Tag Archives: فوتبال لب

خبری از دومین اشتباه اینئوس نیست.

امیرحسین محمودی، فوتبال لب– مهم‌ترین دلیل برای ماندن تن‌هاخ در یونایتد، این بود که گفته می‌شد او فرصت این را نداشت که با گروه برتر مدیریتی و اینئوس در منچستریونایتد کار کند. شاید تا آخرین لحظه هم نکرد.

نه تنها چون 14بازی در فصل 2024-25 از دیدگاه برخی “فرصت” محسوب نمی‌شود، بلکه یک تیم نخبه مدیریتی به هیچ سرمربی‌ای یکسال تمدید قرارداد نمیدهد و چهار ماه بعد اخراجش کند.

شاید این کار ناجوانمردانه‌ای از سمت اینئوس، مالک مشترک یونایتد بود. به‌هرحال این تابستانی بود که مهم‎‌ترین اولویت‌‌ها مورد بحث قرار گرفت. از ساخت استادیوم جدید تا بازسازی زمین تمرینی کارینگتون که تیم مدیریتی جدید به فکر تغییر در آنان افتاد.
اما بزرگ‌ترین مسئله کنار یا روبروی تن‎‌هاخ قرار گرفتن بود. مسئله‌ای که مالک اقل تیم یعنی سر جیم رتکلیف باید بعد از رسمی شدن خرید سهام باشگاه توسط تیم اینئوس در ماه فوریه، روبرو می‌شد.
و اخبار اخراج تن‌هاخ (که روز دوشنبه توسط اتلتیک مطرح شد) به این معنی بود که نگه‌داشتن تن‌هاخ در مسئولیت منچستر تا پایان فصل گذشته اشتباه بود، اشتباهی که برای آنان هزینه هم در بر داشت.
روزهای تن‌هاخ بعد از عملکردش در ماه می به شمارش افتاد. بعد از پیشنهاد تغییر مربی که در یک جلسه متشکل از تیم اینئوس در موناکو برگزار شد، بعد از رسیدن یونایتد به فینال اف‌ای کاپ به تعویق افتاد.

یونایتد جلساتی با کاندیدهای مختلف برگزار کرد، جزئیاتی که در بازی ومبلی کنار زده شد. زمانی که مذاکرات با کاندیدها به تعویق افتاد، یونایتد سعی کرد با کاندیداهای مربی‌گری ارتباط برقرار کند، که باعث ایجاد سایه بر روی بازی فینال اف‌ای کاپ شد.
زمانی که صحبت با کاندیداها به تعویق افتاد، به طوری که برد برابر منچستر سیتی غیر محتمل به‌نظر می‌رسید، یونایتد به جای عوض کردن تن‌هاخ سعی کرد او را نگه دارد. اما با توجه به مانورهای زیاد در تغییر سرمربی، نشان می‌داد این فرصت اینئوس به تن‌هاخ، اعتماد؛ همچنان به او وجود دارد.

حالا، به دنبال تابستانی که در آن اینئوس به دنبال کاهش هزینه‌هاست، یونایتد باید خیلی بیشتر از مقداری که در صورت اخراج تن‌هاخ در تابستان میکردند، خرج کنند.

با توجه به این که یونایتد سعی در کم کردن مخارجش داشت، آنها بیشتر از 200میلیون پوند (260میلیون دلار) در این پنجره نقل و انتقالاتی خرج کردند. در تابستانی که هدف‌های تن‌هاخ مد نظر این تیم بود.
با وجود تمام قدم‌های مثبتی که اینئوس در یونایتد برداشته، به نظر در مهم‌ترین تصمیم خوب عمل نکردند، که باعث می‌شود به عنوان اولین اشتباه بزرگ‌شان در نظر گرفته شود.

در عین حال، گلیزر‌ها از این اتفاق کاملا مصون هستند، چون این اشتباهی مدیریتی تقصیر آن‌ها نبوده. پنجمین مربی دائمی انتخابی آنها بعد از دوران سر الکس و همچنان دارا بودن 69/1 درصد باشگاه، و کسانی که گندکاری‌شان را جمع کنند.
این، وقتی که رتکلیف 1/3 میلیارد پوند خرج کرد تا بتواند کنترل امور ورزشی یونایتد را بدست بیاورد، قسمتی از قرارداد بود. شاید او الان متوجه شود که آنها چرا انقدر راحت این مورد را پذیرفتند.
اما با مسئولیت زیاد، قدرت زیاد هم می‌آید. بر خلاف اشتباهاتی که منجر به خروج تن‌هاخ شد، نشان‌دهنده این است که شروع دوران اینئوس یونایتد در راه است.
اینکه فصل 2024-25 میتواند با چه سرعتی از بین برود به عهده رتکلیف و تیمش است. این تستی است که قطعات پازل چه قدر به آن اندازه که گفته میشود سرجایشان هستند، و چه قدر در مورد اتفاقات ناگهانی اطرافشان واکنش نشان می‌دهند.

در خواب و خیال مدیریتی یونایتد، خرج بیش از حد و در عین حال اجازه دادن به باقی ماندن تن‌هاخ بود. حتی اگر جنبه‌های اخراج او مثبت نبود، آن‌ها باید حداقل نتایج اخیر را می‌دیدند که چقدر مخرب و نیاز به اقدام است.

تن‌هاخ درخواست صبر بیشتر برای ثابت خود می‌کرد، تا قضاوت‌ها بعد از پایان فصل سومش در تیم انجام شود، بدون توجه به این‌که او تا همین‌جا هم وقت قرض کرده بود.
باشگاه الان به دنبال جانشین/جایگزین/وارث این تیم هستند تا ورق را برگرداند.
با این‌که یونایتد بعد از 9 بازی تنها هفت امتیاز با منطقه سقوط فاصله دارد، آن‌ها تنها هفت امتیاز با رتبه چهارم دارند. دو و نیم ماه از فصل از دست رفته، با تنها سه برد برابر فولهام، ساوت‌همپتون و برنتفورد، همچنان فرصت وجود دارد.
روند انتخاب جانشین حالا باید روان و آرام پیش برود. زمانی که جانشین انتخاب شد، این انتخاب اینئوس محسوب می‌شود.
ساختار جدیدی که رتکلیف با بهترین گروه از اشخاص ایجاد کرده، شامل فرد حاضر در کنار خط نیز میشود.
چون برخلاف ماندن با تن‌هاخ در تابستان، اخراج تن‌هاخ برای رتکلیف و اینئوس گزینه بهتری‌ست چون در درجه اول می‌توان گفت او، مربی رتکلیف نبوده.

در نهایت، رتکلیف با این کار توانست قدرت خودش را نشان دهد. چون بر خلاف گذشته، او مجبور به کار کردن و گذران دوران مانند زوجی که به واسطه فرزندان کنار هم زندگی می‌کنند، نبود. اخراج تن‌هاخ در نهایت تصمیم او بود و این را می‌توان در آینده اشتباه کس دیگری دانست.
این صرفا مربوط به انتخاب جانشین نیست، در پس کار انتخاب جانشین، کارهای بیشتر و بزرگتری به رهبری اینئوس انجام می‌شود (و خواهد شد). کارها و ماموریت‌هایی که این باشگاه را به جایی بهتر تبدیل کنند.
بعد از اولین تصمیم بزرگ این تیم، تیم مدیریتی یونایتد اکنون تصمیم بزرگ‌تری در راه دارد. این بار، تیم اینئوس تنهاست و نمیتواند پشت اشتباه دیگران قایم شود.

به تن‌هاخ و تیمش چه گذشت؟ یک نیم نگاه.

امیرحسین محمودی، فوتبال لب– سرمربی منچستریونایتد شدن یعنی قضاوت شدن بر حسب توانایی برای بهتر کردن شرایط. چیزی که برای تن‌هاخ بیش از حد بزرگ بود.

با اتمام دوران تن‌هاخ، فوتبال او توسط قضاوت‌کنندگان بلعیده شد. او باشگاه را با کسب یک کارابائو کاپ و اف‌ای کاپ در دو فصل ترک کرد. چیزی که بارها در برابر نارضایتی‌ها اذعان کرد.

نگاهی کوتاه به تاریخ منچستریونایتد

تن‌هاخ پنجمین سرمربی دائم برای هدایت سکان منچستریونایتد پس از خروج سر الکس فرگوسن از اولدترافورد در تابستان 2013 بود.

هلندی درگیر اتفاقات و حواشی زیادی بود که به نظر خیلی‌ها بیشتر از آنکه موارد تاکتیکی و تکنیکی باعث اخراجش شوند، حواشی و عدم کنترل رختکن و رفتار با بازیکنان محبوب طرفداران مانند رونالدو و دخیا او را به درهای خروج نزدیک کرد.

هیچ تیمی به اندازه یونایتد برنده لیگ (20 بار) نشده، اما 18 مورد آن توسط سر مت بازبی (5) و سر الکس فرگوسن (13) به ثبت رسیده. این دو همچنین 33 جام از 44 جام مهم را بدست آورده‌اند. در کل، 20 مربی از 23 مربی تاریخ باشگاه، نتوانسته‌اند در فصل نخستشان جام لیگ برتر را کسب کنند.

در تصویر پائین، ClubElo منچستریونایتد را مشاهده میکنید (که اینجا توضیح داده شد) که نشان دهنده وضعیت یونایتد بعد از دوران سر الکس فرگوسن است.

با این تفاسیر، تن‌هاخ توانست جام را با یونایتد کسب کند، اما چه چیزهایی باعث اخراج او شد و چه عواملی باعث شد وضع او بدتر شود؟

چه اتفاقاتی اخراج را نزدیک کرد؟

مدل بازی تن‌هاخ براساس فوتبال مالکانه بود، اما همینطور سرعت و مستقیم بودن در حمله.

این سبک بازی ملزوم این بود که مهاجمان بیشتر پرس کنند، چیزی که مهاجمین یونایتد به آن عادت نداشتند. همین موضوع باعث شد که تیم خط میدفیلدی را داشته باشد که مشکل سرعت هم داشت تمام تلاشش را برای جبران فضای خالی پشت مهاجمین بکند.

لحظات خوب یونایتد هنگام بازی ضدحمله‌ای نابود میشد. در حمله شلخته اما در دفاع از این نوع فوتبال، ماهر.
در روزهای بد، آن‌ها نمیتوانستند موقعیتی که حالت ضد حمله‌ای داشت را ایجاد کنند، و در دفاع از حملات سریع، ناتوان.

تلاش برای توضیح نقشه‌های رشد تیم تن‌هاخ سخت است. زمانی که بهترین تکه از هر استراتژی را جدا میکرد و با کم فکری به تیمش اضافه می‌کرد.

بالانس کردن خلاقیت و واقعیت زمین چیزیست که از رهبران بزرگ انتظار میرود، چیزی که تن‌هاخ متوجه آن نشد.

تن‌هاخ در این که یونایتد را از نقطه‌ای پائین به چمپیونزلیگ برساند موفق بود. اما از نظر پیدا کردن راهی برای عادت کردن تیمش به تاکتیک‌های جدید ناتوان.

آمدن او به یونایتد در 2022 بعد از فصلی با کم‌ترین امتیاز در تاریخ پریمیر لیگ و عملکرد او، نشان می‌داد که او توانسته چند مشکل را نشان دهد و برای حلشان اقدام کند.

یونایتد 2022-23 به طور کل چه با توپ و چه بدون آن، خوب عمل کرد. برد برابر بارسلونا در پلی‌آف لیگ اروپا و نیوکاسل در فینال کارابائو کاپ نوید برگشت روزهای بهتر را می‌داد.

نگرانی‌هایی در مورد بازی با بزرگان لیگ وجود داشت، چیزی که انتظار می‌رفت تن‌هاخ بتواند در فصل بعد از پس آن بر بیاید.

اما او نتوانست.

تن‌هاخ از احتمال تبدیل شدن یونایتد به بهترین تیم ترنزیشنال تاریخ صحبت میکرد، اما در عمل رو به حمله مستقیم میاورد که به طور کلی آن‌ها را در دفاع تضعیف میکرد.

یک برد غیر منتظره جلوی منچسترسیتی در اف‌ای کاپ، دانش او در زمینه تاکتیکی را در یک بازی به دنیا یادآوری کرد. اما شروع فصل جدید دوباره ضعف‌های یونایتد را نشان داد(دفاع کردن برابرشان راحت و گیج کردن در خط میدفیلد).
کنفرانس‌های خبری‌اش نشان می‌داد که او در تلاش بود همه‌چیز را همزمان جلو ببرد‌، مشتاق از صحبت در مورد موفقیت‌های گذشته و نشان دادن نقشه‌ها و صحبت‌هایی درباره آینده.

مدیریت یونایتد کاری سخت است و بیشتر مشکلاتی که تن‌هاخ با آن‌ها مواجه شد مخصوص دوران خودش نبود.

تن‌هاخ از احتمال تبدیل شدن یونایتد به بهترین تیم ترنزیشنال تاریخ صحبت میکرد، اما در عمل رو به حمله مستقیم میاورد که به طور کلی آن‌ها را در دفاع تضعیف میکرد.
او تقریبا هر کاری کرد که فصل گذشته بدتر شود. تن‌هاخ در به واقعیت رساندن نقشه‌هایش مشکل داشت و حتی در تعویض‌ها (که زمانی در آن ماهر بنظد می‌رسید) هم بد عمل کرد.

یک برد غیر منتظره جلوی منچسترسیتی در اف‌ای کاپ، دانش او در زمینه تاکتیکی را در یک بازی به دنیا یادآوری کرد. اما شروع فصل جدید دوباره ضعف‌های یونایتد را نشان داد(دفاع کردن برابرشان راحت و گیج کردن در خط میدفیلد).
کنفرانس‌های خبری‌اش نشان می‌داد که او در تلاش بود همه‌چیز را همزمان جلو ببرد‌، مشتاق از صحبت در مورد موفقیت‌های گذشته و نشان دادن نقشه‌ها و صحبت‌هایی درباره آینده.

مدیریت یونایتد کاری سخت است و بیشتر مشکلاتی که تن‌هاخ با آن‌ها مواجه شد مخصوص دوران خودش نبود.

مربی بودن یونایتد مانند مدیریت یک دارایی مولتی میلیارد دلاری‌ست که سعی در راضی کردن طرفدارانش در کل دنیا دارد. این باشگاه در دنیا جزو اخبار است و مدیریت آن کار هرکسی نیست.

در ورزشی که اکثر بازیکنانش درباره نتایج خوب ثابت حرف می‌زنند و قبل از تصمیم مهم گرفتن به زوایای مختلف نگاه می‌کنند، یونایتد یک دهه بعد از دوران فرگوسن را خرج گذر از رنج‌هایی کرده که با عجله همراه بوده. تصمیم برای نگه‌داشتن تن‌هاخ به تابستان گذشته برمی‌گشت که نتیجه برابر کاونتری بر آن تاثیر زیادی گذاشت، اما ادامه افت باعث شد که این تصمیم حتمی شود.
باوری اشتباه در مقیاس باشگاهی بزرگ باعث شد 11 سال ناامیدی برای مدیریت و طرفداران ایجاد شود، چیزی که تیم مدیریتی جدید تازه درحال فهمیدن آن هستند.

یونایتد از سال 2013 وارد کورس قهرمانی جدی‌ای نشده، از زمان بازنشستگی فرگوسن چند باری در بین 4 تیم برتر قرار گرفته. مدیر سابق یونایتد، اد وودوارد؛ یک‌بار اشاره کرد که عملکرد خوب در زمین تاثیر زیادی بر اتفاقات مدیریتی و بازرگانی ندارد. اما طرفداران یونایتد در تعجبند که چرا این تیم نمیتواند هر دو را همزمان جلو ببرد.

مدیر اجرایی عمر برادا، که تابستان به این پست منصوب شده، به کارمندان گفته که هدف بردن پریمیرلیگ را در سال 2028 دارد، که سالگرد 150سالگی باشگاه است.

اینکه یونایتد با مربی جدید چه نتایجی رقم خواهد زد و اتفاقاتی که برای ساخت استادیوم جدید می‌افتد، جزو چالش‌های جدید باشگاه است.

از زمان پایان دوران فرگوسن در 2013، یونایتد فصل‌هایی را گذرانده که شک آنان را درباره اینکه آیا بزرگ‌ترین باشگاه انگلستان هستند یا خیر، به شک انداخته.

آن‌ها برای رسیدن به این مهم باید خودشان را پیدا کنند.

آرین اختری، فوتبال لب– وینگ‌بک ها روزگاری عامل اصلی برتری عددی و تاکتیکی مربیان در فوتبال بودند، بااین‌حال در سال های اخیر این نقش، حداقل در لیگ انگلیس، پا به فراموشی می‌گذارد و از ایده‌های مربیان حذف می‌شود و جای خود را دوباره به فولبک ها می‌دهند.

فولبک یا وینگ‌بک؟ ترجیح تیم ها کدام است؟

بازی با وینگ‌بک‌ها در حال انقراض است و اکثر تیم‌های انگلیسی با دفاع چهارنفره در این فصل حضور یافته‌اند. تنها کریستال پالاس در ۸۷ درصد دقایق از وینگ‌بک‌ها بهره گرفته است. در صورتی که فصل گذشته چهار تیم لوتون تاون، شفیلد یونایتد، ولورهمپتون و برنتفورد ترکیب ۳ دفاعه را به ۴ دفاعه ترجیح داده بودند. به تیم‌های ۴ دفاعه برگردیم. به جز من‌سیتی، تیم‌های استون ویلا، بورنموث و ایپسویچ تاون هستند که بیشترین عدم تقارن را در استفاده از فولبک‌ها دارند.

در هر سه تیم، این فولبک‌های چپ(دینیه، کرکز، لیف دیویس) هستند که بسیار جلوتر از فولبک سمت راست بازی و برای تیمشان موقعیت خلاق می‌کنند. دیویس بیشترین موقعیت را در جریان بازی برای ایپسویچ در فصل جاری خلق کرده، دینیه بیشترین ارسال‌ها را در جریان بازی برای ویلا داشته و میلوش کرکز بیشتر از هر بازیکن دیگری در بورنموث پاس پروگرسیو دریافت کرده است.

در تصویر زیر، میزان استفاده همه تیم‌های لیگ برتر از فولبک و وینگ‌بک ها توسط ابر کامپیوتر اوپتا محاسبه شده است.

تقارن در استفاده

همچین تعجب‌برانگیز است که در تیمی مثل چلسی که به‌طور میانگین در این فصل ۵۶٪ توپ را در اختیار داشته – ششمین در لیگ به لحاظ بیشترین میانگین مالکیت توپ – فولبک‌های آن‌ها کمترین فاصله از دروازه را نسبت به تمام تیم‌های لیگ دارند! با این وجود، تصویر زیر نشان می‌دهد که سبک آن‌ها در حین مالکیت شباهت زیادی به تیم‌هایی مانند تاتنهام، لیورپول و ویلا دارد. به‌طورکلی می‌توان الگویی مشابه از در استفاده از فولبک ها توسط تیم‌های لیگ‌برتر یافت.

ویلا و اسپرز فولبک‌های خود را در مناطق بالای زمین بازی می‌دهند، و اگرچه لیورپول سبک محتاط تری در عقب زمین دنبال می‌کند شروع حملات خود را از ۴۲ متری دروازه خودی آغاز می‌کند که ششمین آمار در لیگ است. نسبت به بقیه تیم‌ها، چلسی عقب‌نشینی بیشتری دارد و هم‌رده با تیم هایی نظیر ایپسویچ، لستر و ناتینگهام قرار می‌گیرد. آن ها سکانس‌های تهاجمی خود را از ۳۹.۳ متری دروازه خودی شروع می‌کنند.

البته ذکر این نکته ضروریست که چلسی توانایی حفظ توپ بیشتری از تیم‌های پایین جدولی دارد و توپ را در بین خطوط به گردش در می‌آورد. آن‌ها به طور میانگین در هر سکانس تهاجمی ۱۴.۵ متر توپ را به جلو حرکت می‌دهند که سومین آمار لیگ است.

نتظارات از فولبک‌ها به بالاترین سطح خود در تاریخ مستطیل سبز رسیده است. اغراق نیست که اگر بگوییم آن‌ها یکی از مهم‌ترین پست‌ها در زمین مسابقه را بازی می‌کنند. هیچ فوتبالی نمی‌خواهد روزی کسی شبیه به گری نویل شود، اما قطعا دوست دارد شبیه به ترنت الکساندر آرنولد شود.

منچسترسیتی برنده داستان می‌شود؟

یوسف جوانشیر، فوتبال لب – وجه مشترک اهالی رسانه و تیم‌ها در مورد درگیری‌های حقوقی میان منچسترسیتی و لیگ برتر، توجه و زیرسوال بردن تمام موارد ارائه شد.

دیدگاه‌های دوگانه‌ای در مورد این 115 اتهام وجود دارد: رقبای سیتی ممکن است نابودی این تیم را بخواهند، همان‌طور که پپ گواردیولا اخیراً بیان کرد! در حالی که باشگاه امیدوار است و احتمالاً انتظار یک پیروزی بزرگ را داشته باشد. همه می‌خواهند بدانند که کدام یک از این دو نتیجه در پیش خواهد بود.

به احتمال زیاد این جدل‌ها ادامه می‌یابند، تا بالاخره در مرحله‌ای، یک برنده نهایی وجود داشته باشد. طرف بازنده اما، نمی‌تواند برای مثال میان تبرئه و سقوط، یکی را انتخاب کند.

موضوعی که در مورد حکم بعدازظهر دوشنبه، از اتهام حقوقی منچسترسیتی به لیگ برتر بر سر قوانین معاملاتی با طرف‌های مرتبط (APT)  وجود دارد، این است که برای هر دو طرف شرایطی فراهم شد که ادعای پیروزی کنند. حتی متخصصان حقوقی نیز نتوانستند در مورد اینکه چه کسی تا به حال برنده این دوئل شد، به اجماع برسند.

روز دوشنبه، لیگ برتر انگلیس طی بیانیه‌ای اعلام کرد که “سیتی در اکثر چالش‌های خود ناموفق بود. همچنین دادگاه تشخیص داد که قوانین APT  از اجزا ضروری به شمار می‌روند، و بایستی به عنوان یک هدف قانونی، دنبال شوند. همچنین برای اطمینان از موثر بودن آن‌ها، قوانین سودآوری و پایداری (PSR) وضع شد. که در نتیجه، از یکپارچگی و پایداری ورزشی در لیگ برتر حمایت شد.”

تلاش بی‌فایده؟

سیتی بیانیه خود، که پنج ضربه مهلک به لیگ برتر را وارد کرده بود، منتشر کرد. در واقع یک پیوند مستقیم به صفحه 164 سند هیئت مستقل ارائه کرده بود، که خلاصه ای از یافته‌های مستقل برای حمایت از موضع خود – اگرچه تقریبا غیرممکن است برای هر کسی، به خصوص یک فرد کاملا نامرتبط، آن را بدون پیش‌زمینه از 174 صفحه دیگر، درک کند.

روز سه‌شنبه، اتفاق متفاوتی رخ داد: سیتی آنقدر مطمئن است که بطور قاطعانه خود را برنده ماجرا می‌بیند. آن‌ها به لیگ و 19 باشگاه دیگر، در این بخش نامه نوشت تا اصرار کنند که برداشت لیگ برتر از وقایع اشتباه است. در آن نامه، سیتی می‌گوید که بیانیه‌ای که بعدازظهر دوشنبه توسط لیگ منتشر شد «گمراه‌کننده و حاوی چندین اشتباه است» و «یک روش عجیب و غریب برای نگاه کردن به قضیه است.»

باشگاه‌های لیگ برتر، هفته آینده برای بحث درباره پیامدهای پرونده APT تشکیل جلسه خواهند داد.

مدیران باشگاه همچنین نگرانی خود را از اینکه لیگ قصد دارد ظرف 10 روز، قوانین خود را به روز کند، ابراز کردند. یکی از دلایل اساسی که سیتی در وهله اول علیه قوانین APT لیگ شکایت کرد، این بود که آن‌ها احساس کردند این قانون که در سال 2021 اقتباس شد، باعجله در حال اجرایی‌شدن هستند.

در بیانیه دوم سیتی آمد: «دادگاه قوانین APT را غیرقانونی اعلام کرد. موضع باشگاه منچسترسیتی این است که بدان معناست؛ همه قوانینAPT  باطل هستند و از سال 2021 وجود داشتند. در مکاتبات اخیر، لیگ برتر با منچسترسیتی موافقت کرد که این موضوعی است که باید توسط دادگاه حل شود. بنابراین، قابل توجه است که لیگ برتر اکنون به دنبال مشارکت باشگاه‌های عضو در فرآیند اصلاح قوانین APT است؛ در حالی که حتی از وضعیت آن قوانین اطلاعی ندارد.

سند APT دارای مشکل است و روزنامه‌نگاران چیزی از آن متوجه نمی‌شوند!

در حالی که جلسه رسیدگی به اتهامات 115 درجریان است. رقبای سیتی می‌خواهند که قانون به سختی و آنگونه که مستحق آن هستند، در برابر این اتهامات ایستادگی کند. لیگ برتر مخصوصا اعلام کرد که ادعای سیتی مبنی بر گمراه‌کننده بودن یافته‌های آن‌ها را کاملاً رد می‌کند. اگرچه تصور می‌شود که هیچ برنامه‌ای برای رأی‌گیری درباره هیچ یک از یافته‌ها در جلسه پنج‌شنبه آینده لیگ وجود نخواهد داشت.

این یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی است که در این میان وجود دارد: یک سند 175 صفحه‌ای در دسترس عموم است. اما فرد معمولی شما (یا روزنامه نگار) اشتها یا استقامتی ندارد، چه برسد به درک همه چیز. آیا می‌تواند این موضوعات را به درستی هضم کند؟ افراد بسیار بیشتری هستند که قبلاً تصمیم خود را گرفته‌اند که مهم نیست سیتی یا لیگ برتر چقدر قانع‌کننده ادعای خود را مطرح کنند، خیلی به خود سخت نمی‌گیرند.

این احتمالاً همان عاملی است که حتی پس از رسیدگی به 115 اتهام، نظر همه درمورد نتیجه آن یکسان نخواهد بود. اما حداقل برندگان و بازندگان آشکاری وجود دارد. با پرونده APT، هنوز جای زیادی برای ادعاهای متقابل وجود دارد.

سیتی از جهتی که موفقیت‌های بزرگی را تجربه کرد، حتی اگر بسیاری از دفاعیه‌های آن‌ها رد شود، حق دارد. هنگامی که چالش حقوقی در ژوئن آشکار شد، گزارشی که آن‌ها به پنل لیگ ارائه کردند، که به دلیل تأثیر قوانین APT، قیمت بلیط باید افزایش یابد. چیزی که در وهله اول باعث شد طرفداران باشگاه را به تردید بیاندازد، همچنین هیچ واکنشی برای ارائه در برابر این اتفاق ناگهانی نداشت.

با این حال، هیچ شکی وجود ندارد که این هیئت اعلام کرد که قوانین لیگ برتر در موقعیت‌های غیرقانونی و غیرمنصفانه اعمال می‌شود؛ به ویژه در مورد منچسترسیتی، و این یک پیروزی بزرگ برای باشگاه است. دو تصمیم قبلی لیگ برتر در مورد حامیان مالی مستقر در ابوظبی نیز باطل شد (یک سوم آن پیش از جلسه دادگاه لغو شد.)؛ زیرا مدت زمان زیادی برای بررسی آن از سوی لیگ گذاشت.

منچسترسیتی، لیگ برتر را زیر سوال برد؟!

با اصرار سیتی در نامه خود مبنی بر اینکه همه قوانین APT اکنون باطل هستند، این ایده قابل بحث است که باشگاه، اتهام قانونی را در تلاش برای لغو کامل قوانین باوجود نداشتن جایگزین آن‌ها آغاز کرد. تلقین برخی از رقبا این است که سیتی می‌تواند و باید قراردادهای اسپانسرشیپ را افزایش دهد، تا به دور زدن قوانین کمک کند.

اگرچه سیتی فهرست بلندبالایی از مسائل مربوط به این قوانین داشت. نحوه نگارش آن‌ها، دامنه آن‌ها، نحوه به کارگیری آن‌ها، پیامدهای آن‌ها، چرایی ورود آن‌ها در وهله اول. و قطعاً به نظر می‌رسد بسیار مشتاق به اشاره آن است که قوانین لیگ برتر دیگر معتبر نیستند! آن‌ها انتظار یا حتی امیدی به سناریوی غرب وحشی ندارند که در آن هرچیزی انجام می‌شود. آن‌ها هنوز هم قوانین و مقررات را می‌خواهند، فقط در ظاهری متفاوت.

علاوه بر این، سیتی از مدت زمان شروع جریان، رویه‌های لیگ برتر برای تجزیه و تحلیل قراردادهای اسپانسرینگ، میزان هزینه بر بودن مقررات برای باشگاه‌ها، میزان گسترده بودن تعاریف لیگ با نگاهی به قراردادها و قوانین اسپانسرینگ، ناراضی بود. در سال 2021 از بخش‌های «وابسته» به بخش‌های «مرتبط» تغییر کرد، و کلمه «بدیهی است» نیز هنگام تعیین ارزش منصفانه بازار حذف شد. منصفانه است که بگوییم آن‌ها مدلی مطابق با مقررات قبلی را در نظر داشتند (بین سال های 2013 تا 2021 و مقررات فعلی یوفا که باشگاه‌ها باید بدون توجه به قوانین لیگ برتر به آن پایبند باشند).

قانون سوم نیوتن

یکی از بردهای بزرگ منچسترسیتی به یافته‌های مربوط به وام های سهامداران مربوط می‌شود. بخشی از دلایلی که سیتی با موفقیت استدلال کرد که قوانین APT به طور ناعادلانه اعمال می‌شود؛ این بود که آن‌ها اشاره کردند که لیگ برتر مواردی را که مالکان به باشگاه‌های خود پول قرض دادند، نادیده گرفت.

معاملات بین، مثلاً، باشگاه‌های متعلق به خاورمیانه و حامیان مالی خاورمیانه به شدت مورد بررسی قرار می‌گیرند. اما باشگاه‌هایی که صرفاً از صاحبان خود پول دریافت می‌کنند (که گاهی اوقات بدون سود بازپرداخت می‌شوند) مشکلی ندارد؟ این موضوع اکنون در کانون توجه قرار گرفت و به راحتی می‌توان تصور کرد که سیتی با این فکر که چندین باشگاه که در سال‌های اخیر برای مجازات آن‌ها تلاش کردند، اکنون در معرض خطر نقض قوانین هزینه‌ها قرار دارند، به ریش افراد علیه خود می‌خندد.

برای کسانی که به سیتی بی‌اعتماد هستند، ممکن است تلخ به نظر برسد، اما باشگاه در اینجا یک نکته غیرقابل انکار را ارائه می‌کند: بدیهی است که وام‌ها باید بازپرداخت داشته باشند. اما باشگاه‌هایی که این وام‌ها را دریافت می‌کنند، می‌توانند با شرایط بسیار مطلوب و اغلب انعطاف پذیر از تسهیلات مالی بهره‌مند شوند. این مطمئناً باید هنگام تفکر در مورد PSR در مورد توجه قرار بگیرد.

همانطور که هیئت ناظر دست یافت، “اثر بر رقابت یکسان است، چه پول به طور شفاف از مالک دریافت شود یا به روشی غیرشفاف از شخص ثالث.”

با توجه به این که تعداد زیادی باشگاه ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند (۹ باشگاه از مالکان خود وام دریافت کردند) و اکثریت ۱۴ باشگاه باید یک پیشنهاد را تصویب کنند. تصور اینکه این مقررات چگونه عمل خواهند کرد، قابل پیش بینی نیست. مانند این است که بوقلمون‌ها در مورد نحوه تحویل کریسمس نظر می‌دهند.

لیگ برتر زیر سلطه وکلای منچسترسیتی

همچنین یک بخش قانونی ظریف اما بسیار قابل توجه در حکم نیز وجود دارد. این هیئت با ارائه مدارکی حاوی چشم‌پوشی از وام‌های سهامداران، مشخص کرد که لیگ برتر قانون رقابت را با دلایل مشخص نقض کرده است. این بدان معناست که لیگ در واقع به جای اینکه این کار را تصادفی انجام دهد، تصمیم به انجام آن گرفت. وقتی صحبت از سوء استفاده از قدرت توسط لیگ به میان می‌آید، قضیه کاملا واضح است.

این حکم همچنین پتانسیل برای سیتی و سایر باشگاه‌ها ایجاد می‌کند، که برای پیگیری خسارات ناشی از لیگ برتر در رابطه با معاملاتی که به‌طور ناعادلانه محاسبه شد، ممکن است منجر به تحویل مبالغ چشمگیر نشود، اما می‌تواند فساد در لیگ را را به شکلی دیگر اثبات کند.

لیگ برتر قبلاً مبالغ قابل توجهی را برای هزینه‌های قانونی با سایر باشگاه‌ها درگذشته خرج کرده است. این در حالیست که منچسترسیتی مبلغ قابل‌توجهی که برای مشاور حقوقی هزینه می‌کند، لیگ برتر همان حدود را از اورتون و به‌ویژه لسترسیتی دریافت کرد. با وجود این که آن باشگاه‌ها از تیم وکلا ارزان‌تری استفاده می‌کنند.

یکی دیگر از مواردی که حکم روز دوشنبه ثابت کرد این بود که این به دور از درخواست بیهوده سیتی بود. هنگامی که اخبار مربوط به اتهام حقوقی در ماه ژوئن منتشر شد، بسیاری آن را پایان فوتبال آنگونه که ما می شناسیم، تلقی کردند. خم کردن مچ شیطانی توسط قهرمانان لیگ برتر برای نشان دادن اینکه آن‌ها برای رسیدن به نتیجه بزرگتر دست از هیچ کاری نمی کشند.

سیتی مطمئناً تمام تلاش خود را برای شکست دادن لیگ برتر به دلیل 115 اتهام انجام می‌دهد، اما رای APT نشان می‌دهد که سیتی دلایل واقعی برای ارائه به این پرونده داشت. همه استدلال‌های آن‌ها پذیرفته نشد، اما برخی از موارد مهم مورد تایید قرار گرفتند. همجنین هرگونه تغییر در قوانین مربوط به وام‌های سهامداران در واقع می‌تواند لیگ را به طور کلی عادلانه‌تر و همچنین مدیران سیتی را خوشحال کند.

انتظار برای برندگان و بازندگان بزرگ ادامه دارد.

برای شنیدن تحلیل‌های صوتی هفتگی در پادکست فوتبال لب، از این لینک به ما گوش کنید.