس کرده بودند. همه جا بوی تهوع به مشام می‌رسید. دو کپه از اجساد در ردیف جلو بودند. دستی از میان جنازه‌ها بیرون زده بود. بعد از پاکسازی، معلوم شد متعلق به یک کودک است.”
دیوید لکی، یکی از کسانی است که در بالکن شماره 3 گیر افتاد. او به یاد دارد که شخصی به نام توماس هوارد، 39 ساله، کارگر کارخانه مواد شیمیایی و پدر سه فرزند در کنارش بود. اطراف او در اثر ازدحام جمعیت فشرده شد. او فریاد می‌زد: “پسرم پسرم!” ولی متاسفانه هم او و هم تامی، پسر 14 ساله‌اش، در اثر فشار جمعیت زیر دست و پا ماندند.
چه عوامل خارجی‌ای در هیلزبورو دخیل بود؟
هنوز چهار سال از فاجعه ورزشگاه هیسل در جدال بین لیورپول و یوونتوس نگذشته بود. فاجعه‌ای که منجر به مرگ 39 هوادار یوونتوس در فینال جام باشگاه‌های اروپا شد. این اتفاق، محرومیت 5 ساله باشگاه‌های انگلیسی از مسابقات اروپایی را به دنبال داشت. تصاویر هولناک از ورزشگاه هیلزبورو، باعث شد تا نیروهای پلیس، مسئولان برگزاری بازی و حتی رسانه‌ها از تقصیرات خود شانه خالی کنند.
پلیس منطقه یورکشایر جنوبی، مسئولیت برقراری نظم و امنیت هواداران در این مسابقه را برعهده داشت. آنها برای سال‌ها، با دروغ‌هایی عجیب و باورنکردنی سعی کردند تا هولیگانیسم را تنها عامل این فاجعه بزرگ معرفی کنند. همچنان، پس از 36 سال، ملامت قربانیان از سوی پلیس یورکشایر، تیترهای روزنامه سان علیه لیورپول (که منجر به تحریم این روزنامه از سوی باشگاه لیورپول و مردم مرسی‌ساید شد) و مطالب نادرست در رسانه‌ها، ترامای جمعی بازماندگان این حادثه محسوب میشود. شعارهای هواداران رقیب در تمسخر ماجرای هیلزبورو با استناد به این مطالب، یکی از شوکه‌کننده‌ترین اتفاقات این سال‌های فوتبال انگلیس بوده است.
سیستم قضایی انگلیس، از جمله برخی قاضیان رده بالا، برای سال‌های متوالی سعی کردند جای متهم و قربانی را در این پرونده تغییر دهند. روشی که از همان ابتدا پلیس یورکشایر در پیش گرفت. همین اصرار سیستم قضایی به اثبات حقیقت وارونه پلیس، طولانی‌ترین پرونده قضایی بریتانیا را رقم زد.
دادخواهی، دفاع، مجازات!
ناتوانی سیستم قضایی بریتانیا در کشف حقیقت، خانواده قربانیان را مجبور کرد تا برای 27 سال، اعتراضات و دادخواهی مرگ عزیزان خود داشته باشند.
تشخیص پلیس و سیستم حقوقی انگلیس برای تصادفی اعلام کردن مرگ این افراد در سال 1991. سرانجام پس از 27 سال و در سال 2016، با استناد به بیش از 400 هزار صفحه سند از 80 سازمان، این رای وتو شد. در پایان یک پرونده طولانی، تلخ و جنجالی، دادگاه اعلام کرد 96 هوادار لیورپول در این حادثه به دلیل کوتاهی مسئولین کشته شدند. در سال 2021، اندرو دواین که در زمان حادثه 22 سال سن بیشتر نداشت، به دلیل صدمات مغزی ناشی از این اتفاق درگذشت. تعداد قربانیان این حادثه به 97 نفر افزایش پیدا کرد.
اما نکته تلخ اینجاست: با وجود اثبات کشته شدن این 97 قربانی عاشق فوتبال که بین 10 تا 67 سال سن داشتند، هیچ فردی به طور جدی محاکمه نشد. دیوید داکنفیلد، رئیس پلیس یورکشایر جنوبی و مسئول برقراری امنیت این مسابقه، در سال 2016 طی هفت روز دادگاه، از شاهد به متهم تبدیل شد. او به اتهام قتل عمد، محاکمه گشت. اما سه سال بعد، در دادگاهی مجدد تبرئه شد تا خانواده‌های قربانیان، بار دیگر طلب دادخواهی کنند. موضوع جایی عجیب میشود که بیشتر درباره دروغ‌های پلیس یورکشایر درباره این فاجعه بدانیم.
مورد عجیب پلیس‌ها در هیلزبورو!
داکنفیلد در اظهارات خود به اتحادیه فوتبال انگلیس، دستورات خود راجع به باز کردن گیت خروجی را کتمان کرده بود. اما بعدها در دادگاه مشخص شد که شخص وی، دستور باز کردن گیت مخصوص خروج هواداران را صادر کرده است. داکنفیلد، پلیس یورکشایر را متقاعد کرد تا با داستانی جعلی منکر هرگونه قصور و کوتاهی پلیس شوند. او در عوض گناه را به گردن طرفداران انداخت.
تلاش پلیس برای مقصر اعلام کردن مردم بی‌گناه و خانواده‌های آنها، که سال‌ها در دادگاه برای اثبات بی‌گناهی می‌جنگیدند، تماشایی بود.
وکیل مدافع داکنفیلد، جان بگز، هواداران را به رفتارهای خشن و عدم توجه به اخطار پلیس متهم می‌کرد. او حتی نوعی فرهنگ هولیگانیسم را به آنها نسبت می‌داد. رفتار او باعث انزجار خانواده بازماندگان شد. اما بگز تنها نبود. پلیس یورکشایر جنوبی، بارها در مصاحبه‌ها، مردم را به رفتار ناهنجار، به خاطر افراط در مصرف الکل و عدم همکاری با نیروی پلیس متهم کرد.
چیزی که بعدا اثبات شد، کاملا عکس صحبت‌های آنها را نشان می‌داد. اصرار افسران پلیس یورکشایر، به مقصر دانستن مردم و خانواده‌هایشان در حادثه، چهره‌ای زشت و غیرقابل اعتماد از پلیس را برای مردم ترسیم کرد. مردم بارها در مجامع عمومی از دروغ گویی آنها حرف زدند.
داکنفیلد، کسی که هیچ نمی‌دانست!
نکته جالب اینکه سر بازرس پیتر رایت، یکی از مأموران ارشد پلیس یورکشایر جنوبی، برایان مول را اخراج کرد. او یکی از ماهرترین و کاربلدترین فرماندهان پلیس بود. برایان مول 19 روز قبل از برگزاری این مسابقه، به دلایلی نامعلوم اخراج شد. متهم ردیف اول داستان، یعنی داکنفیلد، جای مول را گرفت.
داکنفیلد بعدها اعتراف کرد که آشنایی کاملی با شرایط برگزاری امن یک مسابقه فوتبال نداشته است. او اوراق مربوط به عملیات اضطراری در زمان وقوع حادثه را مطالعه نکرده بود و حتی از زمین محل برگزاری بازی نیز بازدید نکرد. او پس از 26 سال، به این موضوع اقرار کرد که وظیفه خود را نمی‌دانست. بزرگترین پشیمانی وی، به تعویق نینداختن زمان شروع بازی بود. با این کار، نظم و آرامش در ورزشگاه برقرار میشد و حتی ازدحام هواداران نیز کمتر میشد.
اتفاقی که در فینال لیگ قهرمانان 2022 و پس از ازدحام هواداران لیورپول و رئال مادرید در پاریس رقم خورد و بازی، با تأخیر آغاز شد. هر چند که اتفاقات همین مسابقه هم برای هواداران قدیمی لیورپول، زخم کهنه فاجعه هیلزبورو را تازه کرد و حتی باعث خودکشی 2 هوادار این تیم نیز شد. داکنفیلد پذیرفت در حالیکه مردم بی‌گناه زیر دست و پا له می‌شدند، او مشغول دروغ بافی بوده است. داستان‌هایی درباره تماشاچیان بدون بلیط یا نابودی دروازه‌ها توسط هولیگان‌ها. چیزهایی که هیچ‌گاه در اذهان عمومی مورد قبول واقع نشد.
همکاری پلیس، رسانه و شیطان.
از همان لحظات ابتدایی پس از حادثه، پرونده‌سازی پلیس یورکشایر برای متهم کردن قربانیان آغاز شد. از عکاسی از قوطی‌های آبجو، تا دستور پزشکی قانونی برای تست الکل و آزمایش خون از اجساد قربانیان. حتی پلیس توانست نشریه سان را قانع کند که هواداران مست و هولیگان، با نیروهای پلیس درگیر شدند و با ادرار روی آنها، مانع از امدادرسانی به موقع شدند.
داکنفیلد و رفقا در اداره پلیس، و زمانی که برای آرامش خود به الکل پناه آوردند، ایده مست بودن هواداران به ذهن‌شان رسید و فردای آن روز، داکنفیلد دلیل استقرار در اتاق کنترل را رفتارهای غیر عادی هواداران مست اعلام کرد. و هیچ اشاره‌ا‌ی به عدم توانایی در کنترل تونل توسط خود و افسران زیردستش نکرد.
آیا جواب داد؟
سرانجام، پس از 27 سال تلاش مستمر خانواده قربانیان، رأی تاریخی قصور پلیس در این ماجرا صادر شد. یک گروه تحقیقاتی مستقل برای بررسی شواهد تشکیل شد. آنها بعد از 3 سال بررسی گسترده نشان دادند قصور پلیس در کنترل اوضاع عامل اصلی فاجعه بوده. ضمن این که در صورت حضور به موقع اورژانس و امکانات پزشکی، 41 نفر از حادثه‌دیدگان، شانس بقا داشتند.
در نهایت هیئت منصفه تجدید نظر در سال ۲۰۱۶، حکم داد که هواداران به شکل غیرقانونی به دلیل خطاهای پلیس کشته شده‌اند. اما بی‌گناه اعلام شدن متهم ردیف اول در سال 2019، باعث شد تا زخم این سانحه، همچنان برای هواداران لیورپول تازه بماند.
مارگارت آسپیینال، مسئول گروه حمایت از خانواده قربانیان هیلزبورو که پسرش جیمز را در این حادثه از دست داد میگوید: «97 نفر به شکلی غیرقانونی کشته شدند و هیچکس مسئولیتش را نپذیرفت؛ فکر می‌کنید ما چه حسی داریم؟ ما 30 سال از عمر خود را برای جنگیدن گذاشتیم وگرنه آنها از این ماجرا قسر در می‌رفتند. این بزرگترین فاجعه تاریخ است. ما پلیس، رسانه و دولت را در هر زمانی روبروی خود می‌دیدیم. ما جهنم را به چشم خود دیدیم.»
ریچی گریوز یکی از بازماندگان حادثه که در آن زمان 23 ساله بود، هنوز با آثار ناشی از این حادثه دست و پنجه نرم میکند و در زمان اولین محاکمه، او به عنوان یکی از مسئولان این فاجعه شناسایی شد. او در این رابطه گفت: «من به شدت بابت اینکه به شکل اشتباه به عنوان مقصر شناخته شدم احساس پریشانی می‌کردم. من سعی کردم مدارکی را نشان دهم و به خانواده‌های داغدار کمک کنم؛ این یک تجربه وحشتناک بود. من با آشفتگی کامل دادگاه را ترک کردم.»
لیورپول علیه انگلستان
در زمان اولین محاکمه، گریوز به دلیل لهجه لیورپولی خود توسط پلیس‌ها و وکلای دادگستری نیز مورد تمسخر قرار می‌گرفت. سال‌ها بعد، گریوز کمپینی را بین خانواده‌های قربانیان برای جلوگیری از پنهان کردن حقیقت از سوی پلیس و دادگاه تشکیل داد.
او همچنین به طور مستمر به فروشگاه واقع در ورزشگاه آنفیلد (که توسط خانواده قربانیان هیلزبورو اداره میشود) سر می‌زد. او همچنین طی سال‌ها تلاش کرده تا در مدارس مختلف راجع به این موضوع صحبت کند اما گاهی توهین‌های هواداران رقیب به دلیل هواداری او از لیورپول، وی را ناامید میکند.
در سال 2017، جیمز جونز اسقف بازنشسته اهل لیورپول، در گزارشی جالب توجه از دولت خواست تا برای وضع قانونی به نام «قانون هیلزبورو» در قوانین بریتانیا اقدام کنند. این قانون پیشنهادی، افسران پلیس و نهاد قانون در این کشور را موظف به شفافیت میکند.
اما در سال 2023 و پس از شش سال سکوت، دولت به این درخواست واکنش نشان داد و پذیرش این قانون را رد کرد. گزارش سال 2017 ، با عنوان “حفظ آرایش قدرت غیرپاسخگو” از سوی جیمز جونز (اسقف سابق لیورپول) 25 توصیه را ارائه می‌کرد که 11 مورد از آنها مستقیماً مربوط به پلیس بود.
رد شدن این درخواست از سوی دولت، بار دیگر موجی از ناامیدی را در بین خانواده قربانیان ایجاد کرد. البته در همان زمان، اعلام شد که برای جلوگیری از حوادث پس از فاجعه هیلزبورو که مدارک از بین رفته یا نابود شدند، آیین نامه جدیدی برای مدیریت سوابق و اطلاعات پلیس و همین طور دستورالعمل جدیدی برای افسران رابط خانواده تدوین خواهد شد.
تکاپوی قانون هیلزبورو.
در طول تمام این سال‌ها که کمپینهای مختلفی از سوی خانواده‌های داغدار شکل گرفت، هیچکدام از آنها نتوانست به خوبی عدالت را در این خصوص تجربه کنند. خانواده قربانیان بارها در زمان‌های مختلف، برای احقاق حق خود و دادخواهی در مکان‌های مختلف و دادگاه، دست به اعتراض و تظاهرات زدند اما تا امروز، این اقدامات منجر به تصویب قانون هیلزبورو نشده است.
برای اثبات مشکلات سیستم قضایی، همین بس که تدوین و انتشار گزارش مستقل فاجعه هیلزبورو توسط پروفسور فیل اسکراتون که از سال 1989 روی آن کار می‌کرد 23 سال طول کشید. انتشار این اسناد در سال 2012، گامی بلند برای کشف حقیقت در خصوص این فاجعه و تغییر رای دادگاه بود. البته که پیگیری مجدد اسناد و مدارک قصور پلیس نیز با مداخلات سیاسی دو وزیر وقت یعنی اندی بورنهام و ماریا ایگل در سال 2010 اتفاق افتاد.
چند هفته پس از انتشار دوباره گزارش، قاضیان رده بالا تصمیم گرفتند بار دیگر پرونده را به جریان بندازند. پیش از این، درخواست تجدیدنظر ابتدایی قربانیان مبنی بر واکاوی دوباره سانحه در سال 1993 رد شد.
مبارزه تا آخرین نفس.
فاجعه هیلزبورو، تغییری اساسی در طراحی و مدیریت ورزشگاه‌های انگلیس ایجاد کرد. فنس‌ها برای همیشه از ورزشگاهها برداشته شدند، و باشگاه‌ها ملزم شدند تا جایگاه‌های نشسته برای هواداران ایجاد کنند تا از تکرار چنین حوادث تلخی جلوگیری شود. سه سال بعد از این حادثه، باشگاه‌های انگلیسی مکلف شدند تا درآمد خود را صرف امنیت ورزشگاه‌های خود بکنند و حق پخش مسابقات خود را به طور قانونی به اسکای بفروشند تا لیگ برتر انگلیس به شکل مدرن و امروزی آن آغاز شود. این، آغازی بر ثروتمند شدن باشگاه‌های انگلیسی بر پایه حمایت هواداران خود بود و شاید اگر حادثه هیلزبورو رخ نمی‌داد، شاهد ساخت و امن‌سازی ورزشگاه‌های مدرن انگلیس نبودیم.
یک دقیقه سکوت ورزشگاه همواره پرسروصدای آنفیلد در ابتدای مسابقه این هفته لیورپول و وستهم، به خوبی ثابت میکند که زخم ماجرای تلخ هیلزبورو همچنان پس از 36 سال برای هواداران واقعی لیورپول تازه است. زخمی که زندگی 97 نفر را گرفت و سه دهه زندگی بازماندگان را تحت شعاع قرار داد. بازماندگانی که طی این 36 سال، سخت‌ترین لحظات را تجربه کردند. از متهم شدن به عامل شکل‌گیری این حادثه، تا کنار آمدن با دروغ‌های پلیس و سیستم قضایی و 23 سال تاخیر برای انتشار حقایق مرگ نزدیکان آنها. بازماندگانی که با همبستگی خود طی سه دهه اخیر در شرایط سخت و کمپینهای حمایتی خود، توانستند رای دادگاه را تغییر دهند اما همچنان، با وجود گذشت 36 سال از این ماجرا، به دنبال اجرای عدالت و تغییر در قوانین هستند.
امیر محمد کلانتری، فوتبال‌لب – شبی الهام‌بخش برای اکثر حاضران در ورزشگاه استاد-ده-لا-مینو بود. استراسبورگ با اعتماد به نفس، پس از عقب‌افتادن از لیل، حریفی که آن زمان به دنبال قرارگیری در هشت تیم برتر لیگ قهرمانان اروپا بود، بازی را برگرداند و پیروز شد. تمایلی به ترک سکوهای پرجنبوجوشی که در نیمه دوم، همزمان با بازگشت تیم به بازی، می‌لرزیدند، وجود نداشت.
مخالفت هواداران استراسبورگ با قرارگیری در سیستم مدیریت چند باشگاهی!
با ثبت یک نوار شکست ناپذیری از 9 فوریه تاکنون، صحبت‌های خوشبینانه درباره صعود به رقابت‌های اروپایی در جریان است.
مخالفت بخشی از هواداران با قرارگیری استراسبورگ در زیرمجموعه چندباشگاهی چلسی (BlueCo) همچنان موجب شکاف میان آن‌هاست. اما حبیب دیارا، کاپیتان 21 ساله استراسبورگ، در پایان بازی با میکروفون در مقابل هواداران پرشور تیم، بر ضرورت اتحاد و همبستگی تاکید کرد.
لیام روزنیور، سرمربی انگلیسی تیم، ترجیح داد بازی را از لب خط همراه با اعضای کادر فنی تماشا کند. او پس از بازی به خبرنگاران گفت: «می‌خواستم تصویر کلی بازی را ببینم. فضای ورزشگاه بینظیر بود. ما به همبستگی همه اعضای این باشگاه نیاز داریم.»
حدود هفت یا هشت ماه از آغاز فعالیت لیام روزنیور در تیم جدیدش می‌گذرد. این مربی 40 ساله اهل لندن که برای اولین بار تصمیم گرفت در خارج از کشور کار کند، هنوز از انتخاب تابستانی خود پشیمان نیست. تیم جوان او، استراسبورگ، با روندی رو به رشد در لیگ 1 فرانسه، اکنون در رتبه چهارم جدول قرار دارد و با نزدیک‌شدن به پایان فصل، شتاب مثبتی را تجربه میکند.
روزنیور در گفت‌وگو با نشریه The Athletic، در دفتر کارش در محل تمرینات تیم، یک روز قبل از پیروزی مقابل لیل، میگوید: «من عاشق اینجا هستم. به عنوان یک مربی یا حتی یک انسان، نمی‌دانی رفتن به کشوری دیگر چگونه خواهد بود، اما همین بخشی از جذابیت این تصمیم بود. هر ثانیه‌اش را دوست دارم. این یک تجربه بینظیر است. چون نه تنها مرا به مربی بهتر، بلکه به انسان بهتری تبدیل میکند.»
زندگی ساده و به دور از خانواده توسط مربی استراسبورگ
روزنیور به منطقه آلزاس در شرق کشور آمد و عمداً زندگی جدیدش را ساده و متمرکز باقی گذاشت. او خانه‌ای نزدیک به زمین تمرین استراسبورگ را انتخاب کرده و خلیفه سیسه، دستیار مربی و مترجم غیررسمی او که پیشتر هم‌تیمی‌اش در باشگاه انگلیسی ردینگ بود، همخانه‌اش است. اعضای قدیمی کادر فنی، جاستین واکر و بن وارنر، در خانه مجاور زندگی می‌کنند. فاصله تا محل تمرینات در سوپرما پارک، مجموعه‌ای ساده که در حومه آرام جنوب شهر به ورزشگاه لا-مینو متصل است، تنها پنج دقیقه پیاده‌روی است.
او ترجیح داد همسرش اریکا و فرزندانش را فعلاً به فرانسه نیاورد. در شش ماه گذشته، پنج بار در فواصل استراحت در بازه فیفادی به خانه خانوادگی‌اش در داربی (منطقه ای در میدلند انگلیس) سر زد. او این دوری از خانواده را به عنوان نقطه ضعفی شخصی در مربیگری خارج از کشور می‌پذیرد.
روزنیور در توصیف برنامه روزانه خود و کادرش میگوید: «ما ساعت هشت صبح کار را شروع می‌کنیم و گاهی تا هفت شب اینجا هستیم. به خانه می‌رویم، غذا می‌خوریم، فوتبال تماشا می‌کنیم و درباره فوتبال حرف می‌زنیم. می‌خوابیم، بیدار می‌شویم و دوباره همه چیز تکرار میشود. این روند بسیار فشرده است.»
اما آیا این سبک زندگی سالم است؟
او با خنده‌ای بلند پاسخ می‌دهد: «نه! اصلاً سالم نیست. خیلی از دوستان و خانواده نگرانند که من از پا دربیایم. اما من جوانم و در این سن باید سخت‌کوش باشم و غرق فوتبال شوم. برای رسیدن به جایگاهی که در فوتبال به دنبالش می‌باشم، باید عاشقش بود. من دارم رویایم را زندگی میکنم.»
روزنیور با حضور در استراسبورگ، طلسمی را شکست. او اولین مربی غیرفرانسوی این باشگاه در 20 سال اخیر و به همراه ویل استیل یکی از دو مربی انگلیسی است که از دهه 1950 تاکنون هدایت یک تیم در لیگ برتر فرانسه را برعهده گرفتند. این مربی که سابقه هدایت تیم های دربی کانتی و هال سیتی در دسته‌های دوم و سوم انگلیس را دارد، با امضای قراردادی سه ساله در ژوئیه گذشته، گامی بزرگ به سوی چالشی جدید برداشت.
حضور در استراسبورگ، تجربه ای متفاوت برای روزنیور
او میگوید: «این تجربه مرا بیشتر به چالش کشید. اینجا زبان متفاوت است، بنابراین بیشتر به زبان بدن و حالات چهره توجه میکنم. باید از راه های دیگری با بازیکنان ارتباط برقرار کنم؛ گفت‌وگوهای روزمره مثل: «امشب فیلم چی دیدی؟»، «حال والدینت چطوره؟» یا «همسرت خوبه؟». این موضوع فقط مربوط به بازیکنان نیست، بلکه شامل کارکنان باشگاه هم میشود. آنها هم به همین اندازه برایم مهم‌اند.»
وی ادامه می‌دهد: «گاهی کار حوصله سر بری است. در جلسات، با احساسات بیشتری نظراتم را بیان میکنم. انتقال دقیق منظورمان انرژی بیشتری می‌طلبد.»
هدایت تیمی در خارج از کشور ارزشش را داشت؟
اگر روزنیور تصمیم می‌گرفت در انگلیس بماند و منتظر فرصتی دیگر در فوتبال این کشور شود، احتمالاً زندگی ساده‌تری داشت. پس از اخراج او از هال سیتی دو روز پس از پایان فصل گذشته (نتیجه باخت تیمش در آستانه صعود به پلی آف دسته بالاتر)، مذاکره‌ای با ساندرلند، تیمی از لیگ دسته دوم انگلیس، انجام شد.
روزنیور میگوید: «نمی‌دانم چطور برخی مربیان نامزد بهترین مربی سال میشوند و یک ماه بعد اخراج میشوند، اما این ذات فوتبال است. من هیچ چیز از عملکردم در آنجا را تغییر نمی‌دهم.»
او مسیری که به لیگ 1 فرانسه ختم شد را نیز تغییر نمی‌دهد. روزنیور در مواجهه با مربیانی مانند لوئیس انریکه و روبرتو دی‌زربی، تجربه اندوزی کرده و یک هفته قبل از مصاحبه با این نشریه، در بازی مقابل مارسی در جنوب فرانسه به تساوی 1-1 دست یافت.
وی می‌افزاید: «این لیگ از نظر تاکتیکی بسیار قوی است. نمی‌توانم برای دیگر مربیان انگلیسی توضیح دهم که چرا به خارج نمی‌آیند، اما مطمئنم این تجربه من را به مربی بهتر تبدیل میکند. گراهام پاتر به خارج رفت و در اوسترشوندز کار شگفت انگیزی کرد. او جایگاه خود را ساخت و من برای این موضوع احترام زیادی قائلم. وقتی در برایتون بودم (آخرین تیم روزنیور به عنوان بازیکن قبل از بازنشستگی در 2018 و مربیگری تیم زیر 23 سال)، با او آشنا شدم. فکر میکنم فقط دو ماه باهم کار کردیم، اما او مربی خوبی است. از کسب تجربه خارجی نترسید. من هم نمی‌ترسم.»
روزنیور همواره تصویر بزرگتری از آینده حرفه ای خود در ذهن دارد. او مدرک پرو لیسانس یوفا را هنگام بازی در برایتون کسب کرد و هرگز جاه طلبی‌اش برای هدایت تیم‌ها در بالاترین سطوح را پنهان نکرده است.
هدف نهایی او کجاست؟
روزنیور ادامه می‌دهد: «اوج! میخواهم تیم ملی کشورم را مربیگری کنم. میخواهم در سطح برتر لیگ قهرمانان اروپا کار کنم. وقتی این را می‌گویم، غرور نیست؛ این هدفی است که به سوی آن حرکت میکنم. میخواهم بازیکنان جوانم اینجا نیز به سطوح بالا فکر کنند. اگر میخواهم به آن برسم، باید خودم هم آن استانداردها را به آنها ارائه دهم.»
او در پایان میگوید: «هرچه بیشتر در این حرفه کار میکنم، بیشتر باور دارم که می‌توانم به هدفم برسم.»
روزنیور از بازیکنان استراسبورگ می‌پرسد: «اگر لیل پاس به عقب بدهد، چه واکنشی نشان می‌دهند؟» در شلوغی و هیاهوی تمرین روز جمعه، فرصتی برای پاسخ دادن به بازیکنان نمی‌دهد و خودش جواب می‌دهد: «حریف فشار می‌آورد!»
تمرینات تیم استراسبورگ
نیم ساعت به تمرینات اختصاصی با توپ و بدون توپ اختصاص می‌یابد، آن هم برای آمادگی مقابل حریفی که تنها دو روز قبلش در لیگ قهرمانان اروپا، لیورپول را در آنفیلد به زحمت انداخت. روزنیور در دایره مرکزی زمین می‌ایستد و تمام تمرین را هدایت میکند. او شکل بازی را مشخص کرده و زمان حمله را اعلام میکند: «صبر کنید… صبر کنید… مجبورش کنید به عقب برگردد!»
با اینکه اکثر بازیکنان جوان تیم فرانسوی زبان هستند، به روزنیور توصیه شد به انگلیسی مربیگری کند.
او که هفته‌ای یک بار در کلاس 90 دقیقه‌ای زبان فرانسه شرکت میکند، میگوید: «خلیفه همه چیز را ترجمه میکند، اما بخشی از دلیل مربیگری به انگلیسی این است که خود باشگاه هم مرا به این کار تشویق کرده. آنها می‌خواهند بازیکنان انگلیسی یاد بگیرند، چون نمی‌دانیم در آینده به کجا خواهند رسید. انگلیسی زبانی است که همه تا حدی بلدند، به همین خاطر بازیکنان ما هم در کلاس های انگلیسی شرکت می‌کنند.»
روزنیور: «باشگاه این کلاس‌ها را برای بازیکنان تنظیم کرده. اجباری در کار نیست. همه چیز بر پایه اعتماد است. من قانون‌های زیادی ندارم. همه چیز به احترام متقابل برمی‌گردد. اولین حرفم به بازیکنان این بود که مسؤولیت موفقیت بر عهده خودشان است. اگر به گروهی جوان چنین اختیاری بدهی، آنها هم تمام وجودشان را برایت می‌گذارند.»
استراسبورگ، تیمی یک‌دست جوان و با انگیزه
جوان؛ توصیفی ساده است. هیچ تیمی در پنج لیگ معتبر اروپایی در این فصل تیمی با میانگین سنی پایینتر از استراسبورگ به میدان نبرده است. در پیروزی شنبه مقابل لیل، هیچ بازیکن بالای 22 سال در ترکیب آغازین حضور نداشت. دروازه‌بان قرضی از چلسی، پتروویچ، با 25 سال سن، مسن‌ترین بازیکن تیم بود.
روزنیور از دیدن رشد بازیکنان جوان لذت می‌برد. او علاوه بر تجربه مربیگری تیم‌های پایه در برایتون، در دربی کانتی و هال سیتی نیز به راه دادن جوانان به تیم اول شهرت یافت. لیام دلاپ، جیدن فیلوژن و جیکوب گریوس همگی زیر نظر او در هال سیتی بازی کردند و تابستان گذشته با انتقال‌های گران قیمت به لیگ برتر انگلیس رفتند.
این بخشی از دلایل انتخاب روزنیور برای هدایت استراسبورگ بود. مدیران ورزشی چلسی، پل وینستنلی و لورنس استوارت، هر دو پیشتر با او همکاری داشتند (وینستنلی در برایتون و استوارت در دوران حضورش به عنوان بازیکن در هال سیتی) و در برنامه‌هایشان برای استراسبورگ همسو بودند. روزنیور میگوید: «وقتی در مسیر فوتبالی خود با آدم‌های خوبی آشنا می‌شوی، ارتباطت را حفظ می‌کنی. آنها به من گفتند مشتاقانه منتظر آمدنم به استراسبورگ هستند. قبول کردن این پیشنهاد اصلاً سخت نبود.»
اما هدایت استراسبورگ همیشه آسان نبود. پاتریک ویرا، بازیکن افسانه‌ای آرسنال و مربی سابق کریستال پالاس، که پیش از روزنیور هدایت تیم را برعهده داشت، فصل گذشته با چالش‌های زیادی رو‌به‌رو شد و تیم در آستانه سقوط به لیگ 2 قرار گرفت، اما نهایتاً با رتبه سیزدهم در میان 18 تیم نجات یافت.
مخالفت هواداران با قرارگیری استراسبورگ در زیرمجموعه چند باشگاهی چلسی
مخالفت‌ها با مالکیت BlueCo حتی پس از 18 ماه هنوز ادامه دارد. بنر «BlueCo Out» پشت یکی از دروازه‌های ورزشگاه به چشم می‌خورد و هواداران پرشور استراسبورگ در 15 دقیقه ابتدایی بازی مقابل لیل، با سکوت اعتراض آمیز خود موضع‌شان را نشان دادند.
استراسبورگ هنوز باشگاهی با تناقض‌های عمیق است. سرمایه‌گذاری BlueCo بلند پروازی‌هایی مانند صعود به اروپا را جایگزین مبارزه برای بقا در لیگ 1 کرده، اما بسیاری از هواداران نمی‌توانند پذیرای نقش این باشگاه به عنوان چرخ‌دنده ماشین چلسی باشند!
بنر دیگری با شعار «مالکیت چندگانه غیر قابل قبول» (Non à la multipropriété) پیش از نمایش هماهنگ حمایت هواداران (با پرچم ها و آتش بازی) در دقیقه 15 به اهتزاز درآمد. استراسبورگ تا آن زمان با گل دقیقه 8 اسامه سحراوی، 1-0 عقب بود.
سخنرانی کاپیتان دیارا پس از پایان بازی، درخواستی برای حمایت کامل از تیم بود. موضعی که مارک کلر، بازیکن سابق تیم ملی فرانسه و رئیس کنسرسیوم مالک پیشین باشگاه، نیز آن را تکرار کرد. کلر روز دوشنبه در بیانیه‌ای اعلام کرد که فروش باشگاه به BlueCo به استراسبورگ اجازه داد گامی به جلو بردارد و بازیکنان سزاوار حمایت بی قید و شرط هواداران هستند.
مالکان BlueCo به ندرت در ورزشگاه لا-مینو ظاهر میشوند، اما بهداد اقبالی، مدیر شریک شرکت «کلیرلیک کپتال»، در بازی مقابل مارسی حضور داشت.
حمایت سرمربی از مدیریت BlueCo
روزنیور میگوید: «آنها (BlueCo) اشتیاق زیادی دارند. مدام تلاش می‌کنند به پیشرفت ما کمک کنند. اعضایی از کادر ما به زمین تمرین چلسی رفتند تا از تجربیات‌شان بیاموزند، و من نیز به طور مداوم با پل، لورنس و سَم جول، مدیر جذب جهانی چلسی، در تماس می‌باشم. BlueCo همانقدر که به چلسی متعهد است، برای استراسبورگ نیز سرمایه‌گذاری و اشتیاق دارد. این برای من عالی است. ما اینجا هستیم تا در بلندمدت کارهای بزرگی انجام دهیم.»
برخی این دیدگاه را می‌پذیرند، و برخی نه، شاید هرگز نپذیرند. استراسبورگ پیشتر طعم تلخ ورشکستگی در سال 2011 و سقوط به لیگ های آماتور فرانسه را چشید.
روزنیور اضافه میکند: «برای درک این شرایط باید تاریخچه استراسبورگ را فهمید. قبل از مارک کلر، باشگاه در لیگ پنجم بود، چون سرمایه‌گذاران خارجی مدیریت ضعیفی داشتند. همین حالا هم به خاطر آن تجربه، بی‌اعتمادی نسبت به هر سرمایه‌گذار خارجی جدید وجود دارد.»
بازیکنان چلسی، یکی از فرمول های موفقیت استراسبورگ
واقعیت این است که مالکیت BlueCo کیفیت ترکیب استراسبورگ را ارتقا داده است. پتروویچ فصل گذشته برای مدتی در چلسی و پریمیرلیگ بازی می‌کرد. و آندره سانتوس، مهاجم 11 میلیون پوندی خریداری شده در 2023 نوجوانی است که برای سطوح بالای فوتبال نشانه گذاری شده. یکی از آنها در دقایق پایانی شنبه شب با یک مهار خیره کننده برتری استراسبورگ را حفظ کرد، و دیگری با یک ضربه والی بینظیر بازی را به تساوی کشاند. بازیکنان قرضی چلسی، کلید احیای تیم و تلاش برای صعود به اروپا هستند.
روزنیور که پس از عملکرد قهرمانانه پتروویچ، او را در سطح جهانی می‌نامد، در تعریف از سانتوس، هافبک مستعد اما سخت‌کوش، میگوید: «آندره آینده‌ای درخشان خواهد داشت. فراموش می‌کنید بعضی از آنها چقدر جوانند. آندره مثل یک بازیکن 32 ساله بازی میکند. من به او «دونگا» (کاپیتان قهرمان جام جهانی 1994 برزیل) می‌گویم: او برزیلی است اما سبک بازی‌اش متفاوت است. هوش بالایی دارد و آمارش در گلزنی و پیروزی در دوئل‌ها فوق العاده است. آینده‌اش بینظیر خواهد بود.»
چلسی دلایل بیشتری برای پیگیری اخبار استراسبورگ در نیم فصل دوم دارد، پس از توافق برای جذب مامادو سار، مدافع 19 ساله، به استمفورد بریج، روزنیور میگوید: «خلق و خو، آمادگی بدنی، توانایی کنترل توپ… او تمام ویژگی‌های یک مدافع مرکزی سطح جهانی را دارد.»
پیروزی 2-1 شنبه شب با دو گل سانتوس و امانوئل امقا در چهار دقیقه، تأیید دیگری بر پیشرفت استراسبورگ بود. این پنجاه و دومین بازی پیاپی لیگ 1 بود که ورزشگاه لا-مینو با ظرفیت کامل (در حال حاضر حدود 20000 نفر) به فروش رسید. پس از تکمیل پروژه 135 میلیون پوندی سکوی جدید در تابستان آینده، ظرفیت به 34000 نفر افزایش می یابد.
رویای صعود به رقابت های اروپایی و مشکل مالکیت مشترک!
روزنیور میگوید: «دوست دارم به اروپا صعود کنم و در آن سطح مربیگری کنم. رتبه هفتم می‌تواند ما را به لیگ کنفرانس برساند، که هدفی واقع‌بینانه است، اما تواضع را فراموش نمی‌کنیم.»
صعود به اروپا ممکن است چالش‌هایی ایجاد کند اگر استراسبورگ و چلسی، به طور غیرمنتظره‌ای، در یک رقابت اروپایی قرار گیرند. یوفا قوانینی برای ممنوعیت حضور باشگاه‌های تحت مالکیت مشترک در یک تورنمنت دارد، اما همانطور که اینئوس با نیس و منچستریونایتد نشان داده، راه‌های فراری وجود دارد.
فعلاً این نگرانی‌ها ارجحیت ندارند. استراسبورگ به آینده امیدوار است و روزنیور هم دلتنگی خانه را ندارد.
به نظر میرسد برای دومین فصل متوالی، هر سه تیمی که از چمپیونشیپ به لیگ برتر صعود کرده‌اند، بلافاصله به دسته پایینتر سقوط خواهند کرد. اما آیا این یک مشکل است؟
محمد حیدری فوتبال لب- اگر این صحبت تکراری به نظر میرسد، عذرخواهی می‌کنیم، اما فصل 2024-25 لیگ برتر احتمالاً در تاریخ به‌عنوان یک فصل کلاسیک که همه چیز تا لحظه آخر هیجان‌انگیز بود، ثبت نخواهد شد.
البته هنوز این احتمال وجود دارد که رقابت برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا در هفته‌های پایانی جذاب شود، اما رقابت قهرمانی در پایان فوریه تقریباً تعیین‌شده به نظر میرسد و جنگ همیشگی در قعر جدول بیشتر به درگیری میان کودکان شباهت دارد.
فاصله گرفتن سه تیم انتهایی جدول از سایر رقبا قابل توجه می باشد. حتی اگر این اتفاق باعث کاهش جذابیت و هیجان در سراسر جدول پریمیرلیگ شود. این موضوع این پرسش را مطرح میکند که آیا مشکلی جدی وجود دارد؟
سه تیم سقوط کرده به چمپیونشیپ
لسترسیتی روز پنجشنبه با نتیجه 2-0 برابر وستهام شکست خورد. این اتفاق یازدهمین باخت این تیم در 12 بازی اخیر لیگ برتر بود. این نتیجه باعث شد که فاصله پنج امتیازی بین منطقه سقوط و منطقه امن باقی بماند. وولوز با 17 امتیاز در رتبه هفدهم قرار دارد، در حالی که ایپسویچ و لستر هر دو 17 امتیازی هستند. ساوتهمپتون با تنها 9 امتیاز در قعر جدول قرار دارد و امیدی به بقا نخواهد داشت. در واقع، در 100 درصد از 10,000 شبیه‌سازی اخیر سوپرکامپیوتر اوپتا، سقوط تیم ایوان یوریچ قطعی است. این سه تیم در منطقه سقوط همان تیم‌هایی هستند که فصل گذشته از چمپیونشیپ به پریمیرلیگ صعود کردند.
این بدان معناست که احتمالاً برای دومین فصل متوالی، هر سه تیم صعودکننده بلافاصله به چمپیونشیپ بازخواهند گشت. پیش از فصل 2023-24، آخرین باری که چنین اتفاقی رخ داد، فصل 1997-98 بود. فصل 2023-24 بدون شک یک فصل فاجعه‌بار برای تیم‌های تازه‌وارد به لیگ برتر بود.
جدول پیش بینی شده توسط ابرکامپیوتر اوپتا
تکرار فاجعه فصل پیش
لوتون تاون، شفیلد یونایتد و برنلی همگی با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کردند. در نهایت، بین لوتونِ 18ام (با 26 امتیاز) و ناتینگهام فارستِ 17ام (با 32 امتیاز) شش امتیاز فاصله افتاد، اما این فاصله فقط به این دلیل کم بود که فارست به دلیل نقض قوانین سودآوری و پایداری چهار امتیاز از دست داد.
در مجموع، این سه تیم تنها 66 امتیاز کسب کردند. شفیلد یونایتد (با 16 امتیاز) نقش مهمی در پایین بودن این مجموع داشت، اما برنلی و لوتون هم عملکرد بهتری ارائه نکردند.
در مجموع، میانگین امتیازی این تیم‌ها تنها 0.58 امتیاز در هر بازی بود. این بدترین میانگین امتیاز تاریخ تیم‌های سقوط‌کننده از لیگ برتر محسوب میشود، در کنار فصل 1891-92 که دارون تنها تیمی بود که سقوط کرد.
بنابراین، فصل 2023-24 رکورد پایین‌ترین میانگین امتیازی تیم‌های سقوط‌کننده در تاریخ لیگ برتر را، در فصلی که بیش از یک تیم سقوط کرده، به نام خود ثبت کرد. اما احتمالا این رکورد خیلی زود شکسته شود.
بدترین میانگین امتیاز های کسب شده در هر بازی توسط تیم های سقوط کرده در تاریخ سطح برتر فوتبال انگلیس
مستقیم به سوی چمپیونشیپ
پس از هفته بیست‌وهفتم پریمیرلیگ 2024-25، سه تیم حاضر در منطقه سقوط به طور میانگین تنها 0.53 امتیاز در هر بازی کسب کرده‌اند. اگر این روند تا پایان فصل ادامه داشته باشد، این پایین‌ترین میانگین امتیازی مجموع تیم‌های سقوط‌کننده به چمپیونشیپ در تاریخ پریمیرلیگ خواهد بود.
این سه تیم تاکنون 69.1 درصد از بازی‌های خود را با شکست پشت سر گذاشته‌اند، که در صورت تداوم، به عنوان رکورد جدیدی برای فصلی که بیش از یک تیم سقوط کرده، ثبت خواهد شد. بالاترین درصد باخت پیش از این مربوط به فصل 2018-19 بود، زمانی که کاردیف سیتی، فولام و هادرسفیلد با 68.4 درصد شکست سقوط کردند. پس از آن، فصل 2023-24 با 66.7 درصد شکست در دوران پریمیرلیگ در رتبه بعدی قرار دارد.
میانگین بیشترین درصد باخت در تاریخ سطح برتر فوتبال انگلستان توسط تیم های تازه صعود کرده
حتی بهترین بودن هم کافی نیست
در آن زمان، این استدلال مطرح شد که سه تیم صعودکننده فصل گذشته از بهترین تیم‌های تاریخ چمپیونشیپ بوده‌اند. برای مثال، ساوتهمپتون با وجود کسب 87 امتیاز، مجبور شد از طریق پلی‌آف صعود کند. پیش از آن، از فصل 1995-96 تنها چهار تیم با بیش از 87 امتیاز نتوانسته بودند به طور مستقیم راهی چمپیونشیپ شوند.
همچنین، فصل گذشته نخستین باری در تاریخ لیگ دسته دوم انگلیس بود که دو تیم برتر جدول بیش از 95 امتیاز کسب کردند (ایپسویچ 96، لسترسیتی 97). البته فصل قبل از آن چنین تصویری را ارائه نمی‌کرد، با این حال، 101 امتیاز برنلی تنها در چهار فصل از تاریخ لیگ دسته دوم انگلیس توسط تیمی دیگر پشت سر گذاشته شده است.
با این حال، مگر اینکه معجزه‌ای رخ دهد، این دومین فصل پیاپی خواهد بود که پریمیرلیگ بهترین‌های چمپیونشیپ را می بلعد و کنار می‌زند. علاوه بر این، احتمال بالایی وجود دارد که دو تیم از سه تیمی که فصل آینده صعود خواهند کرد، همان‌هایی باشند که فصل گذشته سقوط کردند، زیرا برنلی و شفیلد یونایتد همچنان مدعیان جدی صعود مستقیم هستند.
به همین دلیل، به نظر میرسد شکاف بین لیگ برتر و چمپیونشیپ در حال افزایش است، آن هم با سرعتی بیش از هر زمان دیگر. این موضوع نه‌تنها چمپیونشیپ را در موقعیت بدی قرار می‌دهد، بلکه برای پریمیرلیگ نیز یک چالش محسوب میشود، چراکه این لیگ به دنبال بالا نگه داشتن استاندارد میانگین مسابقات خود است.
تلاش برای جلوگیری از فاجعه
در ماه ژوئن، اگر آمار کلی سه تیم سقوط‌کننده در دو فصل اخیر بدترین رکوردهای تاریخ باشد و این رکوردها صرفاً توسط تیم‌های تازه‌صعودکرده ثبت شده باشند، قطعاً برای پریمیرلیگ وجهه‌ی مناسبی نخواهد داشت.
ساوتهمپتون حتی می‌تواند با رکورد کمترین امتیاز در تاریخ لیگ برتر که در اختیار دربی کانتی (11 امتیاز) است، برابری کند یا آن را بشکند. این در حالی است که فصل گذشته شفیلد یونایتد تنها 16 امتیاز کسب کرد، که سومین بدترین عملکرد تاریخ پریمیرلیگ محسوب میشود.
تنها زمان مشخص خواهد کرد که آیا این مسئله یک روند جدید است یا فقط یک اتفاق نادر، اما همه شواهد حاکی از آن است که فاصله بین دو سطح برتر فوتبال انگلیس هر روز بیشتر میشود.
آروین منصوری، فوتبال‌لب –کریستین، هوادار پرشور والرنگا با ریشی بلند که بیرون از استادیوم اینتیلیتی آرنا ایستاده، با تأکید میگوید:
ما تسلیم نمی‌شویم. می‌خواهیم اولین کشوری باشیم که این بیماری (اشاره به VAR) را ریشه‌کن میکند. آن‌وقت دیگران هم می‌فهمند که VAR شکست‌خوردنی است!
ما تسلیم نمی‌شویم!
این اولین هفته از فصل فوتبال نروژ است. اما در اوستبلوکا (جایگاه معروف هواداران پرحاشیه والرنگا) هیچ جنب‌وجوشی نیست. سکوها با شروع بازی کاملاً خالی‌اند.
هزاران هوادار در بیرون از استادیوم‌ها تحصن کرده‌اند و طبق برنامه‌ریزی اعتراضی هماهنگ، تا ۱۵ دقیقه از ورود به ورزشگاهها خودداری می‌کنند. این اقدام نه‌تنها توسط هواداران تیم‌های لیگ برتر نروژ (الیتسرین)، بلکه توسط طرفداران باشگاه‌های دسته پایینتر نیز حمایت میشود.
در بخش تماشاگران مهمان ورزشگاه اما، صحنه متفاوت است. هواداران وایکینگ با تاکتیکی دیگر خشم‌شان به سیستم کمک داور ویدیویی (VAR) را نشان می‌دهند؛ سیستمی که با بررسی تصاویر تلویزیونی خارج از ورزشگاه، تصمیمات داور را تحت تأثیر قرار می‌دهد. آنها در ۱۵ دقیقه اول بازی روی سکوها می‌نشینند، اما سکوتی مرگبار فضای ورزشگاه را درمی‌نوردد.
در این سکوت سنگین فقط فریاد بازیکنان، سوت‌های گاه و بی‌گاه داور و ضربه‌های توپ به گوش میرسد. بر روی بنری در سکوی خالی اوستبلوکا شعار نمادین هواداران والرنگا به چشم می‌خورد: «نه به VAR!»
سکوت معنادار علیه VAR
در حالی که قله‌های برفی درامن در افق خودنمایی می‌کرد، فصل جدید لیگ برتر نروژ با اعتراضی خاموش در بازی استرومسگودست و روزنبورگ آغاز شد. هواداران هر دو تیم با مشارکتی هماهنگ، ۱۵ دقیقه اول بازی را در سکوتی نمادین گذراندند: بدون سرود، بدون تشویق، فقط سکوتی سنگین که با پایان یافتن زمان اعتراض، شکسته شد.
هواداران روزنبورگ پشت بنری با عنوان «NFF Mafia» تجمع کردند تا موضع خود را علیه فدراسیون فوتبال نروژ (NFF) نشان دهند. تیرهای چراغ‌برق بیرون استادیوم با برچسب‌های «متنفر از VAR» پوشانده شده بود، در حالی که طرفداران استرومسگودست بنری تندتر با شعار «FCK VAR» برافراشته بودند.
آلفرد یوهانسون، سرمربی روزنبورگ به اتلتیک گفت: هواداران ما که مخالف VAR هستند، حق دارند احساسات خود را ابراز کنند. به این ترتیب – یک 15 دقیقه آرام – بسیار بهتر از سایر اشکال عمل است. زیرا ما همچنین می دانیم که وقتی یک بازی باید به دلیل اعتراضات متوقف شود یا حتی لغو شود، چگونه است.
آلفرد یوهانسون، سرمربی روزنبورگ در گفتگو با اتلتیک تأکید کرد:
هواداران ما که مخالف VAR هستند، حق دارند احساسات خود را ابراز کنند. اعتراضی مانند ۱۵ دقیقه سکوت، بسیار مسئولانهتر از اشکال دیگر است. ما میدانیم توقف یا لغو بازی بهخاطر اعتراضات چه پیامدهایی دارد!
در ژوئیه سال گذشته، بازی روزنبورگ مقابل لیلستروم با پرتاب بمب‌های دودزا، توپ‌های تنیس و (بدون شوخی!) کیک ماهی به زمین، متوقف شد. سایر بازی‌های تیم ۱۶ تیمی الیتسریان نروژ نیز با روش‌های مشابهی مورد هدف اعتراضات قرار گرفته‌اند.
«در این فصل، گروه‌های هوادار تصمیم گرفته‌اند که به‌طور فعال بازی‌ها را مختل نکنند، اما این عصبانیت در کشوری که اعضای آن باشگاه‌های فوتبال را اداره می‌کنند و بسیاری احساس می‌کنند VARها بدون فرآیند مشورتی مناسب وارد شده‌اند، واقعی است.»
رای‌گیری ژانویه و شکست پیشنهاد لغو VAR
در ژانویه ۲۰۲۵، ۳۲ باشگاه حاضر در دو دسته برتر فوتبال نروژ (الیتسریان) با نتیجه ۱۹ رأی موافق در برابر ۱۳ رأی مخالف، به پیشنهاد «قطع فوری استفاده از VAR» رای دادند. این رأی نشاندهنده مخالفت گسترده باشگاه‌ها با سیستم کمک داور ویدیویی بود، اما نتیجه نهایی به دلیل ساختار رأی‌گیری فدراسیون فوتبال نروژ (NFF) بی‌اثر شد. منتقدان VAR معتقدند این سیستم غیرقابل اعتماد، مستعد خطاهای انسانی، و عامل تأخیرهای غیرضروری است که جریان طبیعی بازی و شادی لحظات کلیدی مانند گلزنی را از بین می‌برد.
مجمع ملی مارس و تصمیم غافلگیرکننده NFF
فدراسیون فوتبال نروژ (NFF) به جای پذیرش رأی باشگاه‌های حرفه‌ای، در اول مارس ۲۰۲۵، مجمع ملی متشکل از ۴۵۰ باشگاه عضو (از سطح حرفه‌ای تا پایه) برگزار کرد. در این رأی‌گیری، با نتیجه ۳۲۱ رأی موافق در برابر ۱۲۹ رأی مخالف، تصمیم به حفظ VAR گرفته شد. این اقدام NFF خشم هواداران و باشگاه‌ها را برانگیخت، چرا که بسیاری معتقد بودند فدراسیون با گسترش دامنه رأی‌گیری به سطوح پایینتر (که از VAR استفاده نمی‌کنند)، نتیجه را به نفع خود تغییر داده است.
انتقادات کلیدی به سیستم VAR
خطاهای فنی و انسانی: گزارش‌ها نشان می‌دهد VAR در نروژ تنها در ۹۶٪ موارد به تصمیمات درست کمک کرده است، اما ۴٪ خطاها—مانند اشتباه در تشخیص پنالتی یا اخراج—به اندازه کافی برای ایجاد بحران کافی بوده است.
کاهش هیجان بازی: هواداران معتقدند VAR لحظات شادی مانند گلزنی را به «انتظار برای تأیید» تبدیل کرده و جذابیت زندهٔ ورزشگاهها را کاهش داده است.
هزینه‌های مالی: اجرای VAR سالانه ۱.۵ میلیون یورو هزینه دارد که نیمی از آن بر دوش باشگاه‌هاست. مخالفان پیشنهاد می‌کنند این بودجه صرف توسعه فوتبال پایه شود.
واکنش‌های خشمگینانه هواداران و باشگاه‌ها
اعتراضات نمادین: هواداران با اقداماتی مانند پرتاب ماهی پخته، توپ تنیس، و کیک به زمین بازی، مخالفت خود را نشان داده‌اند. برای مثال، بازی روزنبورگ مقابل لیلستروم در سال ۲۰۲۴ به دلیل این اعتراضات متوقف شد.
شعارهای تند: بنرهایی با مضامین «NFF مافیا» و «FCK VAR» در ورزشگاهها به چشم می‌خورد که بازتاب نارضایتی از فدراسیون و سیستم داوری است.
موضع فدراسیون و چالش‌های پیش رو
لیز کلاونس، رئیس NFF، در مصاحبه‌ای اذعان کرد که شخصاً از VAR ناراضی است:
زمانی که VAR در جام جهانی ۲۰۱۸ معرفی شد، به عنوان کارشناس در روسیه حضور داشتم. سیستم آزاردهنده بود؛ ما نمی‌دانستیم چرا باید اینقدر طولانی منتظر تصمیمات بمانیم. این احساس اختلال، هنوز پابرجاست.
با این حال، NFF همچنان بر حفظ VAR اصرار دارد و آن را «موضوعی مربوط به اعتبار» میداند. سباستین هیتن، رهبر هواداران والرنگا، میگوید:
NFF برای حفظ VAR سخت جنگید، چون شکست در این نبرد به معنی از دست دادن اعتبارشان بود. آنها نمی‌خواستند اتهامات حمایت از یک سیستم شکست‌خورده را بپذیرند.
آیندهٔ مبهم VAR در نروژ
اگرچه NFF فعلاً بر حفظ VAR پافشاری میکند، فشار هواداران و باشگاه‌ها ادامه دارد. این بحران نشان می‌دهد که تضاد بین سنت‌های فوتبال و فناوری همچنان حل‌نشده باقی مانده است. به گفته رسانه‌های نروژی، این کشور ممکن است به اولین نمونه در اروپا تبدیل شود که فناوری VAR را پس از معرفی، کاملاً کنار می‌گذارد؛ چیزی که سوئد از ابتدا از آن اجتناب کرد.
VAR در اولین لیگ حرفه‌ای
A-League استرالیا اولین لیگ حرفه‌ای بود که در سال 2017 فناوری VAR را معرفی کرد. پس از آن، MLS در ایالات متحده نیز در همان سال این سیستم را به کار گرفت. از آن زمان، تقریباً تمامی لیگ‌ها و رقابت‌های بزرگ فوتبال جهان از VAR استفاده کرده‌اند. بااین‌حال، به‌جای ازبین‌بردن جنجال‌ها، این فناوری باعث خشم، ناامیدی و انتقادات شدید شده است.
اما آنچه کسی تصورش را نمی‌کرد، این بود که سازمان‌یافته‌ترین و ستیزه‌جوترین جنبش مخالفان VAR در کشوری شکل بگیرد که معمولاً با اعتراض و نارضایتی همراه نیست. نروژ که در رتبه‌بندی جهانی، هفتمین کشور شاد جهان شناخته میشود، شاهد مخالفت شدید با این فناوری بوده است. به‌عنوان نمونه، در دیداری که استرومسگودست باید یک پنالتی با کمک VAR دریافت می‌کرد، هواداران این تیم، که مستقیماً پشت دروازه بودند، شعار “لعنت به VAR” سر دادند.
ما اینجا بودیم!
در مسابقه‌ای دیگر، هواداران Stabaek بلافاصله پس از شروع بازی مقابل وایکینگ، زمین را ترک کردند. جالب‌تر اینکه لحظاتی بعد، تیمشان گلی را که ابتدا پذیرفته شده بود، پس از بررسی VAR به دلیل حطای هند از دست داد. در جایگاهی که ترک شد، بنری گذاشتند که روی آن نوشته شده بود: “ما اینجا بودیم” (به نروژی: “Vi var her”).
هواداران والرنگا با پرتاب شیرینی به داخل زمین، اعتراض خود را نشان دادند. آنها با این کار قصد داشتند به فرهنگ برنامه‌ریزی جلسات NFF که به “قهوه و کروسان” معروف است، کنایه بزنند. در سفر لیلستروم به روزنبورگ در سال 2023، این تیم با یک پنالتی که VAR تشخیص داد، دراماتیک‌ترین پیروزی 2-1 خود را رقم زد. اما برخلاف انتظار، هواداران لیلستروم جشن نگرفتند. هوگنر تریم، یکی از طرفداران و عضو پادکست لیلستروم، میگوید:
هواداران ما یک ساعت پرواز یا هشت ساعت رانندگی را برای این بازی طی کرده بودند. معمولاً دیوانه می‌شویم، به‌خصوص اگر تاریخ رقابت دو تیم را بدانید. اما این بار، حتی جشن نگرفتیم. همه با خود می‌گفتند: “این فوتبال نیست”. گل پیروزی وارد دروازه شد و ما فقط نشستیم.
لیلستروم، که فصل گذشته به دسته دوم سقوط کرد، یکی از سرسخت‌ترین مخالفان VAR بوده است. این تیم، تنها باشگاهی بود که در ابتدای فصل 2023 علیه معرفی این فناوری رأی داد. این باشگاه گروهی از هواداران متعصب دارد که کلاونس، رئیس فدراسیون فوتبال نروژ، آنها را “تندروها” می‌نامد. یکی از عجیب‌ترین اعتراضات این گروه، “بازی کیک ماهی” بود. تریم توضیح می‌دهد:
این کار هواداران روزنبورگ بود. ایده‌شان این بود که کیک‌های ماهی را در زمین پرتاب کنند تا مرغ‌های دریایی پایین بیایند و هرج‌ومرج ایجاد شود. البته همه‌چیز مطابق برنامه پیش نرفت، اما درنهایت داور بازی را متوقف کرد.
منتقدان، فدراسیون فوتبال نروژ (NFF) را متهم می‌کنند که با رأی‌گیری 19-13، از طریق دخیل کردن تیم‌هایی که هرگز با VAR بازی نکرده‌اند، مسیر تصویب آن را هموار کرده است. بسیاری معتقدند این تیم‌ها به‌طور غیرمستقیم برای رأی موافق تشویق شدند. اوله کریستیان ساندویک، سخنگوی اتحادیه هواداران نروژی، میگوید:
خیلی‌ها خشمگین و ناامید هستند. مردم از خود تصمیم ناامید شده‌اند، اما بیشتر از فرآیند رأی‌گیری عصبانی هستند. مردم نروژ معمولاً زیاد تظاهرات نمی‌کنند، اما این موضوع باعث شد بگویند: هی، این درست نیست، این سیستم جواب نمی‌دهد و ما دیوانه‌وار از VAR بیزاریم.
تظاهرات علیه یوفا
تظاهرات سراسری با هدف “افزایش آگاهی درباره اینکه دموکراسی فوتبالی نروژ تحت تهدید نیروهای غیردموکراتیک قرار دارد”، برگزار شد.
کلاونس، که به عنوان فردی مترقی و اصولگرا شناخته میشود، همیشه آماده پرسش‌گری از فیفا و یوفا بود. او به‌ویژه در مورد جام جهانی قطر و روند مناقصه برای میزبانی مسابقات 2030 و 2034، مواضع محکمی گرفت. اما حالا، برخی از مخالفان VAR در نروژ معتقدند که یوفا در تصمیم‌گیری درباره ادامه این فناوری نقش داشته است. آنها ادعا می‌کنند که وقتی کلاونس به کمیته اجرایی یوفا اضافه شد، ممکن است تحت فشار این نهاد قرار گرفته باشد.
کلاونس این ادعا را رد میکند و به The Athletic میگوید:
شایعه همیشه وجود خواهد داشت، اما این ریشه در واقعیت ندارد. ما از یوفا خواستیم دلایل موافق و مخالف VAR را توضیح دهد. آنها صراحتاً گفتند که نمی‌خواهند ما را تحت تأثیر قرار دهند. این نظریه توطئه‌ای نادرست است و نباید به عنوان حقیقت پذیرفت.
به گفته او، این فرآیند “کاملاً منصفانه، شفاف” بود. حامیان کلاونس معتقدند که معترضان از این واقعیت که بحث را باخته‌اند، ناراحت هستند و حالا به دنبال مقصر می‌گردند.
یک گروه کاری به ریاست ریموند یوهانسن، شهردار سابق اسلو، گزارشی چهارماهه درباره مزایا و معایب VAR تهیه کرد. بسیاری از مربیان و بازیکنان اعتراف کردند که خواهان حفظ این فناوری هستند، اما جرأت نداشتند آن را علناً بیان کنند. حتی برخی از هواداران نیز چنین نظری داشتند. از سوی دیگر، داوران نروژی تأکید کردند که برای آنها، “نقطه بی‌بازگشت” به اتمام رسیده است.
چرا “نه به توضیح”؟
کلاونس تصدیق میکند که “معترضان استدلال‌های مهمی دارند” و از آزادی بیان و حق اعتراض آنها دفاع میکند. او حتی دو روز قبل از مجمع ملی، در یک میخانه در اسلو با 200 مخالف VAR دیدار و گفت‌وگو کرد. هرچند او نتوانست همه را متقاعد کند، اما معتقد است که “ارائه احترام و درخواست احترام متقابل” ضروری است.
اما سه ساعت جنوب اسلو، در سوئد، شرایط متفاوت است. در لیگ برتر سوئد، تنها لیگ مردان در بین 30 لیگ برتر اروپا، از VAR استفاده نمی‌شود. در بازی افتتاحیه فصل بین GAIS و AIK، گل دقیقه 92 AIK بدون هیچ‌گونه نگرانی یا بررسی باقی ماند.
میکجل توماسن، سرمربی AIK، میگوید:
بدون VAR، فوتبال زیباتر است. این سیستم، همه‌چیز را مصنوعی میکند. من فقط یک مهمان در سوئد هستم، اما فکر میکنم تصمیم فوتبال سوئد در نپذیرفتن VAR، فوق‌العاده بوده است.
در انگلیس، حتی زمانی که ولورهمپتون واندررز پیشنهادی برای لغو VAR ارائه کرد، هیچ باشگاه دیگری از آن حمایت نکرد. اما در نروژ، داستان متفاوت است؛ جایی که اعتراضات همچنان ادامه دارد.
سوئد، مخالفی دیگر
باشگاه‌های سوئد، مانند باشگاه‌های نروژ، توسط اعضا اداره میشوند، که این امر طرفداران را تشویق میکند که موضع بگیرند، زیرا آنها قدرت ایجاد تغییر را دارند. ایساک ادن، رئیس اتحادیه هواداران فوتبال سوئد، میگوید:
VAR به نمادی از تمام چیزهایی تبدیل شده است که ما در فوتبال مدرن دوست نداریم. تیم من، الفسبورگ، فصل گذشته در اروپا بازی کرد (با VAR اجباری) و همیشه وقتی تیم شما گل می‌زند، این احساس وجود دارد که باید تردید کنید، یک دقیقه صبر کنید، سه بار نگاه کنید، یا ممکن است مجبور شوید دو بار جشن بگیرید. این کاملاً عجیب بود.
در اولین بازی الفسبورگ در مقدماتی لیگ اروپا، مقابل پافوس قبرس، زمانی که VAR داور را به سمت مانیتور کنار زمین فرستاد، آنها یک پنالتی دریافت کردند. ادن میگوید:
ما باید در این بازی پیروز می‌شدیم. با این حال، تمام استادیوم شعار می‌داد: “ما از VAR متنفریم.” بنابراین من می‌توانم با هواداران نروژی همدردی کنم. اینجا هم بحث پر جنب و جوشی وجود داشت، اما اکنون کاملاً مرده است و در آینده‌ای قابل پیشبینی، چیزی در سوئد تغییر نخواهد کرد.
اوله سلناس، بازیکن روزنبورگ با ۳۲ بازی ملی برای نروژ، به The Athletic میگوید:
گاهی ممکن است عجیب باشد. با این حال، ما داریم به آن عادت می‌کنیم. میدانیم که این یک موضوع داغ است و اگر هواداران بخواهند در ۱۵ دقیقه اول بازی ساکت بمانند، ما باید تمرکز کنیم و حرفه‌ای باشیم.
بازیکنان نیز علیه VAR؟
آیا بازیکنان می‌خواهند VAR لغو شود؟ سلناس میگوید:
نظرات بسیار متفاوت است. بعضی‌ها این را می‌خواهند، اما برخی نه. من می‌توانم هر دو طرف را ببینم. بله، کاملاً کار نکرده است، اما باید به یاد داشته باشیم که این هنوز روزهای اولیه است. برای من، اگر تقریباً همه افراد دیگر در اروپا از آن استفاده می‌کنند، حذف VAR برای ما عجیب خواهد بود.
“Forsvar Medlemsdemokratiet” (“دفاع از دموکراسی اعضا”) پیامی بود که در چند روز آخر هفته بر روی بنرها نمایش داده شد. با این حال، واکنش‌های منفی علیه این اعتراضات نیز وجود دارد و در سرزمین ارلینگ هالند و مارتین اودگارد، کمپینهای طرفدار VAR نیز به طور فزاینده‌ای در حال قدرت گرفتن هستند.
در ماه نوامبر، رئیس فردریکستاد، جوستین لوند، بیانیه‌ای را در وب‌سایت باشگاه منتشر کرد و درخواست بازخورد نمود، در حالی که توضیح می‌داد: «هیئت‌مدیره طرفدار VAR بود.» شعار «من از این VAR لعنتی متنفرم» در سراسر استادیوم طنین‌انداز شد، اما اعضا واقعاً چه فکر می‌کنند؟ اعضای فردریکستاد با ۷۰ رأی موافق در برابر ۶۵ رأی مخالف، به نفع سیستم VAR رأی دادند، و لوند به نظر کاملاً افتخار میکند که میگوید آنها یکی از تنها پنج باشگاه دسته برتر بودند که همراه با کریستیان‌ساند، سارپسبورگ ۰۸، KFUM و بودو/گلیمت این موضع را اتخاذ کردند.
لوند میگوید: «
من کاملاً واضح بوده‌ام که VAR باید ادامه یابد. من سعی کرده‌ام یک صدای قوی طرفدار VAR باشم، زیرا افرادی که خواهان تغییر هستند، با صدای بلندتر صحبت می‌کنند، در حالی که افرادی که خواهان تغییر نیستند، اغلب ساکت می‌مانند. انتقادهای زیادی از طرفداران مختلف دریافت کردم، اما اکثریت ساکت برای مدت طولانی بیش از حد ساکت بودند.
این سیستم تغییری در شور و شوق ما در ورزشگاه نمی‌دهد!
در میان همه اینها، NFF حق دارد به این نکته اشاره کند که Eliteserien از رتبه ۲۳ در سال ۲۰۱۹ به رتبه دوازدهم در رتبه‌بندی ضریب پنج‌ساله یوفا صعود کرده است. تعداد شرکت‌کنندگان افزایش یافت و، چه با VAR چه بدون آن، هواداران همچنان به ایجاد فضایی پرشور در ورزشگاهها ادامه می‌دهند، به‌ویژه به این دلیل که مقامات فوتبال نروژ اجازه استفاده از مواد آتش‌زا را می‌دهند؛ چیزی که در انگلیس و بسیاری از کشورهای دیگر ممنوع است. فرهنگ هواداری در اینجا زنده و پرجنب‌وجوش است: پرچم‌ها، شراره‌ها، مگافون‌ها، تیفوس‌ها، و سبکی که تأثیر عشق نروژ به فوتبال انگلیس در آن کاملاً مشهود است.
اما این دوران، دوران عجیبی است. زمانی که هواداران بودو/گلیمت کیک‌های ماهی را در زمین بازی پرتاب کردند تا بازی مقابل هاگسوند را مختل کنند، باشگاه ۹ هوادار را برای ۳۰ بازی محروم کرد. فرود توماسن، مدیر کل، به TV2 گفت:
ادامه این‌گونه اقدامات کودکانه، در حال نابود کردن فوتبال است. این نه درباره فوتبال است، نه درباره VAR. من این را فوق‌العاده غم‌انگیز و کسل‌کننده می‌دانم.
اندکی پس از آن، بودو/گلیمت یک بازی خارج از خانه مقابل استرومسگودست داشت که طرفداران آن دو بنر بزرگ در دست داشتند: «آزادی برای اولتراها» و «یک کیک ماهی بخور، فرود».
چالش برای کلاونس این است که راهی را در میان تمام این درگیری‌های درونی پیدا کند، در حالی که، به اعتراف خودش، همسو کردن دیدگاه‌های همه تقریباً غیرممکن است. او میگوید که این روند «چندان خوشایند» نبوده است.
اگر صبر کنید مزایای بیشتری نسبت به معایبش دارد!
با این حال، در نهایت، او میگوید که این «شفاف‌ترین فرآیند در جهان» بوده است و داوران قدردان این هستند که می‌توانند از «شب‌های بی‌خوابی و فشارهای خانواده‌هایشان به دلیل اشتباهات درون زمینی که می‌توانستند اصلاح شوند» در امان بمانند. او معتقد است که سیستم VAR از زمان آغاز به کار به طور چشمگیری بهبود یافته و اگر مردم به آن زمان بدهند، مزایای آن بیشتر از معایبش خواهد بود.
بدون شک، این واقعیت که در فصل مارس تا نوامبر نروژ تاکنون بحث بزرگی پیرامون VAR شکل نگرفته، کمک‌کننده بوده است؛ حداقل هنوز نه. کلاونس میگوید:
مردم در سراسر جهان از VAR ناراضی هستند. هیچکس نمی‌گوید که کامل است. اما خیلی پیشرفت کرده است. در اولین فصل خود در نروژ، بازی را مختل کرد. اما از نیمه دوم فصل گذشته، جریان بسیار بهتری داشته است.
۲۵ سال از آخرین حضور نروژ در جام جهانی مردان یا قهرمانی اروپا می‌گذرد. اما سال گذشته، تیم ملی به لیگ A، بالاترین سطح لیگ ملت‌ها، صعود کرد. کلاونس میگوید که از مسیر صعودی آنها خوشحال است. و او یک جزئیات کلیدی را فراموش نکرده است.
او درباره پیروزی ۲-۱ آنها مقابل اتریش در سپتامبر میگوید: «ارلینگ هالند گل دیرهنگامی زد که فوق‌العاده مهم بود. در ابتدا، (به دلیل آفساید) گل مردود اعلام شد. سپس VAR وارد عمل شد و گل مورد تأیید قرار گرفت. ما در نهایت گروه خود را بردیم. و، اوه، چه احساسی! سرخوشی محض!»
امیرحسین محمودی، فوتبال لب– در سال 2019، جلسه تمرینی زیر 15 سال پرتغال در حال انجام است. جلسه تمرینی پویا و پر فشار است. بازیکنان همدیگر را از توپ دور می‌کنند. اینها کودکانی هستند که با فیزیک خودشان عملکردی را نشان می‌دهند. به جز یک نفر.
در این جنگل پر از هرج و مرج، یک خرگوش وجود دارد. انگار که از بلوغ چیزی نشنیده است، شماره 10 را جوری پوشیده که انگار برای او ساخته شده.
خرگوش از کلاه بیرون می‌آید.
تصاویر قطع میشود و مصاحبه‌ای از او پخش میشود. او است، ژوائو نوس. 14 سال و هشت ماه. با موهای به هم ریخته، چشمانی درخشان و سوزان مانند شمع. شبیه یک عروسک زنده می‌ماند. شروع به صحبت میکند:
“مردم گاهی مرا به خاطر اندازه و کمبود فیزیکم دست‌کم می‌گیرند. ولی فوتبال هوش را هم لازم دارد. زمانی که بدن مناسب برای رقابت کردن را نداری، باید باهوش باشی. فوتبال تنها درمورد قدرت نیست. درباره هوش و ذهنیت است.”
الان میدانیم که منظور نوس چه بود. او در سن 18 سالگی، بازیکن ثابت در ترکیب بنفیکا بود. در ترکیب ثابت تیم ملی در 19 سالگی حضور داشت. او تابستان گذشته به پاریسن ژرمن ملحق شد، با معامله‌ای که می‌توانست تا 70میلیون یورو هم انجام بشود (58.7میلیون یورو/75.8 میلیون دلار). او از آن زمان، عملکرد با ثبات و خوبی از خود نشان داد، او ارزش خرجی که بابت‌اش شد را دارد.
فیزیک؟ مشکلی نیست، او نوس است!
در آن زمان؟ ثابث قدمی نوس در آن مصاحبه خارق‌العاده بود. یک سال قبل از مصاحبه، او را به دلیل اندازه کوچکش، از اسکواد تیم لیسبونی برای بازی بین منطقه‌ای کنار گذاشتند. حتی در زمانی که در بنفیکا (باشگاهی که در سن 8 سالگی به آن وارد شد) بود، اعتنای خاصی به او نمی‌شد.
نونو گومز، رئیس سابق آکادمی سابق باشگاه، درباره او می‌گفت: “او همیشه به عنوان کسی که پتانسیل بزرگی داشت شناخته میشد، اما با وزن و اندازه او، پتانسیل و کارایی او تا بیشترین حد ممکن زیر سوال رفت.”
نوس شاید دیگر آن انرژی یک شخص آندرداگ (underdog) را نداشته باشد. او در سن 20سالگی، پسر طلایی فوتبال پرتغال است، همینطور دارای نقش مهم در پروژه پی‌اس‌جی. اما او میگوید که میداند چرا این شک‌ها در اوایل حضور او در این تیم وجود داشت.
او در مصاحبه با مجله فرانسوی “Onze Mondial” گفت: “من باید راهی برای فرار از تبدیل شدن به شخصیت شکننده‌ای که رسانه‌ها سعی در القای آن داشتند، پیدا می‌کردم. این فرصت من را آماده‌تر کرد. حریف‌ها معمولا بخاطر اندازه من، نگاه از بالا به من دارند. فکر می‌کنند «او ضعیف است. می‌توانم از این استفاده کنم.» من از این سواستفاده میکنم و تمام تلاشم را میکنم.”
“دید بی ارزشی بقیه نسبت به من، همیشه دست بالا برای من بود.”
مینی بیوگرافی نوس
نوس در تاویرا بزرگ شد. شهری کوچک در خلیج الگواره. مادرش معلم کودکستان بود. پدرش پلیس بود که همچنین مربی تیم کاسا بنفیکا بود. تیم محلی که ارتباط کوچکی با باشگاه لیسبونی دارد.
نوس از آنجا شروع کرد. بعدها به تمرین منطقه‌ای توسعه بازیکن در بنفیکا دعوت شد. در سن 11 سالگی. او خانه را ترک کرد تا در بنفیکا کامپوس با لباس‌هایی که برایش بزرگ بود، زندگی کند.
عکس بامزه‌ای از او در سال‌های اولیه فوتبالی‌اش موجود است. او یک پیراهن آستین بلند بنفیکا پوشیده، با یک لوگوی کوکاکولای بزرگ روی آن. جوراب‌هایی که روی محافظ ساق پوشیده شده. بین پیراهن و جورابش، بزرگترین سایز شرتی که می‌توان تصور کرد را پوشیده. سایز، آن‌جایی مشخص میشود که او پیراهنش را در شورتش کرده.
شاید نوس بخاطر کمبود وجود سایزهای مختلف، عادت به چپاندن پیراهن در شرت کرده. کاری که تا الان هم انجام می‌دهد. این تبدیل به نماد او شد. چیزی که ارزش او را، به جای صرفا یک ظاهر زیبا، نشان می‌دهد.
نوس در گفتگو با “Onze Mondial” گفت: “پدرم همیشه می‌گفت باید پیراهنت را در شلوارت بکنی. این نشانه احترام به خود و حریفان است. پیراهن نشاندهنده توست. وقتی که پیراهن بیرون می‌آید، سعی میکنم به سرعت آن را داخل کنم. وقتی که بیرون است احساس معذب بودن میکنم.”
روزهای بنفیکا کاسا
در تیم جوانان، او تقریبا همیشه بخاطر هوش بالا و رفتار مناسب‌اش، برای بازی‌ها انتخاب میشد. این را لوئیز کاسترو، که مربی او در تیم زیر19 و تیم B بود، گفت. او کار کردن با او را لذت‌بخش توصیف کرد.
کاسترو گفت: “او بازیکنی است که بعد ذهنی‌اش تفاوت را رقم می‌زند. او همیشه تا مرز محدودیت‌هایش تلاش می‌کرد. همیشه نهایت خودش در بازی می‌گذاشت. فکر نمی‌کنم هیچ سرمربی‌ای از ژوائو به عنوان یک پسر محشر یاد نکند. او ذهنیت یک در میلیونی داشت.”
نوس تنها یک بار کاری اشتباه کرد. یک روز، با چند نفر از هم تیمی‌هایش، از دروازه های امنیتی برای برداشتن یک سری نوشیدنی انرژی‌زا پرید. فردا و بعد از پر کردن کوله‌هایشان از این انرژی‌زا و رد شدن دوباره از دروازه امنیتی، کادر آکادمی با دیدن دوربین‌های مداربسته متوجه این اتفاق شدند.
گومز بازیکنان را به دفترش احضار کرد. نوس از همه بیشتر ترسیده بود.
گومز گفت: “اون خیلی ترسیده بود. او و هم تیمی‌هایش فهمیدند که کار اشتباهی کردند و باید با عواقب آن روبرو بشوند. او (نوس) فکر می‌کرد من میخواهم کاری وحشتناک بکنم، شاید حتی او را به خانه بفرستم.”
گومز به نوس و هم تیمی‌هایش گفت که آنها، باید تخت‌های بازیکنان را مرتب کنند و در بازی با پورتو انتخاب نمی‌شوند. این خیال نوس را، که توقع داشت مجازات خیلی بیشتر باشد، راحت کرد.
گومز گفت: “خیلی به آنها سخت نگرفتم. من هم در سن آنها بودم و معصوم هم نبودم. الان می‌توانیم به این خاطره لبخند بزنیم.”
خطا بر روی نوس در جریان بازی برابر منچسترسیتی در چارچوب رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا در ژانویه
قدم بعدی
بزرگترین جهش نوس در جریان جام جهانی 2022 رقم خورد. نصف اسکواد بنفیکا برای حضور در جام جهانی رفتند. راجر اشمیت، که دنبال افرادی برای تمرین دادن بود تا دیگر بازیکنان هماهنگ بمانند، از کاسترو درخواست کرد که بازیکنانی را از تیم B به او معرفی کند.
نوس که به تازگی قراردادش را تمدید کرده بود و در قراردادش بند فسخ 120 میلیون یورویی گنجانده شده بود، نفر اول در لیست بود.
کاسترو گفت: “یادم می آید که به کادر گفتم :«دیگر قرار نیست او را ببینیم.» من می‌دانستم که او تنها برای جا پر کردن به آنجا نمی‌رود.”
اشمیت عاشق کار کردن با نوس شد و بعد از جام جهانی هم او را نگه داشت. بعد از چند حضور به عنوان یار تعویضی، نوس در برابر استرولی در آپریل 2023، اولین بازی‌اش را در ترکیب اصلی انجام داد. اشمیت در کنفرانس پس از بازی گفت: “بازی دادن به او ریسک نبود. او با ترکیبی از لذت، اعتماد و کیفیت بازی میکند. او آماده است.”
بهتر هم میشود!
نوس بعد از آن به سختی بازی‌ای را از ابتدا آغاز نکرد و جای خالی انزو فرناندز را پر کرد. اشمیت بعد از برد برابر براگا در سال 2023 گفت: “او به ما چیزی تازه اضافه کرده است، چیزی خاص. او در بازی با توپ خوب است، بدون توپ خوب است و متوجه میشود که از نظر تاکتیکی چه کند. او از نظر فیزیکی حساس است. تنها 18 ساله است ولی او خیلی کامل است.”
نوس آن فصل را با مدال قهرمانی لیگ پرتغال به پایان رساند. او فصل بعد را آتشین شروع کرد. برای مثال: او در دربی با اسپورتینگ لیسبون در نوامبر همان فصل نقش بزرگی را ایفا کرد. در این بازی که نوس در دقیقه 94، گل مساوی تیمش را به ثمر رساند، و سپس کسپر تنگشتت، توانست گل پیروزی بخش را به ثمر برساند. این عملکرد، باعث واکنش گسترده رسانه‌های محلی شد. برونو روزیرو در وب‌سایت Observador نوشت: “جوان‌ترین و کوچک‌ترین بازیکن زمین، توانست مشکلی را حل کند که خیلی‌ها نمی‌توانستند.”
شخصیت + ذهنیت + هوش = هواداران عاشقت میشوند!
کاسترو در ادامه گفت: “به نظر می آمد که او ده سال است در این سطح بازی میکند. این بحث مورد تایید همه بود. همه می‌توانستند سطح ژوائو را ببینند.”
گل مساوی نوس در دقایق پایانی، منجر به برد رقیب سنتی آنها، اسپورتیگ لیسبون در نوامبر 2023 شد
نوس اما، بیشتر یک فوتبالیست یقه آبی (بازیکنی که تلاش میکند و کمتر بازی نمایشی ارائه میکند) است. او پرس میکند و با قدرت تعقیب میکند و این، باعث تبدیل شدن او به محبوب هواداران در بنفیکا شد.
به گفته گومز: “طرفدارها مدل بازی او را دوست داشتند. تعهد او واضح بود. او پر از انرژی بود، که به هم تیمی‌هایش تزریق میشد و استادیوم را زنده می‌کرد.”
نوس از نشان دادن احساس‌اش ترسی ندارد. مادرش در فوریه، در 50 سالگی فوت کرد. فردای آن روز، او در بازی برابر تولوز در لیگ اروپا قرار گرفت. بعد از سوت پایان بازی، شروع به گریه کردن کرد، صحنه‌ای که قلب هواداران را به درد آورد.
کاسترو ادامه می‌دهد: “به سادگی می‌توان گفت که او یک انسان پاک با قلبی بزرگ است. او کسی است که به هر جایی که میرود، با افرادی که ارتباط دارد رابطه عمیقی برقرار میکند. همه به او عشق می‌ورزند (هواداران و هم تیمی‌ها). هیچ طرفداری از بنفیکا نمی‌خواست که او برود، کادر هم همینطور.”
نوس اعتراف کرد که نمی‌خواست از باشگاه کودکی‌اش در سال 2024 برود. وقتی که روی کاستا، رئیس باشگاه بنفیکا به او گفت که پی‌اس‌جی به او پیشنهادی داده که نمی‌تواند آن را رد کند، گریه کرد. او بعد از تائید انتقال‌اش به تلویزیون بنفیکا گفت: “ترک جایی که در آن راحتم سخت است. مطمئن نیستم که (در پاریس) چه می‌توانم به دست آورم.”
احساسی شدن نوس بعد از رویارویی آنها با تولوز در رقابت لیگ اروپا برابر تولوز در سال گذشته.
تواضع هم حدی دارد!
او چیزی برای نگرانی ندارد. از زمانی که پاریس رفته است، نوس حتی یک بار پایش را کج نگذاشته است. او از تمامی افراد انریکه، بهترین کاندیدا برای عکس روی پوستر است. گرسنه، علاقه برای نگه داشتن فرم و با ثبات.
نوس بعد از پیوستن‌اش به پاریس، در مصاحبه با PSG TV گفت: “او (انریکه)، ایده‌های فوتبالی مانند من دارد.”
لوئیز انریکه در ماه آگوست، قبل از بازی با رن، درباره نوس گفت: “من او را یک انرژی خالص و آماده خدمت به تیم توصیف میکنم. او برای سبک بازی من بهترین گزینه است. او خیلی سریع به شرایط عادت کرده است.” هم تیمی‌ها هم به او عادت کردند. مارکینیوش، کاپیتان پاریس، قبل از بازی در چمپیونزلیگ برابر ژیرونا در ماه سپتامبر گفت: “او یک هیولاست. تیم ما فلسفه ساده‌ای ندارد، اما او از اولین بازی آماده بود. شاید جوان باشد اما انسان بالغی است. او آماده به اینجا آمد.”
توانایی تاکتیکی نوس
کاسترو میگوید: “او می‌تواند در هر پستی از میدفیلد بازی کند.” در بنفیکا، نوس بیشتر اوقات جلوتر از دفاع بازی می‌کرد. برای او، رفتن بین دو دفاع مرکزی و گرفتن پاس از دروازه‌بان برای شروع بازی، عادی بود.
مربی سابق بنفیکا، اشمیت، از او بیشترین استفاده را می‌کرد. حتی گاهی او را در پست وینگ-بک نیز بازی می‌داد. اما بیشتر، او را به ریسک کردن بیشتر در زمین، برای گرفتن موقعیت ایجاب می‌کرد. نوس به Benfica TV در ماه آگوست گفت: “او (اشمیت) از من می‌خواست پاس‌های کوتاه کمتری بدهم. او از من می‌خواست بیشتر به اطرافم نگاه کنم، سعی کنم جلوتر بازی کنم و خطوط را بشکنم.”
چه کسی بیشترین دخالت در حملات پی‌اس‌جی را دارد؟ حملات منجر به شوت در جریان بازی طی 90 دقیقه در لیگ قهرمانان اروپا، فصل 2024/25
در پی‌اس‌جی، نوس در دو بازی نخست‌اش در لیگ1، 4 پاس‌گل ثبت کرد. او از آن زمان 6 پاس‌گل دیگر به ثبت رسانده، به اضافه یک گل و پاس‌گل در چمپیونزلیگ. این فاکتور برای از یک میدفیلدر، کمی تهاجمی است، (عموما ویتینیا عقب‌ترین شخص در خط میانی است و در کنار او نوس و فابیان روییز بازی می‌کنند.) حتی می‌توان گفت این یک نوع ویژگی مثبت دیگر او است.
اما به طور قطع، مربی او از او می‌خواهد که بیشتر روی ویژگی پس گرفتن مالکیت تمرکز کند تا خلق موقعیت.
لوئیز انریکه در ماه سپتامبر گفت: “او یک ویژگی حیاتی دارد: او توپ را از دست نمی‌دهد.”
بدون توپ، نوس یک پرس کننده و ضد پرس کننده وحشتناک است. گرافیک‌های زیر را ببینید، که نشان دهنده مکان تکل‌ها و قطع توپ‌های او در بازی‌های چمپیونزلیگ پی‌اس‌جی را نشان می‌دهد. راه فراری از او نیست.
ژوائو نوس در همه جای زمین حضور دارد: تمام تکل‌ها و قطع توپ‌های او در لیگ قهرمانان اروپا، فصل 2024/25
واکنش‌ها در فرانسه
خرید نوس، تغییر و تحول مهمی را برای پی‌اس‌جی رقم زده است. تصادفی نیست که میدفیلد پی‌اس‌جی، این فصل بیشتر از تمام فصول‌اش بهتر عمل کرده. او و هموطن‌اش ویتینیا، درک خوبی از همدیگر دارند. به طوری که ممکن است به نظر بیاید رابطه تلپاتیک دارند.
حتی این هم تصادفی نیست که بهترین برد این فصل پی‌اس‌جی (4-2 برابر منچسترسیتی) بهترین عملکرد نوس را هم شامل شد. او در دقیقه 53، اشتباه منجر به گل هالند را مرتکب شد. اما به بازی برگشت و تیم را به جلو کشاند و حتی در دقیقه 78، یک گل ضربه سر زیبا را به ثمر رساند.
هیوگو دلوم، نویسنده روزنامه اکیپ، درباره عملکرد نوس بعد از این بازی نوشت: “او یک شاهکار کوچک است. بازیکنان قبلی پی‌اس‌جی (اگر اشتباه او را مرتکب می‌شدند)، در نا امیدی غرق می‌شدند. اما او نه.” مجله فوتبالی فرانسوی so foot، که به انتقاد صریح از بازیکنان معروف است، تیم خبری بعدی‌ای بود که از او تعریف کرد. آنها در رسانه X در توصیف نوس نوشتند: “مارکو وراتی، بدون سیگار و شب‌گردی.”
عملکرد تحسین برانگیز نوس در بازی خانگی برابر لیورپول در لیگ قهرمانان اروپا
زمان به نفع او است. او تنها 20 سال سن دارد. او مدت زیادی را پیش رویش دارد و می‌تواند آسمان‌ها را فتح کند.
گومز میگوید: “ژوائو همیشه به محدودیت‌هایش، با هوش‌اش غلبه کرده. بسیار برای او خوشحالم، خوشحالم که در حال رسیدن به رویاهایش است.”
کاسترو هم همینطور، او از نمایش این روزهای نوس لذت می‌برد: “مطمئنم که او یکی از بهترین میدفیلدهای دنیا میشود. البته نه، فکر میکنم همین الان هم هست.”
علیرضا خلیلی، فوتبال‌لب – شب تاریخی امارات! آرسنال در یکی از درخشان‌ترین نمایش‌های تاریخ خود، با دو گل رویایی دکلان رایس از روی ضربات آزاد و یک گل دیگر از میکل مرینو، قهرمان اروپا، رئال مادرید، را در اولین دیدار مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا با نتیجه ۳-۰ مغلوب کرد. این پیروزی که توسط میکل آرتتا «مهم‌ترین بازی دوران مربیگری‌ام» خوانده شد، در هیاهوی بیپایان هواداران آرسنال در استادیوم امارات رقم خورد و حالا توپچی‌ها با امیدی فراوان به دیدار برگشت در برنابئو می‌نگرند.
نبرد فیزیکی، تاکتیکی و هیجانی در امارات
از اولین سوت، آرسنال با فشار بالا، جابهجایی سریع توپ و تسلط بر میانه میدان، مهمان اسپانیایی را به عقب راند. تماشاگران با انرژی بیپایان خود، بازیکنان را به پیش راندند و رئال مادرید در دقیقه‌های ابتدایی به‌وضوح تحت فشار بود. اشتباهات خط دفاعی مادرید، از جمله لوکا مودریچ و آنتونیو رودیگر، موقعیت‌های خطرناکی برای آرسنال ایجاد کرد. آمار ۶۹ درصدی مالکیت توپ در ۱۵ دقیقه اول، گواه برتری تاکتیکی توپچی‌ها بود.
تهدیدهای آرسنال از جناحین
بخشی از موفقیت آرسنال مرهون عملکرد درخشان بازیکنان جناحین بود:
بوکایو ساکا با حرکت‌های انفجاری و ارسال‌های دقیق خود مدافعان را آزار می‌داد، در حالی که گابریل مارتینلی در سمت چپ با سرعت و مهارت، برای توماس پارتی موقعیت‌سازی کرد. اما گلزنی نیاز به لحظه‌ای جادویی داشت…
معجزه دکلان رایس: دو ضربه آزاد برای تاریخ‌ساز شدن آرسنال؟
رایس پیش از این بازی حتی یک گل مستقیم از ضربه آزاد در کارنامه حرفه‌ای خود نداشت. اما در دقیقه ۳۷، توپ را روی زمین گذاشت، چند قدم به عقب رفت و با ضربه‌ای مارپیچ و بی‌رحم، تیبو کورتوا، دروازه‌بان برجسته نسل خود، را مغلوب کرد. شگفتی اما تکرار شد: در دقیقه ۶۸، این بار از زاویه‌ای بازتر، ضربه‌ای دیگر به گوشه بالایی دروازه فرستاد تا نامش را به‌عنوان اولین بازیکن تاریخ لیگ قهرمانان که دو گل مستقیم از ضربه آزاد در یک بازی حذفی به ثمر می‌رساند، ثبت کند.
واکنش مادرید: فرصت‌سوزی و بی‌ثباتی
رئال مادرید اگرچه در ضدحمله‌ها خطرآفرین بود، اما مهاجمانش ناکام ماندند. کیلیان امباپه در موقعیت تک‌به‌تک مقابل دیوید رایا ضعیف عمل کرد و وینیسیوس جونیور نیز نتوانست از فرصت‌ها بهره ببرد. اخراج ادواردو کاماوینگا در دقایق پایانی، نقطه پایانی بر شب سیاه سفیدپوشان بود.
گل سوم و آمار خیره‌کننده
پس از گل دوم رایس، استادیوم امارات به لرزه درآمد و آرسنال برای فشار بیشتر مصمم شد. میکل مرینو در دقیقه ۷۸ با حرکتی هماهنگ و ضربه پای چپ خود، سومین گل را به ثمر رساند. این در حالی بود که کورتوا تنها ثانیه‌هایی قبل با دو خروجی معجزه‌آسا از گل‌خوردن جلوگیری کرده بود!
آمارهای کلیدی بازی:
میزان مالکیت توپ: آرسنال ۵۸٪ – رئال مادرید ۴۲٪
شوتهای روی هدف: آرسنال ۱۱ – رئال مادرید ۳
لمس توپ در محوطه حریف: آرسنال ۲۸ بار – رئال مادرید ۷ بار
رویای نیمه‌نهایی و هشدار برای برنابئو
هرچند آرسنال با این پیروزی تاریخی گامی بزرگ به سوی صعود برداشت، اما تجربه رئال مادرید در برنابئو را نباید دست‌کم گرفت. با این حال، آمارها امیدوارکننده است: در ۱۱ مورد قبلی که تیمی انگلیسی در بازی رفت حذفی با ۳ گل یا بیشتر پیروز شده، همگی به دور بعد صعود کرده‌اند. حالا نوبت آرتتا و شاگردانش است که در اسپانیا، فصل جدیدی از تاریخ این باشگاه را بنویسند.
آمارهای قابل تأمل پس از بازی:
این سومین شکست سنگین رئال مادرید در بازی رفت مرحله حذفی لیگ قهرمانان است.
آرسنال با ۲۱ گل از توپ ایستاده (بدون احتساب پنالتی)، بهترین تیم لیگ برتر در این زمینه است.
رئال مادرید با ۵ شکست در فصل جاری، به بدترین رکورد تاریخ خود در اروپا رسید.
آرین اختری، فوتبال لب– یک باشگاه کوچک، مربی و بازیکنانی چشمگیر پیدا میکند. در نتیجه، مجبور میشود آنها را به باشگاه‌های بزرگ‌تر و ثروتمندتر واگذار کند و همه چیز را از نو شروع کند. بولونیا هم از این قاعده مستثنی نبود.
بولونیای موتا
بولونیا در فصل ۲۴–۲۰۲۳، تحت هدایت تیاگو موتا، عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت. آنها در سری‌آ پنجم شدند و برای اولین‌بار در تاریخ باشگاه، به لیگ قهرمانان اروپا صعود کردند. آنها پنج امتیاز بیشتر از رم، شش امتیاز بیشتر از لاتزیو و پانزده امتیاز بیشتر از ناپولیِ مدافع عنوان قهرمانی به دست آوردند.
سبک بازی مبتنی بر پاس‌های صبورانهٔ آنها زیر نظر موتا، تحسین زیادی برای تیم و خود شخص موتا به همراه داشت. پس جای تعجبی نداشت که یوونتوس در تابستان ۲۰۲۴ برای جذب این مربی برزیلی‌الاصل اقدام کرد.
پس از او، بازیکنان مهمی مانند ریکاردو کالافیوری و جاشوا زیرکزی هم از باشگاه جدا شدند. بنابراین، بولونیا بدون این مهره‌های کلیدی، در فصل ۲۵–۲۰۲۴ چگونه عمل کرد؟
با گذشت بخش بزرگی از فصل پاسخ این پرسش مشخص شد، آنها بدون تیاگو موتا هم موفق بودند.
دیگر چه؟
شروع فصل البته چندان خوب نبود. آنها فقط یکی از ۱۱ بازی ابتدایی‌شان در تمام رقابتها را بردند. اگرچه هفت تساوی در آن مدت نشان می‌داد بولونیا همچنان تیمی سخت جان برای غلبه است. تنها سه باخت آنها در آن ۱۱ بازی، مقابل ناپولی، لیورپول و استون ویلا، آن هم در بازی‌های خارج از خانه بود.
با این حال، اوضاع از آن زمان به بعد بهتر است. پس از گذشت ۲۹ بازی، روسوبلو، در رتبهٔ چهارم جدول قرار دارد (بالاتر از یوونتوس موتا که در رتبهٔ پنجم است).
رتبه بولونیا در جدول بعد از هفته 29م سری‌آ
توقف ناپذیر
پیشرفت آنها در ماه‌های اخیر بسیار چشمگیر بوده. در سال ۲۰۲۵، تنها تیمی که امتیاز بیشتری از بولونیا در سری‌آ کسب کرده، رم (۲۹ امتیاز) است. در حالی که بولونیا ۲۵ امتیاز به دست آورد.
آنها همچنین برای دومین بار در ۵۵ سال گذشته، در لیگ به چهار پیروزی پیاپی رسیده‌اند. مورد قبلی به شش برد متوالی بین فوریه تا مارس ۲۰۲۴ برمی‌گردد.
آخرین موفقیت بولونیا بسیار چشمگیر بوده. آنها لاتزیو را با نتیجه ۵-۰ در ورزشگاه رناتو دال‌آرا در هم کوبیدند. این نخستین باری بود که آنها از فوریه ۱۹۹۷، (پیروزی ۶-۱ خانگی مقابل هلاس ورونا) با اختلاف حداقل پنج گل در یک بازی سری‌آ پیروز می‌شدند.
دقایق بازی و تعداد گل در بازی بولونیا و لاتزیو
این رقابت چندان درخشان پیش نرفت و بولونیا تنها یک امتیاز از پنج بازی اول‌اش کسب کرد. اما همانطور که عملکردشان در لیگ داخلی بهتر شد، در اروپا هم خودشان را نشان دادند. آنها مرحله‌ی گروهی را با پیروزی ۲-۱ خانگی مقابل بورسیا دورتموند و تساوی‌های قابل قبول مقابل بنفیکا (۰-۰) و اسپورتینگ لیسبون (۱-۱) به پایان رساندند.
چه طور با رفتن موتا، کالافیوری و زیرکزی، بولونیا هنوز موفق است؟
مدیر فنی باشگاه، جیووانی سارتوری، در کیه‌وو و آتالانتا با بودجه‌ی کم تیم‌های قابل احترامی ساخت. در سال ۲۰۲۲ به بولونیا پیوست و در کنار مارکو دی‌وایو، مهاجم سابق روسوبلو و مدیر ورزشی فعلی کار می‌کرد. انتظار می‌رفت برای جایگزینی موتا سراغ همان سبک قبلی برود. موتا مربی جوانی با ایده‌های نو بود و اطمینان به او حسابی جواب داد.
اما، برخلاف انتظار، آنها سراغ گزینه‌ای باتجربه‌تر یعنی وینچنزو ایتالیانو رفتند. او پس از رساندن فیورنتینا به دو فینال پیاپی لیگ کنفرانس اروپا، (هرچند با دو نایب قهرمانی) از این تیم جدا شد. انتظار می‌رفت ایتالیانو به یکی از تیم‌های بزرگ ایتالیا برود. بولونیا توانست او را جذب کند و با وجود لغزش‌های اولیه، این تصمیم هم مثل یک انتخاب الهام‌بخش دیگر به نظر می‌رسید.
ایتالیانو همان سیستم ۴-۲-۳-۱ که موتا با آن خوب کار کرده بود را حفظ کرده و تقریباً عملکردی برابر با او داشته است. بولونیا پس از ۲۹ بازی، ۵۳ امتیاز دارد؛ تنها یک امتیاز کمتر از فصل گذشته در همین مقطع (۵۴). این دومین بار در دوران سه‌امتیازی شدن بردها (از فصل ۹۵-۱۹۹۴) است که بولونیا پس از ۲۹ بازی چنین امتیازی دارد.
آمار ایتالیانو در آمارهای کلی
با وجود از دست دادن زیرکزی، (که فصل گذشته با ۱۱ گل، بهترین گل‌زن بولونیا در سری‌آ بود) آنها در ۲۹ بازی، ۴۹ گل زده‌اند. این بهترین آمارشان از فصل ۶۶-۱۹۶۵ (۵۴ گل) تاکنون است. در واقع، با ۹ بازی باقیمانده، بولونیا تنها پنج گل کمتر از کل فصل گذشته زده است. به نظر میرسد دلیل اصلی این عملکرد، بهبود در تمام‌کنندگی باشد. تیم ایتالیانو به طور میانگین ۱۳.۸ شوت در هر بازی می‌زند (در مقایسه با ۱۲.۶ شوت در فصل قبل). افزایش xG، تنها از ۱.۲۸ به ۱.۳۹ بوده است.
از سوی دیگر، بولونیا تاکنون ۳۴ گل دریافت کرده که دو گل بیشتر از کل فصل گذشته (۳۲ گل) است. آنها به‌طور میانگین در هر بازی دو شوت کمتر نسبت به فصل ۲۴-۲۰۲۳ دریافت می‌کنند (۸.۸ در مقابل ۱۰.۸). در واقع، بولونیا با تنها ۲۵۶ شوت، کمترین تعداد شوت دریافتی را در این فصل سری‌آ داشته. هرچند xG دریافتی آنها در هر بازی (۰.۹۷) تقریباً با فصل گذشته (۰.۹۸) یکسان است.
XG مهم است!
مشکل اصلی اینجاست که آنها، امسال موقعیت‌های باکیفیت‌تری به حریفان داده‌اند. شوت‌هایی که بولونیا در فصل ۲۴-۲۰۲۳ از موقعیت‌های غیرپنالتی دریافت می‌کرد. به طور میانگین ۰.۰۸ xG در هر شوت داشت، اما این عدد در فصل ۲۵-۲۰۲۴ به ۰.۱۰ xG رسیده است. در نتیجه، تیم‌ها امسال بهتر از موقعیت‌های خود استفاده کرده‌اند و ۱۱.۹٪ از شوتهای غیرپنالتی را به گل تبدیل کرده‌اند. در حالی که این نرخ در فصل قبل فقط ۷.۰٪ بود.
فصل گذشته با هدایت موتا، بولونیا به طور میانگین ۵۸.۳٪ مالکیت توپ در سری‌آ داشت. رقمی که تنها ناپولی (با ۶۱.۳٪) از آن بیشتر بود. تحت هدایت ایتالیانو، این عدد تنها اندکی کاهش یافته و به ۵۸.۲٪ رسیده است. همچنان فقط اینتر (۵۹.۷٪) و یوونتوس (۵۹.۲٪) مالکیت بیشتری دارند. اما تفاوت اصلی در این است که آنها امسال توپ را در نقاط متفاوتی از زمین نسبت به فصل گذشته در اختیار دارند.
field tilt و دیگر شاخص‌ها
شاخص Field tilt (سوگیری در جهتی خاص یا تسلط بر منطقه‌ای هجومی)، میزان تسلط مناطقی از زمین بین تیم‌ها را اندازه‌گیری میکند. این شاخص، بررسی میکند که هر تیم چه سهمی از مالکیت توپ را در یک‌سوم هجومی خود نسبت به حریفش دارد. اگر این شاخص بالای ۵۰٪ باشد، یعنی تیم شما تعداد پاس‌های بیشتری در یک‌سوم دفاعی حریف، به تعداد پاس‌هایی که در یک سوم دفاعی شما می‌دهند، انجام میشود. فصل گذشته، field tilt بولونیا در سری‌آ، ۵۵.۸٪ بود (هفتمین رقم بالای لیگ). اما این عدد تحت هدایت ایتالیانو به ۶۴.۵٪ رسیده است (سومین در لیگ).
دقت پاس بولونیا در سری‌آ این فصل کاهش یافته؛ از ۸۶.۵٪ در فصل گذشته به ۸۳.۶٪ امسال. اما یک دلیل نسبتاً واضح برای این افت وجود دارد: آنها نسبت به زمان موتا، پاس‌های بلند بسیار بیشتری ارسال می‌کنند. در واقع، بولونیا در این فصل بیش از هر تیم دیگری در سری‌آ پاس بلند داده (۱,۴۴۱ پاس). این تفاوت چشمگیری نسبت به فصل ۲۴-۲۰۲۳ دارد؛ فصلی که تنها میلان پاس‌های بلند کمتری از آنها داشت (۱,۷۶۷ پاس).
آنها همچنین پاس‌های پراگرسیو بیشتری هم می‌دهند. فصل گذشته، بولونیا از این نظر چهاردهمین تیم سری‌آ بود. امسال تنها سه تیمی که بالاتر از آنها در جدول هستند، پاس‌های پراگرسیو بیشتری از بولونیا (۸۲۹ پاس) ثبت کرده‌اند.
منطقه کنترل بولونیا در فصل 2023/24منطقه کنترل بولونیا در فصل 2024/25
آمار تهاجمی
تیم ایتالیانو در حملاتش کاملاً متعادل عمل میکند و تقریباً به یک اندازه از هر دو سمت زمین استفاده میکند؛ طوری که فقط ۱.۰ درصد اختلاف بین حملات از سمت چپ (۳۷.۵٪) و سمت راست (۳۸.۵٪) وجود دارد. این تعادل باعث میشود که دفاع کردن مقابل بولونیا سخت‌تر و غیرقابل پیش‌بینی‌تر باشد، چون مشخص نیست حمله‌ی بعدی از کدام جناح خواهد آمد.
جهت حملات بولونیا
عملکرد تهاجمی بازیکنان
ریکاردو اورسولینی در این فصل لیگ، تعداد گل‌هایی برابر با فصل گذشته‌اش (۱۰ گل) به ثمر رسانده است. او با گلی که مقابل لاتزیو با یک ضربه چیپ عالی به ثمر رساند، تبدیل به سومین بازیکن بولونیا شد که از فصل ۹۵-۱۹۹۴ تاکنون در سه فصل متفاوت سری‌آ، تعداد گل‌هایش دورقمی شده است. پیش از او، فقط مارکو دی وایو (چهار فصل پیاپی بین ۲۰۰۸-۰۹ تا ۲۰۱۱-۱۲) و جوزپه سیگنوری (چهار فصل بین ۱۹۹۸-۹۹ تا ۲۰۰۲-۰۳) به این موفقیت رسیده بودند.
رمو فرویلر که تابستان گذشته پس از یک دوره قرضی موفق در فصل ۲۴-۲۰۲۳ به‌طور دائمی به بولونیا پیوست، در میانه میدان برای ایتالیانو همان تعادل و ثباتی را فراهم کرده که قبلاً برای موتا ایجاد کرده بود. این بازیکن سابق ناتینگهام فارست، تا اینجای فصل:
دومین بازیکن خلاق بولونیا از نظر خلق موقعیت بوده (۲۹ موقعیت)،
دومین بازیکن موفق تیم در بازپسگیری توپ نیز بوده (۱۱۷ مرتبه).
در ابتدا انتظار می‌رفت که تیس دالینگا، مهاجم تازه‌وارد از تولوز، جای خالی زیرکزی را در خط حمله پر کند؛ اما او نتوانسته جایی در ترکیب اصلی پیدا کند و مغلوب درخشش سانتیاگو کاسترو، مهاجم جوان آرژانتینی، شده است.
کاسترو که تنها ۲۰ سال دارد، تا اینجای فصل در سری‌آ:
۸ گل،
۴ پاس گل،
و از نظر تعداد مشارکت در دنباله‌های تهاجمی (توالی‌های منتهی به شوت یا گل) با ۱۰۶ مشارکت، در صدر تیم قرار دارد.
مثل زیرکزی، او هم یک مهاجم همه‌فن‌حریف است و نقش کلیدی در حملات بولونیا ایفا میکند.
مشارکت در حملات
جاگیری و تحرکات
عملکرد تیم ایتالیانو در بازی بدون توپ بهتر است. بولونیا در این فصل سری‌آ دومین تیم با بیشترین توپ‌گیری‌های پرس بالا است و میانگین این اقدام از 6.3 در هر بازی در فصل گذشته به 7.4 در این فصل رسید. با وجود اینکه هنوز 9 بازی باقی مانده، بولونیا تقریباً به تعداد توپ‌گیری‌های منجر به شوت و گل در فصل گذشته رسید.
turnover بولونیا در فصل 2023/24turnover بولونیا در فصل 2024/25
بولونیا بیشترین (Pressed Sequences) را در سری‌آ 2024-25 داشته است (362)، در حالی که فصل گذشته در این زمینه در رتبه هفتم قرار داشت. این دنباله‌ها به موقعیت‌هایی اشاره دارند که تیم حریف در یک سوم دفاعی خود، سه یا کمتر پاس ارسال کرده و توالی بازی در نیمه زمین خودشان پایان می‌یابد. تعداد (Pressed Sequences) بولونیا حداقل 31 مورد بیشتر از هر تیم دیگری در لیگ است.
از نظر مقایسه سبک بازی در دو فصل اخیر، بولونیا فصل گذشته سومین تیم از نظر میانگین پاس در هر توالی حمله در سری آ بود (4.4)، اما این فصل با تورینو در رتبه هشتم مشترک قرار دارد (3.6). با این حال، سرعت حمله مستقیم آنها فقط کمی افزایش داشته.
آمار دفاعی
در بخش دفاعی، بولونیا فعال‌تر است، که این می‌تواند توضیحی برای تعداد کم شوت‌هایی باشد که دریافت کردند. آنها 903 اقدام دفاعی ثبت کرده‌اند که حداقل 83 مورد بیشتر از هر تیم دیگر در سری آ است. همچنین، بولونیا کمترین تعداد پاس‌های حریف را در لیگ (8,168) مجاز دانسته است
مقایسه نحوه بازی تیم‌های سری‌آ (کند و غیرمستقیم و سریع و مستقیم)
این موضوع باعث شده که بولونیا کمترین PPDA (تعداد پاس‌های حریف قبل از یک اقدام دفاعی) را در سری‌آ دارا باشد. قطع 9.0، که با فاصله زیاد از سایر تیم‌ها کمترین است. یوونتوس تحت هدایت موتا در جایگاه دوم قرار دارد با PPDA برابر 10.7.
این آمار نشان می‌دهد که بولونیا بیش از هر تیم دیگری در سری آ با پرس شدید حریفان را تحت فشار قرار می‌دهد. در واقع، در میان تیم‌های پنج لیگ برتر اروپا، فقط موناکو (8.7)، بارسلونا (8.6) و پاری سن ژرمن (8.5) PPDA کمتری از بولونیا در این فصل داشته‌اند. فصل گذشته، بولونیا با PPDA برابر 11.6 سومین تیم در این زمینه در سری آ بود.
آینده چه میشود؟
بولونیا فصل گذشته در رتبه پنجم سری‌آ قرار گرفت و توانست به لیگ قهرمانان اروپا راه پیدا کند. اما این بار احتمالاً باید عملکرد بهتری داشته باشد، زیرا بعید است که ایتالیا مجدداً یک سهمیه اضافی کسب کند.
حضور در رتبه چهارم بعد از 29 بازی، دستاوردی بزرگ برای بولونیا محسوب میشود، به‌ویژه اینکه آنها در حال حاضر بالاتر از تیمی هستند که مربی‌شان را در تابستان از دست دادند. با این حال، تیم ایتالیانو هنوز کارهای زیادی برای حفظ این جایگاه دارد. بر اساس پیشبینی Opta Supercomputer، بولونیا 24.4٪ شانس دارد که فصل را در جمع چهار تیم برتر به پایان برساند. شایع‌ترین رتبه نهایی آنها در 10,000 شبیه‌سازی، جایگاه پنجم است (25.8٪)، که حداقل تکرار موفقیت فصل گذشته خواهد بود.
پیشبینی مقام نهایی تیم‌های سری‌آ
اگر بولونیا فصل 2024-25 را با کسب رتبه‌ای در جمع چهار تیم برتر سری آ به پایان برساند و/یا پس از سال 1973-74 برای اولین بار قهرمان کوپا ایتالیا شود، جشن‌های امیلیا-رومانیا حتی می‌تواند از سال گذشته هم فراتر برود. جایی که حدود 40,000 هوادار در میدان ماجوره، شادی کردند.
