Tag Archives: پادکست فوتبالی

به‌نظر می‌رسد که لسترسیتی و برندون راجرز هر روز یک قدم به پایان همکاری با یکدیگر نزدیک‌تر می‌شوند.

در شب گذشته و پس از چهارمین شکست فصل در برابر منچستریونایتد، علامت سوال‌ها درباره آینده لسترسیتی کمی پررنگ‌تر شد.

کیارش غریبی، فوتبال لب – این اوضاع بد لسترسیتی حتی صدای هواداران روباه‌ها را هم درآورد و طرفداران حاضر در کینگ پاور پس از سوت پایان مسابقه، بازیکنان و مربی تیم خود را “هو” کردند. حتی خود راجرز هم از شرایط راضی نیست. او در کنفرانس پس از مسابقه اذعان کرد:

“این تیم، تیم سال‌های گذشته نیست”.

شاید حق با راجرز باشد. قطعا لسترسیتی یکی از موفق‌ترین تیم‌های دهه اخیر فوتبال انگلستان بوده است. هرچه که باشد، آن‌ها با کسب یک پریمیرلیگ و اف‌ای کاپ از منچستریونایتد و تاتنهام موفقیت‌های مهم‌تری در چند سال اخیر کسب کرده‌اند.

اما حالا اوضاع بر وفق مراد روباه‌ها نیست. از لحاظ مالی، لسترسیتی وضعیت چندان مناسبی ندارد. در این تابستان آن‌ها وسلی فوفانا و کسپر اشمایکل، دو تن از مهم‌ترین بازیکنان اسکواد خود را از داده‌اند و در روز پایانی پنجره نقل و انتقالاتی ووت فائس از رمس را جذب کردند.

به‌نظر می‌رسد راجرز نیز راه اسکات پارکر را در پیش گرفته و شب گذشته درباره نارضایتی خود از مالکیت باشگاه گفت:

” باوجود احترامی که برای آن‌ها قائل هستم، اما ما به هیچ وجه نتوانستیم ترکیب خود را تقویت کنیم. من ناراحتی هواداران را درک می‌کنم. اینکه ببینید بقیه تیم‌ها بازیکنان جدیدی را اضافه کنند اما باشگاه مورد علاقه شما نه، سخت است”.

در آن سمت ماجرا، سران لستر نیز اوقات سختی را پشت سر می‌گذارند. آن‌ها در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات مختلف می‌باشند و طبق گفته خودشان، تمام تلاش خود را جهت خروج باشگاه از بحران انجام می‌دهند.

چندی پیش بود که آن‌ها در طی بیانیه‌ای اعلام کردند که قصد فروش باشگاه را ندارند و تلاش می‌کنند تا با تصمیم‌های کوتاه‌مدت، آینده باشگاه را نجات دهند.

یک روز از قرعه‌کشی لیگ قهرمانان اروپای سال 2022/3 گذشته است و بحث‌های زیادی در مورد قرعه‌کشی در جریان می‌باشد. اما هنوز صحبت‌ها در مورد جادوی برنابئو در سال گذشته به پایان نرسیده است. به راستی چه راز تاکتیکی در پشت قهرمانی رئال مادرید نهفته بود؟

رضا حسینی،‌ فوتبال لب – در نشست خبری قبل از بازی فینال پاریس، خبرنگاران نظر آنجلوتی را در مورد لیورپول پرسیدند. در آن روز ،کارلتوی کارکشته تنها زبان به تمجید از لیورپول و یورگن کلوپ گشود و از شور و هیجان بالا و سازماندهی خوب رقیب گفت. اما در مصاحبه‌ی بعد از بازی و قهرمانی رئال مادرید، آنجلوتی محافظه‌کاری را کنار گذاشت و حرف‌هایی زد که چیزهای بیشتری را برای دوست‌داران فوتبال فاش کرد. او گفت که رمزگشایی از لیورپول ساده‌تر از دیگر حریفان بود. شخصیت ثابت قرمزها باعث شد که رئالی‌ها بدانند چه استراتژی را اتخاذ کنند و چگونه برای فینال آماده شوند.

یوفا تجزیه و تحلیل جامعی از لیگ قهرمانان سال گذشته ارائه داده است که 125 مسابقه را پوشش می‌دهد و نظرات 23 کارشناس از جمله گرت ساوتگیت، سرمربی تیم ملی انگلیس در آن وجود دارد. این گزارش نشان می‌دهد که چگونه رئال توانست بر روندهای تاکتیکی دیگر تیم‌ها فائق آید و قهرمان مسابقات شود. بخشی از این گزارش را مرور می‌کنیم تا با عوامل قهرمانی رئال بیشتر آشنا شویم.

واگذاری فضا به حریفان

برای کلوپ و دیگر مربیانی که تیم‌های بزرگ اروپا را هدایت می‌کنند، دفاع از بالا، پرس سنگین، گرفتن فضا و غنیمت شمردن فرصت‌ها فلسفه‌ی اصلی بازی در سالیان اخیر بوده است. منچسترسیتی، بایرن مونیخ و لیورپول همگی در لیگ قهرمانان اروپا، خط دفاع خود را بالا نگه داشتند. در طول مراحل حذفی، در زمانی که صاحب توپ نبودند، آخرین مدافع آنها به ترتیب 45.5 متر، 44.4 متر و 43.6 متر از خط دروازه فاصله داشت. این سه تیم بالاترین آمار را از این حیث در مجموع مسابقات داشتند.

در مقابل، رئال مادرید عقب نشست. این مولفه برای آن‌ها 35.2 متر بود که در بین 16 تیم پایانی، رتبه‌ی دهم را کسب کردند. از آنجایی که آنچلوتی به جای پرس سنگین و فشار بر روی توپ، دقت را در اولویت قرار داده بود، رقبای رئال به راحتی در زمین حرکت می‌کردند. یوفا میزان فضایی که تیم‌ها در هنگام مالکیت توپ به تسخیر خود در می‌آوردند را محاسبه کرد و مشخص گردید که فقط شریف و دیناموکیف بیشتر از رئال مادرید به حریفان خود فضا دادند. به سادگی می‌توان نتیجه گرفت که مادریدی‌ها در این فصل نه تنها برنامه‌ای برای مالکیت توپ نداشتند، بلکه تصمیمی به اشغال فضاهای موجود در زمین نیز نداشته و جمع شدن در زمین و استفاده از حداقل فضای موجود را در دستور کار خود قرار داده بود.

فابیو کاپلو، یکی از کارشناسان یوفا و یکی از مربیان سابق رئال، این مسئله را یک انتخاب عملگرایانه بر اساس بازیکنان موجود رئال می‌داند. بارزترین مثال شاید در خط هافبک رئال باشد. مثلث هافبک رئال در آن تورنومنت که شامل کاسمیرو 30 ساله، تونی کروس 32 ساله و لوکا مودریچ 36 ساله بود، سال‌ها در جام‌های متفاوتی در کنار یکدیگر بازی کرده بودند. همان‌گونه که کاپلو می‌گوید، این هافبک‌ها دیگر نه جوان هستند و نه چندان سریع. پس آنجلوتی تصمیم گرفت به انتخابی عملگرایانه دست بزند.

نجات‌های کورتوا

اما هر زمان که رئالی‌ها نتوانستند حریف را در چنگ خود نگه دارد، برای نجات دست به دامن پرش‌های بلند دروازه‌بان خود شدند. کاری که تیبو کورتوا به درستی از پس انجام آن بر آمد و چهره‌ی برتر فینال شد. دروازه‌بان سابق چلسی که از نادیده گرفته شدن خود در انگلیس دلگیر بود، در شب فینال 9 سیو انجام داد تا مانع از قهرمانی لیورپول شود. این بهترین رکورد یک دروازه‌بان در تمامی فینال‌های لیگ قهرمانان اروپا بود.

همچنین کورتوا با 59 سیو، بیش از هر دروازه بان دیگری در این رقابت ها سیو انجام داد. بر طبق آمار انتظار گل (xG) حریفان رئال مادرید، کورتوا مانع از به ثمر رسیدن 4.63 گل حریفان رئال گردید که این بهترین آمار دروازه‌بان‌های حاضر در فصل گذشته‌ی لیگ قهرمانان بود.

راندمان بالای تهاجمی رئال مادرید، عامل مهم کامبک‌های دقایق پایانی

در آن سوی زمین نیز رئال عملکرد بهتری نسبت به میانگین داشت. کریم بنزما، مهاجم فرانسوی کهکشانی‌ها با حمایت دو وینگر برزیلی یعنی رودریگو و وینیسیوس جونیور، بسیار بی‌رحم بود. بر روی کاغذ، xG رئال مادرید پس از مرحله گروهی 21.78 بود. با این حال، در زمین آنها موفق شدند 29 بار توپ را به دروازه‌ی حریفان برسانند. این گل‌ها اکثرا در موقعیتی به دست می‌آمدند که رئالی‌ها عقب نشسته و صبورانه در جستجوی موقعیت بودند. این اقدام بر خلاف دو روش مورد استفاده‌ی دیگر حریفان آن‌ها بود یعنی نه مانند حملات برق‌آسای بعضی رقبا که با فشار بالا و پرس انجام می‌دادند و نه مانند تیم‌های ضعیف و با روش حملات مستقیم.

رئال مادرید به طور متوسط 16.2 ثانیه قبل از هر گل توپ را در اختیار داشت که این میزان بیش از هر تیم دیگری است که به مرحله حذفی رسیده بود. باز هم آمار رئال در تضاد با رقیب آن‌ها در فینال یعنی لیورپول است. تیم کلوپ به طور متوسط 9.5 ثانیه قبل از اینکه دروازه را فتح کند، توپ را در اختیار داشت.

با این حال، اندازه‌گیری برخی دیگر از عناصر موفقیت رئال سخت‌تر است. آنها در حالی که 15 دقیقه به پایان بازی یک هشتم نهایی مقابل پاری‌سن ژرمن باقی مانده بود، شروع به کار کردند. در حالی که 10 دقیقه به پایان بازی مرحله یک چهارم نهایی مقابل چلسی مانده بود، شروع به گلزنی کردند و در حالی که تنها 5 دقیقه وقت اضافه مقابل منچسترسیتی باقی مانده بود، دست به کار بزرگ و برگرداندن بازی زدند. هر بار در آخرین لحظات از مخمصه گریختند و به دور بعدی رفتند. خوش شانسی بی‌نظیر یا آمادگی ذهنی فوق‌العاده؟ یا کمی از هر دو؟ پاسخ به این سوال می‌تواند به ساعت‌ها بحث و جدل منتهی شود.

شاید به همین دلیل است که آنچلوتی پس از فینال مصاحبه‌ی خود را ساده و خلاصه برگزار کرد. او گفت: وینیسیوس یک گل زد، کورتوا چند سیو کرد، پایان ماجرا! اگرچه این که رئال چگونه به آنجا رسید، بسیار ساده نبود.

پس از فصلی پرفراز و نشیب، حالا لیدز یونایتد جانی دوباره گرفته و با چهره‌ای جدید و متفاوت پا به فصل جدید پریمیرلیگ گذاشته است.

کیارش غریبی، فوتبال لب – پس از باخت سنگین چهار بر صفر در بازی خانگی برابر تاتنهام بود که سران لیدز مجبور به اخراج مارسلو بیلسا شدند. تصمیمی که آندره‌آ رادریزانی درباره آن گفت:

” این سخت‌ترین تصمیمی بود که تا به حال برای لیدز گرفتم”

البته که خداحافظی با تئوریسین آرژانتینی سخت بود. بیلسا در ژوئن ۲۰۱۸ به لیدز پیوست و فقط پس از ۲ سال به حسرت ۱۶ ساله لیدزی ها مبنی بر حضور دوباره در پریمیرلیگ پایان داد. او همچنین دو فصل نسبتا خوب را با رزهای سفید در سطح اول فوتبال انگلستان گذراند اما به‌نظر می‌آمد وقت رفتن رسیده باشد.

بیلسا در ۶ بازی نهایی خود به عنوان سرمربی لیدز یونایتد، فقط ۱ امتیاز کسب کرده بود و تنها ۲ امتیاز با منطقه سقوط فاصله داشت. قرار بود تا او پس از باخت شش بر صفر مقابل لیورپول اخراج شود اما مدیران باشگاه باز هم به او اعتماد کردند تا نهایتا یک هفته بعد و پس از شکست سنگین مقابل تاتنهام، صبر آن‌ها نیز به اتمام رسید و بیلسا را اخراج کردند. یک روز بعد، جسی مارش مربی سابق لایپزیگ، به عنوان سرمربی لیدز یونایتد منصوب شد.

مارش موفق شد تا با ۳ امتیاز بیشتر نسبت به برنلی رده هجدهمی، لیدز را در لیگ برتر انگلستان نگه دارد.

اما چه چیزی انقدر آن‌ها را نسبت به فصل گذشته متفاوت کرده است؟ قطعا از پنجره بسیار خوب لیدزی‌ها در تابستان می‌توان به عنوان یکی از دلایل مهم این تغییر نام برد. آن‌ها با فروش ستاره های خود، رافینیا و کلوین فیلیپس به بارسلونا و منچسترسیتی با مبالغ ۴۹ و ۴۱ میلیون پوند پول قابل توجهی را به بودجه تابستانی خود اضافه کردند. آن‌ها از این پول برای خرید بازیکنانی مانند برندون آرونسون، راسموس کریستنسن، تایلر آدامز، مارک روکا و … استفاده کردند. تمام این خرید ها حدود ۱۱۶ میلیون یورو برای لیدز هزینه داشت که آن‌ها را به دوازدهمین باشگاه پرخرج تابستان تبدیل کرد.

نکته جالب این‌خرید ها در ۳ بازیکنی است که از باشگاه‌های زیرمجموعه ردبول به خدمت گرفته شده‌اند. با توجه به سابقه مربیگری او در لایپزیگ، به‌نظر مارش نیاز به بازیکنانی داشته که با فوتبالی که او از تیمش طلب می‌کند آشنایی کافی را داشته و تعلیم دیده شده باشند.

در سه بازی گذشته لیگ، آن‌ها عملکرد های بسیار خوب و مناسبی را به نمایش گذاشته‌اند. در هفته اول موفق به شکست ولورهمپتون سخت‌کوش برونو لاژه شدند. در هفته دوم با وجود دو گل برتری، به یک امتیاز در برابر ساوتهمپتون قناعت کردند و در هفته سوم ضمن حفظ اولین کلین‌شیت فصل، موفق به پیروزی سه بر صفر در برابر شاگردان توماس توخل شدند.

جک هریسون و رودریگو بازیکنانی بودند که در لیدز نسخه مارش، پررنگ‌ترین نقش را داشتند و تبدیل به کلیدی‌ترین مهره‌های آنان در خط حمله شدند. البته باوجود همه این تغییرات، به‌نظر می‌رسد لیدز یونایتد هنوز از لحاظ دفاعی آسیب‌پذیر است و با مشکلات زیادی در عقب زمین خود دست و پنجه نرم می‌کند.

نیوکاسل در دوران مهمی در تاریخ خود قرار دارد، در این مطلب بررسی می‌کنیم که آیا این مسیر درست و اصولی است یا مانند خیلی از پروژه‌های دیگر به جایی نمی‌رسد.

ایلیا میری، فوتبال لب – عربستان هم همانند همتایان ثروتمند دیگر خود در خاورمیانه، نیوکاسل را برای خرید انتخاب کردند. انتخابی که اوایل به خاطر موانعی نهایی نشده بود ولی در نهایت مشکلات برطرف و اتحادیه فوتبال انگلیس با واگذاری مالکیت نیوکاسل به یک کنسرسیوم سعودی موافقت کرد.

در سال 2020 بیشتر از 80 نفر از اعضای پارلمان انگلستان درخواستی را امضا کردند تا خواهان علنی کردن دلیل ممانعت لیگ جزیره از مالکیت نیوکاسل به صندوق عمومی عربستان سعودی شوند.

این تعداد شامل 29 نماینده قدرتمند حوزه شمال شرقی می‌شد.شک و تردید های بسیاری درمورد سابقه افتضاح عربستان سعودی درباره حقوق بشر وجود داشت با این حال این افراد از این موضوع که صندوق سرمایه‌گذاری عربستان آماده سرمایه گذاری میلیون‌ها پوند برای پروژه های خود در سراسر این منطقه عقب مانده و ضعیف است خبر دار بودند.

هیچ تعجبی نداشت که دولت از این مالکیت سعودی که در اکتبر نهایی شد، حمایت نکرد. همچنین تعدادی از باشگاه های لیگ برتر در برابر تغییراتی که می‌دانستند ممکن است باعث بازگشت دوباره نیوکاسل به لیگ قهرمانان شود، مقاومت کردند.
با توجه به محدود بودن سهمیه های اروپایی جای تعجب ندارد که آرسنال، چلسی، لیورپول، منچسترسیتی، منچستریونایتد و خصوصا تاتنهام از این ایده که تیم ادی هاو از پایین جدول جدا و به جایگاه ویژه لیگ برتر منتقل شود، استقبال نکنند.

تاد بولی، مالک چلسی، اظهار داشت:

” با انتقال مالکیت نیوکاسل، تاپ سیکس لیگ به تاپ سون افزایش پیدا می‌کند.”

مدیران جدید باشگاه با ذهنیتی بسیار هوشمندانه و منطقی نیوکاسل را مدیریت کرده‌اند که در طول دوران مالکیت پر زرق و برق و بی برنامه مایک اشلی دیده نشده بود. افرادی هم پیش‌بینی کرده بودند که آماندا استِیولی، مدیری که مسئولیت اداره روزمره این باشگاه را برعهده داشت، عملکرد بدی در پنجره زمستانی داشته باشد که از این لحاظ هم نا امید شدند .

به جای سرعت بخشیدن به مسیر رو به سقوط باشگاه از طریق خریدن بازیکنانی پر توقع و از کار افتاده، استیولی با عملکردش تمامی منتقدان را حیرت‌زده کرد.

با مدیریت درست پنجره زمستانی تغییرات بسیاری مثل جذب تریپیر، دَن بِرن، مت تارگت، کریس وود و برونو گیمارش همراه بود، او تمامی بخش‌های ترکیب اصلی هاو کرد.

این باور که مدیران استیولی در ریاض و جده، علاقه مند به زرق و برق هستند و صرفا قرار است پول زیادی را هزینه کنند و در نهایت هم این تیم به جایی نرسد، کاملا غلط و کلیشه‌ای بود. در عوض، باشگاهی که قبلا حواشی بیرون از زمینش بیشتر از دستاوردهای درون زمین بود به جایی رسید که مهم‌ترین حاشیه آنها در این تابستان این بود که ماکسیمین فراری خودش را در پارکینگ مخصوص سرمربی پارک کرده.

ادی هاو مربی‌ای است که در رسانه ها آرام و بی حاشیه است و قطب مخالف مربیان سابق نیوکاسل است که روزهای دیوانه‌واری سپری کرده بودند. در حالی که جو کینی‌یر بارها به خبرنگار‌ها توهین میکرد و آلن پاردو وسط بازی با سر به دیود میلر، هافبک هال‌سیتی، ضربه زد.

نکته جالب درباره مربی حال حاضر نیوکاسل علاقه متعصبانه و دیوانه‌وار او به گروه موسیقی A-ha در 1980 میلادی است. او در نوامبر سال گذشته جانشین استیو بروس شد و تیم از هم پاشیده او را در پایان فصل به رتبه خوب یازدهم رساند.

در حالی که مالکان او شاید این موفقیت را با پول خرج کردن در دوبی جشن بگیرند، هاو همسر و سه فرزندش را برای لذت بردن از آرامش و سکوت به کالیفرنیای جنوبی برد.

او در طول این تعطیلات با تلفن مشغول ۲ انتصاب جدید و کاملا عاقلانه از سوی هیئت مدیره بود: دن اَشورث (مدیر فوتبال) و دارن ایلز (مدیر اجرایی). اشورث در برایتون و اتحادیه فوتبال نقش داشت و ایلز از آتلانتا یونایتد آمد تا در مدیریت ثروتمندترین باشگاه جهان کمک کند.

برجسته‌ترین خرید آنها تا امروز جذب اسون بوتمن، مدافع سابق لیل، به همراه نیک پوپ، دروازه‌بان انگلیسی سابق برنلی، بوده است. همچنین یک مهاجم و هافبک دیگر در فهرست خرید آنها قرار دارد. در حال حاضر آماندا استیولی زمان خوبی دارد تا روی اهداف بلندپروازانه تر که شامل حرفه‌ای کردن تیم زنان نیوکاسل می‌شود تمرکز کند.

تیم بانوان نیوکاسل در دسته چهارم است اما شاگردان بکی لنگلی در مسیر صعود به سوپرلیگ زنان قرار دارند.

بازی آنها در می گذشته در سن جیمزز پارک برابر 22 هزار نفر در عربستان سعودی به صورت زنده پخش شد و باعث حیرت کسانی که این مالکان را به نقض حقوق بشر و ندادن آزادی و برابری برای زنان متهم می‌کردند شد.

این حرکت غیرمنتظره‌ در زمینه حقوق زنان به عنوان انقلابی جدی در مدرنیزه شدن عربستان شناخته می‌شود.همچنیپ ترس گری نویل درباره شکاف ایجاد شده در رشد فوتبال در دو بخش شمالی و جنوبی از بین می‌رود.
گری نویل در یک برنامه تحلیلی درباره جدا ماندن نیوکاسل از سایر باشگاه‌ها وضعیت اقتصادی گسترده‌تر به سمت لندن” را علت اصلی دانست و گفت:

” آیا هیچ بازیکن درجه یکی می‌خواهد در شمال شرقی زندگی کند؟”

این موضوع که بوتمن نیوکاسل را به میلان ترجیح داد و گیمارش مدعی شده که نیوکاسل پتانسیلی بیشتر از آرسنال دارد، به نظر می‌رسد که جنجالی‌ترین مالکان همین حالا به ارتقایی بیش از حد انتظار دست پیدا کرده‌اند.

میکل آرتتا برای سومین بار فصل را به عنوان سرمربی آرسنال آغاز می‌کند.

امیر احمدی حق، فوتبال لب – به پایان رساندن لیگ در رتبه هشتم و ناکامی در کسب سهمیه لیگ اروپا در دو فصل پیاپی هم نتوانست مانع اعتماد مالک آمریکایی به دستیار سابق گواردیولا شود.

در لندن، آنها ایمان داشتند که هافبک سابق توپچی ها با پرورش  نسلی جوان و تزریق دانش استاد خود، شمال لندن را بار دیگر به رنگ قرمز و سفید درخواهد آورد.

حال با جذب گابریل ژسوس و الکساندر زینچنکو، به نظر می‌رسد ردپای سرمربی اسپانیایی منچستر سیتی در افکار آرتتا پررنگ تر شده و این موضوع را با توجه به تاثیر این دو بازیکن طی  فازهای بازی‌سازی و خلق موقعیت آرسنال در مقابل کریستال پالاس می توان به خوبی درک کرد.

در فصول اخیر، بارها متوجه استفاده متفاوت پپ گواردیولا از مدافعین کناری منچسترسیتی شده‌ایم؛ فولبک‌های پپ محدود به کناره های زمین نبوده و در کنار هافبک دفاعی این تیم در سیستم 433 (رودری و سابقا فرناندینیو) نقشی محوری در بازیسازی در مرکز زمین داشته‌اند تا بازیکنان میانی سیتیزن ها در اشغال نیم فضاها و ایجاد برتری عددی در یک سوم دفاعی حریف ، آزاد باشند.

تصاویر زیر ، به خوبی کنش های تهاجمی دو مدافع کناری آرسنال ، بن وایت و زینچنکو را در جریان دیدار افتتاحیه لیگ برتر انگلستان میان آرسنال و کریستال پالاس نشان می دهند.

کنش های تهاجمی زینچنکو ؛ همانند آنچه در منچسترسیتی میدیدیم ، خرید جدید آرسنال بیش از اینکه پوشش دهنده فلنک چپ باشد ، در مرکز زمین و روی دست توماس پارتی ، به بازیسازی میانه میدان کمک میکرد.

کنش های تهاجمی بن وایت ؛ برخلاف گواردیولا ، آرتتا بصورت نامتقارن از مدافعین کناری خود استفاده کرد و بن وایت هرگز به اندازه زینچنکو در مرکز زمین دیده نشده. ( که البته با توجه به حضور ویلفرد زاها در جناح چپ پالاس و همچنین غیبت مایکل اولیس در سمت مقابل ، این سیستم کاملا منطقی بود)

اضافه شدن زینچنکو به خط میانی ، باعث آزادی ژاکا در نفوذ به نیم فضای چپ و اعمال فشار حداکثری آرسنال به خط دفاع پالاس شد که در پی آن توپچی ها موفق به خلق موقعیت هایی ارزشمند و به ثمر رساندن گل اول بازی شدند

اضافه شدن زینچنکو به خط میانی ، باعث آزادی ژاکا در نفوذ به نیم فضای چپ و اعمال فشار حداکثری آرسنال به خط دفاع پالاس شد که در پی آن توپچی ها موفق به خلق موقعیت هایی ارزشمند و به ثمر رساندن گل اول بازی شدند.

با این حال ، عملکرد آرسنال در کناره های زمین در ادامه مسابقه بی نقص نبود و پس از گل گابریل مارتینلی ، به تدریج ضعف های شاگردان آرتتا در تقابل با وینگرهای کریستال پالاس آشکار شد.

زینچنکو هرگز از لحاظ دفاعی بازیکن مستحکمی به شمار نرفته و این موضوع در فصل پیش به خوبی برای علاقه مندان به لیگ جزیره نمایان شد. وی یک هفته مانده به پایان لیگ در جریان تساوی 2-2 منچسترسیتی مقابل وستهم (از اینجا ببینید.

روی هر دو گل دریافتی تیمش مقصر شناخته شد تا قهرمانی لیگ از آنچه تصور میشد برای سیتیزن ها دشوارتر به دست بیاید.

اکثر حملات کریستال پالاس از ارسال پاس های مستقیم به هدف ویلفرد زاها در کناره راست زمین آرسنال شکل می گرفت و مصدومیت مایکل اولیس باعث شد خرید جدید آرسنال کمتر در فاز دفاع به چالش کشیده شود. اما با این حال در اندک نفوذ های جردن آیو نیز میشد متوجه جای خالی زینچنکو شد و حضور گرانیت ژاکا تدبیر سرمربی اسپانیایی برای پوشش این فضای خالی بود.

نمودار شاخص موقعیت گل دو تیم نشان می دهد که علی رغم شروع خوب آرسنال و کارآیی بازی پرفشار 20 دقیقه ابتدایی ، دو تیم تقریبا با شاخص برابری دیدار را به پایان رساندند و فرصت سوزی های شاگردان پت ویرا در مقابل دروازه در کنارعملکرد لایق تحسین ویلیام سالیبا در قلب دفاعی توپچی ها ، عامل مهمی در شکست میزبان بود.

بایستی دید در هفته های آتی و تقابل با خط حمله های با کیفیت تر لیگ ، آرتتا چه تدابیری را برای بیشینه کردن کارآیی مدافعین کناری خود خواهد کرد. آیا مدافعین میانی و ژاکا ، وظیفه پوشش جای خالی زینچنکو را به عهده خواهند گرفت؟ آیا با به کار گیری کیران تیرنی در مقابل تیم های تهاجمی تر باعث نیمکت نشینی فولبک 25 ساله خواهد شد؟ تنها زمان به ما خواهد گفت.

منچستریونایتد لیساندرو مارتینز از آژاکس را با قیمت ۵۵ میلیون یورو به خدمت گرفت. ملی‌پوش آرژانتینی می‌تواند در دفاع میانی، دفاع چپ و هافبک میانی بازی کند و آرسنال از جمله مشتری‌های دیگر او بود.

ایلیا میری، فوتبال لب – لیساندرو مارتینز در ۱۸ ژانویه ۱۹۹۸ در شهر گالگوئه واقع در کشور آرژانتین متولد شد. وضع مالی خانواده آن‌ها چندان مناسب نبود و لیساندرو حتی توانایی خرید کفش مناسب فوتبال هم نداشت. در محله منابع کافی وجود نداشت و او در کودکی بعضی از اوقات با شکم گرسنه و بدون خوردن غذا فوتبال بازی می‌کرد. روحیه جنگندگی و سختکوش بودنش را می‌توان نشأت گرفته از همان دوران دانست.

با وجود تمام سختی‌ها او از ۵ سالگی وارد فوتبال شد و به تیم اورکوئیزا پیوست و در رده های پایه به پیشرفتش ادامه داد تا در سال ۲۰۱۴ به تیم پایه نیوولز اولدبویز بپیوندد و بعد از گذشت ۳ سال به تیم بزرگسالان آنها راه یابد؛ بعد از آن، و به صورت قرضی به جاستیزیا رفت و از آنجا هم به باشگاه آژاکس منتقل شد.

مارتینز درباره شروع کارش در آژاکس :

چند هفته اول وحشتناک بود، جلسات تمرینی کاملاً متفاوت با آنچه در آرژانتین به آن عادت داشتم پیش رفت. شدت، کنترل، تسلط، پاس‌ها و نگاه آن‌ها به فوتبال متفاوت بود.

مارتینز وقتی فقط ۲۱ سال داشت وارد فوتبال اروپا شد؛ او درباره روند تطبیق خودش با آژاکس می‌گوید:

من بازیکنی هستم که دوست دارم توپ را در اختیار داشته باشم، اما وقتی سبک آنها را در آمستردام دیدم که با پاس های تک‌ضرب چقدر سریع بازی می‌کنند من رو شگفت‌زده کردن موقع بود که فهمیدم چقدر سرعتم پایینه.

اما او در عرض چند ماه و بعد گذراندن یک پیش‌فصل خوب در آژاکس تبدیل به مهره اصلی تیم هلندی شد و توسط هواداران باشگاه به «قصاب» معروف شد. او در دفاع سبک تهاجمی و خشن دارد اما در مالکیت توپ کاملا باهوش و سنجیده عمل می‌کند.

در همان پنجره که دلیخت به یوونتوس پیوست، مارتنیز با ۷ میلیون یورو جانشین او شد. به نظر می‌رسید که او قرار است جانشین بلندمدت کاپیتان سابق آن‌ها در قلب خط دفاعی باشد اما بعد از گذشت مدتی او مجبور شد که جای خالی دیونگ را در هافبک پر کند.

تن‌هاخ در آن زمان گفت:

ر ابتدای فصل ما به دنبال رهبری برای هافبک مرکزی بودیم. ما می‌دانستیم که مارتینز در هافبک مرکزی بازی کرده است، اما آیا او می‌تواند در سیستم آژاکس این کار را انجام دهد؟ ما او را در آن‌جا امتحان کردیم و چیزهای خوب و مثبتی دیدیم.

و این سندی بر هوش تاکتیکی و تطبیق‌پذیری مارتینز است که در محیطی جدید و ناآشنا و بدون هیچ تسلطی بر زبان انگلیسی و هلندی، او توانست خود را با احتمالاً سخت‌ترین نقش در تیم آژاکس، یعنی دیکته کردن بازی از ابتدای خط دفاعی تا انتهای خط میانی با ایجاد پلی بین دفاع و حمله وفق دهد.

بخشی از این پیشرفت مارتینز بخاطر استعداد ذاتی او بود اما اشتهای بی‌انتهای او برای پیشرفت به همان اندازه مهم بود. مارتینز ذاتاً اهل مطالعه بود پس تلاش کرد تا بازیکنان دیگری را که از دفاع به هافبک تغییر پست داده بودند تماشا کند و از آن‌ها یاد بگیرد.

یکی از بازیکنانی که او درباره اش مطالعه کرد جاشوا کیمیچ از بایرن مونیخ بود که قبل از انتقال به خط میانی زیر نظر پپ گواردیولا، به عنوان یک دفاع راست شروع به کار کرد.

مارتینز درباره کیمیچ گفت:

وقتی او در خط میانی بازی می کند، آرامشی که دارد و نحوه بازی‌خوانی او را دوست دارم، یک بازیکن باید باهوش باشد، البته که باید اعتماد به نفس داشته باشد.

فصل بعد برای مارتینز چالش برانگیزتر بود، به طوری که تن‌هاخ در ابتدا ترجیح داد از رایان گراونبرخ در نقش هافبک و دیلی بلیند به عنوان مدافع میانی سمت چپ خود استفاده کند. لازمه بازگشت او از هافبک به مدافع میانی برعهده گرفتن مسئولیت دفاعی بیشتر بود. اما بازی در مناطق عقب باعث نشد که تاثیر او در بازیسازی آژاکس کمتر شود. در واقع، فصل گذشته، او میانگین پاس‌های بیشتری در 90 دقیقه نسبت به سایر بازیکنان لیگ هلند داشت.

مارتینز مانند هموطنش روبرتو آیالا، ملی‌پوش سابق آرژانتین که با وجود جثه کوچکش به عنوان یکی از بهترین مدافعان میانی نسل خود شناخته می‌شود. او به طرز فوق‌العاده‌ای در هوا مستحکم است و جهشی شگفت انگیز دارد. فصل گذشته در آژاکس، او بیش از هر بازیکن دیگری با ضربه سر توپ را دور کرد(۲۹) و در ۷۹ مورد از ۱۱۲ دوئل هوایی خود پیروز شد. ضریب موفقیت او ۷۱ درصد بود و او را پس از هری مگوایر از منچستریونایتد در رده دوم قرار داد. او به دلیل بازیخوانی خوب و یارگیری مهاجمان و موقعیت‌یابی هوشمندانه برا انجام تکل‌ها و توپ‌گیری‌ها مشهور است.

این ویژگی‌ها، همراه با تاکتیک.پذیری و مهارت فنی، او را برای تیم‌های لیگ برتر جذاب‌تر می‌کند و حالا بعد سه سال همکاری، مارتینز به دیدار مجدد با سرمربی خود این بار در تئاتر رویاها می‌رود.