Category Archives: مقاله ها

ادین ترزیچ پس از صعود به فینال لیگ قهرمانان به عنوان مربی مورد استقبال و احترام هوادارن فوتبال قرار گرفته است.

محمدرضا حیدری فوتبال لب– ادین ترزیچ و بروسیا دورتموند شایسته اش توانستد برای اولین بار در ۱۲ سال گذشته و سومین بار در تاریخ به فینال لیگ قهرمانان اروپا برسند.فینالی که در آن باید در برابر پادشاه فوتبال اروپا رئال مادرید صف آرایی کنند.
احتمالا سالها قبل درست وقتی که کمک مربی تیم زیر ۱۹ سال دورتموند بود این فینال برای ادین ترزیچ رویا محسوب میشد. رویایی که حالا مربی آلمانی چندین روز با زندگی در آن فاصله دارد.

فرزند مهاجر

ادین ترزیچ در خانواده ای مهاجر و از طبقه کارگر در آلمان غربی بزرگ شد. پدر او اصلیت بوسنیکی دارد و مادرش کروات است. مهاجر بودن و کارگر بودن پدر و مادرش نتوانست جلوی علاقه او به فوتبال را بگیرد. سرنوشت از اول برای ادین ترزیچ در سختی و دشواری سروده شده بود.

اما انگار ادین برای فوتبال بازی کردن به این دنیا نیامده بود. دوران بازی مربی شگفتی ساز عمدتا در تیم های لیگ دسته چهار آلمان سپری شد. دوران حرفه ای او تنها ۱۰ سال طول کشید و در سال ۲۰۱۲ و در سن ۳۰ سالگی از مستطیل سبز دور شد. دوری که البته به نفع او بود و بعد ها در دوران مربیگری خود به دستاورد های بسیار بزرگ تری نسبت به مربیگری در لیگ ملی و دسته چهارم آلمان به دست آورد.

دیوار زرد در انتظار منجی

بلافاصله پس از خداحافظی از فوتبال ترزیچ به عنوان استعدادیاب و دستیار در آکادمی دورتموند استخدام شد. وظیفه او گزارش مستقیم عملکرد تیم های آکادمی مخصوصا تیم زیر ۱۹ سال به یورکن کلوپ اسطوره دورتموند و سرمربی وقت تیم بود.
در خلال مسابقات یورو ۲۰۱۲ ادین ترزیچ برای مسابقه تیم ملی کرواسی در برابر ایرلند آنالیز و تحلیلی از بازی ایرلند ارائه داد که مورد توجه اسلاوان بیلیچ مربی تیم ملی کرواسی قرار گرفت. بعد از آن بیلیچ به ترزیچ پیشنهاد دستیاری در تیم لوکوموتیو مسکو را داد که با موافقت ترزیچ همراه شد. اما به دلایلی این همکاری صورت نگرفت. سرانجام از سال ۲۰۱۳ ادین ترزیچ دستیار اسلاوان بیلیچ در تیم های بشیکتاش و وستهم بود و تجربه مربیگری در بهترین لیگ دنیا را کسب کرد.

اتحادیه انگلستان به جای وایزوایلر

در سال ۲۰۱۸ و همزمان با خروج بیلیچ از وستهم که ادین ترزیچ در دوره مربیگری اتحادیه فوتبال انگلستان شرکت کرد. اتفاقی که در نوع خود عجیب بود چرا که اکثر مربیان نسل جدید فوتبال آلمان فارغ التحصیل آکادمی مربیگری وایزوایلر هستند. آکادمی مربیگری که مربیان بزرگی همچون توماس توخل در آن فارغ التحصیل شدند.
ترزیچ در این دوره ۱۸ ماهه با گراهام پاتر و نمانیا ویدیچ همراه بود.
احتمالا تفکرات پرگمتیک و عملگرایانه تر ترزیچ نسبت به مربیان آلمانی نسل جوان همین دوره است. ترزیچ به نسبت اسکواد دورتموند در سالیان اخیر نتایج قابل توجهی کسب کرده است و فوتبال زیبایی بازی میکند.

به خانه خوش برگشتی آقای سرمربی

بلافاصله پس از دریافت مدرک مربیگری ادین ترزیچ دستیار لوسیان فاوره در دورتموند شد. دوران فاوره در دورتموند هواداران دورتموند را آزرده خاطر کرده بود چرا که دورتموند بازیکنانی مثل بلینگهام;هالند و سانچو را در اختیار داشت. لوسیان فاوره بعد از شکست 5-1 برابر فرانکفورت اخراج شد. این اخراج و دوری بیش از حد دورتموند از منطقه سهمیه لیگ قهرمانان باعث شد ادین ترزیچ به صورت موقت تا انتهای فصل به عنوان سرمربی دورتموند انتخاب شود. دلیل این انتخاب انتخابی دیگر از سوی سران دورتموند بود.
با توجه به توافق با مارکو رزه مربی وقت گلادباخ برای فصل بعد این شانس به ترزیچ رسیده بود تا در از فرصت خود استفاده کند. دوران او فراتر از انتظار به اتمام رسید. تیم جذاب او با روی فرم آوردن بازیکنان هجومی به خصوص سانچو و هالند به سهمیه لیگ قهرمانان رسید. همچنین بعد از سال ها دورتموند موفق به قهرمانی در دی اف بی پوکال شد.
همچنین ترزیچ با صعود در برابر سویا به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان راه پیدا کرد. جایی که با اشتباه تاثیرگذار داوری در برابر منچسترسیتی نایب قهرمان آن فصل حذف شد. این عملکرد عالی ترزیچ فایده ای جز اینکه فصل بعد دستیار مارکو رزه باشد نداشت.

بازگشت دوباره بعد از افتضاح رزه

پس از اخراج رزه در پایان اولین فصل خودش در دورتموند ترریچ دوباره سرمربی دورتموند شد. انتخابی که روز تلخ پایانی فصل را رقم زد. جایی که شاگردان ترزیچ با تساوی خانگی برابر ماینز دیوار زرد و 82000 تماشاگر و شهر آماده پایکوبی دورتموند را ناامید به خانه فرستادند. شکستی سراسر اندوه و نا امیدی که با فروش ستاره بزرگ این تیم یعنی بلینگهم به رئال مادرید تلخ تر هم شد.

در آن روز ترزیچ اشک ریخت؛ اشکی که آغشته به خون بود. در شبی که احتمالا طولانی ترین شب زندگی ترزیچ بود. هواداران اما دست از حمایت برنداشتند و در پایان بازی یک صدا ادین ترزیچ را تشویق کردند. ادین با صورتی پر از اشک به تشویق هواداران پاسخ داد. احتمالا در آن لحظات حسی مشابه به روبرتو باجو پس از پنالتی در برابر برزیل در جام جهانی 1992 داشت.

ناامیدی دوباره در فصل جدید

از شروع فصل جدید مشخص بود که بازیکنان دورتموند هنوز ناکامی فصل گذشته را فراموش نکرده اند. اوضاع رختکن به حدی پرتنش بود که بعد از کامبک خوردن در بازی داخل خانه برابر هایدنهایم ادین ترزیچ و نیکو اشلوتربک حسابی از خجالت هم درآمدند. ترزیچ بر روی لبه تیغ راه میرفت و در بدترین فشار رسانه ای ممکن قرار داشت. حتی سباستین کهل مدیرورزشی دورتموند دستیارانی را انتصاب کرد تا در روند تسریع اخراج ترزیچ و نابودی او همکاری کنند. البته این نقشه کهل شکست خورد و واتسکه مدیرعامل باشگاه تمام دستیاران وی را اخراج کرد.

اوضاع بد همچنان ادامه داشت تا بازی برابر ماینتس که انگار قرار بود دژاوو رقم بزند. در بازی برابر ماینتس که گویی بدترین بازی تاریخ دورتموند بود تمام بازیکنان دست به دست هم دادند تا ترزیچ اخراج شود. حتی تعویضی های ترزیچ در نیمه دوم نیز کم کاری کردند و تیم مجبور به اتمام بازی با ۱۰ نفر شد.

پس از بازی این حمایت واتسکه بود که ترزیچ را سرمربی تیم نگه داشت. ترزیچ از تعطیلات زمستانی استفاده کرد. مربی نگون بخت زمستان را برای دورتموند تبدیل به بهار کرد و رابطه خود و رختکن را بهبود بخشید. خبری از دورتموند شکست خورده اول فصل نبود و تیمی با ثبات و قدرتمند وارد نیم فصل دوم شده بود. تیمی که موفق به حذف آیندهوون شکست ناپذیر و اتلتیکو مادرید شگفتی ساز شد.

خداحافظ مارکو؛ سلام ومبلی

پس از برد خانگی برابر پاریس شایعاتی مبنی بر خداحافظی پسر زرد از دورتموند شنیده شد. ادین ترزیچ و واتسکه از این فرصت استفاده کردند و با اعلام خبر خداحافظی مارکو رویس در پایان فصل روحیه جنگندگی و جاه طلبی را یه تسم تزریق کردند. به حدی که همه رختکن و حتی راننده اتوبوس تیم سوگند یاد کردند تا به ومبلی برسند و کاپیتان و پسر وفادار را با قهرمانی از خانه رهسپار کنند.

این روحیه تاثیر به سزایی در پیروزی برابر پاریس داشت. 250 کیلومتر دوندگی و همچنین جنگندگی تا لحظه آخر لحظاتی به یاد ماندنی را برای ترزیچ و شاگردانش رقم زد. حالا ترزیچ بعد از ۱۲ سال درست در لندن و در ومبلی قدم خواهد زد. با این تفاوت که دیگر تماشاچی و هوادار نیست. او امید مردم خسته ولی پرشور شهر دورتموند است. بازی که ادین ترزیچ احتمالا هیچوقت فکر نمیکرد پس از تماشای فینال قبلی برابر بایرن از روی سکوها؛ فینال ومبلی را این بار در کنار زمین و به عنوان مغز متفکر نگاه کند.

ایلیا بهزاد اول، فوتبال‌لب – پس از دهه‌ها ناکامی، دو هفته قبل از پایان لیگ و با برتری پنج بر صفر مقابل وردربرمن، نوبت به لورکوزن رسید. بازنده‌های همیشگی فوتبال آلمان، حال برای اولین بار در تاریخ ۱۲۰ ساله خود قهرمان کشور هستند. آن‌ها بالاخره موفق شدند به ۱۱ سال فرمانروایی بایرن در این لیگ پایان بدهند. درست ربع قرن بعد از اینکه رسانه‌ها بابت شکست‌ در لحظات حساس لقب “Neverkusen” را به آن‌ها دادند. مرد اول لورکوزن در این موفقیت بزرگ، بی‌شک ژابی آلونسو است؛ سوال این‌جاست که در پشت صحنه این دستاورد تاریخی، چه عواملی دخیل بوده است؟

پیش‌فصل، آلونسو در ارتفاعات آلپ

تمرینات لورکوزن برای یک فصل سخت و طاقت‌فرسا، در ارتفاعات رشته‌کوه آلپ اتریش و زیر بارش باران تابستانه شهر سالفلدن آغاز شد. در حالی که هواداران خردسال این تیم با لباس‌های تقلبی خود از پشت فنس تمرینات لورکوزن را تماشا می‌کردند، دوربین‌های خاص در بالای کمپ تمام جزییات تمرین بازیکنان را زیر نظر داشتند. در زمین تمرین، آلونسو همان مرد دوران بازیگری خود نبود. او که به عنوان یک هافبک ساکن در دوران فوتبال خود شناخته می‌شد، در تمرینات تیمش حضور فعالی داشت. آلونسو، تمرینات روندوی متعددی را طراحی کرد. در این تمرینات حداقل ۲۵ بازیکن تیم شرکت داشتند. او همچنین روی کوچک‌ترین جزییات این تمرین، مانند مسیر و سرعت توپ بازیکنان نظارت می‌کرد. در همین حین، پژواک صدای دستورات دشوار آلونسو و کادرش در هوای سرد کوه‌های آلپ به گوش می‌رسید.

روزهای پیش‌‌فصل، برای بازیکنان لورکوزن سخت گذشت. بعد از پایان هر جلسه تمرین بازیکنان آرزوی بازگشت به آلمان را می‌کردند. سپس با پاهای خسته، راهی هتلی می‌شدند که در بالاترین ارتفاع ممکن از سطح دریا قرار داشت. برای توصیف جو حاکم در پیش‌فصل سخت لورکوزن، نمی‌توان از واژه‌های بهتری نسبت به «همدلی» و «تمرکز» استفاده کرد.

مرد سرسخت سوییسی؛ قطعه گمشده پازل ژابی

این نوع تمرین و تعهد، همان چیزی بود که گرانیت ژاکا می‌خواست. فرقی نمی‌کند که ژاکا به چه زبانی صحبت می‌کند، او در هر کشوری، جدیت و عمیق بودن خودش را نشان می‌دهد. با بازگشت به بوندسلیگا پس از هفت سال حضور در آرسنال، ژاکا فرصت این را داشت تا در برنامه‌های آلونسو به عنوان یک بازیکن پست ۶ صرف، نقشی کلیدی ایفا کند. او در ماه مرداد به اتلتیک گفت: «من جدیت این کادر فنی را دوست دارم. آن‌ها در هر جلسه تمرینی با تمام توان حضور دارند. ما می‌خواهیم در این فصل به همین شکل بازی کنیم. من احساس می‌کنم این تیم هنوز در حد و اندازه‌های خود ظاهر نشده و این وظیفه من است که بازیکنان جوان را به سمت اندازه‌های خودشان هل دهم.»

استراتژی متفاوت در نقل و انتقالات

سایمون رولفس، بازیکن سابق و مدیر ورزشی فعلی بایر لورکوزن پیش از آغاز کمپ سالفلدن در حال تدارک یک تیم منسجم برای فصل آتی بوندسلیگا بود. در آلمان، همه لورکوزن را به عنوان یک تیم پرورش‌دهنده استعدادها و با میانگین سنی پایین می‌شناسند. اما استراتژی نقل و انتقالاتی رولفس در تابستان گذشته، دور از انتظار بود. خرید گرانیت ژاکا در چهارمین دهه زندگی هافبک سوییسی در کنار اضافه شدن هافمن ۳۱ ساله و گریمالدوی ۲۷ ساله، هویت جدیدی به فعالیت نقل و انتقالاتی لورکوزن داد.

رولفس از بازیکنان بااستعداد حاضر در تیم رضایت داشت اما او به دنبال یک ساختار درست می‌گشت. پیش از بازگشت به آلمان از اتریش، او در مصاحبه‌ای درباره نیاز به ثبات در پست‌های کلیدی تیم و اهمیت اضافه کردن بازیکنان باتجربه به لیست تیم گفت. بازیکنانی که در کنار کسانی چون رابرت آندریک، یوناتان تاه و لوکاس هرادسکی، بتوانند هسته مرکزی و باتجربه تیم را تشکیل دهند‌. یکی از کارکنان باشگاه لورکوزن که نخواست نامش فاش شود، به خبرنگاران اتلتیک گفت: نیاز اصلی تیم پیش از شروع این فصل، رفتار حرفه‌ای و همدلی بیش‌تر در رختکن است. به همین دلیل، از خریدهای جدید انتظار می‌رفت که الگویی برای بازیکنان دیگر باشند و دسته‌های کوچک بازیکنان را برهم بزنند. بر اساس گفته‌های کارمند ناشناس باشگاه، خصومت و دشمنی‌ای بین بازیکنان تیم وجود نداشت. اما آن‌ها، به یک تیم متحدتر از بازیکنان با زبان‌ها و پیش‌زمینه متفاوت نیاز داشتند.

گرانیت، الماسی برای آلونسو

قدرت رهبری و کاریزمای گرانیت ژاکا، همان چیزی بود که لورکوزن می‌خواست. به عقیده مدیر ورزشی باشگاه، هافبک‌های میانی قلب هر تیم هستند و نحوه بازی یک تیم را مشخص می‌کنند. آلونسو و رولفس پس از اینکه متوجه شدند ژاکا برای خرید در دسترس است، به لندن سفر کردند تا او را برای حضور به عنوان بازیکن پست ۶، تعیین ریتم بازی تیم و دیکته کردن روند مسابقه در لورکوزن قانع کنند. ژابی و رولفس، نیازی به آنالیز ویدیویی یا بررسی آمارهای ملی‌پوش سوییسی نداشتند. زیرا هر دو در دوران بازیگری، مقابل ژاکا در مونشن گلادباخ قرار گرفتند.

تغییر درست در ساختار مدیریت

ایده‌های متفاوت در خرید بازیکن، تنها کار متفاوت مدیران لورکوزن برای شروع یک فصل رویایی نبود. هرم مدیریتی این باشگاه، پیش از شروع فصل به خانه‌تکانی احتیاج داشت. توماس آیچین، بازیکن سابق مونشن گلادباخ که به عنوان مدیر آکادمی باشگاه فعالیت می‌کرد، به عنوان مدیر تیم اصلی لورکوزن انتخاب شد. حضور آیچین در تیم اصلی، خیال رولفس از کارهای اداری و روزمره تیم اصلی را راحت کرد. همچنین روی جو تیم در رختکن، اثر بسیار مثبتی گذاشت.این هماهنگی در ساختار مدیریت باشگاه، یکی از موفق‌ترین پنجره‌های تاریخ لورکوزن را رقم زد. مدیران این تیم موفق شدند برای اولین بار در تاریخ، اولین اولویت خود در هر پست را جذب کنند. این موضوع باعث شد تا به کیفیت تیم امیدوارکننده آلونسو اضافه شود. تیمی که فصل پیش، با حضور در نیمه‌نهایی لیگ اروپا، رگه‌هایی از کیفیت و جذابیت را به هواداران فوتبال نشان داد.

ژابی آلونسو، جادوگر ذهن

تزریق ذهنیت برنده به باشگاهی با سابقه لورکوزن، کار راحتی نیست. ژابی آلونسو اما در اولین آزمون بزرگ سرمربی‌گری خود، موفق شد به بهترین شکل، روحیه برنده خود از دوران بازی را به تیم انتقال دهد. یکی از اعضای باشگاه در این رابطه می‌گوید: «پیش از حضور ژابی، ما به از دست دادن پنالتی‌ها عادت کردیم. اما وقتی رقابت پلی‌آف لیگ اروپا مقابل موناکو به ضیافت پنالتی‌ها کشیده شد، هر پنج پنالتی ما تور دروازه حریف را لرزاند. این یک جو و ذهنیت متفاوت بود.»

این روحیه متفاوت، پیش از آغاز فصل بین بازیکنان باتجربه لورکوزن حس می‌شد. جرمی فریمپونگ، یکی از ستاره‌های این فصل تیم آلونسو که چهارمین سال خود در لورکوزن را پشت سر گذاشت، در رابطه با احساس خاص خود پیش از آغاز فصل صحبت کرد: «برای من، این احساس در پیش‌فصل شکل گرفت. ما چند بازیکن را از دست دادیم. اما در بازی‌های تدارکاتی پیش از فصل می‌شد تفاوت را احساس کرد. هیچکس دیگری را نمی‌شناخت اما ما کیفیت بالایی داشتیم. سپس به اولین بازی مقابل لایپزیش رسیدیم، خوب بازی کردیم. به خودم گفتم که امسال می‌توانیم یک کار ویژه بکنیم.»

شروع بی‌نقص آلونسو

عملکرد بی‌نقص لورکوزن در هفته‌های ابتدایی بوندسلیگا، جو خاص حاکم بر تیم و دید متفاوت به این فصل را تقویت کرد‌. فریمپونگ، اولین گل فصل را روی پاس مهاجم جدید تیم، ویکتور بونیفس به ثمر رساند و هفته بعد، نوبت خود بونیفس بود که روی سانتر ژاکا پس از پاس کات‌بک گریمالدو، اولین گل فصل خود را به ثمر برساند. سه خرید جدید، یک گل هماهنگ و بی‌نقص! فریمپونگ، آلونسو را دلیل اصلی این درک متقابل بازیکنان تیم از یکدیگر و همکاری تیمی می‌داند.

همه او را می‌فهمند، وقتی او ایده‌ای دارد، طوری آن را بیان می‌کند که برای همه بازیکنان واضح باشد. من همیشه احساس می‌کنم که آلونسو می‌داند چطور از توانایی‌های من استفاده کند. مثل نفوذ به فضاها، موقعیت‌های یک در برابر یک و ضدحملات. این موضوع برای همه بازیکنان صدق می‌کند، از هر کسی در تیم می‌خواهید بپرسید و جواب آن‌ها در خصوص آلونسو یکسان خواهد بود.

وقتی لورکوزن در هفته هجدهم با یک گل در نیمه اول از لایپزیش شکست خورد، تنها ۱۳ بازیکن آماده به دلیل مصدومیت یا حضور در جام ملت‌های آفریقا در دسترس بودند. آلونسو اما با صحبتی درخشان در رختکن، همه چیز را تغییر داد: «من به اینکه این بازی را ببریم یا ببازیم ذره‌ای اهمیت نمی‌دهم؛ اما ما باید برویم و فوتبال خودمان را بازی کنیم، باید فوتبال لورکوزن را به نمایش بگذاریم.» پس از این صحبت‌ها، بازیکنان لورکوزن با انگیزه بالا و قوای تازه راهی نیمه دوم شدند. آن‌ها با برتری دراماتیک ۳ بر ۲، لایپزیش را ترک کردند.

شبی که ترس‌ها فرو ریخت!

رقابت هفته چهارم در خانه بایرن، جایی بود که انتظار می‌رفت پای لورکوزن بلغزد. آن‌ها در آخرین مسابقه خود با هدایت جراردو سیوانه، با چهار گل در آلیانز آرنا شکست خوردند و ایده‌های آلونسو پیش از بازگشت به مونیخ، امتحان خود را پس نداده بودند. انتطار می‌رفت لورکوزن، بازیگر نقش مکمل در داستان دوازدهمین قهرمانی متوالی بایرن باشد و بازی با همین سناریو آغاز شد. بازیکنان آلونسو اما جواب گل دقیقه ۷ هری کین را به خوبی دادند. پس از گل تساوی گریمالدو روی یک ضربه کاشته مستقیم، می‌شد احساس کرد که داستان لورکوزن با دیگر رقبای باواریایی برای قهرمانی در سال‌های اخیر فرق می‌کند. ترس لورکوزن فرو ریخت، ژاکا بازی را دیکته می‌کرد، بازیکنان مضطربی مثل ادموند تاپسوبا با آرامش بیش‌تری کار را دنبال می‌کردند و این تیم مهمان بود که با مثلث هجومی بونیفس، هافمن و ویرتز موقعیت‌های بیش‌تری ایجاد می‌کرد.

کار با به ثمر رسیدن گل برتری بایرن توسط لئون گورتزکا در دقیقه ۸۶ به پایان نرسید. لورکوزن خیلی زود با پنالتی پالاسیوس، جواب گل بایرن و خنده‌های اولی هوینس در جایگاه ویژه آلیانز آرنا را داد، تا مشخص شود شکست این تیم، چالشی بزرگ برای دیگر تیم‌های بوندسلیگاست. رولفس، از این مسابقه به عنوان لحظه‌ای کلیدی در فصل منجر به قهرمانی لورکوزن یاد می‌کند: «این فقط کسب یک امتیاز در خانه حریف نبود، بلکه ما حس کردیم که می‌توانیم در یک سطح با بایرن مونیخ رقابت کنیم. این یک نمایش سطح بالا مقابل یک تیم فوق‌العاده بود و آن‌جا بود که فهمیدیم می‌توانیم یک چالش جدی برای قهرمانی این فصل باشیم.»

از Neverkusen تا Neverlusen

باشگاه‌های زیادی را نمی‌توانیم در آلمان پیدا کنیم که به اندازه لورکوزن مورد تمسخر قرار گرفته باشد. القابی مثل Visekusen یا همان تیم همیشه نایب قهرمان و Neverkusen، تاریخ کم افتخار لورکوزن را توصیف می‌کردند. این القاب، در بازه سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲ و دوران اوج تیم کلاوس تاپ مولر به لورکوزن داده شد. تیمی باکیفیت و جذاب و البته به شکل اعجاب‌انگیزی بدشانس. در سال ۲۰۰۲، آن‌ها در بوندسلیگا پس از دورتموند دوم شدند و فینال جام حذفی را به شالکه واگذار کردند. فینال مشهور لیگ قهرمانان اروپا در گلاسکو نیز با ضربه به یاد ماندنی زین‌الدین زیدان به سود رئال مادرید خاتمه یافت تا یکی از بهترین‌ تیم‌های تاریخ فوتبال آلمان، دست خالی به مسیر خود ادامه دهد.

توماس برداریچ، بازیکن لورکوزن طی سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴ که در فینال گلاسکو حضور داشت، مصدومیت و بدشانسی را عامل ناکامی آن تیم در کسب افتخار عنوان کرده اما تفاوت تیم شکست‌ناپذیر آلونسو با آن تیم، ثبات و کیفیت بالای تمام بازیکنان لورکوزن است. درست است که ویرتز فوق‌العاده عمل کرده و بازیکنان باتجربه مثل ژاکا و تاه در حد انتظار بوده‌اند، اما دیگر بازیکنان تیم نیز نقش پررنگی در قهرمانی داشتند. رابرت آندریک، با عملکرد خوب خود برای اولین بار پیراهن مانشافت را بر تن کرد، ناتان تلا که فصل پیش در چمپیونشیپ انگلیس بازی می‌کرد خود را به سطح اول فوتبال معرفی کرد، امین عدلی و یوزپ استانیشیچ نقش مهمی را ایفا کردند و پاتریک شیک، بعد از مصدومیتی طولانی‌مدت استانداردهای بالایی از خود در دوره آسیب‌دیدگی بونیفس نشان داد.

ترس ازدست‌دادن همه چیز!

با همه این‌ها اما، نگرانی از تکرار تاریخ با توجه به تسلط بایرن مونیخ روی بوندسلیگا و نایب‌قهرمانی دوباره لورکوزن وجود داشت. شک و شبهه‌ها درباره لورکوزن، کم و بیش سراغ هوادارهای فوتبال می‌آمد. از شب پیروزی لحظه آخری در جام حذفی مقابل اشتوتگارت تا برد سخت مقابل آگزبورگ و لایپزیش، همه نشان از افت مقطعی تیم آلونسو می‌دادند. بین کارشناسان و هواداران فوتبال، این تفکر پابرجا بود که باواریایی‌ها به هر حال، راهی برای بردن این لیگ پیدا می‌کند. وردربرمن ۲۰۰۴، اشتوتگارت ۲۰۰۷، وولفسبورگ ۲۰۰۹ و دورتموند ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲، تنها تیم‌هایی بودند که توانستند در پادشاهی مطلق بایرن بر بوندسلیگا در قرن ۲۱، خللی ایجاد کنند.

کسی از لورکوزن، به عنوان بازنده همیشگی انتظار نداشت تا به سلطه باواریایی‌ها پایان دهد اما باور به معجزه بزرگ، پیش از شروع هر بازی در رختکن تیم موج می‌زد. رولفس می‌گوید پیش از دیدار برگشت با بایرن در ماه فوریه، همه از پیروزی در این مسابقه مطمئن بودند و برتری ۳ بر صفر در یک مسابقه یک‌طرفه، اهالی بی‌آرنا را بیش از همیشه به معجزه امیدوار کرد. آزادی عمل بازیکنان و کیفیت بالای لورکوزن، طوری بایرن را شوکه کرده بودند که انگار فقط یک تیم در زمین وجود داشت. فردای آن روز، توماس مولر از آن دیدار به عنوان یک شب کابوس‌وار یاد کرد. آن شب، لورکوزن ثابت کرد که بدون حرف و حدیث، بهترین تیم فوتبال آلمان است.

درجا نزن و تمامش کن، آلونسو توانست!

حتی شایعات جدایی ژابی آلونسو از لورکوزن در پایان فصل و علاقه باشگاه‌های بزرگ اروپایی به او، نتوانست تمرکز و تعهد تیم را برهم بزند. به گفته رولفس، بازیکنان، رابطه خوب بین مدیر ورزشی و سرمربی را احساس می‌کردند. حتی اگر می‌دانستند ژابی در آخر فصل جدا می‌شود، باز هم به عملکرد خوب خود در زمین و پیروزی برای بردن لیگ ادامه می‌دادند. در همین حین، سرمربی رقیب اصلی لورکوزن یعنی توماس توخل در بایرن، اعلام کرد که در پایان فصل سرمربی این تیم نخواهد بود و لورکوزن با هشت پیروزی متوالی پس از این اتفاق، قهرمانی خود را قطعی کرد.

این در حالی بود که ژابی آلونسو، دست رد به پیشنهادات رئال، لیورپول و خود بایرن زد و اعلام کرد فصل آینده در لورکوزن می‌ماند. مدیر ورزشی تیم در خصوص نقش بزرگ مغز متفکر اسپانیایی در موفقیت این فصل لورکوزن گفت: «بین تکه‌های پازلی که در این فصل کنار هم جمع شدند، ژابی‌ بزرگ‌ترین آن است.

او به طرز شگفت‌انگیزی سختکوش است، در سطح بالایی مربی‌گری می‌کند و مهم‌تر از همه می‌داند چطور روی ذهن بازیکنان خود اثرگذار باشد. آلونسو به شکل دیوانه‌واری روی بازی بعد تمرکز می‌کند و همواره خواهان پیشرفت است. به عنوان یک فوق‌ستاره فوتبال در سال‌های گذشته، ژابی به خوبی می‌داند که برای عملکرد خوب در بالاترین سطح باید از چه چیزهایی گذشت.»

آرزوهای بزرگ

لورکوزن پس از ۱۲۰ سال تاج پادشاهی فوتبال آلمان را روی سر گذاشت اما این پایان کار نیست. مأموریت بزرگ آن‌ها، کسب سه جام در یک فصل بدون متحمل شدن حتی یک شکست خواهد بود. تیمی که در چهار هفته باقی‌مانده فصل، به مصاف اشتوتگارت، فرانکفورت، بوخوم و آگزبورگ خواهد رفت و در نیمه‌نهایی لیگ اروپا، کار سختی مقابل گرگ‌های تا دندان مسلح دنیله دروسی دارد. آخرین روز فصل بزرگ ژابی در این فصل نیز، دیدار فینال جام حذفی مقابل کایزرسلاترن در روز پنجم خرداد خواهد بود.

جاه‌طلبی آلونسو در لورکوزن اما فقط به این فصل محدود نمی‌شود، جسارت او در ابقا رو نیمکت لورکوزن برای فصل آینده و تجربه لیگ قهرمانان اروپا، نشان می‌دهد که آقای خوشتیپ اسپانیایی می‌خواهد فعلا از چوب جادویی خود در بی‌آرنا، کار بکشد.

امیرعلی مقدم، فوتبال لب – اریک تن‌هاخ در منچستریونایتد خیلی چیزی ندارد که درباره‌‌ی این فصل خوشحال باشد. او فرصت‌های زیادی برای تسلط بر ظاهر سردرگم باشگاه منچستریونایتد داشت. دوشنبه شب یکی از بهترین فرصت‌های او بود؛ البته بستگی به شخصیت و دیسیپلین مربی نیز دارد.

بعد از باخت سنگین مقابل کریستال پالاس و درخشش ستاره‌های کریستال پالاس، تن هاخ متوجه شد ترکیب‌ 14 دفاع‌ مختلف برای او سودی ندارد. این فصل یونایتد 14 ترکیب مختلف از دفاع را داشته که واران و جانی ایوانز بیشترین بازی را کنار هم شروع کرده‌اند.

فقط لوتون، که شانس خیلی بدی در مصدومیت دفاع وسط‌هایش داشت، از شیاطین سرخ ترکیب‌های دفاع وسط بیشتری به‌کار گرفت (17). به احتمال زیاد تیم راب ادواردز در آستانه‌ی بازگشت به چمپیونشیپ است.

درمان درد منچستریونایتد

تیم تن‌هاخ قطعا می‌تواند هافبک دفاعی جدیدی استخدام کند چون دوران بازی کاسمیرو در بالاترین سطح به پایان رسیده است. نمایش این بازیکن برزیلی در مقابل کریستال پالاس شاید یکی از بدترین نمایش‌های کل دوران حرفه‌ای او بود.

اولین چیزی که می‌شود گفت این است که تن‌هاخ شانس بدی در آمادگی خط دفاعی خود دارد. جانی اوانز تنها خرید این فصل منچستریونایتد در تابستان بود، که به صورت آزاد به عنوان گزینه بکاپ دفاعی به این تیم پیوست.

وضعیت خط دفاع

تصویر عمق تیم منچستریونایتد که شامل 7 سنتربک و 6 فول بک است که از این 13 بازیکن دفاعی 9 بازیکن توانایی بازی به عنوان مدافع وسط را دارند که با احتساب کاسمیرو، آمرابات و مکتامینی این آمار به 12 نفر می‌رسد.

در حال حاضر در دنیا پست 6 یکی از مهم‌ترین پست‌های دنیا است. تیم بدون هافبک دفاعی مثل تیم بدون سرلشکر می‌باشد. در حال حاضر منچستریونایتد بدون هافک دفاعی و خط دفاعی تخصصی است. این را می‌توانیم به من‌سیتی بدون رودری تشبیه کنیم. منچسترسیتی در 3 بازی که رودری مصدوم بود، عملکرد خیلی خوبی نداشت؛ منچستریونایتد هم بدون پست 6 مناسب و دفاع های توانمند به هیچ عنوان موفق به کسب نتیجه نخواهد شد. در کنار کیفیت پایین بازیکنان در دسترس و مصدومیت های فراوان، یکی از معضلات منچستر تاکتیک های تن‌هاخ برای دفاع و در زمان بازیسازی از عقب بوده است.

برای شنیدن تحلیل‌های صوتی هفتگی در پادکست فوتبال لب، از این لینک به ما گوش کنید!

آورین منصوری، فوتبال لب – اولدترافورد در بیشتر هفته‌های آگوست و می، از بیش از هفتاد و پنج هزار نفر برای تماشای بازی منچستریونایتد میزبانی می‌کند. اگر در روز مسابقه در خیابان سر مت بازبی قدم بزنید، جاده را مملو از مغازه های پاپ آپی است که اجناس غیر رسمی می فروشند، و برخی از هواداران که برای اولین بار به سمت استادیوم و جایگاه های غذا می روند.در امتداد جاده معروف هیاهویی وجود دارد. اما همانطور که قدم می زنید، ممکن است متوجه خانه هایی شوید که در یک طرف خیابان قرار دارند.با نزدیک تر شدن به اولدترافورد و قبل از بررسی های امنیتی، خیابان دیگری به نام راه آهن را در سمت چپ خود مشاهده خواید کرد.نقاشی دیواری Mary Earps نظر شما را جلب خواهد کرد.

همسایگان منچستریونایتد

اما اگر فراتر از آن نگاه کنید، صد ها خانه را خواهید دید.افرادی که آنجا زندگی می کنند، همسایگان منچستریونایتد هستند.بسیاری هم می توانند اولدترافورد را از پنجر یا پشت حیاط های خود ببینند.برای برخی، آنها ممکن است مورد حسادت هواداران یونایتد قرار باشند که باید از سراسر کشور یا خارج از کشور برای تماشای تیم خود سفر کنند. اما رابطه بین ساکنان محلی و منچستریونایتد آنقدر ها هم که فکر می کنید ساده نیست.

فرقی نمی کند مسئله زباله ها در باغ خانه شان باشد،یا کسی در کنار خانه شان ادرار می کند،افرادی که به دنبال جای پارک هستند، شنیدن صدای طبل هواداران در حال خروج و … مشکلات بی شماری از زندگی کردن در همسایگی بزرگترین استادیوم داخلی در انگلستان هست.

بازسازی منطقه

در ماه فوریه، باشگاه و شورای ترافورد برای شروع یک پروژه جدید زیر ساختمانی مهم به توافق رسیدند، تا با یک استادیوم جدید در قلب این برنامه های جاه طلبانه، برای بازسازی منطقه از طریق توسعه اسکله ترافورد، نیرو های تقویت کنند.

طبق پیش نویس مسترپلان Trafford Wharfside آن‌ها،امیدوارند که پروژه طی 15 سال آینده به واقعیت تبدیل شود. در این طرح شاهد ساخت پنج هزار خانه جدید، بهبود حمل و نقل عمومی و یک محیط با کیفیت برای منچستر یونایتد در حالی که آن‌ها برنامه‌های خود را برای استادیوم فوتبالی در سطح جهان برنامه می‌چینند، هستیم.

باشگاه در حال حاضر مالک بخش قابل توجهی از زمین است که شامل طرح اصلی Trafford Wharfside است، به این معنی که یونایتد و شورای ترافورد باید دست به دست هم دهند تا ایده خود را به واقعیت تبدیل کنند.

با این حال، در حال حاضر سوال هایی در مورد اینکه چه کسی هزینه این برنامه ها را پرداخت می کند وجود دارد، یونایتد فعالانه در حال بررسی امکان استفاده از پول عمومی برای کمک به بودجه یک استادیوم جدید است.

تبلیغات

سر جیم رتکلیف، مالک مشترک باشگاه، در مورد 90,000 نفری در سایت اولدترافورد بحث کرده است، در حالی که همچنان ارتقاع مکان مجود را به عنوان یک گزینه حفظ کرده است.راتکلیف تخمین می زند که باز سازی آن 1میلیارد هزینه داشته باشد و هزینه ساخت جدید 2 برابر.

اما برنامه ها برای همسایگان باشگاه و کسب و کار های محلی که برای در آمد به روز های مسابقه متکی هستند چه معنایی دارد؟

مزایای سایه‌ی اولدترافورد

زندگی در سایه اولترافورد می تواند برای صاحبان مشاغل محلی که به دلیل نزدیکی به استادیوم سود می برند خوب باشد.در روز مسابقه، به خصوص در مسیر سر مت بازبی، فرصت های بی شماری برای خرید کالا های غیر رسمی وجود دارد. حتی برای یک شال با عکس بازیکن مورد علاقه شما یا یک نشان باشد، پیشنهادات زیادی وجود دارد.

آنجلو آگاتاگلوس 33 سال است که مالک سوغاتی های ورزشی ستاره سرخ است. خانواده او نزدیک به 56سال است که در این کار فعالیت دارند. این یک تجارت خانوادگی طولانی مدت است که به 75000 نفر حاضر در اولدترافورد متکی است. آگاتاگلوس در پاسخ به این سوال که روز های مسابقه چقدر برای کسب و کار مهم هستند، میگوید:

«این همه چیز است.بدون یونایتد.ما اینجا نبودیم و این برای بقیه هم صدق می کنه».

این احساس در دیگر صاحبان مشاغل تکرار می شود، بنابراین آنها در مورد برنامه های باشگاه برای توسعه مجدد اولدترافورد یا ساخت یک استادیوم جدید در محدده حسابی فکر خواند کرد.

بازسازی یا انتقال؟

اگر بخواهند زمین را جابجا کنند، شگفت‌انگیز نخواهد بود، اما همچنین فرصتی وجود دارد که با توسعه موجودی باشگاه و زمین های اطراف اولترافورد سرمایه گذاری عظیمی انجام شود.

سر مت بازبی در دورانی که هدایت منچستر یونایتد را بر عهده داشت گفته بود:

ما باید ببینیم واقعا چه اتفاقی می‌افتد. اگر استادیوم جدیدی بود و اولدترافورد را ترک می‌کرد، مشکل بزرگی بود زیرا ما یک میخانه فقط در روز مسابقه هستیم. ما فقط می‌توانیم میخانه باشیم یا میخانه مسابقه. اینجا هیچ مبلمانی نیست شما نمی توانید هر دو بازار را تامین کنید.اگر آنها کل زمین را به جای دیگری منتقل کنند، چندان ساده نیست. اما اگر اقدام به بازسازی کنند یا یک استادیوم جدید درست پشت سر اولدترافورد بسازند، مشکلی وجود نخواهد دات. این فقط می تواند ارزش افزایی کند و حامیان بیشتری بیاورد.

. آگاتاگلوس بر این باور است که بازسازی اولدترافورد برای افرادی که در این منطقه کار می‌کنند، تونیک عالی خواهد بود، زیرا یک ساختمان جدید، حتی اگر قرار است در سایت موجود باشد، عدم اطمینان ایجاد می‌کند.

مشکلات اولدترافورد حتی با راتکلیف

او همچنین از راتکلیف، سهامدار اقلیت باشگاه که 1.3 میلیارد دلار برای خرید 27.7 درصد سهام در ماه فوریه خرج کرد، انتقاد کرد که به برنامه‌های بازسازی یک استادیوم جدید انرژی تزریق کرده است. آگاتاگلوس مدعی است که رتکلیف “یک هوادار واقعی یونایتد نیست” و آنها “تجار” هستند که “در مورد باشگاه حرفی نمی زنند، و به تاریخ و سنت یونایتد فکر نمی کنند. بهانه قابل پذیرشی وجود ندارد، سقف چکه می‌کند، نشتی دارد.

طرفدار یونایتد می گوید:

«خانه من نشتی سقف داشت، آن را درست کردم! قرار است 20 سال دیگر ادامه داشته باشد. استادیوم بزرگتر، هواداران بیشتر، پول بیشتر. من می گویم واقعیت را حفظ کنید، بچه های اولدترافورد! این همان گونه هست.” بابی، مالک مشترک کافه بار یونایتد و آف لایسنس در بالای سر مت بازبی وی، می‌گوید: «ترجیح می‌دهم که اولدترافورد موجود را بازسازی کنند، که تئاتر رویاها است. اولدترافورد همانطور که هست، فقط به روز شد و اساساً آن را به استانداردها رساند. آن‌ها سال‌ها و دهه‌ها است که چیزی در زیرساخت‌های اولدترافورد سرمایه‌گذاری نکرده‌اند. مطمئناً از آنجایی که گلیزرها مالک بوده اند.»

سبک زندگی منچستری

اگرچه آن‌ها در همان خیابانی که شور روز مسابقه را دارد، هستند؛ اما ساکنان محلی دیدگاه کاملاً متفاوتی از معنای زندگی زیر سایه اولدترافورد دارند. حتی در یک بعد از ظهر بارانی آوریل، و علیرغم اینکه هیچ مسابقه‌ای برگزار نمی‌شود، همچنان در سر مت بازبی وی، همهمه ای از فعالیت وجود دارد، در حالی که مردم به سمت اولدترافورد می روند و عکس و فیلم می گیرند، در حالی که دیگران با افتخار در جهت مخالف باشگاه حرکت می کنند و خارج می شوند.

فروش کیسه های خرید از این نظر، کسب و کار همیشگی باشگاه است. طناب‌ها به زنگ زدن ادامه می‌دهند و مردم همچنان می‌آیند. اما برای اندی کاوانا و ساندرا آگیلرا که در جاده راه آهن زندگی می کنند، شرایط عادی تا حدودی متفاوت است. آنها از رابطه “ما و آنها” صحبت می کنند. در یک طرف خط راه آهن منچستریونایتد قرار دارد. طرف دیگر، در نگاه آنها، همسایه های فراموش شده.

آیا ساکنان اولدترافورد به هواداران اعتنایی می‌کنند؟

کاوانا می‌گوید:

«من از وجود انسان‌ها در سیستم آنها قدردانی می‌کنم، اما قطعاً برای گوش دادن به مردم یا نگرانی‌ها آماده نشده است. ما نمی خواهیم از کیفیت خدمات در زمین شکایت کنیم. اگر ارتباط بهتری برقرار می‌کردند، مانند بسیاری از کسب‌وکارها، می‌توانستند کار بزرگی انجام دهند. ما در جاده راه آهن زندگی می کنیم. خوب، ما می دانیم که از قطار سر و صدا خواهد شد. اما این می آید و می رود. باشگاه همیشه در حالت دفاع است. «همه چیز در حال رنگ آمیزی بر روی این نمای وحشتناک یک شرکت پوچ است. من نمی‌دانم چقدر از آن به گلیزرها یا فرهنگ مربوط می‌شود، اما نتیجه یکسان است. آنها و ما هستیم جامعه ای وجود ندارد.»

باشگاه مدعی است که چندین نقطه تماس با جامعه دارد، که از چندین بخش در سراسر باشگاه سرچشمه می‌گیرد، در حالی که به کار بنیاد منچستریونایتد نیز اشاره می‌کند. این باشگاه یادداشت می‌کند که چگونه آنها در 12 ماه گذشته در چندین موقعیت مستقیم با اعضای گروه‌های اجتماعی ملاقات کرده‌اند، اما از آن زمانی که یک فرآیند رسمی برای هدایت بحث‌ها از طریق اعضای شورای محلی ایجاد کرده‌اند، یونایتد هر سه ماه با اعضای شورای نماینده گورس هیل و کورنبروک، اولدترافورد و لانگفورد ملاقات می‌کند. جایی که موضوعات مورد بیان، توسط مشاغل محلی و ساکنان مورد بحث قرار می گیرد.

گول زدن به سبک شیاطین

کاوانا و آگیلرا مشکلی را که با هواداران باشگاه داشتند را به یاد می‌آورند. به گفته آن‌ها برای روزها ادامه خواهد داشت و باعث آلودگی صوتی بالایی در باغچه پشتی آن‌ها می‌شود. آن‌ها آن را به عنوان یک “مبارزه” با هر کسی در یونایتد برای طرح شکایت خود توصیف کردند، بنابراین از طرف شورای ترافورد اعزام شدند تا ببینند، آیا می‌توان بر باشگاه فشار آورد تا به خاطر بسپارند که به فکر هواداران باشند. روش باشگاه برای حل این مشکل این بود که به ساندرا، که اهل آمریکای جنوبی است، پیراهن الکسیس سانچز بدهد. کاوانا افزود:

در ذهن آن‌ها، این موضوع برطرف شد. آن‌ها یک پیراهن به ما دادند، اما تنها راهی که می‌توانستیم از پیراهن برای حل مشکل هواداران استفاده کنیم، این بود که آن را برش دهیم و در گوشمان بچسبانیم، زیرا باید با سر و صدا زندگی کنیم.

مثال این زوج خلاصه از برخورد باشگاه با هواداران است. لازم به ذکر است پیراهن سانچز بعد از اینکه آنها را دادند دیگر در اختیار آنها نیست. کاوانا می افزاید:

وقتی به پایان ارتباط خود با آنها رسیدیم، آنها در مورد طرح هر موضوع دیگری از طریق انجمن طرفداران صحبت کردند. اما ما در انجمن هواداران نیستیم، ما طرفدار منچستریونایتد نیستیم. ما همسایه منچستریونایتد هستیم تا مشتری.

روث هانان، ساکن محلی و یکی از بنیانگذاران گروه اجتماعی Gorgeous Gorse Hill، می گوید:

“من فکر می کنم همیشه یک رابطه غیرمعمول بین جامعه محلی و منچستر یونایتد وجود داشته است.”

جامعه بومی و غیربومی

بسیاری از افرادی که در استراتفورد و گورس هیل زندگی می کنند، هواداران منچستریونایتد هستند، اما آنها طرفدار تیم فوتبال هستند و تنش در اینجاست. من در مورد ایده کسب و کارها در یک مکان صحبت کرده ام که مانند همسایگان عمل می کنند و بخشی از آن جامعه هستند و بنابراین به همسایگان خود توجه دارند. زمانی که یکی از آن همسایه ها قدرت بسیار بیشتری نسبت به دیگران داشته باشد، این رابطه بیش از پیش غیرعادی تر می شود. این رویکردی است که من همیشه در پیش گرفته ام و نگرانی من در مورد پیشنهاد توسعه مجدد است.

“نگرانی بسیاری از ساکنان این است که درباره “مزایای جامعه محلی” صحبت شود، اما به عنوان فردی که بیش از 20 سال در اینجا زندگی کرده است، مشاهده این مزایا بسیار سخت است. یک استادیوم بزرگتر با تمام چالش‌های اضافی که به همراه خواهد داشت، این رابطه را تغییر نمی‌دهد و آنچه را که به نفع جامعه محلی است تغییر نخواهد داد.

امروز ساعت 16:34 از طریق جلسات سه ماهه با اعضای شورا، یونایتد می‌گوید که مشارکت خود را در جامعه افزایش داده است. که منجر به شب‌های “گرم هاب” شده است که در دو زمستان گذشته برگزار شده است. همچنین با منچستر مایند و “Talk About It Mate” همکاری کرده است. این فرصت را برای ساکنان محلی فراهم کند تا با کارشناسان بهداشت روان صحبت کنند.

بهبود رابطه

برای بهبود گفتگو، یونایتد می‌گوید که اخیراً یک خبرنامه اجتماعی راه‌اندازی کرده است که هدف آن به‌روز نگه‌داشتن ساکنان و کسب‌وکارهای محلی در مورد مسائل باشگاه است، در حالی که به دنبال شنیدن نظرات آنهاست، که بخشی از جلسات فصلی با اعضای شورا را تشکیل خواهد داد. یونایتد همچنین خاطرنشان می کند که چگونه بخش قابل توجهی از نیروی کار معمولی روز مسابقه آنها از منطقه محلی است، با 1400 کارمند که در شعاع پنج مایلی اولدترافورد زندگی می کنند.

در دسامبر 2022، شورای ترافورد نظرسنجی را برای بررسی تأثیر رویدادهای اولدترافورد بر جامعه محلی راه اندازی کرد. این نظرسنجی در 13 ژانویه 2023 فعال شد و در 10 فوریه 2023 بسته شد. 486 پاسخ وجود داشت که 97 درصد آنها اظهار داشتند که ساکنان محلی هستند. اکثر پاسخ دهندگان – 46 درصد – ادعا کردند که هرگز به مسابقه ای در اولدترافورد نرفته اند. در حالی که فقط پنج درصد گفتند که هر هفته در رویدادهایی در آنجا شرکت می کنند.

همه چیز بدون مشکل برگزار می‌شود؟

وقتی شورای ترافورد از او پرسید که رویدادهای اولدترافورد چه مشکلاتی را برای ساکنان ایجاد می‌کنند، 87 درصد اختلال در سفر به داخل و خارج از منطقه را انتخاب کردند. هفتاد درصد گفتند پارک غیرقانونی یا خطرناک. 63 درصد از زباله شکایت داشتند. 35 درصد رفتار ضداجتماعی را به عنوان یک موضوع کلیدی معرفی کردند.

10 درصد رفتار مجرمانه تایید شد. فقط کمتر از نیمی (46 درصد)، بر این نظر بودند که اگر منچستریونایتد در خانه بازی می‌کند، برای ادامه زندگی روزمره خود دچار مشکل می‌شوند. تنها 6 درصد گفتند که هنگام برگزاری مسابقه تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند. یونایتد به همکاری خود با شورای ترافورد و حمل و نقل برای منچستر بزرگ برای توسعه یک سیستم مدیریت ترافیک برای کاهش تأثیر بر شبکه جاده‌ای در روزهای بازی اشاره می‌کند. همچنین می‌گوید که هنگام بازی‌های یونایتد در خانه، به حمایت از پلیس شهر منچستر با سرکوب رفتارهای ضد اجتماعی همکاری می‌نمایند.
آن‌ها می گویند 25000 پوند برای نصب دروازه های کوچه در خیابان های مسکونی در جامعه محلی برای کاهش مسائل رفتار ضد اجتماعی هزینه شد. وقتی صحبت از شکایت از چنین مسائلی می شود، کاری که کاوانا و آگیلرا مجبور به انجام آن هستند، تجربیات منفی بسیار بیشتر از جنبه های مثبت آن است. با این حال، تنها 11 درصد گفتند که شکایت خود را به منچستریونایتد مطرح کرده‌اند در حالی که 36 درصد به شورای ترافورد شکایت کرده‌اند.

من به شورا و GMP (پلیس شهر منچستر) در مورد کلاه‌بردارهای پارکینگ، مصرف الکل و مواد مخدر، ادرار عمومی، حذف غیرقانونی تابلوهای محدودیت پارک، ارعاب، آسیب‌های شهری و ریختن زباله، شکایت کردم.

یکی از پاسخگویان گفت:

«تأثیر مثبت بر اقتصاد محلی بسیار بیشتر از هر موضوعی است».

شیاطین و خدایان اولدترافورد

از اواسط دهه 1990 تا 2008، منچستریونایتد، از طریق شرکت سرمایه گذاری شهر آلدرلی خود، مالکیت های آزاد و اجاره ای را در نزدیکی اولدترافورد خریداری کرد. باشگاه علاوه بر مالکیت بیشتر زمین در ترافورد پارک، در حدود 100 ملک، از جمله در سر مت بازبی وی، خیابان کلاین و جاده راه آهن، دارای مالکیت اجاره یا مالکیت آزاد نیز است. آنها مالک اجاره خانه کاوانا و آگیلرا هستند، به این معنی که مالک زمینی هستند که خانه در آن قرار دارد.

داشتن مالکیت آزاد به این معنی است که شما هم مالک ملک و هم زمینی هستید که در آن قرار دارد. اگر مالک ملک هستید اما زمینی را که در آن قرار دارد ندارید، اغلب باید اجاره زمین را به شرکتی که مالک اجاره نامه است بپردازید. بنابراین برای اجاره‌ای که متعلق به یونایتد است، آن ها می‌توانند اجاره زمین را دریافت کنند. کاوانا و آگیلرا می گویند که از زمانی که Alderley Urban Investments اجاره نامه را خریداری کرده است مجبور به پرداخت اجاره زمین نشده اند.

استراتژی باشگاه برای دستیابی به ملکی درمدت زمان مشخص است. این کار به این دلیل است که آن‌ها اکنون این فرصت را دارند که به ساخت یک استادیوم جدید یا توسعه اولدترافورد فکر کنند. گروه های مختلف رهبری در باشگاه تصمیم گرفتند در ملک سرمایه گذاری کنند. در برخی موارد که باشگاه ملکی را به فروش گذاشت، حرفی از اجاره در میان نبود. این با ایده یک استادیوم بالقوه در ذهن وجود داشت، فقط برای آن برنامه‌هایی که در اوایل دهه 2000 به نتیجه نرسیدند.

کاوانا و گلیزرها، بیشتر به فکر هواداران باشیم

کاوانا می افزاید:

20 سال بلاتکلیفی وجود داشته است. شاید در مورد گلیزرها کمتر، زیرا آن‌ها سرمایه گذاری زیادی نکرده‌اند، اما همیشه در حرف‌های روی هوا وجود دارد. «مشکل است که بدانیم اگر این جاده تبدیل به پیشرو شود، باید یک خرید اجباری انجام دهند و از جاده خارج شوند. اما اکنون آن‌ها در مورد ساخت یک استادیوم دیگر صحبت می کنند. بنابراین مشخص نیست. یونایتد اصرار دارد که با مستاجران و اجاره داران آن‌ها در طول این فرآیند به طور کامل مشورت شود.

ساکنان محلی و صاحبان مشاغل هنوز باید توسط باشگاه در مورد برنامه های توسعه اولدترافورد یا ساخت یک استادیوم جدید مشورت کنند. این چیزی است که آن‌ها از آن استقبال می‌کنند. هانان معتقد است که اکنون فرصتی برای یونایتد به وجود می‌آورد تا نحوه تعامل خود با جامعه محلی را تغییر دهد و مفهوم رابطه «ما و آنها» را از بین ببرد. یونایتد می‌گوید که طیف وسیعی از روش‌های مشاوره استفاده خواهد شد. این موضوع باعث حصول اطمینان از همه کسانی که تحت تأثیر بازسازی اولدترافورد و منطقه وسیع‌تر قرار می‌گیرند، می‌شود.

مشکلاتی به اندازه باشگاه

یکی از مسائلی که توسط هانان، کاوانا و آگیلرا مطرح شد این است که حتی با وجود اینکه گروه کاری جدید باشگاه شامل اندی برنهام، شهردار منچستر بزرگ و تام راس، رهبر شورای ترافورد است، هیچ نماینده محلی وجود ندارد. به جای اینکه باشگاه به جامعه محلی نزدیک شود و بگوید: “این کاری است که ما قرار است انجام دهیم. به نظر شما چیست؟” باید بگوید: “چالش ها چیست؟ برای شما خوب به نظر می‌رسد؟»

هانان می گوید:

آن‌ها باید بپرسند که ما می خواهیم تجربه زندگی در کنار یک زمین بزرگ فوتبال چه حسی داشته باشد. «باید نمایندگان جامعه در گروه ضربت حضور داشته باشند. یک شانس واقعی برای ایجاد یک تجربه مشارکتی و ایجاد یک پانل اجتماعی وجود دارد. آن‌ها بایستی نمایندگانی از جامعه محلی داشته باشند و وادارشان نمایند تا به این روند کمک کنند و آن را شکل دهند.

هانان، به فکر جامعه فوتبالی پویاتر

“هنوز فرصتی برای آنها وجود دارد که اوضاع را برای جامعه بهتر کنند و همچنان پول در بیاورند. این دو نباید از هم جدا باشند.» یونایتد اصرار دارد که گروه ضربت متشکل از افرادی با تجربیات، مهارت‌ها و سوابق مختلف خواهد بود. آن‌ها نماینده گروه‌های ذی نفع کلیدی هستند که نیاز به حمایت از طرح Trafford Wharfside دارند و انتصابات بعدی برای گروه ضربت متعاقب خواهد بود. آنها می گویند که می خواهند از طیف کاملی از صداها و دیدگاه ها در حین انجام پروژه بشنوند.
هانان می‌افزاید:

نمی‌گویم برای جامعه صحبت می‌کنم، این کار را نمی‌کنم. این رابطه بین جامعه محلی و باشگاه همیشه قدرتی است که مستقیماً در منچستریونایتد قرار دارد. من بیش از 20 سال است که اینجا زندگی کرده‌ام. تعامل با ساکنان، دور زدن شورای محلی ما و تعامل با ما به عنوان ساکنان، همیشه ضعیف است. مثل این است که آنها به ما استخوان می اندازند در حالی که می دانند واقعاً مجبور نیستند به حرف ما گوش دهند.

فرصتی برای منفعت، یا نابودی؟

کسانی که The Athletic با آنها مصاحبه نمود، معتقدند که این فرصت خوبی برای یونایتد است تا به قول هانان “کارها را متفاوت انجام دهد”. آنها “تعامل معنی دار” می خواهند و از باشگاه می خواهند که فقط به پولی که یک استادیوم جدید می تواند تولید کند فکر نکند. هانان افزود:

اگر رتکلیف می خواهد بگوید که یک شمالی خوب و هوادار منچستریونایتد است، پس باید این را نشان دهد. برخی از آن‌ها به این معنی است که برنامه های تحت برنامه‌ریزی، درآمد کافی ندارند. اما گاهی ارزشش را دارد. آن‌ها واقعاً می توانند رابطه خود را با جامعه محلی مستحکم کنند. جایی که جامعه محلی با آن‌ها همکاری می‌کند و از آن‌ها حمایت می کند. حال شریک یکدیگرند. همانطور که می توانند این کار را با طرفداران انجام دهند.