بایگانی برچسب: چلسی

شکیب معصومی، فوتبال لب– چند هفته پیش، در گیر و دار جدایی کلوپ و استخدام مدیرورزشی جدید برا فصل آینده لیورپول، خبر بازگشت مایکل ادواردز در نقشی جدید به طور رسمی از سمت باشگاه اعلام شد.

مایکل ادواردز که پیش از جدایی از لیورپول به عنوان مدیر ورزشی این باشگاه فعالیت می‌کرد، خریدهای موفقی همچون محمد صلاح، اندی رابرتسون، بابی فیرمینو و … داشت که همگی با قیمتی مناسب و کارایی بسیار بالا جذب تیم شدند. همچنین ادواردز در فروش بازیکنان مازاد تیم و آکادمی نظیر سولانکه، بروستر و هری ویلسون بسیار موفق عمل کرده بود. اما بزرگترین کار او استخدام یورگن کلوپ به عنوان سرمربی بود!

بازگشت به لیورپول

با اعلام خبر جدایی یورگن کلوپ در پایان فصل، گروه اف اس جی فورا برای بازگرداندن مایکل ادواردز دست به کار شد. مایکل ادواردز که پیش از این پیشنهاد باشگاه‌هایی نظیر رئال مادرید، چلسی و منچستر یونایتد را رد کرده بود، صراحتا به مدیران و مالکان لیورپول اعلام کرد که قصد فعالیت به عنوان مدیر ورزشی را ندارد.

اف اس جی که پیش‌تر خبر جدایی بیلی هوگان از لیورپول و فعالیت او به عنوان مدیر اجرایی جدید گروه ورزشی فنوی را اعلام کرده بود، مذاکرات خود را با ادواردز جهت استخدام او به عنوان مدیر اجرایی باشگاه (CEO) آغاز کرد. در نهایت ادواردز و لیورپول به داستان یکدیگر بازگشتند تا با توجه به سابقه مثبت ادواردز، امیدهای زیادی برای دوران پسا کلوپ در لیورپول وجود داشته باشد.

ادواردز به محض انتصاب به عنوان مدیر اجرایی باشگاه در مصاحبه با وبسایت رسمی گفت:

یکی از اصلی ترین عوامل در تصمیم من، مدیریت و نظارت بر یک باشگاه دوم برای رشد مالی و فوتبالی آن‌ها بود. من معتقدم که در شرایط فعلی این کار لازم و ضروری خواهد بود.

با این مصاحبه، لیورپول رسما اعلام کرد که به دنبال خرید یک باشگاه دوم در فوتبال خواهد بود. اف اس جی پیش از این در ورزش های فوتبال، بیسبال و هاکی سرمایه گذاری های موفقی داشته اما در هیچ رشته ای سابقه مدیریت و مالکیت بیش از یک باشگاه را ندارد.

پروسه انتخاب باشگاه دوم لیورپول

خرید باشگاه دوم ممکن است چیزی گذرا برای طرفداران لیورپول باشد اما ادواردز و اف اس جی، نگاهی بلند مدت به این قضیه دارند. آن‌ها قصد دارند وارد مسیری شوند که پیش از آن منچستر سیتی و چلسی آن را طی کرده اند.

مایک گوردون در ایمیلی به کارمندان باشگاه گفته:

ما به دنبال کمک به تقویت باشگاه در بلند مدت هستیم.

در حال حاضر اف اس جی مشغول جستجوی باشگاهی مناسب برای خرید است، در حالی که پیش از این فقط آن‌ها مالک لیورپول در فوتبال بودند. برخی گمانه‌زنی‌ها خبر از خرید یکی از باشگاه‌های برزیلی می‌دادند، اما ظاهرا آن‌ها به دنبال شرایطی پایدار برای سرمایه گذاری هستند.

بر اساس تحقیقات انجام شده توسط European football’s governing در سال 2023، 230 باشگاه در سراسر جهان که جزو پروژه‌های چند باشگاهی حساب می‌شوند، این درحالی است که تعداد این باشگاه‌ها در سال 2012 کمتر از 40 باشگاه بود. طبق این تحقیقات، 13 باشگاه از 105 باشگاه لیگ‌های برتر اروپا، در یک پروژه چند باشگاهی حاضر هستند. اکثر این پروژه‌ها توسط مدیران و مالکان آمریکایی اداره می شود.

الگوی کار پروژه لیورپول

اف اس جی که از سال 2010 مالکیت لیورپول را در اختیار دارد، برای اعمال این سیستم الگوهایی در اختیار دارد. به عنوان مثال مالکان چلسی سال گذشته باشگاه فرانسوی استراسبورگ را برای پروژه‌ای مشابه خریداری کردند.

خرید استراسبورگ، کاری منطقی از جانب مدیران چلسی بود. آن‌ها هم اکنون می‌توانند ستاره‌ها و استعدادهای جوان را بدون درگیری با قانون برگزیت و قوانین کار بریتانیا برای رشد به فرانسه بفرستند.

یک باشگاه زیرمجموعه اروپایی برای باشگاه‌های انگلیسی، فرصت رشد و پرورش بهتر استعدادهای بین المللی را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد. به عنوان مثال جوان برزیلی مستعد چلسی، آندری سانتوس، که از واسکو دوگاما در ژانویه 2023 خریداری شد و هم اکنون در استراسبورگ بازی می‌کند.

مالکیت چند باشگاهی به شما اجازه مانور بیشتر در بازار را می‌دهد. باشگاه‌ها می‌توانند استعدادها را کشف کنند و پرورش دهند. این قضیه زیر نظر یوفا ممکن است کمی سخت به نظر آید. به گفته مسئول تحقیقات، آندریا تراورسو این مسئله یک ریسک بزرگ با پتانسیل بالا است.

سایمون فن کرخوفن، کسی که پیشنهاد خرید یک باشگاه بلژیکی به سیتی گروپ را داد، می‌گوید:

چیزی که امروزه باشگاه‌ها به دنبال آن هستند، دادن شانس بازی با زمان مناسب به استعدادهای جوان در سطحی حرفه‌ای است. اگر ما به پرتغال و بلژیک نگاه کنیم، تعداد زیادی بازیکن با استعداد و جوان می‌بینیم که به لیگ برتر، لالیگا و بوندسلیگا منتقل خواهند شد.

یک مسئله دیگر در پرورش استعدادها، این است که پرتغال مارکت بازیکنان برزیلی را در اختیار دارد. این مسئله بسیار برای پروژه‌های چندباشگاهی جذاب خواهد بود. آن‌ها می‌توانند از طریق باشگاه‌های پرتغالی، بازیکنانی که پاسپورت اروپا ندارند را وارد فوتبال اروپا کنند.

موفق ترین الگو

گروه ورزشی سیتی گروپ(CFG)، واقع در ابوظبی، مالکیت باشگاه های زیادی را در اختیار دارد. منچسترسیتی(انگلیس)، خیرونا(اسپانیا)، پالرمو(ایتالیا)، ترویس(فرانسه)، لومل(بلژیک) تنها چند باشگاه از باشگاه‌های سیتی گروپ هستند. آن‌ها از سال 2017 شکل جدیدی از مالکیت چندباشگاهی را اجرا می‌کنند.

بیشتر باشگاه های لیگ برتری دامنه کاری کوچک‌تری نسبت به CFG دارند. آن‌ها در صورت داشتن زیر مجموعه نهایتا روی یک یا دو باشگاه کار می‌کنند.

خیرونا فصل خوبی را در لالیگا سپری کرده با این حال، باشگاه‌های لیگ برتری توجه بیشتری به فرانسه و بلژیک دارند. احتمال می‌رود با توجه به جذب پدرو مارکز، مسئول سابق پروژه چندباشگاهی سیتی گروپ و مدیر ورزشی موفق فعلی بنفیکا، توسط لیورپول برای تابستان آتی، قرمزهای مرسی ساید، نیم نگاهی به سمت پرتغال داشته باشند. طبق آمار، هم اکنون 16 باشگاه پرتغالی بخشی از پروژه‌های چند باشگاهی اروپا هستند که 9 تا از آن‌ها در سطح اول پرتغال حضور دارند. پدرو مارکز به واسطه کار در سیتی گروپ آشنایی کاملی با پروژه چند باشگاهی دارد.

نمونه‌های مشابه

استون ویلا یکی از باشگاه‌هایی است که با پرتغالی‌ها همکاری می‌کند. آن‌ها 13 ماه پیش ویتوریا را خریداری کردند. چیزی که آن‌ها را برای حضور همزمان در رقابت‌های یوفا دچار مشکل می‌کند اما همچنان این یک قدم رو به جلو برای گروه ورزشی V sport می‌باشد.

پاری‌سن‌ژرمن نیز 29 درصد مالکیت براگا را در اختیار دارد. مالکان قطری با سرمایه گذاری در پرتغال به دنبال پیشبرد اهداف خود هستند. این در حالی است که آیدان اُفر از برقراری ارتباط بین اتلتیکو مادرید و فامیلیکائو اطمینان دارد. همچنین استرویل تحت مالکیت دیوید بلیتز، مالک کریستال پالاس، است.

به گفته گاردنر:

پرتغال یک انتخاب عالی برای لیورپول خواهد بود. استون ویلا یک باشگاه آنجا خریده و استعدادها را پرورش می‌دهد. چلسی نیز در دیگر گزینه پیش روی قرمزها، فرانسه، فعال است. برای شخص من پرتغال و فرانسه بهترین هدف ها خواهد بود.

در آنجا اشتیاق زیادی در مارکت بین باشگاه ها وجود دارد. تاد بولی نیز در پرتغال به دنبال خرید باشگاه است. بعضی موارد در آن اطراف دیوانه‌وار است. با این حال لیورپول به دنبال باشگاهی مناسب برای خود خواهد بود.

برنامه اف اس جی برای باشگاه دوم لیورپول

به نظر می‌رسد که پرتغال، فرانسه و بلژیک مقاصد مورد علاقه سرمایه گذاران آمریکایی لیورپول برای آغاز ماجراجویی در اروپاست. مسئله بعدی در خرید باشگاه دوم، سطح آن است.

به نظر نمی‌آید بزرگترین باشگاه های لیگ‌های داخلی علاقه‌ای به قرار گرفتن در زیر سایه سایر باشگاه‌های داشته باشند. این اطمینان در آن‌ها وجود دارد که هرگز قرار نیست از پرایم بازیکن استفاده کنند.

فن کرخوفن توضیح می‌دهد:

زمانی که من در بلژیک به دنبال باشگاهی برای سیتی گروپ بودم، دلیل استقبال لومل از این پروژه، فن بیس کوچک و محدود آن ها بود. شاید در هر بازی 800 تا 1000 تماشاگر برای بازی های لومل در استادیوم حاضر می‌شدند. یک شهر کوچک بدون باشگاهی که بازیکنان بتوانند از آن خارج شوند! این برای سیتی گروپ بسیار حائز اهمیت بود.

همین مورد می تواند راهنمای لیورپول نیز باشد. آن‌ها باید به دنبال باشگاهی حرفه‌ای اما کوچک باشند. جایی که طرفداران آن محدود باشند. من تا به حال ندیده‌ام که طرفداران تیمی از آمدن یه باشگاه مادر استقبال کنند. روش موفقیت در این امر، در سابقه سیتی گروپ موجود است. در تیم‌های کوچکی مثل خیرونا، طرفداران از عملکردی در حد متوسط ذوق زده خواهند بود که این بسیار برای تیم‌های زیرمجموعه مناسب است.

اگر من به جای لیورپول بودم، به دنبال باشگاهی با پتانسیل زیاد، شرایط حضور در رقابت‌های اروپایی و فن بیس کوچک می‌گشتم. جایی که نیاز نباشد هر سال برای حضور در اروپا رقابت کنم.

طبق اخبار اف اس جی در هر صورت از مسائلی که ثبات شرکت و لیورپول را بهم بزند دوری خواهد کرد، فارغ از حاشیه سودی که این امر می‌تواند به جای بگذارد. آن‌ها به دنبال یک سرمایه گذاری برای رشد فوتبالی لیورپول و رشد مالی گروه سرمایه گذاری خواهند بود.

فن کرخوفن افزود:

این یک ریسک بزرگ برای باشگاه خواهد بود. نگاهی به لومل بیاندازید، این باشگاه تفاوت زیادی با گذشته خود دارد.

آن‌ها در سطح خود موفقیت‌هایی کسب کرده‌اند. منفرد را به توئنته با 4 میلیون یورو فروختند و وینی سوزا با 12 میلیون به شفیلد یونایتد منتقل شد، رقمی بزرگتر از کل گردش مالی تاریخ باشگاه. همه این تغییرات اثر مثبت سیتی گروپ به حساب می آید. آیا مالکان آمریکایی چلسی موفق به خلق تغییری بزرگ‌تر از ابعاد استراسبورگ در تابستان گذشته شدند؟

در مقابل گارند معتقد است:

همه چیز در استراسبورگ با ثبات است. شما می‌توانید ببینید چه چیزی بین چلسی و استراسبورگ در حال وقوع است! آن‌ها توسط طرفداران خود شبیه به دو باشگاه هم‌سطح زیر فشار هستند.

از سمتی، ممکن است اعتقاد داشته باشید که استراسبورگ برای خرید به عنوان زیر مجموعه بیش از حد بزرگ است، اما از سمت دیگر آن‌ها باشگاهی هستند که با حضور در اروپا سطح مناسبی دارند. این باشگاهی است که شما علاقه دارید بازیکنان جوانتان را در آنجا بازی دهید. البته که این مسئله می‌تواند مشکلاتی به بار بیاورد.

باشگاه‌های لیگ برتری از این باشگاه‌ها برای رشد بازیکنان خود استفاده می‌کنند، با این حال، چشم خود را به روی سود مالی کار نبسته اند.

به طور کلی خرید باشگاه دوم و شروع پروژه چند باشگاهی، کاری بزرگ از سوی اف اس جی خواهد بود که در کنار رشد فوتبالی باشگاه‌ها، درآمد مالی بیشتر برای مالکان و سهام‌داران خود را در پی خواهد داشت.

برای شنیدن تحلیل‌های صوتی هفتگی در پادکست فوتبال لب، از این لینک به ما گوش کنید!

با اخراج توماس توخل و انتخاب گراهام پاتر به عنوان جایگزین او، حالا علامت سوال‌های بسیاری درباره تغییرات آبی‌ها زیر نظر مربی جدید وجود‌ دارد.

کیارش غریبی، فوتبال لب – پس از باخت یک بر صفر در برابر دینامو زاگرب در هفته ابتدایی لیگ قهرمانان اروپا بود که سران تازه‌وارد چلسی تصمیم به قطع همکاری با توخل گرفتند و پاتر را به عنوان جایگزین او برگزیدند.

ترس هوداران آبی‌ها از این تغییر بسیار منطقی به نظر می‌رسد. به هر حال سرمربی محبوب آن‌ها که طعم پیروزی در ۳ فینال را با آن‌ها تجربه کرده بود بار رفتن را بسته بود و دورانی جدید در دست آغاز بود.

حتی اگر از خود توخل هم بپرسیم، او نیز به افت عملکرد تیمش در نیمه دوم دوران حضورش در چلسی اذعان می‌کند. شاید در تعداد بردها، باخت‌ها و مساوی‌ها تفاوت زیادی احساس نشود اما عملکرد شاگردان توخل از لحاظ دفاعی پسرفت چشم‌گیری داشته است.

در پنجاه بازی دوم دوران توخل، آن‌ها ۲۹ گل بیشتر از پنجاه بازی اول دریافت کردند و با ۱۳ کلین‌شیت کمتر نسبت به روز‌های آغازین سرمربی آلمانی در چلسی، اوضاع عقب زمین آبی‌ها از همیشه بحرانی‌تر به نظر می‌رسید.

اما آیا گراهام پاتر می‌تواند دردی را از چلسی دوا کند؟ خب ابتدا نگاهی به عملکرد این مربی در برایتون می‌اندازیم. همان‌طور که در تصویر زیر مشخص شده، پاتر هیچ‌گونه تعلق خاطری به چینش خاصی ندارد و دائما در حال تغییر آن است.

از همین‌رو، پاتر خود را بسیار منعطف نشان داده و به هواداران ثابت کرده که هرگاه کار برای او و تیمش گره بخورد، هیچ عبایی از قبول و تغییر اشتباهاتش نداشته است.

برای مثال در بازی برابر فولام، او تیمش را با سیستم ۳۵۲ و بدون هیچ مهاجم کلاسیکی به زمین فرستاد و فقط پس از ۱۵ دقیقه، چینش ۴۲۳۱ را جایگزین ترکیب اولیه کرد. به طور کلی، این سرمربی انگلیسی تلاش می‌کند تا تاکتیک‌ها و ترکیب‌هایش را با توجه به حریف مقابلش انتخاب کند.

با توجه به نمودار زیر، واضح است که پاتر دوست دارد تا تیمش فوتبالی مالکانه بازی کند. مسئله‌ای که در روزهای اول حضور او در جمع برایتونی‌ها زیاد روشن نبود اما پس از اینکه او توانست تفکراتش را برای بازیکنان جا بیندازد، روز به روز صبر و هوشمندی بیشتری از شاگردان پاتر در هنگام گردش و مالکیت توپ دیده می‌شد.

حتی در فصل گذشته، نحوه‌ای که آن‌ها از توپ هنگام مالکیت استفاده می‌کردند بیشتر شبیه تیم‌هایی بود که برای کسب جایگاه اروپایی می‌جنگند و البته شباهت‌های کمی به گردش توپ شاگردان توخل در چلسی نداشت.

تیمی که پاتر از هیوتون، سرمربی سابق مرغابی‌ها تحویل گرفت، بیشتر شبیه تیمی بود که به هر دری می‌زند تا از سقوط قرار کند. تیمی که با چینش یک لو بلاک در وسط زمین و با استفاده از ضدحملات و ضربات ایستگاهی تلاش می‌کرد تا حداقل امتیازات را به دست بیاورد و هیچ تلاشی برای تحت فشار قرار دادن حریف و یا بازی مالکانه انجام نمی‌داد. اما با ورود پاتر از فصل ۲۰۱۹/۲۰، برایتون هر روز یک قدم بیشتر از خرابه‌های هیوتون دور می‌شد و به سمت فوتبال با هویت‌تری قدم برمی‌داشت.

شاید در روزهای ابتدایی، این تغییرات به چشم طرفداران سفید و آبی‌ها نمی‌آمدند ولی با آغاز فصل دوم پاتر بود که برایتون کیلومترها از تیمی که طرفداران به یاد داشتند فاصله داشت. حالا آن‌ها اعتماد به نفس بسیار زیادی در هنگام مالکیت داشتند و قواعد بازیابی توپ را بلد بودند. تغییرات به نحوی بود که در فصل ۲۰۲۰/۲۱، برایتون پاتر، یکی از بهترین تیم‌های پریمیرلیگ در محافظت و جلو بردن توپ پس از بازپس‌گیری آن طی ۵ سال گذشته بود.

ولی این تیم فقط در ابعاد مالکیت پیشرفت نکرده بود. سیستم پرسی که پاتر از بازیکنان خود درخواست می‌کند، برایتون را تبدیل به یکی از بهترین تیم‌های لیگ در بازپس‌گیری توپ بلافاصله بعد از دست دادن آن کرده است.

تنها بخشی از بازی که پاتر نتوانسته در آن برایتون را به جمع ۱۰ تیم ابتدایی لیگ برساند، تبدیل کردن حملات به موقعیت‌ها و گل‌ها بوده است. مسئله‌ای که بخشی از آن مرتبط با مهاجمانی است که سطح کیفی لازم برای بازی در یک تیم بالا جدولی پریمیرلیگ را ندارد و طبیعتا بخش دیگر آن به عهده مربی است.

حال با وجود همه این‌ها، پاتر پروژه خود با برایتون را هرچند ناتمام پشت سر گذاشته و وارد چالش جدیدی در زندگی خود شده است. چالشی که می‌تواند او را به اوج برساند یا شاید حتی دوران مربیگیری او زودتر از موعد به پایان برساند.

تقریبا سرمایه‌گذاری‌های کلان روی بازیکنان بالا ۳۰ سال در فوتبال تبدیل به تابو شده بود اما در این تابستان اوضاع کمی فرق داشت.

کیارش غریبی، فوتبال لب – در سالیان اخیر باشگاه‌های فوتبال تلاش کرده‌اند تا از خرج پول‌های هنگفت برای بازیکنان بالا ۳۰ سال خودداری کنند. اما شرایط کمی فرق کرده است. انگار که دوباره زور عنصر تجربه به قدرت جوانی چربیده. برخلاف اتفاقی که در سال‌های اخیر افتاده بود، بازار نقل و انتقالات بازیکنان مثبت ۳۰ سال در ۶ ماه گذشته بسیار داغ بوده است.

برای مثال کیران تریپیر در زمستان ۲۰۲۲ و در ۳۱ سالگی توسط نیوکسل به خدمت گرفته شد. یا فیلیپه کوتینیویی که در آستانه ۳۰ سالگی به صورت قرضی به استون ویلا پیوست و قرارداد خود را در ابتدای تابستان دائمی کرد.

همچنین کاسمیرو، کالیدو کولیبالی و روبرت لواندوفسکی از آن دسته بازیکنانی بودند که با انتقال‌هایی گران قیمت در این تابستان از تیمی به تیمی دیگر منتقل شدند.

اما چرا؟ از خرید های هیجانی می‌توان به عنوان عامل اصلی این انتقال‌ها نام برد. برخی از این خرید ها حاصل عملکرد بد تیم‌ها در بازی های ابتدایی فصل می‌باشند. زمانی که نیاز به یک بازیکن شدیدا احساس می‌شود و باشگاه روی قابل دسترس‌ترین گزینه ممکن می‌گذارد.

بی‌شک، یکی دیگر از دلایل این قضیه واقع‌بینی می‌باشد. از هر طرفی که بخواهیم به داستان نگاه کنیم، بازیکنان جوان‌تر هیچ‌گاه کاملا کافی نیستند و عنصر تجربه در خیلی از مواقع تفاوت‌ها را ایجاد می‌کند. پس طبیعی است باشگاهی مانند چلسی در کنار بازیکنان جوانی مانند کیرنی چوکووئمکا و چزاره کاسادی به دنبال جذب امثال کولیبالی و اوبامیانگ باشد.

با این وجود باشگاه‌هایی مانند لیورپول و منچسترسیتی که از ابتدا با برنامه‌ای مشخص شده پا به پنجره تابستانی می‌گذارند، هرگز نیاز به چنین خرید هایی پیدا نمی‌کنند. اکنون حدود ۶ سال می‌شود که سران لیورپول هیچ بازیکن بالا ۳۰ سالی را برای ۳ خط جلوئی خود خریداری نکرده‌اند. همچنین از آخرین باری که منچسترسیتی برای بازیکن بالا ۳۰ سالی پولی خرج کرد به بیش از یک دهه پیش بازمی‌گردد.